Opel Magazine RUG 2019

Boven en links: de Adam
R2 waar Van de Marel nu
in rijdt.
Rechtsmidden: Rebecca
en Timo van de Marel.
Rechtsonder: de Ascona
van Jan van de Marel in
de jaren ‘80.
Foto’s: Opel Nederland
iedere keer een ander termpje. Dat is dan
het enige waar ik me op concentreer. Het is
bijna een automatisme: ik rij volgens wat
ik hoor en zou het bij wijze van spreken
ook met mijn ogen dicht kunnen doen. Als
de notes kloppen, en wat ik zie op de weg
klopt met wat ik hoor, dan is het rijden
best makkelijk.’
Dat die voorbereiding van levensbelang
is, komt vooral door de omgeving van de
rallybaan. ‘Op een circuit heb je eerst nog
honderd of tweehonderd meter grindbak,
om je snelheid eruit te halen en dan nog
een bandenstapel. Maar in een rally kun
je zomaar tegen een boom, muur of huis
klappen, of zit er achter een bocht een
afgrond. Dat maakt het wel gevaarlijk.’
‘Het is wel eens gebeurd dat ik door een
fout in de voorbereiding een bocht verkeerd
had ingeschat. Daarbij ben ik wel
eens een weiland in geschoten, of mijn
achterbumper beschadigd. Nog nooit zo
erg dat ik niet meer verder kon rijden. Als
die notes gewoon kloppen, dan kun je eigenlijk
niet van de baan af gaan. Gebeurt
dat wel, dan heb ik een fout gemaakt in de
voorbereiding.’
Toch geeft Van de Marel aan niet bang
te zijn tijdens zo’n wedstrijd. ‘In de
voorbereiding zie je soms wel echt: ‘ja, oké,
deze afgrond is wel diep. Als ik hier vanaf
val kom ik niet meer thuis. Of die bomen
daar staan wel heel dicht langs de weg’. Zeker
voor de rally heb ik wel eens het gevoel
dat de wedstrijd eigenlijk best eng is. Maar
als we dan aan de start staan, met de helm
op, en dat licht is op groen gesprongen,
dan zie ik die bomen ineens niet meer. Ga
je die tijdens de wedstrijd wel zien, dan ga
je ook echt zachter rijden en dat gaat ten
koste van je resultaat. Angst gaat ten koste
van je snelheid.’
Die snelheid valt ten opzichte van autosport
op circuits nog wel redelijk mee. Dat
heeft volgens Van de Marel ook te maken
met de gevaarlijke omgeving. ‘Gemiddeld
genomen rij je tijdens een wedstrijd 90/100
kilometer per uur. In Finland ligt die
snelheid veel hoger, daar rij je gemiddeld
110/120 kilometer per uur, maar meestal
ligt het rond de 90/100. Bedenk maar eens:
op een bergweggetje in Frankrijk rij je ook
“Het is bijna een automatisme:
ik rij volgens wat ik hoor en zou
het bij wijze van spreken ook
met mijn ogen dicht kunnen
doen.”
niet gemiddeld 180. Mijn auto kan bijvoorbeeld
ook niet harder dan 170.’
Ondanks de relatief lage snelheid, slijten
de auto’s en hun onderdelen wel heel snel.
Een setje banden gaat bijvoorbeeld zo’n
vijftig kilometer mee, een versnellingsbak
moet na 300/400 kilometer opnieuw geregisseerd
worden en een motor gaat 2000
kilometer mee. ‘En een gemiddelde EK- of
WK-wedstrijd is tussen de 200 en 350 kilometer
op snelheid. Als je een WK rijdt,
moet je voor en na de wedstrijd je versnellingsbak
doen. En in zo’n rally rij je gemiddeld
24 banden eraf. Een rallyband kost zo
€250,- dus het is wel een dure sport.’
Van de Marel droomt nog van het rijden
van een volledig Europees Kampioenschap.
‘Europees Kampioen worden is niet helemaal
realistisch. We hebben wel een heel
professioneel team, maar we zijn geen fabrieksteam,
zoals Opel Duitsland. Zij rijden
met auto’s die ze zelf maken. Die kunnen
ze net wat sneller maken dan auto’s die ze
geven aan klanten zoals wij. Maar het is
wel echt een doel om actief mee te doen
aan een heel EK en aan het einde van zo’n
jaar de top 3 te bereiken. De top van Europa
is namelijk ook de top van de wereld – de
beste rijders komen eigenlijk uit Europa.
Dat is dus wel echt een doel.’
Op de vraag welke auto Van de Marel privé
rijdt, moet hij in eerste instantie lachen.
‘Dat is gewoon een Opel Adam S, zwart met
rode accenten’. Een stuk minder fel dan
zijn Adam R2, maar nog steeds een pittig
ding. Van de Marel en de Opel Adam zijn
dus onlosmakelijk verbonden.
6 7