Support_magazine-06-2016

SUPPORT 

MAGAZINE OVER LEVEN, WONEN EN WERKEN MET EEN LICHAMELIJKE BEPERKING 

magazine 

NR 6 DECEMBER 2016 

Geloof 

Auto’s 

Mode en meer... 

WWW.SUPPORTMAGAZINE.NL

Rolstoel 

proberen? 

Maak een 

afspraak! 

WorkHopper 

for an energetic 

workday 

wheelchairs 

CREATED 

TO MOVE 

www.rolstoel.nl • tel. (0315) 39 69 00 • info@o4.eu 

www.tiltechniek.nl | info@tiltechniek.nl | 0416 - 65 08 67 

support-unlimited 161108.indd 1 08-11-16 14:56

Colofon 

15 e JAARGANG NR. 6 DECEMBER 2016 

Support Magazine vakblad over leven, wonen en 

werken met een lichamelijke beperking 

Website www.supportmagazine.nl 

Hoofdredacteur Monique Wijnen, tel. 070 – 336 46 55, 

e-mail monique.wijnen@lakerveld.nl 

Redactie Monique Wijnen, Pauline Montfoort, Ria 

Peerdeman, Ad van Gaalen. 

Persberichten monique.wijnen@lakerveld.nl 

Vormgeving Marco Zuijdwijk 

Fotografie Richard van Herwaarden, Monique Wijnen, 

Hans van Vinkeveen, Stefan Buitenhuis, Paul Waayers, 

Team Peter Stigter, Robert Dieperink en Tinus Bouwmeester 

Aan dit nummer werkten mee Jetze Plat, Stefan Buitenhuis, 

Hans van Vinkeveen, Paul Waayers, Peter van 

Eekert en Annemarie Wolbers van Independer 

Omslagfoto Team Peter Stigter 

Advertenties/mediaorder Luciène Paap, Bureau Van 

Vliet B.V, postbus 20, 2040 AA Zandvoort, tel. 023 - 571 

47 45, fax 023 - 571 76 80, e-mail: l.paap@bureauvanvliet.com, 

internet: www.bureauvanvliet.com. 

Klantenservice tel. 070 - 336 46 00, 

e-mail: klantenservice@lakerveld.nl 

Nieuwe abonnementen Irene Semp, 

tel. 070 - 336 46 60, e-mail: irene.semp@lakerveld.nl 

Support Magazine verschijnt zesmaal per jaar. Abonnees 

ontvangen daarnaast elk najaar de Support Vakantiegids 

als zevende editie. 

Abonnementsprijzen Nederland & België: jaarabonnement 

_ 26, tweejarig abonnement _ 36. Overige 

landen: jaarabonnement _ 32. Losse nummers: _ 7 incl 

verzendkosten. Digitaal jaarabonnement: _ 20. Collectieve 

abonnementen op aanvraag: tel. 070 - 336 46 60. 

Abonnementen kunnen elk moment ingaan en worden 

na de afgesproken abonnementsperiode (één of twee 

jaar) automatisch met een jaar verlengd. Opzeggen kan 

tot een maand voor de afgesproken abonnementsperiode, 

en daarna per drie maanden. 

Uitgave Support Magazine is een uitgave van Uitgeverij 

Lakerveld bv, Postbus 160, 2290 AD Wateringen, J.C. 

van Markenlaan 3, 2285 VL Rijswijk (Zh) 

tel. 070 - 336 46 00, 070 - 336 46 01, e-mail: 

uitgeverij@lakerveld.nl, website: www.lakerveld.nl 

Uitgever/directeur Ad van Gaalen, Adjunct-directeur 

Henk Marin Klaassen, Hoofd administratie Ed Kok, 

Public relations Pauline Montfoort Marketing Jentel 

Eekhout. 

Persoonsgegevens Support Magazine legt gegevens 

van lezers vast voor de uitvoering van de (abonnements) 

overeenkomst. Deze gegevens kunnen worden gebruikt 

om u te informeren over andere producten en diensten. 

Als u hier geen prijs op stelt dan kunt u dat laten weten 

bij irene.semp@lakerveld.nl of bellen naar 070 - 336 46 

60. 

ISSN 1569-3228 

Copyright © 2016 Uitgeverij Lakerveld bv 

Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd 

door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke 

wijze ook, zonder schriftelijke toestemming vooraf van 

de uitgever. 

Voorwoord 

REGELS BIJ DE VIS 

Mijn visboer heeft weinig boodschap aan het verdrag (voor rechten van mensen 

met een beperking), en al helemaal niet aan de ratificatie ervan. Over de 

toegankelijkheid van zijn viskraam denkt hij eigenlijk nooit na. 

Zijn kraam staat op een plein in het zuidwesten van de stad. In de loop van 

de jaren heeft hij hem steeds verbeterd. Sinds verleden jaar is er ook een soort 

binnengedeelte, een meter of anderhalf voor de toonbank, over de breedte 

van de kraam. Daarin staan twee zitbanken die hij als het lekker weer is 

buiten zet. 

Voor mensen met een rollator is er een loopplankje van traanplaat, afgedekt 

met een rubbermat. Maar voor mensen met een rolstoel of een scootmobiel is 

het voorhalletje te krap. Daar heeft de visboer wat op gevonden. 

Als er een klant niet naar binnen kan, merkt hij dat onmiddellijk op, en komt 

zijn kraam uit om de bestelling op te nemen. Als de vis klaar is brengt hij persoonlijk 

de bestelling naar de klant. Of als het druk is doet een van de klanten 

dat. Want het is een soort sociaal gebeuren bij zijn viskraam. 

Dat kan je van de overheid niet zeggen. De politiek gaat raar om met het 

verdrag en de ratificatie waar we zo lang op moesten wachten. Ze willen 

blijkbaar niet dat we de bouwvoorschriften zodanig aanpassen dat gebouwen 

voortaan toegankelijk zijn voor rolstoelen en scootmobielers. Een liberale 

regering, een terugtredende overheid, heeft immers een hekel aan regels. 

Voor viskramen zijn er trouwens wel een heleboel regels. Hoe lang een vis 

bij welke temperatuur bewaard mag worden. Hoe heet het vet moet zijn. 

Of je een brandblusser moet hebben, waar die moet hangen. Hoe vaak die 

vervangen moet worden. Waar je kraam precies mag staan. Of je een bord op 

de stoep mag hebben met “woensdag lekkerbekken 1 euro”. Dat laatste mag 

niet. Voor de bankjes buiten heeft de visboer moeten vechten bij de gemeente. 

En zo zijn er heel veel regels, een visboer zou er haast gek van worden. 

Dus zo’n hekel aan regels heeft de terugtredende overheid nou ook weer niet. 

Waarom dan geen aanpassing van de bouwvoorschriften? Wie een gebouw 

neerzet heeft sowieso al met honderden regels te maken, en sommige ervan 

hebben met toegankelijkheid te maken. Een huis moet een halletje hebben, je 

mag niet meteen via de voordeur in de woonkamer staan en de wc mag niet 

een rechtstreekse deur naar een kamer hebben. Er zijn maatvoorschriften. Op 

een eigenlijk heel eenvoudige wijze kun je de toegankelijkheid vertalen in een 

aantal aangepaste voorschriften. Ik hoor de staatssecretaris en de bouwlobbyisten 

al brommen. Dat gaat geld kosten. Wie gaat dat betalen? De bouw is 

geen sociaal gebeuren. 

Nee, de bouw niet en een viskraam wel? 

De bouw zou een voorbeeld moeten 

nemen aan de energiebedrijven. Die 

hebben laatst van de overheid geëist 

de klimaatmaatregelen in een wet 

neer te leggen. Weten ze tenminste 

waar ze aan toe zijn. 

Zou de bouwwereld ook moeten 

doen. 

AD VAN GAALEN 

AD.VAN.GAALEN@LAKERVELD.NL 

SUPPORT MAGAZINE - DECEMBER 2016 

3

Column 

Monique Wijnen schreef de afgelopen 

maanden een reeks columns over haar 

ervaringen als toekomstige en later 

kersverse moeder. Inmiddels heeft zij haar 

werkzaamheden als hoofdredacteur weer 

helemaal hervat. Deze column is de laatste 

uit de reeks. 

Monique Wijnen 

DE VOORDELEN VAN GEEN HANDEN 

Natuurlijk heb ik in mijn leven baalmomenten gekend omdat ik geen handen 

heb. Het ergste vind ik dat ik mijn billen niet zelf kan afvegen, maar verder 

merk ik dat er steeds meer voordelen aan zitten. 

Zo kan ik nooit een bekeuring krijgen, omdat ik altijd handsfree bel. Laat ik 

nooit ergens vingerafdrukken op achter. Kan ik nooit in mijn vinger snijden 

met koken. En trek ik nooit met mijn handen als een achterlijke aan de riem 

van de honden, wanneer zij sneller dan ik vooruit willen. 

Het hebben van geen handen heeft me eigenlijk heel veel opgeleverd. Ik heb 

geleerd om creatief na te denken hoe ik de dingen op mijn manier kan doen. 

Hiervoor heb ik verschillende zaken nodig, zoals rust; ik heb een leeg hoofd 

nodig om goede ideeën en oplossingen binnen te laten komen. Vertrouwen; 

om niet bang te zijn dat het niet gaat lukken. Als ik vertrouwen heb en 

opensta komen de ideeën vanzelf. Geduld heb ik natuurlijk ook nodig; niet 

alles lukt in één keer. Hier kan ik (meestal, echt niet altijd) gelukkig ook om 

lachen; dus humor is eveneens van belang. Maar wil ik dat het lukt wat ik 

in mijn hoofd heb, dan heb ik zeker door-zettingsvermogen nodig. En, hoe 

vervelend soms ook, niet altijd alles lukt, ook niet als ik het heel vaak probeer. 

In zo’n situatie heb ik de handen van iemand anders nodig; samenwerking 

dus. 

Bovenstaand proces speelt zich al mijn hele leven af, iedere keer weer op een 

ander vlak. Het voelt als een eeuwig durende opleiding en dat is het eigenlijk 

ook. Want iedere keer maak je weer iets nieuws mee in het leven. Ik ben blij 

dat ik al een hele stoomcursus achter de rug had voordat onze dochter Serena 

werd geboren. Vanaf dat moment had ik alle boven-staande ingrediënten 

meer dan ooit nodig. Soms was het bikkelen en afzien, en heb ik zeker 

moeten/mogen vragen om hulp, maar alle uitdagingen van de afgelopen 39 

jaar hebben wel gemaakt dat ik een, over het algemeen, relaxte moeder kan 

zijn. 

En het is geweldig; ik zie namelijk ook al een heel aantal van bovenstaande 

eigenschappen in Serena waardoor ze me enorm helpt. Zo trekt ze zelf haar 

armpjes terug uit truitjes, rompers en jasjes als ik het uiteinde vasthoudt, 

of steekt ze haar armpjes erdoor, tilt ze haar billen op wanneer ik haar 

verschoon, helpt ze haar lepel in haar mond te stoppen als ik er even iets 

naast zit, doet ze er alles aan om een gevallen speeltje zelf te pakken en lukt 

dit niet zoekt ze naar een alternatief waar ze wel bij kan, klimt ze tegen me 

op of komt ze omhoog als ik haar wil optillen en strekt ze haar beentje uit 

om op mijn been te leunen wanneer ik haar til zodat ik niet de volle negen 

kilo tussen mijn tanden hoef te sjouwen. 

We genieten enorm van onze ontdekkingsreis en ik vond het leuk om zo de 

eerste tien maanden met jullie als lezer te delen. Ik wil jullie bedanken voor 

de lieve reacties die mijn man Tinus, dochter Serena, mijn hulphonden Milo 

en Santi en ik de afgelopen maanden van jullie hebben gekregen. Dank jullie 

wel! 

4 SUPPORT MAGAZINE - DECEMBER 2016

Inhoud 

Onafhankelijkheid maakt gelukkig 

Renée Siebol doorkruist het verkeer al 37 jaar met 

een koker aan het stuur. Eva Eikhout, nog maar 

een paar weken autorijder, stuurt, remt en geeft 

gas met een fijngevoelige joystick. Een dubbelinterview 

met twee vrouwelijke bestuurders. Zelfde 

handicap, zelfde type auto, totaal verschillende 

aanpassingen. 

Pagina 6 

Lekker veel mode 

De tijd van de joggingbroek is voorbij. Er is 

steeds meer aandacht voor comfortabel ‘zittende’ 

kleding, die vooral trendy is en leuk staat. 

Support Magazine zet een aantal gespecialiseerde 

modebedrijven op een rij. Met foto’s! Kijk welke 

stijl en prijsklasse bij jou past. 

Pagina 10 

Bij het Netstitch wordt aangepaste mode bedacht 

en vervaardigd door mensen met een beperking. 

Een bedrijf met een prettige ‘vibe’. Waar komt die 

betrokkenheid vandaan? Een reportage. 

Pagina 22 

Tijdens de Amsterdam FashionWeek, waar dé 

modeontwerpers van Nederland hun nieuwe 

collectie laten zien met - tot nu toe - alleen lopende 

modellen op de catwalk, rolden dit jaar prachtige 

en krachtige meiden mee. En dat werd goed 

ontvangen. Kelly Sue over haar mode en missie. 

Pagina 30 

Constant vol gas 

Kan een revalidatie na een ernstig ongeluk tijdens 

een autorace in verhouding evenveel tijd innemen 

als een pitstop tijdens een autorace? Ja dat kan. Autocoureur 

met dwarslaesie Adriaan Boele bewees 

dat. Portret van een man die van doorrijden houdt. 

Pagina 20 

Advertentie-index 

Bever mens & auto 9 

Double Performance 40 

Fokus 33 

O4 Wheelchairs 2 

Tiltechniek 2 

You’re unlimited 2 

nr 6 december 2016 

16 

6 

34 

En verder 

Voorwoord: Regels bij de vis 3 

Column Monique Wijnen 4 

Overstappen van zorgverzekering 8 

Interview: Nick Vujicic over ‘hoop’ 16 

Boek: Dans zonder benen 25 

Wmo: Samenwerking bij inkoop hulpmiddelen 26 

Column Jetze Plat 29 

Rolstoelvaardigheid: Wheelchair Skills Event 34 

Toegankelijk Utrecht: interview met een kritische rolstoelgebruiker 36 

Nieuw initiatief: Be It Event 38 


5

MOBILITEIT 

“Onafhankelijkheid 

maakt gelukkig” 

Dezelfde auto, een VW Transporter, maar met 

totaal andere aanpassingen, dat kan. Renée 

Siebol doorkruist het verkeer al 37 jaar met een 

koker aan het stuur. Eva Eikhout, nog maar een 

paar weken autorijder, stuurt, remt en geeft 

gas met een fijngevoelige joystick. “Ik ben 

inmiddels al de Bob van de stapavonden.” 

Ze hebben dezelfde beperking, rijden 

in hetzelfde merk auto, maar verschillen 

hemelsbreed qua rijervaring 

en aanpassingen. Zo zit Eva Eikhout 

amper drie weken achter het stuur, 

dat ze overigens ongebruikt laat. In 

die korte tijd, zegt ze lachend, heeft 

ze al “ik weet niet hoeveel” mensen 

laten meerijden en is zij inmiddels 

gebombardeerd tot de Bob van de 

stapavonden. Renée Siebol daarentegen 

‘kachelt’, zoals zij het noemt, al 

ruim 37 jaar in een aangepaste auto. 

Wekelijks toch wel een paar honderd 

kilometer. 

We zijn te gast bij Bever Autoaanpassingen, 

waar beide auto’s op 

maat gemaakt zijn. Al meteen valt 

Eva bijna van haar stoel als Renée 

vertelt hoe zij aan haar eerste auto 

kwam. Die werd nog net niet cadeau 

gedaan. “Toen ik achttien jaar werd, 

zei iemand van het GAK dat ik autorijlessen 

kon krijgen. Ik dacht gelijk: 

hoppetee, gaan met die banaan. Zo 

ben ik aan mijn eerste auto, een DAF 

33, gekomen. Ik ben toen bij Bever 

terechtgekomen. Mijn VW Transporter 

is inmiddels de vierde aangepaste 

auto. Je mag dus wel zeggen dat ik 

vaste klant ben.” 

