Opel Magazine RUG 2019
- No tags were found...
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
ZOMER <strong>2019</strong><br />
EDITIE 1<br />
#OPEL.<br />
OPEL.<br />
HET MAGAZINE VOOR DE OPELLIEFHEBBER<br />
HOE ZIT HET MET...<br />
UITLEG OVER PRAKTISCHE ZAKEN<br />
MIJN EERSTE OPEL.<br />
LEZERS OVER HUN EERSTE<br />
TIMO VAN DE MAREL.<br />
RALLYKONING VAN OPEL
OPEL.<br />
Dit is een voorbeeldweergave<br />
Dit is een voorbeeldweergave<br />
WWW.OPEL.NL<br />
2 3
timo van<br />
de marel.<br />
Timo van de Marel (29) rijdt<br />
al sinds hij zijn rijbewijs heeft<br />
rally’s. Sinds drie jaar is hij<br />
(net als zijn vader vroeger)<br />
coureur voor <strong>Opel</strong>.<br />
De wat oudere <strong>Opel</strong>fan zal het zich vast<br />
nog herinneren: de rally-hoogtijdagen<br />
van Jan van de Marel in zijn <strong>Opel</strong> Ascona<br />
in de jaren ’80. Nu, dertig jaar later, rijdt<br />
er wederom een Van de Marel onder<br />
de vlag van <strong>Opel</strong> Nederland: Timo. Wij<br />
spraken hem over de rallysport, angsten,<br />
voorbereiding en zijn grote dromen.<br />
Op de vraag waarom Van de Marel rally is<br />
gaan rijden, kan hij kort zijn. ‘Mijn vader<br />
reed in de jaren tachtig voor <strong>Opel</strong> en daar<br />
leerde hij mijn moeder kennen, als zijn<br />
navigator. Wat in eerste instantie een zakelijk<br />
deal was, als het ware, werd uiteindelijk<br />
erg gezellig en zijn ze uiteindelijk<br />
getrouwd. Ik ben daar het gevolg van. Dan<br />
ben je eigenlijk haast verplicht om ook wat<br />
met de rally te doen.’<br />
‘Ik ben er ook in opgegroeid en mijn hele<br />
leven lang mee omringd geweest. Vroeger<br />
hadden we de werkplaats thuis aan de zaak<br />
en zat ik daar iedere dag op mijn driewielertje<br />
of in mijn kleine autootje te kijken,<br />
popelend tot ik zelf het stuur een keer in<br />
handen mocht nemen.’<br />
‘Zodra ik mijn rijbewijs had ben ik begonnen<br />
met rally rijden. Ik ben begonnen met<br />
een Mitsubishi, daarna reed ik Renault en<br />
Ford. Op het moment dat <strong>Opel</strong> de Adam in<br />
de rallysport introduceerde had ik zoiets<br />
van: gaan we <strong>Opel</strong> rijden, en hoe komen<br />
we binnen? Dus dat hebben we gedaan en<br />
heeft allemaal superpositief uitgepakt. We<br />
hebben toen gezegd: ‘hey, in de jaren ’80<br />
was de combinatie <strong>Opel</strong>-Van de Marel ook<br />
erg succesvol, laten we dit dertig jaar later<br />
weer oppakken’. En dat hebben we gedaan.’<br />
Inmiddels rijdt Van de Marel, samen met<br />
zijn navigator en echtgenote Rebecca,<br />
alweer bijna vier jaar in de Adam R2 op de<br />
rallycircuits. Gedurende deze periode heeft<br />
het tweetal memorabele momenten meegemaakt.<br />
Toch is een race voordat hij <strong>Opel</strong><br />
reed, eentje die Van de Marel het meeste<br />
bijbleef. ‘Ik mocht toen een heel WK meedoen<br />
op het hoogste niveau van de wereld.<br />
Uiteindelijk mochten we een race rijden in<br />
Finland, en dat is een evenement dat wordt<br />
gereden op gravel. Finland is toch een<br />
beetje de oase van de rallysport: de sport<br />
staat daar samen met ijshockey op nummer<br />
1. De wegen daar zijn zó mooi, met heel<br />
veel jumps erin.’<br />
‘In Finland haalde ik mijn eerste podium<br />
in het WK, een derde plaats. Er waren allemaal<br />
mensen bij die ik kende, en die daar<br />
waren omdat de rally zelf zo verschrikkelijk<br />
mooi was. De rally liep super en we<br />
kregen ook nog een mooi resultaat. Toen<br />
zaten mijn vorige navigator en ik samen<br />
wel zo van: ‘wat er ook gebeurt in ons leven,<br />
deze wedstrijd vergeten we nooit weer’.<br />
Dat was heel cool.’<br />
Hoe simpel een rally rijden ook lijkt, hij<br />
vereist veel voorbereiding. Aan de start<br />
van een rally ga je als coureur in een normale<br />
straatauto over het circuit. ‘Je hebt<br />
dan twee keer de kans om de weg zo goed<br />
