Opel Magazine RUG 2019

timo van
de marel.
Timo van de Marel (29) rijdt
al sinds hij zijn rijbewijs heeft
rally’s. Sinds drie jaar is hij
(net als zijn vader vroeger)
coureur voor Opel.
De wat oudere Opelfan zal het zich vast
nog herinneren: de rally-hoogtijdagen
van Jan van de Marel in zijn Opel Ascona
in de jaren ’80. Nu, dertig jaar later, rijdt
er wederom een Van de Marel onder
de vlag van Opel Nederland: Timo. Wij
spraken hem over de rallysport, angsten,
voorbereiding en zijn grote dromen.
Op de vraag waarom Van de Marel rally is
gaan rijden, kan hij kort zijn. ‘Mijn vader
reed in de jaren tachtig voor Opel en daar
leerde hij mijn moeder kennen, als zijn
navigator. Wat in eerste instantie een zakelijk
deal was, als het ware, werd uiteindelijk
erg gezellig en zijn ze uiteindelijk
getrouwd. Ik ben daar het gevolg van. Dan
ben je eigenlijk haast verplicht om ook wat
met de rally te doen.’
‘Ik ben er ook in opgegroeid en mijn hele
leven lang mee omringd geweest. Vroeger
hadden we de werkplaats thuis aan de zaak
en zat ik daar iedere dag op mijn driewielertje
of in mijn kleine autootje te kijken,
popelend tot ik zelf het stuur een keer in
handen mocht nemen.’
‘Zodra ik mijn rijbewijs had ben ik begonnen
met rally rijden. Ik ben begonnen met
een Mitsubishi, daarna reed ik Renault en
Ford. Op het moment dat Opel de Adam in
de rallysport introduceerde had ik zoiets
van: gaan we Opel rijden, en hoe komen
we binnen? Dus dat hebben we gedaan en
heeft allemaal superpositief uitgepakt. We
hebben toen gezegd: ‘hey, in de jaren ’80
was de combinatie Opel-Van de Marel ook
erg succesvol, laten we dit dertig jaar later
weer oppakken’. En dat hebben we gedaan.’
Inmiddels rijdt Van de Marel, samen met
zijn navigator en echtgenote Rebecca,
alweer bijna vier jaar in de Adam R2 op de
rallycircuits. Gedurende deze periode heeft
het tweetal memorabele momenten meegemaakt.
Toch is een race voordat hij Opel
reed, eentje die Van de Marel het meeste
bijbleef. ‘Ik mocht toen een heel WK meedoen
op het hoogste niveau van de wereld.
Uiteindelijk mochten we een race rijden in
Finland, en dat is een evenement dat wordt
gereden op gravel. Finland is toch een
beetje de oase van de rallysport: de sport
staat daar samen met ijshockey op nummer
1. De wegen daar zijn zó mooi, met heel
veel jumps erin.’
‘In Finland haalde ik mijn eerste podium
in het WK, een derde plaats. Er waren allemaal
mensen bij die ik kende, en die daar
waren omdat de rally zelf zo verschrikkelijk
mooi was. De rally liep super en we
kregen ook nog een mooi resultaat. Toen
zaten mijn vorige navigator en ik samen
wel zo van: ‘wat er ook gebeurt in ons leven,
deze wedstrijd vergeten we nooit weer’.
Dat was heel cool.’
Hoe simpel een rally rijden ook lijkt, hij
vereist veel voorbereiding. Aan de start
van een rally ga je als coureur in een normale
straatauto over het circuit. ‘Je hebt
dan twee keer de kans om de weg zo goed
mogelijk te beschrijven. Dat is eigenlijk het
meest saaie van de hele wedstrijd: je rijdt
best zachtjes en zit de hele dag in de auto.
Maar het is wel het belangrijkst.’
‘De eerste ronde beschrijf ik de hele weg.
Dan zeg ik wat voor bocht er aan komt en
in welke versnelling deze genomen kan
worden. De tweede keer zegt de navigator
het terug tegen mij en controleer ik of dat
klopt. Je kunt zo’n hele weg namelijk niet
onthouden: een WK-rally heeft bijvoorbeeld
wel 5000 bochten. Dan moet hetgeen
dat je hebt opgeschreven 100% kloppen, wil
je helemaal op de grenzen van je kunnen
rijden.’
‘Als je voorbereiding niet klopt kun je het
tijdens de wedstrijd zelf eigenlijk ook wel
opgeven. Als je op een circuit rijdt, is ieder
rondje hetzelfde en weet je na vier rondjes
wel hoe het circuit erbij ligt. Dan kun je
proberen harder te gaan rijden. Bij een
rally is dat niet zo.’
‘Wanneer ik dan een rally rij, dan gaat er
niets anders door me heen dan het rijden.
We gebruiken een Engels systeem. Mijn
navigator zegt dan precies op het juiste
moment wat er aan komt. Dat kan zijn:
100 easy right, 50 flat left, 60 fast right,
Op de foto: de Opel
Adam R2 waar Timo zijn
rally’s in rijdt.
4 5