MAATWERK 

Tijden veranderen en het wordt niet 

altijd beter. Eva heeft echt moeten 

knokken met het UWV om de 

aanpassingen vergoed te krijgen. Nu 

ze eraan terugdenkt wordt ze weer 

boos. “Ik studeer fulltime, heb allerlei 

bijbaantjes en doe vrijwilligerswerk. 

Zo lever ik een belangrijke bijdrage 

aan de samenleving. Dat lukt met 

een taxi niet. Gaat die ambtenaar alle 

opties bespreken die zo goedkoop 

mogelijk zijn. Ik moest ook vertellen 

wat ik over tien jaar doe. Waarop ik 

moest huilen, alsof hij bepaalt hoe 

mijn toekomst eruit moet zien. Ik 

vond het superschrijnend dat ze alleen 

naar de cijfers kijken.” 

Eva en Renée hebben gekozen voor 

hetzelfde merk auto. Meestal gebeurt 

dit na het traject van vergoedingen 

in nauw overleg met de autoaanpassers 

van Bever, legt directie-assistent 

Jeroen van den Broek uit. Wat voor 

auto het wordt, hangt uiteraard van 

iemands beperking af. Bij de bussen 

is de keuze van merken beperkt. Bij 

de personenauto’s is er veel mogelijk, 

er rijdt zelfs een aangepaste Porsche 

Cayenne rond. “In het algemeen 

wordt er voor mensen met meer 

kracht een mechanische oplossing 

gekozen en voor wie minder kracht 

heeft een elektronische en high techaanpassing. 

Maar alle aanpassingen 

zijn in principe maatwerk.” 

FIJNE MOTORIEK 

Eva en Renée hebben dezelfde beperking. 

Je zou dus verwachten dat 

ze vrijwel dezelfde autoaanpassingen 

hebben. Maar dat is niet het geval. 

Renée stuurt met een koker aan het 

stuur en remt met haar voeten op 

verhoogde pedalen. Hoe anders dit 

bij Eva is, wordt tijdens een proefrit 

duidelijk. Eva bedient met haar 

linkerarm een joystick en raakt het 

stuur niet aan. Ze legt uit dat de werking 

eigenlijk vrij eenvoudig is. 

Het stuur draait door de joystick naar 

rechts en links te bewegen. Naar 

voren is gas geven en naar achteren 

remmen. 

Er is wel een fijne motoriek nodig. 

“De joystick is behoorlijk gevoelig 

en het is in het begin even wennen, 

maar doordat ik totale controle heb 

over mijn lichaam en arm gaat het 

prima. Ik heb trouwens nog nooit 

met een echt stuur gereden dus ik 

kan de vergelijking niet maken.” Is 

een joystick niet iets voor Renée? “Ik 

denk dat de gevoeligheid heel groot 

moet zijn. Misschien is dit allemaal 

te leren maar ik zou in eerste instantie 

gewoon kiezen voor mijn oude 

aanpassing.” 

Zoveel is zeker, ze kunnen geen dag 

zonder hun aangepaste auto. Het autorijden 

heeft iets mogelijk gemaakt 

wat anders niet had gekund. Renée: 

“Het geeft volledige vrijheid. Ik kan 

op elk gewenst moment weg, hoef 

op niemand te wachten. Ik zeg weleens: 

ze mogen me driehoog achter 

zetten als ik mijn auto maar mag 

houden. Dankzij mijn auto kon ik 

maatschappelijk werkster worden.” 

Eva knikt instemmend. “Mijn auto 

helpt me om minder afhankelijk te 

zijn. Ik streef heel erg naar onafhankelijkheid 

en geloof stellig dat dit 

gelukkig maakt.” 


BEKEURING 

Fijn is ook dat zij zich in het verkeer 

gelijkwaardig voelen. Eva: “Ik word 

altijd aangekeken. In de auto val ik 

niet op en kan ik net als iedereen bij 

stoplichten zo hard mogelijk optrekken.” 

Lachend: “Ja, ik heb inmiddels 

mijn eerste bekeuring gehad, omdat 

ik iets te hard reed.” Renée: “Ik vind 

het fijn dat je hoog zit en nu eens 

niet tegen mensen opkijkt maar 

over hen heen.” Af en toe wordt zij 

aangehouden omdat ze geen gordel 

draagt. “Dan leg ik uit dat ik daar 

door mijn lengte een ontheffing voor 

heb.” En soms kan bekijks zelfs leuk 

zijn. Eva: “Als ik bij een stoplicht sta 

zie je automobilisten nieuwsgierig 

kijken. Ze denken dat ik in een zelfsturende 

auto zit.” 

Irritaties zijn er soms wel. Renée: 

“Je kunt dertig stickers op je achteruit 

plakken met de tekst ‘afstand 

houden in verband met rolstoel’, 

maar er wordt gewoon pal achter je 

geparkeerd zodat je je auto niet uit 

kan. Dat heeft met de samenleving 

te maken.” Mooie woorden over participatie 

ten spijt, is er volgens haar 

weinig verbetering in de omgang met 

mensen met een beperking. “Mensen 

blijven je aanstaren en bij bedrijven 

nemen ze mensen met een beperking 

niet aan omdat ten onrechte het 

beeld bestaat dat zij vaker ziek zijn.” 

LEKKERE VIBE 

Eva vindt dat de situatie momenteel 

niet zo slecht is. “Het scheelt wel 

veel hoe je er zelf mee omgaat. Aan 

pottenkijkers ga ik mijn energie niet 

verspillen. Ga ik stappen dan doe 

ik even gek als de anderen en dans 

ik gewoon gezellig mee. Je geeft zo 

een voorbeeld. En het helpt ook een 

hoop als je zelfspot hebt en normaal 

over je beperking praat.” 

Eén ding is zeker: aan Bever zal het 

niet liggen. We hebben hier te maken 

met meer dan tevreden klanten. 

Eva: “Ik hou van Bever, er hangt hier 

een lekkere vibe. Ze kijken hier ook 

altijd naar wat mogelijk is en zijn 

superbehulpzaam. Renée: “Helemaal 

mee eens, ik kom hier niet voor niets 

al 35 jaar. En nu wil ik eindelijk eens 

Eva’s auto zien.” 

HANS VAN VINKEVEEN 


7

ZORGVERZEKERING 

Overstappen kan 

...maar kijk goed 

naar wat jij nodig 

hebt en wat de 

zorgverzekering biedt 

In november en december kun je weer 

overstappen naar een andere zorgverzekeraar. 

Ben je chronisch ziek of heb je een beperking? 

Dan moet je extra goed naar je zorgverzekering 

kijken. 

DE BASISVERZEKERING 

De basisverzekering is bedoeld als 

verzekering waarmee iedereen voor 

de belangrijkste zorg is verzekerd. 

De basisverzekering vergoedt onder 

andere spoedeisende hulp, de huisarts 

en bepaalde medicijnen. Voor 

veel mensen is dit voldoende. Voor 

mensen die veelal meer hulp en/of 

hulpmiddelen nodig hebben, zoals 

chronisch zieken en mensen met een 

handicap, is de basisverzekering niet 

voldoende. 

Zo zijn in de afgelopen jaren onder 

andere rollators en rolstoelen verdwenen 

uit de basisverzekering en 

is de vergoeding voor fysiotherapie 

flink beperkt. Daarbij worden patiënten 

met diabetes, bepaalde vormen 

van reuma en astma niet gezien als 

chronisch ziek. Zij moeten al hun 

fysiotherapiebehandelingen zelf 

betalen of hier een aanvullende verzekering 

voor afsluiten. De premie 

van de basisverzekering is daarentegen 

wel ieder jaar gestegen. 

VERANDERINGEN 2017 

Voor het komend jaar stijgt de 

premie waarschijnlijk ook weer. Als 

duidelijk is met hoeveel de premie 

stijgt, stelt de overheid ook de zorgtoeslag 

voor het nieuwe jaar vast. 

Gaan de premies omhoog? Dan gaat 

normaal gesproken ook de zorgtoe- 

slag omhoog. De overheid kan ook 

nog beslissen om de zorgtoeslag niet 

of minder te laten meestijgen met de 

hogere zorgpremies. Maar de kans 

is klein dat dat dit jaar gebeurt. Er is 

dus een grote kans dat de zorgtoeslag 

stijgt in 2017. 

En voor het komend jaar wijzigt 

de basisverzekering op een aantal 

vlakken, zoals bij tijdelijk verblijf in 

een zorginstelling, fysiotherapie bij 

etalagebenen en behandeling tegen 

ernstige chronische darmverstopping. 

AANVULLENDE PAKKETTEN 

UITGEKLEED 

Heb je een chronische aandoening 

waarbij je vaak naar de fysiotherapeut 

moet of vaak bij de tandarts 

op bezoek gaat? Dan heb je waarschijnlijk 

steeds meer moeite om 

een goede aanvullende verzekering 

te vinden. Tot een paar jaar geleden 

waren er aanvullende verzekeringen 

die al je tandarts- en fysiotherapiebehandelingen 

vergoedden. Afgelopen 

jaar waren er nog maar een 

paar verzekeringen die zo’n dekking 

boden. En hier betaalde je een flinke 

aanvullende premie voor. Voor 2017 

is helaas nog niet bekend wat de verzekeraars 

voor pakketten aanbieden. 

Uiterlijk 19 november (Support Magazine 

ligt dan al bij de drukker) zijn 

alle premies en vergoedingen bekend 

en kun je weer gaan vergelijken. 

LET OP JE AANVULLENDE 

DEKKING! 

Het is vaak heel verleidelijk om 

bijvoorbeeld toch voor een tandartsverzekering 

te kiezen. Bedenk je wel 

van tevoren goed of je er uit haalt 

wat er in zit. Veel tandartsverzekeringen 

bieden namelijk een maximale 

vergoeding die ongeveer overeenkomt 

met wat je er voor betaalt. 

EIGEN RISICO STIJGT KOMEND 

JAAR NIET 

Voor het eerst sinds 2008 stijgt het 

eigen risico niet. Het blijft namelijk 

gelijk met afgelopen jaar: € 385. Dit 

is goed nieuws voor mensen met 

een chronische aandoening. Veel 

vergoedingen voor chronisch zieken 

komen uit de basisverzekering en 

dit gaat bijna altijd ten koste van je 

eigen risico. 

TIP: 

heb je een chronische aandoening? 

Kies dan niet voor een vrijwillig 

eigen risico. Hiermee krijg je weliswaar 

korting op je zorgpremie, maar 

je moet ook een hoger bedrag zelf 

betalen als je gebruik maakt van een 

vergoeding uit de basisverzekering. 


IN ONDERSTAAND OVERZICHT ZIE JE DE NOMINALE PREMIE SINDS 2010. 

Nominale zorgpremies 

van de afgelopen 8 jaar 

1300 

1275 

1250 

1225 

1200 

1175 

1150 

1125 

1100 

1075 

€ 

€1085 

begroot 

reëel 

€1110 

€1211 

€1224 

€1222 

€1253 

€1273 

‘10 ‘11 ‘12 ‘13 ‘14 ‘15 ‘16 ‘17 

DENK OM DE CONTRACTEN 

Eén van de belangrijkste dingen om 

aan te denken als je een chronische 

ziekte of beperking hebt, is of je 

zorgverlener wel gecontracteerd is 

bij je verzekeraar. Dit is voornamelijk 

belangrijk bij de budget- en naturaverzekering. 

Er zijn vier soorten 

verzekeringen: 

• RESTITUTIEVERZEKERING 

Heb je een restitutieverzekering? 

Dan heb je vrije zorgkeuze. Dat 

betekent dat je naar iedere zorgverlener 

in Nederland kunt zonder dat je 

hoeft bij te betalen. 

• COMBINATIEVERZEKERING 

Net als bij een restitutiepolis heb je 

vrije zorgkeuze en mag je naar alle 

zorgverleners. Het kan echter wel gebeuren 

dat je toch moet bij betalen. 

Dit gebeurt als de zorgkosten hoger 

zijn dan het tarief dat je verzekeraar 

met de zorgverlener heeft afgesproken. 

• NATURAVERZEKERING 

Heb je een naturaverzekering? Dan 

heeft je zorgverzekeraar contracten 

gesloten met zorgverleners. Je krijgt 

dan alleen een volledige vergoeding 

als je naar een gecontracteerde zorgverlener 

gaat. Gelukkig is het aanbod 

bij een naturaverzekering erg ruim. 

€1250 

€1226 

€1101 

€1211 

€1158 

€1243 

€1199 

€1241 

bekend na Prinsjesdag 2017 

• BUDGETVERZEKERING 

Ook bij een budgetverzekering 

heeft je zorgverzekeraar contracten 

gesloten met zorgverleners. Je krijgt 

alleen een volledige vergoeding als 

je naar een gecontracteerde zorgverlener 

gaat. Ga je naar een nietgecontracteerde 

zorgverlener? Dan 

moet je een gedeelte zelf betalen. Bij 

een budgetverzekering is het aanbod 

gecontracteerde zorgverleners erg 

beperkt. Deze verzekering is daarom 

vaak een stuk goedkoper dan de 

naturaverzekering. 

Ga je naar een niet-gecontracteerde 

zorgverlener? Dan moet je dus 

vaak een gedeelte van de rekening 

zelf betalen. Dit geldt ook voor de 

leverancier van hulpmiddelen. Krijg 

je je hulpmiddelen van een niet-gecontracteerde 

leverancier? Dan krijg 

je de kosten niet helemaal vergoed. 

Kijk dus voordat je een verzekering 

afsluit of je zorgverlener of leverancier 

gecontracteerd is bij de verzekeraar 

van je keuze. 

Op de website van Independer 

kun je in de vergelijking zien of je 

zorgverlener gecontracteerd is bij de 

verzekeraar van je keuze. Dit geldt 

voor onder andere ziekenhuizen, 

fysiotherapeuten en apotheken. 

TOT SLOT: EEN PLUSPUNT 

Overstappen is voor chronisch 

zieken en mensen met een handicap 

steeds gemakkelijker. In de afgelopen 

jaren zijn mensen met een chronisch 

aandoening steeds meer geld kwijt 

zijn aan zorg. Daar staat tegenover 

dat overstappen veel gemakkelijker 

is geworden. Verzekeraars hebben 

namelijk een acceptatieplicht voor de 

basisverzekering. Dit betekent dat ze 

je niet mogen weigeren. Ook niet als 

je een lichamelijke aandoening hebt, 

of chronisch ziek bent. Voor een 

aanvullende verzekering mogen ze je 

in theorie wel weigeren. Maar hier 

krijg je pas mee te maken als je een 

hele hoge aanvullende verzekering 

wilt. Denk bijvoorbeeld aan een volledige 

vergoeding voor fysiotherapie 

of een vergoeding van € 1000,- voor 

de tandarts. Op de aanvullende verzekering 

met een hoge vergoeding 

geldt vaak een medische selectie. 

Gelukkig wordt dit steeds minder 

gebruikt door verzekeraars. Op 

dit moment geldt voor de meeste 

aanvullende verzekeringen geen 

medische selectie meer. 

GOED OM TE WETEN: 

Heb je nu een aanvullende verzekering 

met uitgebreide dekking en 

medische selectie? Dan wordt je bij 

het overstappen naar een vergelijkbaar 

pakket met medische selectie 

bij een andere verzekeraar direct 

geaccepteerd. 

MEER INFORMATIE EN 

ZORGVERZEKERINGEN VERGELIJKEN? 

KIJK OP WWW.INDEPENDER.NL. 

JE KUNT OOK BELLEN OF MAILEN 

035 626 55 44 OF INFO@INDEPENDER.NL. 


9

Volop keus in comfortabel 

en trendy ‘zittende’ mode 

MODE 

De tijd van de joggingbroek is voorbij. Er is steeds meer aandacht 

voor comfortabel ‘zittende’ kleding, die vooral trendy is en leuk 

staat. Support Magazine zet een aantal modebedrijven voor je 

op een rij. Kijk welke stijl en prijsklasse bij jou past en welke 

kledingstukken deze winter niet in je kledingkast mogen ontbreken. 

BE IT BY JENN 

Nadat Jennifers vriend Leo in 2012 

door een auto-ongeluk in een rolstoel 

terechtkwam, merkte zij dat kleding 

een andere betekenis kreeg. “Comfort 

werd steeds belangrijker, en dit 

ging ten koste van de uitstraling. Zo 

droeg Leo niet langer spijkerbroeken, 

maar steeds vaker joggingbroeken.” 

