BoaMagazine voorjaar 2016

BOA 

magazine 

Voorjaar 2016 

boanews.be 

Interviews 

PETER VAN DE VELDE 

ANNE MIE GILS 

DAISY THYS 

HELLE VANDERHEYDEN 

DAVID CANTENS 

MIKE WAUTERS 

Laurenz 

Hoorelbeke 

5 JAAR AFGESTUDEERD 

EN NON-STOP AAN HET WERK 

Business 

SOCIAL MEDIA IN HET THEATER 

ACTEURS AAN DE STROP 

Inleefreis Muerto 

MET BERT VERBEKE & ELINE DE MUNCK

Het jaar verandert van cijfertje en BOA 

groeit mee. Zo krijg je nog meer exclusieve 

interviews, want vanaf nu volgen we voorstellingen 

uit heel Vlaanderen en stellen 

we je met veel trots onze nieuwe rubriek 

"In de spotlight" voor. 

Vanaf 2016 zullen jullie in het BOA-magazine 

het gloednieuwe "In de Spotlight" 

kunnen lezen. Daarin komen telkens drie 

exclusieve interviews per magazine. Voor 

de eerste editie hebben we al drie kanjers 

kunnen strikken, nl. Laurenz Hoorelbeke, 

Helle Vanderheyden en Mike Wauters. 

Omdat onze lezers heel belangrijk zijn, 

doen we ons best om telkens nog betere 

artikels te schrijven en nog meer lezers te 

bereiken. Daarom focussen we ons niet 

langer enkel op Antwerpen, maar op heel 

Vlaanderen en bij die uitbreiding hoort ook 

een kleine naamsverandering. Zo gaan we 

voortaan als BOA-magazine door het leven 

en tegen 2017 zullen we in 50 vlaamse 

verdeelpunten te vinden zijn. 

Ontwerp & Layout : Hipper.be 

Het BOA-team doet er alles aan om het 

jullie gemakkelijk te maken, zo kan je 

overal lezen dankzij de 

gebruiksvriendelijke website en de app 

voor zowel tablet als smartphone. 

Daarnaast kan je het gratis in de iBooks 

van Apple vinden of het simpelweg downloaden. 

Kortom, wij brengen het 

BOA-magazine naar jou, ongeacht waar je 

bent. 

Dagelijkse Leiding: Hannelore Ooms 

We zitten al aan onze derde editie. Wat 

gaat de tijd toch vlug! Wij zijn zo blij met 

alle steun die we kregen en natuurlijk de 

leuke samenwerking die we met de acteurs 

en de theaterhuizen hebben, want zonder 

jullie zou BOA-magazine niet bestaan. 

General Manager : Verstraelen Gregory 

 

V.U.: BOA VZW 

Redactie 

Nathalie Hellemans - Melissa Verhulst 

Annelies Wellens - Marjolein Kinsbergen 

Anne-Sophie Metselaar - Kevin Michiels 

Misj Nicasie - Marie Gulickx 

Amélie Outters - Timo De Cro 

Jan Ryvers - Jan Roes - Laurien Pieters

DAISY THYS 

 

 

Inleefreis Muerto 

 

 

PETER VAN DE VELDE

PAG04 

COVER 

LAURENZ HOORELBEKE 

 

 

Wat was je eerste podiumervaring op 

professioneel vlak? 

Officieel was dat als 12-jarig jongetje in 

het kinderensemble van “Pinokkio” van 

Studio 100 in het jaar 2000 (NL tour). Maar 

laten we het net iets recenter plaatsen, en 

teruggaan naar het jaar 2010. 

Voor deze cover koos ik voor acteur 

Laurenz Hoorelbeke. Ik heb hem bij BOA 

uitgenodigd voor een interview. We leren 

hem beter kennen en kijken samen met 

hem naar zijn artistieke toekomst. 

Welke opleiding heb je gevolgd? 

Ik ben in 2010 afgestudeerd aan het Koninklijk 

Conservatorium van Brussel 

afdeling Musical. 

Dit is een vier-jarige Professionele 

Bachelor. 

Daarvoor genoot ik een opleiding Woordkunst-Drama 

aan de kunsthumaniora van 

Hasselt PIKOH. Aan de Academie voor 

Muziek en Woord van Tessenderlo 

studeerde ik dan weer 10 jaar lang piano 

en zang. 

In mijn laatste half jaar van de opleiding in 

Brussel stond ik in het dans/zang ensemble 

van “Viage! Viage!”, een musicaldinnershow 

in Entertainmentcentre “Viage!” in 

hartje Brussel. Samen met nog een 

klasgenootje werd ik aangenomen door 

Chris Van Tongelen naast oa Fleur Brus 

selmans, Sasha Rosen en Jan Schepens. 

Meteen een goede eerste test, want ik 

werd - naast ensemble - ook ineens 

understudy van Jan én Chris. Een zeer 

goede leerschool moet ik zeggen. 

Waarvan zouden onze lezers je nog 

kunnen kennen? 

Meteen na mijn opleiding in Brussel werd 

ik aangenomen voor zowel het ensemble 

van “Oliver!” als het ensemble 

met understudy van één van de rollen- 

van “Spamalot”.

PAG05 

 

 

 

In die laatste werkte ik voor het eerst 

samen met Stany Crets. Hét begin van 

vele samenwerkingen waaronder “De Producers”, 

“Assepoester, het tamelijk ware 

verhaal”, “Songfestival, contest of the 

best”, “Lee & Cindy C.”, “De Winterrevue”,.. 

Ook reclamespots, (gast-)rollen en dubbings 

zijn nooit ver weg als je musical hebt 

gestudeerd! Mijn eerste ervaring met het 

witte doek was dan weer in de rol van 

Kenny in Stany Crets’ eerste langspeelfilm 

“Lee & Cindy C.” 

Na Spamalot werkte ik vaak voor Judas 

Theaterproducties. 

Naast “Lelies” in 2011, de Nederlandse 

tour en de in symfonie versie in 2015, 

waar ik de rol van Barones de Huë vertolkte 

én understudy was van zowel Matthew 

(Michel) als Timo (Descamps), werd 

ik ook aangenomen voor “Josephine B., de 

musicalrevue” als ensemble en één van 

Josephine’s mannen Jacques Abtey. 

Op musicalvlak deed ik verder nog “BEN X, 

de musical”, “Shrek, de musical” (NL tour), 

“Doornoosje”, en sinds kort -naast Daisy 

Thys en Jeroen Maes- de rol van Jaak in 

“Jaak en de bonenstaak”, de nieuwe familiemusical 

van Uitgezonderd. Theater!. 

Daarnaast deed ik al redelijk wat backing 

vocals, studio-opnames voor o.a. K3, Festivaria, 

Free Souffriau en VTM.

PAG06 COVER 

INTERVIEW MET MUSICALACTEUR 

Met “Assepoester, het tamelijk ware 

verhaal” had je je eerste hoofdrol te 

pakken, hoe heb je deze productie 

ervaren? 

Ja, Meneer ’t Prinske. Die productie zal 

uiteraard altijd een speciaal plekje hebben 

in mijn hart. 

Niet omdat mijn haar zwart geverfd moest 

worden (haha), maar vanwege het feit dat 

het inderdaad de eerste echte rol was, ìn 

een wereldcreatie, die ik samen met Stany 

van nul kon creëren. 

Ik denk dat ik toen ik (een half uur na mijn 

auditie) te horen kreeg dat ik de rol had, 

eerst mijn hele telefoonboek ben afgegaan 

om het nieuws te verkondigen. 

Het was een geweldig parcours dat ik daar 

heb afgelegd. Ik ben ongelofelijk gegroeid 

tijdens die productie, en samenwerken 

met toppers als Daisy Thys, Ann Van den 

Broeck, Fleur Brusselmans & Maaike Cafmeyer 

maakt je nederig. Het was 

natuurlijk (zoals elke productie tegenwoordig 

in Vlaanderen) voorbij voor je 

met je ogen kon knipperen, maar ik heb er 

wel écht van genoten. 

Je was ook te zien als danser in de Winterrevue 

van Stany Crets. Is dansen een 

“verborgen” passie van je? 

Haha. Wel, dat blijkt! 

Oorspronkelijk deed ik geen auditie voor 

de Winterrevue. Ik las de oproep “Dansers 

gezocht” en dacht meteen “Nee, bedankt, 

ik bén geen danser.” Toen ik, nadat de 

auditie had plaatsgevonden, een 

telefoontje kreeg van Stany of ik alsnog 

een mini auditie wilde doen voor Laurent 

(Flament), vroeg ik dan ook letterlijk “om 

als dànser mee te doen?”, waarop Stany 

hardop lachte, en zei “Ja, en ge zou ook 

wat backings moeten doen!”. 

Vervolgens ging ik dus met knikkende 

 

 

 

 

knieën naar dansstudio Arabesque voor 

de “auditie”. Dit bleek een les te zijn die 

Laurent daar wekelijks geeft. Ik heb al het 

water uit mijn poriën gezweet, maar de 

volgende dag volgde het verlossende telefoontje 

van Stany. Ik mocht deel uitmaken 

van “hét showballet van dé Winterrevue 

onder leiding van dé Laurent Flament”. Nu 

moet ik zeggen dat dit de grootste uitdaging 

is geweest die ik tot nu toe ben 

aangegaan. Volledig uit mijn comfortzone, 

tussen ervaren dansers die oftewel een 

professionele dansopleiding hebben 

gevolgd, 

oftewel deel hebben uitgemaakt van So 

You Think You Can Dance, òf het gewonnen 

hebben… Ik heb in die 2 maanden 

Winterrevue enorm afgezien, maar des te 

meer ben ik gegroeid in mijn choreografisch 

kunnen en heb ik tonnen bijgeleerd! 

Ik ben 4 kg vermagerd, ik heb fysiotherapie 

achter de rug, mijn hydratatielevels 

waren helemaal uit balans, en ik zat aan 

de vitaminenkuren, sportdranken en energierepen, 

maar ik maakte wél deel uit van 

“hét showballet van dé Winterrevue onder 

leiding van dé Laurent Flament”.:D

PAG07 

Binnenkort ben je te zien als Suske in 

“Suske en Wiske, de musical”, wat 

maakt jou dé Suske van Vlaanderen? 

Wel, er is al menig getalenteerd man mij 

voorgegaan (Sébastien de Smet, Niels De 

Stadsbader,…) dus ik denk niet dat ik 

bepaald de intentie heb, laat staan het 

recht, om mijzelf dé Suske van Vlaanderen 

te gaan noemen of te worden. Wat komt, 

komt natuurlijk, maar wat ik zeker nìet wil 

gaan doen is de platgetreden paden gaan 

bewandelen. Suske & Wiske blijven 

natuurlijk wel een fenomeen zowél in 

België als in het buitenland, dus ik ga zo 

hard mogelijk proberen te streven naar 

een perfect en juist Suske en misschien 

word ik dan wel hét Suske van de laatste 

jaren.. of van 2016, dat is voor mij ook al 

goed! 

Het is in ieder geval een zeer grote eer 

deze creatie van Willy Van der Steen te 

mogen vertolken, en natuurlijk je hoofd in 

gigaformaat aan de stadsschouwburg te 

zien hangen! 

We horen regelmatig dat musicalacteurs 

zich ondergewaardeerd voelen in 

Vlaanderen, ervaar je dit zelf ook? 

Indien ja, waar zit dan volgens jou het 

probleem? 

Haha, zullen we hiervoor even gaan zitten 

en een cava of twee bestellen? 

Kijk, het feit is dat wij “musicalacteurs” 4 

jaar studeren aan een professionele en 

erkende opleiding voor zowel acteren en 

zingen als dansen. “Triplethreats” worden 

we ook wel eens genoemd. 

Uiteindelijk belanden we in het werkveld 

met heel veel bagage, en kunnen we veel 

aan. 

Veel mensen vragen zich af hoe wij enkel 

kunnen overleven op musical. Wel, dat 

kunnen wij niet. Ik wil heel even duidelijk 

stellen. Wij doen het al-le-maal: van musical 

tot theater tot backingvocals, van dubbing 

tot reclamespots en van rollen in 

series spelen tot les en workshops geven 

op kampen en in muziekscholen. 

Het probleem is dat er een verkeerd beeld 

hangt rond “musical”. Het is “maar” musical. 

Vanuit verschillende kampen! Tot er 

een producent aan de lijn hangt voor een 

rol, en dan wordt er gretig toegehapt. Ik 

heb al met menig BV in een productie 

gestaan die tot op die bepaalde show nog 

neerkeken op het begrip, maar achteraf 

schoorvoetend, en badend in het zweet 

kwamen toegeven dat het een topsport is. 

En dat ìs het ook jongens! 

“Ondergewaardeerd” is dus misschien een 

te zwaarmoedig woord, maar er mag absoluut 

iets meer appreciatie uitgaan naar 

de vakmensen zelf. De (al dan niet musical-) 

acteurs, die gezegend zijn werkzaam 

te mogen zijn in het milieu, zijn inderdaad 

in de minderheid op de acteurs die les 

geven en nog andere dingen voor hun rekening 

nemen. Maar dat is deels ook een 

logisch gevolg op het feit dat er té weinig 

kansen worden geboden, té weinig opportuniteit 

is om door te groeien, waardoor 

er binnen het vak en daarbuiten geen bekendheid 

kan worden opgebouwd, en je 

niet meer kan opvallen tussen de rest. 

Ikzelf ben gezegend geweest in de laatste 

adem van de “betere periode” te mogen 

zijn afgestudeerd en meteen te zijn aangenomen 

voor twee producties van de 

grootste producenten op musicalvlak. Vijf 

jaar ben ik afgestudeerd. Vijf jaar bijna 

non-stop aan het werk, en da’s een 

unicum, maar toch stel ik mij soms de 

vraag of ik écht iets heb opgebouwd, als je 

hoort dat die ene andere “bekende kop” 

werd gecontacteerd voor een rol, terwijl je 

wéét dat er al te vaak niet gekozen wordt 

voor kwàliteit. Stilletjes hoop ik en velen 

met mij dat de tijden zullen veranderen, 

en sàmen staan we sterk! of klink ik nu te 

veel als een vakbond? haha! 

