KIC-in Doorbreken

KIC-in
Februari 2020, nummer 1
D
O
O O R
B
R E K E N

C
O L
O
kic -in, een uitgave van studievereniging kic
Colofon
Eindredactie Eva Kraaijeveld
Tekst Nanouk Boelens, Marieke Dinklo, Daan
Heijnen, Eva Kraaijeveld, Rosa van der Woude
Grafisch ontwerp Nanouk Boelens, Eva
Kraaijeveld
Fotografie SV KIC, overige bronnen
redactiecommissie
Voorzitter Eva Kraaijeveld
Vice-voorzitter Daan Heijnen
Vormgevers Nanouk Boelens, Eva Kraaijeveld
Schrijvers Marieke Dinklo, Daan Heijnen, Rosa
van der Woude
STUDIeVERENIGING KIC
Adres Zernikeplein 1, kamer D2.12, 9747 AS
Groningen
E-mail redactie@svkic.nl
Telefoon +31 50 595 25 65
F O N
CoPYRIGHT
Alle foto’s en teksten in dit magazine zijn met uiterste zorg en met toestemming
van alle betrokken partijen geplaatst, het getoonde materiaal mag niet
zonder toestemming voor andere doeleinden worden gebruikt en de getoonde
content is auteursrechtelijk beschermd.

Table of
Contents
Algemeen
7 Voorwoord
8 Even voorstellen
32 Fenomenale feitjes
internationale ervaringen
19 Miguel naar Rio
28 Rosan in Marbella
46 Olaf in Parijs
58 Dankwoord
Tips voor de student
11 Hoe word je de nieuwe Carry Slee?
14 How to: Stageplek vinden
18 Van Apps tot Z
20 Hoe overleef ik Adobe?
4
54 De essentie van jouw eigen online portfolio
Columns
10 Christian Koops over doorbreken
40 Tom in Tsjernobyl
50 Homofobie in de sportwereld
52 Van KIC naar KEI met Wieger en Geja

future
Algemeen
Challenge
Success
yes
Interviews
Een blik in het werkveld
22 Om de tafel met met docent Chris de Meer
24 Muziektalent in de dop: Guus van der Meer
30 In gesprek met Anne van der Woude
11 Door de ogen van een recruiter
16 Binnenkijken bij Pauw
44 Graduating met Wouter en Boyen
36 Hans Nijland: “Mijn baan was schitterend.”
de groningse student
12 Op pad in eigen stad
34 De deur uit
42 Ome Duo is je beste vriend
Onnodig maar wel leuk
26 Bakken met Daan
48 Stom, stommer, stomst
57 Zet je schrap voor deze hersenkrakers!
5

6

“
Lieve
Lieve lezers
Lieve lezers
Niets is leuker dan op de hoogte blijven van alle activiteiten, nieuwsberichten en
gossip binnen en buiten Studievereniging KIC. Als redactiecommissie zijn wij het hele
jaar door bezig met het publiceren van reportages, kalenders, nieuwsbrieven en niet
te vergeten, de drie magazines die dit jaar zullen verschijnen.
Samen met Nanouk Boelens, Marieke Dinklo, Daan Heijnen en Rosa van der Woude
ga ik er dit jaar voor zorgen dat je niets hoeft te missen binnen Studievereniging KIC.
Alle vijf zijn wij dol op zowel schrijven als designen en werken we graag in
teamverband. Binnen de redactiecommissie profiteren we van elkaars talenten en
weten we zo elke keer opnieuw, op een originele manier, een nieuwe uiting neer te
zetten. Één ding is zeker, aan creativiteit geen gebrek!
Maar genoeg over onszelf, voor je ligt de eerste editie van KIC-in welke ons de
afgelopen maanden bloed, zweet en tranen heeft gekost. Tripjes naar Kropswolde
voor een gaaf interview, hopeloos hospiteren om tips te kunnen opstellen voor het
zoeken naar een kamer, de hele app-store doorzoeken om de leukste apps te
achterhalen, maar bovenal, hard werken en leren van elkaar.
Het thema van dit magazine is: “Doorbreken”. Er is voor dit thema gekozen omdat er
ontzettend veel manieren zijn om door te breken. Voor ons als studenten, maar ook
voor docenten en professionals die al carrière hebben gemaakt. Het thema zal op
een subtiele manier elke keer terugkomen in het magazine, het ene moment
opvallender dan het andere moment. Wij hebben met veel passie aan dit magazine
gewerkt en presenteren met trots het resultaat. Dit zal bestaan uit verscheidene
interviews, columns van studenten die zich op dit moment in het buitenland
bevinden, tips & tricks voor Adobe en andere instituut-gerelateerde onderwerpen,
maar ook off-topic rubrieken zoals een recept, puzzels en secret hotspots.
Als je na het lezen van dit magazine het gevoel hebt gekregen dat jij onze content
kan versterken, staat de optie altijd open om een mailtje te sturen naar
redactie@svkic.nl. Voor nu wens ik je veel leesplezier en hoop ik dat we jou als
individu omver kunnen blazen met hetgeen waar wij de afgelopen maanden zo hard
aan hebben gewerkt.
Veel liefs,
Eva Kraaijeveld
Voorzitter redactiecommissie ‘19 - ’20
7

Even voorstellen
Redactiecommissie
“eva kraaijeveld
de regeltante
8
Mijn naam is Eva en met mijn negentien jaar
ben ik de jongste van het stel. Desalniettemin
ben ik dit jaar de voorzitter van deze
lieve groep mensen, waar ik natuurlijk heel
blij mee ben! Typerend voor mij is mijn
perfectionisme en onhandigheid, wat
natuurlijk ook bekend is bij mijn commissie.
Ik laat bijvoorbeeld mijn telefoon in de wc
vallen of ik kom te laat doordat ik vergeten
ben op ‘stop’ te drukken in de bus. Gelukkig
heb ik ook goede eigenschappen, zo geniet
ik er ontzettend van om mijn commissiegenoten
te helpen en werk ik graag hard om
een mooi resultaat neer te kunnen zetten.
Waarschijnlijk heb je me nog nooit twee
keer in dezelfde kleren gezien, want ik heb
inmiddels kleren genoeg om een eigen
winkel te openen. Daarnaast heb ik een
zwak voor kerstfilms en staan ook labrador
Noor en pony King bovenaan mijn favorieten-lijstje.
Als ik niet op school of op mijn
favoriete baantje in de horeca te vinden
ben, vind je me ergens in Hoogeveen,
Groningen of in mijn bed. Alhoewel ik niet
weet of je me hier kunt vinden, want op mijn
bed liggen meer kussens dan in de gemiddelde
IKEA.
“rosa van der woude
de ijverige
Ik ben Rosa, eenentwintig jaar oud en dit jaar
net als deze andere toppers lid van de redactiecommissie.
Ik hou enorm van reizen en
heb afgelopen jaar in Boedapest en Brussel
doorgebracht. Ondanks de geweldige tijd
daar miste ik KIC toch wel een beetje en
daarom ben ik onwijs blij weer terug te zijn
bij dit gezellige zooitje (on)geregeld! Inmiddels
zit ik in het vierde jaar van de studie
International Communication. Ook al
betekent dit dat ik bijna klaar ben, heb ik nog
steeds geen idee hoe ik de toekomst in wil
vullen. Wanneer ik niet bezig ben met het
maken van deze geweldige magazines kun je
me veelal vinden bij mijn bijbaantje als
content marketeer bij Teakea. Ook vlieg ik in
de weekenden regelmatig het hele land door
om mijn familie op te zoeken, want van
origine ben ik geen Groninger maar een
rasechte Amsterdammer. Daarnaast ben ik
een echt huisje-boompje-beestje persoon
en woon ik samen met mijn vriend en onze
twee ratjes Snuf & Koos in de prachtige en
altijd gezellige Indische buurt. Wijnen ben ik
ook niet vies van en alleen daarom al zit ik
volledig op mijn plek in deze commissie!

