Jubileumgids 50 jaar FC Brabantia

F.C. BRABANTIA
1966-2016

50 JAAR FC BRABANTIA
1966-2016

Geachte Lezer,
Voor U ligt de jubileum uitgave van het F.C. Brabantia clubblad.
Deze editie is speciaal samengesteld ter gelegenheid van het 50 jarige bestaan
van deze fantastische fietsvereniging.
Een club die het gepresteerd heeft, om 50 jaar lang de stormen des tijds te
trotseren en onveranderd te doen waar ze sterk in zijn.
En dat is gewoonweg “lekker samen fietsen”!
Dat klinkt heel simpel, en dat is het ook gewoon.
Want blijkbaar bestaat er in deze jachtige tijd van computers, smartphones
etc., voor velen nog steeds de behoefte om er regelmatig met een groep
gelijkgestemden op uit trekken en te genieten van elkaar en de natuur.
Zij die het hebben ervaren, weten dat er een knap psychiater aan te pas moet
komen om een vergelijkbare heilzame werking te bewerkstelligen.
Het is dan ook een bezigheid die absoluut niet tijdgebonden is, en die heden ten
dagen nog net zoveel voldoening geeft als 50 jaar geleden.
Dit zorgt tevens voor de continuïteit van een vereniging als Brabantia.
Denk echter niet, dat Brabantia niet met de tijd is meegegaan.
Het meest treffende voorbeeld hiervan is het feit, dat U momenteel zit te
lezen in het allerlaatste papieren exemplaar van ons clubblad.
Voortaan kunt U alle informatie terugvinden op onze gloednieuwe website
www.fcbrabantia.nl .
Alle leden worden ook met grote regelmaat op de hoogte gehouden van de
laatste ontwikkelingen door middel van een fraaie digitale nieuwsbrief.
Voor nu wensen wij U echter heel veel lees- en kijkplezier in deze speciale
jubileum editie.
En tegen F.C. Brabantia zouden we willen zeggen:
Hartelijk gefeliciteerd met jullie gouden jubileum, en nu onder in de beugel en
op het grote mes naar de volgende 50 jaar!!
De feestcommissie.

F.C. Brabantia
1966 – 2016

Voorwoord 50 jarig jubileum FC Brabantia
Beste lezer,
Op 4 november 1966 werd FC Brabantia opgericht. En dat is dit jaar 50 jaar
geleden. Een moment om even bij stil te staan want 50 jaar is een hele tijd.
Felicitaties zijn dan op hun plaats. Namens het gemeentebestuur feliciteer
ik de club van harte met dit mooie jubileum!
Onder het motto “samen uit, samen thuis” worden al jaren tochten
georganiseerd voor de fietsliefhebber. Het jaarlijkse hoogtepunt wordt
gevormd door de Giel Lambregts veldtoertocht. Een toertocht door de natuur
van onze gemeente die dit jaar aan alweer de 37 e editie toe is. Een toertocht
die jaarlijks vele honderden deelnemers kent. Een prachtig evenement
georganiseerd in Dè Wielergemeente van Nederland. Een evenement dat
fietsliefhebbers van binnen en buiten de gemeente naar Rucphen trekt. Een
mooie reclame voor de club, voor de gemeente en voor de wielersport!
Het wielrennen zit in de genen van de West-Brabander. Mede daarom kan
een club als Brabantia dit jaar het 50-jarig jubileum vieren. Ja het is waar,
de gemiddelde leeftijd van de leden neemt toe. En ja het is waar, de jeugd
laat zich niet makkelijk verleiden om lid te worden van de club. De tijden
veranderen en vroeger komt nooit meer terug. En daarom gaat FC Brabantia
met de tijd mee. Een nieuwe website met het laatste nieuws over de club en
de activiteiten. En de papieren versie van het clubblad heeft ook de langste
tijd gehad. Deze is vervangen door een digitale versie.
Wat blijft is het fietsen. Tegen de wind in. Op de weg of in het bos. Binnen de
gemeente of ver daarbuiten. FC Brabantia is klaar voor de toekomst.
Marjolein van der Meer Mohr
Burgemeester van Rucphen

In de wielersport (en trouwens alle andere sporten) geldt het oude gezegde:
“Er kan er maar één de eerste zijn”.
En hoe oud een vereniging ook mag worden, dit geldt uiteraard ook voor de
voorzitter.
De allereerste voorzitter van F.C. Brabantia was Cees Moerkens.
Als je Cees zou moeten vergelijken met een fiets, dan is Cees beslist niet van
het type moderne Carbon, wat met één grote klap in een mal wordt geslagen
en daarna snel afgemonteerd.
Nee, Cees is meer een op maat gemaakt model, met zorgvuldig afgemeten
stalen buizen die vervolgens met liefde en geduld in elkaar worden gelast tot
een stukje maatwerk wat een levenlang meegaat.
Dezelfde liefde en geduld die Cees vanaf November 1966 tot op de dag van
vandaag koestert voor F.C. Brabantia, en die ongetwijfeld ook zijn levenlang
zal meegaan.
Betrokken als altijd, is Cees bereid gevonden om voor dit jubileumblad een
aantal stukken te schrijven.
Hieronder vindt U het eerste gedeelte.
Bedankt Cees, voor de enorme bijdrage die jij hebt geleverd aan onze
vereniging.
Je hebt leden en je hebt Ereleden, jij bent van het schaarse soort!

Gouden Brabantia
De jubileum commissie vond het een goed idee, om ter gelegenheid van ons
gouden jubileum een extra clubblad uit te geven, waarin dan diverse oudvoorzitters
enz. een woordje zouden schrijven.
Het begon allemaal in het toenmalige “Café Sep” in Zegge, waar op een avond
in November een zestal jonge mensen samenkwamen om te bespreken, of er
naast bestaande clubs mogelijkheden waren voor nog een nieuwe club.
Men durfde het aan, niet wetende wat een werk dat zou worden.
Maar toch, nu vele jaren later kan ik wel zeggen, dat de moed is beloond!
Vele successen volgden, honderden fietsliefhebbers wisten de weg naar F.C.
Brabantia te vinden.
Het onbekende Zegge werd dankzij de fietsclub bekend in heel Nederland en
België.
Voor mij persoonlijk waren de grootste successen de Koninklijke goedkeuring
op onze statuten, en uiteraard op fietsgebied het Nederlands kampioenschap
toerfietsen vanuit Elst in de Betuwe.

De groei zat er goed in, het toerfietsen in heel Nederland ontwikkelde snel, en
ook Brabantia klom omhoog.
In deelnemersaantallen aan onze tochten, en in ledenaantal.
Het zestal wat begon in 1966 was gegroeid tot boven de 250 leden!
F.C. Brabantia was een begrip in Nederland geworden.
Veel is ondertussen veranderd, ook in mentaliteit.
Iedereen kan beoordelen, of alle veranderingen wel verbeteringen zijn
geweest, maar dat is ieders eigen gedachte.
Ik wens iedereen veel leesplezier, en ik wil de jubileum commissie bedanken
voor hun werk.
Allen, bestuur en leden, en iedereen die F.C. Brabantia een warm hart
toedraagt, van harte gefeliciteerd!!
C. Moerkens.
Oud voorzitter.