BIO 

Laurenz studeerde af in juni 2010 aan het Brussels conservatorium, afdeling musical. In het 

vierde, en laatste jaar van zijn opleiding deed Laurenz ervaring op in de cast van „Viage! Viage!”, 

een musicaldinnershow in Entertainmentcentre Viage! in Brussel.Meteen na school zat hij in het 

ensemble van „Oliver!”. Daarna volgde al snel binnen- en buitenlandse producties waaronder 

„Spamalot” „Lelies" (1.0, 2.0 & in symfonie), „De Producers”, „BEN X de musical”, „Josephine B, de 

musicalrevue”, „Shrek, de musical”, „Assepoester, het tamelijk ware verhaal”, en „Doornroosje”. 

Hij gaf gedaante aan oa. Johnny Logan en Cliff Richard in Stany Crets’ „Songfestival, contest of the 

best” in het casino van Knokke. Op televisie verscheen hij de laatste jaren als gastrol in o.a. „De Rodenburgs” 

& „ROX”, in de allereerste Telenet-reclame „King & Kong” en in de commercial van 

„Vlaamse Kazen”. Laurenz deed ook al heel wat studio-opnames, waaronder backings voor de 

single „Alice in Wonderland” (K3), het inzingen van de tv-trailer van de televisiezoektocht naar de 

hoofdrol in „Domino, de musical” en kooropnames voor de musicals „Notre Dame de Paris”, 

„Muerto”, „The Wizard of Oz” en "Sacco en Vanzetti". Ook als backingvocal deed hij veel ervaring 

op tijdens de kerstconcerten van Free Souffriau in 2012. Op tv is hij te horen als Mr. Walsh in de 

ketnetserie "Jamie heeft tentakels". Zijn eerste ervaring op het witte doek was in de rol van Kenny, 

één van personages uit de langspeelfilm van Stany Crets: „Lee & Cindy C.”. In de winter was hij 

vooral te zien in theater Elckerlyc, waar hij deel uitmaakte van het showballet en de backings verzorgde 

voor de "Winterrevue" van Stany Crets. Daarnaast speelt hij voor de kids in 2016 nog de rol 

van Jaak in "Jaak en de bonenstaak" en Suske in "Suske en Wiske, de musical: De Circusbaron”.

PAG08 COVER 

LAURENZ HOORELBEKE 

Heb je nog bepaalde droomrollen in 

gedachten en waar zie je jezelf staan 

over vijf jaar? 

Droomrollen heb ik niet echt. Misschien 

hoop ik stiekem wel dat er nog eens een 

grote productie naar Vlaanderen komt, 

dat we nog eens groots auditie doen, en 

dat we positieve telefoontjes mogen 

beantwoorden. Het maakt zelfs niet uit 

voor wat, als er maar veel volk aan kan 

meedoen! Voor nu geniet ik zo van het 

werk, het spelen, het zingen, 

het dansen (sinds kort) dat 

het voor mij zelfs niet 

uitmaakt of ik een rol of 

ensemble ben in een 

grote, of een kleine 

productie. Ik ging van 

ensemble naar rol naar 

ensemble naar 

danser/backingvocal 

enzovoort. Zo zie je 

maar dat het kan 

verkeren! Ik genoot 

even hard van de 

intieme pareltjes zoals 

“Lelies” als van de 

grotere spektakels 

als “Assepoester, 

het tamelijk ware 

verhaal” en “Oliver!”. 

Ik kijk alleen maar 

vooruit, hopend 

gewoon te mogen 

blijven verder doen 

zoals ik nu bezig ben en 

dat je mij binnen vijf jaar nog steeds 

op één van Vlaanderens podia 

groot of klein mag terugvinden 

uiteraard! Zullen we anders dit 

interview in januari 2021 

nog eens overdoen? Schol! 

Meer spotlight interviews op 

broadwayofantwerp.be/spotlight

PAG09

PAG10 

MUSICAL 

GREASE

PAG11 

 

 

Matthew Michel en Helle Vanderheyden verlangen hopeloos naar elkaar! 

In maart en april 2016 is een gloednieuwe 

Vlaamse versie van ‘Grease’ te zien in 

Stadsschouwburg Antwerpen en Capitole 

Gent. Deze productie van de onverslijtbare 

klassieker – in een hedendaags 

(leren) jasje voor een nieuwe generatie – 

heeft een cast om u tegen te zeggen. 

Matthew Michel en Helle Vanderheyden 

‘gaan voor elkaar’ als Danny en Sandy. Jo 

Hens (Kenickie) brengt dan weer Charlotte 

Campion (Rizzo) serieus in de problemen. 

Tickets en info: www.musichall.be 

Music Hall en Stage Entertainment Nederland 

brengen, zeven jaar na de vorige 

Vlaamse versie, dé onsterfelijke hitmusical 

terug naar Antwerpen en Gent. 

Hoewel hij al dateert van 1972, is ‘Grease’ 

nog altijd een absolute publiekslieveling. 

Het romantische verhaal van Sandy en 

Danny, en natuurlijk klassieke songs als 

‘You’re The One That I Want’, ‘Hopelessly 

Devoted To You’ en ‘Sandy’, doen het 

publiek nog steeds dromen. 

Helle Vanderheyden speelt Sandy, het 

verlegen meisje dat zich transformeert 

tot een vamp. De Antwerpse Helle 

studeerde Muziektheater aan de Fontys 

Hogeschool in Tilburg en was meteen na 

haar studies te zien in de musicals ‘The 

Producers’ en ‘Domino’. 

Ze verleende ook haar medewerking aan 

‘Assepoester, de sprookjesmusical’ en is 

momenteel te zien als Spiegel in ‘Sneeuwwitje, 

de sprookjesmusical’. Op televisie 

speelt ze studente Martha in ‘De Kotmadam’ 

(VTM), en in ‘Geubels en de Belgen’ 

(Vier) was ze de vrouw van Philippe Geu 

bels. Helle speelde ook gastrollen in ‘Binnenstebuiten’, 

‘Kosmoo’ en ‘Familie’. Bij de 

kinderen is Helle ongetwijfeld vooral 

bekend als Prinses Iris in de tv-reeks 

‘Prinsessia’ van Studio 100. 

Matthew Michel, stoere Danny met een 

peperkoeken hart, behaalde een bachelor 

Muziektheater aan de Fontys Hogeschool 

en volgde er ook een Master of Music. Als 

kind was hij al te zien in ‘Pinokkio’, ‘Kuifje 

en de Zonnetempel’ en heel wat Studio 

100-producties. Na zijn opleiding speelde 

hij mee in onder andere ‘Joseph and the 

Amazing Technicolor Dreamcoat’, ‘Shrek’, 

‘Lelies’ en ‘Jip & Janneke’. Voor zijn rol als 

Vallier in ‘Lelies’ ontving hij de Vlaamse 

Musicalprijs voor Aanstormend Talent. 

Binnenkort zie je hem als dansleraar Vince 

Petrelli in de Ketnetmusical ‘Kadanza Together’. 

Momenteel trekt Matthew ook het 

land door als een van de frontleden van 

de Ketnetband. Tieners kennen Matthew 

als Daan uit ‘On Tour’ (Disney Channel) en 

vooral Brandon uit ‘Ghostrockers’ (Ketnet/Nickelodeon). 

Hij verleent ook zijn 

stem aan tal van series en is onder meer 

te horen als Andreas in de serie ‘Violetta’ 

(Disney Channel). 

Jo Hens is de coole Kenickie. Muziek is 

altijd al prominent aanwezig geweest in 

zijn leven. Hij begon op zijn vierde te 

zingen in het kinderkoor 

‘De Konsinjoorkes’ en kwam als kind al regelmatig 

in het theater om zijn vader 

Peter Hens aan het werk te zien met De 

Frivole Framboos. In 1998 speelde Jo Gavroche 

in ‘Les Misérables’ (Music Hall), en 

later ook Linke Glipper in ‘Oliver!’ (Joop 

van den Ende Theaterproducties) en één 

van de Verloren Jongens in ‘Peter Pan’ 

(Music Hall). In de film ‘Blinker’, naar het 

boek van Marc De Bel, speelde hij een gastrol. 

Jo studeerde Woordkunst-Drama aan 

het Lemmensinstituut in Leuven en volgde 

een eerste jaar Kleinkunst aan Studio 

Herman Teirlinck. Hij heeft een vaste rol in 

de soapserie ‘Familie’ en was als gast te 

zien in onder meer ‘Flikken’, ‘Aspe’, ‘Dag & 

Nacht’, ‘De Kotmadam’, ‘Zone Stad’ en 

‘Rox’. 

Charlotte Campion ten slotte speelt de 

ruige Rizzo. Charlotte volgde Woordkunst-Drama 

aan het Lemmensinstituut in 

Leuven en Musical aan het Koninklijk Conservatorium 

in Brussel. Als kind stond ze 

al op de planken in onder meer ‘Kuifje en 

de Zonnetempel’, ‘The Sound of Music’ en 

‘Annie’. 

PRAKTISCH 

‘Grease’ speelt van 3 t/m 13 maart 2016 en 

van 5 t/m 10 april 2016 in Stadsschouwburg 

Antwerpen en van 14 t/m 17 april 

2016 in Capitole Gent.

PAG13 

 

 

Schenk een lach heeft als doel mensen 

tcultuur te laten beleven, die zonder extra 

(financiële) hulp hiervan niet kunnen 

genieten. 

Iedereen heeft recht op cultuur 

Bepaalde groepen mensen kunnen om 

allerlei redenen hun basisrecht op cultuur 

niet uitoefenen. Dat recht staat nochtans 

ingeschreven in de Belgische Grondwet en 

maakt het voorwerp uit van artikel 27 van 

de Universele Verklaring van de Rechten 

van de Mens. 

Schenk een lach wil mensen die omwille 

van financiële moeilijkheden, hun sociaal 

culturele achtergrond, een handicap, hun 

leeftijd... niet op een gewone manier aan 

cultuur kunnen participeren, een hart 

onder de riem steken. 

Schenk een lach richt zich, zonder enig 

onderscheid, tot mensen die zonder hulp 

of ondersteuning niet van cultuur kunnen 

genieten. Via allerlei acties, steun van 

bedrijven, giften van particulieren geeft 

Schenk een lach hen kansen om hun 

basisrecht uit te oefenen. 

Cultuurparticipatie als strijdpunt tegen 

armoede en sociale uitsluiting 

Wie niet over voldoende financiële 

middelen beschikt, kan niet volwaardig 

aan het maatschappelijk leven 

deelnemen. Nochtans zijn een sociaal 

netwerk en nieuwe contacten noodzakelijk 

om aan de toekomst te kunnen bouwen. 

Zij vergroten onder meer de kans op een 

volwaardige job. 

Mensen die niet rondkomen, kunnen niet 

naar het theater of de bioscoop, nodigen 

nog maar weinig mensen meer uit en 

worden zelf ook niet meer uitgenodigd. Zo 

dreigen ze in een sociaal isolement en een 

negatieve spiraal terecht te komen. 

Schenk een lach maakt het deze mensen 

mogelijk om tegen een zeer lage prijs, of 

gratis een voorstelling in het theater bij te 

wonen. Zo kunnen ze niet alleen genieten 

van al het moois dat cultuur te bieden 

heeft, maar krijgen ze ook de gelegenheid 

hun sociaal isolement te doorbreken, 

nieuwe contacten te leggen en daardoor 

ook hun zelfvertrouwen en -respect te 

herwinnen. Op die manier draagt 

cultuurparticipatie bij tot het meer 

weerbaar maken van mensen met financiële 

moeilijkheden, en speelt zij een 

belangrijke rol in armoedebestrijding. 

Schenk een lach wil hiertoe uitgebreid 

haar steentje bijdragen.

PAG 14 BUSINESS 

OPINIE VAN EEN MARKETEER 

SOCIAL 

Iedereen in de sector voelt het. Tegenwoordig 

is het originele idee van theater 

niet meer voldoende. De moderne 

bezoeker wil een totaalbelevenis en voor 

de theatermaker is het aantal mensen dat 

wordt bereikt, een belangrijke maatstaf 

voor succes geworden. 

Het belang van marketing in de sector 

wordt sinds kort ook onderstreept in de 

internationale literatuur. Naast de 

kwaliteit van het product, is ook een 

goede promotie en marketingbeleid van 

belang. Marketing voor de sector is niet 

enkel nuttig, maar wordt ook nood- 

zakelijker. Theater heeft nog steeds een 

oubollig imago en daar zit nu net de 

uitdaging in, het theater terug “SEXY” 

maken. 

Algemeen wordt aangenomen dat de 

vraag naar theater en cultuur 

gestimuleerd kan worden door marketing 

en social media. Zoals bij alle andere 

producten. Al werken de klassieke 

marketing technieken die je op school 

leert, niet altijd in de hedendaagse theater 

en cultuurwereld. 

Theatermarketing is een complex 

gegeven. In een commerciële wereld is de 

klant “koning”. Producten en diensten 

worden er 

geproduceerd uit pure winstoverwegingen. 

Creatieve producten komen anders tot 

stand. Ze worden niet noodzakelijk 

gemaakt met de intentie om tegemoet te 

komen aan de wensen van (potentiële) 

klanten. Ze worden meestal wel 

gecreëerd met de intentie om het te tonen 

aan een zo breed mogelijk publiek, maar 

niet per se te produceren op vraag van het 

grote publiek. Bedrijven daarintegen 

innoveren enkel wanneer dit economisch 

te verantwoorden is. 

Theaters investeren in meerdere 

producties, zelf wanneer er geen garantie 

is tot economisch succes. 

Voor een effectieve marketingstrategie is 

het echter wel belangrijk om het gedrag 

van je consumenten te begrijpen. 

Specifiek voor de culturele sector is het 

interessant om de belangrijkste 

informatiebronnen van je publiek te 

kennen, alsook de invloed die deze 

hebben op de aankoop van een ticket.