“daan heijnen
het outdoorgekkie
Ik ben Daan Heijnen, eenentwintig jaar en ik ben, zoals de
Bever dat noemt in haar reclames, een echt buitenmens. Bij
belangrijke afspraken met de commissie vind ik het heerlijk
om een extra lange route te fietsen, wandelen of skaten.
Soms omdat ik dat wil, soms omdat ik anders verplicht ben
wijn te drinken met de dames en dus om moet fietsen voor
biertjes. Dit zorgt er mede voor dat ik niet altijd op tijd ben.
Door al deze omweggetjes te nemen, pluk ik hiervan de vruchten.
Verdwaald ben ik nooit. Als bezorger én avonturier in de
stad weet ik altijd wel weer de weg naar huis te vinden. Zelfs
na een avond met de commissie en een klein biertje op.
“nanouk boelens
de lieve
Mijn naam is Nanouk, eenentwintig lentes jong en geboren en
getogen in het aardbevingsgebied (vet zielig). Toen ik mijn
diploma op zak had, ben ik gelijk naar het prachtige Groningen
gesprint om daar te wonen en Communication & Multimedia
Design te studeren. Wanneer ik niet op het hockeyveld
sta of niet aan het wijnen ben met mijn Martien
Meiland-vriendinnen, kan je mij vinden achter mijn kneuterige
bureautje. Met een verwilderde knot op mijn hoofd en een
kilo chocopepernoten binnen handbereik (mij wil je dan niet
tegenkomen), probeer ik hier nog steeds uit te vinden hoe
Photoshop werkt. Verder ben ik dagelijks bezig om het record
van “grootste roze (!!!) kauwgombel” te verbreken, ook wel
topsport te noemen. Groetjes!
“
“MARIEKE DINKLO
de wijnende
Mijn naam is Marieke Dinklo, derde jaars student communicatie.
Ik ben geboren in het mooie Deventer. Helaas was het
hier niet uitdagend genoeg voor mij en heb ik mijn spullen bij
elkaar geraapt om te vertrekken naar het dynamische en
grote dorp, Groningen. Gezelligheid, daar ben ik gek op. Ik
ben dan ook degene die teleurgesteld is als we in de avond
niet samen op stap gaan. Wel kun jij mij elke donderdag
vinden bij de roeivereniging. Niet in de roeiboot, maar op de
dansvloer met een biertje in de (linker)hand. Want ja, wijn
hebben ze niet op Gyas. Gelukkig is “wijnen” wel een hobby,
die ik samen met deze commissie graag beoefen. Maar naast
al deze gekkigheid, blijft het varen in mijn bootje door
Giethoorn toch mijn geluksmomentje. En oh ja, ik ben altijd in
voor een spelletje!
9

al die
Mijn rugtas was zwaar van de boodschappen. Ze
bestonden voornamelijk uit fruit, groenten en
Mensen
andere producten met veel vitamines. Het was
winter. Een tijd waarin de weerstand wel een
oppepper kan gebruiken.
Ik was chagrijnig. Waarom weet ik niet precies.
Waarschijnlijk was het mijn slaaptekort. Of
misschien was het de caissière die niet wist wat
klantvriendelijkheid inhield. Het maakte ook niet uit. Op sommige dagen is het gewoon even lekker om
moeilijk te kijken en te zeiken op dingen die je niet aanstaan. Het is gezond zelfs denk ik, tot op zekere
hoogte. Je hebt slechte dagen nodig om de goede te kunnen waarderen.
Bij de A-brug was het druk. Zoals altijd. Fietsers en voetgangers wurmden zich langs elkaar en er reed een
scooterrijder voorbij met een koptelefoon op. Waarom het nooit fout gaat is mij een raadsel. Het is een
kunst om zonder kleerscheuren door het publiek heen te komen. En dan zijn er nog de obstakels. Vaak in de
vorm van Aziatische of Duitse toeristen die foto’s nemen van de Hoge en Lage der Aa.
Mijn gedachten stonden op negatief. Pessimistisch. Mijn slechte dag had nu wel lang genoeg geduurd. Ik
had iets of iemand nodig die mij weer een duwtje in de goede richting zou geven. Iemand die je laat inzien
dat je best een dag mag zeiken, maar ook dat je toch echt meer bereikt met een positieve instelling. Die
doorbraak had ik nog niet gehad vandaag.
Twee meiden liepen mij tegemoet. Met een tas van de Primark om de schouder en een McFlurry in de hand
keken ze – ongeveer net zo chagrijnig als ik – naar de drukke winkelstraat. ‘Al die facking mensen hier’ - zei
één van de meiden geagiteerd. Ergens begreep ik haar reactie wel. Het was er simpelweg echt koleredruk.
Toch vroeg ik mij tegelijkertijd af wat je in de stad doet als je geen zin hebt in facking mensen om je heen. Al
helemaal op zaterdagmiddag. Tijdens de uitverkoop.
Toen ik mij realiseerde dat de caissière en de twee meiden misschien wel
net zo’n dag hadden als ik liep een oud vrouwtje mij tegemoet. Ze
lachte beleefd naar me. Haar rimpelige, geleefde gezicht had iets
vertrouwelijks. ‘Dag.’ – zei ze. ‘Dag mevrouw’ – antwoordde ik met
een geforceerde glimlach. Het doorgebroken winterzonnetje
verwarmde mijn gezicht naarmate ik dichter bij huis kwam. Ik
merkte dat ik mij opgewekter voelde dan eerst. Eenmaal bij de
voordeur groetten de schilder en ik elkaar met een simpele
Groningse ‘Moi’.
Terwijl ik mijn sleutels zocht keek ik naar de drukte van de
Westersingel waarin het oude vrouwtje zich inmiddels had
gemengd. Vandaag was zij het geweest. Dat duwtje in de goede
richting. Die doorbrekende factor. Het had iedereen kunnen zijn.
Ik moest mijn hoofd er alleen even naar zetten. Ik draaide mijn
kamerdeur open en hoopte dat het oude vrouwtje inmiddels ook de
twee meiden gepasseerd was. En dat ze toevallig nog iets af zou gaan
rekenen bij de cassière in de supermarkt.
Christian Koops over
‘Doorbreken’
De reuring van de stad doorbrak de stilte van mijn kamer
toen ik het dakraam opentrok. Met een kop koffie in de
hand liet ik mijn blik over de stad glijden. ‘Al die
mensen hier’ - dacht ik terwijl mijn gezicht een wat
vriendelijkere stand aannam. 'Mooi man.'
10

