vitamientje Ter Caele januari 2018

De tijd van toen
Herinneringen in notendopjes
De donkere weken rond het jaareinde.
Toen de tijd rond Sinterklaas aangebroken
was, werden wij door onze ouders aangemaand
steeds braaf te zijn. Anders zou de
Sint wel eens ons deur voorbijgaan, of,
werd er gedreigd met de zak van zwarte
Piet, moest hij toch binnenkomen.
Dagen op voorhand werden wij door de
zusterkes van de ‘kakschool’ voorbereid op
de komst van de heilige man.
De week voor de grote dag werden wij bijna
iedere namiddag bang gemaakt door
een geheimzinnige schim die sluipend
voorbij de vensterramen schoof. Met een
harde stoot de voordeur van de schooldeur
openwierp om daarna een volle greep kastanjes
over de gangschutting te gooien.
Kastanjes die wijzelf vergaard hadden in de
hovingen van het kasteel van Mijnheer Van
Hecke. Nu en dan werd de klasdeur op
een kier opengeduwd en werd een zwarte
hand zichtbaar die kwistig ‘karlientjes’ en
andere snoep de klas ingooide. Van de
zusters moesten wij dan altijd roepen:
’Dank U zwarte Piet’. We schreeuwden dan
ook uit volle borst, deels uit dankbaarheid
om het gekregene, maar ook deels om te
tonen dat we niet bang waren. Al zaten we
wel met de daver op het lijf. Toen ik ‘s
avonds de lange weg naar huis terug
moest en de avondschemering de struiken
en heesters begon toe te dekken, zag ik
achter iedere boom een ingebeelde schim
van de ene stam naar de andere sluipen.
Pas toen ik ons achterdeurke achter mij toe
trok en in het licht van de vertrouwde keuken
stond, kwam ik terug tot rust.
25