Kek Mama editie 4

Voor leuke vrouwen die ook moeder zijn
NUMMER 04 | 2019 | € 6,15
Deadline
moeders
43 EN OPEENS
DROMEN VAN EEN KIND
Trippen
GEEN ALCOHOL, WEL EEN PILLETJE
Urenlang
op de iPad
IK ‘ HEB GEEN RUGGENGRAAT,
MAAR HET IS WEL LEKKER RUSTIG’
20minuten
dilemma
WAT DOE JE: EVEN VRIJEN OF WASJE VOUWEN?
20minuten
WIN
VAKANTIE
VOUCHERS T.W.V.
€ 449
PRESENTATOR
AIREN MYLÈNE
‘Niemand
verwachtte
dat ik
moeder zou
worden’
FIJNE GOODIEBAG | ZWEMLESLEED: ZWETEND OP DE TRIBUNE | TWEELINGZUSSEN

AIREN jurkje ZARA BODHI
pakje GRAY LABEL TAEKE trui
UNIQLO

A
EVEN VREESDE
AIREN MYLÈNE
(33) DAT HET
MOEDERSCHAP
HAAR RELATIE MET
TAEKE ZOU VERAN-
DEREN. NU ZOON
BODHI EEN JAAR IS,
KAN ZE OPGELUCHT
ADEMHALEN: “ER
WORDT HIER THUIS
NOG GEFRIEMELD OP
DE BANK.”
tekst MIRTHE DIEMEL fotografi e MARK GROENEVELD
styling LIEVE GERRITS visagie VICTORIA DE RANITZ
KEKMAMA 19

H“Het gaat lekker
, heel lekker.”
Ontspannen slentert Airen Mylène door het
dorp waar ze sinds kort woont. Met de komst
van zoon Bodhi, een verbouwing, de verhuizing
uit Amsterdam, en o ja, nog een stuk of vier programma’s
om te presenteren, was het bepaald geen
saai jaar. Maar nu lijkt de rust voor zover mogelijk
teruggekeerd. “We zijn eindelijk gesetteld en gewend
aan het leven met een kind. Het was best een grote
stap om Amsterdam te verlaten; Taeke en ik zijn nachtvlinders,
we houden van reuring en de kroeg in duiken.
We moesten eerst echt erváren dat het klaar was.” Dat inzicht
ontstond tijdens Airens zwangerschap. “Driehoog wonen
met een bejaarde hond die de trap niet meer op kan, een
buggy die niet in het trapgat past, een baby op je arm en dan
nog een tas met boodschappen – ik begon er toch wel tegen
op te zien. Misschien was het tijd om de stad uit te gaan.”
Toen de makelaar kort daarop dit huis vond, stortte Airen zich
halsoverkop en hoogzwanger op de verbouwing. “Het was
hectisch, maar dat past bij me. Ik ben niet iemand die alles vooraf
uittekent, ik duik liever ergens enthousiast in en neem de consequenties
voor lief. Het was even aanpoten, maar nu wonen we hier,
in een huis dat ons een permanent vakantiegevoel bezorgt omdat het
aan het water ligt, met een steiger. Een droomhuis waarvan ik altijd
dacht: misschien later, als ik groot ben.”
Het nachtvlinderen is door de slapeloze nachten
waarop Bodhi zijn ouders de eerste maanden trakteerde, inmiddels minder.
Driehoog
met een
baby en
bejaarde
hond was
toch geen
goed idee’
>
Airens behoefte aan onvoorspelbaarheid is echter onveranderd. “Elke
ochtend denk ik: zo, wat is de bedoeling vandaag? Natuurlijk heb ik afspraken
voor mijn werk en moet Bodhi eten en slapen, maar alles daartussen
ligt wat mij betreft open. Ik laat me graag verrassen. Dat hoeft niet groots en
meeslepend, het mag ook klein zijn. Ik zoek elke dag naar avontuur, door met
hond en baby naar een onbekend bos te gaan bijvoorbeeld, of een nieuw recept
klaar te maken.” Een dag geen avontuur is een dag niet geleefd, roept Airen dan
ook regelmatig. Taeke kan er wel om lachen. Zoals de keer dat Airen spontaan besloot
dat ze diezelfde dag nog wilde leren surfen. “Hup, we gaan. Eenmaal op het
strand bleek de lesschool nog niet geopend en zaten alle strandtenten potdicht. Daar
stonden we dan. Op zo’n moment lacht Taeke de ballen uit z’n broek. ‘Een dag geen
avontuur is een dag niet geleefd, hè schat?’ Ik hoor het nog vaak.”
Een duidelijke kinderwens had Airen nooit, totdat ze in 2016 tijdens de opnames van Wie
is de mol? oud-hockey international Taeke Taekema ontmoette. Taekes gevoel voor humor,
KEKMAMA 20

