ROT 1 (2012) - Parochie onze lieve vrouw geboorte Halfweg

liederen, want daarin herkende zij haar eigen geloof, en gelovig was
ze. Haar zoon Marcel besloot zijn indrukwekkende In Memoriam met
de woorden: “Mam, je was een warme, meelevende, creatieve, altijd
positieve vrouw die wist wat doorzetten was en nooit opgaf. Voor de
mensen om je heen een geweldige vrouw, een lieve Oma en een
fantastische moeder.” Moge Ans Slot – Beerepoot nu rusten in
vrede! (pastor Nico Kuiper)
Piet Bottelier (74 jaar)
Op zondagmiddag 8 januari is Piet gestorven in het Antoni van
Leeuwenhoek Ziekenhuis in Amsterdam, na een paar moeilijke
weken thuis en in het ziekenhuis. Hij was voor hem een hard gelag
te moeten ervaren dat er geen redden meer aan was. Bewust heeft
hij tenslotte afscheid genomen van zijn geliefden. Piet laat een grote
leegte achter, op de eerste plaats bij Henny met wie hij de laatste
jaren van zijn leven gedeeld heeft, maar ook bij Elly, zijn zoon Hans,
zijn dochter Karin, zijn schoonkinderen en acht kleinkinderen. Voor
de parochie is de dood van Piet een groot verlies. Hij had het
overzicht over alles wat er in de kerk gebeurde. Piet had een grote
liefde voor het gebouw en zorgde er voor dat alles piekfijn in orde
was. Hij regelde voorgangers en ging regelmatig zelf voor in een
woord- en communieviering. Met enthousiasme en toewijding
schreef hij zijn eigen preken. Dat was de manier waarop hij over zijn
eigen geloof kon spreken. Als er iets bijzonders in de kerk was,
maakte Piet de draaiboeken en dan kon je er op rekenen dat alles
voor mekaar kwam. Groot waren de verdiensten van Piet ook voor
de voetbalclub en voor de KNVB. Heel hecht waren nog steeds de
banden met het bedrijf waar hij met hart en ziel gewerkt had. Het
mag dan ook niet verbazen dat de kerk op zaterdag 14 januari
stampvol zat. In de viering dankte de oudste kleinzoon zijn opa voor
alles wat hij voor zijn kleinkinderen, op wie hij gek was, deed.
Mevrouw Ans Mossel-Veltkamp sprak namen het parochiebestuur
haar dank uit voor de grote inzet van Piet voor de parochiegemeenschap.
Na de viering hebben velen Piet nog begeleid
naar het crematorium in Driehuis, waar de verdiensten van Piet nog
eens door anderen werden gememoreerd. Zoon Hans sprak liefdevol
maar ook met een knipoog over het leven van zijn vader. ‘Ik
sta voor U in leegte en gemis’, zo begon het openingslied tijdens de
kerkdienst. Dat verwoordt precies het gevoel waarmee we afscheid
van Piet namen. Tegelijkertijd erkennen we dat de dood voor Piet
9