Interview Studietips Doopverslag Drinking Games Beats for ... - VTK

KortverhaalAl wie da nie springtIsaac liet zich met een opgewondenzuchtje in zijnrieten stoel vallen en hijwerd plots gewaar dat hetleven best meeviel. Naarvliegtuigjes zoekend gledenzijn ogen langs de horizon.Wat bood een leven op hetdak van de hoogste wolkenkrabbervan New York tochongelooflijk veel voordelen.Het uitzicht alleen al wasvoor de gemiddelde mensonbetaalbaar. En dieven,daar moest Isaac niet voorte vrezen; een normaleinbre ker zocht zijn broodwinningniet op een dak.Voedselvoorziening vormdeook al geen probleem. Isaachad een twintigtal duiven afgerichten de beestjes vlogenaf en aan met de meest onmogelijkevrachtjes: dat gingvan een appel tot vulpennenen inktpotjes (Isaac wasbezig met zijn me moires)en heel soms werkten deduiven in groep om eenvolledige doos cornflakesboven te krijgen. Als beloningkregen de vogels elkedag een aai over hun kopjesen een kommetje eten.In een vorig leven was Isaaceen mecaniciengeweest en twee48weken geleden was hij erin geslaagd een microgolfovenvan de schroothoopopnieuw aan de praat tekrijgen, wat vandaag eenheerlijke warme pizza alsresultaat gaf.Toen Isaac halverwege zijnpizza (prosciutto dan nogwel) was, kwam hem een ijlgeluid ter ore. Hij stelde zichrecht en gluurde over derand, naar de straat negentigverdiepingen onder hem.Daar krioelde het van demensen en in het middenvan de massa ontwaardeIsaac een aantal politievoertuigenen een grootvangnet. Alle mensen lekennaar hem te wijzen, maar datwas slechts een illusie. Isaackeek naar links, en zag eenmeisje staan. Ze stond opde rand en achter haar lageen grote enveloppe. Hiermoest dringend gehandeldworden, vond Isaac. Hijliep recht op het meisje afen vroeg of ze wel een geldigereden had om op zijngrondgebied zelfmoord teplegen. Ze antwoordde, eenbeetje op haar ongemak: “Ikword uitgelachen omdatik blonde baardgroei heb.”Isaac keek even verwonderden moest vaststellen dat hetgeen zicht was. Maar hijbesefte ook dat hij de grapjesdie hem net te binnenwaren geschoten beter nietopenbaar zou maken. Handigwisselde hij van onderwerp:“Je hebt toch geenschrijffouten gemaakt inje afscheidsbrief?” “Neen,natuurlijk niet. Ik zie er tochniet uit als iemand die eenbrief niet naleest als hij afis zeker?”, zei ze pedant. Numoest Isaac opletten. Ofwelgaf hij toe dat ze er uitzag alseen blokzwijn, ofwel moesthij zeggen dat ze er uitzag alseen slordige schrijfster (deoptie “je ziet er schitterenduit” kwam jammer genoegniet in hem op). Maar Isaaczou Isaac niet geweest zijnhad hij weer geen handigeonderwerpswisselinggevonden. “Meid, je hebt meje naam nog niet verklapt.”“Ik heet Isolde. Heb jij ookeen naam?” zei ze met eenverlegen glimlach. Isaac zagzijn kans schoon: “Als je nuvan die rand weggaat, danvertel ik je mijn naam en alsbonus mag je dan ook mijngeboortedatum weten.”Behendig als een kleuterdie alleen een snoepje krijgt