jumpsuit ASOS |
schoenen TORAL

de
stijl
van
1 3
2
NU AIREN MYLÈNE
ALS EEN WARE MARIE
KONDO HAAR KAST
HEEFT OPGERUIMD,
IS ER RUIMTE VOOR
TOFFE LENTE-ITEMS.
productie MAUREEN KENGEN
4 5
1 jas € 219,95 PART TWO | 2 rok € 29,90 UNIQLO |
3 pumps € 49,99 ZARA | 4 blouse € 89 &OTHER-
STORIES | 5 jumpsuit € 159,99 COMMA | 6 beha
€ 39,99 LIVERA | 7 hipster € 14,99 LIVERA |
8 short € 79,95 POM AMSTERDAM | 9 top € 21,99
VILA | 10 zonnebril € 14,90 C&A | 11 gebreide
trui € 49,99 WEFASHION | 12 blazer € 39,90
C&A | 13 oorbellen € 4,99 VERO MODA |
14 broek € 175 NOTES DU NORD | 15 rugzak
6
8
€ 139,95 COWBOYSBAG | 16 trui € 70 ENVII |
17 pantalon € 49,99 WEFASHION | 18
enkellaars lak € 139 SARENZA.NL |
7
19 white musk flora € 31 THE BODY
SHOP | 20 short € 43 RIVER ISLAND |
21 sneakers € 29,99 BRISTOL

10
9 11 12
13
14
15
16
17
20
18
19
21

KEKMAMA 54

SUNNY regenjas € 79,95 GO SOAKY | short
€ 39 SPROET & SPROUT | pet € 6,99 H&M |
shirt € 7,99 WEFASHION INDY top € 19,99
ONLY | broek € 65 PEPE JEANS | kraag € 29,95
BAKER BRIDGE | haarwokkel € 16,95 ATELIER
DES FEMMES | schoenen € 94,95 DR. MARTENS
KEKMAMA 55

OP DE
IPAD
OT ZE
CHEEL
ZIEN

MMOEDERS MOGEN OOK WELEENS RELAXEN,
VINDT ANNE BROEKMAN. DAAROM ZIT DOCHTER
ROSA AF EN TOE URENLANG OP DE IPAD.
tekst ANNE BROEKMAN
Het gezicht van mijn peuter staat op onweer. Ze piept, jengelt en duwt de iPad boos van
zich af. Ook ik ben niet bepaald te genieten en sis mijn dochtertje toe dat ze niet zo moet
zeuren. Voor een buitenstaander is de situatie glashelder. Mijn dochter wil nog spelletjes
doen en filmpjes kijken op de tablet die speciaal voor haar in een vrolijke, val-en-stootbestendige
hoes is gestoken, terwijl ik daar als verantwoorde opvoeder een stokje voor
steek en haar sommeer naar buiten te gaan, zo van: hup, ga een frisse neus halen en hutten
bouwen. Fout, fout, fout. De oorzaak van de boze gezichten ligt ergens anders. Eigenlijk
precies andersom. Ik was namelijk degene die graag wilde dat mijn dochter zich even ging
vermaken op de iPad. Je weet wel, dat ze de tig versies van Daddy finger, daddy finger,
where are you? of Johnny, Johnny? Yes papa… op YouTube ging bekijken, of een geinig
filmpje waarin surprise-eitjes met veel bombarie worden uitgepakt. Of dat ze dat makeupspelletje
zou doen waarbij ze een gezichtje kan opkalefateren met allerhande rouge,
oogschaduw, lippenstift en sieraden.
Op de iPad, dat willen alle kinderen toch, dus wat is het
probleem? Zij schermtijd, ik even uitpuffen. Het leek mij
een eerlijke deal, maar daar dacht mijn druifje anders over.
“Vind ik niet leuk!” gilde ze, ter wijl ze de iPad in de hoek
van de bank wierp. “Je gaat NU op de iPad!” gromde ik
terug. Ik trok aan het kortste eind, uiteraard.
Want net zoals je een kind niet onder dwang erwtjes kunt laten eten, kun je ze ook niet
dwingen te swipen of scrollen.
De redenen waarom ik graag wil dat mijn dochter in de middag een uurtje losgaat op de
iPad, zijn stuk voor stuk egocentrisch te noemen – ik kan het niet mooier maken dan het
is. Feit is dat zij als bijna-vierjarige geen middagdutje meer doet. Dat is prima, maar het
betekent wel dat ik de hele dag met haar in de weer ben. En jahaaa, ik heb bewust voor
een kind gekozen en natuurlijk besef ik dat zo’n junior nou eenmaal veel tijd, aandacht
>
KEKMAMA 57

