2019/2 maart-april

Blik over de schouder
Uitgeschoven is ook gedanst...
Via Romana
Een dag in de week, stortvlagen opgezweept
door een felle wind teisteren mij en de
roadster terwijl we na de dagtaak,via de
oude Romeinse baan Steenweg Asse-
Edingen, huiswaarts keren. Welke heilige
of aan welke toog men het uitgevonden
heeft weet ik niet maar het spreekwoord
“Leven is niet wachten tot de storm over
is maar leren dansen in de regen” lijkt mij
op het motorrijden geschreven. Je zou
anders in België niet veel banden verslijten.
Gelukkig hebben we nu ABS om het
gezegde ”uitgeschoven is ook gedanst”,
ooit gelanceerd door een vriendin nadat ze
tijdens een nogal hevig rocknummer tussen
de bar en de juke box was gesukkeld, geen
kans te geven.
Het zou me niet verbazen dat de Romeinen
indertijd met hun paarden en karren vlugger
vooruit gingen dan het hedendaagse
autoverkeer. Gelukkig heeft dit geen vat
op ons motorrijders en als medestichter
en bezieler van het “Genootschap der
Asocialen” is dit natuurlijk een kolfje naar
mijn hand. Iedereen blijft staan en ik kan
door. “Bwarlggg” blaft de roadster als ik hem
met een lichte polsbeweging langsheen de
rij wachtenden stuur en de file voorbij flits
totdat de stippellijn overgaat in een volle lijn
en een einde maakt aan de pret. Ik weet wel,
dat is maar verf en je voelt nog niet eens als
je er over rijdt maar tegenwoordig kunnen
ze tegen niet veel meer. Hetzelfde met die
nestkastjes die overal geplaatst worden.
Ik vraag me af of ze bij de Romeinen ook
al zoiets hadden. Indertijd stonden er wel
overal kruisen. Tuurlijk ja, als je al aan zo’n
kruis hing omdat je eens te snel met je paard
had gereden dan zijn we vandaag misschien
toch nog beter af.
Ha, het laatste kruispunt van de rit, aan het
destijds in Vlaanderen wereldbekende café
“De twee Zwartjes”. Natuurlijk nog eens
oranje. Hier zouden volgens de legende
de Romeinse soldaten een ontmoeting
gehad hebben met de duivel. Terwijl ik
sta te wachten sla ik in mijn verbeelding
het tafereel gaande. Iemand is juist het
café binnen gekomen en heeft een rondje
gegeven als zijn vrouw komt binnenvallen
met de woorden “Het zou weer willen
lukken, de Romeinen komen af en meneer
zit weer op café”, gevolgd door een paar
slaapkamergeheimen over formaten en
prestaties om de zaak wat kracht bij te
zetten. Dit gaat hem dus de rest van zijn leven
achtervolgen en nog meermaals het mikpunt
van spot opleveren, zeker als dan nog
iedereen weet dat als hij zijn helm afneemt,
zijn horens blijven staan. En dit alles omdat
63