In 2014 besloot zij dat rolstoelgebruikers 

niet langer meer hoeven te 

kiezen tussen comfort of uitstraling. 

Ze richtte BE IT BY JENN op, een 

kledinglabel voor de zittende mens. 

“Gewoon leuke, comfortabele en 

vooral betaalbare kleding. Dat is het 

doel!” 

NIET ONTBREKEN 

“Wij hebben onder andere drie 

broeken die echt niet mogen ontbreken 

in jouw standaardgarderobe, 

de donkere en lichte jeans en een 

kaki broek. Voor deze winter is er 

natuurlijk de heerlijke hoody en het 

warme vest. 

Onze lijn is voor mannen en vrouwen 

van maat S tot 5XL. 

Bestel jij nu een broek? Dan krijg je 

er een gratis T-shirt bij!” 

MEER KLEDING? WWW.BEITBYJENN.NL 

HOODY € 44,95 

De warme hoody is gemaakt van een 

lekkere zachte en warme stof. 

De schouders zijn extra breed voor 

meer bewegingsruimte, de achterkant 

is langer en 

het model heeft een 

A-lijn, wat inhoudt 

dat er rond de buik 

meer ruimte wordt 

gecreëerd. De hoody 

heeft een handige 

buidelzak die van 

twee kanten open is. 

Ook verkrijgbaar in 

een vrouwenmodel, 

dan met overslag. 

JEANS € 59,95 (MET RITS) € 54,95 

(ZONDER RITS) 

Een must have: de soepel en zachte 

jeans zonder zakken of knopen, 

terwijl hij er net zo uitziet als de 

‘gewone’ jeans. De broek heeft een 

hogere achterkant, een vergroot zitvlak 

en langere pijpen voor optimaal 

comfort. Te verkrijgen met of zonder 

rits. 

VEST € 19,95 TOP € 7,50 

Het zachte en warme vest is aan de 

achterkant langer zodat de rug goed 

is bedekt. De voorkant is kort en rust 

op de bovenbenen. 


CHAIRMELOTTE 

“Toen we in 2013 op het idee kwamen 

om kleding te ontwerpen voor 

mensen in een rolstoel, waren er 

nauwelijks anderen die aangepaste 

mode op de markt brachten,” vertelt 

Christa de Wit. “En voor de kleding 

die er wel was, werd door rolstoelgebruikers 

de neus opgetrokken: te 

medisch en te tuttig. Bovendien zat 

het niet mooi. Met onze ervaring in 

het maken van maatwerkkleding in 

het achterhoofd meenden we dat 

we daar wel verandering in konden 

brengen.” Ze interviewden talloze 

rolstoelgebruikers die aangaven dat 

het ontbrak aan echt mooie elegante 

kleding, geschikt voor een feest of 

een sollicitatie. “Er was dus nauwelijks 

iets in het luxere segment.” 

HIGH END COUTURE 

“Met Chairmelotte wheelchair 

couture is aan die wens geheel 

voldaan. De stijlvolle kleding wordt 

ontworpen voor mensen in de zittende 

houding. Als je zou gaan staan, 

wordt de magie verbroken.” Christa 

laat met trots een kort filmpje ter illustratie 

zien. “De snit is zo geavanceerd 

dat de aanpassingen niet te 

zien zijn, zolang je zit. Dat is meteen 

ook een probleem: de kleding ziet er 

zo normaal uit, dat niet opvalt wat 

er zo bijzonder aan is. Hoe maak je 

duidelijk dat de patronen subtiel veranderd 

zijn? De kromming in de rug, 

de iets dieper ingezette mouwen, die 

net iets breder zijn. Een extra ritsje, 

blind ingezet of weggewerkt onder 

een sierrand voor praktische gemak. 

Een versmalling van de voorpanden 

waar een lichaam inzakt en meer 

buikruimte waar het lichaam uitzet. 

Anatomisch volgende rokken en 

broeken, plooien die alleen aan de 

voorzijde te zien zijn, maar glad op 

plaatsen waar je in je stoel zit. Je ziet 

het allemaal niet.” 

DUTCH DESIGN 

“We hebben met onze ontwerpen 

een plaatsje gekregen tussen 

Nederlandse topontwerpers zoals 

Daan Roosegaarde, Gispen en Studio 

Dumbar in het boek Dutch Design in 

China. Onze designs worden in de 

ontwerpwereld zeer gewaardeerd. 

Er is grote bewondering voor de 

manier waarop we de technische 

veranderingen hebben weten te vertalen 

naar prachtige kleding waar je 

in kunt schitteren. De selecte groep 

rolstoelgebruikers die onze (maat) 

kleding heeft gekocht is onder de 

indruk. En hoewel de verkopen nu 

via de Engelstalige webshop 

www.chairmelotte.com met name 

in het buitenland beginnen te lopen 

blijft het volume nog beperkt.” 

Wellicht te beperkt om door te gaan 

vreest Christa, daarom de volgende 

vraag. “Hoe belangrijk vindt u het 

om mooie, stijlvolle aangepaste kleding 

te kunnen dragen? Laat het ons 

via bovengenoemde site weten.” 

DRESS NICOLE € 219,00 

FOTO’S: © CHAIRMELOTTE 

BOMBER JACKET LOUIS € 545,00 

JUMPSUIT VIRGINIA € 320,00 


11

TRENCHCOAT € 250,95 

MODE 

SUE 

De modieuze ontwerpster Kelly Sue 

laat enthousiast haar kleding zien. 

“Ik ben begonnen nadat ik het project 

Fashion on wheels in 2014 had 

gewonnen. Een project dat was opgezet 

door stichting De Zonnebloem 

om meer aandacht te geven aan 

stijlvolle en goedzittende mode voor 

rolstoelgebruikers, die er toen niet of 

nauwelijks was. Fashion on wheels 

werd uitgezonden bij Life4You van 

Carlo en Irene op RTL 4. Tijdens de 

live finale heb ik besloten verder te 

gaan met het ontwerpen van modieuze 

kleding voor de zittende mens.” 

FOTO’S: TEAM PETER STIGTER 

ACCESSOIRES BY VJR JEWELS 

STIJL 

“SUE onderscheidt zich vooral in 

stijl, niet alleen qua kledingstijl, 

maar ook in benadering. Waar tot 

nu toe de meeste aangepaste mode 

zich vooral op de handicap richtte, 

richt SUE zich vooral op mode and 

lifestyle”, aldus Kelly Sue. “Dat het 

dan voor de ‘zittende houding’ goed 

is, is meer bijzaak. Als rolstoelgebruiker 

word je al vaak genoeg geconfronteerd 

met je handicap. Dat wil ik 

wegnemen door een simpel en toch 

belangrijk alledaags ding als kleding. 

Ik vond het dan ook geweldig om dit 

te laten zien tijdens de Amsterdam 

FashionWeek.” 

MUSTHAVES 

De trenchcoat is een item dat dit 

najaar, maar ook aankomende 

seizoenen, niet mag ontbreken in 

je kast. “Behalve dat dit model veel 

te zien is in de huidige trends, is en 

blijft de trenchcoat een klassieker! En 

natuurlijk de jeans, deze is niet meer 

weg te denken uit ons modebeeld. 

Om de outfit compleet te maken een 

mooie basic blouse.” 

MEER KLEDING? WWW.SUE-ONLINE.NL 

JEANS € 156,60 BLOUSE € 62,80 


A BODY ISSUE 

“Na 20 jaar draag ik weer een rok!”, 

is een van de reacties waar de dames 

van A Body Issue het voor doen. Het 

duo bestaat uit fashiondesigner Katja 

van Groningen en care professional 

Marije van der Windt. 

EERSTE INDRUK 

“Kleding is bepalend voor je eerste 

indruk. Wij van A Body Issue vinden 

dat kleding voor rolstoelers zowel 

trendy als comfortabel mag zijn. We 

zijn in gesprek gegaan met rolstoelgebruikers 

en hebben op bijzondere 

wijze een concept ontwikkeld.” 

3D 

Katja van Groningen ontwikkelt 

kleding specifiek om in te zitten. 

Dit doet zij op basis van de 3Dbodyscans 

die Marije van der Windt 

maakt en meet. “Deze informatie 

hebben we vertaald naar een nieuw 

maatsysteem. Dat is uniek, een 

kledingstuk dat goed zit in zijn 

basisvorm. Wist je dat kleding voor 

rolstoelers altijd is aangepast maar 

zelden is ontwikkeld naar zitten? 

Met deze inzichten hebben we vorig 

jaar een goede basic confectiecollectie 

neergezet, die prachtig zit als je 

altijd zit! 

JE VINDT DE HELE COLLECTIE OP 

WWW.ABODYISSUE.COM.” 

Onze herensweater, gemaakt van zachte jog-jersey, 

heeft een regular fit. De sweater heeft een ronde 

hals, een capuchon en sportieve zakken op de 

voorkant. De sweater valt op de schoot en aan de 

achterkant net boven de zitting. Door de naar voren 

gedraaide mouwinzet ontstaat bewegingsruimte. 

De mouw is ruimer bij de bovenarm. 

HERENSWEATER MET CAPUCHON € 89,00 

Onze damesjas, uitgevoerd in een modieus gewatteerd 

diamantmotief, is licht in gewicht, winddicht en warm 

om te dragen. De pasvorm is licht getailleerd en voorzien 

van een capuchon. De mouw heeft een slijtvaste applicatie 

en een ribboord aan de binnenkant. De jas heeft zowel 

een rits als een drukknoopsluiting. De damesjas heeft 

een split op de rug, samen met de naar voren gedraaide 

mouwinzet ontstaat bewegingsruimte. De mouw is 

ruimer bij de bovenarm. De voorkant heeft paspelzakken 

met ritssluiting. 

DAMESJAS € 249,00 

ONZE DAMESJEANS, GEMAAKT VAN KATOEN STRETCHSTOF, 

HEEFT EEN RECHTE BROEKSPIJP MET OMSLAG. DE VOORKANT 

VAN DE BROEK ZIT LAGER EN DE ACHTERKANT HOGER ZODAT 

DE TAILLEBAND RECHT ZIT ALS JE ZIT. DE JEANS VALT DOOR 

ZIJN SPECIALE VORM MOOI IN DE LIES. DE PLOOIEN IN DE 

KNIEHOLTES ZIJN WEGGEWERKT DOORDAT ER EEN KNIENAAD 

IS AANGEBRACHT. 

DAMESJEANS DONKERBLAUW € 99,00 


13

STOERE WINTERJAS € 82,50 

MODE 

LOUNGE-JURK €59.50 

YOU’RE UNLIMITED 

“Na een zwaar auto-ongeluk in 2011 

ben ik door een complete dwarslaesie 

rolstoelafhankelijk geworden”, 

vertelt bedenker van You’re Unlimited 

Stephanie Hollanders. 

“Al snel kwam ik erachter dat veel 

kleding niet meer lekker zat of onpraktisch 

was. Er was en is niet veel 

confectiekleding die gemaakt is voor 

vrouwen in een rolstoel.” 

TWEED BROEK € 64,90 

GOED GEVOEL 

“Ook voor mijn ongeluk was ik altijd 

bezig met mode en styling. Leuke 

kleding draagt bij aan een goed 

gevoel over jezelf en wie wil zich nu 

niet goed voelen!? Bovendien vind ik 

dat je ook in een rolstoel gezien mag 

worden. Voor mij dus geen ‘laat mij 

maar lekker opgaan in de massakleding’, 

maar ‘Hier ben ík!-kleding’. 

Ik heb alles ontworpen vanuit de 

gedachte dat je mijn kleren draagt 

omdat je ze leuk vindt en niet omdat 

je in een rolstoel zit. Natuurlijk is het 

belangrijk dat de kleding goed zit en 

dat er genoeg ruimte is voor de gespierde 

bovenarmen die je kunt krijgen 

door al dat rollen. Ook heb ik bij 

mijn kleding rekening gehouden met 

makkelijke sluitingen en geen zakken 

of knopen op de verkeerde plekken. 

Kortom: stoere en vrouwelijke kleding 

voor de zelfbewuste vrouw die 

toevallig in een rolstoel zit.” 

COMBINEREN 

Stephanie houdt van mix en match. 

“De kleding van You’re Unlimited 

laat zich makkelijk combineren met 

de kleding die al in je kast hangt. 

Combineer bijvoorbeeld de loungejurk 

met een stoere sneaker of met 

een Zweedse klomplaars. Of draag 

de heerlijk warm gevoerde tweedbroek 

op je werk met een leuke trui 

en tijdens een feestje met een mooie 

blouse en ketting.” 

MEER KLEDING? 

WWW.YOUREUNLIMITED.NL 


MOS 

MOS is een modemerk voor zittende 

mensen en is opgericht door ontwerper 

Alicia de Groot. Alicia volgde 

eerst de modevakschool en daarna 

het Amsterdam Fashion Institute 

(AMFI), waar ze zich ontwikkelde 

tot een volwaardig mode-ontwerper 

met een eigen stijl. Haar afstudeerproject 

was een kledinglijn voor 

mensen in een rolstoel. Na haar studie 

zette ze deze passie voort door 

MOS op te richten. 

“Mijn filosofie is dat kleding voor 

deze doelgroep behalve praktisch 

ook modieus moet zijn. Met MOS 

combineer ik praktisch comfort met 

een trendy stijl, zodat hoogwaardige 

mode ook voor zittende mensen bereikbaar 

wordt. Mode voor iedereen 

- dat is waar MOS voor staat.” 

TRUI MET RITS €79,00 

Een trui van zacht soepel vallende 

stof, heerlijk voor koude winterdagen. 

De ritssluiting in de hals maakt 

het aandoen gemakkelijk en het 

model valt wijd zodat er een T-shirt 

onder kan. Ook hier is de achterkant 

iets langer gemaakt zodat de drager 

geen koude rug krijgt. 

DAMESCOLLECTIE EN 

MAATWERK 

MOS heeft in augustus haar damescollectie 

voor aankomende winter 

gelanceerd. Naast deze vaste collectie 

biedt MOS maatkleding aan. Alicia: 

“Dit loopt uiteen van aangepaste 

stukken uit de collectie tot geheel 

unieke stukken op basis van de persoonlijke 

wensen van de klant. 

De kracht van MOS is de persoonlijke 

benadering. Elke jas of trui 

wordt in het atelier met de hand op 

maat gemaakt. Ik doe alles zelf, van 

het eerste gesprek met de klant tot 

de laatste stiksels in het eindproduct. 

Bij winterjassen maak ik zelfs eerst 

een proefmodel dat bij de klant thuis 

wordt gepast.” 

WINTER-MUSTHAVES VAN MOS: 

SHIRT MET BOOTHALS €49,00 

Een licht getailleerd, zwart gebreide 

shirt met zogenoemde boothals. Bij 

dit type hals vallen de voorzijde en 

de achterzijde bij de schouders over 

elkaar, waardoor het shirt gemakkelijk 

is aan te doen. De achterkant 

is iets langer dan de voorkant om een 

koude rug te voorkomen. De gouden 

accenten maken het een ideaal kledingstuk 

voor de feestdagen. 

DE WINTERJAS €190,00 

Een winterjas van warme wolmix. 

Het model heeft vleermuismouwen 

voor extra bewegingsvrijheid, twee 

borstzakjes, een warme hoge kraag 

en doorgestikte deelnaden. De jas 

valt mooi over de benen heen zodat 

deze warm blijven. De zijkant is 

recht afgesneden waardoor er niets 

tussen de wielen kan komen. 


15

Geen ledematen, geen zorgen 

Nick Vujicic over 

Jarenlang werd Nick Vujicic gepest en was hij woedend op 

God omdat hij geboren was zonder armen en benen. Als tiener 

overwoog hij zichzelf te verdrinken. Maar de liefde voor zijn 

familie weerhield hem hiervan. Inmiddels houdt hij van het leven 

en reist hij hoopvol de hele wereld over. 