VOOR AL DIE DAGEN DAT HET
NET TE FRIS IS OM ZONDER
MAMA
JAS DE DEUR UIT TE STAPPEN.
tussenjas
KEKMAMA 96

v.l.n.r.: JACK € 129,95 PART TWO | blouse
€ 119 SUMMUN | broek € 59,99 WE | schoenen
€ 110 PEPE JEANS JAS MET CAPUCHON € 75
ASOS | jumpsuit € 183 MKT STUDIO | schoenen
€ 75 RIVER ISLAND LEREN JACK € 179,95
STUDIOAK | streepbroek € 69,95 SOAKED | blouse
€ 39,95 EKSEPT | sneakers € 89,90 PEPE JEANS
BLAUWE RUIT € 70 MONKI | blouse € 34,99 H&M
| broek € 50 WEEKDAY | schoenen € 170
DR. MARTENS PARKA € 99,90 UNIQLO | jurk
€ 189,90 HUMANOID | laarzen € 149,95 MANGO |
sjaaltje € 5,99 H&M
fotografi e MARK GROENEVELD styling MAARTJE ZEEDIJK

MIJN BUIK WAS
LEEG, MAAR ER WAS
OOK GEEN BABY’
DE BABY VAN KATE ABBINK (33) WERD 27 SEPTEMBER 2018
GEBOREN NA EEN ZWANGERSCHAP VAN ZEVENTIEN WEKEN.
“WE RAAKTEN HEM AAN. HIJ WAS KOUD. DIE VINGERTJES, ZO
SCHATTIG. DAT NEUSJE, DIE OORTJES, DE TEENTJES, ZIJN PIEP-
KLEINE PIEMELTJE.”
Kate: “Vrij snel na de geboorte van onze dochter Alva was ik weer
zwanger. Dat was best bijzonder, want voor haar had ik twee miskramen
gehad. Ik was niet zorgeloos, maar de echo’s waren goed. Onze zoon bewoog,
zijn hartje klopte. Totdat ik zomaar, twee dagen na zo’n goede echo,
vruchtwater verloor. In het ziekenhuis konden ze weinig voor ons doen, omdat
de longen van de baby nog niet waren gerijpt. Hij zou waarschijnlijk niet overleven.
We moesten afwachten. Vreselijk. Ik had hoop, maar voelde me ook radeloos.
Hoe kon dit? Ons kindje was medisch in orde. Lag het dan aan mij? Een paar
dagen later kwamen we terug. Heel even had ik nog hoop, maar op het echoscherm
zag ik geen knipperend lichtje. Ons kindje was overleden.
Vincent huilde, ik kon het niet bevatten. We werden naar een speciale
wachtkamer gebracht. Hier geen vrouwen met zwangere buiken, wel folders over syndromen,
het overlijden van een ongeboren kind. Toen stortte ik ook in. Het was zo’n nare
omgeving: alles straalde uit dat het voorbij was. En dat ik over een paar dagen van mijn
kindje moest bevallen, leek me verschrikkelijk.
We moesten nadenken over zijn geboorte. Beslissen wat we wilden: begraven of cremeren. En
of we de watermethode wilden toepassen; dan wordt de baby in een bakje water gelegd waar-
KEKMAMA 100