PAG15 

L #INHETTHEATER 

MEDIA 

Hiervoor hebben we het geluk om in een 

tijd te leven waar je met social media en 

digitalisering van ticketverkoop het 

gedrag van je publiek kan leren kennen 

en inspelen op de noden. 

Wat zeker uit deze info kan 

geconcludeerd worden is dat Facebook 

het belangrijkste sociaal medium is om op 

in te zetten als organisatie. Een ruime 

meerderheid wordt aangezet om naar 

een voorstelling te gaan op basis 

van wat ze lezen en zien op sociale media, 

in de meeste gevallen Facebook. 

Het is dus de uitdaging voor elke 

organisatie, om de weg van verjonging in 

te slaan, dit door het gebruik van social 

media in het theater en het stimuleren 

van hun artiesten. 

Het zal helpen bouwen aan het “SEXY” 

maken van de volledige sector. 

GREGORY VERSTRAELEN 

Marketeer

PAG16 

INTERVIEW 

DAISY THYS 

 

 

Kan je iets vertellen over ‘Van 

kwaad naar erger’ en de ‘cafékwis’ in 

het EWT. 

Het zijn beide komedies, maar toch 

kunnen ze niet verder uit mekaar liggen. 

‘Van kwaad naar erger‘ is echt een deurenkomedie 

met de ene verrassende wending 

na de andere. Het publiek blijft op het 

puntje van z’n stoel zitten, door de spanning 

die opgebouwd wordt door de verschillende 

personages. Personages die 

van rol wisselen om misverstanden recht 

te trekken, personages die mekaar absoluut 

niet tegen het lijf mogen lopen en 

situaties die elke minuut veranderen. Tot 

de laatste 10 minuten heeft het publiek de 

indruk dat de situatie nooit zal kunnen 

worden genormaliseerd en 

rechtgetrokken en toch, eind goed, al 

goed! Kortom, een echte nagelbijter met 

hilarische situaties als gevolg. 

Het is echt een huzarenstukje om zoiets te 

bedenken en op papier te zetten. Jeroen 

Maes heeft dat als schrijver van het stuk 

meer dan ingelost. Ook als acteur naast 

hem op de scene staan is een avontuur. 

Hij heeft de komedie echt letterlijk in zijn 

vingers en in zijn lijf. 

‘De Cafékwis’ zou je haast een zwarte 

komedie kunnen noemen. Tijdens het 

stuk wordt er gekwist en dat levert soms 

wel onverwachte en grappige antwoorden 

op, zodat het publiek de luchtigheid van 

de voorstelling blijft voelen. Maar daarnaast 

staat het leven van een 

ex-dokwerker met MS en zijn zoon, die 

ex-afghanistanstrijder is. Zij bevinden zich 

in het donkere deel van onze samenleving 

tussen drugsdealers, heroïnehoertjes en 

verslaafden. Via hen krijg je een beetje 

een idee van de tegenslag en bitterheid 

die mensen kunnen overkomen. 

Misschien een beetje zwaarder op de 

hand qua inhoud, maar het boeit van in 

het begin tot op het einde. Hoe langer we 

aan het stuk werken en repeteren, hoe 

meer we ervan gaan houden en daar gaat 

het publiek de vruchten van plukken. Een 

ingenieus top-stuk met een top-cast! 

Kan je je rol in deze voorstelling 

omschrijven? 

Ook deze twee kunnen niet verder uit 

mekaar liggen. 

Kelly in ‘Van kwaad naar erger’, is een 

blond, naïef, beetje wereldvreemd, maar 

sympathiek huppeltrutje dat de situatie 

niet altijd direct of correct doorziet. Zij 

volgt gedwee de instructies op die haar 

minnaar haar voorzegt. 

Vaak zijn haar domme antwoorden de 

aanleiding om de anderen nog verder in 

de rats te brengen, al heeft ze ook haar 

geniale momenten. Haar stemgeluid met 

kempische tongval is eerder irritant te 

noemen. 

In ‘De Cafékwis’ speel ik Jeanine, een door 

het verleden geverfde, afgeleefde cafébazin. 

Zij heeft het leven echt gezien en beleefd. 

Ze heeft zeven echtgenoten versleten 

en heeft een stem, die hoorbaar geleden 

heeft onder menig sigaret. Zij stelt 

iedere week de kwis op die er in haar café 

gespeeld wordt, dus dom kan je ze echt 

niet noemen. Verder is zij perfect op de 

hoogte van wat er in de levens van haar 

caféklanten speelt en gaat hier discreet 

mee om zoals het een goede cafébazin 

betaamt. 

Wat voor soort rollen/personages speel 

je het liefst en heb je het gevoel dat je 

voorkeur voor het soort personages 

veranderd is in de loop van de jaren? 

Uiteraard is het altijd dankbaar om komische 

personages te spelen, want daarmee 

speel je vaak in de kaart van het publiek. 

Dat zijn dan vaak rollen die je meer technisch 

moet benaderen, om de conventies 

van de komedie niet te schaden.

PAG17 

 

 

Helemaal vormelijk of karikaturaal mag je 

het niet noemen, maar het neigt er toch 

sterk naartoe. Geen scrupules, geen remmingen, 

gewoon een zotte inborst en 

snuit opzetten en je bent vertrokken. 

Maar toch als actrice is het absoluut ook 

heerlijk om een personage te spelen dat 

wat meer diepgang heeft, die af en toe 

ook eens haar verhaal uit de doeken mag 

doen, zodat je wat kan graven in jezelf. 

Maar ik kan niet kiezen tussen beiden. 

Zoals het tot hiertoe gelopen is, 

heb ik de kans gekregen om mooi te 

kunnen afwisselen tussen de twee en dat 

mag voor mij nog wel een tijdje zo door 

gaan. De afwisseling krijg ik zeker van 

Frank De Kaey, de directeur van het EWT. 

Mijn eerste rol in het EWT, in het stuk 

‘Cabardouche’, was een vrouw van vlees 

en bloed, met een prachtig verhaal om te 

vertellen. Het was ook een komedie, maar 

voor het tegengewicht en de ‘matters of 

the heart’ mocht ik toen toch wel zorgen. 

Al blijft het stiekem wel een droom om 

ooit eens een drama te spelen, 

een klassieker bijvoorbeeld. Ik weet niet of 

ik dat wel zou kunnen, want het is nog 

nooit op mijn pad gekomen en wil het dus 

zeker onderschatten. Toch denk ik dat ik 

door de maturiteit en mijn ervaring in het 

vertellen van verhalen het tot een goed 

einde zou brengen. Ze mogen altijd bellen. 

Je bent een vaste gast bij het Witte 

Paard in Blankenberge. Wat maakt 

deze revue zo fijn dat je elke keer 

terugkomt?

PAG18 

INTERVIEW 

DAISY THYS 

Het Witte Paard is een apart verhaal. Toen 

ik amper vier jaar was en mijn grootvader 

vroeg: “Wat wil je later worden, menneke?” 

Dan zei ik steevast : ‘Zangeres of zotte 

clown!’ 

Hoogstwaarschijnlijk valt dat antwoord te 

verklaren door mijn vader die muzikant 

was en ook in showorkesten speelde. Ik 

zat met mijn stoeltje recht voor het 

podium en genoot. Daar is wellicht de 

basis gelegd. 

Toen ik later op Studio Herman Teirlinck 

kwam, wilde ik nog steeds ‘show’ doen. 

Misschien was dat een beetje bizar om zo 

uit de hoek te komen op een gerenommeerde 

toneel- en kleinkunstschool, maar 

zo zat het in men hoofd. Ik ben uiteraard 

wel blij dat ik daar vrachtwagens vol 

bagage en leerstof heb meegekregen, 

maar dat showelement bleef toch in mijn 

achterhoofd zitten. 

Zo speelde ik ondertussen in 14 revue’s 

mee en het hoogtepunt van die revue in 

België is dan toch wel het Witte Paard. Al 

80 jaar hebben zij een reputatie 

opgebouwd van een volwaardige revue te 

presenteren met nationale en 

internationale gasten en dat ik daar al 

voor het zevende jaar mag bijhoren, is een 

droom die uitkomt. 

Het is voor mij gewoon de ideale combinatie 

van alle disciplines. Rolletjes spelen 

in sketch, mezelf zijn in solo-nummers, 

kicken als backing voor een internationale 

gast, groepsnummers met de nodige 

danspasjes, de bling-bling, veel make-up 

en valse wimpers, meedragen aan het 

cachet van zo’n machine, présence, 

uitstraling. Over the top, maar heerlijk! 

Je speelde in musicals, komedies, in 

series op tv en in revues. Waar voel je 

je het meeste thuis? 

Dat is moeilijk kiezen. Het liefst sta ik in 

een voorstelling of op een optreden met 

een pianist of een band, waar je contact 

hebt met het publiek. In een revue of bij 

een concertje kan je echt voluit het publiek 

viseren, bestuderen en proberen om 

toch dat ene ‘niet geïnteresseerde zieltje’ 

voor je te winnen. Echt letterlijk de 

mensen kunnen ‘lezen’ en voldoen aan dat 

wat zij vragen. Dat vind ik heerlijk. 

Een stuk of een musical spelen, waar je de 

4de wand moet respecteren is ook speciaal. 

Je wordt dan twee uur samen met je 

collega’s in een ‘thuis’ op het podium opgesloten. 

Daar creëer je dan een fictieve 

wereld waar het publiek mag binnengluren. 

Als dan het publiek bij een komedie 

reageert alsof ze voor hun televisiescherm 

zitten en dus ook de nodige commentaren 

leveren, dan weet je dat je ze binnen hebt 

gehaald. 

Televisiewerk is dan weer een oefening in 

kleiner spelen, subtieler te werk gaan. Je 

kan dan weer eens een ander schuifje van 

je opleiding opentrekken. De beloning 

komt pas later in de vorm van kijkcijfers 

en niet in het direct applaus. Je mist dat 

wel aan het eind van zo’n draaidag, maar 

de erkenning en herkenning later op de 

straat bijvoorbeeld, is dan ook wel een onbetaalbaar 

cadeau. 

En jammer maar helaas werkt het zo 

tegenwoordig; hoe bekender je bent van 

televisie, hoe meer werk er op je pad 

komt. Uiteraard is het voor producenten 

fijner om BV’s en publiekstrekkers dan onbekende 

acteurs in hun productie te 

steken. Zij moeten natuurlijk ook het 

hoofd boven water kunnen blijven houden 

en dat heeft dus z’n consequenties in de 

samenstelling van hun cast. Ik kan het ze 

niet kwalijk nemen, hoe vaak je soms ook 

denkt, dat had ik net zo goed kunnen 

spelen. 

Je komt uit de hoogdagen van de 

Vlaamse musical. Zo speelde je 

Madame Thénardier in Les Miserables. 

Wat vind je van de huidige situatie van 

musical in Vlaanderen? 

Les Misérables is gewoon ‘buiten categorie’ 

geweest. Wellicht is die musical toen 

opgevoerd zoals het in het buitenland wel 

vaker het geval is. Er was budget en een 

‘top of the bill’ creatieve en technische 

ploeg uit Engeland. Er was tijd om grondig 

te repeteren en de kans om het rond de 

300 keer te spelen. Er was zelfs de buitenkans 

om de voorstelling ook in het frans te 

spelen voor onze franstalige landgenoten. 

Dat was zo een wereld op zich: Dé Les 

Misérables familie, vijf dagen per week 

samen, 13 maanden lang en dan op vrije 

dagen nog eens samen gaan zwemmen, fietsen, 

kwissen, feesten. 

Elke dag waren er een 100-tal mensen betrokken 

bij de voorstelling en als je dan na 

15 jaar een reünie doet en er komen, ondanks 

het vries- en sneeuwweer, toch nog 

70 mensen opdagen, dan weet je dat dat 

zeer nauw aan ons hart gelegen heeft. Dat 

is gewoon in ons kleine landje niet meer 

mogelijk. Ik begrijp dat Daens en 14-18 

dicht in de buurt kwamen, maar toch niet 

helemaal. De budgetten zijn kleiner en de 

druk hoger. 

In die tijd was het ook nog zo dat je in 

meerdere musicals je kans kon wagen. Als 

je niet in de ene zat, kon je nog wel terecht 

in een andere. Nu moeten de schaarse 

rollen steeds verdeeld worden onder de 

ondertussen stevig gegroeide groep musical-acteurs. 

Of het gaat om een co-produktie 

en dan veranderen ze enkel de 

hoofdrollen, die op hun beurt, marketing 

gewijs weer worden gegeven aan de BV’s. 

En zo is de cirkel ook hier rond.Te veel 

volk, te weinig werk!

PAG19 

Vind je dat er genoeg theater- en 

musicalaanbod is voor iedere 

cultuurliefhebber in Vlaanderen? 

Objectief gezien vind ik wel dat het 

aanbod zeker groot genoeg is. Als je wil, 

kan je in Antwerpen alleen al elke dag een 

cultureel avondje uit plannen. En dan zijn 

er altijd nog mensen die zeggen: ‘oh 

gemist, ik had geen tijd.’ Maar de onderliggende 

gedachte is gewoon het beschikbare 

budget van ons publiek. Mensen 

hebben ook de theatertickets met de 

komst van de euro de hoogte zien in gaan 

en moeten nu een selectie maken van wat 

ze financieel nog aankunnen. Als je 

natuurlijk enkel Vlaamse musicalliefhebber 

bent, dan val je uit de boot. Dan is het 

wachten op die ene productie, maar alle 

genres in acht genomen, is er toch wel 

een hoop te beleven en mis je wellicht elk 

seizoen een paar pareltjes. 

Subjectief gezien zeg ik natuurlijk dat er te 

weinig te doen is. Te veel collega’s komen 

nog steeds niet aan de bak, kunnen niet 

overleven van enkel ‘artiest’ zijn, dus is er 

te weinig werk. Vaak wordt daar dan ook 

nog eens misbruik van gemaakt en 

worden artiesten onderbetaald, omdat ze 

weten dat we zo graag willen, kost wat 

kost, want waar een artiest vooral naar 

opzoek is, is die zalving van zijn artistieke 

ziel. 