Babantia door de jaren heen

Soms zwerven je gedachten even terug naar vroeger.
En het lijkt wel of dit steeds vaker gebeurt naarmate je ouder wordt.
Je bent dan weer even dat kleine ventje dat samen met zijn vader aan de
kant van de weg staat te wachten op een naderend peloton.
De tintelingen van spanning golven door je lichaam, want je voelt dat er iets
bijzonders zit aan te komen.
En dan, veel te snel stuift de meute aan je voorbij.
Je geniet van de heerlijke geur van massageolie, de prachtige kleuren van de
shirts en de glinstering van de zon op de stoere raceframes waarvan je er oh
zo graag één zou bezitten.
Maar voor je het weet zit je weer op je kinderfietsje naast je vader op weg
naar huis.
De beleving was maar voor even, maar de herinnering zal altijd blijven.
Terugkijkend op de 50 jaren die F.C. Brabantia nu achter de rug heeft krijg
je een vergelijkbaar gevoel.
Die 50 jaren lijken in de herinnering van de mensen die ze geheel of
gedeeltelijk hebben meegemaakt net zo snel voorbijgevlogen als het peloton
voorbijvloog aan het manneke met de openstaande mond.
Soms zou je willen dat je weer even dat ventje van toen was, maar dat ventje
is langzaam opgelost in de mist der tijd en komt nooit meer terug.
Soms ook zou je willen dat die gouden tijden van F.C. Brabantia er nog
waren, maar diezelfde slokop van tijd is ook hiermee aan de haal gegaan.
Is dat erg?
Absoluut niet, want de beleving ging voor je gevoel te snel, maar de
herinneringen zijn voor altijd!
Want nu 50 jaar na oprichting staat er een fietsclub om “U” tegen te zeggen.
Toen de klassieker Luik- Bastenaken- Luik een fiks aantal jaren bestond
begon men haar liefkozend “De oude Dame” te noemen.
Sommige mensen vinden dat Brabantia inmiddels ook aan een koosnaampje
toe is waaruit respect voor haar ouderdom naar voren komt.
Ik zeg hier, om de drommel niet!
Ik stel voor om F.C. Brabantia anno 2016 “De jonge Meid” te gaan noemen.
Het stof is resoluut van de schouders geveegd, en we zijn levendiger dan ooit!
Wekelijks staan jong en oud popelend van ongeduld bij “De Vijfsprong” te
wachten om aan weer een prachtrit te beginnen.
De fietsen waar we vroeger alleen maar van konden dromen staan te

glinsteren in de zon.
We dragen prachtig gekleurde Brabantia shirts.
De tintelingen van spanning golven door onze lichamen.
Het ventje van vroeger is weer ontwaakt in ons!!

Medio Mei van dit jaar bereikte ons het droeve bericht, dat onze oudvoorzitter
Dhr. Kees van Puijenbroek was overleden.
Kees heeft de voorzittersfunctie vervuld van 1977 tot 1984.
Alle (oud) voorzitters zijn in de gelegenheid gesteld om in dit jubileumblad
een bijdrage te leveren in de vorm van een zelfgeschreven stukje.
In de zware koers die “Het leven” heet, weet echter niemand waar zijn
persoonlijke finishlijn is getrokken.
De streep van Kees lag helaas net iets te vroeg om nog een bijdrage te
kunnen leveren aan dit blad, of om te kunnen deelnemen aan de
festiviteiten.
Dat neemt echter niet weg, dat deze Brabantia- man van het eerste uur wel
degelijk een plaatsje verdiend in deze speciale uitgave.
We hebben besloten, om wat feiten van Kees op een rijtje te zetten.
Kees raakte reeds in 1961 hevig geïnteresseerd in het toerfietsen.
Hij benaderde in die tijd de toenmalige toerfietsbond (Samenwerkende Rijwiel
Toerclubs) om te vragen waar hij in Brabant terecht kon om zijn geliefde
hobby te beoefenen.
Deze konden hem melden, dat de enige toerfietsclub in Brabant op dat
moment “R.T.C. Noord Brabant” te Roosendaal was.
Veel te kiezen viel er dus niet, maar dat mocht de pret niet drukken, en in
1962 werd Kees officieel lid van deze vereniging.
Hij was op dat moment trouwens de trotse bezitter van een originele RIHfiets
(Rijwiel Industrie Haarlem) met een plat stuur en 5 versnellingen.
Kort hierna is het platte stuur trouwens vervangen door een echt racestuur.
Toen in November 1966 een select gezelschap bij elkaar kwam in Zegge om
een nieuwe toerfietsclub op te zetten was Kees daar onmiddellijk bij.
In het begin vervulde Kees de functie van penningmeester.
Kees was trouwens niet de enige uit de van Puijenbroek familie die zich
aansloot bij F.C. Brabantia.
Ook zijn broers Piet en Joost kwamen erbij.
Piet maakte zich sterk in de tochtencommissie en Joost nam het clubblad
voor zijn rekening.
In 1984 viel de club uiteen in een westelijk en oostelijk gedeelte. (Toerclub de
Langstraat).

Vanwege zijn woonplaats kwam Kees automatisch bij de “ wijzen uit het
oosten” terecht.
Dat wilde echter geenszins zeggen, dat het westelijke gedeelte zich niet meer
in zijn belangstelling mocht verheugen.
Nee, het schijnt dat Kees en Broeder Edgar Ruys nog regelmatig
samenkwamen om urenlang te praten over wat hij zelf “de mooiste fietsjaren
uit mijn leven” noemde.
Beste Kees, of er ergens een wielerhemel bestaat, daarover lopen de
meningen sterk uiteen.
Maar mocht er onverhoopt toch één bestaan, dan hopen wij, dat er in Mei
van dit jaar een prachtige RIH- fiets op je stond te wachten met héél veel
versnellingen en een echt hangstuur.

Brabantianen in het buitenland

Wim van der Kraan is één van die leden die het reeds meer dan 40 jaar
volhoudt bij F.C. Brabantia.
Hij was ook de man die de ondankbare taak had om de club door misschien
wel de zwaarste periode van haar bestaan heen te loodsen.
In 1984 viel de club uiteen in een westelijk en oostelijk deel, en Wim werd
voorzitter van “ons” westelijke gedeelte.
Dat hij het toen prima heeft gedaan, blijkt wel uit het simpele feit, dat we nu
32 jaar later als kerngezonde vereniging ons gouden jubileum vieren.
Wim bedankt hiervoor !!
Zonder jou had de toekomst van onze club er heel anders uit kunnen zien.
Op de fiets is Wim nog een echte oerdegelijke toerder.
Zijn Gazelle was de laatste jaren steevast getooid met een stevige lederen tas
voor op het stuur, en de wielen waren voorzien van ouderwetse spatborden.
Vergelijk dat maar eens met de vederlichte carbon- karretjes waarmee de
meerderheid tegenwoordig komt aanzetten.
Er zijn er al bij die geen belletje van een paar gram willen monteren, omdat
dat niet hip genoeg is, of omdat ze als de dood zijn dat het gewicht van de
fiets te ver oploopt.
Ik heb verder lang lopen verzinnen, hoe ik Wim het beste kan omschrijven.
Maar telkens kom ik weer terug bij diezelfde conclusie:
Wim is gewoon een verschrikkelijk aardige man!

