Kek Mama editie 8

KIM TRIESSCHEIJN (38) WOONT SAMEN MET
BRAM (42) EN IS MOEDER VAN CHARLIE (2)
“Vroeger ging ik vooral naar mainstreamfestivals
zoals Lowlands en Pinkpop, nu kies
ik voor festivals in de natuur, waar kunst is
en bezoekers zich mooi aankleden. Waar
iedereen zich welkom voelt, van kinderen tot
tachtigjarigen.
Mijn vriend en ik gaan zo’n vijf keer per jaar
met vrienden naar een festival, soms een dag,
soms een weekend. Twee keer zonder onze
zoon, de andere weekenden nemen we hem
mee. Net een minivakantie: we ontbijten bij de
tent, gaan ’s ochtends met Charlie naar het
strand en vervolgens dansen in het bos.
Charlie vindt het fantastisch. Hij zit graag
op Brams nek, te klappen met zijn blauwe
oor doppen op. We krijgen bovenal positieve
reacties. ‘Wat tof dat je dit nog kunt doen als
je kinderen hebt’, zeggen mensen dan verrast.
Als Charlie mee is, passen we ons aan hem
aan: is hij de muziek even zat, dan is er altijd
wel een speelhoek; lang leve de familiefestivals.
En als hij honger heeft of moe is, regelen we
dat hij kan eten of een middagdutje kan doen.
In de tent, of onze bolderkar. We verdelen de
avonden: de ene avond blijf ik bij onze tent en
de andere avond mijn vriend.
Een paar keer ben ik naar festivals in het
buitenland geweest, zoals Wilderness in
Engeland en Burning Man in Amerika. Hoe
tof dat ook was, dat doe ik nu niet zo makkelijk
meer. Ik ga niet een week lang in een
woestijn dansen zonder dat contact met mijn
kind mogelijk is.
Voorheen dacht ik nooit na over het aantal
biertjes, maar als moeder ligt mijn drinktemp o
lager. Met een tweejarige kun je je niet makkelijk
meer een kater permitteren Het scheelt
dat ik lang kan teren op zo’n festival. Ben ik
misschien een dag doodop, maar hartstikke
vrolijk.” >
‘OP MEER-
DAAGSE
FESTIVALS
HEBBEN WE
OM EN OM
OPPASDIENST’