Portretten van vrijwilligers.pdf - BrandweerKennisNet

20 21Kees-Jan WildeboerKees-Jan Wildeboer werkt elf jaar bij debrandweer. In zijn ‘andere leven’ is hij eigenaarvan een autoschadebedrijf met vestigingen inMaasland en Schipluiden. Na onderaan te zijnbegonnen, klom hij op tot postcoördinator.Eerst was hij ‘plaatsvervangend’ in Schipluiden,inmiddels is hij als brandmeester depostcoördinator in Maasland.Hoe het zo gekomen is…Op een dag werd bij zijn autoschadebedrijfwerd er een tankautospuit ter reparatieaangeboden. Omdat zijn vader en opa ookal bij de brandweer zaten, was Kees-Jan’sinteresse gelijk getrokken. Hij raakte in gesprekmet de bestuurder van het voertuig en vanhet een kwam het ander. “Zeg, is het niet ietsvoor jou om vrijwilliger bij de brandweer teworden?”, en Kees-Jan hoefde daar niet langover na te denken.Ontwikkelingen binnen de brandweerOok in de regio Haaglanden verandert ermomenteel veel, zowel in de organisatie alswelin het dagelijkse werk van de vrijwilligers.Dat merkt men ook bij de post Maasland.Kees-Jan: “Het repressieve werk vraagt veeltijd en aandacht, voor oefening, onderhoud,voorbereidingen en allerhande vergaderingenen bijeenkomsten. Maar door die nieuweontwikkelingen, voortgekomen uit de wens tevernieuwen en de noodzaak om te bezuinigen,wordt de lat voor zijn vrijwilligers nóg hogergelegd.” Kees-Jan maakt zich best zorgenover de gevolgen van de regionalisering:“Een betere registratie van de geoefendheiden taakgerichte testen zijn heel zinvol, maarhet drukt zwaar op de schouders van mijnvrijwilligers. Dat vernieuwingsproces vraagtom tijd… er is nog een lange weg te gaan.”Vrijwilligheid moet je koesterenToch zijn er al genoeg positieve dingente melden. Kees-Jan: “We hebben er eentijdelijke oefencoördinator bij gekregen, diemij veel tijd en zorgen uit handen neemt.Zo’n aanvulling op het repressieve teamverlicht niet alleen de werkdruk, maarkomt ook de kwaliteit van de oefeningenten goede.” Een ander waardevol punt dathij noemt, is een grootschaliger inzet vanvrijwilligers. Hij beseft dat een deel van deveranderingen gericht is op het behoud vanal die loyale mensen: “Als de pieper gaat,dan springen ze bij nacht en ontij in deauto om de meest uiteenlopende klussen tedoen; ik zou dat van de medewerkers in mijnautoschadebedrijf niet durven vragen.” Dooraandacht te schenken aan het verwerven vannieuwe vrijwilligers, aan het onderhouden vangoede contacten met hun werkgevers en aanhet waarborgen van een veilige werkwijzeblijven hun unieke kennis en vaardighedenvoor de brandweer behouden.Trots op de mensen van zijn post“Het doet me steeds weer deugd om te zienhoe wij met z’n allen, als team opereren.We houden ervan om flink aan te pakkenen het geeft een kick dat we er altijdsamen weer uitkomen. Wat het ook is, eenverkeersincident, een brand of een geval vanwateroverlast. En hoe we er toch steeds weerin slagen om tussen onze ‘andere bedrijven’door die tankautospuit zoveel mogelijkinzetbaar te houden”, zo besluit Kees-Jan zijnverhaal. nWie: Kees-Jan WildeboerWat: PostcoördinatorWaar: Brandweer MaaslandSinds: 2000