2017/04 juli - augustus

Terzake…!
We hebben een fantastisch motorrijdersvoorjaar achter de rug. Meer nog,
de laatste zes maanden waren perfect, want warm en droog. Droger dan
normaal en hiervan zijn vele boeren de dupe! Tijdens de BMW Promotietrip
beleefden we zelfs een dag met 36° in de schaduw en dit in mei. Ook
de Corsicareis was heet, zelfs hogerop in de bergen. We genieten dus van
de lange dagen en het stresmooie weer. De terrasjes zitten vol en de gelukkigen
onder ons zien met rasse schreden de zomervakantie naderen.
We hebben echter al wat reisjes achter ons. De meesten onder ons zijn tourrijders
en dan kijk je steeds uit naar die wegen in het buitenland. Dit jaar
stond er tot nu toe slechts één reis op het programma voor mij, nl. naar het
Bayerischer Wald. Net als bij de vorige trips viel het me direct op dat zodra
ik de Belgische grens overstak en Duitsland binnenreed, er onmiddellijk
een rust over mij kwam. De rijstress ebde weg.
Dat moet ik toch even toelichten. Ik rij overal rond in Europa en bij gelegenheid
af en toe eens daarbuiten, maar ik ken geen enkel land waar rijden, of
het nu met de motor, de auto of de lichte vracht is, zoveel stress geeft als in
Vlaanderen. Af en toe eens kunnen ontsnappen doet dan ook deugd, zeker
als het met de motor is.
Waar komt die stress dan vandaan? Het drukke verkeer. Ja, de file speelt
zeker een rol als ik met de auto of bestelwagen onderweg ben, maar ¾ de
van de kilometers maal ik af met de motor. De file is voor mij – in tegenstelling
tot diegenen die rondrijden in een blikken doos – niet de hoofdoorzaak
van de stress. Er zijn heel wat verschillende oorzaken, maar de achterliggende
oorzaak ligt bij de Vlaamse overheid en het beleid dat er sinds vele
jaren gevoerd wordt.
Er is gebleken dat de meeste bestuurders, zeker de mannen, van zichzelf
denken dat ze goede tot uitstekende bestuurders zijn, wat in de praktijk
toch niet altijd strookt met de waarheid. ‘Man’ zijnde volg ik het kuddegevoel.
Met bijna 2 miljoen kilometer op de teller heb ik toch al enige ervaring
en ik ben er altijd heelhuids doorgekomen. Die ene uitzondering was een
gebroken duim, nadat een auto een stop genegeerd had. Mijn rijstijl kan
BMW Clubjournaal 4/2017
3