Door de ogen
van een recruiter
Robert Blok is 32 uur per week werkzaam bij Jobs & Media als Recruiter
binnen de Finance en Sales markt. Jobs & Media helpt externe partijen
met het vinden van nieuwe werknemers. Wij zijn met Robert het gesprek
aangegaan om achter de tips en no-go’s van het sollicitatieproces te
komen.
Hoe ziet jouw gemiddelde werkdag eruit?
Ik begin de dag met het bellen van mogelijke
kandidaten die voldoen aan de profielschets
van onze klanten. Door in contact te komen met
desbetreffende personen krijg je een goede
indicatie van zijn of haar wensen. Aan de hand
hiervan kijk ik of er nog andere partijen binnen
ons netwerk zijn die aansluiten en interessant
kunnen zijn. Daarnaast plan ik gesprekken in en
bel ik deze personen later nog eens op om te
kijken hoe de sollicitatie ging. Tot slot heb ik
natuurlijk de nodige vergaderingen en zo af en
toe trainingen.
Als recruiter zoek je natuurlijk naar een match
tussen werkzoekende en functie. Waar let jij als
recruiter op in een sollicitatiebrief en/of CV?
Tijdens het screenen van een CV kijk ik eerst of
dit er representatief uitziet: je CV is toch je
visitekaartje voor een eventueel gesprek.
Daarnaast kijk ik naar wat iemand in het
verleden heeft gedaan, naar werkervaring en
wat iemands functie precies was. Het is goed
om te laten zien wat jouw skills zijn en met
welke werkzaamheden je in het verleden in
aanraking bent geweest. Hier letten bedrijven
extra op. Ook is iemands studieachtergrond
van belang. Iemand dient affaniteit te hebben
met een desbetreffende vacature of hij dient dit
te compenseren met relevante werkervaring.
Een extra puntje van aandacht is de
woonplaats, deze dient wel realistisch te zijn
qua reistijd.
Wat zijn jouw tips voor een goed CV?
Zorg voor een representatief CV, tegenwoordig
zijn er voldoende websites waar je gebruik kunt
maken van professionele templates. Zorg voor
een duidelijke opmaak op het gebied van
werkervaring en studieachtergrond. Laat goed
zien hoelang je ergens hebt gewerkt, aan de
hand hiervan kan een bedrijf zien wat voor
senioriteit iemand heeft. Het gebruik van juiste
functietitels is van groot belang en een korte
opsomming van de werkzaamheden mag ook
niet ontbreken. Mocht je in het verleden goede
contacten hebben opgedaan bij een oud
werkgever, is het altijd een goed idee om deze
als referentie te gebruiken.
Kijk je ook naar social media accounts van
sollicitanten? Hoe kan iemand zich online het
beste presenteren en hoe juist niet?
Zelf kijken wij vooral naar LinkedIn profielen.
Via LinkedIn is het belangrijk dat je laat zien
wat je in het verleden gedaan hebt en met welke
functies jij affiniteit hebt. Een goed LinkedIn
profiel is erg interessant voor recruiters en je
zal dan ook vernemen dat je veel meer
benaderd zal gaan worden. Een ander punt is
het aantal connecties wat je hebt op LinkedIn.
Door een groot netwerk te hebben binnen jouw
markt, toon je aan dat je naamsbekendheid
hebt en dat is vaak erg interessant.
Welke vragen zijn voor een sollicitant handig
om te stellen aan een recruiter aan het einde
van een sollicitatiegesprek?
Vragen die gaan over het inwerktraject of over
hoe de functie en werkzaamheden hiervan er
precies uitgaan zien. Ingaan op wat persoonlijke
doorgroeimogelijkheden zijn binnen een
organisatie is belangrijk en naar de visie van
het bedrijf vragen is ook een tip. Verder is het
handig om te vragen in wat voor team je terecht
gaat komen en hoe de sfeer is.
Heb jij nog een laatste gouden tip als het gaat
om solliciteren?
Blijf altijd jezelf en laat zien wat je in je mars
hebt!
11

Op pad
in eigen stad
1. Lui
Nergens zin in, maar wil je jezelf wel het huis uitslepen? Neem dan eens een kijkje bij Lui! In dit woonkamercafé
kan je bankhangen onder het genot van een heerlijke kop koffie, met of zonder gebak. De
eigenaresse miste een plek in de stad waar ze even kon opladen en begon om die reden haar eigen
huiskamercafé waar je zelfs, als je wil, je schoentjes uit kan doen en met je voetjes omhoog kan. Denk
voordat je dit doet even na of je geen zweetvoeten hebt, andere mensen die zich willen opladen kunnen
dat luchtje misschien niet zo waarderen.
1
2
2. Excalibur
Vroeger deed je het regelmatig, buitenspelen.
Wanneer we eraan terug denken worden we soms
wat sentimenteel. De vrijheid die we hadden zonder
verantwoordelijkheden en deadlines. Waarom
spelen we nu eigenlijk niet meer buiten? Excalibur is
de hoogste vrijstaande klimmuur in Europa en dat bij
ons Groningers om de hoek! Zeker een aanrader om
al je vriendjes en vriendinnetjes een keer uit te
nodigen en zo tot nieuwe hoogte te komen in eigen
stad.
3
3. Silent Disco RGB
Een kroeg waar je zelf beslist naar welke
muziek je luistert, bij ons in de stad kan dit
nu! In de Gelkingestraat is sinds kort een
silent disco bar geopend, RGB. In deze disco
draagt iedereen een koptelefoon met drie
kanalen waarop drie DJ’s plaatjes draaien.
Het kan zomaar dat de helft meezingt met
een nummer van ABBA terwijl de overigen
binnen staan te pompen op techno deuntjes.
Zeker eens de moeite waard om een kijkje te
nemen.
12

5. Forum Groningen
Na vele jaren staat ze eindelijk, het nieuwe
gebouw van Forum Groningen. In dit moderne
gebouw is van alles te doen om je een middag
zoet te houden. Van een bar tot een bibliotheek,
alleen een combinatie van beiden is al genoeg
om jou als student binnen te halen. Hiernaast
zit er onder het dak van het Forum ook een
bioscoop, exposities, studieplekken, musea en
meer. Ontdek zelf wat het Forum Groningen te
bieden heeft door een wandeling te maken door
de nieuwe, 45 meter hoge, huiskamer van
Groningen.
6
4
4. EM2
Veel Groningse studenten kennen het Oude
Suikerunieterrein wel. Op dit evenemententerrein
wordt veel georganiseerd. Hierbij kun je denken aan
een feest of optreden. Een bekend terugkerend
evenement hier is het Paradigm Festival. Op de
website van EM2 kan je zien wat er komende
maanden op de agenda staat. Trek naast het studeren
eens naar een cultureel evenement als een
vintage kilo sale of een vegan kerstmarkt. Zo kom je
erachter dat Groningen veel meer te bieden heeft
dan alleen stappen en winkelen.
5
6. DOT
Als je vaak door de stad fietst ben je er vast wel eens
langsgekomen. De witte bol bij het stadsstrand. In
deze bol is een restaurant, bar en zelfs een bioscoop
te vinden. DOT wordt gezien als een multifunctionele
ontmoetingsplek voor studenten en stadjers. DOT
trekt graag de aandacht, zo wordt zij elk jaar met
kerst omgetoverd tot een gigantische kerstbal. Dus
heb je nog een leuk idee nodig voor je volgende
date? Neem dan een kijkje bij DOT.
7. Boel: jeu-de-boulesbar
De stad Groningen is één van de steden met de
meeste kroegen per inwoner in Nederland. Als
kroegbaas is het dus lastig om boven de rest uit
te springen. Wanneer je geen gouden locatie
hebt zoals de Drie Gezusters, zal je als kroegbaas
toch met iets anders moeten komen om
klanten te trekken. Boel Groningen komt met een
creatieve oplossing: Jeu de Boules. Het spel dat
velen kennen van de camping of de grootouders.
Boel Groningen heeft meerdere banen die je 45
minuten kan huren voor een prikkie. Het
lucratieve spel zorgt voor een extra element
tijdens het borrelen.
7
13

Van studenten aan het CMI-instituut wordt verwacht dat we tijdens onze
studie twee stageopdrachten doen voor bedrijven die we zelf moeten
contacteren. Veel begeleiding hiervoor is er niet en sommigen van ons
voelen zich dan ook vrij hulpeloos wanneer ze de zoveelste afwijzing binnen
krijgen. Hoe zorg je er voor dat je jouw stageplek binnen no-time geregeld hebt? Het
volgende stappenplan maakt iedere sollicitatie een succes.
ST A G How to?
E
-
plek vinden
1Wees proactief! Veel studenten zijn dagenlang
aan het zoeken naar vacatures, terwijl
Zorg
er maar weinig plekken zijn die passen bij
wat je zoekt. Wees niet bang om jouw
potentiële stage- of afstudeerbedrijf te
benaderen via een berichtje op LinkedIn of
zelfs Facebook wanneer je geen vacature
ziet staan. Maak hier geen ellenlange
sollicitatie van, maar leg in een paar zinnen
uit waar je naar op zoek bent en vraag of je
ergens een sollicitatie heen kan sturen.
Zorg ervoor dat jouw berichtje enthousiast
over komt zodat het social-mediateam jou
gelijk door wil verwijzen naar de juiste
persoon.
ervoor dat je CV & motivatiebrief
up-to-date zijn en subtiel aansluiten bij
de huisstijl van het bedrijf waar je solliciteert.
Gebruik bijvoorbeeld het lettertype
dat het bedrijf hanteert of de bedrijfskleuren
in jouw CV. Hierdoor kom je
serieus over én laat je direct zien waarom
jij de ideale kandidaat bent voor dit specifieke
bedrijf. Dit betekent natuurlijk niet
dat je jouw creativiteit niet op de vrije
loop kan laten. Ga gerust helemaal los
met je eigen design en gebruik ook vooral
andere kleuren, maar laat hier en daar
subtiel de kleuren van het bedrijf naar
voren komen.
2
3
14
Mensen houden van het idee dat iets of iemand al een bekende is. Maak hier slim gebruik van
in je motivatiebrief! Wanneer je iemand kent die al bij het bedrijf werkt kun je deze persoon
gerust noemen in je motivatiebrief, bijvoorbeeld door te zeggen dat diegene jou heeft doorverwezen
naar de vacature. Heb je geen connecties? Vaak eindigen bedrijven hun Facebook chats
met de naam van de specifieke medewerker die jou geholpen heeft. Gebruik dan gerust de
naam van deze persoon in jouw mailtje. Als de HR-manager leest dat zijn collega jou heeft
doorverwezen naar hem heb je al één voet tussen de deur en is de kans dat je op gesprek mag
komen gelijk een stuk groter.