Ik wil het hier toch ook nog eens een 

keertje meegeven. Ik heb wellicht het 

schoonste beroep wat er is, en voor het 

moment mag ik niet echt klagen, maar 

had ik dat allemaal 25 jaar geleden geweten, 

was ik er nooit aan begonnen! Ik zou 

niet zonder gekund hebben. Je hebt nu 

eenmaal die kriebel om op dat podium te 

willen staan, maar dat kan worden opgelost 

door te zingen in een bandje, koor of 

te spelen in een amateurtoneelvereniging. 

En dan is het echt alleen voor dat zieltje 

voor de fun, als hobby, als ontspanning. 

Nu is het elke keer weer stress of er nog 

iets komt of niet, of je nog gewild bent, of 

je niet te oud wordt, of er überhaupt nog 

werk is en vooral of je elke maand al je 

rekeningen wel kan betalen. Dus voor degenen 

die zich geroepen voelen, je denkt 

altijd dat jij wellicht wel het verschil zal 

maken. Helaas, dat is slechts enkelen 

gegund en hangt vaak af van willekeur en 

duurt ook niet voor eeuwig en drie dagen. 

Dus ga alstublieft hard studeren voor iets 

anders. Er zijn er nu al te veel. Het spijt 

me! 

Wat zijn je plannen voor de toekomst? 

De toekomst? Wat zou ik graag die glazen 

bol eens tegenkomen die het allemaal 

weet! 

Dit seizoen volgt er nog wel wat; spelen in 

het EWT, seniorenshows met Jan Van 

Dyke, dubbing voor een nieuwe reeks op 

ketnet, Hotel Vocal in het Fakkeltheater en 

Het Witte Paard. 

Volgend seizoen kom ik ook weer terug in 

twee producties bij het EWT en ga ik 

toeren met ‘Jaak en de Bonenstaak’ van 

Uitgezonderd, toeren met een programma 

waar ik nog niet direct iets over kan 

zeggen en links en rechts nog eenmalige 

optredens, maar mijn agenda is nog veel 

te leeg naar mijn goesting. 

En op lange termijn, een primeur: ik zeg al 

vanaf ik nog op school zat, dat ik ooit een 

one-woman-show in mekaar ga steken. Ik 

heb nog niks op papier staan, maar tegen 

het seizoen 2019-2020 Foto: zal Nele hij van af zijn Schoor en 

dan gaan ze verschieten, let maar eens op! 

‘Daisy Thys is nog ni aan haar pensioen 

toe!’

PAG20 

MUSICAL 

DE SOUND OF MUSICAL IN ROMA 

 

 

 

D e Koninklijke Muziekkapel Lokale 

Politie Antwerpen vult De Roma met The 

Sound of Musical, een middagvullend programma. 

Voor dit concert nemen ze je 

mee naar de highlights uit de 

musicalliteratuur in gezelschap van twee 

van hun beste musicalartiesten. Dit allemaal 

onder leiding van dirigent Pieter 

Nieva. Hans Peter Janssens speelde als 

eerste Belg in Londen de hoofdrol in Les 

Misérables en de naam van Deborah De 

Ridder, die enkele jaren 

de VTM-wedstrijd Wie wordt Maria? won, 

zal u ongetwijfeld bekend in de oren klinken. 

Beiden speelden hoofdrollen in The 

Phantom of the Opera, De man van La 

Mancha, Chess, Dracula, Kuifje etc. Deze 

zomer stonden ze samen op de planken in 

de productie Sacco en Vanzetti van Dirk 

Brossé. 

Met deze twee artiesten heeft de muziekkapel 

wereldtop in huis. Dit concert wordt 

expialidocious! 

Locatie 

De Roma 

Turnhoutsebaan 286 – 2140 Borgerhout 

Wanneer 

Zo 29/05/16 om 15:00 

Meer informatie & tickets: 

www.deroma.be

advertentie

PAG22 

ACHTER DE SCHERMEN 

MITCH FABRY KAPPER VAN DE STERREN 

 

 

Onze vlaamse celeb’s zien er 

on-stage perfect uit. Dit mede dankzij 

Mitch Fabry, op handen gedragen door de 

vrouwelijke sterren. 

Welke opleiding heb je gevolgd ? 

Ik heb zeven jaar aan het 

Sint-Agnesinstituut in Hoboken 

gestudeerd; eerst zes jaar de richting 

haarzorg en daarna nog een specialisatie 

jaar. Tegelijkertijd nam ik les bij het SIVO 

in Berchem voor extra lessen in hair 

styling en daarnaast volgde ik ook nog 

enkele cursussen en stages bij 

verschillende merken en instanties, zoals 

Wella, Kevin-Murphy en Joico, om me er 

verder in te verdiepen. 

Welke tv/theater projecten heb je al 

mogen doen ? 

Ik heb al heel veel kansen gekregen 

waarvoor ik zeer dankbaar ben. In het 

theater en musicalwereld werkte ik mee 

aan o.a. Swan Lake, The Bodyguard, West 

Side Story, 14/18, Kadanza, Assepoester, 

het tamelijk ware verhaal, Wickie de Vicking, 

Winterrevue en ASPE. Moord in het 

theater!, om zo maar een paar op te 

noemen.

Op vlak van televisie zijn mijn projecten 

zeer verschillend, gaande van fictie tot reclamespots, 

posters of magazines. Zo deed 

ik de hairstyling voor o.a. Prinsessia, De 

avonturen van Lollylol broek, Mega Mindy 

VS Rox, Cecemel, Damiaanactie, Breibroek 

Veronique Leysen, Primo en Story. Ik kan 

nog wel even doorgaan, maar het is zo 

een mooi beroep en ik ben zeer dankbaar 

dat ik het kan en mag uitoefenen. 

Hoe ben je in het theater- tv wereldje 

terechtgekomen ? 

Ik ben opgepikt door twee geweldige en 

immens getalenteerde mannen: Harold en 

Wouter van HEADWORKS, toch wel een 

van de grootste hair styling bedrijven 

wereldwijd. 

Zij gaven me de kans om mezelf te 

bewijzen bij een van hun producties en op 

het einde van drie helse dagen vroegen ze 

me wat ik later in dat jaar op mijn 

planning had staan. Zo is dan de bal aan 

het rollen gegaan. 

Welke productie is je tot hiertoe het 

meeste bijgebleven en 

waarom net die ? 

Dat is een moeilijke vraag, want er zijn 

mijn eigenlijk twee producties het meest 

bijgebleven, nl. The Bodyguard en 14/18. 

The bodyguard was een Nederlandse productie 

en mijn eerste werkervaring met 

Stage Entertainment. The Bodyguard is 

echt een top verhaal en daarbovenop 

kwam dan de echte topcast met allemaal 

prachtige mensen. De kans, die ik kreeg 

via Headworks, kon ik niet laten schieten 

en het was echt helemaal mijn ding. 

Maar ik weet nu al, dat wordt totale waanzin 

en natuurlijk maar een 'once in a lifetime 

opportunity'. 

Voor de rest, als het aan mij ligt, ga ik hier 

nog lang in verder. Ik wil nog dagelijks 

bijleren, om zo te groeien. Er zijn zeker 

nog dromen en doelen genoeg om me 

voor in te zetten. Verder zien we wel, want 

veel hangt ook af van kansen die je krijgt 

of die zich voordoen, maar je moet ze uiteraard 

durven grijpen. 

Maar wat me het meest bijgebleven is 

toch wel 14/18, de musical van Studio 100. 

Dat was echt een avontuur en totale 

waanzin. We hebben daar echt letterlijk 

samengewoond met een 130-tal mensen 

dat er dagelijks bij waren om het spektakel 

keer op keer tot een goed einde te bren- 

gen. Maandenlang hebben we dat mogen 

brengen, wat zeker niet vanzelfsprekend 

was. Iedereen had op zijn eigenlijk manier 

een belangrijke rol te spelen; van de acteurs, 

kleding, ruiters, techniekers, figuranten 

tot de catering. Het zal me eeuwig 

bijblijven. 

Wat zijn je toekomstplannen ? 

Een groot vooruitzicht waar ik me momenteel 

enorm op verheug, is het Eurovision 

Song Contest in Stockholm, Zweden, waar 

ik tot het team van Laura Tesoro behoor 

en België mag gaan vertegenwoordigen.

PAG24 

INTERVIEW 

ANNE MIE GILS 

Het toonmoment van De Muze van 

rubens smaakte alvast naar meer. Anne 

Mie Gils betovert het publiek en samen 

met Brent Pannier weet ze de 

nieuwsgierigheid voor de mooiste vrouw 

van Antwerpen te wekken. 

Zelf omschrijft Anne Mie, voor de gelegenheid 

omgetoverd tot een 

zestiendeeeuwse dame van stand, Helene 

Fourment als een sensuele, sterke en liefdevolle 

vrouw. 

Naar aanleiding van de persvoorstelling 

had ik een kort gesprek met haar: 

U beschreef net Helene met drie kernwoorden, 

maar bent u er zo zeker van 

dat Helene verliefd was? 

Toch wel. Dit komt vooral terug in de 

manier waarop hij haar geschilderd heeft. 

Daarin wordt duidelijk dat hij haar graag 

zag en dat hij haar ook écht zag voor wie 

ze was en niet zoals ze door buitenstaanders 

werd bekeken. 

Hoeveel van Helene vindt u terug in 

zichzelf? 

Lacht. We weten van Helene erg weinig. 

We weten eigenlijk alleen maar wat we 

zien van haar, dus voor een groot deel is 

de hele voorstelling fictie en is het zoeken 

naar hoe het geweest zou kunnen zijn. 

Daardoor zit er een stuk van mij in. Dat 

kan ook niet anders. Ik heb mijn lijf, ik heb 

mijn stem, ik heb mijn motoriek, dus ik ga 

op de eerste plaats op zoek in mezelf. 

Ik herken een heleboel dingen van Helene. 

Dat maakt ook het repetitieproces erg 

intens omdat we echt aan het maken zijn. 

Er zijn ook al een heel aantal emotionele 

momenten geweest net omdat ik zoek bij 

mezelf. Zo kom ik onder andere bij mijn 

eigen gezin terecht. Zo kan ik mezelf wel 

met haar vereenzelvigen. 

Helene Fourment is een historisch 

figuur waarover weinig geweten is. Hoe 

bereid je je voor op zulk een rol? 

De muziek helpt enorm, alsook de ideeën 

die in de tekst te vinden zijn. Ik ben bovendien 

zeer dankbaar voor mijn sidekick 

(Brent Pannier) met wie ik een hele fijne 

samenwerking heb. Op muzikaal vlak is 

deze rol ook een echte uitdaging. Ik hou er 

namelijk nogal van om krachtig te zingen, 

maar op de een of andere manier vind ik 

dit niet bij Helene passen. Ik moet dus 

zoeken naar een nieuwe manier van 

zingen. En dat is ook wel zeer interessant 

natuurlijk. 

Ook probeer ik hier en daar te lezen, schilderijen 

van haar te bekijken en dan stel ik 

mezelf daarbij in vraag: “klopt dat? Vind ik 

haar terug?” En verder is het vertrouwen 

op de regisseur en vooral niets doen wat 

niet goed voelt. 

De voorstelling wordt live begeleid 

door vier muzikanten. Kijkt u daar naar 

uit? 

Dat is weer een nieuwe stap. Eind januari 

hebben we Sitzprobe en dat is altijd een 

heel bijzonder moment. Dat geeft ook 

altijd een nieuwe wending aan het verhaal, 

het is weer een stap dichter bij de 

magie. 

Ik ben bijzonder geïntrigeerd door de 

poster van de voorstelling: we zien daar 

Helene, rijkelijk uitgedost, maar omringd 

door naakte mensen. Toch was 

Helene het naaktmodel voor Rubens. 

We hebben heel bewust de zaken omgedraaid. 

Helene is geschilderd tot ze 26 

was. En ik ben zelf 58. Het verhaal wordt 

ook verteld door Helene op haar 58. Na de 

dood van Rubens wilde ze haar lichaam 

niet langer tonen aan de buitenwereld en 

bedekte ze zichzelf. 

 

 

Hebt u nog een laatste boodschap over 

de voorstelling zelf? 

Dat we vooral volle zalen willen om voor 

te spelen. 

Ik denk dat we iets heel moois aan het 

maken zijn, iets heel intimistisch en origineels. 

En als het dan qua decor en qua belichting 

gaat zijn zoals mij verteld is, dan gaat het 

ook heel spectaculair zijn. 

Ik ben alvast volledig gewonnen voor deze 

voorstelling en vermoed dat Judas TheaterProducties 

met zijn vijfde voorstelling in 

evenveel jaar alvast weer een pareltje in 

elkaar heeft gestoken.

PAG25

€3,99 €2,99 

PROXIMUS TV 

Een aanbod van MUST SEE 

films bij Proximus 

€3,99 €3,99 

€3,99 

 

Vestibulum lacinia arcu eget nulla. Class aptent taciti 

sociosqu ad litora torquent per conubia nostra, per 

inceptos himenaeos. Curabitur sodales ligula in 

libero. 

€3,99 

 

Dit kwartaal is de 

vernieuwde PROXIMUS 

TV, aan de beurt. 

We selecteerden 6 films 

die beschikbaar zijn in het 

aanbod van Apple. 

Je betaalt een huurprijs 

tussen de €2,99 en €3,99 

De geselecteerde film’s zijn 

ook in 3D beschikbaar.

PAG28 

IN THE SPOTLIGHT 

MET MIKE WAUTERS 

INTERVIEW 

MIKE WAUTERS 

Welke opleiding heb je gevolgd? 

Waarom heb je voor deze opleiding gekozen? 

Ik heb heel lang niet geweten wat ik wou 

doen. In het middelbaar veranderde ik 

ook ieder jaar van richting. Ik heb handel, 

handel-talen en informatica gevolgd. 

Uiteindelijk heb ik mijn middelbaar afgemaakt 

in de richting audiovisuele vorming, 

dus camera en geluid, etcera. Dat vond ik 

wél heel leuk. Ik ben toen meteen bij 

Studio 100 kunnen beginnen en daar 

werkte ik mee achter de schermen bij de 

musical Daens. 