door hij of zij er mooier uitziet. Het ging allemaal langs me heen. Ze legden uit dat we een Heel voorzichtig haalde ik ik Isaac uit het bakje
en stopte hem in een mandje. Onder een
koelinstallatie nodig hadden als we ons kind mee naar huis wilden nemen. Ik zag het voor me:
een zwarte uitvaartauto die onze straat inrijdt, de koelinstallatie, de baby in een kistje. Dat dekentje, met een knuffeltje, een doekje, de
wilde ik niet, en Vincent en ik besloten het kindje tot de crematie in het ziekenhuis te laten. kaart waarop we iets hadden geschreven. Ik
Ik had me maar weinig verdiept in de geboorte, ging ervanuit dat we aan het einde besefte: dit is het. Wij laten hem achter, nu moet ik
van de middag wel weer naar huis konden. Maar dat bleek tegen te kunnen vallen. weg van mijn kind. Ik heb nog nooit zo hard
Het kon misschien wel 48 uur duren. Maar ik had geen keuze, het moest gebeuren. gehuild. Ik lag op de grond en wist niet hoe ik op
Ik dacht heel praktisch, was gericht op de bevalling die ik nog te gaan had. Ik moest staan. Hoe kan ik mijn kind achterlaten?
moest scherp blijven. Vincent was veel emotioneler.
Achteraf denk ik: had ik hem maar mee naar huis
Tijdens de weeën, bleef ik rustig. ‘Je mag best huilen’, zei de verloskundige. Ik genomen. Dat had me zo goed gedaan. Dan had ik
hoef helemaal niet te huilen, dacht ik. Ik wil dit gewoon afmaken. Ik was wel het gevoel gehad dat ik toch nog voor hem had kunnen
zorgen, ook al had hij daar niets aan gehad. De
boos. Ik verzette me tegen het tegennatuurlijke idee dat ik ging bevallen van
een baby die nog helemaal niet ter wereld moest komen. Dat ik daar zo hard volgende ochtend voelde ik me zo leeg. Er zat niets meer
voor moest werken en er niets voor terug zou krijgen.
in mijn buik, maar er was ook geen baby. Zo doelloos. We
En toen, midden in die boosheid en volop in de weeën, was er een klik in kregen berichten, kaartjes – niets drong door.
mijn hoofd. Waar zojuist nog woede was, voelde ik ineens focus. Nu gaat-ie Vincent en ik hebben samen afscheid genomen. Onze zoon
geboren worden, schoot door me heen. Het had niet langer zin me te verzetten.
Ik perste mee en daar was hij.
geweest. Voor familie en vrienden zou dat anders zijn – wij
bestond voor ons, hij was zeventien weken groots aanwezig
wilden dat verschil niet voelen. Tijdens de dienst scheen een
regenboog naar binnen, over onze kleren.
Onze Isaac. Het was 27 september 2018. ‘Gefeliciteerd
met jullie zoon’, zei de verloskundige. Het viel me op hoe rustig het
Het grootste verdriet begon twee weken na
zijn geboorte. Het moment waarop ik merkte dat de wereld door-
in de kamer was. De geboorte van Alva was hectisch: ze werd op
me gelegd, de verloskundige bleef praten, er was iets met de
navelstreng, mijn man zei van alles. Nu was iedereen stil. Isaac draaide. Dat er geen kaartjes meer kwamen en Vincent weer ging
werd op mijn borst gelegd, Vincent stond naast me. ‘Hij is er, werken. Ik dacht: mijn man gaat door, iedereen gaat door, ik ben alleen
met mijn verdriet. Nu weet ik dat dat niet zo is, maar ik voelde me
onze zoon’, zei ik. Ik besefte: er gaat niets gebeuren. Isaac gaat
niet huilen, hij gaat niets doen. Dit is het.
zo eenzaam. Ik kon niet onder een dekentje gaan liggen, voor Alva
Ik voelde me opgelucht. En trots. Zo trots. Ik had verwacht moest ik gewoon door. Dat gaf troost. En ik realiseerde me hoeveel geluk
dat ik in zou storten, maar ik dacht alleen: ja, dit is ons ik heb met zo’n gezond en lief meisje. Zo vanzelfsprekend is dat niet.
kind. Net als bij Alva. Dit hebben Vincent en ik weer Ik bleef ook maar zoeken: waarom is dit gebeurd? Er is nooit een oorzaak
samen gedaan, ik heb hem op de wereld gezet. Dat hij gevonden. Isaacs dood was gewoon pech, net als de twee miskramen. Ik ging
niet huilde, niet ademde, dat was even niet belangrijk. alles opschrijven, omdat ik wilde dat alle herinneringen zouden blijven. Vooral
hoe trots ik was geweest na de bevalling. Het lukte, ik kan dat gevoel zo oproepen.
Het hele heftige gaat er wel af. Eén keer barstte ik nog wel in huilen uit, toen
We keken naar onze zoon. We voelden hem. Hij was
koud. Die vingertjes, zo schattig. Dat neusje, die ik in de lift op mijn werk een gesprek opving. ‘Ze is negen maart uitgerekend, ze
oortjes, de teentjes, dat hele kleine piemeltje. We heeft zo’n mooie buik!’ Negen maart, mijn uitgerekende datum. Toen de liftdeur
bleven maar naar hem kijken en maakten foto’s. openging, rende ik meteen een wc binnen.
Ik moest even naar de operatiekamer. Daarna
zaten Vincent en ik naast Isaac in zijn bakje Nu ben ik weer zwanger. Het is nog pril, ik vind het moeilijk blij
water. We waren moe. Ik douchte, kreeg iets te zijn. Ik voel zo veel. Schuldgevoel – ik wil niet dat deze baby een vervanging voor Isaac is.
te eten. En pillen tegen de stuwing die over Verdriet, het is nog zo vers. En angst: wat als het opnieuw misgaat? Kan ik al die gevoelens
een paar dagen zou beginnen.
loslaten voordat dit kind geboren wordt? Ik hoop het, want ik wil er zo graag van genieten.”
interview NIENKE BLOKHUIS
KEKMAMA 101