Heb je de mail met je CV en motivatiebrief
verstuurd, maar krijg je geen reactie? Wees
niet bang om een reminder te sturen. We
weten allemaal hoe druk we het soms
hebben en tja, ook de mensen op de HR-afdeling
vergeten hierdoor wel eens wat. Heb
je na twee weken nog steeds geen reactie
ontvangen op jouw (open) sollicitatie? Stuur
dan gerust een vriendelijk mailtje met de
vraag of ze al even tijd hebben gehad om er
naar te kijken.
4
Yes! Nadat je een reminder hebt gestuurd
krijg je eindelijk een leuke enthousiaste
reactie, met de vraag of je later deze week
langs kan komen. Natuurlijk bestaat de kans
dat je al plannen hebt op de aangeboden
dag of tijd, maar in dit geval zou ik je willen
adviseren er alles aan te doen zodat je toch
aanwezig kunt zijn. Onbewust geef je
hiermee het signaal naar het bedrijf toe dat
jij bereid bent je plannen om te gooien, nog
vóór je de stage of afstudeeropdracht
überhaupt gekregen hebt.
5
Sollicitatie gepland? Dan
is het tijd om je voor te
bereiden! Zorg er voor
dat je zo veel mogelijk
achtergrondinformatie
over het bedrijf te weten
komt. Naast het voorbereiden
van antwoorden
op standaardvragen, is
het een goed idee om
een aantal vragen voor
te bereiden voor
degene die jouw sollicitatiegesprek
leidt. Wat
zijn de ambities van het
bedrijf? Welke projecten
lopen er nu, of staan er
gepland voor de
toekomst? Waar kom jij
terecht als stagiair en
wat verwachten ze van
je? Laat zien dat je
oprecht geïnteresseerd
bent en vooral, waarom.
6
Natuurlijk is er geen gouden formule
waardoor iedereen altijd en overal aangenomen
wordt, maar mijn ervaring is dat
deze bovenstaande stappen een flinke duw
in de goede richting zijn. Tijd om dat uitstelgedrag
te stoppen en nu écht te gaan
solliciteren. Succes!
“ Ga gerust
helemaal los. ”
15

Binnenkijken bij
PAUW
Het was een regenachtige maandagmiddag in
december toen ik samen met vijftig medestudenten
afreisde naar de Westergasfabriek in
Amsterdam. In de studio's van dit historische
pand werd naast de uitzendingen van De Wereld
Draait Door, Jinek & M, ook de dagelijkse late
night talkshow van Jeroen Pauw opgenomen. Ik
bracht een bezoek aan, wat later bleek, één van
Jeroen's laatste optredens als presentator van
zijn eigen show en maakte voor miljoenen
mensen mijn debuut voor de camera.
Na een drie-uur durende rit van Groningen naar
Amsterdam kwamen we om acht uur 's avonds
aan bij de Westergasfabriek. We mochten direct
plaatsnemen in een knusse studio, voorzien van
simpele stoeltjes welke dicht bij elkaar stonden.
Dit tafereel zorgde er voor dat de hele groep,
mijzelf inclusief, ervan overtuigd waren dat dit
niet de officiële opnamestudio was. Nadat we
via de schermen stilletjes mee konden kijken
met de live opnames van De Wereld Draait
Door, één studio verder, was het tijd voor onze
deelname aan de Pauw Academy.
De Pauw Academy gaf ons inzicht in het
hectische leven van één van de redactrices van
Jeroen Pauws' late night talkshow. Terwijl we vol
verbazing luisterden naar haar verhaal kregen
we te horen dat ze nog steeds bezig waren om
een gast te regelen voor die avond. Het geluk is
er dat veel potentiële gasten in Amsterdam
wonen en de studio zich hier ook bevindt, vertelde
ze ons. De nieuwe indrukken die we tijdens
dit uurtje Academy op deden is één ding ons
zeker duidelijk geworden: Wanneer je thuis voor
de buis naar een uitzending kijkt heb je geen
idee wat er allemaal voorafgaat aan een
uitzending van vijftig minuten.
nog een keer duidelijk hoe belangrijk het
plaatsen van de camera's in bepaalde hoeken is:
de studio ziet er op TV namelijk veel groter uit
dan deze in werkelijkheid is. Knus zaten we bij
elkaar op de smalle bankjes, waar menig KIC-lid
bijna vanaf viel.
Na de introductie van de gasten, Erica Terpstra
en rapper Donnie, was het tijd voor de uitzending.
Knikken en lachen op het juiste moment,
had ik mezelf opgelegd. Want, geloof mij, op dat
moment is je grootste angst dat je jezelf later op
Dumpert ziet verschijnen terwijl je iets gênants
doet. Steeds als er een filmpje werd
uitgezonden voor de mensen voor de buis, had
ik even de tijd om mijn haar weer te fatsoeneren
voor de volgende minuten.
Na de verwonderde blikken en mooie verhalen
was het tijd om terug te keren naar Groningen.
Ondanks het feit dat ik vijftig minuten oncomfortabel
moest zitten vond ik het een hele mooie
ervaring, welke ik zeker niet had willen missen.
Mijn TV-debuut is het helaas niet geworden,
maar ik raad je zeker aan om ook een keer een
live uitzending bij te wonen als gast. Hier kun je
jouw eigen ervaring met live TV op doen en wie
weet zien we jou straks shinen op de buis met je
eigen talkshow!
16
Pas om half elf, vlak voor de uitzending,
realiseerden we ons dat de studio waar we
zaten ook daadwerkelijk dé studio is waar Pauwwordt
opgenomen. Hierdoor werd het mij ook

Alles meekrijgen van Studievereniging KIC?
Schrijf je dan nu in
voor de nieuwsbrief!
Fotografeer
mij!
17

