Luxebrochure NL 2015

inhoudstafel - organisatie - informatie - wedstrijden
Klaver 4 - wandeldagen - sponsors - Aktivia - Defensie
of voor rechts kiezen en de onverharde paden
opzoeken, deze laatste is echter wel de mooiste
maar tevens de moeilijkste route. Onze borden
zullen jullie wel inlichten over de mogelijkheden.
We wandelen dapper verder, passeren het
bemalingsstation, waar we een klein stop kunnen
inlassen en begroeten onze vrienden van de
hulppost. Iets verder vinden we water en nog iets
verder de eerste sampling van de dag. Het is dan
tijd om onze neuzen richting Langemark te draaien.
In de Slaaktestraat, juist voor de 10 kilometer,
herkennen we een oorspronkelijk Duitse imposante
bunker. Dit “Viking Ship”, zo genoemd door zijn
vorm, werd veroverd door de Fransen in juli 1917.
Een tweetal kilometer slaan we het Ledwidgepad in,
om ietsje verder de wandelaars van de 24 kilometer
op te pikken. Zij hebben, samen met de andere
kleinere afstanden, het centrum van Ieper onveilig
gemaakt om ten slotte via de Briekestraat het
stadscentrum te verlaten. Geen problemen deze keer
met het verkeer, we wandelen onder de ring door!
De 8 kilometer wandelt dan al richting Sint-Jan en
zal ons vervoegen op het einde van de wandeling.
De 24 en 16 kilometer gaan bijna in rechte lijn,
op kaart dan toch, richting Langemark. Ze passeren
onder andere het New Irish Farm Cemetery. Iets wat
de 32 pas op de terugweg zal doen. In Hemelrijk
splitsen de 24 en de 16 kilometer nog eens.
De 16 kilometer slaat rechtsaf naar “Blatezak”
terwijl de 24 de Pilkemseweg blijft volgen. Juist
voordat zij de Boezingestraat oversteken, komen zij
aan nabij het nieuw (16 augustus 2014) opgerichte
National Welsh Memorial Park. Er hangt ook een
gedenkplaat voor de bekende Welshe dichter
Hedd Wyn die hier tijdens de gevechten van
de derde slag om Ieper sneuvelde . Het park is zeker
het bezoeken waard. Eenmaal samen vervolgen
wij onze weg naar Langemark. We wandelen in
de Melkweg (hoe zou die straat aan zijn naam
komen?) om dan iets verder links in te slaan
naar de Duitse Militaire Begraafplaats, ook wel
“Studentenfriedhof” genoemd. Ook dit is een
aanrader, de beeldengroep van E. Krieger, de
sobere uitbeelding van 4 treurende militairen
en het poortgebouw met zijn 2 zijkamers zijn
zeker een bezoek waard, hou echter de klok in de
gaten. Hierna wandelen we verder naar de markt
41
van Langemark-Poelkapelle. We zitten dan in de
helft , het moment om een pauze in te lassen?
Er is immers veel te zien op de markt, we vinden
er de voorlaatste hulppost, water, de gekende
toiletten, gezellige terrasjes, een sfeermuziekje en
een kleine bevoorrading.
Halverwege en dus tijd om terug te keren naar
Ieper. We doen in eerste instantie de drukke
Zonnebekestraat aan, dit is de enige mogelijkheid
om aan het St Julien Canadian Memorial te
komen. Ook weer zo’n monument waar je echt
moet passeren als je in de buurt bent. Weet je dat
de 'Canadien' met zijn hoofd gericht staat naar
de plaats van waar de gaswolk destijds kwam
aandrijven. Zijn houding ('rest on your arms
reversed') is de traditionele militaire groet aan de
doden. Na het bezichtigen van dit imposante beeld
zoeken we de samensmelting op met de 16 kilometer.
Via een paar kleine wegen en kerkwegeltjes komen
we uit bij 4 Duitse schuilplaatsen die behoorden tot
de 'Canopus Trench', zoals de Duitse loopgraaf die
hier liep door de Britten genoemd werd. Die bunkers
werden op 31 juli 1917 door de Britten veroverd en
“gekeerd”. De bestaande deuropeningen werden
dicht gemaakt en de oorspronkelijke achtermuur,
die nu aan frontzijde gelegen was, werd verstevigd
met een extra betonnen muur. Aan de andere kant
werden nieuwe deuropeningen in de muur gekapt.
Op de boerderij naast deze bunkers is er
een tijdelijke kantine ingericht. Eigenlijk speciaal
voor de wandelaars van de 16 kilometer omdat
we niet willen dat ze dorst zouden lijden, maar
natuurlijk zullen ook alle andere kompanen daar
wel gebruik van maken …En omdat eigenlijk
alles vlot zou verlopen kunnen er uiteraard geen
toiletten ontbreken, alles aanwezig dus om een
pauze in te lassen. Als we dan nadien op het einde
van de straat naar links slaan, beseffen we eigenlijk
niet dat we in feite wandelen op de plaats waar de
eerste gasaanval van de Eerste Wereldoorlog heeft
plaatsgehad. Een 200 tal meter rechts op deze weg
ligt het herdenkingsmonument Kitchener’s Wood
en iets verder op onze weg vinden we nog een
referentie naar deze slag namelijk een gedenkplaat
voor het derde Bataljon (Toronto Regiment) van