Ik heb toen eigenlijk musical leren kennen 

en vond dat zo fascinerend dat ik een 

zevende jaar ben gaan doen in de! 

Kunsthumaniora in Wilrijk bij David Verbeeck, 

die toen in de cast zat. Toen ben ik 

audities gaan doen om verder te studeren 

en Brussel voldeed het meeste aan mijn 

behoeftes. En voila, vier jaar later kon ik er 

afstuderen met onderscheiding. Nee, da’s 

niet waar, geen onderscheiding [lacht], 

maar wél afgestudeerd. 

Wat waren je verwachtingen van het 

“wereldje” toen je afstudeerde? Strookt 

dit met de werkelijkheid? 

Eerst dacht ik dat het aartsmoeilijk ging 

zijn, maar toen ik afstudeerde, kon ik 

meteen meespelen in de musical 

Marie Antoinette, samen met Ann Van den 

Broeck, Anne Mie Gils, Mark Tijsmans en 

Sasha Rosen. Ik was onder de indruk dat 

ik naast zo’n grote namen mocht spelen 

en dan verwacht je ergens dat de bal 

daarna wel aan het rollen zal gaan. Helaas 

is het in de werkelijkheid minder 

rooskleurig. Voorlopig ben ik al blij als ik 

twee leuke projecten per jaar kan doen. 

2016 is nu alvast heel leuk ingezet met 

Suske en Wiske, dus ik hoop op zijn minst 

nog een tweede leuke project te kunnen 

doen, dit jaar. 

Heb je bepaalde tips voor de studenten 

Musical? 

Niet echt [lacht]. Jawel, toch wel. Probeer 

je te amuseren. Wanneer een auditie of 

repetitie als werken aanvoelt, doe je 

volgens mij iets verkeerd. Uiteraard is het 

soms zwaar en musical is naar mijn gevoel 

toch een beetje topsport, maar wanneer 

het niet meer leuk is, moet je er volgens 

mij met stoppen. Het is niet voor niets, dat 

wij zeggen ‘ik ga spelen’ in plaats van ‘ik ga 

werken’, want dit is het mooiste beroep 

dat er is, denk ik. Uiteraard is het ook niet 

zo zwart-wit als ik het nu vertel. 

Wat zijn tot dusver jouw hoogtepunten/belangrijkste 

ervaringen binnen je 

“musicale” leven? 

Ik denk bij elk project weer opnieuw

PAG29 

dat ik een nieuw hoogtepunt bereik en in 

mijn prille carrière heb ik bij elk project al 

zoveel bijgeleerd! Ik heb een keertje 

auditiemateriaal ingezongen voor de 

musical Tom Sawyer. Dan heb ik zoveel 

moeten studeren op een vrij korte tijd. En 

als dat dan lukt, is dat zo’n leuk gevoel. 

Ik ben ook aan het toeren met een voorstelling 

‘This Place Is Looking For Better 

Men’ van ELEKTRA Tg, waar we ook veel in 

zingen. Ik werk hier met een lading 

kersverse acteurs en het is ongelooflijk 

hoeveel wij van elkaar leren. Op een korte 

periode zijn wij ook heel goede vrienden 

geworden. En ik denk dat dat een beetje 

het punt is dat ik nu probeer te maken. Bij 

elk project heb ik nieuwe vrienden gemaakt 

en het is telkens die vriendschap 

dat elk nieuw project weer zo leuk maakt. 

Ik ben toen ook begonnen met elke avond 

te pompen en shakes te drinken om mijn 

spiermassa te vermeerderen. Dat goede 

voornemen om te pompen heb ik helaas 

maar twee weken volgehouden. Ik heb wel 

veel opzoekingswerk verricht omtrent 

Jerom en heb uiteraard een aantal strips 

gekocht om het personage beter te leren 

kennen. Ik ben nu tijdens de repetities ook 

alles met mijn ogen dicht aan het repeteren, 

want de aandachtige Suske en Wiske 

lezer wellicht gemerkt zal hebben dat 

Jerom zijn ogen altijd toe zijn. Jerom zijn 

oogleden zijn namelijk te zwaar om ze 

open te houden. Ik kan je vertellen; alles 

met je ogen toe spelen is best moeilijk. Je 

hebt altijd de reflex je ogen toch terug 

open te doen.” 

Waar zie je jezelf over vijf jaar? 

Welke rollen staan er nog op jouw 

verlanglijstje? 

Aangezien Beauty and the Beast mijn favoriete 

musical is, staan het Beest en 

Gaston toch wel hoog op mijn 

verlanglijstje. Ook Robert uit Company 

mag niet ontbreken op dat lijstje. Ik denk 

dat Kapitein Haddock ook een heel mooie 

rol is om te spelen in Kuifje en de Zonnetempel. 

Nicky en Trekkie Monster in 

Avenue Q hebben ook een plaatsje in mijn 

hart kunnen veroveren. 

Binnenkort ben je ook te zien als 

spierbundel Jerom in “Suske & Wiske de 

musical”. Hoe benader je zo’n 

personage? 

Toen ik te horen kreeg dat ik de rol had, 

zat ik in een zeer intensieve repetitie van 

een heel fysiek stuk, This Place Is Looking 

For Better Men. Heel die voorstelling is 

een beetje een work-out en mijn conditie 

is toen enorm verbeterd. 

Een eigen theatergezelschap is de droom. 

Ik ben momenteel een poging aan het 

wagen om zelf een musical te schrijven en 

ik heb er een geweldig goede muzikant 

bijgehaald om de muziek te schrijven. 

Deze week zaten er twee probeersels van 

nummers in mijn mailbox en ik denk dat 

het zeker kan werken. Dus ik hoop dat dit 

een project met goede afloop zal kennen 

en dan zien we wel verder vanaf daar. 

Wat ik ook verlang is een vaste rol in een 

soap en als trouwe Thuis-kijker hoop ik 

dan uiteraard op Thuis. Binnen vijf jaar 

verwacht ik dat ik twee kinderen heb en 

dan zou dat vast inkomen toch van pas 

komen. Misschien is dit wel de moment 

om het publiekelijk bekend te maken, 

maar mijn vriendin, Charlotte Campion, is 

voor de tweede keer zwanger. Dus bij 

deze hebben jullie de scoop BOA. Ik zie 

wel wat er komt, zolang ik maar dingen 

kan blijven doen, die ik graag doe.

PAG30 

INTERVIEW 

MET DAVID CANTENS 

Je hebt momenteel twee grote 

projecten gepland: Murder Ballad en 

True West. Kan je ons eerst iets meer 

vertellen over Murder Ballad. Waarover 

gaat het verhaal? 

 

 

Murder Ballad gaat eigenlijk over een driehoeksverhouding. 

Een vrouw (Sara) wordt 

ondanks haar gelukkige leven met haar 

man en kinderen verliefd op iemand 

anders, maar dat past niet in haar leven. 

Dus moet ze kiezen: de zekerheid van 

haar gezin of terugkeren naar haar 

jeugdliefde? En dan volgt er een pasionele 

moord. 

Maar voor mij gaat het veel meer over de 

noodlottigheid van de liefde. In welk opzicht 

kies je zelf dingen? Hoe hebben de 

keuzes die je maakt, gevolgen op je leven? 

In welk opzicht overkomen je de dingen? 

Zo overkomt die jeugdliefde Sara echt. Er 

speelt een zeer mooi vraagstuk gedurende 

het stuk over in hoeverre ons lot bepaald 

wordt. 

Hoe verloopt het repetitieproces? 

Momenteel, met stukken en brokken, 

want ik ben nu voor True West aan het 

repeteren, wat eerst, op 18 februari, in 

première gaat en dan start ik terug met 

Murder Ballad vanaf 18 februari tot de 

première op 9 maart. We hebben voor 

Murder Ballad al twee weken gerepeteerd 

voor nieuwjaar. Daarom verloopt het met 

stukken en brokken, maar de muziek en 

de teksten zijn gekend. Nu is het enkel 

nog indalen, maar ik vind het heel leuk. 

Murder Ballad is een rockmusical en dat 

ligt me wel. Ik heb altijd van musical een 

beetje willen afblijven, maar dit is echt iets 

waar ik mij goed bij voel. Ik hou vooral van 

het ruwere, niet gefakete. Er wordt zeer 

oprecht gespeeld en het is een intens 

verhaal. Ik ben blij dat ik hier deel van 

mag uitmaken, omdat het mij ook echt 

iets doet. 

Het gaat ook over mijn leven, over iedereen 

zijn leven, waardoor het zeer herkenbaar 

is, wat het voor mij enorm boeiend 

maakt. Moest ik bijvoorbeeld in Assepoester 

staan, zou ik dit gevoel niet 

hebben. 

Kan je ons iets meer vertellen over je 

rol? 

Ik speel de tweede liefde van Sara, gepeeld 

door Wendy Briggeman, waar ze 

ook kinderen mee krijgt. Ik ben de stabiele 

relatie. Ik speel een poëziedocent en ik wil 

ook alles gestructureerd hebben in mijn 

leven. 

Jullie gaan de voorstelling spelen in verschillende 

theaters in Vlaanderen. 

Waar overal? 

We gaan het eerst twee avonden in 

Leuven, dan in het Fakkelteater in Antwerpen, 

Gent en in Diepenbeek spelen en 

waarschijnlijk gaan we volgend jaar hernemen, 

maar ook weer in de grootsteden. 

Het is voor deze voorstelling wel goed dat 

we in de grootsteden staan. Met sommige 

voorstellingen moet je naar de mensen 

toegaan of in de Culturele Centra’s gaan 

staan, maar dit is eigenlijk een voorstelling 

die in een klein theater in een grootstad 

past. Dat is toch mijn gevoel erbij. 

En met True West staan wij in grote Culturele 

Centra’s en die zijn bijna allemaal 

uitverkocht, maar dat is dan helemaal 

anders. Dat zijn grote culturele centra’s 

met 300 à 400 man. Terwijl Murder Ballad 

dan intiem is, en die afwisseling maakt het 

wel zeer leuk. 

Waarom zouden mensen moeten 

komen kijken naar Murder ballad? 

Ik vind dat kunst of theater wordt gemaakt 

door mensen en dan moet je die 

voorstelling komen kijken of je komt niet. 

Dus waarom zouden mensen moeten 

komen kijken? Omdat je het wilt zien, 

omdat het over de liefde en het leven 

gaat, omdat het zeer herkenbaar is. Je 

moet zelf je oordeel kunnen vormen. En 

dat is bij elke kunstvorm zo, het is iets van 

ons allemaal. Eigenlijk moeten mensen 

komen kijken, omdat het over het noodlot 

van het leven gaat. Daarom moeten 

mensen komen kijken! Maar een echt 

“verkoopspraatje” heb ik niet echt. 

Het is zoals met een schilderij; je maakt dit 

als schilder en dan kijk je ernaar en dan 

vind je je dat mooi of niet. En waarom ga 

je naar dit schilderij kijken? Omdat je dat 

interesseert of omdat je geïnteresseerd 

bent in de makers. En dat is met theater 

ook zo. 

Over True West nu. Kan je dat verhaal 

even kort schetsen? 

Het gaat over twee broers waarvan de ene 

heel gestructureerd is en de andere steelt 

en in het crimineel milieu zit. Ik speel 

Austin en hij schrijft scenario’s voor Hollywood. 

Op een bepaald moment komt er 

een producer langs. Zijn broer neemt zijn 

positie in en zorgt ervoor dat hij onder 

hem op de ladder komt te staan. 

Het is eigenlijk een gevecht tussen twee 

broers over wie er het meeste betekent in 

het leven en ook naar de moeder toe, 

doen ze dit.

PAG31 

 

 

De familieleden worden destructief wanneer 

ze bij elkaar zijn. Ze leven gescheiden, 

maar sommige momenten komen ze 

dan toch samen. Zoals nu, de moeder is 

op vakantie en ze passen samen op het 

huis en dan beginnen ze te drinken etc. 

Je speelt samen met Jurgen Delnaet, 

die je kent van Marsman. Wat is het 

verschil tussen dit en TV? 

Het is heel leuk om met Jurgen terug 

broers te spelen. Het is een heel andere 

dimensie nu, maar we voelen elkaar goed 

aan. We maken deze voorstelling ook 

zonder regisseur, dus het is echt elke dag 

repeteren en spelen. 

Je helpt elkaar, we kijken naar elkaar en 

nemen het op om zo te bekijken wat 

anders kan. Het geeft een ontspannender 

gevoel dan dat er iemand voor je zit en 

feedback geeft. Je werkt meer vanuit je 

eigen gevoel. Maar het is wel fijn, Jurgen 

heeft vijf jaar bij “De Tijd” gezeten en ik al 

vijf jaar bij “De Spelerij” en nu wilden we 

iets doen wat echt ons eigen ‘goesting’ 

was. We hebben allebei ervaring, hebben 

beiden al veel gewerkt met acteurs en regisseurs. 

We spelen ook maar 10 keer en 

het is een eenmalig project. We gaan het 

volgend jaar niet op tournee laten gaan. 

Het is echt voor 1 keer, eigenlijk een soort 

experiment. Het verschil tussen TV en 

Theater is dan bijvoorbeeld dat met Marsman 

alles van in het begin vastlag, de scenario’s 

staan er en je weet als personages 

op voorhand al wat je allemaal moet 

doen. Je bent bij TV veel meer gebonden 

aan plaats en tijd. 

Bij theater daarentegen heb je 

repetitietijd. Je kan veel beter uitzoeken 

wat de onderliggende verbanden zijn en 

hoe je daarmee omgaat. We hebben veel 

meer gesprekken dan op de set van Marsman. 

Daar kwam je allebei toe, waren we 

al goed op elkaar ingespeeld en moesten 

we niet zoveel zeggen. Nu babbelen we 

veel meer en hebben we veel gesprekken 

over theater en hoe het allemaal moet. 

Dat is een beetje het verschil, maar qua 

spelen is het wat hetzelfde. Jurgen en ik 

matchen echt goed. Ik vind hem een zeer 

goede acteur. 

Maakt dat het repetitieproces gemakkelijker? 