1. too good to go
Zorgen voor de aarde is
niet meer alleen voor
hippies. Niemand vind het
fijn om eten weg te moeten
gooien, maar in elk
huishouden gebeurt dit
dagelijks. Too Good To Go
gaat dit tegen. Op de app
zetten ondernemingen
zoals La Place, Jumbo en de
bakkerij om de hoek een
pakketje online. Dit pakketje
claim je voor een laag
bedrag en kun je snel
ophalen. Nu belandt het in
je buikje in plaats van in de
prullenbak!
Van
Apps
tot Z
Handige apps
waarmee je jouw
studententijd
doorkomt!
3. Be focused
Snel afgeleid? Be Focused
zorgt ervoor dat jij jouw tijd
goed benut. De app geeft
aan wanneer het tijd is
voor een korte pauze en
laat de progressie van je
studiesessies zien. Daarnaast
kun je de taken
indelen die jij af moet
hebben.
5. roomeasy
Zijn voor jou je huisgenoten
belangrijker dan je
kamer? Dan is RoomEasy
wat je zoekt. De app zorgt
ervoor dat jij een perfecte
match vindt waardoor je in
een leuk huis terecht komt.
Wil je die lege kamer in je
huis opvullen? Via de app
plaats je gemakkelijk een
advertentie. Op deze
manier hoef je geen onnodige
hospiteeravondente
organiseren en heb je
vliegensvlug die ene leuke
huisgenoot waar je naar op
zoek was!
18
2. Tinder
Single en ready to mingle?
Of gewoon verveeld?
Tinder is een app waar jij
tijd aan kan besteden als je
even klaar bent met
Instagram of Snapchat. Na
een beetje vleeskeuren kan
je een simpel gesprek
aangaan wat na een
halfuurtje of dood loopt, óf
goed gaat en je vervolgens
op een terras zit te daten.
Niet een app voor iedereen,
maar zeker een app
voor studenten.
4. het laatste tafeltje
Gezellig uiteten met familie
of vrienden? Dankzij
deze app hoef jij niet bang
te zijn dat er geen tafeltje
voor jou vrij is! Via Het
laatste tafeltje kun jij
aanschuiven bij restaurants
die nog een plekje vrij
hebben. Je kunt ge- makkelijk
reserveren en gebruik
maken van kor- tingen.
6. I’M IN
I’M IN is dé evenementenkalender
van Europa
waarin je jouw favoriete
festival terug kan vinden!
Door in de app te spinnen
aan het rad, maak je kans
op gratis kaartjes voor je
lievelingsevenement. Via
I’m In scoor je hele goede
kortingen. Leuke feestjes
kunnen duur zijn, dus
mocht jij er gek zijn op dit
soort evenmenten, dan is
deze app zeker de moeite
waard om te downloaden!

Miguel naar
Olá pessoal! Ik ben Miguel Peijnenburg,
derdejaars communicatiestudent en van
januari tot en met juli studeer ik een half jaar
in Rio de Janeiro, in Brazilië. In mijn column
schrijf ik over alles wat ik tegenkom op mijn
pad richting Rio en zal ik mijn ervaringen
met jullie delen.
Op een doordeweekse donderdag zat ik meer dan vier uur in de trein, had ik in Amsterdam een
twee uur durende afspraak en wat kreeg ik? Één velletje papier. Een nogal belangrijk papiertje,
namelijk het Braziliaanse visum! En tegen iedereen die ooit in het buitenland wil gaan studeren
en een visum moet gaan regelen wil ik graag zeggen: begin er op tijd mee. Ah man, niet normaal
wat je allemaal moet invullen, regelen en uitprinten. Geboorteakte, verklaring van goed gedrag,
inschrijvingsbewijs van de Hanze… Kijk goed wat je allemaal moet meenemen, want van de site
van de ambassade word je niet echt wegwijs. Als je dan toch iets vergeet, in mijn geval vergat ik
vijf papiertjes, kun je een nieuwe afspraak maken. Plus een dag vrij vragen van school of stage,
wat niet echt geweldig wordt gevonden.
Je moet behoorlijk wat dingen regelen voordat je
echt op reis mag. Voor mij begon het allemaal al in
februari, toen de Hanze de aanmeldingen voor het
studeren in het buitenland opengooide. Na het
schrijven van een motivatiebrief in het Engels en
het doorgeven van een top vijf, met Rio de Janeiro
op nummer één, dacht ik dat het wel even ging
duren tot iedereen wist waar hij of zij heenging.
Niets was minder waar; binnen een week hoorde ik
dat ik mocht gaan! Toen begon de voorpret al, tot ik
erachter kwam dat voorpret van elf maanden ook
weer wat overdreven was.
Het duurde maar liefst een half jaar tot ik weer iets
hoorde sinds die ene bevestiging in februari. Ik
dacht ergens dat ze me vergeten waren. Gelukkig
kreeg ik vanaf toen mailtjes van de Hanze met de
zaken die ik moest regelen. Ik moest bijvoorbeeld een cijferlijst opsturen en geld overmaken; het
is niet héél goedkoop om te gaan studeren in het buitenland. Vanaf dat moment was er vooral
direct contact met de universiteit in Rio, over verzekeringen en welke vakken ik daar wilde gaan
volgen. Het moment dat ik het vliegticket bestelde, kwam die voorpret pas weer terug. Maar...
toen moest het regelen van het visum nog beginnen.
Gelukkig is al het papierwerk nu achter de rug. Het duurt nog maar een maand voor ik in het
vliegtuig stap naar Rio en ik heb er zo onwijs veel zin in, niet normaal. Ik weet sinds kort waar ik
ga wonen en voor wie Rio niet zo goed kent: er zijn twee gigantische stranden, Copacabana en
Ipanema. Ik kreeg laatst het adres van mijn gastgezin doorgestuurd en het blijkt dat ik twee
huizenblokken van Ipanema ga wonen. In andere woorden, als ik mijn zonnebrand vergeet kan ik
binnen tien minuten terug zijn.
Volgens mij vergeet ik soms dat het idee van een half jaar in het buitenland studeren is dat je ook
daadwerkelijk moet gaan studeren! Gaat vast goed komen, maar voorlopig zit ik vooral met mijn
hoofd op het strand in plaats van in de boeken. Eerst nog even het koude Nederland overleven en
dan vlieg ik op 15 januari naar de plek waar het op dit moment dertig graden is. Ik kan niet
wachten! Tchau, tchau!
19

Hoe overleef
ik Adobe
Illustrator: voor beginners misschien
een complex programma. Hoe werkt de
Pen Tool eigenlijk? Welke kleuren
passen goed bij elkaar? Hoe trek je in
hemelsnaam een afbeelding over zodat
je vol trots je illustratie kan laten zien
aan je vrienden? Lees, neem op en pas
toe: deze handige weetjes voor beginnende
Illustrator-gebruikers om een
eenvoudig maar sterk portret te maken!
20

1
De Pen Tool redt je leven
De Pen Tool ziet er in eerste instantie misschien
moeilijk uit, maar eigenlijk is het super makkelijk. Door
het plaatsen van verschillende punten, ook wel ankers
genoemd, kun je vormen creëren. Met deze tool is het
gemakkelijk om afbeeldingen over te trekken.
Speel met strokes
Wanneer je de Pen Tool gebruikt of gewoon aan het
tekenen bent, verschijnt er een lijn. Deze lijn is nogal
statisch. Wanneer je het uiterlijk van deze “stroke”
aanpast, wat op Illustrator links bovenin gedaan kan
worden, krijg je een meer natuurlijke uitstraling.
2
3
Gebruik de juiste kleuren
Door bepaalde kleurencombinaties te gebruiken, kan
je jouw portret meer uitstraling geven, waardoor deze
realistischer lijkt. De site “coolors.co” kiest een
bepaald kleurenschema uit, zodat je een beter idee
krijgt welke kleuren jouw illustratie nodig hebben.
Omarm je vormen
Een portret maken lijkt moeilijker dan je denkt. Door
gebruik te maken van cirkels en ovalen kun je op een
makkelijke manier een neus, wangen, ogen of een
bril vormgeven. Om het jezelf makkelijk te maken,
kun je deze vormen ook spiegelen. 4
21