Wim van der Kraan, voorzitter van 1984-1989.
F.C. Brabantia viert haar 50 jarig bestaan, wat een unicum is in deze tijd.
Als je terugkijkt is het toch wel erg snel gegaan.
In 1976 ben ik zelf lid geworden van F.C. Brabantia.
Door mijn werkzaamheden bij de broeders in het internaat “St.Louis” leerde
ik broeder Edgar kennen, die het altijd maar over fietsen had.
Ik had ook een racefiets, maar die stond werkeloos in de garage, en geregeld
vroeg Edgar “fiets eens een keer mee.” !
En zo gezegd zo gedaan, wat heb ik afgezien die eerste keren dat wij samen
een ritje fietsten.
50 Kilometer, en ik dacht er komt geen einde aan.
De broeder fietste voor mij, en hij zei alleen maar “moet je hier kijken, en
moet je daar kijken”, maar ik zat als een dood vogeltje in zijn wiel.
En bij thuiskomst zei de broeder, lekker gefietst je kunt goed meekomen,
maar hij had niet één keer omgekeken.
Maar door meer te trainen werd de conditie beter, en fietste ik op zaterdag en
zondag mee met de club.
De ritten waren erg gevarieerd.
In die periode steeg het ledenaantal erg snel, wekelijks zag je er wel nieuwe
leden bij.
Als wij een rit hadden bij een zustervereniging, waren we meestal de grootste
groep, en namen de eerste prijs mee naar Zegge.
Zo ook op 1 mei (dag van de arbeid), dan werd er een toertocht in België
gereden, zoals Drongen- Valencienne- Drongen van 200Km .
Bij deze een toelichting hoe dat ging.
Er werd bij Frans Jongenelen een busje gehuurd met op het dak een
fietsendrager voor alle fietsen.
Het was vroeg verzamelen bij Tony Dekkers in Roosendaal, en dan naar
Drongen.
Aan de bussen mankeerde nog wel eens wat, en zo ook aan deze.
Op de terugweg stopte de bus om de paar kilometer, en voor het euvel was
gevonden, waren we een paar uur verder.
We moesten namelijk iedere keer diesel oppompen, en dan konden we weer
een stukje verder rijden.
Uiteindelijk bij mensen aangebeld, en gevraagd of we naar Nederland
mochten telefoneren.
Frans Jongenelen is ons op wezen slepen achter zijn Opel Manta, wat nogal
een hachelijk avontuur was.
Al met al waren we om 11 uur terug in Roosendaal, maar wel met een grote
beker als eerste prijs voor de grootste groep.
De vereniging werd te groot, en is opgesplitst.

In Drunen werd club “de Langstraat” opgericht en wij bleven Brabantia.
Alleen na de splitsing hadden wij nog maar één bestuurslid, Broeder Edgar.
Ikzelf werd als voorzitter gevraagd, en heb daarin toegestemd.
In 1989 is Bert Gelens gekozen als voorzitter, maar mijn periode als
bestuurslid stopte hier niet, want in de tochtencommissie ben ik een aantal
jaren actief geweest.
En in het bestuur ook jarenlang 2 e secretaris.
Toen J.Marijnissen wegens ziekte moest stoppen, en er in de club niemand
secretaris wilde worden, heb ik mij daar maar voor aangemeld.
Deze functie heb ik tot en met 2015 vervuld.
Ik wens de club nog vele fijne jaren toe, en op naar het volgende jubileum !
Wim van der Kraan.

Voor deze jubileum uitgave van ons clubblad leek het ons leuk, om eens een
interview te houden met wat mensen die al erg lang met de club verbonden
zijn.
Onze eerste keuze viel daarbij op Toon van de Broek, die reeds 41 jaar lid is.
Toon is een aardig en bescheiden mens, die voor elke tocht waaraan hij
deelneemt vanuit zijn woonplaats Prinsenbeek naar Rucphen gefietst komt.
Er zijn talloze verenigingen die voor Toon dichterbij gelegen zijn, maar Toon
peinst er niet over om zich daarbij aan te sluiten.
Nee, dan maar een flink aantal kilometers per rit meer afleggen, dat heeft hij
er graag voor over.

Beste Toon,
Kun jij je nog herinneren wanneer je jouw eerste racefiets hebt gekocht?
Toon: Mijn eerste racefiets heb ik in Mei 1974 gekocht.
Weet je nog wat voor merk en kleur het was en waar je hem gekocht hebt?
Toon: De kleur was blauw, het merk weet ik niet meer, en ik heb hem
bij Ad van Overveld gekocht.
Wat is voor jou de aanleiding geweest om je aan te melden bij F.C.
Brabantia?
Toon: Mijn zwager Kees Jolie uit Rijen was al clublid bij F.C.
Brabantia.
Hij zei, dat ik maar eens een rit mee moest rijden.
Het was de Kastelentocht en ik was verkocht.
Ben je nog geïnteresseerd in andere sporten, en zo ja, welke?
Toon: Wel geïnteresseerd in andere sport, maar zelf niet actief.
Zijn er buiten F.C. Brabantia nog andere sportverenigingen waarbij je
aangesloten bent geweest?
Toon: Ik ben aangesloten geweest bij sportvereniging KPJ Princenhage.
Wat vonden je vrouw en kinderen van het feit dat je in de weekends zo vaak
op pad was met de fietsclub?
Toon: Dat was toen geen probleem, zou nu wel eens anders kunnen
zijn.
Ben je uitsluitend geïnteresseerd in het toerfietsen of volg je ook op TV
wielerwedstrijden?
Toon: Ik volg op TV ook wielerwedstrijden.
Mocht je ook op TV het wielrennen volgen, waarnaar gaat dan je voorkeur
uit, de grote rondes zoals de Tour de France, of liever de ééndagswedstijden
zoals de ronde van Vlaanderen?

