Hockeykrant Haaglanden Voorjaar 2016

Hockeykrant Haaglanden 41
KOEN SUYK, DE BEKENDSTE HOCKEYFOTOGRAAF VAN NEDERLAND
Tussen Heren 7 en een gekkenhuis in Lahore
HAARLEM - Een lange carrière
als aanvaller van Rood-Wit
Heren 7 zat er helaas niet in
voor Koen Suyk. De bekendste
hockeyfotograaf van ons
land werd al op zijn twintigste
op pad gestuurd om
plaatjes te schieten voor het
Haarlems Dagblad. Vier amateurvoetbalwedstrijden
op
een zondagmiddag, dat soort
werk. Zijn hockeyloopbaan
knakte daarmee in de knop.
Dat is nu 42 jaar geleden en
geloof het of niet, de Haarlemmer
zit anno 2016 nog
altijd met het grootste plezier
langs de rand van het
hockeyveld.
(DOOR RENÉ OTTERLOO)
Dat Suyk niets van zijn scherpte
heeft ingeleverd, bleek toen één
van zijn beelden door de Nederlandse
Sport Pers werd uitverkoren
als 'Beste sportfoto van 2015'.
Het was een magistrale foto van
de Engelse speelster Alex
Danson, gemaakt tijdens EK in
Londen. Het was een beeld dat
qua compositie niet veel vaker in
de hockeygeschiedenis werd
vastgelegd. Bovendien werd zijn
kunststukje tweemaal genomineerd.
Het leverde hem ook een
tweede prijs op in de categorie
sportfotografie voor de Zilveren
Camera. Dat vervult Koen met
trots, en terecht.
ONTSLAG
Suyk leek zijn pensioen te halen
als fotograaf in dienst van het
ANP; het Algemeen Nederlands
Persbureau. De malaise in de
journalistiek (dalende oplages,
krimpende redacties) veroorzaakte
dat hij in 2010 boventallig
werd verklaard door zijn werkgever
waarvoor hij dertig jaar de
wereld over reisde.
'Dat was inderdaad een hard
gelag, Ik ben er een week door
van slag geweest, maar daarna
heb ik mijn rug gerecht. Samen
met Olaf Kraak, die in hetzelfde
schuitje zat, heb ik mij laten
inschrijven bij de Kamer van
Koophandel. Allebei besloten
wij om als zelfstandig fotograaf
verder te gaan. Van het ANP
kreeg ik op voorhand tweehonderd
opdrachten per jaar mee.
Dat was een begin, maar lang
niet genoeg om van te leven. Ik
deed overigens al hockey voor
het ANP en niet veel later werd
ik benaderd of ik voor de hockeybond
wilde gaan fotograferen.
Dat doe ik nog altijd. Ik volg de
veldcompetitie, de nationale
teams, de grote toernooien, het
zaalhockey en verschillende evenementen,
zoals het jaarlijkse
Hockeycongres.'
TWEEHONDERD BEELDEN
Voor de ware liefhebber: Suyk
fotografeert hockeyduels met
een 400 millimeter lens 2.8.
De sluitertijd van de lens wordt
uiteraard bepaald door de lichtomstandigheden.
'Gemiddeld
schiet ik circa tweehonderd beelden
per duel. Het kunnen er veel
meer zijn als je maar raakt knipt,
maar ik doe het selectief. Doordat
ik al tientallen jaren meeloop,
weet ik van sommige
spelers wat er gaat gebeuren.
Roel Bovendeert van Bloemendaal
bijvoorbeeld duikt heel veel
naar de bal. Strafcorners voorspellen?
Nee, dat lukt mij niet.
Maartje Paumen pusht of loopt in
bij een variant, waarbij ze vaak
met een tip-in scoort. Dus het is
altijd afwachten wat ze doet.
Met mijn lens lukt het overigens
net om de corner goed in beeld
te krijgen.'
VAKMATIG
De fotograaf krijgt weinig mee
van het wedstrijdverloop. 'Niet te
doen. Ik volg met mijn lens
voortdurend de bal. Ik ben na
afloop niet in staat om een
mening over de wedstrijd te
geven, daarvoor ben ik teveel
met mijn vak bezig. De emoties
na afloop zie ik uiteraard wel. Ik
loop tussen de spelers als ze hebben
gewonnen, maar ook als ze
hun teleurstelling uiten over een
nederlaag. Mooi voorbeeld zijn de
Oranjemannen. Ze wonnen de
halve finale tijdens de Spelen van
Londen met 9-2 van Engeland.
Twee jaar later leden ze tijdens
de finale van het WK in Den Haag
een forse nederlaag. Dat was een
enorm contrast, maar de spelers
accepteren dat ik er ben; in beide
gevallen. Ze kennen mij uiteraard
en af en toe vragen ze om wat
foto's voor eigen gebruik. Dan
kunnen ze inloggen op mijn
eigen website. Ik beschik over
een archief van 40.000 beelden.'
VRIJWILLIGER
Het is geen vaste prik dat Suyk
het hockeyveld alleen betreedt
met een telelens over zijn schouder.
'Sinds enige tijd ben ik vrijwilliger
bij Bloemendaal. Elke
maandagochtend verzamelen we
ons met een groepje mensen om
allerhande klusjes te doen. Rommel
opruimen, snoeiwerk en dergelijke.
Daar beleef ik veel plezier
aan. Tijdens mijn ANP-periode
was ik eens in de drie weekenden
vrij en dan ging ik met mijn
vrouw kijken bij Bloemendaal.
Zonder camera. Dat vond ik helemaal
niks. Ik dacht tijdens de
wedstrijd continu na over hoe ik
bepaalde situaties in beeld had
kunnen brengen.'
Suyk beschouwt de hockeysport
als één van de leukste takken van
sport om te fotograferen. De
composities die het oplevert
(sticks, bitjes, helmen, gekleurde
schoenen, legguards, de actieradius,
de kleine bal), vertaalt zich
meestal in fraaie beelden. 'Ik
fotografeer niet alleen hockey. Ik
ben eveneens bij golf en tennis
te vinden. De Nederlandse Golf
Federatie is één van mijn
opdrachtgevers.'
HET WK VAN 1989
Vanwege zijn werk bereisde de
Haarlemmer alle continenten.
'Dat vind ik nog steeds heerlijk.
Dit jaar ga ik naar India voor het
WK van Jong Oranje, de Olympische
Spelen in Rio, de Champions
Trophy in Londen; ik kijk er nu al
naar uit. Het WK van 1990 in
Lahore in Pakistan is mij tot nu
toe het meest bijgebleven. Nederland
won de finale met 3-1 van
het gastland. De sfeer die daar
hing met 60.000 toeschouwers,
de emotie. Ik zag daar mannen in
jurken over de hekken klimmen.
Sommigen bleven zelfs met deze
kleding achter die spijlen hangen.
Het was een compleet gekkenhuis.
Daar denk ik met plezier
aan terug. De Spelen van Sydney
in 2000 waren ook heel mooi.'
Ruim 62 jaar dus, bepakt en
bezakt met koffers ervaring,
maar nog altijd vrolijk als een
jonge hond als hij op weg gaat
naar een competitiepotje in het
Amsterdamse Bos. Dat is Koen
Suyk. 'Maar ik vind het ook heerlijk
om mijn camera even aan de
kant te leggen, hoor.'
Internet: www.koensuyk.com