Krantje 44-4 Tailleur pour Dames

als de bestemming…
behalve met kinderen op
de achterbank. Nu, of het
stuk goed of slecht is, dat
is “goesting”. Het is alleszins
degelijk opgebouwd
en er zitten diverse vormen
van humor in. Maar
ik werd alleen maar
blijer en blijer tijdens de
eerste repetities toen ik
merkte dat de richting
waar Jonas naartoe wilt,
totaal anders is dan wat
er al op komedie-vlak gedaan is in
het verleden bij Uilenspiegel.
Silke: Het fijne is dat Jonas ons tijdens de
repetities ook los laat en dat je op den
duur zelf weet van ‘Ah ja dat kunnen we
er misschien bij doen’. Hij staat open voor
inbreng en klopt meteen af of we iets er
in houden of niet.
Hoe zot maakt dit de repetities dan?
Daniël: Jonas heeft gezegd dat hij “stop”
zal zeggen als we er over gaan. Maar
tot nog toe heb ik nog geen “stop” gehoord.
Hij staat open voor inbreng, maar
hij zegt ook niet “doe zomaar iets”. Hij
heeft wel degelijk een strakke visie over
het stuk en alle suggesties moeten wel in
deze visie passen anders komen ze er
niet door, wat uiteraard heel goed is.
Brecht: We voelen ons dus wel een
beetje getriggerd om hem uit te dagen.
Dat maakt het gevaarlijk. Op de repetitie
lanceren we wel eens iets dat volgens
ons té gewaagd zal zijn… om dan een
enthousiaste Jonas te zien, waarna we
beseffen: “Lap, het zal er in blijven”.
Silke: Op zo’n moment denk ik dan ”f*,
eerst nadenken en dan pas doen!” Hij is
tot dit moment nog niet streng, we lachen
Daniël Van Dael
veel tijdens de repetities,
hij brengt
de zaken ook goed
aan en zal zichzelf
niet snel opjagen.
Zijn er al repetitiemomenten
geweest
dat je dacht,
ah nu gaan we
deze scène eens
doen en je was na
afloop verrast van
het resultaat?
Brecht: Ja, er worden
constant zaken tussen gegooid die
op het eerste zich totaal niet passen en
die ik nooit verwacht had te moeten doen
op de scène.
Silke: In het verleden heb ik twee keer
de typische maîtresse in een komedie
gespeeld. Ik had dus verwacht dat ik constant
zou moeten plakken aan mijn amour,
en als je de dialoog leest zou je het weer
zo kunnen interpreteren. Maar deze keer
pakken we het helemaal anders aan. Het
is eerder een constant spel van aantrekken
en afstoten. Wie weet raken we
elkaar zelfs het heel stuk niet aan maar
grommen we gewoon naar elkaar met
dierlijke geluiden…
Brecht: We gaan ook in een erg open
decor spelen zonder muren. Je speelt je
personage in een scène, maar ook nadat
je afgaat door een deur blijf je zichtbaar
in de coulissen als een soort van toneelmeester
en moeten we bijvoorbeeld
attributen aangeven aan spelers die nog
op de scène staan.
Silke: Tijdens de repetities kan je je dus
niet even afzonderen om je eigen scènes
te gaan instuderen. Jonas betrekt heel de
cast er constant bij om mee te doen. Het
10