Bij Marsman hebben we elkaar echt drie 

maanden alle dagen gezien. Alle dagen 

samen moeten spelen, dat schept wel een 

band. Ook omdat die personages toen 

zover uiteen lagen en elkaar toch vonden. 

Het was fijn om dat te voelen met Jurgen 

dat dat kon en dat pak je wel mee naar 

volgende producties. 

Wat doe je het liefst, theater of TV? 

Afwisseling van beiden is het leukste. Als 

ik mij maar kan vinden in het verhaal. Ik 

heb voor mezelf uitgemaakt dat hoe meer 

ik een verhaal kan dienen wat mij persoonlijk 

ligt, hoe beter. En dat kan in 

theater zijn, in een CD of op tv zijn. Zolang 

ik mij maar kan terugvinden in het verhaal. 

Als acteur in België kan je ook niet 

zeggen: ‘Ik doe alleen theater”, want dan 

verdien je niets en die afwisseling is ook 

gewoon leuk. Ik heb ook de luxe om de 

twee te kunnen combineren. Ik heb op tv 

ook al wel veel kunnen doen. Ik heb 

“Marsman” gedaan en dan de film “Bra- 

bançonne” en “Nieuw Texas” mogen doen 

na elkaar. Dat jaar was echt hels, maar 

daarna was ik blij dat ik weer iets in theater 

mocht doen. Ik heb nu net ook een 

muziekvoorstelling 

‘Soeur Sourire” in Nederland gedaan. 

Maar dat is ook weer iets totaal anders. Ik 

miste theater in het algemeen gewoon en 

dan is het fijn om terug te keren. 

Heb je al concrete plannen voor in de 

verdere toekomst? 

Nu eerst Murder Ballad en True West, dan 

een eigen Nederlandstalige CD uitbrengen 

waarmee ik op een theatertour zal gaan. 

Ik ga ook tijdens de Gentse Feesten een 

voorstelling doen met Bert Verbeke, 

Debbie Crommelinck en Matthias Sercu. 

Daar heb ik heel veel zin in. Ik ga ook de 

muziek maken met Paula Bangels voor Indecent 

proposal in Nederland, waar ze nu 

Fatal Attraction aan het doen zijn. Daarna 

ga ik nog een stuk doen in Tielt met Tanja 

Van Der Sanden en Karlijne Sileghem. En 

dan zitten we al in 2017! 

© Selina De Mayer

PAG32 

FOTOREPORTAGE 

MUERTO 

INLEEFREIS 

MUERTO 

Ter voorbereiding van de musical 

Muerto verbleven Eline De Munck en Bert 

Verbeke tijdens de maand november in 

Colombia. Graag schetsen we in dit magazine 

een beeld van hun trip naar Bogota. 

De musical Muerto is een stuk als 

aanklacht tegen de wereldwijde, 

onrechtvaardige situatie van kinderen in 

oorlogssituaties. 

In november verbleven Eline De Munck en 

Bert Verbeke in Bogota en nadien in Medellin 

om zich een beeld te vormen van 

het leven van kinderen die moeten overleven 

in sloppenwijken. Hun indrukken 

documenteren ze ter plekke met 

filmopnames. 

Bert beaamt: “In Bogota hopen we aan de 

praat te raken met straatkinderen, we bezoeken 

de sloppenwijken en proberen ons 

een beeld te vormen van hun situatie. Wat 

kunnen wij doen? Daarna vliegen we door 

naar een andere grote Colombiaanse 

stad, Medellin waar nog een groot deel 

van de bevolking in sloppenwijken leeft. 

Eline voegt er aan toe: “Natuurlijk springen 

we niet onbezonnen op dat vliegtuig. 

We hebben contacten gelegd met verschillende 

organisaties ter plaatse die ons in 

contact kunnen brengen met kinderen in 

uitzichtloze situaties. In de hoop dat we 

iets voor hen kunnen betekenen. Zo 

hebben we o.m. kennis gemaakt met de 

stichting Hogares Claret, die zich inzet 

voor kinderen die gevlucht zijn uit de 

burgeroorlog. Ze proberen hen te helpen 

m.b.v. theater, muziek en voetbal. We ontmoeten 

er ook Eddy Veldhuizen, voorzitter 

van de stichting www.straatkinderenmed 

ellin.com. We willen in Medellin ook nog in 

gesprek geraken met Bienestar Familiar 

die zich inzet voor het lot van kindsoldaten 

in die regio.” 

Praktische informatie – “Muerto” 

“Muerto” is een productie van Uitgezonderd. 

Theater! en Judas TheaterProducties 

Info en tickets: www.muerto.be of 

070 691 002 

We hopen dat de straatkinderen ons hun 

verhaal willen vertellen. We gaan er ook 

een duidelijker zicht krijgen op de situatie 

van kindsoldaten.”

PAG34 

FOTOREPORTAGE 

MUERTO 

ELINE & BERT KIJKEN NAAR BOGOTÀ EN DE SLOPPENWIJKEN 

(8 MILJOEN INWONERS !)

IJKEN 

. DIT ZIJN EX-KINDSOLDATEN DIE VORIG JAAR ONTSNAPT ZIJN AAN 

DE FARC EN NU IN EEN INSTELLING ZITTEN WAAR ZE 

VOORBEREID WORDEN OP HUN HERINTEGRATIE IN DE MAATSCHAPPIJ.

PAG36 

INTERVIEW 


 

 

Je speelde tot voor kort mee in 

‘De wijkagenten’. Hoe is dat verlopen? 

De voorstelling ging goed. We hadden 

nooit gedacht dat het zoveel mensen ging 

trekken. De zaal zat bijna altijd stampvol, 

dus blijkbaar werken komedies beter dan 

ernstige stukken. Ik denk dat het ermee te 

maken heeft dat mensen nood hebben 

aan lachen. 

Welk personage zette je neer voor De 

Wijkagenten? 

Ik speelde Jean-Paul, dé JP, een zeer leuke 

rol. Een typische Antwerpse politieman, 

die al jaren in het vak zit. Blijkbaar was het 

ook een zeer herkenbaar personage voor 

de politie, want toen het politiecorps uit 

Lokeren en de wijkagenten van ’t stad zijn 

komen kijken, sprak er een wijkagent - in 

het plats Antwerps uiteraard - me aan. Hij 

vertelde me dat hij mijn prestatie erg goed 

vond en dat hij me wel in een paar collega's 

van hem herkende. Zoiets maakt het 

altijd leuk, om daar zo'n goede feedback 

van te krijgen 

Zo'n succesvolle voorstelling, kunnen 

we die nog ergens meepikken? 

Ja, absoluut. 17 juli kunnen de mensen 

ons vinden in de Floreal van Blankenberge. 

Van 18 juli tot en met 21 juli staan 

we dagelijks op de Gentse Feesten. En als 

kers op de taart gaan we er volgend 

seizoen, periode maart - april - mei, mee 

door de Vlaamse Culturele Centra's 

toeren. 

Binnen iets minder dan een maand 

gaan jullie in première met The 

Elephant Man. Hoever staan jullie al 

met de repetities? 

Het stuk is af. We zijn nu aan het 

monteren en doorlopen, dus het gaat 

goed. Gelukkig heb ik enkele maanden 

geleden al de teksten voor professor 

Treves ingestudeerd, omdat ik wist dat ik 

nog een drukke periode tegemoet ging. 

Aron Wade had de teksten ook al vooraf 

ingestudeerd en dan loopt het repetitieproces 

toch altijd wat vlotter. 

Het is in het algemeen een zeer fijn team 

en ik werk ook zeer graag voor Loge10. Ze 

doen repertoire stukken, die vroeger door 

de KNS werden gespeeld. Er is een breed 

publiek voor die stukken en daarom zitten 

de zalen altijd vol. Wie speelt er nu niet 

graag voor uitverkochte zalen? Ik ben 

daar op dat gebied nogal veel verwend in. 

Als wij met Piet Piraat, De Wijkagenten of 

Sacco & Vanzetti speelden, zat dat ook 

altijd vol. Daens en 1418, net hetzelfde. 

Dus we mogen niet klagen.

PAG37 

 

 

Kan je even kort vertellen waarover 

‘The Elephant Man’ gaat? En welke rol 

jij daar in vertolkt? 

The Elephant Man van Loge10 is de 

theaterversie van een film uit de jaren ’80 

met John Hurt en Antony Hopkings en ik 

speel de rol van Anthony Hopkings in de 

theatervoorstelling. Het is een waargebeurd 

verhaal. Een zeer mooi verhaal. 

Joseph Merrick, verstoten door zijn 

moeder, leefde in Engeland en 

komt door zijn misvorming op een kermisattractie 

terecht. 

Het echte verhaal vertelt dat Joseph 

zichzelf aanbiedt, maar dat zit niet in deze 

versie verwerkt. 

In de film- en theaterversie zie

PAG38 

INTERVIEW 


je enkel dat Bytes hem misbruikt, hem 

slaat en hem laat leven als een hond bij 

wijze van spreken. Het is een mooie, 

gevoelige en emotionele voorstelling die 

loopt vanaf 2 maart t.e.m. 3 april in de 

Rode Zaal van het Fakkelteater. 

In de voorstelling van “The Elephant 

Man” spelen ook de derde- en vierdejaars 

van het conservatorium in 

Brussel mee. Hoe is het om met die 

mensen samen te werken? 

Die studenten doen dat als hun stageproject. 

Het is de eerste keer dat ik met studenten 

van het Conservatorium musical 

ga samenwerken. Ze zijn zeer gretig en 

hebben veel goesting om op de planken te 

staan. Ik vind het belangrijk dat de musicalstudenten 

ook genoeg ervaring in hun 

spel krijgen, en dat leer je uiteindelijk ook 

door ervaring. Dus dat ze stage in een professionele 

productie kunnen doen, kan 

alleen maar helpen. Daarnaast is ook leuk 

om te zien hoe die studenten daar zo 

enthousiast mee bezig zijn, ondanks dat 

er geen of te weinig werk is. Het is bijna 

erg om te zeggen, maar je zou beter eerst 

een diploma in een "normale" job behalen 

en dan pas je hart volgen en musical gaan 

studeren. 

Vlaanderen is al zo klein en er wordt hier 

heel hard in vakjes gewerkt. Als je tv hebt 

gedaan, vragen ze je altijd voor tv. Als je 

musical hebt gedaan, wordt er vlug 

gezegd dat je een musicalacteur bent en 

als je voor kinderen werkt, dan ben je 

“maar” Studio 100. Ik wil niet in vakjes 

werken. Ik wil dat open trekken. 

Gelukkig kan ik mij dat momenteel nog 

permitteren dat ik vandaag dit doe en 

morgen iets anders, wel binnen mijn vak, 

maar op andere manier van genre. Dat 

vind ik leuk. Het is vaak ook een andere 

doelgroep. Mijn persoonlijke doelgroep is 

zoals op de gezelschapsspeeldoos: Van 3 

tot 99 jaar. Dat is ook echt zo. Bij Piet 

Piraat zit zowel jong als oud. Hetzelfde 

geldt ook bij een musical. Dus ik werk voor 

een breed publiek, want zowel de bomma 

als kleinkinderen kennen mij en weten 

wat ik doe. Daarom denk ik ook dat de 

mensen appreciëren wat ik al heb laten 

zien. Toch diegene die mij al jaren volgen. 

Waarom moeten de mensen naar 

‘The Elephant man’ komen kijken? 

Omdat het een zeer aangrijpend, waargebeurd 

en emotioneel stuk is. Mooie kostuums 

en er wordt eerlijk geacteerd. Het is 

eens iets anders. Het publiek gaat gepakt 

zijn door de mooie enscenering. Aron is 

geweldig als The Elephant Man. De 

mensen gaan zeker niet bedrogen naar 

huis gaan. 

Liggen er al plannen vast voor na the 

Elephant man? 

Ja, in April speel ik Henry V bij het Gevolg 

in Turnhout. Ook weer iets totaal anders! 

Henry V is iets speciaals en iets wat de 

mensen niet van mij gewend zijn, maar 

dat vind ik net leuk en boeiend. 

Voor de voorstelling werk ik samen met 

regisseur Stefan Perceval en acteur Brent 

Vandecraen. Toen Stefan mij enkele jaren 

geleden in 1418 aan het werk zag, zei hij 

me dat hij graag met mij aan een voorstelling 

voor het Gevolg wou werken en daar 

ben ik hem nog altijd dankbaar voor. 

Brent is twee jaar geleden door Stefan 

ontdekt. Hij is enorm gepassioneerd door 

theater en een getalenteerd acteur, zoals 

hij al bewees in 'Wortel van Glas' van Josse 

De Pauw.

Het is een uitdaging en een fantastisch 

idee om met een jonge acteur als Brent en 

regisseur Stefan Perceval deze mooie 

tekst tot leven te brengen. Dus gaan we er 

samen mee aan de slag en dan kijken we 

wel hoe het volk daarop reageert. Maar ik 

heb er zeer veel zin in. 

Henry V speelt twee periodes; vanaf 14 

april tot eind april in Turnhout en volgend 

jaar vanaf 21 januari tot eind februari voor 

scholen, Culturele Centra en theaters. 

. 

Dan mag ik ervan uit gaan dat je zomer 

ook goed gevuld zit? 

Ja, in de zomer draaien we de tweede 

reeks van Nachtwacht voor Ketnet. Een 

reeks waar we vorige zomer 13 afleveringen 

van hebben ingeblikt. Ik speel daar 

het personage Cooper in, een soort van 

Raider of the Lost arc-type, een Harrison 

Ford-achtige flik met een Jeep, een cow- 

boyhoed, boots, leren broek en een stoppelbaard. 

En in de zomer komt er ook nog een prestigieuze 

reeks aan voor één, maar daar 

mag ik nog niets over vertellen. In het 

najaar van 2016 ga ik op tour met The 

Elephant Man vanaf november. 30 

september spelen we al in CC Asse en dan 

vanaf november / december in de rest van 

Vlaanderen. 

In 2017 hernemen we “Henry V” en gaan 

we op toer met “De Wijkagenten”. Hopelijk 

komt er dan nog een derde reeks van 

“Nachtwacht” en dan waarschijnlijk nog 

een musical in de zomer van 2017. 

