1 DE VERHEERLIJKING VAN CHRISTUS OP DE ... - De Evangelist

21II. Laten wij nu de verheerlijking zelf beschouwen.De verheerlijking van Christus was een noodzakelijke en plechtige daad in Zijnmiddelaarschap en in Zijn openbaring aan de wereld, en zij was een afdoendgetuigenis.Het was een plechtige daad en een deel van Christus' openbaring voor de wereld,gelijk het verhaal daarvan tot ons is overgebracht. Het was noodzakelijk, want Christusdoet niets tevergeefs. En hier zijn bevoegde getuigen, drie personen van erkendeheiligheid, voor wier ogen dit geschiedde, zodat zij ooggetuigen waren van Zijnmajesteit, en oorgetuigen van de godsspraak die zij van de hemel hoorden in de stemuit de hoogwaardige heerlijkheid.Ik zal u voorstellen:1. De natuur van deze verheerlijking.2. Het oogmerk daarvan.Ten eerste, de natuur van deze verheerlijking.Het was een heerlijke verandering in de gedaante en eigenschappen van Zijn lichaam.Het was geen wezenlijke verandering in de zelfstandigheid van Zijn lichaam. Het wasook geen verandering in de wezenlijke vorm, maar alleen de uitwendige verschijningwerd veranderd, zijnde meer vol van heerlijkheid en majesteit dan het gewoonlijk wasof scheen te zijn.Hier zijn twee zaken te onderzoeken:Eerst, waarin Zijn lichaam verschilde van de gedaante welke Hij op anderetijden, gedurende zijn verblijf op aarde, had.In de tweede plaats, waarin deze verandering verschilde van de staat van Zijnlichaam zoals het nu is, in heerlijkheid.Eerst, hoe Zijn lichaam nu van gedaante veranderd zijnde, verschilde van Zijn lichaamop andere tijden gedurende zijn omwandeling op aarde. Hoewel de volheid derGodheid altijd in Hem woonde, was nochtans de staat van Zijn lichaam zó, dat hetmeest gevoegd was tot omgang met mensen. Zoals de zon op een regenachtige dagniet gezien wordt, brak nu om dit beeld over te brengen, Christus sterkte en machtdoor, om Zijn goddelijke natuur te ontdekken.(1.) Het was niet een verandering of verwisseling van de zelfstandigheid van Zijnlichaam, alsof het overging in een geestelijke zelfstandigheid. Neen, het bleef eenwaar menselijk, sterfelijk lichaam, van dezelfde natuur en eigenschappen die hetvan te voren had, alleen het werd blinkend en heerlijk.(2.) Zoals de zelfstandigheid van het lichaam niet werd veranderd, zo veranderdeook de natuurlijke vorm en trekken niet, want hoe had anders bekend kunnen zijndat het Christus was? De vorm en lijnen waren dezelfde, alleen een nieuwe,wondervolle glans viel op Hem.(3.) Deze nieuwe en wonderlijke glans was niet een inbeelding of schijn, maar hijwas wezenlijk en zichtbaar. Indien het slechts inbeelding of schijn was geweest,zou er misleiding in geweest zijn, zoals wij lezen van Herodes Agrippa, dat hij ineen koninklijk kleed verscheen en een rede tot het volk hield, waarop zij hemtoeriepen: Een stemme Gods en niet eens mensen! Joséfus vertelt ons, hoe hij in dezon zat met schitterende kleding bedekt met zilver, en toen de zonnestralen op hemvielen, verheerlijkte het volk hem alsof hij iets hogers en meer uitnemend was daneen sterfelijk schepsel. Maar de verheerlijking van Christus was niet een schijn ofinbeelding, maar een wezenlijke uitdrukking van goddelijke heerlijkheid op Zijnlichaam.