OUD? GOUD! - De Zemstenaar

ZEMST - Elk jaar brengt één september een wederkerend fenomeen: de eerste schooldag. Voor sommige schoolkinderengaat deze dag vooraf aan een nachtje woelen, piekerend wat de volgende morgen brengen zal. Voor anderen is heteen dag zoals die voordien en zij stappen zorgeloos de schoolpoort binnen.De grote stap (deel I)Nochtans zal 1 september voor de peuterdie voor de eerste maal de grote stapzet naar de kleuterklas, de kleuter dievanaf nu het eerste leerjaar betreedt enbij de ‘groten’ hoort en de onschuldigetiener die in de middelbare school in eennieuwe wereld , die van de volwassenen,binnenkomt , toch altijd iets indrukwekkenderzijn.Hoe hebben ze deze eerste weken ervaren?Wordt er nog aan de vakantie gedacht?Hier volgt het relaas van een aantalZemstse schoolkinderen….Nu, een aantal weken later stapt de flinkemeid aan de hand van haar broer kordaatde school binnen. Achterom kijken? Heeleventjes maar, want ginds op de speelplaatslonkt een nieuwe dag vol spel en plezier.bij deze vrienden als een paal boven water.Vastberaden als ze zijn, hebben ze de kleuterklasachter zich gelaten en zich met volleteugen op het schoolleven gestort.Voor Ilona uit Hofstade was één september2009 haar allereerste schooldag. Voordienging ze mee om haar grote broer te brengenen telkens liet ze blijken dat ze er ook welheen wou. Een nieuw element werd echterdat mama en papa kozen voor een andereschool. Ilona, naar de eerste kleuterklas enKilian, haar grote broer, naar het eerste leerjaar.Van traantjes hadden ze niet echt last,hoogstens een beetje twijfel en het wasmama die achterbleef met een klein hartje.Keayen, Thomas, Sander, Jef , Maxime enBen: deze stoere jongens hebben van traantjesalvast geen last meer. Zij maken het (on)weer bij juf Karin in het eerste leerjaar vande GBS De Waterleest in Eppegem. Naastschoolkameraadjes, treffen ze mekaar ooknog op het voetbalveld , waar ze er stevig tegenaan gaan. De overgang van kleuterklasnaar lagere school vinden ze allemaal bestoké. Een leuke juf én de aanwezigheid vaneen speelhoek voedt hun enthousiasme.Keayen en Thomas, die acteur wil worden, dekoele kikkers van de bende, laten huiswerken leren niet aan hun hartje komen. Werkjesmaken vindt Maxime, een toekomstigbrandweerman, niet leuk, maar over éénding zijn het allemaal eens: ‘Jef is een babbelkous!’.Sander en Ben, voetballers in spé, zijndan weer verheugd dat kampen bouwenook op de speelplaatskan. Wat hier wel duidelijkwordt, is dat zevan al dat stilzittenhun energie ergenskwijt moeten, zowelop school als erbuiten.Dat ze samenvoetballen is een welgekomenuitlaatklepen brengt een grotesamenhorigheid metzich mee. Wat ze laterwillen worden, staatVan het zesde leerjaar in een knusse,landelijke Zemstse basisschool naar hetmiddelbaar onderwijs in de stad is eengrote stap. Voor Plamena uit Elewijt viel deschoolkeuze op het Virgo Fidelis Instituutin Vilvoorde. Op haar eerste schooldagwas ze behoorlijk zenuwachtig voor watkomen zou. Ondertussen heeft ze, tot haargrote vreugde, al véél nieuwe vrienden endie maken deel uit van haar nieuwe leefwerelddie met de dag leuker wordt. “Technologischeopvoeding haat ik en LichamelijkeOpvoeding is super “, verklaart ze metbijhorende mimiek. Dagelijks doet ze hettraject met de bus en ook dat vindt ze leuk.Deze kids hebben alvast geen behoefteaan het vak ‘gelukskunde’. In Nederlandvoerde men dit vak als één van zijn keuzevakkenin want, zoals een bekendekinderpsycholoog onlangs in een krantstelde, “ouders verwachten veel meervan een school dan alleen maar lesgeven”.Kinderen die zich goed voelen,gaan automatisch liever naar school. Hetdoel van gelukskunde is dan ook het lerengelukkig zijn. Het vak komt nu ook bijons aangewaaid en misschien is het welhet overwegen waard. Wat denkt u?KDVde Zemstenaar | oktober 200923