Je hebt al enorm veel verschillende 

soorten voorstellingen en rollen gespeeld, 

maar welke rol is je het meeste 

bijgebleven? 

Zowel met Maike Boerdam als met Deborah 

De Ridder als Maria, dat vond ik zeer 

leuk om te doen. Ook de rol van Lumière 

in Beauty and the Beast, waarvoor ik beloond 

werd met een musicalprijs, zal me 

altijd bijblijven. Dat was een zeer mooie 

rol en zeer mooie productie. Ook de spek 

takelmusical 1418 was een productie die 

op dit moment op gebied van theater en 

totaalspektakel er overal boven uitschiet. 

Qua grootte, budgetten, rol. Dat was fantastisch 

om te doen. Daens was daarvan 

de voorloper en daar hadden wij al het 

wow-gevoel en met 1418 zijn we daar nog 

overgegaan qua spektakelwaarde. 

En natuurlijk Bill Sikes in Oliver! 

Ik merk wel dat ik vaak gecast wordt voor 

de smeerlap. Dat heeft misschien te 

maken met mijn grootte, gezicht en mijn 

scherpe kin. Nog een reden waarom 

mensen naar the Elephant Man moeten 

komen kijken, ik speel er een heel andere 

rol in. Ik speel daar de rol van professor 

Treves, een chirurg die aanvankelijk eerst 

Joseph Merrick gebruikt om aan zijn studenten 

te laten zien wat hij allemaal heeft. 

Maar uiteindelijk leert hij die man goed 

kennen, ziet hij dat er achter het monster 

een mens van vlees en bloed zit. Ik heb 

zo’n rollen nog niet zo vaak kunnen 

spelen. Het is een mooie verandering. 

Voor welke rol mogen ze jou altijd nog 

bellen? 

Er zijn nog zo een paar rollen die ik heel 

graag zou willen doen. Dat is o.a. Peron in 

Evita en de rol van Javert in Les Misérables. 

Het is weer de slechte, maar het ligt 

me wel! Daarvoor mogen ze mij zeker nog 

wel eens bellen. 

Heb je een favoriet tussen theater of TV 

werk? 

theater. Je hebt die avond maar één kans. 

Ofwel vinden de mensen het goed ofwel 

niet en als het doek valt na de voorstelling, 

is het weg. De volgende dag speel je voor 

een ander publiek, hetzelfde stuk, met 

dezelfde mensen, hetzelfde decor, maar 

het is toch iedere keer weer een nieuwe 

energie. 

Op tv heb je het niet zélf in de hand. De 

beeldregisseur beslist wat hij wil laten 

zien. Acteren voor tv is ook veel technischer. 

Ik heb graag de touwtjes in eigen 

handen en dat heb je met theater wel. Als 

je het niet goed doet, dan heb je daar zelf 

een fout aan. Dan heb je je niet goed voorbereid 

of ben je niet geconcentreerd 

genoeg geweest. Dat is live, op TV krijg je 

ook geen applaus en dat heb je bij theater 

wél. Je voelt de appreciatie direct vanuit 

de zaal. 

Theater is voor mij het mooiste wat er is ! 

Dat zijn er een paar. Ik heb heel graag Kapitein 

Von Trapp in The Sound Of Music 

gespeeld. 

Theater is voor mij het mooiste wat er is. 

Ik vind de afwisseling tussen tv werk en 

theater heel leuk, maar mijn hart ligt bij

PAG40 

IN THE SPOTLIGHT 

MET HELLE VANDERHEYDEN 

INTERVIEW 

HELLE VANDERHEYDEN 

Welke stappen heb je moeten 

ondernemen om te staan waar je nu 

staat? 

Als kind stond ik nooit stil en al vrij snel 

werd ik op dansles gestuurd! Ik ontdekte 

pas in 2006 musical, toen ik de musical 

Mamma Mia! in Antwerpen zag. Een discipline 

waarin werd gezongen, gedanst en 

geacteerd en dat allemaal tegelijkertijd. Ik 

had een nieuwe hobby gevonden! 

Toen mijn lesgevers vroegen of ik er wel 

eens aan dacht om van mijn hobby mijn 

beroep te maken, heb ik mijn kans 

gewaagd en geauditeerd voor de musicalopleiding 

in Tilburg. Vier jaar later had ik 

mijn diploma op zak! Dan kom je plotseling 

in de toch wel onzekere acteurswereld. 

Auditeren, auditeren en nog 

meer auditeren. Vaak afgewezen worden, 

maar niet bij de pakken blijven zitten en 

op naar de volgende! 

In welke theater/musicalproducties 

heb je al meegespeeld? 

Ik ben begonnen bij de musical The Producers 

in Nederland die jammer genoeg 

na een maand failliet ging. Gelukkig kon ik 

iets later terecht bij Domino de musical in 

Antwerpen. 

Vorig jaar speelde ik mee in de musical 

Assepoester en tijdens de kerst in 

Sneeuwwitje. 

Bij Theater aan de stroom speelde ik in 

het stuk “One Flew Over The Cuckoo’s 

Nest” en tot op heden speel ik nog in verschillende 

educatieve voorstellingen voor 

scholen. 

Op tv heb je ook al wat ervaring 

kunnen opdoen, wat is voor jou het 

grote verschil tussen theater en tv? 

Tijdens Domino de musical deed ik auditie 

voor Familie. Blijkbaar vonden ze me heel 

komisch daar [lacht] en zo belandde ik bij 

De Kotmadam, waar ik vaste studente 

Martha speel en binnenkort alweer mijn 

derde seizoen mee opneem. Daarnaast 

speel ik in Prinsessia Prinses Iris waar ook 

een serieuze hoek af is. 

Bij theater ben je niet altijd versterkt, dus, 

qua stem, moet je daar net iets meer projecteren. 

Ook zitten de mensen vaak 

verder, dus gezicht en lichaam expressie is 

iets groter. Bij TV is je gezicht soms zo ingezoomd 

in beeld dat een klein beetje expressie 

al heel groot lijkt! 

TV is ook iets technischer. Bij theater heb 

je tijdens de scène iets meer vrijheid waar 

je staat. Bij opnames en zeker multi 

camera moet je exact juist staan en rekening 

houden dat je geen mede-acteurs of 

camera's afdekt. Bij single camera moet je 

dan weer opletten dat je haar bijvoorbeeld 

weer langs dezelfde

PAG41 

schouder ligt en je bewegingen exact overeenkomen 

met de vorige take. 

Bij theater heb je een hele spelopbouw en 

eindig je vaak met een emotionele scène. 

Bij TV opnames heb je soms die opbouw 

niet en begin je 's ochtends om 8u met de 

meest emotionele scène. 

Binnenkort speel je de vrouwelijke 

hoofdrol in de musical Grease. Dit is je 

eerste hoofdrol, hoe ervaar je deze 

repetities? 

Wat een mooie kans hé! De repetities 

lopen vrij vlot. We repeteren met de 

Belgen apart alle choreo's en stukjes en 

dan zijn we al een paar keer naar Nederland 

gegaan om alles in te passen en met 

de rest van de Nederlandse cast te 

repeteren. Natuurlijk is dit net een ander 

repetitieproces dan normaal. Wij komen 

bij een groep mensen die de show al 6 

maanden speelt. Chapeau voor al hun 

geduld om terug met ons vanaf 0 te beginnen! 

Heb je een speciale band met de film 

Grease? Wat betekent Sandy voor jou? 

Prinsessia is ontzettend leuk om te doen. 

Mijn rol als prinses Iris is lekker gek en 

rommelig en eigenlijk speel ik soms 

gewoon een uitvergrote versie van mezelf. 

[Lacht] Oeps! 

We hebben een leuke groep en zijn nu 

toch al even bezig, dus zijn heel fijn op 

elkaar in gespeeld en dat is altijd handig! 

James Cooke, die kok Basiel speelt, gaat 

ook mee op tournee, dus ambiance is verzekerd! 

Vind je dat er genoeg aandacht is voor 

theater en musical in Vlaanderen? 

Goh, natuurlijk mag dat voor acteurs altijd 

meer! [Lacht] We spelen nu bijvoorbeeld 

samen met de Nederlandse cast van 

Grease en zij touren bijvoorbeeld een jaar 

door heel Nederland. België is natuurlijk 

een stuk kleiner, maar dat zou hier toch al 

heel uitzonderlijk zijn. Kunst en cultuur 

blijft heel belangrijk en ik hoop ook dat de 

overheid kleinere instanties en beginnende 

productiehuizen blijft steunen met 

mogelijkheid tot subsidies. 

Wat zijn je ambities voor de toekomst? 

Ja, toch wel! Ik denk dat ik die film als kind 

zeker tientallen keren gezien heb. Het is 

echt nostalgie. Meezingen en dansen met 

die bekende liedjes. Er werd al wel eens 

gezegd dat ik leek op Olivia Newton John 

en toen ik mijn haar naar achter deed met 

een haarbandje ook wel een Sandy was. Al 

ben ik qua karakter misschien toch net 

iets anders als Sandy. Minder braaf! 

[Lacht] 

Wat ik momenteel zo ongelofelijk leuk 

vind aan mijn job is dat ik zoveel verschillende 

dingen en stijlen kan combineren: 

TV werk, theater en ook musical. Dit hoop 

ik zeker in de toekomst te behouden. Het 

lijkt me zelfs leuk om nog meer disciplines 

te ontdekken zoals bijvoorbeeld presenteren 

of misschien stemmetjes inspreken. 

Kijk, we blijven dromen en we zien wel wat 

er op mijn pad komt! 

In Maart start ook de theatertournee 

van Prinsessia. Zijn jullie al begonnen 

met de repetities daarvoor? Hoe benader 

je de rol van prinses Iris? 

Lees meer op: 

www.boanews.be 

Ja, het wordt even druk, want de repetities 

starten in maart en dan speel ik vaak ‘s 

avonds nog met Grease.

PAG42 

THEATER BUSINESS 

NIEUWE BRON VAN INKOMSTEN 

ACTEURS AAN 

DE STROP 

Een professionele acteur in Vlaanderen 

moet bijklussen om met een leefbaar 

inkomen te kunnen rondkomen. Dat is 

een van de vele bevindingen van een 

onderzoek van de CuDOS-Vakgroep Sociologie 

van de Universiteit Gent naar de 

inkomens en sociaal-economische positie 

van de professionele acteurs dat toenmalig 

Vlaams minister van Cultuur heeft 

laten uitvoeren. Aan het onderzoek werkten 

bijna 500 professionele acteurs mee. 

De Acteursgilde riep eerder deze week 

op voor een betere sociale regeling voor 

acteurs. De acteurs vragen dringend een 

betere sociale regeling. 

Geen enkele acteur krijgt zijn jaar volgepland, 

zelfs de “A+” acteurs van dit 

moment. De Acteursgilde verwijst naar 

dit onderzoek en zegt dat acteurs er 2 

jaar later er nog slechter aan toe zijn. 

Hoog opgeleid en laag verloond 

85% van de werkende acteurs is met een 

diploma hoger (kunst)onderwijs hoogopgeleid. 

In vergelijking met de gemiddelde 

hoogopgeleiden in Vlaanderen scoren ze 

echter veel lager in werkzekerheid en 

loon. Nochtans staan acteurs niet snel 

aan de klaagmuur. Het onderzoek toont 

aan dat acteurs zeer tevreden zijn over 

de intrinsieke kenmerken van hun job: 

creativiteit, zelfontplooiing, sociale 

omgang met collega’s en, niet te vergeten, 

de waardering die ze krijgen van het 

publiek. De enorme flexibiliteit die van 

hen geëist wordt, neemt de acteur er 

doorgaans graag bij. 

Maar als het gaat om werkzekerheid en 

verloning scoort de tevredenheid zeer 

laag. 65% maakt zich zorgen over het 

vinden van nieuwe opdrachten, en liefst 

75% vindt de financiële onzekerheid 

groot. Niet minder dan de helft 

overweegt daarom soms of vaak om te 

stoppen als acteur. 

Bijklussen moet 

De gemiddelde beroepsacteur haalt 

slechts 51% van zijn inkomen uit acteren 

en 18% uit aan acteren gerelateerd werk, 

zoals regisseren, schrijven en vertalen. Er 

wordt ook buiten het circuit gewerkt: 

14% van het inkomen komt uit muziek 

(als muzikant of zanger), public relations, 

horeca, en andere activiteiten. De overige 

19% wordt aangevuld door een 

uitkering (meestal werkloosheid). Slechts 

een toplaag van 8% haalt zijn/haar volledige 

inkomen uit acteerwerk. 

Werkloosheid 

Ongeveer een vijfde van het inkomen 

komt dus uit werkloosheidssteun. Dit 

doorprikt volgens het onderzoek het 

beeld van de acteur als ‘profiteur’ of ‘lui’. 

Maar het cijfer is wel hoog genoeg om te 

beseffen dat werkloosheidssteun – al 

dan niet met ‘kunstenaarsstatuut‘ – een 

essentieel onderdeel is van het gezinsbudget 

van de acteur. Een eventuele verstrenging 

van de werkloosheidsregels 

zou dus ernstige financiële gevolgen 

kunnen hebben. 

Hollywood in Vlaanderen? 

Wie droomt van een rijk en glamoureus 

leven kan beter geen acteur worden in 

Vlaanderen. 

De realiteit van de werkende acteur en 

actrice botst hard met het beeld dat sommigen 

koesteren. Vooral freelancers en 

beginners hebben het erg moeilijk. Freelance-acteurs 

die in opdracht werken en 

uitbetaald worden via een verloningskantoor 

komen er bekaaid vanaf met gemid 

deld 16.044 euro per jaar. 

Een acteur aan het begin van zijn carrière 

moet zuinig leven, want tussen zijn 22 en 

32 is het gemiddelde netto jaarinkomen 

slechts 13.858 euro. Door het inhuren van 

beginners en stagiairs worden de prijzen 

systematisch omlaaggehaald. Het is dus 

niet verwonderlijk dat 80% van de acteurs 

vragende partij is voor minimumtarieven 

voor film- en televisiewerk. 