mogelijk te beschrijven. Dat is eigenlijk het<br />
meest saaie van de hele wedstrijd: je rijdt<br />
best zachtjes en zit de hele dag in de auto.<br />
Maar het is wel het belangrijkst.’<br />
‘De eerste ronde beschrijf ik de hele weg.<br />
Dan zeg ik wat voor bocht er aan komt en<br />
in welke versnelling deze genomen kan<br />
worden. De tweede keer zegt de navigator<br />
het terug tegen mij en controleer ik of dat<br />
klopt. Je kunt zo’n hele weg namelijk niet<br />
onthouden: een WK-rally heeft bijvoorbeeld<br />
wel 5000 bochten. Dan moet hetgeen<br />
dat je hebt opgeschreven 100% kloppen, wil<br />
je helemaal op de grenzen van je kunnen<br />
rijden.’<br />
‘Als je voorbereiding niet klopt kun je het<br />
tijdens de wedstrijd zelf eigenlijk ook wel<br />
opgeven. Als je op een circuit rijdt, is ieder<br />
rondje hetzelfde en weet je na vier rondjes<br />
wel hoe het circuit erbij ligt. Dan kun je<br />
proberen harder te gaan rijden. Bij een<br />
rally is dat niet zo.’<br />
‘Wanneer ik dan een rally rij, dan gaat er<br />
niets anders door me heen dan het rijden.<br />
We gebruiken een Engels systeem. Mijn<br />
navigator zegt dan precies op het juiste<br />
moment wat er aan komt. Dat kan zijn:<br />
100 easy right, 50 flat left, 60 fast right,<br />
Op de foto: de <strong>Opel</strong><br />
Adam R2 waar Timo zijn<br />
rally’s in rijdt.<br />
4 5
Boven en links: de Adam<br />
R2 waar Van de Marel nu<br />
in rijdt.<br />
Rechtsmidden: Rebecca<br />
en Timo van de Marel.<br />
Rechtsonder: de Ascona<br />
van Jan van de Marel in<br />
de jaren ‘80.<br />
Foto’s: <strong>Opel</strong> Nederland<br />
iedere keer een ander termpje. Dat is dan<br />
het enige waar ik me op concentreer. Het is<br />
bijna een automatisme: ik rij volgens wat<br />
ik hoor en zou het bij wijze van spreken<br />
ook met mijn ogen dicht kunnen doen. Als<br />
de notes kloppen, en wat ik zie op de weg<br />
klopt met wat ik hoor, dan is het rijden<br />
best makkelijk.’<br />
Dat die voorbereiding van levensbelang<br />
is, komt vooral door de omgeving van de<br />
rallybaan. ‘Op een circuit heb je eerst nog<br />
honderd of tweehonderd meter grindbak,<br />
om je snelheid eruit te halen en dan nog<br />
een bandenstapel. Maar in een rally kun<br />
je zomaar tegen een boom, muur of huis<br />
klappen, of zit er achter een bocht een<br />
afgrond. Dat maakt het wel gevaarlijk.’<br />
‘Het is wel eens gebeurd dat ik door een<br />
fout in de voorbereiding een bocht verkeerd<br />
had ingeschat. Daarbij ben ik wel<br />
eens een weiland in geschoten, of mijn<br />
achterbumper beschadigd. Nog nooit zo<br />
erg dat ik niet meer verder kon rijden. Als<br />
die notes gewoon kloppen, dan kun je eigenlijk<br />
niet van de baan af gaan. Gebeurt<br />
dat wel, dan heb ik een fout gemaakt in de<br />
voorbereiding.’<br />
Toch geeft Van de Marel aan niet bang<br />
te zijn tijdens zo’n wedstrijd. ‘In de<br />
voorbereiding zie je soms wel echt: ‘ja, oké,<br />
deze afgrond is wel diep. Als ik hier vanaf<br />
val kom ik niet meer thuis. Of die bomen<br />
daar staan wel heel dicht langs de weg’. Zeker<br />
voor de rally heb ik wel eens het gevoel<br />
dat de wedstrijd eigenlijk best eng is. Maar<br />
als we dan aan de start staan, met de helm<br />
op, en dat licht is op groen gesprongen,<br />
dan zie ik die bomen ineens niet meer. Ga<br />
je die tijdens de wedstrijd wel zien, dan ga<br />
je ook echt zachter rijden en dat gaat ten<br />
koste van je resultaat. Angst gaat ten koste<br />
van je snelheid.’<br />
Die snelheid valt ten opzichte van autosport<br />
op circuits nog wel redelijk mee. Dat<br />
heeft volgens Van de Marel ook te maken<br />
met de gevaarlijke omgeving. ‘Gemiddeld<br />
genomen rij je tijdens een wedstrijd 90/100<br />
kilometer per uur. In Finland ligt die<br />
snelheid veel hoger, daar rij je gemiddeld<br />
110/120 kilometer per uur, maar meestal<br />
ligt het rond de 90/100. Bedenk maar eens:<br />
