Kek Mama editie 4

MIJN BUIK WAS
LEEG, MAAR ER WAS
OOK GEEN BABY’
DE BABY VAN KATE ABBINK (33) WERD 27 SEPTEMBER 2018
GEBOREN NA EEN ZWANGERSCHAP VAN ZEVENTIEN WEKEN.
“WE RAAKTEN HEM AAN. HIJ WAS KOUD. DIE VINGERTJES, ZO
SCHATTIG. DAT NEUSJE, DIE OORTJES, DE TEENTJES, ZIJN PIEP-
KLEINE PIEMELTJE.”
Kate: “Vrij snel na de geboorte van onze dochter Alva was ik weer
zwanger. Dat was best bijzonder, want voor haar had ik twee miskramen
gehad. Ik was niet zorgeloos, maar de echo’s waren goed. Onze zoon bewoog,
zijn hartje klopte. Totdat ik zomaar, twee dagen na zo’n goede echo,
vruchtwater verloor. In het ziekenhuis konden ze weinig voor ons doen, omdat
de longen van de baby nog niet waren gerijpt. Hij zou waarschijnlijk niet overleven.
We moesten afwachten. Vreselijk. Ik had hoop, maar voelde me ook radeloos.
Hoe kon dit? Ons kindje was medisch in orde. Lag het dan aan mij? Een paar
dagen later kwamen we terug. Heel even had ik nog hoop, maar op het echoscherm
zag ik geen knipperend lichtje. Ons kindje was overleden.
Vincent huilde, ik kon het niet bevatten. We werden naar een speciale
wachtkamer gebracht. Hier geen vrouwen met zwangere buiken, wel folders over syndromen,
het overlijden van een ongeboren kind. Toen stortte ik ook in. Het was zo’n nare
omgeving: alles straalde uit dat het voorbij was. En dat ik over een paar dagen van mijn
kindje moest bevallen, leek me verschrikkelijk.
We moesten nadenken over zijn geboorte. Beslissen wat we wilden: begraven of cremeren. En
of we de watermethode wilden toepassen; dan wordt de baby in een bakje water gelegd waar-
KEKMAMA 100