SAMENLEVING 

Nick Vujicic (33), is evangelist en 

spreker. Hij gebruikt zijn levensverhaal 

om anderen te inspireren. Waar 

hij ook komt, mensen zijn lyrisch 

enthousiast over ‘de man zonder 

armen en benen’ en willen hem allemaal 

interviewen. “Het is onmogelijk 

om op alle verzoeken in te gaan,” 

laat de organisatie weten, “maar voor 

Support Magazine maakt hij graag 

een uitzondering.” Dus daar zit ik 

dan te wachten totdat ik hem mag 

interviewen. Hij zit met zijn rug naar 

mij toe op een stoel. Ik rijd met mijn 

rolstoel om hem heen en onze ogen 

herkennen iets in elkaar. “Let’s shake 

hands,” grappen we. 

FAMILIE 

Gezien mijn eigen lijfje ben ik 

natuurlijk niet echt onder de indruk 

van zijn beperking. Tuurlijk kijk ik 

wel even van ‘wat heb jij wel en wat 

niet’, en hoe hij beweegt, maar al 

snel hebben we het over het leven 

en de liefde. “Geloof en mijn gezin 

zijn voor mij het allerbelangrijkst op 

aarde. Ik hou zielsveel van Kanae. Ze 

is mijn beste vriendin, mijn geliefde 

en mijn vrouw. We zijn 4,5 jaar geleden 

getrouwd en samen hebben we 

twee zoontjes: Kiyoshi van 3,5 en 

onze kleine Dejan van 1 jaar. Ik vind 

het fantastisch om vader te zijn. Het 

is het mooiste wat er is.” 

Je bent veel op reis. Hoe moeilijk is het 

dan om zo vaak en zo ver van huis te 

zijn? Of zijn ze ook in Nederland? Ik 

kijk al nieuwsgierig om me heen. 

“Nee, ze zijn niet meegekomen”, 

lacht Nick, “ze zijn thuis in Californië. 

Nu zijn ze nog te klein om te 

reizen, maar we willen ze graag zelf 

gaan onderwijzen en dan mogen ze 

zeker mee. Ik vind het een voorrecht 

om ze straks de wereld te laten zien. 

Voor nu regel ik het meestal zo dat 

ik een week of acht per jaar van huis 

ben, dus dat valt best mee. Gelukkig 

nog alle tijd om volop van ze te 

genieten.” 

Zijn ogen beginnen te stralen. “Ik 

had nooit verwacht dat ik een vrouw 

zou vinden, laat staan dat ik kinderen 

zou krijgen. Gevoel van twijfel 

en onzekerheid hadden vaak de 

overhand, want hoe kon ik bijvoorbeeld 

mijn kinderen troosten? Ik kan 

niet eens mijn armen om ze heen 

slaan. Het probleem loste zichzelf 

op. Toen de oudste troost zocht 

kwam hij naar mij voor een knuffel. 

Hoe mooi is dat?! Het is geweldig 

om nu zelf zo’n mooi en warm gezin 

te creëren als waarin ik zelf ben 

opgegroeid.” 

DEPRESSIEF 

Volbloed Serviër Nick werd geboren 

in Australië. Uit wat voor een nest 

kom jij? “Mijn ouders zijn altijd mijn 

steunpilaren geweest. We hebben 

samen veel gelachen, maar ook 

gehuild. Hun motto was altijd: ‘Als 

je het niet probeert, weet je ook niet 

of je het kunt. En lukt het even niet, 

dan probeer je het nog een keer. 

Geef nooit op.’ Ondanks alle liefde 

en steun, voelde ik me toch ongelukkig. 

Mijn moeder zei iedere ochtend: 

‘Je bent mooi en geweldig Nick, 

onthoud dat!’ Maar op school werd 

ik gepest omdat ik anders was. Waar 

ik met opgeheven hoofd naar binnen 

ging, liet ik het al snel hangen. Ik 

vond het vreselijk en wilde niet naar 

school. Maar mijn moeder zei altijd: 

“Nick, lach vriendelijk en begin een 

gesprek. Laat zien wie Nick is, dat je 

ook gewoon een leuke jonge bent, 

meer dan alleen een jongen met een 

paar ontbrekende onderdelen.” Dit 

lukte echter niet. Ik raakte depressief 

en zag geen toekomst voor mezelf 

weggelegd, want zeg nou zelf: 

Welke werkgever zat nou op mij te 

wachten? En wie wou er nou met 

mij trouwen? Ik voelde me een last 

voor mijn omgeving. Er is zelfs een 

moment geweest waarop ik mezelf 

in bad wilde verdrinken. Maar de 

gedachte dat ik mijn familie met zoveel 

pijn en verdriet zou achterlaten 

weerhield me van het daadwerkelijk 

doen.” 

WONDER 

Jarenlang worstelt Nick met zichzelf, 

totdat hij op zijn 15e het verhaal van 

Jezus leest over de blinde man die 

weer kon zien. Wat deed dat met je? 

“Mijn ouders waren altijd al Christen, 

maar ik moest niets van God 

weten. Ik was boos op hem, want 

waarom zag ik er zo uit?! Ik hoopte 

op een wonder, ik had mijn schoenen 

al klaar staan in de kast. Maar 

helaas… Jezus had een plan met 

de blinde man en toen ik dat las en 

begreep, bad ik: “God, ik wil graag 

Uw plan voor mijn leven. Of dat nu 

betekent dat ik zal blijven zoals ik nu 

ben of dat ik van U mag getuigen en 

toch armen en benen krijg.” Ik heb 

werkelijk wonderen zien gebeuren… 

Hoe dan ook, ik gaf mijn leven aan 

Jezus en het voelde goed.” Nick ging 

anders naar zichzelf kijken en kreeg 

rust, vertrouwen en hoop. 


‘hoop’ 

“IK HOOPTE OP EEN WONDER, IK HAD MIJN 

SCHOENEN AL KLAAR STAAN IN DE KAST.” 


17

SAMENLEVING 

NICK’S 3 TIPS 

1. VRAAG GOD OM HOOP EN 

VERTROUW HEM 

2. WEES DANKBAAR VOOR WAT 

JE HEBT 

3. LEEF IN HET HIER EN NU, 

LEEF EEN DAG TEGELIJK 

MIJN VERHAAL 

“Ik ging meer en meer van mezelf 

houden, kreeg daardoor meer 

zelfvertrouwen en het leven werd 

steeds leuker. Heerlijk voetballen, 

surfen en andere leuke dingen doen. 

Ook studeren werd een feest. Ik ging 

de financiële kant op en vond steeds 

meer aansluiting. Mensen raakten 

geïnteresseerd in mijn verhaal. Op 

de universiteit hield ik voor het 

eerst een lezing. Ik vertelde over de 

dingen waarmee ik had geworsteld 

en hoe ik mezelf had leren accepteren 

en van mezelf was gaan houden. 

En dat iedereen van zichzelf mag 

houden zoals hij of zij is. Ik vond 

het heel leuk om te doen, maar ook 

heel spannend. De reacties waren 

hartverwarmend. Alle studenten 

gaven me een knuffel. Een meisje 

barstte in snikken uit. Zij zag het niet 

meer zitten, maar mijn verhaal had 

haar hoop gegeven. We omhelsden 

elkaar.” 

Hoe was dit voor jou? “Geweldig. Dit 

was wat God voor mij in petto had. 

Dit was en is zijn plan voor mij op 

aarde.” 

Het leven bracht Nick in Californië 

waar hij een stichting en een eigen 

onderneming startte. Ook schreef 

hij meerdere boeken. Inmiddels is 

Nick in 61 landen geweest, heeft hij 

gesproken met 15 minister-presidenten, 

sprak hij duizenden mensen live 

toe en bereikte hij miljoenen mensen 

via televisie en andere media. “Het 

is fantastisch als je iedere dag mag 

doen wat je het allerleukst vindt; 

mensen raken met mijn verhaal, 

hoop geven en in beweging brengen.” 

In hoeverre neem je mensen mee in je 

leven? Waar ligt de grens qua privacy? 

“Natuurlijk vertel ik niet alles, maar 

wel veel. Wanneer ik mezelf mentaal 

blootgeef - want het gaat niet om 

het wel of niet hebben van armen 

benen maar om hoe je tegenslagen 

overwint - geloof ik ook dat ik echt 

bij mensen binnenkom. En natuurlijk 

is het best even zoeken geweest naar 

de juiste balans hierin. Deze heb 

ik zeker gevonden. Het evenwicht 

zoeken geldt nu meer voor het plannen 

van mijn agenda; ik wil de hele 

wereld bereiken, maar ik wil er ook 

voor mijn gezin zijn.” 

VERSCHILLEN 

Je reist de hele wereld over. In hoeverre 

verschillen de reacties? “Ik kom op 

veel plekken. In het ene land word 

ik verwelkomd als een held en in 

een ander land kijken ze minachtend 

naar me omdat ik word gezien als 

een straf van God of Allah. Of ben 

ik in een vorig leven ‘fout’ geweest. 

Gelukkig weet ik beter, geloof ik in 

mijn God en hou ik van mensen. Ik 

realiseer me wel dat mijn boodschap 

van hoop soms dubbel of ongeloofwaardig 

klinkt, want wat moet je 

zeggen tegen een groep jonge meisjes 

die veelal door hun eigen ouders als 

slaaf zijn verkocht? Toch heb ik de 

meest bijzondere dingen met eigen 

ogen zien gebeuren. Zo ontmoette ik 

een jonge vrouw die God had gevonden 

en in haar leven had toegelaten. 

Ze bloeide op, vond een baan en 

ging terug naar haar meester om hem 

te vergeven en een ander meisje vrij 

te kopen. Ze doorbrak de cirkel. Echt 

geweldig!” 

En wat vind je van Nederland? “Vorig 

jaar was ik in Amsterdam, een van 

mijn favoriete steden. Ik vind Nederlanders 

heel vriendelijk, heel echt, 

vooruitstrevend, ondernemend en 

grappig. Dit laatste vind ik overigens 

heel belangrijk, want we zijn over 

het algemeen veel te serieus in het 

westen. En… zonder mijn Nederlandse 

vrienden had ik hier nooit 

gestaan. Mijn vriend Henry geloofde 

in mij en mijn verhaal en gaf me een 

persoonlijke lening zodat ik mijn 

droom kon realiseren. Daar ben ik 

hem heel dankbaar voor.” 

MONIQUE WIJNEN 

MEER INFORMATIE OP NICKS EIGEN 

WEBSITE: WWW.LIFEWITHOUTLIMBS.ORG. 

BIJ UITGEVER WWW.KOK.NL VIND JE DE 

BOEKEN VAN NICK VUJICIC. 


MENS & AUTO 

FOTO’S: RICHARD VAN HERWAARDEN 

DANKZIJ DE GENNY NOG STEEDS MOBIEL 

Met een eigen bedrijf, een baan bij 

Sportbedrijf Arnhem, een grote sociale 

kring, twee kinderen en een hond, 

mag je Denise Simonse (48) best een 

bezige bij noemen. “Mijn leven is 

ANS VAN DEN BROEK VAN BEVER: heel dynamisch, er gebeurt altijd 

“DE GENNY IS VOOR DENISE HEEL van alles. Voor mijn werk behandel 

ik alle ondersteuningsvragen 

BELANGRIJK, DUS AAN ONS DE TAAK 

DE JUISTE KOFFERBAKLIFT TE 

vanuit sportverenigingen en sportbonden. 

Zo help ik verenigingen 

PLAATSEN ZODAT DENISE TE ALLEN 

TIJDE HAAR ROLSTOEL MEE KAN bijvoorbeeld bij het mobiliseren 

NEMEN IN HAAR AUTO.” 

van vrijwilligers of help ik ze bij 

het opzetten van een gezonde 

kantine. Met DJTD Consultancy, 

mijn eigen bedrijf, ben ik mentor 

voor mensen die onvoldoende het 

leven in eigen hand kunnen nemen. 

Ik heb twee kinderen en ik vind het 

heerlijk om Sam, onze hond, uit te 

laten.” Dat uitlaten doet Denise op de 

Genny, een rolstoel op twee wielen die 

gebaseerd is op de Segway-technologie. 

“Een scootmobiel past niet bij de dynamiek 

van mijn leven. De Genny is veel minder 

passief en omdat ik een goede core balance heb, 

is dat ideaal voor mij.” Denise had in oktober van 2015 

een CVA waardoor ze een deel van haar mobiliteit verloor 

en haar linkerarm verlamd raakte, maar nu is ze er 

weer bijna helemaal bovenop: “Mijn energie is nog niet 

heel denderend maar dankzij de Genny kan ik nu wel 

weer leven zoals ik dat wil. Het is een klein en wendbaar 

apparaat waardoor ik in winkels makkelijk tussen 

kledingrekken door kan, maar ook makkelijk tussen een 

mensenmenigte heen kan manoeuvreren. Omdat ik moet 

balanceren op twee wielen zit ik niet zo passief in de 

stoel en hij is heel makkelijk te besturen met maar één 

arm. De Genny rijdt ook geweldig op gras of los zand, 

wat ook heel handig is bij mijn werk.” De Genny, die ze 

dankzij haar werkgever en een grote, door haar vrienden 

georganiseerde crowdfundingsactie, heeft, is echter 

vooral geschikt voor de kortere afstanden. Voor grotere 

afstanden gebruikt ze haar door Bever aangepaste VW 

Touran. Denise: “De Touran is een fijne auto vanwege de 

hoge instap. Het knipperlicht is dankzij een hendel ook 

met de rechterhand te bedienen en met de sterke liftarm 

kan ik de Genny achterin de auto meenemen. Toen ik 

net mijn CVA had gehad heeft mijn zoon me veel gereden, 

dat was fijn, maar nu kan ik weer mijn eigen plan 

trekken. Gelukkig. Want aan afhankelijkheid heb ik een 

broertje dood.” 

Deze pagina wordt u aangeboden door BEVER AUTOAANPASSINGEN 

WWW.BEVERAUTOAANPASSINGEN.NL 

SUPPORT MAGAZINE - DECEMBER 2016 19

HOBBY 

Autocoureur met dwarslaesie Adriaan Boele 

Constant vol gas 

Kan een revalidatie na een ernstig ongeluk tijdens 

een autorace in verhouding evenveel tijd innemen 

als een pitstop tijdens een autorace? Ja dat kan. 

Coureur met dwarslaesie Adriaan Boele bewees 

dat. Portret van een man die van doorrijden houdt. 

Als klein jochie was Adriaan Boele 

altijd al te vinden bij autocrossraces 

in en rond zijn geboorteplaats Lopik. 

Geweldig vond hij dat! Die gestripte 

personenauto’s die zich met luid 

geronk door het zand van het circuit 

ploegden, strijdend om de eerste 

plaats. Vanaf dat moment wist Boele 

het zeker: coureur moest hij worden, 

coureur zou hij zijn. En amper 

had hij zijn rijbewijs of reed hij zijn 

eerste race met een afgekloven VW 

Sirocco. Het werd geen overwinning. 

Sterker, in die eerste race in 1995 viel 

hij uit. Toch was die ervaring het 

startschot voor zijn latere succesvolle 

race-carrière. Na menige race op EK 

en NK-niveau keerde Boele namelijk 

met prijzen terug naar Lopik. Kortom; 

het racevirus had zich definitief 

diep in het hoofd en fysiek van Boele 

genesteld. 

Maar juist dat fysiek zou op 16 

augustus 2014 een stevige optater 

krijgen. 

Adriaan: “Er was een race in Tjechië 

waaraan ik zou meedoen. Voorafgaand 

daaraan was er een zogeheten 

vrije training, waar je de auto, in dit 

geval een éénspersoons-buggy, voor 

de race kon uittesten. Daarna zouden 

we de buggy uitlezen (computergegevens 

analyseren, red.) om te 

zien of er nog afstellingen veranderd 

moesten worden om in die kwalificatie 

een nog betere tijd neer te gaan 

zetten. Nu was die training in de 

vroege ochtend. Het had geregend, 

het circuit was vochtig en ik reed 

met een reservemotor die net iets 

minder vermogen had dan het origineel. 

Op een gegeven moment kom 

ik bij een springbult, een spectaculaire 

hindernis waar de auto in de race 

als het ware gelanceerd wordt en 

even later weer landt op het circuit. 

