Definitief masterplan Park Brialmont

3. Ruimtelijke principes
Er liggen drie ruimtelijke principes ten grondslag aan het
Masterplan:
1. Het verbinden van de groengebieden tot één samenhangend
park
2. Het reduceren van geluidsoverlast in de omgeving van de
ring, zowel voor park als woonwijk
3. Eenheid in inrichting binnen de nieuwe identiteit van Park
Brialmont
De eerste twee ruimtelijke principes betreffen ontwerpend
onderzoek dat in het masterplan gedetailleerd is uitgewerkt.
Het onderzoek toont aan dat het mogelijk is een kwalitatieve
verbinding op parkniveau te realiseren die de drie versnipperde
groengebieden omvormt tot een samenhangend park. Het
ontwerpend onderzoek door het ontwerpteam en bijhorende
technische en akoestische doorrekeningen door de Universiteit
van Gent tonen aan dat een geluidswal een significant effect heeft
op het verbeteren van de geluidskwaliteit van zowel het park als
de achterliggende bebouwing en dat dergelijke infrastructurele
ingreep op een kwalitatieve manier integreerbaar is. Het geheel
van ontwerpend onderzoek levert een scala aan waardevolle
inzichten die verder onderzocht moeten worden binnen het
proces van de intendant van de Vlaamse overheid.
3.1 Case-study: verbinden van drie groengebieden
tot één samenhangend park
Om van Park Brialmont één samenhangend park te maken is een
parkverbinding noodzakelijk. De parkverbinding over de ring
en de Singel verbindt de verschillende geïsoleerde groenzones
met elkaar en creëert zowel ruimtelijke als programmatorische
samenhang tussen Oud- en Nieuw-Berchem.
De huidige voetgangersbrug vormt een louter functionele
verbinding tussen Oud- en Nieuw-Berchem. De hoogte van de
voetgangersbrug is gedimensioneerd op de vrije-doorgangshoogte
van 5,70m ter hoogte van de Binnensingel. Hierdoor zijn steile
aanloophellingen noodzakelijk om de brug te betreden en vergroot
de voetgangersbrug vanuit de beleving de kloof tussen beide
stadsdelen. De huidige brug is niet geschikt om als parkverbinding
te fungeren.
Een nieuwe parkverbinding dient naast een functionele verbinding
over de ring ook een kwalitatieve parkruimte op zichzelf te
vormen. Hierdoor ontstaat een doorlopende parkruimte die
visueel, recreatief en ecologisch de verschillende groenzones met
elkaar verbindt. Daarom moet de parkverbinding voldoen aan
bepaalde voorwaarden:
• voldoende breedte
• groene inrichting
• voldoende dik grondpakket om volwaardige bomen op te
planten
De parkverbinding bestaat uit een minimaal 90 meter breed
stadsduct over de ring en de spoorlijn, in combinatie met een
voetgangersoversteek met verkeerslichten ter hoogte van de
Binnensingel. Bij een smallere breedte ontstaat er namelijk een
tunneleffect en heeft de passant niet het gevoel een parkruimte
te doorkruisen.
Bestaande voetgangersbrug (AG VESPA, Bart Gosselin)
Referentiebeeld stadsduct Prinsenbeek (Nederland)
Een bijkomende kwalitatieve verbinding voor langzaamverkeer
is ook wenselijk voor het verfijnen van het netwerk tussen
Antwerpen intra- en extramuros. Dit wordt ook onderschreven in
het overkappingsonderzoek deel 2.
In tweede orde worden de Mechelsebrug en Posthofbrug
omgevormd tot secundaire parkverbindingen. Het ontwerpend
onderzoek naar de parkverbinding is tot stand gekomen aan
de hand van een cyclisch ontwerpproces, waarbij technische,
ecologische, recreatieve en landschappelijke parameters ten
opzichte van elkaar werden afgewogen, en resulteerde in een
aantal randvoorwaarden m.b.t. de inrichting, locatie en technische
aspecten van de parkverbinding.
In het hiernavolgende is een case-study uitgewerkt, uitgaande
van het minimale kwalitatieve scenario van een 90 meter brede
parkverbinding en uitgaande van de huidige ring. Binnen het
onderzoek van de intendant zijn er echter andere scenario’s
denkbaar, met andere randvoorwaarden en bredere verbindingen.
Grotere projecten zouden echter ten alle tijde rekening moeten
22