Toon: Ik kijk graag naar de Tour de France, de Giro en de Vuelta,
maar de klassiekers zie ik ook graag.
We weten van jou Toon, dat je zowel op de racefiets als de mountainbike
actief bent.
Als je echt gedwongen een keuze zou moeten maken, zou je dan kiezen voor
de racefiets of mountainbike?
Toon: Dan kies ik voor de racefiets.
Zijn er tijdens je lange lidmaatschap van Brabantia gebeurtenissen geweest
die grote indruk op je hebben gemaakt, en die je voor altijd bij zullen blijven?
Zo ja, welke?
Toon: De Elfstedentocht in 1976 met een 40-tal Brabantianen, de
fietstocht Parijs-Roubaix in 1977 en ook de 400Km vanuit Zegge zijn
mooie herinneringen.
Maar ik vergeet ook niet de Ster van Zegge van 200Km in sneeuw,
hagel en regen!
Ben je iemand die veel aan zijn fiets sleutelt, of laat je liever alles aan de
fietsenmaker over?
Toon: Nee, dat laat ik maar aan de fietsenmaker over.
Na het seizoen breng ik mijn racefiets wel naar Ad van Overveld toe.
Heb je de liefde voor de fiets van je ouders meegekregen, of is dat gewoon zo
gegroeid?
Toon: Dat is zo gegroeid, want wij moesten vroeger altijd op de fiets,
het was niet anders.
Je bent zelf al jarenlang lid van de tochtencommissie, is er een bepaalde rit
uit ons programma die je voorkeur heeft, en waarom is dat zo?
Toon: De rit naar de Philipsdam heeft wel mijn voorkeur.
Mooie wegen en een goede koffiestop in Oude-Tonge.
Beste Toon, heb je nog speciale wensen voor onze 50 jarige club?
Toon: Dat de fietsclub F.C. Brabantia nog vele jaren zo door mag
gaan!!!

Brabantianen in het veld

Dan zijn we nu toe aan een artikel geschreven door oud voorzitter Bert
Gelens.
Bert heeft de voorzittersfunctie maar liefst 16 jaar met overgave vervuld.
Bert bedankt daarvoor!
We hebben hier echt te maken met een kilometervreter.
In zijn topjaren legde Bert met gemak 10.000km per jaar af!
U begrijpt, dat je dergelijke afstanden niet realiseert door op zondagochtend
af en toe even een rondje van 60km mee te pikken.
Nee, je zult dan bij kou, nattigheid, storm etc. in de koersbroek moeten om
dit respectabele aantal kilometers bijeen te sprokkelen.
Er is een jaar geweest, dat Bert (volgens mij met bloedend hart) het
lidmaatschap van F.C. Brabantia heeft opgezegd.
In 1984 wordt hij door zijn bedrijf voor een jaar uitgezonden naar Rouen in
Frankrijk.
Hij sluit zich aldaar aan bij een plaatselijke fietsvereniging en trapt ook daar
trouw zijn kilometers weg.
Niks mis met Franse (fiets) mensen, maar wat zal Bert een fenomenale sprint
hebben getrokken om zich bij terugkomst in Nederland weer bij zijn clubje
Brabantia aan te melden!
Want waarheen een mens ook mag gaan, en wat hij ook mag doen,
Alleen bij het “Gouden” Brabantia voelt hij zich echt een kampioen!

Voorzitterschap 1989-2005
Tijdens de ledenvergadering van 19 november 1989 werd ik gekozen als
voorzitter van F.C.Brabantia, een hele eer.
De voorzittershamer kreeg ik overgedragen door Wim van der Kraan.
In deze periode is er natuurlijk veel gefietst, maar er zijn ook talrijke leuke
herinneringen, en daarvan zal ik er een aantal vertellen.
In 1990 werd Giel Lambregts 75 jaar en ontving een bord, waarop hij geëerd
werd als " Cross Koning ".
Giel was een enorme liefhebber van het veldrijden en maakte de route, al
kappend, voordat wij in de winter door het bos gingen.
Later is onze cross vernoemd naar Giel.
1991, onze club bestaat nu 25 jaren en dat werd gevierd met een
jubileumtocht, de 25e Brabantse Pijl.
Ook werd het districtkampioenschap verreden, we werden 3e.
Op 16 november werd in Zegge de receptie gehouden voor genodigden,
verenigingen en leden.
De cross trok 188 deelnemers.
1992, Onze gastvrouw in het clubcafe te Zegge ontviel ons, hetgeen later tot
het verlaten van het clubcafé zou leiden.
De veldtoertocht trok 300 deelnemers, dit soort ritten begon steeds meer
deelnemers aan te trekken.
1993, Twee leden waren 25 jaren aan de club verbonden, te weten Ad van
Overveld en Piet Brans.
Broeder Edgar werd erelid.
Gebeurt er tijdens het fietsen weleens een ongeluk, ja.
Twee leden overkwam een wielren kwaal, namelijk een gebroken sleutelbeen.
In september overleed Giel.
1994, Cor Beljaars ontviel ons helaas.
We werden weer districtkampioen, de ploeg bestond uit 3 vrouwen en 3
mannen.
Bijzonder toen, nu fietsen er veel vrouwen, gelukkig met een herenframe.
1995, De clubstatuten moesten gewijzigd worden, echter we konden ons
notariskosten besparen.
De wet werd gewijzigd, statuten zijn daarmee van onbepaalde duur.
Niet alles uit den Haag is negatief.

De Bosbad-4daagse, ooit gestart door Brabantia, trok 2000 deelnemers.
We reden in nieuwe clubkleding en getooid met een helm.
1996, Het fenomeen Clubritten verliest terrein, clubs nemen steeds minder
deel aan ritten van collega verenigingen.
Gevolg de kosten worden niet meer gedekt .
1997, Een gebruikelijk fietsjaar, ik noem Ster van Zegge, Oranjetocht, Tocht
over de Veluwe, Ronde van Limburg enz.enz.
We keken niet op een Kilometertje.
En 650 deelnemers aan onze cross vanuit wijkgebouw “De Nieuwenberg.”
1998, Ons clubcafe moesten wij na 31 jaar vaarwel zeggen.
Het cafe ging steeds over in andere handen, en we stonden vaak voor een
gesloten deur.
Jammer de familie Sep heeft ons jaren met veel plezier onderdak gegeven.
Gekozen is toen voor Sporthal “de Vijfsprong” in Rucphen.
Het veldrijden werd populair en hier hebben we kleed- en doucheruimten en
parkeermogelijkheden.
dit jaar ondanks sneeuw en ijs 400 deelnemers aan onze cross
1999, Langzamerhand worden de ritten die we rijden korter, de hoge
gemiddelde leeftijd van de leden gaat een rol spelen.
Ondanks pogingen de jeugd te interesseren lukt het niet om nieuwe leden te
werven.
Wel 680 deelnemers aan onze veldtoertocht.
2000, De Millenniumtocht verregend, ook Olympia's toer werd afgelast wat
bij topamateurs niet vaak voorkomt.
Wel 910 deelnemers aan de Giel Lambregts tocht.
2001, We bestaan 35 jaar , maar het ledental zakt.
Er worden veel pogingen gedaan via publiciteit om aan nieuwe leden te
geraken, maar helaas.
Wel werd de 35e Brabantse Pijl vereden.
Nu werd er ook deelname van profs aan onze veldtoertocht vermeld o.a
Boogerd en andere Rabo-bank mannen.
2002, We reden een tocht van Kevelaer naar St.Willebrord om met de baten
het Parochiepark op te knappen.
Helaas slechts 38 deelnemers waaronder enkele profs.
De veldtoertocht een nieuw record, 1178 deelnemers.
De cross is nu gekend in Belgie met als gevolg dat er veel Belgen mee gaan
rijden.
Jullie hebben een mooie rit , prima organisatie en veiligheid voorop, Waarvan
akte.