Voor een goede landing moet die 

auto dus horizontaal door de lucht 

gaan. Op het moment dat ik die 16de 

augustus los kwam, voelde ik het 

gelijk al; dit gaat niet goed. En inderdaad 

de auto vloog niet horizontaal, 

maar dook direct met zijn neus in 

het circuitzand en rolde een paar 

keer over de kop. Het gekke was dat 

zo’n sprong normaal gesproken heel 

snel gaat. Maar als het dan fout gaat 

en de sprong wordt een ongeluk, lijkt 

het net alsof het allemaal vertraagd 

gebeurt. Na die klap voelde ik gelijk 

al dat ik mijn benen niet meer kon 

bewegen. Dus gas geven of remmen 

zat er niet meer in. Toen de auto 

weer op zijn wielen stond, rolde 

die door en heb ik, om sowieso te 

kunnen stoppen, hem tegen de muur 

gereden. Eerst dacht ik nog dat mijn 

bekkengebied gebroken was. Maar 

op het moment dat ik zelf uit die 

auto wilde komen, voelde ik gelijk al 

dat het hoger zat. Uiteindelijk krijg je 

dan de diagnose incomplete dwarslaesie 

en dat was dan dat.” 

HOGE DRUK 

Daar waar veiligheidsgordels juist 

een bestuurder horen te beschermen, 

waren ze in dit geval waarschijnlijk 

de oorzaak van deze zware fysieke 

beschadiging. Boele vermoedt dat hij 

te strak in zijn gordels vastgesjord 

zat, waardoor de energie van de 

neusduik direct doorgegeven werd 

aan zijn rug, die onder een dergelijke 

piekbelasting brak met de dwarslaesie 

tot gevolg. 

Wie echter op YouTube filmpjes 

bekijkt van Boeles races die vanuit 

zijn auto gefilmd zijn, krijgt een 

aardige indruk van zijn karakter. 

Extreem geconcentreerd stuurt 

en schakelt de man trefzeker zijn 

wagen over het crosscircuit. Hij 

tuchtigt krukas, zuigers en kleppen 

met extreem hoge toerentallen om 

die laatste druppels aan PK’s uit het 

motorblok te persen, dat loeiend 

om genade lijkt te schreeuwen. Dit 

om zijn tegenstanders onafgebroken 

onder druk te zetten. Tegenstanders 

die hij vervolgens met hoge snelheid 

en op enkele centimeters afstand 

inhaalt. Een doordouwer dus die het 

woord ‘opgeven’ altijd al als vreemd 

taalkundig verschijnsel ervoer. 

Adriaan: “En dus was al snel de 

vraag: Hoe nu verder? Uiteindelijk ben 

ik in Revalidatiecentrum Hoogstraat 

te Utrecht aan de slag gegaan. 

Omdat ik daar echt hele goede zorg 

kreeg, had ik de fases van woede 

en verdriet aardig onder controle. 

En verder enorm veel steun. Mijn 

vriendin, familie, vrienden, mensen 

uit de racerij en uit het werk hebben 

mij echt heel veel ondersteuning 

gegeven. Bovendien was ik constant 

bezig met die revalidatie. Kijk, opgeven 

is geen optie, dus moet je, net 


als tijdens een race, ook bij het herstel altijd scherp zijn, 

doorzetten en vertrouwen hebben in wat je doet. Als dat 

allemaal ontbreekt, tja dan kan je net zo goed stoppen.” 

BOELE’S BIG RETURN 

Na de razendsnelle revalidatie van anderhalf jaar togen 

Adriaan Boele en zijn racevriend Johan Schoenmakers 

weer naar de autocrossraces. Nu als eh… tja..publiek. 

Dat laatste voelde echter niet goed. Al snel waren Boele 

en Schoenmakers het met elkaar eens. Boeles plek was 

op het circuit. Niet ernaast. Het plan voor de Boele’s 

big return was geboren. Er moesten echter wel wat 

hindernissen worden genomen. Zowel Boele’s rijbewijs 

als racelicentie waren na het ongeluk ingetrokken. Dat 

rijbewijs was geen punt. Die licentie wel. Sterker; toen 

Boele de Koninklijke Nederlandse Automobiel Federatie 

(KNAF) belde en aangaf dat hij, inclusief dwarslaesie, 

weer wilde gaan voor een licentie, viel er even een stilte 

aan de andere kant van de lijn. Een van de licentievoorwaarden 

was namelijk dat Boele binnen 30 seconden na 

een crash weg moest zijn bij de auto vanwege mogelijk 

brandgevaar. Door zijn nu onwillige benen viel de buggy 

af en kwam daarvoor in de plaats een Skoda Fabia. Die 

werd volledig uitgerust en aangepast met handbediening 

van gas, versnelling en koppeling aan het stuur. Op 20 

maart dit jaar was het moment van de waarheid. 

Adriaan: “Die datum was er een testrit in Valkenswaard 

met veel publiek, die tegelijkertijd een examenrit was 

voor mijn licentie. We hebben in de nacht daarvoor 

echt tot half drie door moeten werken om de Skoda af 

te krijgen. Dus ik verscheen aan de start, maar had nog 

geen meter op een circuit met die auto gereden. Dat was 

een heel dubbel gevoel. Keihard gewerkt om zover te 

komen en dan moest het nu echt gaan gebeuren. En wat 

ik hoopte gebeurde. Ik haalde het examen en had weer 

mijn licentie.” 

Na dit jaar van opbouwen - waarin racekompaan 

Schoenmakers onder andere de vrachtwagen waarmee 

ze de race-evenementen afrijden, rolstoelvriendelijk 

had gemaakt - is in het seizoen 2017 Boele dus weer 

letterlijk ‘terug in de race’. Want een race is meer dan 

alleen rondjes rijden door een grote zandbak. Het hele 

sfeertje eromheen zowel binnen als buiten de paddock 

(gesloten ruimte achter de pits waar de trucks, campers 

en sleuteltenten staan van de teams, red.), het gesleutel, 

de geur van benzine en olie; het is de wereld van Adriaan 

Boele. En het bewijs dat er wel degelijk leven is na 

een incomplete dwarslaesie. Om daar ook buiten het 

circuit ruchtbaarheid aan te geven, deed hij mee met de 

Dwarslaesie Challence Week van 7 tot 15 april van het 

Revalidatiefonds om geld in te zamelen voor vernieuwend 

onderzoek naar dwarslaesies. 

Is Boele na het ongeluk anders gaan rijden? Voorzichtiger 

wellicht? 

Adriaan: “Nee! Ik wil winnen. Dus ga ik tot het uiterste. 

Altijd!” 

PAUL WAAYERS 


21

Netstitch, de 

kunst van het 

WERK 

aan-passen 

Wie het bedrijf Netstitch binnenstapt ervaart 

direct een hele prettige vibe. Hier gonst de liefde 

voor het vak mode, slim aangepast voor mensen 

met een beperking, bedacht en uitgevoerd door 

mensen met een beperking. Maar toch, die 

vibe. Waar komt die merkwaardige sfeer van 

betrokkenheid vandaan? 

Wie het bedrijf Netstitch binnenstapt 

ervaart direct een hele prettige vibe. 

Hier gonst de liefde voor het vak 

mode, slim aangepast voor mensen 

met een beperking, bedacht en 

uitgevoerd door mensen met een 

beperking. Maar toch, die vibe. Waar 

komt die merkwaardige sfeer van 

betrokkenheid vandaan? 

Mede-eigenares Nanny op ‘t Hoog 

serveert met graagte het antwoord 

uit. 

Nanny: “Als ondernemers mensen 

met een beperking zien, dan zien ze 

onkosten. Gedoe. En dat is jammer, 

want door deze mensen uit te sluiten 

doe je je bedrijf eigenlijk tekort. Wij 

merken hier juist dat mensen met 

een beperking een drive hebben om 

erbij te horen. Ze zijn enorm loyaal 

en betrokken aan een bedrijf dat hun 

de kansen geeft waarvan ze weten 

dat ze die ergens anders niet, of heel 

moeilijk, krijgen.” 

Een van die betrokken medewerkers 

is voorraadbeheerder Maikel. “Ik 

ga iedere dag met plezier naar mijn 

werk, omdat ik voel dat ik in een 

echt bedrijf werk. In een activiteitencentrum 

voel je dat je maar beziggehouden 

wordt. Hier niet. Hier moet 

je presteren, want er wordt iets van 

je verwacht. Dan heb je toch het 

idee dat je, ondanks je beperking, 

ergens bij hoort. Dus ik blijf zo lang 

mogelijk hier.” 

Nanny: “Door die betrokkenheid 

van hen en de aangepaste eisen die 

wij stellen, maken ze ook vaak een 

persoonlijke groei door. We hebben 

bijvoorbeeld iemand op het atelier 

werken, die heel schuchter was toen 

ze hier binnenkwam. Ze durfde je 

niet eens aan de kijken. Nu één jaar 

later; een wereld van verschil. Ze is 

niet meer bang en verlegen, maar 

kijkt je aan als je met haar praat en 

straalt zelfvertrouwen uit. Niet voor 

niets is ons adagium Verkoop je talenten, 

niet je beperking.” 

We zoomen even in op het bedrijf 

Netstitch zelf. Het is een leerwerkbedrijf 

dat mensen met zowel een 

beperking als de ambitie om een 

baan in het bedrijfsleven te krijgen, 

helpt om dat doel te verwezenlijken. 

Ruwweg is het bedrijf opgesplitst 

in twee afdelingen: het naaiatelier 

en het kantoor. Daarnaast werkt het 

bedrijf samen met modevakschool 

Nationaal. 

Oprichtster Netty Beyer: “Die 

samenwerking bestaat eruit dat wij 

gebruik mogen maken van lesmaterialen 

van de school. Daarnaast geven 

we ook lessen in taal en rekenen. 

Omdat we hier ook mensen hebben 

met een psychische beperking, 

wordt de manier van lesgeven wel 

aangepast aan de denken leerwijze 

van de leerwerk-medewerker maar 

de inhoudelijke stof niet. Want uiteindelijk 

is de examinering hetzelfde 

als ROC-niveau 1 en 2.” 

MAATWERK ALS HANDELSMERK 

Een leerwerkplek op maat dus. Op 

dit moment werken er 18 leerwerkmedewerkers 

bij Netstitch aan hun 

vakopleiding, hetzij op kantoor, 

hetzij in het naai- en borduuratelier. 

Zij worden ondersteund door vijf 

begeleiders, waaronder Netty en 

Nanny, twee stagiaires en 21 vrijwilligers. 

Het maatwerk bij Netstitch is 

tweeledig: aangepaste opleidingen 

en aangepaste kleding voor mensen 

met een beperking. 

Oorspronkelijk was Netstitch een 

borduurbedrijf dat onder andere 

logo’s op bedrijfskleding vervaardigde. 

Netty: “Het hele idee om ook 

aangepaste kleding te gaan maken 

is eigenlijk toevallig ontstaan. Zo 

rond 2008 gaven onze leerwerk-medewerkers 

aan dat er voor hen geen 


MAIKEL EN JOEY 

BORDUURMACHINE 

INGEBORG EN FAISA 

leuke en passende kleding was. Als 

geintje zeiden we toen dat we een 

modeshow zouden organiseren met 

kleding die rolstoelers graag wilden 

dragen. Toen we dat idee eenmaal 

hadden is het een eigen leven gaan 

leiden en hebben we het verder 

ontwikkeld.” 

Nanny: “Voor iemand die met een 

tillift naar het toilet moet, maar een 

spijkerbroek draagt, is die toiletgang 

bijna mishandeling. Of denk aan 

iemand die enorme pijnen heeft bij 

het maken van een draaiing en dus 

eigenlijk niet op de gewone manier 

een broek aan of uit kan trekken. 

En als je lang in een rolstoel zit en 

je moet een jasje aantrekken, dan 

wordt die draaiing van die wat 

strammer geworden schouderpartij 

ook lastig.” 

DEMONTABELE KLEDING 

Nanny demonstreert ons een modieus 

motorjack. Qua uitstraling een 

schitterend kledingstuk dat zo bij 

een motordealer zou kunnen hangen. 

Alleen is dit jack van een meisje 

van 16 dat alleen nog maar kan 

liggen. Aan het jack is niks te zien. 

Totdat twee verborgen ritssluitingen 

losgeritst worden en het jack in 


23

WERK 

twee helften uiteenvalt. Aantrekken 

is nu slechts een kwestie van links 

en rechts aanschuiven en dichtritsen. 

Niets verraadt dat het hier een 

demontabel kledingstuk betreft. Ook 

laat Nan-ny een spijkerbroek zien die 

liggend aangetrokken kan worden, 

zonder gedoe met voeten die broekspijpen 

moeten zoeken. 

Mensen met een katheter hebben 

vaak het opvangzakje met elastiekjes 

aan hun been geklemd. Dat gaat 

schrijnen en irriteren. De oplossing 

is verbijsterend eenvoudig. Een zakje 

aan de binnenkant van de broekspijp 

waar het opvangresevoir dood-leuk 

‘meeloopt’. Weg beenirritatie. 

Netty: “Kleding wordt altijd ontwikkeld 

vanuit de positie van de staande 

mens. Niet vanuit de positie van de 

zittende mens. Wij doen dat precies 

andersom, omdat rolstoelers nu eenmaal 

zittende mensen zijn. En dan 

kom je ook tot oplossingen voor de 

problemen waar zij tegenaan lopen.” 

Nanny: “Als je altijd in een rolstoel 

zit, krijg je mogelijk vergroeiingen 

waardoor je bepaalde bewegingen 

niet meer kan maken. Met aangepaste 

kleding geef je iemand in een 

rolstoel niet alleen deels zijn bewegingsvrijheid 

terug, maar ook zijn 

eigenwaarde. Want ze zijn niet meer 

gedoemd tot het dragen van die eeuwige 

joggingkleding, die weliswaar 

soms praktisch is maar toch… tja… 

jogging-kleding. Met aangepaste kleding 

stijgt hun kledingkeuze en hun 

zelfvertrouwen. Ze voelen zich weer 

iemand, omdat ze nu ook in leuke en 

mooie kleding naar een feest kunnen 

gaan.” 

MOBIELE PASKAMER 

In 1999 begon Netty Beyer haar 

borduurbedrijf Netstitch in de garage 

naast haar huis. Medewerkers waren 

rolstoelers. Gaandeweg groeide het 

bedrijf en werd de garage verruild 

voor het huidige bedrijfspand te 

Schijndel. 

Inmiddels was in 2008 Nanny Op ’t 

Hoog bij Netstitch aangemonsterd. 

Zij had een hele andere achtergrond: 

controller bij bouwgigant 

VolkerWessels. De twee dames 

werden compagnons en dat bleek 

HET MOBIELE PASHOK 

NATHALIE EN MELISSA 

een gouden combinatie: de creatieve 

Beyer en de slim-zakelijke Op ‘t 

Hoog. Doodleuk, alsof er geen crisis 

bestond, bouwde dit tweetal de 

zaak verder uit, met modeshows in 

Schijndel en omliggende gemeenten 

en op de Supportbeurs. Inmiddels 

beschikt Netstitch over een mobiele 

paskamer inclusief tillift en brancard, 

waarmee ze onder andere met hun 

kledingcollectie instellingen bezoeken. 

Met deze mobiele paskamer 

kan ter plekke gekeken worden hoe 

iets staat en wat er veranderd moet 

worden. 

Die Netstitch-collectie kent, naast 

kledingaccessoires, drie kledinglijnen 

te weten SKONN (sportief), KREKK 

(zakelijk) en PLUUSZ (sjieke avondkleding). 

En dit alles van XS tot XXL. 

Maar ondanks al dit moois loert en 

een logistieke bedreiging. Nanny: 

“Eigenlijk gaat alles top! De zaak 

loopt goed, de modeshows zijn een 

succes, onze paskamer aan huis is 

uniek in Nederland. Maar na 2016 

houdt de kilometervergoeding voor 

grotere afstanden dan 10 km op. 

Vanwege de afstand zou ik dan zomaar 

de helft van mijn mensen kwijt 

zijn. Een oplossing hebben we nog 

niet. Aan de andere kant; tot nu toe 

hebben we ieder probleem weten op 

te lossen. Dus waarom dit niet?” 

MEER INFORMATIE? WWW.NETSTITCH.NL. 

PAUL WAAYERS 


Dans zonder 

benen 

Op de foto zwiert een prachtige vrouw in 

een gracieus wapperende avondrok door de 

lucht. Niets verraadt dat ze geen benen heeft. 