“
Het
leven
is
geen
generale
repetitie.
”
22

Chris de Meer is docent marketing, communicatie
en ondernemerschap aan de Hanzehogeschool
Groningen en een man met vele kwaliteiten.
Twintig jaar voordat hij docent werd heeft hij
veel gereisd als accountmanager en ervaring
opgedaan in de wereld van marketing & communicatie.
Wij spraken hem over zijn visie op ‘doorbreken’
en vroegen hem naar de ultieme tip voor
ons, communicatie- en mediastudenten.
Chris is zijn carrière begonnen met lezingen
geven toen hij toendertijd de vraag van een
collega bij de Rabobank kreeg of hij zijn kennis
zou willen delen met een groep studenten. Na
een paar lezingen te hebben gegeven werd hij
positief verrast door het enthousiasme van zijn
studenten en de kritische vragen die hem gesteld
werden.
Door een open vacature binnen de voormalige
Noordelijke Hogeschool Leeuwarden werd hem
een vaste baan als docent aangeboden. Deze
kans had echter wel de kanttekening dat Chris
eerst een master zou moeten afronden voor hij
zou kunnen beginnen als docent. Chris koos voor
een master Marketing in South Wales, met
voornaamste reden dat deze studie te combineren
viel met een drukke baan.
Wanneer we Chris vragen naar zijn visie op een
doorbraak geeft hij aan niet te geloven in één
doorbraak, hij denkt namelijk dat er in je leven
meerdere momenten van doorbreken zijn. “Je
kan je focussen op één doel en wanneer je die
hebt bereikt, kun je dat als doorbraak zien en je
focus op een ander doel leggen”. Chris denkt dat
je, wanneer je open staat voor andere mogelijkheden
of kansen, ook door kan breken op ander
vlak, bijvoorbeeld door een carrièreswitch zoals
de zijne. “Een doorbraak komt alleen wanneer je
dingen gaat doen. Een open mind is hiervoor
cruciaal en hiermee automatisch ook voor het
doorbreken in iedere zin van het woord”.
“Ik denk dat, wanneer je je heel erg fixeert op iets
wat je heel graag wil bereiken, je misschien je
ogen sluit voor nieuwe kansen en wat andere
mensen je kunnen brengen”. Een aantal studenten
die hij les heeft gegeven hebben dit ook zo
ervaren. Zo komt Chris met enige regelmaat
oud-studenten tegen die na het behalen van hun
diploma een hele andere richting in zijn geslagen.
Als docent vindt hij dit mooi, het gaat hem
om de groei die de studenten maken. “Dat ze niet
alleen ‘dom’ luisteren naar de stof en kennis die
ik heb te bieden, maar het gesprek ook daadwerkelijk
aangaan en hier hun eigen conclusies uit
trekken”.
Of hij nog doorbraken op de planning heeft
staan? Nee, zijn doorbraak is eigenlijk al
geweest, zegt hij. Het gaat hem om het gelukkig
zijn en hij heeft om deze reden ook nooit een
carrièreplanning gemaakt. De komende zestien
jaar ziet hij zichzelf nog graag lesgeven voordat
hij met pensioen gaat. Toch sluit hij niet uit dat
dit in de toekomst anders kan lopen, hij zal altijd
open blijven staan voor de mensen en kansen
om zich heen.
Zoals Chris met zijn carrière laat zien is het leven
niet altijd voorspelbaar. Belangrijk is dat je open
staat voor nieuwe ervaringen en niet bang bent
om eens een ander pad in te lopen dan je
normaal zou doen, misschien zit in dit pad wel
een doorbraak verstopt! Open minded zijn is hier
heel belangrijk bij, maar nog belangrijker is het
gewoon doen. Of, zoals Chris het zei: “Het leven
is geen repetitie, je moet het nu doen’’.
“Een open mind
is cruciaal.”
23

Muziektalent
In de dop
Guus van der Meer is 22 jaar oud en komt uit Den Haag waar hij zijn hele leven heeft gewoond. Hij
is twee jaar geleden verhuisd naar Groningen om Communicatie te studeren. Zijn broer woont
hier ook en zijn vader komt hier vandaan. Guus is een echte sportliefhebber, hij doet onder
andere aan fitnessen en boksen. Daarnaast is hij graag creatief bezig met designen, wat perfect
bij zijn rol in Studio KIC past.
Wij: Guus, hoe lang ben je eigenlijk al bezig met je
muziekcarrière?
Guus: Ik speel al gitaar sinds ik acht jaar oud ben,
maar eigenlijk kan ik dit nog steeds niet. Toen ik
twaalf jaar was hoorde ik op de camping dat ik goed
kon zingen, dus ben ik dit maar gaan proberen. Een
goede vriend kwam jaren later met het programma
FL Studio en met het idee om samen een vette rap te
maken. Sinds een jaar maak ik mijn eigen muziek,
ook samen met anderen. Ik werk nog steeds samen
met dezelfde vriend, die de piano heel wat beter
onder de knie heeft, maar ik vind het erg leuk om met
hem samen te werken.
Wij: Van wie heb je de passie voor muziek maken gekregen?
Guus: Mijn vader speelt piano maar hier heb ik niet
heel veel van meegekregen, zo goed is hij ook weer
niet. Mijn moeder en broer zijn ook totaal niet
muzikaal. Ik weet niet waar het vandaan komt, maar
ik denk dat ik alleen maar muzikaal ben omdat ik al
vanaf mijn achtste gitaar speel. Je bent niet muzikaal,
je kan muzikaal worden. Ik zing heel veel, maar onder
de douche kom je me niet zingend tegen. Ik had een
jaar zangles en toen was er elke week een vrouw voor
mij en dacht ik echt: “ja jij kan beter stoppen”, maar
toch ben ik van mening dat je kan leren om muzikaal
te zijn.
Guus
24

Wij: Waar liggen jouw prioriteiten op dit moment?
Guus: Ik zou in de toekomst graag een carrière maken
in de muziek maar voor nu vind ik het ook belangrijk
om me te focussen op school. Als ik mijn studie niet
zou hebben, zou ik volledige dagen bezig zijn met
muziek. Ik vind het juist chill dat ik nu een combinatie
heb van school en mijn passie voor muziek.
Wij: Wat doe je met de nummers die je hebt gemaakt?
Guus: Ik heb laatst een nummer op SoundCloud gezet
en veel mensen hebben mijn nummer toen geluisterd.
Samen met een vriend vorm ik een tweepersoons
band: Lumø. We hebben laatst echt een vet
nummer gemaakt die binnenkort ook op Spotify
komt. Er zijn voor mij zeker carrièremogelijkheden en
het lijkt me tof om later ook door te beken met
optredens. Ik ben al eens gevraagd als zanger voor
een schoolband waarmee we meerdere keren schoolcompetities
hebben gewonnen. Daarnaast heb ik met
koningsnacht in Den Haag op Parkpop en bij de Pier
opgetreden.
Wij: Heb je nog speciale plug-ins die je aanraadt?
Guus: Het eerste waar ik op dit moment aan denk is
LABS. LABS is volledig gratis en biedt hele realistische
virtuele instrumenten zoals de piano en strijkinstrumenten.
Het is echt een hele realistische en toffe
plug-in.
Wij: Wat zou je graag willen bereiken?
Guus: Op dit moment is mijn doel om nummers van
Lumø op Spotify te publiceren. Voor de toekomst wil
ik het liefst doorbreken met alle muziek die ik heel
vet vind en een groot publiek bereiken. Bekend
worden is leuk, maar dat is een volgende stap. Het
belangrijkste vind ik dat mensen mijn muziek leuk
gaan vinden en dan komt de rest later wel.
Wij: Heb je tips voor andere studenten, die net als jij,
graag een muziekcarrière willen opbouwen?
Guus: Eigenlijk vind ik dat je gewoon moet beginnen
en dan veel moet blijven oefenen. Zo kun je bijvoorbeeld
drumsamples op Google opzoeken die je vet
vindt en dit als basis gebruiken. Op deze manier hoor
je vanzelf wat bij jouw muziek past en heb je al een
sterke start gemaakt. Vervolgens werk je verder met
de basis die je hebt en haal je de sample weg. Ook
piano spelen is erg handig om onder de knie te
hebben, omdat je de toetsen die je leert erg goed kan
gebruiken tijdens het muziek maken. Tot slot is
samenwerken echt vet leuk en helpt dit je meestal
ook verder in je carrière. Zo werkte ik altijd veel
samen met een goede vriend en zijn wij nu samen
een bandje begonnen. Dit soort dingen helpen je
onbewust verder in de toekomst.
guusvdmeer
Lijkt het jou leuk om
samen te werkeN met
Guus?
Guus
Lumø
Guus is altijd op zoek naar nieuwe
samenwerkingen! Je kunt Guus via verschillende
kanalen bereiken en ook is
hij vaak te zien op de maandelijkse
borrels van Studievereniging KIC!
25