2003, Helaas overleed Janus Jongenelen.
Jarenlang gebruikte wij zijn busjes om naar de startplaatsen van verre ritten
te rijden.
Veldtoertocht 1553 deelnemers.
Dank ook aan de vele niet clubleden die ons de organisatie mogelijk maken.
Er zijn ongeveer 60 à 70 mensen nodig om de tocht veilig te laten verlopen.
2004, Vele tochten werden er dit jaar verreden, ook de Zeelandburg werd
aangedaan.
Ook buiten de club reden leden veel tochten, zoals rond de Bodensee, even
naar Rome fietsen, enz.
Mien van den Broek overkwam een ongeluk in zijn molen, de gevolgen waren
ernstig.
Schade aan het bekken en een zenuw in zijn bovenbeen buiten werking.
Voor Mien en mijzelf het einde aan 10 jaar samen door de week fietsen nadat
wij met pensioen kwamen.
2005, Mien en Ria van den Broek bedankten onze leden voor de
belangstelling die zij ontvingen na Mien zijn ongeluk.
Mien ontving een glazen molen, een kopie van de Sprundelse molen, hij was
er zeer blij mee.
De clubkleding werd vernieuwd, weer in het Brabantia rood.
De veldtoertocht trok 1120 deelnemers.
Er mist nog veel aan dit overzicht van mijn voorzitterschap, nog veel zou
kunnen worden vertelt over de vele tochten.
Ik ben nog steeds graag lid van onze club, een club van het echte toerfietsen.
Je kon jezelf ontspannen, jezelf fit houden, sociale contacten, en we hebben
veel gezien onderweg, meer dan met een auto.
Heden ten dage hebben de jongere geen tijd, ze besteden wel tijd aan de
elektronische gadgets.
Berg ze op en fiets eens!!
Het voorzitterschap overgedragen aan Jos van Ginneken, als herinnering
ontving ik een glazen fiets, die voor altijd mijn kamer zal sieren.
Oud voorzitter.
Bert Gelens.

Adri van Vlimmeren is een belangrijke spil binnen F.C. Brabantia.
Vice- voorzitter, hoofd tochtencommissie en penningmeester zijn een greep
uit de taken die Adri tot op de dag van vandaag vervult.
Als je Adri vraagt, of hij iets voor de club wil regelen, is zijn antwoord
meestal “ jot, da doen ik wel” .
En als er vergaderd moet worden voor de tochtencommissie of iets anders,
dan weet je eigenlijk al waar je moet zijn.
“ Kom maar gewoon bij mij thuis jongens, da’s net zo makkelijk”.
Hoewel hij zelf al enige tijd niet meer deelneemt aan onze wekelijkse tochten,
kan hij nog steeds vol vuur vertellen over mooie tochten van vroeger of leden
van toen.
Soms komt ook de schoenendoos tevoorschijn, waarin Adri alle trofeeën,
vaantjes, medailles, etc, etc bewaard.
En als hij die dan voor je neus leegkiepert, voel je jezelf plotseling behoorlijk
klein.
Hier zit een man die echt wel een stukje kon fietsen!
We hebben Adri ongeveer dezelfde vragen voorgelegd als Toon van de Broek.
Hier zijn de antwoorden van deze Brabantia kanjer.

Beste Adri,
Kun jij je nog herinneren wanneer je jouw eerste racefiets hebt gekocht?
Adri: Mijn eerste racefiets heb ik gekocht in 1975.
Weet je nog wat voor merk en kleur het was en waar je hem gekocht hebt?
Adri: Het merk was ZEUS en hij had de kleur oranje/geel.
Deze racefiets heb ik overgenomen van Ad Verstijlen.
Mijn tweede was een lichtblauw Union frame, gekocht van Ad van Peer.
En mijn derde en laatste racefiets heb ik gekocht bij Henk Kokke.
Dat was een Cornelo in de Rabo- kleuren.
Wat is voor jou de aanleiding geweest om je aan te melden bij F.C.
Brabantia?
Adri: Ik ben bij Brabantia gaan fietsen, omdat daar een paar
bekenden uit Oudenbosch fietsten.
Dat waren Piet Brands en Willy van Toren.
Ben je nog geïnteresseerd in andere sporten, en zo ja, welke?
Adri: Ik heb in veel Team- sporten interesse.

Zijn er buiten F.C. Brabantia nog andere sportverenigingen waarbij je
aangesloten bent geweest?
Adri: Ik ben tot ik trouwde lid geweest van voetbalclub V.E.S. uit
Oudenbosch.
Ik heb ook Volleybal gespeeld bij Rood-Wit in Sint Willebrord.
Verder heb ik 15 jaar Tafeltennis gespeeld bij mijn bedrijf.
Dat was een bedrijfscompetitie van de Baronie.
Wat vonden je vrouw en kinderen van het feit dat je in de weekends zo vaak
op pad was met de fietsclub?
Adri: In het begin fietste ik alleen in de weekends één of twee keer.
Maar toen mijn zoon John 15 jaar was ging hij ook mee fietsen.
Mijn zoon Marco ging met zijn 14 jaar al mee met de ster van Zegge,
een rit van maar liefst 200Km !
Ben je uitsluitend geïnteresseerd in het toerfietsen of volg je ook op TV
wielerwedstrijden?
Adri: Op de TV volg ik alles als ik de kans krijg.
Mocht je ook op TV het wielrennen volgen, waarnaar gaat dan je voorkeur
uit, de grote rondes zoals de Tour de France, of liever de ééndagswedstijden
zoals de ronde van Vlaanderen?
Adri: De ééndagswedstrijden zijn natuurlijk mooi om te volgen, omdat
je jezelf een beetje kunt inbeelden waar ze rijden.
Dat komt natuurlijk omdat je daar zelf ook ooit hebt gefietst. (Of in
mijn geval gelopen, want ik kon niet overal fietsend bovenkomen.)
Zijn er tijdens je lange lidmaatschap van Brabantia gebeurtenissen geweest
die grote indruk op je hebben gemaakt, en die je voor altijd bij zullen blijven?
Zo ja, welke?
Adri: Een grote gebeurtenis is het in twee delen uiteenvallen van
Brabantia.
Maar wat altijd bij zal blijven, is het gezamenlijk naar de grote ritten
gaan.
En wie had enige jaren geleden gedacht, dat we het 50- jarige bestaan
nog zouden kunnen vieren?