Het is Jen Bricker. Gevierd luchtacrobate, 

tumblingkampioen van de Amerikaanse staat 

Illinois, spreekster, en sinds kort ook auteur. 

In Dans zonder benen tekende zij gedetailleerd 

haar levensverhaal op. Een verhaal vol 

levenslust en een rotsvast vertrouwen in 

God. 

BOEK 

Jen Bricker kwam ter wereld zonder 

naam, letterlijk als ‘buitenbeentje’. 

Haar biologische Roemeense ouders 

lieten haar achter in een Amerikaans 

ziekenhuis. “Eigenlijk lieten ze me 

dus gewoon in de steek,” schrijft ze. 

“Toch koester ik geen haat jegens 

hen. Hoe lastig mensen dat ook 

kunnen begrijpen, ik ben niet boos. 

Ik ben hen juist dankbaar. Dankbaar 

omdat ik dankzij hun keuze ben 

opgegroeid in een liefdevol huis bij 

mijn ouders, de familie Bricker, die 

mij hebben gesteund en mij hebben 

geleerd dat mijn leven, élk leven, een 

bedoeling heeft.” 

Met dit citaat is meteen de toon van 

het boek gezet. Alhoewel Jen Bricker 

op het moment van schrijven nog 

maar 28 jaar is, getuigt haar verhaal 

van veel levensinzicht. Het boek 

leest als een trein en haar optimisme 

is aanstekelijk. 

LEVENSLUST 

Al Jen Brickers levenslust blijkt terug 

te voeren op haar vertrouwen in 

God. Voor wie - net als uw recensent 

- niet gelovig is kan haar tekst 

hier en daar wat zalvend overkomen, 

interessant is haar verhaal wel. Zo 

leerde Jen Bricker al vroeg van haar 

adoptiemoeder dat elk schepsel voor 

God mooi en volmaakt is. “Zo ben ik 

dus opgegroeid,” schrijft ze. “Onze 

fysieke buitenkant is maar een klein 

deel van wie we zijn. Onze binnenkant 

is minstens zo belangrijk, 

misschien zelfs wel belangrijker.” 

Bricker: “Ik ben ter wereld gekomen 

zonder benen. Ik had ervoor 

kunnen kiezen om in zak en as te 

zitten, en ik denk dat niemand me 

dat kwalijk had genomen. Maar ik 

ben niet van plan dat ooit te doen. In 

plaats daarvan geeft mijn lichaam me 

een unieke kijk op het leven. Mijn 

lichaam is voor mij bijzonder, omdat 

het God de gelegenheid geeft mij te 

gebruiken om anderen te inspireren 

en te motiveren.” 

JEZELF AANSPOREN 

Elk mens is bij machte om het leven 

van een ander te veranderen, vindt 

Bricker. “Iedereen heeft een stem, 

een podium en het vermogen een 

positieve bijdrage aan de wereld te 

leveren. Mijn verhaal gaat niet over 

het maken van citroenlimonade als 

het leven je alleen citroenen geeft of 

over het glas dat halfvol of halfleeg 

is. Het gaat over in actie komen. Om 

jezelf aan te sporen om te doen wat 

je móet doen (laten we dat bedoeling 

noemen) – niet per se om te doen 

waar je op dat moment mee bezig 

bent. Het gaat om verder kijken 

dan je neus lang is en om denken 

in oneindige mogelijkheden.” Niets 

is onmogelijk voor wie durft te 

dromen, luidt de ondertitel van haar 

boek dan ook. 

DANS ZONDER BENEN. JEN BRICKER. 

MET VOORWOORD DOOR NICK VUJICIC. 

PAPERBACK, 272 BLZ. ISBN 978 90 435 

2682 1. PRIJS: € 19,99. VERSCHENEN IN 

AUGUSTUS 2016. 


25

WMO 

Samenwerking bij inkoop van hulpmiddelen 

Op weg naar een 

win-win-winsituatie 

Hoe kun je als gemeente op een betere manier je rol nemen bij 

hulpmiddelen voor burgers met een fysieke beperking? En daarbij de 

belangen van leveranciers én hulpmiddelgebruikers laten meewegen? 

Adviesbureau BS&F heeft een model ontwikkeld waarbij samenwerking 

centraal staat. Daar hebben alle betrokken partijen - gebruiker, gemeente 

en leverancier - profijt van, zo vertellen Arjan Koerts en Maarten 

Broekema van BS&F. 

Voor mensen met een fysieke beperking 

is een goed hulpmiddel een 

voorwaarde om zelfredzaam te zijn. 

En dus voor participatie, een doel 

dat voor gemeenten centraal staat in 

het sociaal domein. Door een betere 

inkoop van hulpmiddelen door gemeenten 

in het kader van de Wmo is 

veel winst te behalen, aldus adviesbureau 

BS&F. De basis van hun 

inkoopmodel is een open dialoog 

tussen de gemeentelijke opdrachtgever, 

de leverancier als opdrachtnemer 

en de burgers die de gebruikers zijn 

van de hulpmiddelen. Elk van deze 

partijen heeft eigen belangen en verlangens 

en die kunnen met elkaar in 

overeenstemming worden gebracht. 

Het resultaat is een aanbod op maat 

en een langdurige relatie waarin de 

gebruiker keuzevrijheid heeft, de 

leverancier een afdoende mate van 

zekerheid kent en de gemeente weet 

dat er maximale kwaliteit wordt 

geleverd. 

KWALITEIT VOOROP 

Arjan Koerts stond als beleidsmedewerker 

Wmo in de Domstad mede 

aan de basis van het Utrechtse inkoopmodel. 

Tegenwoordig adviseert 

hij vanuit BS&F gemeenten. Hij legt 

uit hoe het inkoopmodel eruit ziet 

en wat de ideeën erachter zijn. “Het 

gaat om de manier van inkopen, 

aldus Koerts. “Wij organiseren dat 

proces zo, dat een duidelijk gedefinieerd 

resultaat voorop staat. En dat 

is: kwaliteit bieden aan de gebruiker. 

”DE HULPMIDDELGEBRUIKER MOET PARTIJ 

ZIJN BIJ DE AANBESTEDING. ZET DE KLANT 

ZELF AAN HET STUUR.” 

Die kwaliteit zit ‘m in twee dingen: 

het hulpmiddel zelf en de service en 

dienstverlening. Met die hulpmiddelen 

zit het meestal wel goed, er 

is weinig of geen verschil tussen de 

verschillende aanbieders. Maar in 

de service die een leverancier biedt 

worden grotere verschillen ervaren. 

Er is nog een wereld te winnen.” 

“Het proces van inkopen is van grote 

invloed op de geleverde kwaliteit. Er 

wordt vooral geselecteerd op prijs 

met als gevolg dat de marges van 

de leveranciers verdampen. Daarbij 

komt dat er onvoldoende continuïteit 

is in de contracten en de schaalgrootte 

van veel gemeentelijke contracten 

eigenlijk te klein is. Daardoor 

kunnen de leveranciers onvoldoende 

service leveren en is er geen ruimte 

voor innovatie en ontwikkeling van 

hulpmiddelen. Dat is een situatie die 

voor iedereen ongewenst is, voor de 

leveranciers, maar ook voor gemeenten 

als opdrachtgever. En zeker ook 

voor de gebruikers.” Koerts snapt 

wel waarom het vaak zo gaat. “Gemeenten 

selecteren vooral op prijs. 

”DE GEBRUIKER WIL 

KEUZEVRIJHEID. 

DAT ZIT NIET 

IN DE HUIDIGE 

INKOOPMODELLEN.” 

Ik begrijp dat wel. Er is veel onzekerheid 

voor gemeenten, het budget 

dat zij van het Rijk krijgen kan zo 

maar worden bijgesteld. Binnen het 

budget blijven is dus heel belangrijk. 

Bovendien is het niet makkelijk om 


criteria te bepalen om leveranciers te 

selecteren op kwaliteit. Prijs is dan 

een helder criterium, dus dat wordt 

vaak voorop gesteld.” 

GEZONDE MARKT 

Het primaat van de prijs heeft ongewenste 

gevolgen. Voor leveranciers 

die hun marges zien verdampen 

door de neerwaartse druk op de 

prijsstelling. Maar ook voor gemeenten 

en hulpmiddelgebruikers, die 

straks niets meer te kiezen hebben. 

KEUZEVRIJHEID 

De hulpmiddelgebruiker moet 

partij zijn bij de aanbesteding, vindt 

Koerts. “En wel als volwaardige 

gesprekspartner, vanaf het begin 

van het proces. Zet de klant zelf aan 

het stuur. Nu gebeurt het nog veel 

te vaak dat burgers te laat worden 

betrokken, als de contracten al 

gegund zijn. Ze kunnen dan hooguit 

meedenken over de uitvoering. De 

gebruiker wil keuzevrijheid. Dat zit 

niet in de huidige inkoopmodellen. 

”HET IS PRIORITEIT NUMMER ÉÉN DAT DE 

KLANTEN GOED WORDEN GEHOLPEN.” 

DE GEMEENTEPOLIS 

BS&F heeft een Collectieve Zorgverzekering 

voor Minima (CZM) ontwikkeld, ook wel 

bekend als de Gemeentepolis. Deze zorgverzekering 

is afgestemd op sociale minima, maar 

ook op ouderen en mensen met een beperking 

of chronische ziekte. Bijna alle gemeenten 

bieden deze verzekering aan, vaak in een eigen 

versie toegespitst op de lokale situatie en de 

wensen van de betreffende gemeente. Met de 

Gemeentepolis biedt een gemeente haar kwetsbare 

burgers een basis voor toegankelijke zorg, 

bijzondere bijstand en minder gezondheidsrisico’s, 

waardoor hun kans op participatie in de 

samenleving vergroot. 

Nu is het al zo dat er nog maar vijf 

leveranciers of combinaties van 

leveranciers over zijn in Nederland. 

De Wmo-markt is zeer belangrijk 

voor hen. De twee grootsten halen 

ongeveer de helft van hun omzet 

uit de Wmo, voor de drie anderen 

zijn de gemeentelijke contracten nog 

belangrijker. Koerts: “Het is uiteindelijk 

voor niemand goed is als de 

leveranciers kopje onder gaan. Maar 

het vereist een langeretermijnvisie 

om dat inzicht te laten doorwerken. 

Een aantal gemeenten heeft de houding: 

‘moeten wij dan de eerste stap 

zetten?’. Ik vind dat dat inderdaad 

moet. De belangen van de inwoners 

staan voorop. Het is prioriteit nummer 

één dat de klanten goed worden 

geholpen. Daar is een gezonde markt 

voor nodig, een markt waarin iets te 

kiezen is en waar ruimte is voor innovatie 

en het leveren van kwaliteit.” 

Na de gunning zit de markt voor 

een paar jaar op slot, en de gebruiker 

kan niet kiezen tussen verschillende 

aanbieders. Dat is te doorbreken 

door langjarige contracten te sluiten 

waarbij meerdere leveranciers worden 

geselecteerd. Die krijgen in feite 

een raamcontract, de klant bepaalt 

uiteindelijk welke leverancier hij 

kiest. Bij zorgverzekeraars en zorgkantoren 

is dit een heel gebruikelijke 

werkwijze.” 

SCHAALGROOTTE 

“Het is lastig voor een gemeente 

om dicht bij de bedoeling achter de 

aanbesteding te blijven, dicht bij de 

behoeften en wensen van de hulpmiddelgebruiker”, 

zegt Koerts. “Maar 

het kan wel, zo bewijst onder meer 

Utrecht. Iets vergelijkbaars gebeurt 

in Amsterdam. Daar wordt gewerkt 

met langjarige contracten met keu- 


27

WMO 

HET PRIMAAT VAN DE PRIJS HEEFT 

ONGEWENSTE GEVOLGEN. 

zevrijheid voor de eindgebruikers. 

Dat dit in enkele grote streden wordt 

gedaan heeft veel te maken met de 

schaalgrootte. Als vuistregel geldt dat 

er voor één leverancier een omvang 

van ongeveer 100.000 inwoners 

nodig is. Een stad als Utrecht werkt 

met vier partijen, wat dus past bij de 

omvang. Dat betekent dat kleinere 

gemeenten gezamenlijk moeten 

inkopen om aan de benodigde schaal 

te komen. Dat hoeft overigens het 

leveren van lokaal maatwerk niet in 

de weg te staan. Binnen de raamcontracten 

is er ruimte voor lokaal 

maatwerk en lokale eigenheid.” 

NU IS HET AL ZO 

DAT ER NOG MAAR 

VIJF LEVERANCIERS 

OF COMBINATIES 

VAN LEVERANCIERS 

OVER ZIJN IN 

NEDERLAND. 

RELATIE 

“Veel gemeenten kennen BS&F als 

adviseur voor de Gemeentepolis”, 

zegt directeur Maarten Broekema. 

Onze dienstverlening bij Wmo-hulpmiddelen 

lijkt daar veel op. We helpen 

bij het selecteren en contracteren 

van leveranciers, benchmarken en 

beoordelen hun diensten en producten, 

en we gebruiken ervaringen en 

kennis om tot verbetering en innovatie 

te komen. We zorgen er kortom 

voor dat de samenwerking met en 

dienstverlening door leveranciers 

soepel verloopt.” Het verbeteren 

van dienstverlening staat of valt bij 

het opbouwen van een goede relatie 

tussen de drie betrokken partijen, 

dat is de overtuiging van Broekema, 

die daarbij wordt gesterkt door de 

ervaringen met de Gemeentepolis. 

“Goede kwaliteit, service en keuzevrijheid 

vraagt een betrouwbare en 

bestendige samenwerkingsrelatie 

tussen gemeente en leveranciers. Dat 

begint bij het selectieproces. Geïnspireerd 

door het Utrechts inkoopmodel 

voor hulpmiddelen begeleiden we de 

dialoog met gebruikers, leveranciers 

en de gemeente. Dit gebeurt in een 

open proces waarin elke partij een 

volwaardige gesprekspartner is die 

zijn eigen unieke expertise inbrengt. 

Binnen de kaders van gemeentelijk 

beleid en budget komen we met 

elkaar tot een aanbod op maat, 

passend bij de lokale situatie. Na de 

gunning is BS&F tijdens de gehele 

contractduur als ondersteuner en 

adviseur aanwezig. De rekening voor 

onze dienstverlening ligt bij de leveranciers. 

Ook hier ligt overigens een 

parallel met de Gemeentepolis.” 

“HET IS 

UITEINDELIJK 

VOOR NIEMAND 

GOED IS ALS DE 

LEVERANCIERS 

KOPJE ONDER GAAN.” 

KENNISPARTNER 

Broekema vervolgt: “Net als bij de 

Gemeentepolis kan BS&F objectieve 

informatie leveren over de branche. 

Hoe doet een leverancier het in 

vergelijking met anderen? Welke 

innovaties zijn er? Is er nieuwe 

regelgeving waar rekening mee 

moet worden gehouden? BS&F 

vervult de rol van kennispartner voor 

samenwerkende gemeenten, onder 

meer door de benchmark die wordt 

ontwikkeld. Niet alleen ten tijde van 

”KWALITEIT 

ZIT ‘M IN TWEE 

DINGEN: HET 

HULPMIDDEL ZELF 

EN DE SERVICE EN 

DIENSTVERLENING.” 

de aanbesteding, maar als partner die 

betrokken blijft bij de relatie tussen 

opdrachtgever, opdrachtnemer en 

eindgebruiker. En die de relatie voedt 

met relevante objectieve informatie. 

Onze benchmark geeft in de eerste 

plaats een algemeen landelijk beeld 

over de prestaties van partijen en 

hoe die prestaties worden ervaren, 

ook door de gebruikers. Maar die 

informatie kan ook op het niveau 

van de gemeente of samenwerkende 

gemeenten worden gegenereerd.” 

PETER VAN EEKERT 


Column 

De balans opmaken 

De afgelopen winter heb ik veel tijd en geld gestopt in het verder ontwikkelen 

van mijn kniezit-handbike. Met veel verschillende bedrijven samen 

zijn we in staat geweest een fantastische carbon handbike te ontwikkelen. 