KIC haar fabuleuze roze koeken
Bakken met Daan
In de populaire rubriek ‘Bakken met Daan’ gaat Daan jullie alles vertellen over zijn
nieuwste baksels, allemaal gecreëerd in eigen keuken. De rubriek wordt geschreven
door ons enige mannelijke redactielid, die stiekem zelf liever een kant-en-klaar
pakket had gebruikt.
Benodigdheden
Cupcake bakvorm
Zeef
4 eieren
200gr bloem
200gr ongezouten roomboter
175gr kristalsuiker
150gr poedersuiker
60gr frambozen
1 eetlepel citroensap
1
2
3
4
5
Oven voorverwarmen op 180 graden
Is dit de eerste keer dat je roze koeken gaat bakken? Geen probleem, ik ga je
hierbij helpen. Als eerste gaan we de oven voorverwarmen. Deze moet op 180
graden staan!
De boter smelten en mengen met het kristalsuiker
Tijd om te spelen met het beslag! Pak de boter en smelt deze, dit mag in de
magnetron maar ook op het vuur, doe waar jij je goed bij voelt. Meng vervolgens
de boter samen met het kristalsuiker in een kom .
Eieren en citroensap toevoegen aan het mengsel en goed blijven mengen
Voeg eerst de eieren toe aan het mengsel. Belangrijk hierbij is dat je dit doet
zonder de schil van de eieren. Volgens mij gaat het al de goede kant op! Nu is
het is tijd om te zorgen voor wat smaak. Giet het citroensap bij het mengsel en
blijf dit goed roeren!
Voeg het bloem toe aan je mengsel
De laatste stap voor het mengsel is het bijvoegen van het bloem. Verspreid het
bloem door de kom en zorg voor een glad mengsel zonder klontjes. Dit
betekent; weer stevig in de kom roeren! Krijg je al last van je armen?
Giet het beslag in de cupcake bakvorm en bak deze voor 25 minuten
Topper, het beslag is af! Giet het beslag nu in de cupcake bakvorm en zet deze
in de oven voor 25 minuten. Tijdens het afkoelen kan je het glazuur maken. Dit
is optioneel! Het kan zijn dat je nu al geen zin meer hebt. Geen probleem,
afhaken mag. Voor de doorzetters, zie stap 6 en 7:
6
Prak en zeef de frambozen totdat er alleen sap over blijft
Het roze glazuur gaan we maken van de frambozen en het poedersuiker. Prak
de frambozen fijn en zeef deze zodat alleen het sap over blijft. Alleen dit heb je
nodig voor het glazuur!
7
Voeg de poedersuiker toe aan het sap en maak er glazuur van
Voeg het poedersuiker toe aan het sap en meng dit tot het lijkt op glazuur. Strijk
het glazuur bovenop de roze koeken en laat dit minstens een uur
uitharden.
That’s it, je hebt nu roze koeken gebakken, goed
geDaan! Hopelijk smaken ze lekker. Tot de
volgende editie van Bakken met Daan!
26

Advertorial
Soms klinkt een horecaverhaal als een sprookje. Hoe
een familie werd verdreven uit Afghanistan en een
thuis vond in Nederland. Om uiteindelijk Nederland te
veroveren, gewapend met broederliefde en smoothies.
Vanuit de Zwanestraat in Groningen ontdooien de
broers Ziki, Yama en Razi Masoud de harten van
de noordelingen met de warmte van Afghaanse
gastvrijheid. Hun smoothies én liefde voor muziek doen
de rest.
De geschiedenisboeken zullen het in de toekomst
vermelden: de smoothie-verovering van Nederland begon
met een studie in Delft. Ziki: “Onze vader volgde daar een
studie in. In Afghanistan bouwde hij daarna in 35 jaar
een succesvol constructiebedrijf op. Toen de oorlog ons
tientallen jaren geleden dwong om het land te ontvluchten,
wilde hij om die reden naar Nederland. Een land dat hij
kende en waar zijn zoons een goede opleiding konden
krijgen. Want opleiding, dat is voor hem alles. Met onderwijs
wilde hij zijn gezin een nieuwe start geven. Zoals hij zijn
kleine dorpje kon ontgroeien dankzij een goede opleiding,
zo moesten wij ons hier ontwikkelen. Onderwijs geeft
vrijheid.” Razi: “Onze moeder onderkent ook het belang van
onderwijs. Zij was tandarts in Afghanistan. Een vrouwelijke
tandarts, dat is daar echt vrij uniek. Ook zij heeft alles achter
moeten laten om met haar gezin hierheen te komen. Mijn
vader leerde ons ondernemen en met haar reisde ook een
stukje Afghaanse gastvrijheid mee.”
Onderwijs en ondernemersgeest
Ziki studeerde Finance en Marketing, behaalde zijn MBA
in de VS, bleef daar tien jaar hangen en was manager van
vijf universiteiten in verschillende steden. Yama studeerde
Marketing en Psychologie en zocht zijn broer in Amerika
vaak voor langere tijd op. Razi studeerde Communicatie,
Reclame en Marketing in Amsterdam en vertrok daarna
voor een jaar studie naar Canada. Hij bleef viereneenhalf
jaar hangen en leerde de cultuur kennen. Yama: “Om
onze studies te betalen hebben we altijd veel in de horeca
gewerkt. Op Schiphol, in restaurants, bars… verschillende
plekken. En overal dachten we na over hoe wij het zouden
doen. Dat is de ondernemersgeest van mijn vader. In
Noord-Amerika ontdekten we de efficiëntie van die horeca,
maar zonder de kwaliteit van Europa. We dachten dat het
een goed idee was dat te bundelen: de slimheid en het
uitbundige van Amerika met de kwaliteit van Europa.”
De vierde broer
In die blender van culturen zit naast Europa en Amerika ook
de gastvrijheid van de Afghaanse cultuur. “Onze moeder
maakte altijd veel eten omdat ze altijd rekende op gasten”,
vertelt Yama. “De deur staat in Afghanistan altijd open.”
Familie is hier de inspiratiebron van alles. De oudste broer
is de grote afwezige in het bedrijf. Maar eigenlijk is ook hij
één van de founders van The Smooth Brothers.
Razi: “Hij opende een smoothiebar in Zwolle en daar heb ik
een tijd aan meegewerkt. Hij hoeft alleen niet zo nodig te
groeien.” Ziki: “Wij hebben een gezamenlijke visie om uit te
breiden naar andere steden. Wij willen sneller en besloten
om onze krachten te bundelen.” “Omdat onze opleidingen
en ervaringen elkaar aanvullen”, licht Yama toe. “Maar ook
onze persoonlijkheden. Ik ben wat voorzichtiger, Ziki durft
meer risico’s te nemen en Razi is weer creatiever. Dan krijg
je kracht.”
Saamhorigheid en liefde
Naast de familieband, verbind ook de muziek. Oude soul
en jazz druppelt uit de speakers en vult de ruimte, foto’s
van muzikale legendes hangen aan de muren en het
smoothiemenu staat vol verwijzingen naar legendarische
zangers en nummers. Razi: “We hebben allemaal iets
met muziek. Bij ons thuis stond altijd muziek aan. Dus
we waren er al snel uit dat behalve goede smoothies ook
goede muziek onderdeel moest worden van ons concept.”
Ziki: “De jazz past hier. Het staat voor saamhorigheid en
liefde. The Smooth Brothers wil dat delen met de gasten.”
Yama: “En jazz is improviseren. Je moet van eigen kwaliteit
uitgaan en op elkaar reageren, aanvullen.” Razi: “Het mooie
aan muziek is, ons brein heeft er geen filter voor. Muziek
wekt daarom herinneringen, emoties.” Familie en muziek,
aan de wand hangt nog de stiekeme versmelting van beide
componenten die The Smooth Brothers maken tot wat het
is. Yama “Als eerbetoon hebben we stiekem een foto van
onze ouders aan de fotomuur met jazzlegendes gehangen.
Dat valt niemand op, maar het geeft onze zaak een ziel. Als
we nieuwe vestigingen openen, zullen zij er altijd tussen
hangen. Zij zijn onderdeel van ons verhaal.”
27