Dus het vieren van ons 50- jarige bestaan vind ik een echt grote
gebeurtenis!
Ben je iemand die veel aan zijn fiets sleutelt, of laat je liever alles aan de
fietsenmaker over?
Adri: Ik heb zelf veel aan mijn fiets gesleuteld, maar als iets niet
lukte, dan ging ik naar Hubert van Hooidonk.
Bij Hubert op de bank daar hoorde je de grote verhalen van alles en
iedereen die in het weekend gefietst had.
Heb je de liefde voor de fiets van je ouders meegekregen, of is dat gewoon zo
gegroeid?
Adri: Het fietsen en de liefde daarvoor is gekomen sinds de tijd dat ik
getrouwd ben.
Mijn zwager fietste bij de junioren, en zijn broer bij de nieuwelingen.
Dat was bij “Willebrord Wil Vooruit”.
In die tijd gingen we bijna elke week naar de Koers in Nederland en
België.
Je bent zelf al jarenlang lid van de tochtencommissie, was er een bepaalde rit
uit ons programma die je voorkeur had, en waarom is dat zo?
Adri: Ik ben nu ongeveer 30 jaar lid van de tochtencommissie,
waarvan ik ongeveer 20 jaar Hoofdtochtleider ben geweest.
Bepaalde ritten zijn er niet, want alle ritten van Brabantia hadden wel
een bepaalde voorkeur.
Zoals de Ster van Zegge van 200Km en de ritten van 400Km, dat
waren onze Eurodax ritten.
Maar natuurlijk ook onze Veldtoertocht, daar hebben we heel veel tijd
ingestoken.
En dat geldt dan de laatste jaren vooral voor onze voorzitter Jos van
Ginneken.
We weten, dat je zelf gestopt bent met het actieve toerfietsen.
Heb je je racefiets toen van de hand gedaan of staat hij er nog steeds?
Adri: Nee, mijn racefiets heb ik niet meer.
Die heb ik aan mijn jongste zoon gegeven.
Ik heb nog wel drie racefietsen van mijn zoon John in de garage
hangen.

Beste Adri, heb je nog bijzondere wensen voor onze 50 jarige club?
Adri: Ja, die hebben we denk ik allemaal.
Een mooie en gezellige fietsclub voor alle leden en toekomstige leden
met veel fietsplezier!

F.C. Brabantia Gesponsord !!
Uitgerekend in het jaar van ons 50 jarige jubileum heeft F.C. Brabantia een
aantal bekende regionale bedrijven bereid gevonden onze kleding te
sponsoren!
Dit is een absoluut unicum voor onze club, en we zijn de betreffende
bedrijven dan ook zeer erkentelijk!
Wij zullen deze kleding met grote trots en zo frequent mogelijk dragen, om de
namen van onze sponsoren op een positieve manier uit te dragen.
Nogmaals hartelijk dank!!

Hoewel zijn postuur anders doet vermoeden, is onze huidige voorzitter Jos
van Ginneken geen persoon die gemakkelijk over het hoofd wordt gezien.
Op de fiets is Jos het type renner dat zich beslist niet op het kantje laat
zetten, om er vervolgens geruisloos af te waaien.
Nee, Jos zal zich vaak in een onooglijke stijl naar voren wringen en wroeten,
om aldaar duidelijk kenbaar te maken welke koers het best aangehouden
kan worden.
Precies hetzelfde gaat op voor het besturen van “zijn” clubje F.C. Brabantia.
Jos weet waar we heen moeten, en zal dat doel indien nodig wringend en
wroetend bereiken.
Menigmaal is hem op de fiets de opmerking toegeworpen: “Jos ge trapt veul
te zwoar” !
Evenzoveel maal kwam dan zijn antwoord terug: “Jongens ik kan nie
aanders mir” !
Typerender kan ik het momenteel niet omschrijven, wat ik echter wel weet, is
dat in alles wat Jos doet en zegt namens de club een onvoorstelbare liefde
schuilt.
Een grenzeloze liefde voor de fiets en F.C. Brabantia in het bijzonder.
Onderstaand stuk is van de hand van Jos.
Ik zou zeggen, lees en voel de liefde!

Het onstaan van een fietscultuur.
Mijn interesse voor de wielersport is begonnen op jonge leeftijd, de tijd begin
jaren vijftig. De tijd dat in de maand juli de aandacht uitging naar het
grootste wielerspektakel dat er op dat moment was en nu nog, Le Tour de
France.
Tour reportages op de radio, televisie hadden we niet, met commentaar van
Jan Cottaar. Het was de tijd van Kees Pellenaars met z’n renners:
Wim v. Est, Wout Wagtmans, Thijs Roks, gebroeders Voorting, Jan Nolten,
Michel Stolker enz.
Het was ook de tijd dat ”Het Volk”, een extra sportblad uitgaf , een speciale
Tour editie, met alle bijzonderheden, de uitslagen en klassementen van de op
die dag verreden etappe, een blad dat zeer populair was met een oplage van
ongeveer 120.000 exemplaren en gretig werd gelezen, in binnen- en
buitenland.
Het was niet zo dat het dagelijkse leven beïnvloed werd door het fietsen, men
had wel wat anders te doen, de uitzondering was de Tour, het toerfietsen
zoals wij dat nu kennen bestond bij ons nog niet, dat kwam later.
Voor mij begon dat ruimere vormen aan te nemen toen ik in 1981 lid werd
van F.C.Brabantia, een fietsclub van horen zeggen, ik kende de vereniging
helemaal niet, als ik nu terug kijk, een vereniging toen op de top van z’n
bestaan, met veel actieve leden en veel activiteiten. De Brabantia leden
kwamen van heinde en verre. Ik werd snel besmet met het fietsvirus, elk
weekend naar Zegge om deel te nemen aan de clubritten, de opkomst was
geweldig, weer of geen weer er werd altijd gefietst. In die tijd werd er ook veel
deelgenomen aan ritten georganiseerd door andere verenigingen in binnen en
buitenland, Brabantia had een naam opgebouwd, ook binnen de NTFU.
Omdat de leden van Brabantia over een groot gebied verspreid waren,
Brabant en Zeeland en de regio Goirle en Drunen al een groep vormde
binnen de vereniging was een splitsing de beste oplossing. En zo geschiedde
het, de splitsing werd in november 1984 een feit. Omgeving Goirle en Drunen
ging op in Toerclub de Langstraat en F.C.Brabantia bleef in Zegge.
En van die tijd af werd ik nog nauwer betrokken bij de vereniging, er kwam
een nieuw bestuur waarvan ik lid werd. We zijn door gereden met de helft
van de leden ongeveer 180, een respectabel aantal natuurlijk. Het
toerfietsen werd populair en er kwamen steeds meer fietsclubs in de directe
omgeving, met als gevolg een leegloop bij Brabantia, die niet te stoppen was.
Aan de ene kant een aantal Brabantianen op leeftijd stopte er mee, aan de
andere kant een aantal dat vertrok naar een vereniging in hun woonplaats.
De ervaring verdween gedeeltelijk uit de vereniging en dat merk je het beste
op de fiets. Ondanks dat zijn we door gegaan, door omstandigheden hebben
we in die periode ook nog een andere thuisbasis moeten zoeken en zijn we
terecht gekomen bij Sportcentrum ” De Vijfsprong ”, centraal gelegen in de
gemeente Rucphen, niet toevallig, we streven er naar een gemeentelijke
fietsclub te zijn.
Aanwas van nieuwe en jonge leden bleef uit, waarom? Rijden we niet hard
genoeg, rijden we te netjes ? Het andere toerfietsen, daar bedoel ik mee, met
een gemiddelde van boven de dertig op een zondagmorgen rondrijden, niet
meer op het fietspad of rechts van de weg, de verkeersregels negeren, met

