OLNS Periodiek 0020

EEN REM OP
AUTOMATISERING!?
ONSJE
Inmiddels is zo’n 30(!) jaar geleden de schildersbedrijfsgroep
met automatisering van het
bedrijfsproces begonnen. Weliswaar niet van
harte met open armen. De vooruit strevers,
pioniers waren sterk in de minderheid.
Gelukkig waren de opleiders, o.a. de
schildersscholen, van mening dat binnen
de opleiding ook deze moderne techniek
past. Beperkt geïntegreerd weliswaar bij de
calculatie, daar de opvatting heerste dat men
de systematiek moest leren en handmatig
uitrekenen. De computer was een ding met
6 7
stroom en kon uitvallen.
De techniek toentertijd van computers en software
maakten geen snelheid. Het uitrekenen
van een project ging handmatig veel sneller,
was de algemene opinie. Waar lag dan het
voordeel? Bovendien, kon een computer
weten wat de prijs moest zijn? Praktische
ervaring moest je hebben, dan kon je op de
achterkant van de sigarendoos zo de prijs
zetten. Kortom: automatiseren had niks met
schilderen te maken, langzaam, duur, tijdrovend
en ingewikkeld.
Doordat het Bedrijfschap Schildersbedrijf veel
geld investeerde in het genereren van tijd- en
materiaalnormen, alsook het bijbehorende
meetsysteem ontwikkelde in strekkende en
vlakvolle meters, werd de basis gelegd voor
een uniforme systematiek. Deze uniformiteit
is uitstekend te automatiseren. De kritiek
daarop was enorm: Iedere calculatie wordt
daarmee dezelfde.
Dat dit loze kritiek was, werd gelukkig door
pioniers en vooral de doorzetting van jongeren
bewezen. Naast minder rekenfouten, werd de
uitkomst keurig leesbaar gepresenteerd naar
de opdrachtgever. Je kon ook extra informatie
voor de uitvoering genereren en wijzigen.
Calculaties, maar het registreren van uren en
materiaal in de projectadministratie en boekhouden
was uiteraard van een andere orde.
Al werd de geautomatiseerde boekhouding
sneller geaccepteerd.
Nu is de schildersbranche - net als andere
ambachten - een van praktische aard: Je maakt
met halffabricaten het uiteindelijke product
dat wordt verkocht. Verstand van het vak
hebben staat bovenaan en je bent geen
administrateur, was de algemene de opvatting.
Een boekhouder ja, die rekent en zoekt de
laatste cent, dat is zijn vak, het moet kloppen.
Debet en credit is het systeem en vastgelegd.
Daarover is geen discussie. Maar hoe anders
is dat in ons vakgebied. In de loop der jaren
is dat ten goede gekeerd. Het meetsysteem
en andere projectzaken zijn in NEN-normen
vastgelegd, ARBO-regels, financiële regels,
gezondheids- en personeelsregels zijn de
verplichtingen van de schilders- en vastgoedonderhoudsbedrijven.
Daarbij geteld de
marketing- en management-opvattingen heeft
de branche gerespecteerde ondernemingen
gebracht. Niet meer uit de losse hand, maar
echte bedrijven gericht op continuïteit en
kwaliteit.
Automatisering is hierbij onontbeerlijk geworden.
Toch is er één belemmering: DE MENS,
de gebruiker. Naast dat er verschil in opvatting
bestaat over de systematiek van software,
wordt nog door veel bedrijven onvoldoende
geïnvesteerd in automatisering. En dan bedoel
ik het up-to-date en onderhouden van de
software, en nog meer het leren van de systematiek.
Naast hoe je apparatuur en software
moet weten te bedienen, is het aanleveren
van correcte gegevens - wat stop je erin -
cruciaal voor een juist resultaat. Software
kan en mag geen appels en peren bij elkaar
tellen.
Ook de noodzaak tot een juist gebruik van de
beschikbare automatiseringsmiddelen wordt
nogal eens gedwarsboomd door personeel
dat weigert zijn taken door bijscholing te
beteren, zo zijn er directies/managers die
automatisering niet serieus nemen. En triest
is het te weten dat het personeel graag verder
wil. Rendement wordt behaald door continu
optimaliseren van de vaardigheden, zowel
voor het schildersvak zelf, als wel voor het
productieproces van A-Z. Zelfs een BHV-er
of EHBO-er dient zijn kennis bij te houden.
Kortom: bijblijven en bijhouden. Ondernemingen
die dat wel doen, bewijzen dat.