Veel acteurs kampen met een laag 

inkomen en de grote werkonzekerheid 

zorgt voor een extra financiële druk. 

Velen slagen er niet in hun loopbaan voldoende 

uit te bouwen om ervan te leven 

en haken voortijdig af. De acteurs slagen 

er ook zelden in om een reserve aan te 

leggen om stillere periodes te overbruggen. 

De werkloosheidssteun is hierin vaak 

een noodgedwongen tijdelijke toevlucht. 

De freelance-acteur wordt vaak gedwongen 

om via een verloningskantoor te 

werken, en draait daardoor op voor extra 

kosten. 

Lees meer op: 

www.boanews.be

PAG44 

THEATER 

MET TV NOSTALGIE 

OOIT 

GEWIST 

Allo, met Joske Vermeulen … 

Met deze legendarische binnenkomer 

stellen we de nieuwe productie “Ooit 

gewist” aan u voor. 

Een straffe voorstelling die je onderdompelt 

in zalige TV-nostalgie. Acteertalent, 

muzikale hoogstandjes en een fijne portie 

humor vormen de basis van deze niet te 

missen productie. 

Het concept steunt op een sterke interactie 

met het publiek en zorgt ervoor dat 

elke voorstelling van “Ooit gewist” uniek is. 

Onder het motto “klant is koning” bepaalt 

het publiek welke TV-scènes gespeeld 

worden. Uit een breed aanbod van 

TV-fragmenten kan het publiek vooraf – 

online – de favoriete scenes kiezen. Heel 

eenvoudig kan de datum en plaats van de 

voorstelling geselecteerd worden, vervolgens 

kan iedereen aanvinken welke 

TV-fragmenten zijn/haar voorkeur genieten. 

Per voorstelling worden de meest gekozen 

fragmenten voor die dag vertolkt. 

Ooit gewist? Of Toch niet? Hoever reikt 

ons collectief geheugen? 

DDT in De kampioenen halen we ons nog 

vlot voor de geest. Maar wat dacht u van 

vrouw Coene uit “Wij heren van zichem”, 

kent u haar nog? 

En wie bracht ook alweer de koffie bij De 

Collega’s? En De Paradijsvolgels ? En hoe 

zat het ook alweer met die pastoor op zijn 

fiets? En was uw zondag destijds ook 

zondag Josdag?… 

Deze en veel meer zalige TV-momenten 

van toen werden herschreven naar het 

jaar 2016. Ze worden live on stage, in een 

modern verfrissend jasje, gepresenteerd 

door een indrukwekkende cast. De combinatie 

van straf vertolkte scènes met 

aangepaste muziek en een portie humor 

resulteert ongetwijfeld in een hilarische 

avond. 

CAST 

Clara Cleymans, Peter Thyssen, Danni 

Heylen, Jaak Van Assche en Jelle Cleymans 

MUZIKANTEN 

Jo Mahieu : gitaren 

Dirk Van der Linden : orgel 

Yves Baibay : drums 

REGIE 

Wim de Wulf 

Meer informatie op 

www.ooitgewist.be

Maak je theaterbelevenis compleet. 

Het restaurant in het hartje van 

de theaterbuurt!

PAG46 EWT – Theater schenkt 

GOEDE DOEL 

EWT – Theater 

schenkt €8776 

Vrijdagavond 19 februari vond naar 

jaarlijkse gewoonte de benefietvoorstelling 

nav. het Fonds Marc Andries plaats 

in het EWT-Theater. Marc Andries (overleden 

op 14/2/96) was tot aan zijn dood 

acteur, regisseur, directeur en vooral drijvende 

kracht achter het EWT-Theater. 

Na zijn overlijden werd beslist om ieder 

jaar een benefietvoorstelling te organiseren 

op de laatste vrijdag van de derde 

productie, waarbij telkens een goed doel 

uit het Antwerpse wordt gekozen. 

Dit jaar viel de keuze op VAGA (Vereniging 

voor kinderen met een Aangeboren 

GelaatsAfwijking). 

Gedurende de ganse speelperiode van 

de voorstelling ” Van Kwaad Naar Erger” 

werden er tijdens de pauze gadgets verkocht 

waarvan de opbrengst ook naar dit 

goede doel gaat. 

Voor de twintigste editie werd het recordbedrag 

van €8776 ingezameld. VA- 

GA-Voorzitter Jetje Vermeylen-Nuyts was 

overweldigd door dit enorme bedrag en 

beloofde dat het geld goed zal worden 

besteed: VAGA steunt ouders bij medische 

kosten en organiseert uitstapjes 

waar deze kinderen, die vaak worden 

aangestaard worden en in de schaduw 

van de maatschappij dreigen te geraken, 

onbelemmerd kunnen genieten. Het 

eerste gebeuren zal de nieuwe K3 show 

zijn. 

FONDS MARC ANDRIES tvv VAGA 

Dit jaar is de vrijwilligersorganisatie VAGA 

aan de beurt. De Vereniging voor Aangeboren 

Gelaatsafwijkingen werd in 1992 

opgericht. Waarom ? Waar er voor 

mensen met een “ongewoon” of “geschonden” 

gelaat vroeger niets anders 

opzat dan te leren leven met hun uiterli 

jk, staat de geneeskunde vandaag zo ver 

dat deze kinderen vanaf hun geboorte 

kunnen rekenen op ingrepen die wel 

mirakels lijken. Alleen moeten zij tot hun 

volwassenheid wachten om de behandelingen 

te kunnen afronden. 

Jaarlijks worden in België 200 kinderen 

met een gelaatsafwijking geboren. 

Dat betekent dat er in België heel veel 

kinderen leven met een “ander” gezichtje. 

Dat betekent dat heel veel ouders 

enorme inspanningen moeten leveren 

om hun kind niet in de buitenbaan van 

het leven te laten verzeilen. 

Gelaatsafwijkingen gaan niet zelden gepaard 

met voedingsproblemen, spraak- 

en gehoorstoornissen, pesterijen op 

school en een laag zelfbeeld. De chirurgische 

ingrepen zijn voor deze kinderen 

veelbelovend maar kunnen maar uitgevoerd 

worden wanneer het gezicht is 

volgroeid. Met als gevolg dat deze kinderen 

aangestaard, gepest en genegeerd 

worden. Mede op vraag van de medische 

wereld werd in 1992 VAGA opgericht. 

Met een netwerk van opgeleide vrijwilligers 

verspreid over geheel België bezoeken 

wij materniteiten en klinieken. Wij 

bieden als “ervaringsdeskundigen” onze 

praktische informatie aan op het gebied 

van de moeilijke voeding en dit zowel aan 

de ouders als aan de onthaalmoeders. Wij 

geven talrijke voordrachten in binnen- en 

buitenland. Wij zijn vooral actief in scholen, 

vanaf de kleuterschool tot in de hogescholen, 

universiteiten, opleidingen verpleegkundigen, 

leerkrachten, vroedkunde, 

logopedie, ergotherapie en psychologie. 

Wij organiseren infodagen samen met de 

deskundigen alsook cursussen rond het 

ondersteunen van het zelfbeeld. Bij VAGA 

staat de deur letterlijk en figuurlijk dag en 

nacht wagenwijd open. 

Wij vinden het onze taak een “ongewoon 

gezichtje” bespreekbaar te maken maar 

dan niet pathetisch, niet triest en zeker 

niet meelijwekkend maar vooral trachten 

wij de kinderen én hun ouders te overtuigen 

dat zij zoals alle andere kinderen een 

“Gezicht met een Toekomst” hebben. 

Elk jaar organiseert VAGA een familiedag. 

De financiering van dit feest loopt niet 

van een leien dakje. Dit jaar zouden we 

graag, en dan dankzij de medewerking 

van het EWT, kinderen en jongeren met 

een “ongewoon gezichtje” een optreden 

van de K3 meisjes aanbieden.

Alle videoreportages voor Broadway of Antwerp werden opgenomen en gemonteerd door AV Works 

Advertentie BACK COVER

PAG48 

OP TV 

GERT VERHULST 

NJAM BAAS 

VERVOEGT 

JURYLEDEN 

Mijn Pop-Uprestaurant!’ is nu terug 

te zien op VTM. Opnieuw gaan 

verschillende duo’s de uitdaging aan om 

hun eigen pop-uprestaurant uit de grond 

te stampen op een stadsplein. De eerste 

opname van het nagelnieuwe seizoen 

vond gisteren plaats. Honderden 

kandidaten hebben zich aangemeld in de 

hoop straks de opvolgers te worden van 

de duo’s Jaro-Hanne en Guus-Dries, de 

koppels die in het voorjaar van 2014 en 

2015 telkens met 100.000 euro hun 

culinaire droom konden verwezenlijken. 

Gert zal Alex Callier vervangen. Verhulst, 

grote baas van Studio 100, NJAM en 

presentator van het VIER-programma 

‘Het zijn net mensen’, is door VTM 

binnengehaald om derde coach en jurylid 

te worden van ‘Mijn Pop-Uprestaurant!’ 

Mijn Pop-Uprestaurant! Elke dinsdag op 

VTM. 

Zij zullen oog in oog komen te staan met 

enkele oude bekenden: top-sterrenchef 

en top-oneliner-bedenker Sergio Herman 

en topsommelier met Iraanse roots 

Sepideh Sedaghatnia. 

Hooverphonic-frontman Alex Callier, die 

vorig jaar voor velen nogal verrassend het 

derde jurylid Max Borka kwam vervangen, 

zal er niet meer bij zijn. Op 18 maart komt 

de nieuwe Hooverphonic-cd ‘In 

Wonderland’ uit, waarna Alex met een strijkersensemble 

gaat toeren. 

Een onmogelijke combinatie met ‘Mijn 

Pop-Up’, vond de immer perfectionistische 

muzikant.‘

PAG52 

NET GEZIEN 

MURDER BALLAD VAN PROMITHEUS 

MURDER 

BALLAD VAN 

PROMITHEUS 

CAST & CREW 

Na een geslaagde eerste productie 

‘Thrill Me’ brengt muziektheater 

proMITHEus opnieuw een nieuw en onbekend 

stuk naar Vlaanderen! 

Murder Ballad is het verhaal van een driehoeksverhouding, 

met als centrale figuur 

Sara. Ze lijkt alles te hebben, een gelukkig 

huwelijk met Michael en een dochter 

Frankie. Toch gaat ze op zoek naar het 

gevaar en doet dit door haar liefdesverleden 

op te sporen. Ze zoekt de sensatie 

op met haar eerste grote liefde Tom en 

duikt terug in een nachtelijk en ongeremd 

leven. Zoals vroeger, toen zij en Tom 

droomden van een artistieke carrière als 

muzikant en acteur, ongebonden, zonder 

beloftes. Blijft dit alles echter ongestraft 

en kan ze een perfect en gelukkig leven 

blijven veinzen? 

Verpakt in een stevige rockmusical neemt 

proMITHEus u mee in een verhaal waar 

iedereen de dader kan zijn. 

Libretto: Julia Jordan 

Muziek & tekst: Juliana Nash 

Orchestratie en vocale arrangementen: 

Justin Levine 

Regie, concept & muzikale leiding: Kristel 

Lamerichs 

Acteurs: David Cantens, Pieter Verelst, 

Ariane Van Hasselt & Wendy Briggeman 

Understudy Michael/Tom: Rudi Giron 

Muzikanten: Laurens Billiet, Pieter Goossens, 

Michael Asnot & Wouter Berlaen 

Dramaturgie : Gorges Ocloo 

Decor: Bart De Wandel 

Geluidsontwerp: Stefan De Reese 

Lichtontwerp/ Videoprojectie: Erik Luyten 

& Dimitri Sterkens 

Productieleiding: Pieter-Jan Martens 

Nederlandse vertaling: Kristel Lamerichs & 

Pieter-Jan Martens 

Tickets en info op www.promitheus.be

PAG54 

TICKET FRAUDE 

WE KUNNEN NIETS DOEN.... 

FRAUDULEUZE 

WEBSITES 

GAAN 

GEWOON 

DOOR 

Al 250 personen die concerttickets 

aan woekerprijzen hebben gekocht, 

hebben daarvoor klacht ingediend bij het 

meldpunt van de Economische Inspectie. 

Dat zegt Chantal De Pauw, woordvoerster 

van de FOD Economie, in onder 

andere Het Belang van Limburg. Ook op 

het meldpunt van Tele Ticket Service 

liepen in ruim een week tijd al duizenden 

reacties binnen. 

Beheerders van frauduleuze websites als 

ticketsbelgie.be of giggotickets.be kochten 

naar verluidt 17.000 tickets voor 

K3-concerten in Hasselt en Antwerpen. 

Ze verkochten de tickets door met winst 

en verdienden zo 400.000 euro. 

Inmiddels blijken de frauduleuze websites 

gewoon door te gaan. Nu zou er 

ook al fraude gepleegd worden met tickets 

van Rock Werchter. 

In de nasleep van die fraude hebben de 

voorbije week veel gedupeerden zich 

gemeld. En niet alleen bij het meldpunt 

voor doorverkochte tickets van de Economische 

Inspectie, dat vorige week woensdag 

werd opgericht. ‘Op ons meldpunt 

hebben we in ruim een week tijd 

duizenden reacties binnengekregen’, zegt 

Jan Vereecke van Tele Ticket Service. 

Inmiddels blijken de frauduleuze websites 

gewoon door te gaan. Nu zou er ook al 

fraude gepleegd worden met Rock Werchter-tickets. 

Zo wordt een dagticket voor 

Rock Werchter aangeboden voor 133 

euro. Echte prijs: 100 euro. 

In 2015 werden maar liefst 63.000 kaartjes 

doorverkocht op de zwarte markt. 

Professionele doorverkoop van tickets is 

in België verboden, occasionele doorverkoop 

mag wel.

meer info op 

broadwayofantwerp.be/lidworden 

BOA VZW 

WINDHOEK 104 

2640 MORTSEL 

BOA-magazine 

www.broadwayofantwerp.be

BoaMagazine voorjaar 2016

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?