Lichtgewicht, aerodynamisch en perfect afgesteld op mijn lichaam. Wat was 

het genieten om op deze bike mijn eerste meters te rijden! Ik ben intensief 

betrokken geweest bij het project en heb veel tijd doorgebracht in Middelburg, 

waar de handbike gebouwd is. Ik ben trots op het eindresultaat. 

Tussendoor ging ik samen met de handbikeselectie naar Rio om de parkoersen 

te verkennen voor de Paralympics. Daarnaast verbleef ik vier weken in 

het Spaanse Girona om mezelf in goede omstandigheden klaar te stomen 

voor het komende seizoen. Daar heb ik verschillende testsessies afgewerkt 

met mijn nieuwe fiets, zodat die echt klaar was voor de start van het seizoen. 

Het seizoen opende ik met een overwinning tijdens een nationale wedstrijd 

in Rotterdam. Verder reed ik in een tijdrit voor het eerst ver boven de 40 

km/h gemiddeld (41,9 km/h) en kwalificeerde ik mij niet veel later voor de 

Paralympics in Rio de Janeiro. Dit laatste door goud en zilver te winnen bij 

de World Cup van België. In een tijd van drie weken kwalificeerde ik mij ook 

definitief voor de triathlon in Rio door Europees kampioen te worden. Bij de 

World Cup in Glasgow pakte ik ook het goud. 

Op de Copacabana in Rio won ik goud op de triathlon. Het geweldige decor, 

de sfeer door het publiek, en de aanwezigheid van belangrijke mensen om 

mij heen zorgden er extra voor dat ik dit nooit ga vergeten. Een kleine vier 

dagen later werd ik in Rio zesde op de tijdrit. Voor mij een teleurstelling, ik 

heb niet waar kunnen maken wat ik wilde. Het niveau van de atleten in de 

tijdrit was enorm hoog. Ik had een perfecte tijdrit moeten rijden om op het 

podium te komen, wat ik niet voor elkaar kreeg door te veel tijd te verliezen 

in de laatste vier kilometer. De wegwedstrijd de volgende dag ging grotendeels 

volgens plan. Tactisch deed ik alles perfect, alleen was ik in de sprint 

niet in staat om het af te ronden. De bronzen plak kwam als troostprijs, al 

ben ik er ondertussen wel blij mee. Zeker als je kijkt naar de route ik de afgelopen 

vier jaar heb mogen afleggen. Ik heb niks laten liggen en het maximale 

eruit gehaald. 

Jetze Plat is 25 jaar geleden geboren met 

een afwijking aan zijn benen. Zijn passies 

zijn fietsen en techniek. Hij volgde de 

opleiding fijnmechanische techniek en 

werkte bij Double Performance. Inmiddels 

richt hij zich fulltime op het handbiken en 

de triathlon, en wist hij op de Paralympische 

Spelen in Rio goud en brons te behalen. 

Als het gaat om handbiken vind ik het mooiste moment van de afgelopen 

vier jaar de World Cup-overwinning in België. In de tijdrit versloeg ik Alex 

Zanardi, hij was al vier jaar onverslagen in deze discipline. Voor wat betreft 

de triathlon is dit - hoe kan het bijna anders - de Paralympische overwinning 

in Rio de Janeiro. 

Wauw, wat een geweldige periode van vier jaar was dit. Ik heb leren genieten 

van het gehele proces, supermooie overwinningen kunnen behalen, en heel 

veel plekken in de wereld gezien. Nieuwe mensen leren kennen en een nog 

hechtere en belangrijkere groep om mijn heen kunnen krijgen. Enorm dankbaar 

dat ik kan en mag doen wat ik doe! 


29

MODE 

Revolutionair: rollend 

van de Amsterdam 

FashionWeek 

Dat er meer aandacht is voor trendy en 

goedzittende kleding is bekend, maar dat de 

collectie van Kelly Sue zo fashionable is dat die 

afgelopen zomer gewoon te zien was tijdens 

de FashionWeek mag revolutionair genoemd 

worden. En… Kelly Sue is door de organisatie 

gevraagd om ook in januari 2017 weer van de 

partij te zijn met een nieuwe collectie en haar 

(rol)modellen. 

Eindelijk. Tijdens de Amsterdam 

FashionWeek, waar dé modeontwerpers 

van Nederland hun nieuwe 

collectie laten zien, met tot nu toe 

alleen lopende modellen op de 

catwalk, rolden nu prachtige en 

krachtige meiden mee. En dat werd 

goed ontvangen. Kelly Sue: “Ja, het 

was geweldig. We hebben zoveel 

positieve reacties gekregen. Collegaontwerpers 

en mensen uit het vak 

die backstage hun waardering kwamen 

uitspreken en die vertelden dat 

hun ogen waren geopend. Dat is ook 

precies mijn bedoeling: Diversity is 

the key to unity.” 

PARTICIPATIE 

“Tot twee jaar geleden, vóór de 

kledingwedstrijd Fashion on Wheels 

van de Zonnebloem, had ik zelf 

ook geen idee dat er voor mensen 

in een rolstoel zo weinig aanbod 

was. Ik schrok ervan dat zo’n grote 

groep qua mode en media zomaar 

aan de kant wordt gezet. Nadat ik 

de wedstrijd had gewonnen en mijn 

diploma op zak had, ben ik meteen 

doorgegaan met het ontwerpen 

van kleding die voor mij in eerste 

instantie fashionable moest zijn. Ik 

ging niet alleen aan de slag met mijn 

collectie, nee, ik wilde meer. Want 

willen we naar een samenleving 

waarin het gewoon is dat mensen 

met een beperking meedoen, dan 

moeten we streven naar participatie 

op alle fronten. Dit betekent voor 

mij dat ik ook meer (rol)modellen in 

modebladen en andere media terug 

wil zien. Daarom heb ik SUE’s WAR- 

RIORS opgericht. De modellen zijn 

ideale rolmodellen. Ze zijn hartstikke 

mooi, slim en krachtig.” 

50 SECONDEN 

De show was een groot succes en 

dan te bedenken dat de modellen 

maar 50 seconden hadden om 

zich om te kleden. “Het was heel 

hectisch, maar de sfeer was super en 

het is gelukt. Iedereen, alle modellen, 

vrijwilligers, visagisten en stylisten 

hebben zó goed meegewerkt. Voor 

de visagisten en stylisten was het 

werken met deze meiden nieuw. 

Zo moest model Roos liggend op 

de grond worden opgemaakt en 

gestyled. Heel even merkte je dat 

dit nieuw en anders was voor de 

mensen achter de schermen, maar 

ze accepteerden het snel en gingen 

gewoon op de grond verder met hun 

werk. Met een geweldig resultaat.” 

CROWDFUNDING 

En hoe is het dat je vervolgens door 

de organisatie van de Fashion Week 

gevraagd wordt je nieuwe collectie 

wederom te laten zien in januari 

2017? “Zo’n aanbod is bijzonder en 

laat ik natuurlijk niet aan me voorbij 

gaan. Ik vond het al geweldig om er 

in juli bij te zijn. Van tevoren had ik 

twee gesprekken met de organisatie 

om mijn collectie en visie toe te lichten. 

De selectie is streng en ik was 

dan ook enorm blij dat ik erbij zat. 

De organisatie gaf aan dat ze wel 

eens eerder waren benaderd door 

kledingmerken voor mensen met een 

beperking, maar dat ze de kleding er 

te ‘aangepast’ vonden uitzien. ‘Jouw 

kleding is fashionable en inspireert. 

Dat maakt dat het thuishoort op een 

show als deze,’ was hun reactie. Een 

enorm groot compliment natuurlijk 

en het laat ook zien dat ik op de 

goede weg ben. Nu moet ik financieel 

nog even alles rond krijgen, 

daarom ben ik een crowdfundingcampagne 

gestart. Maar hoe dan 

ook… in januari ben ik zeker weer 

met mijn SUE collectie. En de SUE’s 

WARRIORS zijn te zien tijdens de 

Amsterdam FashionWeek. Vanaf 

februari is mijn kleding te bestellen 

via www.sue-online.nl.” 


over de loper 

FOTO RICHARD VAN HERWAARDEN 

FOTO RICHARD VAN HERWAARDEN 


31

MODE 

FOTO TEAM PETER STIGTER 

MODEL ELIANNE, ÉÉN VAN SUE’S WARRIORS: 

“Op de site van Roos zag ik een oproep staan: ‘Modellen gezocht voor 

modeshow’. Eigenlijk sta ik liever achter de camera, maar ik dacht: 

‘laat ik eens iets geks doen, iets wat ik anders nooit zou doen.’ De 

laatste jaren zijn best moeilijk geweest en het werd weleens tijd om uit 

mijn comfortzone te stappen. Gewoon een showtje, dacht ik. Pas toen 

ik van Roos hoorde dat ik eruit gepikt was, begreep ik dat het om de 

Amsterdam FashionWeek ging en om de creaties van Kelly Sue. Ik ben 

er letterlijk en figuurlijk ingerold. 

Het was gekkenhuis die dag. Vier à vijf man zaten tegelijkertijd aan me 

te frutten. Haar, make-up en net voordat ik opging werd mijn kleding 

nog even rechtgetrokken of juist scheef of er werd een extra scheur 

ingetrokken. Echt geweldig om mee te maken. Ik voelde me voor één 

dag een model en mijn hulphond Thyro liep ook mee over de catwalk. 

Dit vond ik geweldig, want hij is mijn grote steun en toeverlaat. Hij 

voelt namelijk feilloos aan wanneer ik een epileptische aanval krijg. 

Later kreeg ik ook veel reacties van hoe mooi hij op mijn gefocust was 

en bleef. 

Ook al moest ik er fysiek enorm van bijkomen, het was echt een 

topdag. Ik heb er veel aan overgehouden, namelijk een stukje acceptatie. 

Ik zit al tien jaar in een rolstoel. Mijn directe omgeving weet dit 

natuurlijk en dat is inmiddels oké, maar als ik een foto op Instagram 

plaatste ging ik altijd even snel op de bank zitten. Ik wilde niet gezien 

worden als een ‘gehandicapte’. Dankzij de FashionWeek en zeker 

dankzij de benadering van Kelly Sue heb ik meer zelfvertrouwen gekregen 

en vind ik het ook wel cool om mezelf gewoon neer te zetten 

als een mooie vrouw in een rolstoel.” 


De woning van... 

Safaa Ayadi 

“Ik woon alweer bijna tien jaar hier in Schiedam,” realiseert Safaa Ayadi (36) 

zich opeens. “Het is ongelofelijk hoezeer de tijd vliegt. Dit project was toen 

net nieuw en ik was een van de jongste cliënten. Ik woonde daarvoor thuis bij 

mijn ouders in Rotterdam. Fokus was voor mij bekend. Mijn oudere zus, die 

dezelfde spierziekte heeft als ik, verhuisde een aantal jaren voor mij naar een 

Fokuswoning in Rotterdam. Vanuit privacyoverwegingen wilde ik niet in hetzelfde 

project als mijn zus wonen en dus verhuisde ik naar Schiedam. Iedereen 

zei: ‘Het zal wel pittig voor je zijn zo alleen en dat je alles zelf moet regelen,’ 

maar ik vond het een verademing. Geen afspraken meer met de thuiszorg - zij 

hielpen mij met opstaan en naar bed gaan - en geen rekening meer hoeven houden 

met familie. Gewoon oproepen wanneer ik wilde. Heerlijk. In het begin 

had ik het gevoel alsof ik zweefde. En nog steeds, ondanks dat ik soms weleens 

klaag, woon ik hier met veel plezier. Omdat ik de eerste bewoner was, heb ik 

alles naar eigen smaak kunnen uitkiezen, al dan niet met een meerprijs. Mijn 

appartement is lekker ruim. Het bestaat uit vier kamers, een grote badkamer en 

een heerlijk balkon op het zuiden.” “Met Schiedam zelf heb ik niet zoveel. Nog 

steeds doe ik eigenlijk alles in Rotterdam. Sinds twee jaar gaat dat helemaal 

makkelijk, want ik heb een auto. Met tien minuten ben ik bij mijn familie of zit 

ik op mijn werk. Ik heb een hele leuke baan als gezondheidszorgpsycholoog. 

De ochtenden dat ik werk, of op pad ga voor de cliëntenraad van Fokus, maak 

ik een afspraak om op te staan. Ik ben blij dat die mogelijkheid er is, want als ik 

dit niet zou doen, raak ik te gestrest. Verder doe ik alles op afroep.” 

“We hebben best een groot en gemêleerd team. Over het algemeen gaat het 

goed, ook nu het team zelforganiserend is. Het mooie is dat de ‘oudere’ garde 

de ‘jongere’ meer structuur meegeeft en de ‘jongeren’ de ‘ouderen’ scherp 

houden en wat flexibeler maken. Ik vind het fijn dat het goed gaat, want als dit 

niet het geval is, is de impact op je dagelijks leven enorm. Als ADL’er kom je 

zowel fysiek als mentaal zo dichtbij; in mijn huis, mijn veilige plek en aan mijn 

lichaam. Wanneer dit niet goed voelt is dat vreselijk. Een ADL’er gaat aan het 

eind van zijn of haar dienst weer naar huis, naar hun eigen veilige plek, maar ik 

kan niet om de assistentie heen. ADL’ers die zich daar bewust van zijn, hebben 

veelal de juiste houding en zijn ook geschikt voor dit vak. Verdere vaardigheden 

zijn prima aan te leren. Zo heb ik nagenoeg alle ADL’ers zover gekregen dat ze 

redelijk tot goed mijn pluizige haar glad kunnen krijgen, zodat ik fatsoenlijk de 

deur uit kan. Een collega zei laatst: ‘Goh, wat zit je haar leuk.’ Waarop ik antwoordde: 

Mijn (bad) hair day hangt af van de kunsten van de ADL’er. Vanochtend 

had ik er een die goed is met haren.” 

“Mijn (bad) hair 

day hangt af van 

de kunsten van de 

ADL’er.” 

ALS CLIËNT VAN FOKUS WOONT U IN UW EIGEN 

HUURWONING. FOKUS VERLEENT ASSISTENTIE BIJ 

ALGEMENE DAGELIJKSE LEVENSVERRICHTINGEN, 24 

UUR PER DAG, ZEVEN DAGEN IN DE WEEK. U BEPAALT 

ZELF WANNEER EN WAARVOOR U ASSISTENTIE 

INROEPT. OP RUIM 100 PLAATSEN ZIJN ER ZO’N 1400 

FOKUSWONINGEN, VAN GRONINGEN TOT MAASTRICHT 

EN VAN ENSCHEDE TOT ROTTERDAM. 

DEZE PAGINA WORDT U AANGEBODEN DOOR FOKUS WWW.FOKUSWONEN.NL 

FOTO’S: RICHARD VAN HERWAARDEN 


33

ROLSTOELVAARDIGHEDEN 

Fun op het 

Extreem sporter Kees-Jan van 

der Klooster geeft al jaren 

rolstoelvaardigheidstrainingen aan 

kids in een rolstoel. Durven doen en 

plezier hebben staan hierbij voorop. 

“Leuke ingrediënten voor een event,” 

dacht Kees-Jan en zo gebeurde het op 

17 september jongstleden; het eerste 

Wheelchair Skills Event. 

“Zowel volwassenen als kinderen zijn vaak bang om achterover 

te vallen,” vertelt Kees-Jan. “Op zich ook wel begrijpelijk 

als je voor de eerste keer in een rolstoel gaat zitten. Het nemen 

van drempels, hellingen, afstapjes en zelf traptreden zijn 

vaardigheden die je echt moet leren. Meestal door schade en 

schande. Je kunt het niet anders leren dan door te doen met als 

gevolg dat je ook een keer kunt vallen, en dat moet je durven. 

Niet alleen de kinderen, maar vooral ook de ouders. Wij hebben 

hen nodig om met de kinderen tussentijds te oefenen. Het 

is belangrijk dat zij hun kinderen durven los te laten.” 

Kees-Jan weet als geen ander hoe het is om van de een op 

andere dag op vier wielen door het leven te moeten gaan. “Het 

is misschien even wennen, maar met een rolstoel kun je vet 

leuke dingen doen. En daar gaat het vandaag om: PLEZIER. 

