Gay&Night Juli 2016

220
Jongenssprookje / Jagers op groot wild
Eric Kollen
Jongenssprookje
Elke maand staan in Gay&Night spannende fragmenten uit de
geile serie Jongenssprookjes, toegelicht door schrijver Eric Kollen.
Let wel op: dit zijn niet de sprookjes die je kent van vroeger!
Het laatste
jongenssprookje
dat Eric Kollen ons
voorschotelt, is nog
niet gepubliceerd.
Het heet Jagers op
groot wild. Gezien
de opbouw die de
‘Jongenssprookjes’-
serie kent – elk deel
gaat weer net een
stapje verder dan het
vorige – verwacht de
schrijver dit verhaal
op te nemen in zijn
zevende, tevens
laatste bundel.
Fragment uit:
‘Jagers op groot wild’,
nog niet gepubliceerd.
‘Jongenssprookjes Deel
4’ is net verschenen; de
paperback en de ePUB
zijn verkrijgbaar bij de
(internet)boekhandel
en via
jongenssprookjes.nl.
JAGERS OP
GROOT WILD
Tekst: Eric Kollen, www.jongenssprookjes.nl
Fotografie cover: Rick Wezenaar / Eric Kollen
H
et verhaal begint aan een keukentafel in
IJburg, met een ontmoeting tussen twee
vrienden die elkaar jaren niet hebben
gezien.
‘Mis je Amsterdam-West niet?’ vroeg Jelle.
‘Ikke niet. Het was niet meer te doen. Het leek wel of ik in
Marrakesh woonde.’
‘Daar was jij toch zo gek op? In mijn herinnering had jij het
altijd over Marokkanen.’
Roel kneep zijn ogen een beetje dicht. ‘Nou en of. Ik vind
ze ontiegelijk geil. Naast de ingang van de supermarkt zat
een snackbar, daar hingen ze altijd rond. Man, ik kon m’n
ogen er niet van afhouden. Weet je…’ Hij keek naar buiten,
waar de vroege lentezon werd weerspiegeld in de golven van
het IJ.
‘Weet ik wat?’
‘Als ik heel eerlijk ben… Als ik langs dat groepje mocro’s
liep met hun bontkraagjes, en ik zag die opgeschoren
nekkies en die geile, stoere koppen met die felle, bruine
ogen, en die messcherp gesneden kapsels – want ze zijn
zo ijdel als de hel, vergis je niet – maar vooral… je kent me:
ik loerde natuurlijk vooral naar de gespierde reet van die
gasten, godver, wat lekker… en als ik dan die harde, schorre
stemmen van ze hoorde, met dat hitsige Marokkaanse
accent… godkanonnen, Jelle, dan kreeg ik op slag een stijve!
Van mijn ets tot aan de deur van die Albert Heijn was het
misschien twaalf meter, maar geloof het of niet: als ik mijn
mandje pakte, dan was mijn lul keihard. Ongelogen waar, elke
keer opnieuw!’
‘Wollah, ik zweer het je! Kapot geil, man!’ Jelle bleek uiterst
bedreven in het imiteren van Marokkaanse jongensstemmen.
‘Jááááááá!!’ Roel sprong overeind. ‘Hier! Nee, serieus,
moet je kijken!’ Hij wees op zijn kruis. ‘Hij komt nú omhoog,
echt waar!’
Jelle schaterde. ‘Ja, leer mij die Amsterdamse flikkers
kennen. Die zijn verzot op Marokkanen; door en door
“humusseksueel”. Man, maar dan ben je toch gek dat je uit
West weggegaan bent?’
‘Nee, integendeel: ik was gek geworden als ik daar
gebleven was. Want weet je… het is de hele dag loeren en
hunkeren, maar ik wist honderd procent zeker dat ik er nooit
eentje zou krijgen.’