op een bergweggetje in Frankrijk rij je ook<br />
“Het is bijna een automatisme:<br />
ik rij volgens wat ik hoor en zou<br />
het bij wijze van spreken ook<br />
met mijn ogen dicht kunnen<br />
doen.”<br />
niet gemiddeld 180. Mijn auto kan bijvoorbeeld<br />
ook niet harder dan 170.’<br />
Ondanks de relatief lage snelheid, slijten<br />
de auto’s en hun onderdelen wel heel snel.<br />
Een setje banden gaat bijvoorbeeld zo’n<br />
vijftig kilometer mee, een versnellingsbak<br />
moet na 300/400 kilometer opnieuw geregisseerd<br />
worden en een motor gaat 2000<br />
kilometer mee. ‘En een gemiddelde EK- of<br />
WK-wedstrijd is tussen de 200 en 350 kilometer<br />
op snelheid. Als je een WK rijdt,<br />
moet je voor en na de wedstrijd je versnellingsbak<br />
doen. En in zo’n rally rij je gemiddeld<br />
24 banden eraf. Een rallyband kost zo<br />
€250,- dus het is wel een dure sport.’<br />
Van de Marel droomt nog van het rijden<br />
van een volledig Europees Kampioenschap.<br />
‘Europees Kampioen worden is niet helemaal<br />
realistisch. We hebben wel een heel<br />
professioneel team, maar we zijn geen fabrieksteam,<br />
zoals <strong>Opel</strong> Duitsland. Zij rijden<br />
met auto’s die ze zelf maken. Die kunnen<br />
ze net wat sneller maken dan auto’s die ze<br />
geven aan klanten zoals wij. Maar het is<br />
wel echt een doel om actief mee te doen<br />
aan een heel EK en aan het einde van zo’n<br />
jaar de top 3 te bereiken. De top van Europa<br />
is namelijk ook de top van de wereld – de<br />
beste rijders komen eigenlijk uit Europa.<br />
Dat is dus wel echt een doel.’<br />
Op de vraag welke auto Van de Marel privé<br />
rijdt, moet hij in eerste instantie lachen.<br />
‘Dat is gewoon een <strong>Opel</strong> Adam S, zwart met<br />
rode accenten’. Een stuk minder fel dan<br />
zijn Adam R2, maar nog steeds een pittig<br />
ding. Van de Marel en de <strong>Opel</strong> Adam zijn<br />
dus onlosmakelijk verbonden.<br />
6 7
OPEL.<br />
mijn eerste<br />
opel: manta a<br />
Foto: Autojunk.nl - geen foto van de<br />
originele Manta<br />
Dit is een voorbeeldweergave<br />
Anja (63): ‘Mijn eerste <strong>Opel</strong> was een <strong>Opel</strong><br />
Manta A 1900S. Ik vond haar eigenlijk<br />
hartstikke lelijk, vooral het dak vond<br />
ik helemaal niets. Maar ik won het wel<br />
altijd van de mooiste auto’s, op snelheid.<br />
Ze had 90PK en een topsnelheid van 170<br />
kilometer per uur.’<br />
‘In 1974 kocht ik mijn eerste <strong>Opel</strong>, toen<br />
was ik nog maar 20 jaar. Het was een<br />
tweedehandse, groene Manta met vinyl<br />
dak, eentje zoals op de foto hiernaast.<br />
Ik vond het eigenlijk maar een lelijk<br />
ding, met domme, kleine achterlichtjes.<br />
Eigenlijk wilde ik veel liever een GT,<br />
maar dat zat er qua budget nog niet in.<br />
Het was een auto met een zware motor,<br />
dat was dan weer heel fijn, want ik moest<br />
elke werkdag 130 kilometer rijden.’<br />
‘Bij de talrijke verkeerslichten op de<br />
route deed ik altijd een wedstrijdje met<br />
de medeweggebruikers. Vaak waren dat<br />
busjes met bouwvakkers, die me dan een<br />
duimpje gaven om te laten weten dat<br />
ze mijn auto leuk vonden. Optrekken<br />
deed ik totdat de versnellingspook ging<br />
rammelen, waarna ik moest schakelen.<br />
Vrijwel altijd won ik de race.’<br />
‘De auto werd ook weleens uitgeleend.<br />
Deze bestuurder reed met deze Manta<br />
één op achttien. Dat was niet het geval<br />
als ik zelf reed: ik reed één op acht!’<br />
‘Na een paar jaar kwam er toch eindelijk<br />
de langverwachte GT. Inmiddels<br />
had ik al een dochter en die kroop<br />
vanuit de reiswieg helemaal naar<br />
voren bij de versnellingspook. Ik<br />
kocht een autostoeltje en mocht op de<br />
parkeerplaats direct weer terug: hij<br />
paste niet op de achterbank...’<br />
“Ik vond hem eigenlijk<br />
hartstikke lelijk.”<br />
WWW.OPEL.NL<br />
8 9