soms heel nare gevolgen, dat lijkt definitief het nieuwe toerfietsen te worden.
Het is niet meer het toerfietsen uit het verleden, het is competitie, wie blijft
er over,wie rijdt het hardst. Mijn idee is als je competitie nastreeft kun je
beter een licentie bij de KNWU aanvragen, daar kun je op een afgesloten
parcours je competitie- drang uitleven, met gelijk denkende mensen,
misschien ook minder gevaarlijk.
Dat daar weinig of geen aandacht aan wordt geschonken door de NTFU vind
ik een slechte zaak. Maar wie weet heb ik het helemaal verkeerd en zijn zij op
de goede weg. Wij gaan daar voorlopig niet in mee en dat is misschien de
reden dat we niet aantrekkelijk zijn voor het groot aantal fietsers dat nu op
een racefiets rond rijdt. Brabantia wil een vereniging zijn waar de veiligheid,
sportiviteit, gezelligheid en behulpzaamheid voorop staat. Een andere reden
kan zijn, dat er niet genoeg aan ledenwerving en publiciteit is gedaan, daar is
de laatste jaren verandering in gekomen.
Of is het misschien dat we er ons langzaam van bewust worden dat het
fietsen in georganiseerd clubverband, waar de veiligheid en niet de snelheid
voorop staat beter is voor het verkeer, de fietser en het thuisfront. Als dat zo
is, dan zijn we op de goede weg, een weg die beter in het straatje past van
Brabantia.
Ik hoop dat dit de redenen zijn dat er een lichte stijging van het aantal leden
te noteren valt, de wens is dat dit verschijnsel zich in de toekomst voortzet.
Een ander positief signaal is onze ” Giel Lambregts ” veldtoertocht die we dit
jaar voor de 37 e keer gaan organiseren. Deze tocht is wijd en zijd bekend bij
de liefhebbers. Dit heeft ook z’n uitstraling binnen onze gemeente en
daarbuiten.
De reacties van de deelnemers en sympathisanten zijn zeer positief.
Mijn mening is dat we op de ingeslagen weg door moeten gaan, misschien
met nog iets meer vuur en passie om het doel te bereiken.
Het doel om een goed georganiseerde toerclub te hebben in de
wielergemeente van Nederland waar iedereen terecht kan, is een streven dat
je niet alleen waar kunt maken, daar heb je hulp voor nodig van
enthousiaste mensen.
Ik hoop dan ook dat het 50 jarig bestaan van F.C.Brabantia de aanleiding is
om dit doel te bereiken. Brabantia mag met recht een gouden toerfietsclub
worden genoemd.
Fietsclub Brabantia is niet de beste omdat we de oudste zijn.
Maar we zijn wel de oudste, daarom willen we de beste zijn.
Fietsen om in beweging te blijven
In beweging blijven door te fietsen
Voorzitter F.C. Brabantia
Jos van Ginneken

Brabantia op de koffie !

Als je zoals Cees Moerkens als één van de weinigen de volle 50 jaar bent
verbonden met een vereniging, dan zit je hoofd natuurlijk bomvol
herinneringen.
Sommige van die herinneringen zijn het vermelden niet meer waard, maar
degene die het vermelden wel waard zijn, zijn zo talrijk dat er eigenlijk niet
aan te beginnen valt om ze allemaal op te schrijven.
Cees is daarom nogmaals rustig gaan zitten, om alle dingen die hem zijn
bijgebleven op bondige wijze samen te vatten.
Het vizier van F.C. Brabantia is heden ten dage volledig gericht op de
toekomst, maar soms is het gewoon lekker om even terug te keren naar die
goede oude tijd en te glimlachen.
Na 50 jaar terugkijken is moeilijk, maar toch wel het proberen waard.
Ik wil een rubriek “Wist U dat?” in het leven roepen, hoe het vooral in den
beginne ging.
Wist U dat?
“Brabantia” een latijnse naam is voor de provincie Noord Brabant ?
De kleuren rood van onze clubtruien de eerste waren in Nederland ?

De emblemen werden geborduurd door één van onze dames-leden ?
Slechts vijf leden begonnen op de eerste avond in Café Fr. Sep in Zegge ?
Één van onze leden een goede tonprater is ?
Één van ons alles filmde, en in de winter de film afdraaide ?
We twee krantenverslaggevers hadden voor de publiciteit ?
We dankzij de ANWB-NRTU landelijke fietsdag grote uitbreiding in Drunen
kregen?
We ook grote gezinnen als lid mochten begroeten, bijvoorbeeld 3 broers en 1
zus, en ook vader met 3 kinderen?
We 2 eerwaarde Broeders als leden hadden?

We ook een blinde als lid hadden die op een tandem meefietste?
We een lid hadden die de Elfstedentocht zowel geschaatst als gefietst heeft?
We ook leden hadden die de vierdaagse van Nijmegen meeliepen?
Één van ons kampioen van Nederland is geweest bij de amateurs?
Één van ons meerdere keren een Kennedytocht van 80km heeft gelopen?
We ook goede marathonlopers hadden die liepen in o.a. Etten-Leur,
Rotterdam, Athene en Luxemburg?
Wij de eerste gouden Arend in Nederland hadden?
Later nog zeker 10 leden zouden volgen?
Diverse leden “De Camino” hebben gelopen en gefietst, dit is de
bedevaarttocht naar Santiago de Compostella in Spanje?
Één van ons een eigen dansorkest had en daarmee onze feestavond
opluisterde?
Wij de eerste triathlon hadden?
B.v. wandelen, fietsen en hardlopen op 1 ochtend.
F.C. Brabantia in 1971 Nederlands kampioen werd in Elst?
We in die jaren ook voetbalden om de winterperiode door te komen?
We ook wandeltochten organiseerden?