Met het team van K-J Projects hebben we een parcours uitgezet 

van allerlei obstakels die je in deze niet-aangepaste wereld 

allemaal tegen kunt komen. Het is belangrijk om te leren hoe 

je je rolstoel het best kunt gebruiken en te ervaren wat er allemaal 

mogelijk is. Want hoe geweldig is het om een meisje met 

een brede glimlach kundig 40 centimeter naar beneden te zien 

stuiteren, terwijl ze weken geleden nog met een anti-kiepwiel 

reed!?” 

Er wordt niet alleen gestunt op het parcours, maar er is ook 

een halfpipe. WCMX-er David Lebuser en zijn crew laten zien 

wat er allemaal mogelijk is. Daarna kunnen de rollies het ook 

proberen onder begeleiding van de mensen van K-J Projects. 

“Er heerst zo’n happy vibe. Je ziet mensen lachend rollen 

en dat was, naast het oefenen van de skills, de opzet van dit 

event. Dit proeft naar meer, dus ik hoop jullie te zien op een 

volgend event.” 

FOTO’S: ROBERT DIEPERINK 


Wheelchair Skills Event 


35

TOEGANKELIJKHEID 

”Om ergens te komen moet ik 

altijd verboden dingen doen” 

Utrecht lijkt serieus werk te maken van de 

toegankelijkheid van zijn toeristische locaties. 

Ondertussen moet menig rolstoeler zich door 

al die toeristische vrolijkheid een weg zien te 

banen. Of liever; een weg zien te veroveren. 

Op 6 oktober maakte de Utrechtse 

wethouder Kees Diepeveen, samen 

met directeur-generaal VWS Kees 

van der Burg, de top 5 van meest 

toegankelijke toeristische locaties in 

Utrecht bekend. Dit gebeurde in het 

restaurant Zindering van de Stadsschouwburg, 

die eveneens op die lijst 

voorkomt, met verder Spoorwegmuseum, 

de Domkerk, hotel Mitland en 

de Bijenkorf Utrecht. 

Maar naast en rond deze Utrechtse 

hotspots van toegankelijkheid is er 

nog steeds het deerniswekkende 

logistieke leven van veel rolstoelers. 

Niet zelden veroorzaakt door juist 

die toeristische trekpleisters. Carry- 

Ann Tjong Ayong (1941) kwam in 

1967 op 26-jarige leeftijd in de Domstad 

wonen. In 2000 werd zij in de 

trein geveld door een hersenbloeding 

en belandde in een rolstoel. 

Carry-Ann is echter een ondernemend 

type gebleven die er regelmatig 

opuit trekt. Omwille van haar 

rolstoelgebondenheid woont ze 

aan de Wittevrouwensingel in een 

souterrain, waardoor zij makkelijk de 

tuin in kan. Naast de rolstoel bestaat 

haar rollend materieel uit een scootmobiel 

en een Canta. 

Carry-Ann: “Als je vanuit mijn huis 

naar de stad wil, dan kan dat maar 

op één manier; via de rijbaan. Je hebt 

wel een voetpad richting de stad, 

maar daar is geen doorkomen aan. 

Ook omdat het vergeven is van de 

reclameborden van winkeliers die ze 

daar neerzetten. Dus de rijweg op. 

Maar daar staan ook geparkeerde 

auto’s, dus je wordt gedwongen om 

echt een stuk op die rijbaan te gaan 

rijden. Wat ik regelmatig meemaak 

is dat stadsbussen die je achterop 

komen, je kennelijk niet zien, want 

het gebeurt wel dat ze me net niet 

raken. En soms wel. Dan schampen 

ze m’n schouder. Als er een fietspad 

is, gebruik ik dat. Maar omdat er 

slechts aan één kant een fietspad is, 

rij ik dus tegen het fietsverkeer in. 

En stel, je moet richting station. Dat 

kan. Maar de Neude en het Vredenburg 

zijn vreselijk drukke punten, 

waar het voorsorteren en oversteken 

met een rolstoel of scootmobiel af te 

raden is.” 

‘DE VULLINGEN TRILLEN UIT JE 

MOND’ 

Carry-Ann: “Naar aanleiding van 

een bezoek van Beatrix aan Utrecht, 

hebben ze de binnenstad herbestraat 

met antieke keitjes. Ik snap dat wel, 

want voor een oude binnenstad 

ziet dat er natuurlijk veel rustieker 

uit dan asfalt. Maar men heeft zich 

nooit afgevraagd wat dat rustieke 

wegdek betekent als je met een 

rolstoel eroverheen moet. Dat is 

vreselijk. De vullingen trillen zowat 

uit je mond. Echt niet te doen. En 

wat het toerisme betreft; er zijn veel 

leuke terrassen. Maar tegelijkertijd 

denken die uitbaters er niet aan dat 

er ook nog rolstoelers zijn. Dus dat 

er een paadje moet zijn. Dan moet 

je weer een ober aan gaan spreken, 

of een hele grote bocht eromheen 

maken. Dat het anders kan zie je aan 

stadscafé Broers op het Janskerkhof. 

Die houden wel rekening met 

rolstoelers en hebben de terrasstoelen 

zodanig neergezet dat je er 

makkelijk langs kan. Dat zijn van 

die onderwacht prettige dingen. 

Maar verder zetten studenten overal 

maar lukraak hun fietsen neer, auto’s 


parkeren uitgerekend altijd voor het 

lage gedeelte van de stoeprand. En 

ergernis nummer 1 zijn de winkeliers 

die overal reclameborden voor hun 

winkel hebben staan. Dan word ik 

een lastig mens. Ik heb altijd een stok 

bij me, duw het bord om en rijd dan 

gewoon verder. Soms hoor ik ze dan 

verderop schreeuwen: ‘Is dat mens 

met die stok weer langsgekomen?’ Ja 

die is wéér langsgekomen en kon er 

wéér niet door. Om ergens te komen 

moet ik altijd verboden dingen doen. 

En ondertussen blijven ze die reclameborden 

gewoon weer neerzetten. 

Heel merkwaardig. In de zestien jaar 

dat ik hier nu met een beperking 

woon, heb ik één keer een gesprek 

gehad met een winkelier over die 

borden. Dat schiet dus niet echt op.” 

HELLINGPROEF 

Zo’n twee jaar geleden werd 

Carry-Ann door het Solgu (Stedelijk 

Overleg Lichamelijk Gehandicapten 

Utrecht) gevraagd om mee te werken 

aan een rolstoel-toegankelijkheidstest 

van een nieuwe stadsbus. De 

uitslag was vernietigend. Carry-Ann: 

“Die bus had bij de deuren rijplaten 

die uitgeschoven konden worden. 

Maar deze voorziening was weer 

typisch ontworpen door een nietrolstoeler. 

Uiteindelijk moesten drie 

man mij helpen om de bus in te komen. 

De helling was namelijk veel te 

steil. Ook gevaarlijk bij het uitstappen, 

want je komt met een rotgang 

de straat weer op. Daarbij moet ook 

de chauffeur van zijn plaats komen. 

Dat betekent oponthoud en dan 

wordt er door andere passagiers wel 

vuil naar je gekeken. Sinds kort lijkt 

Utrecht iets aan de toegankelijkheid 

te doen, maar dat vind ik jaren te 

laat. Al die jaren dat mensen in een 

rolstoel tegen obstakels aanlopen 

en dat er niets gebeurd is. En nog 

steeds. Een paar weken terug ben 

ik naar een bewonersavond gegaan 

waar we informatie kregen over de 

herinrichting van de Maliesingel en 

de Wittevrouwensingel. En wéér 

merk ik dat er wéér geen rekening is 

gehouden met de rolstoelers. Dus ik 

riep: “Hebben jullie wéér niet aan de 

rolstoelers gedacht?’ Ze reageerden 

ongemakkelijk. Nee, ze hadden wéér 

niet aan de rolstoelers gedacht.” 

ROLSTOEL ALS RODE DRAAD 

De rolstoel speelt een merkwaardige 

rol in Carry Anns leven. In de periode 

vóór haar hersenbloeding was 

zij radiomaker bij de migrantenomroep 

SEGLO. En ging op reportage. 

Met een rolstoeler. In Utrecht. 

Carry-Ann: “We zouden samen een 

wandeling gaan maken tussen de 

Predikherenstraat en de markt. Een 

klein stukje waar we maar liefst 55 

obstakels tegenkwamen. Vijf-envijftig! 

Ik wist toen niet wat ik meemaakte. 

Nu wel. Over die rolstoel 

gesproken; jaren geleden, ook weer 

ver voor mijn hersenbloeding, heb 

ik eens een fietsenfabriekje opgezet 

voor oorlogsinvaliden in Nicaragua. 

In dat fabriekje maakten ze ook 

rolstoelen die bestemd waren voor 

de slachtoffers daar. Uitgerekend 

rolstoelen! Die rol van de rolstoel in 

mijn leven; dat is toch wonderlijk?” 

PAUL WAAYERS 


37

Ontdek wie je bent 

en wat jij nodig hebt 

EVENT 

Iedere twee jaar vindt de Supportbeurs plaats. De plek waar je 

als eindgebruiker kunt zien en ervaren wat er op het gebied van 

rolstoelen, (hand)bikes, hulpmiddelen, hulphonden, sporten, reizen, 

mode enzovoort bestaat of nieuw is. “Maar wat gebeurt er in dat 

tussenliggende jaar?” bedacht Jennifer Rijnberg van BE IT BY JENN zich. 

“De kosten voor een stand liggen zo hoog dat je nou net dat mooie 

product mist van die kleine aanbieder”. Na de Supportbeurs bleef het 

maar borrelen in haar hoofd. 

Voor Jennifer en haar verloofde Leo 

was het dit voorjaar voor het eerst 

dat ze de Supportbeurs bezochten. 

“Eerder was de behoefte er niet zo 

om naar zo’n ‘gehandicapten’beurs 

te gaan. Dit jaar stonden wij er zelf 

met de kleding van BE IT BY JENN 

en we vonden het eigenlijk heel tof. 

We misten alleen veel kleine bedrijfjes 

en organisaties, die nou nèt die 

leuke, innovatieve producten hebben 

bedacht of verkopen waar je als 

eindgebruiker helemaal blij van 

wordt. Door de hoge kosten is de 

beurs voor hen waarschijnlijk niet 

rendabel.” 

TUSSENTIJDS EVENT IN HET 

BEATRIXGEBOUW 

“Dit voorbeeld en zoals andere bezoekers 

aangaven ‘het gemis van 

aandacht voor zaken als vrije tijd en 

hobby’ bleef hangen in mijn hoofd. 

En toen bedacht ik me: ‘Waarom 

organiseren we zelf geen tussentijds 

event?’ Niet echt een beurs, maar 

meer een event waar bezoekers 

dingen kunnen doen en uitproberen, 

advies krijgen en leveranciers tegen 

veel lagere kosten hun producten 

kunnen laten zien, waardoor het ook 

interessant is voor de kleine ondernemer. 

We hebben het idee opgepakt 

en uitgewerkt. Het BE IT EVENT zal 

op 28 januari 2017 plaatsvinden in 

de Expozaal van het Beatrixgebouw 

van de Jaarbeurs.” 

EVENT 

Jennifer en Leo krijgen veel enthousiaste 

reacties. “De meest voorkomende 

reactie is dat mensen het 

te gek vinden dat er nu ook in het 

tussenliggende jaar iets wordt georganiseerd. 

Natuurlijk is er weer de 

Zorgtotaalbeurs in 2017, maar die is 

meer gericht op de zorgprofessional 

en niet op de eindgebruiker. Ook het 

idee van een ‘event’, dus de beleving, 

wordt positief ontvangen. Denk 

hierbij aan mode- en stijladvies, het 

krijgen van een handmassage (veel 

mensen gebruiken hun handen intensief 

met rollen), advies op het gebied 

van sport en vrije tijd, vakantietips 

en natuurlijk gezellige hoekjes om 

wat te lezen of te kletsen.” 

AANMELDINGEN EN 

KAARTVERKOOP 

“De aanmeldingen lopen goed,” vertelt 

Jennifer enthousiast. “En bedrijven 

als Double Performance, Vicair 

zitkussens, Wellpect HealthCare 

en Stichting Handicamp zijn al van 

de partij. We proberen het event zo 

breed mogelijk op te zetten, daarom 

hebben we ook verschillende stichtingen 

en verenigingen benaderd en 

de grotere leveranciers en dealers uitgenodigd. 

We hebben nog een paar 

plekken voor standhouders. Aanmelden 

kan via www.beitbyjenn.nl/ 

aanmeldformulier-standhouders 

Binnenkort start de kaartverkoop 

voor bezoekers. De kaarten kosten € 

9,95. Je krijgt hiervoor toegang voor 

twee personen, inclusief onbeperkt 

koffie, thee en water. Bezoekers kunnen 

parkeren op P3 bij de Jaarbeurs 

en tegenwoordig kun je, wanneer je 

de kaarten van tevoren bestelt, een 

parkeerplaats reserveren. 

JENNIFER: “WE NODIGEN IEDEREEN UIT 

OM DIT UNIEKE EVENT BIJ TE WONEN EN 

JEZELF EEN HEERLIJKE DAG TE GUNNEN!” 








SUPPORT 

Mariska: “In 

Amerika ben ik 

gegroeid als 

basketbalster 

en als mens” 

NR 6 DECEMBER 2015 


Ieder mens 

heeft recht 

op seks 

SUPPORT 

“We zijn beter dan in Londen” 

NR 1 FEBRUARI 2016 


SUPPORT 

Te paard! 

Op naar Rio 

NR 2 MAART 2016 


WWW.SUPPORTMAGAZINE.NL 

Vechtsport voor iedereen 

en nog meer sport in deze editie 


Fijn gefluister 

De kracht van 2.3.6. 


Empowerment voor Wmo-cliënten 

Stoere campers 

Altijd iets te beleven met 

SUPPORT magazine 

SUPPORT 

Beursspecial 

Support 2016 

NR 3 MEI 2016 


SUPPORT 

De positieve mindset 

van rollende 

rapper JMD 

Wmo Powerkaart: 

het Persoonlijk plan 

NR 4 AUGUSTUS 2016 


SUPPORT 

De mooiste hondenfoto’s 

Topsporters bedankt! 

Wmo-power: 

vier rode instrumenten 

NR 5 OKTOBER 2016 


Het avontuur van 

moeder worden 

Rolstoeltennis op Wimbledon: 

primeur voor enkelspel 


Hulpmiddel aanvragen? 

Trek de Powerkaart! 



Met Support Magazine staat u sterk en zit u goed. 

Neem nu een abonnement op Nederlands enige lifestyleblad 

voor mensen met een lichamelijke beperking. 

Voor de broodnodige informatie én ontspanning! 

Bekijk de actuele abonneeraanbieding op de website 

www.supportmagazine.nl/abonneren

RGK Tiga Sub4 

Minder dan 4 kg... Gegarandeerd! 

Jouw op maat gemaakte RGK Tiga Sub4 weegt 

gegarandeerd onder de 4 kg, inclusief alle standaard 

componenten zoals compact remmen, carbon 

kledingbeschermers met spatbord, Froglegs 

voorwielen, carbon voetsteun afdekking en de 

bekleding (exclusief achterwielen en kussen). 

Hoe lichter je rolstoel, hoe minder energie je nodig 

hebt om aan te drijven, zo simpel is dat. Daarnaast 

maakt het je makkelijker om je rolstoel in en uit de 

auto te krijgen. Elke reductie van gewicht is daarbij 

van belang. 

Super licht, super sterk en stijf 

De Sub4 is ontworpen met liefde, passie en 

pure vastberadenheid om de lichtste op maat 

gemaakte vastframe rolstoel te maken, zonder 

afbreuk te doen aan kwaliteit, rijeigenschappen en 

betrouwbaarheid. Zowel het aerospace kwaliteit 

aluminium frame als elke component, tot aan 

de ringen en bevestigingsmaterialen toe, zijn 

geoptimaliseerd om gewicht te besparen. Het 

resultaat is de Sub4: super licht, super sterk en stijf. 

Maak snel een afspraak om de 

RGK Tiga Sub4 zelf te ervaren! 

© Double Performance 

Double Performance: rolstoel & handbike expertisecentrum 

Double Performance B.V. | Antwerpseweg 13/1 | 2803 PB Gouda, Nederland | + 31(0)182 - 573 833 | reacties@doubleperformance.nl | www.doubleperformance.nl

Support_magazine-06-2016

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?