GO Magazine 350 • MEKONG REACH — Hulp en hoop in Zuidoost-Azië

UITGEZONDEN
Tekst: Pieter-Jan Rodenburg • Beeld: Jenny Oetzell •
‘Ik wil mensen
een eerlijke kans
geven Hem te
leren kennen.’
De genade was niet voor hem, geloofde Sjaak* jarenlang,
'want God, die kun je niet zomaar aannemen'. Het leidde
tot een leven zonder Hem – tot God Zelf ingreep. In
augustus is Sjaak met zijn gezin naar Israël verhuisd:
“We mogen het Goede Nieuws naar Zijn volk brengen.”
Hij kan zich ondertussen aardig
redden in modern Hebreeuws,
vertelt Sjaak, maar wennen
is het wel; ineens schakelen
van het Nederlands naar het Engels en
Hebreeuws, en van de Nederlandse poldermentaliteit
naar de Joodse cultuur. Maar dat
ze hier moeten zijn, staat voor Sjaak en zijn
vrouw Miranda* als een paal boven water. Zij
ervaren een roeping voor het Joodse volk.
LICHT IN OGEN
Dat was tien jaar geleden ondenkbaar. Opgegroeid
in een streng, reformatorisch milieu
was ‘geloven’ geen vanzelfsprekendheid. “Er
lag een taboe op het zeggen dat je een kind
van God was,” vertelt Sjaak vanuit zijn nieuwe
thuis in Israël. “Daar heb ik jaren mee geworsteld;
op zoek naar een vrede met God die
ik niet kon vinden. Het werd me onmogelijk
gemaakt, want je moest wel uitverkoren zijn.”
Uiteindelijk gaf hij de zoektocht op en trok de
wereld in; voetbal, alcohol en nicotine werden
de goden waaraan hij zijn leven gaf.
Tot hij een vriend sprak die terugkwam van
de Logos Hope, het zendingsschip van OM.
“Hij was er heen gegaan op zoek naar avontuur,
maar kwam terug als een ander mens.
Hij had zo’n licht in zijn ogen; daar was ik
jaloers op. En toen ik na een voetbaltraining
nóg een jongen sprak die datzelfde licht had,
wist ik het zeker: ik wil ook zo’n geloof. Mijn
vriend zei: 'het enige dat je daarvoor hoeft
te doen, is aannemen wat Jezus voor jou
gedaan heeft'. Dat heb ik toen gedaan.”
180 GRADEN
Vanaf dat moment veranderde alles.
“Ik draaide 180 graden om,” zegt Sjaak. →
19