We in Rucphen het fietspad naar Lange Schouw hebben geopend met B&W
van gemeente Rucphen?
We in de topjaren de tweede club in ledental van Nederland waren?
Wij een bekende halve marathon hadden in Zegge, namelijk de
Nieuwenbergloop?
We ook de klassieker “Ster van Zegge” hadden?
We later ook de fietsvierdaagse in Hoeven mede opgericht hebben?
Wij leden hadden in districtbestuur, hoofdbestuur NRTU en vierdaagse?
Wij veel nieuwe clubs hebben helpen oprichten, b.v. Schelderijders,
Hoogerheide, Halsteren, en Breskens in Zeeland?
SCHELDERIJDERS
Wij tot nu toe slechts 5 voorzitters hebben gehad, stabiel bestuur dus?
Één van onze leden indertijd de Shell toer organiseerde vanuit Noordhoek?

Één van ons de Elfstedentocht op een gewone “werkfiets” reed en later lid
werd als dank voor de hulp?
Veel is veranderd, maar de clubgeest bij F.C. Brabantia gelukkig niet veel?
Ik dat graag behouden wil?
Cees Moerkens.

Brabantia’s jaarlijkse uitje naar Limburg

Gouden Leden
Van de zes mensen die in 1966 onze club hebben opgericht zijn er
momenteel nog twee in leven en welzijn, en nog steeds intens betrokken.
Deze twee vieren dus ook nog eens hun persoonlijke gouden lidmaatschap!
Langs deze weg willen wij deze twee giganten feliciteren met deze grote
prestatie.
Cees en Marijn, hartelijk bedankt voor het tot stand brengen van deze
fantastische fietsvereniging!
Jullie inspanningen hebben er toe geleid, dat wij week in week uit kunnen
genieten van de mooiste hobby ter wereld!!
Cees Moerkens
Marijn Embrechts

F.C. Brabantia heeft door de jaren heen toerfietsers aangetrokken van
verschillend pluimage, en uit diverse windstreken.
Opvallend detail was echter dat daar zeker de laatste jaren opvallend weinig
mensen uit Sint Willebrord tussen zaten.
En als er toch één dorp in Nederland genoemd moet worden, waar de
racefiets nagenoeg heilig is verklaard, dan is dat toch Sint Willebrord!
Kwam het omdat de Willebrorder er liever alleen of met mensen uit het eigen
dorp op uittrok, of lagen er andere redenen aan ten grondslag?
We wisten het simpelweg niet en accepteerden het gelaten.
En toen ineens in 2015 kwam daar een klepper uit Willebrord aanzetten die
het helemaal fantastisch vond bij Brabantia.
Het leek er op, alsof hij heel fietsend Willebrord probeerde warm te maken
voor onze vereniging met een enorm resultaat.
In “no-time” regende het aanmeldingen uit het legendarische dorp en konden
we elke week rekenen op een vaste kern.
Stuk voor stuk mannen die uit het juiste hout zijn gesneden.
Constant bezig om de draak te steken met elkaar, maar als het er op aan
komt elkaar onvoorwaardelijk steunend.
Allemaal meegaande karakters, nooit kleinzerig of flauw en gezegend met een
portie humor waar een paard de hik van krijgt.
Dennis Janssen heeft voor ons plaatsgenomen achter het toetsenbord, en in
eigen bewoording geformuleerd hoe het allemaal tot stand is gekomen.
Op het moment dat ik dit stukje schrijf heb ik net 150 km in de benen van
De 6 van Sprundel, de jubileumrit van FC Brabantia. Ik voeg het weer toe
aan mijn lijstje van hoogtepunten bij Brabantia. Een lijstje wat zo stiekem
steeds langer wordt.
Wie had dat verwacht toen ik een kleine anderhalf jaar geleden lid
werd………..
Voor die tijd fietste ik al een aantal jaren. Soms alleen, dan weer bij een van
de vele groepjes die in de regio rondrijden.
Gaandeweg ontstond er een vast groepje van fanatiekelingen die allemaal tot
hetzelfde besef waren gekomen dat een profcarrière er nu toch echt niet meer
inzat.
Vol goede (over)moed spraken we af om minimaal 2 x per week op pad te
gaan en ook een naam was snel verzonnen. "CT Waterdeurnat" was geboren.
Niks fietsclub of tourclub, nee, CT van Cycling Team want we hadden
tenslotte internationale ambities (België, Limburg, Kruisland, Zeeland, dat
soort landen). Na een korte naamswijziging in "CT Netoptijdthuis" zijn we

inmiddels al weer even bekend als "CT De Zonnebloem". Voor een groot deel
vanwege ons zonnige karakter maar vooral omdat er altijd wel één persoon
in de lappenmand zit.
Inmiddels waren we met 5 fanatiekelingen en niets stond een zonnige
toekomst in de weg voor ons clubje. Totdat de nestor van de ploeg (Ik noem
geen namen) tijdens een van de ritjes begon over een tourclub, zomaar uit
het niets.
"Ik ben een keer meegereden met Brabantia, en da is léutig jonguh…….."
Nou namen wij deze nestor eigenlijk nooit heel serieus maar deze keer bleef
hij er toch wel lang over bezig.
" Die rijden echt mooie routes en ze rijden op zaterdag en zondag dus je kunt
zelf kiezen wanneer je rijdt. Stik sympathieke mannen, lekker wat buurten en
onderweg stoppen ze nog even voor koffie".
En toen kwam het…….. "Bij elke rit krijg je een sticker".
Pfff, koffie drinken onderweg…. Daar gaat t’ gemiddelde alleen maar van
naar beneden. En de Zonnebloemekes zaten toch dicht tegen het profniveau
zeker? En een sticker? Nu begonnen we toch echt aan 'm te twijfelen. Nee
Corné, dat wordt m niet (sorry, naam toch nog genoemd).
Maar de nestor hield niet op. "Rij nou eens mee joh, echt leutig, probeer 't
nou".
Om de goede vrede te bewaren en omdat er sprake is van familiebanden
binnen de Zonnebloem, dan uiteindelijk toch maar besloten om een keer mee
te rijden.
Hierboven zei ik al dat wij de nestor nooit zo serieus namen, maar
verrek……. Deze keer had 'ie gelijk. Het wás gezellig, het wás een mooie
route en die koffie was eigenlijk best een leuke onderbreking. Zullen we
volgende week nog een keer meerijden?
Het is snel gegaan. We zijn allemaal lid geworden en ik kijk inmiddels terug
op een lange lijst met hoogtepunten.
De Chiel Lambregts Veldtoertocht, De 6 van Sprundel, Limburg, de
feestmiddag,………. Maar ook een gewoon ritje met koffie en een appelpuntje
in Meerseldreef, het slap ouwehoeren onderweg, het samen afzien in de
regen, de strijd om de stickers, de (sterke) verhalen, tranen in de ogen van
het lachen, de serieuze gesprekken…….Onbetaalbaar.
Heb ik dan nergens geen spijt van? Ja, toch eigenlijk wel.
Ik had veel eerder lid moeten worden!
Dennis Janssen.

Een kleine greep uit onze groep t’Heikese helden.

Brabantia’s prijzenkast

Langs deze weg wil F.C. Brabantia graag al haar sponsoren bedanken
die op wat voor manier dan ook onze vereniging ondersteunen.