FORE 2008 nr 3

En gezellig was het ook, wat kon ons nu
nog gebeuren. We deden ons uiterste best
en lieten niets aan het toeval over.
Henk begon zowaar goed ver te slaan en
récht, een wereldbal vond ik.
“Nou..... , Europees is ook goed”, vond
Henk, bescheiden als hij is.
En toch werd hij niet beloond. Die mooie
rechte slagen eindigden vaak in een
bunker in de verte, wat Henk de opmerking
van de andere Henk opleverde:
“Henk, je houwt te weit, je moet niet zo
weit houwen.” De tactiek moest dus
worden aangepast.
Bijna birdies
En zo ploeterden wij voort met wisselend
succes. Een (bijna) birdie voor de ene
Henk, een (bijna) birdie voor de andere
Henk en ik maakte zowaar ergens een
parretje. Waarom die (bijna) birdies geen
birdies waren geworden, snapten we niet.
Waarom moet je het nou altijd ergens
verpesten. Heb je een mooie afslag, een
formidabele tweede slag, dan struikel je
weer over een rot putje of chipje. Het is
ook altijd wat met dat gegolf.
Tóch blijf je erin geloven, wij dus ook.
Verrassend gewonnen
Dat bracht mij bij de A-dames op de eindzege
met 27 Stableford punten.
Verrassend was het wel, te winnen met zo
weinig punten, de rest had er dus nog
minder. Soms heb je inderdaad geluk.
Het zal wel aan het weer gelegen hebben
of ergens anders aan, niet aan ons
in ieder geval..... En het bleef nog lang
gezellig in het Clubhuis (daarbuiten
regende het inmiddels). Met dank aan
alle vrijwilligers, graag tot de volgende
keer!
Willy Queis
FORE 2008 nr 3
Opmerking:
Onze “Henkies” waren echt niet gek als
ze de “kraters” repareerden die er in de
greens geslagen waren. Maar om er per
green nog zeker drie extra te repareren
die door anderen veroorzaakt waren, dat
had niet nodig moeten zijn. Het is toch
niet te moeilijk om een plag terug te leggen
of een pitchmark te repareren en tijd
kost het nauwelijks. Wél kost het speelplezier
voor anderen. Wij zijn te klein om
hier extra personeel voor in te zetten, leg
dus even die plag terug en/of repareer
die pitchmark. Een beetje extra beweging
kan bovendien geen kwaad.
Zomeravond 3, woensdag
25 juni
De dag ervoor, 24 juni, nog een paar uur
geoefend op de baan. Het ging niet bijzonder
goed. Na afloop hiervan even wat gaan
drinken in ons Clubhuis. Hier komen wij
aan de praat met een ander echtpaar en
uiteraard gaat het gesprek over golf.
“Morgen is er een wedstrijd”, zeiden ze.
“Waarom doe je niet eens mee? Dat is toch
leuk en ervaring moet je toch opdoen
door vaak te komen en ook door af en toe
eens mee te spelen in een wedstrijd.”
“Ja!” zei ik, “dat is dan afgesproken.”
Woensdagavond meldde ik mij aan bij de
wedstrijdleider en werd ik ingedeeld
samen met Lida Meijers en Iele
Schatteman. Op de afslag van hole 1 even
wachten tot het sein veilig was. Onze
golfpro Mike zwaaide ons nog even succes
toe. Bij het adresseren van de club
ging er van alles door mijn hoofd: let goed
op als je afslaat, blijf kijken naar de bal,
niet te vlug opkijken, rustig slaan.
19