‘Ik kwam vroeger veel in het Oosterpark, en daar doen de
Marokkanen niet moeilijk, hoor. Je moet ze wel alleen treffen,
want helemaal niemand mag het weten. Mijn ervaring daar
was: loopt er één Marokkaan, dan word je genaaid; zijn ze in
een groepje, dan word je in mekaar geslagen.’
‘Dat weet iedereen. Zolang niemand het te weten komt,
maakt het die gasten geen pest uit waar ze hem in hangen.
Of dat een vrouw is of een geit of een Hollandse homo, een
gat is een gat. Maar Jelle, je kent mij toch? Daar ben ik niet
van.’ Hij stond op en liep naar het kofeapparaat.
Jelle keek naar de brede rug. Roel de Ruyter was een
grote, rijzige man, met een vierkant, wat grof gezicht. Zeker
een meter vijfennegentig. Jelle had vaak genoeg grote
mannen ontmoet die graag gepakt wilden worden, maar Roel
was door en door dominant, en wat hij wilde, was neuken.
‘En nou zit je hier. Tussen de witte gezinnetjes.’
‘Tja.’
In de loop van de avond geven ze zich over aan royale
hoeveelheden drank en wiet, waardoor Roel uiterst
openhartig wordt.
Jelle trok nog een keer begerig aan de joint, voor hij hem
teruggaf aan Roel. ‘Zou je ze niet dronken kunnen voeren?’
‘Moet ik soms met een tree bier naar dat etsenrek lopen?
En dan blikjes gaan uitdelen aan die mocro’s tot er eentje
omvalt? En die dan als een zak aardappels over mijn schouder
gooien en hem hier de keuken in sjouwen? Schei toch uit.’
‘En dan nog. Dan is ie lam. Dat is niet bevorderlijk voor de
seks.’
Roel legde de joint in de asbak en leunde met zijn ellebogen
op het tafelblad. Hij boog zich ver voorover naar Jelle.
‘Niet bevorderlijk voor de seks?’ vroeg hij zachtjes. Jelle keek
op en zag dat de ogen van de man gloeiden. ‘Zei jij dat? Man,
lul niet! Ik vind het het geilste wat er is!’
‘Wat?’
‘Iemand neuken die out is!’
‘O ja?’
‘Nou! Wat dat aangaat ben ik stervensjaloers op hetero’s.’
‘Echt waar? Omdat vrouwen zo veel drinken?’
‘Grapjas. Nee, omdat je op heteropornosites honderden,
wat zeg ik, dúizenden lmpjes kunt vinden van mannen die
een slapend grietje te pakken nemen! Of bewusteloos, of
onder narcose. “Bill Cosby-seks”, zal ik maar zeggen.’
‘Vind je dat zo geil?’
‘Dat vind ik waanzinnig geil. Maar geloof het of niet, in
homoland heb je dat soort lmpjes niet. Gewoon: niet!! Ik heb
me er het schompes naar gezocht, nachtenlang. Filmpjes
genoeg waarbij er een slapende jongen wordt gepakt, maar
altijd wordt die gozer halverwege wakker, en dan blijkt het
ook een nicht te zijn, die zich kirrend in zijn gat laat zitten.
ALTIJD!! Maar ik wil helemaal geen nicht die zich kirrend in
zijn gat laat zitten. Ik wil een echte vent naaien – en het allerliefst
zo’n Marokkaanse macho – die dat helemaal niet wil! In
een hol waar godverdomme nog nooit iemand naar binnen
is geweest! Zo’n stoere hetero-Mohammed ontmaagden…
Tering man, wat geil. Grrrr!!’ ’
In de roes waarin hij verkeert, belooft Jelle om Roel te
helpen bij het verwerkelijken van zijn verlangens, en
samen maken de twee vrienden een zeer concreet Plan
van Aanpak. Pas de volgende ochtend beseft Jelle de
mogelijke consequenties van dit onzegbare misdrijf.
Maar… dan is het te laat. Beloofd is beloofd.
220
039