OP
HET
NIP
PER
TJE
JARENLANG WILDEN ZE
GEEN KINDEREN, MAAR VLAK
VOOR DEADLINE GINGEN
DE EIERSTOKKEN MEEDOGEN-
LOOS KRIEBELEN. “HET WAS EEN
OERVERLANGEN, EEN GEVOEL
DAT STERKER WAS DAN IKZELF.”
tekst JORINDE BENNER beeld ISTOCK
ZE HOUDEN JE WAKKER MET HUN GEHUIL. Maken de aarde nog voller. Je loopt
er financieel op leeg – Ramona (44) vond baby’s leuk voor een ander, maar niks
voor haar. Haar vriend Nico (45) en zij wilden veertien jaar lang geen kinderen,
maar gooiden toch twee jaar geleden de pil in de kliko. Zoon Jon is nu vier maanden.
“Ik voelde het niet, die hunkering naar een baby en een leven dat draaide om een
kind. Iedereen om me heen werd moeder, ik zag hoogopgeleide, sprankelende
vrouwen hun carrières aan de wilgen hangen en - vond ik - verslonzen. Waarom doen
mensen dat zichzelf aan, vroeg ik me af. Tot mijn zus zes jaar geleden moeder werd, en
ik voor het eerst liefde voelde voor een baby. Mijn nichtje, mijn bloed.
Nico wilde al helemaal geen kinderen. Natuurlijk ontroerde het hem ook, dat lieve nichtje
dat hem met grote ogen aankeek. Maar na een nachtje oppassen was hij blij dat we terug
konden naar ons eigen, overzichtelijke leven, zonder noemenswaardige verantwoordelijkheden.
Het enige wat wij moesten was werken, de hypotheek betalen en onze wijnglazen vullen.”
>
KEKMAMA 111

BID RUSTIG
DOOR.
IK ZOEK
IETS IN
MIJN TASJE
Paaszondag in de
Maria Kathedraal in
Ranchi, India.

KEKMAMA 123

Nu i
de wi
OF KOOP HEM OP KEK

n
nkel
MAMA.NL/MAGAZINE