Rosan in
arbella
Mijn naam is Rosan van der Schoot en ik ben 22
jaar. Op dit moment woon ik in het prachtige
Marbella. Na drie jaar actief te zijn geweest bij
KIC, besloot ik om mijn koffers te pakken en te
vertrekken naar het zonnige Spanje voor stage.
Inmiddels woon ik alweer drie à vier maanden aan de Costa del Sol. Samen met twee andere
Nederlandse meiden woon ik in een tof appartement dichtbij het strand. Van maandag tot en
met vrijdag loop ik stage bij een makelaar. In het weekend ga ik er meestal op uit met mijn
huisgenoten om de Spaanse kust te bewonderen.
Het bedrijf waar ik werk verkoopt voornamelijk villa’s en vakantiestulpjes. Een dag hier in
Spanje is dan ook elke dag weer anders. Een hele dag aan het werk op kantoor is meestal
mijn saaiste dag, maar gelukkig komt dit niet heel vaak voor. Ondanks dat ik geen vaste
planning heb, ben ik bijna elke dag buiten de deur te vinden. Dan maak ik foto’s en video’s
voor klanten en social media of organiseer ik evenementen voor het bedrijf waar ik stage
loop.
In september en november was ik vaak op het strand te vinden, maar daar is het in december
helaas geen weer voor. Vaak zat ik, met andere Nederlandse studenten die ik ontmoet heb,
op het strand biertjes te drinken, avond te eten of de prachtige zonsondergang te bewonderen.
In het weekend huren we regelmatig een auto of pakken we de bus naar een andere
Spaanse stad. Zo bezoeken we regelmatig Málaga en het leuke surfersplaatsje Tarifa. Hier
is het water helderblauw, heb je de gezelligste hippieachtige barretjes en heb je uitzicht op
Marokko, wat hier zo’n anderhalf uur vandaan ligt.
Werk- en reiservaring opdoen, het ver
weg van huis zijn, een andere taal leren
en de nieuwe mensen ontmoeten is wat
mijn gewone leven in Groningen
doorbrak. Ik heb veel geleerd van mijn
tijd hier in Spanje. Bijna aan het eind van
mijn stage weet ik hoe het is om te
wonen en te werken in het buitenland,
maar kan ik niet wachten om met mijn
koffers terug te reizen naar het prachtige
Groningen.
Werk- en reiservaring opdoen, het ver weg van huis zijn,
een andere taal leren en de nieuwe mensen ontmoeten
is wat mijn gewone leven in Groningen doorbrak.
“
”
28

29

in gesprek met
Anne van der Woude
freelance fotograaf
Veel studenten aan ons instituut
houden zich bezig met fotografie. Als
weekendhobby, bijbaantje of met de
ambitie om voor zichzelf te beginnen
als freelance fotograaf. Maar waar
moet je eigenlijk beginnen? En hoe? We
interviewden freelance fotograaf Anne
van der Woude. Met ruim dertig jaar
ervaring als freelancer kan je veel van
hem leren.
30
Ha Anne, zou je jezelf kort kunnen voorstellen
aan degenen die je niet kennen?
Zeker kan ik dat! Ik ben Anne van der Woude en ben
woonachtig in Leeuwarden, al zo'n veertig jaar. Ik
ben fotograaf voor voornamelijk magazines,
printed media, een paar reclamebureaus en De
Telegraaf.
Gaaf! Wat voor fotografie doe je vooral?
De hoofdmoot bestaat uit vakbladen. En dat is
eigenlijk voor alle vakbladen; dus voor de timmermannen,
de bakkers, de slagers, de boeren, de
onderwijzers, managers, automonteurs, bedenk
het maar. Er zijn een paar grote uitgevers in Nederland
die het hele vakbladenpakket hebben en
daardoor heb ik heel divers werk. Zo kun je overal
een kijkje in de keuken nemen.
Hoe ben je hier terechtgekomen? Is fotografie iets
dat je altijd al wilde doen?
Dat is al begonnen toen ik een jaar of vijftien,
zestien was. Toen vond ik fotografie al interessant,
ik vond het mooi om beelden te maken. Ik heb eerst
een heel ander soort werk gedaan, maar op een
gegeven moment trok fotografie meer en ben ik
een opleiding gaan doen. Dit ontstond heel
spontaan.
Hoe is het voor jou geweest om te beginnen als
freelancer?
In het begin loop je tegen van alles aan. Destijds
had je nog een vestigingsdiploma van de Nederlandse
Fotovakschool nodig. Toen ik dat diploma
eenmaal had, was ik officieel fotograaf. Ik had nog
weinig klanten, daarom heb ik de eerste jaren er
een baan naast gehad. Eerst voor 32 uur, later voor
twintig uur en zo verder tot het moment dat ik het
wel aandurfde. Toen ik net klaar was, dacht ik dat ik
reclamefotograaf wilde worden in een studio. Daar
heb ik mij de eerste jaren voornamelijk mee bezig
gehouden, maar het bleek niet mijn wereld. Qua
fotografie vond ik het heel mooi, maar die
opgefokte, gestresste reclamejongens waren niet
mijn ding. Toen ben ik zelfs een paar jaar gestopt
met fotograferen. Ik ben er weer ingerold toen
iemand die werkzaam was bij een aantal gesponsorde
magazines werk voor me had liggen.
Hoe heb je je klantenbestand op kunnen bouwen?
Ik ben begonnen met één of twee magazines die
die man uitgaf. Op een gegeven moment heb ik zelf
een wervingsactie gedaan. Heel simpel, ik heb
gewoon een website gebouwd en een serie
adressen van uitgevers gezocht. Ik stuurde iedereen
een brief , met een heuse postzegel er op, om
ze op mijn website te wijzen. Dat bracht een stukje
omzet en daar ontstaat een netwerk uit. Het is wel
iets dat je redelijk rustig moet opbouwen. Het is
niet iets van “here I am” en er is werk.
Sloot deze realiteit aan bij je verwachtingen als
net-afgestudeerde fotograaf?
Ja, daar werd je wel heel goed op voorbereid. Één
ding deden ze vooral erg goed, namelijk dat je
leerde wat je waard bent. Dit is iets wat ik nu heel
veel fout zie gaan. Bij ons was de handleiding dat je
je werk niet weg moest geven voor een paar
tientjes. Het is enorm lastig om vanaf die tientjes
iets op te bouwen. Je kunt beter gelijk een fatsoenlijk
bedrag vragen door onderzoek te doen naar de

diverse prijzen in de markt. Ga in ieder geval niet
voor half geld werken; de praktijk is namelijk dat je
iedere paar jaar je apparatuur moet vervangen.
Daarnaast zijn veel freelance fotografen niet eens
verzekerd, omdat je voor een gemiddelde arbeidsongeschiktheidsverzekering
al vier honderd euro
per maand moet betalen. Heel veel mensen denken
dat je er met 1500-2000 euro per maand wel komt,
maar dat zijn je kosten! Laat je dus niet misbruiken
door de uitgevers. Foto's maken voor vijftien euro
lijkt misschien leuk als je net begint, maar ja, doei!
Toen je eenmaal weer actief was in het vak heb je
veel verschillende opdrachten gedaan. Welke
opdrachten staan je het meest bij?
Ik heb enorm leuke dingen beleefd, ik ben bijvoorbeeld
met een boot naar een booreiland op de
Noordzee gegaan. Dat zijn van die leuke avonturen,
dan kom je op plekken waar bijna niemand komt. Ik
heb ook hele bizarre overgangen gehad. Dan stond
ik eerst voor het vakblad Boerderij een reportage te
maken bij een melkvee- houder, waardoor ik na uren
in de stal ontzettend stonk. Vervolgens moest ik
naar een bijeenkomst van bankiers en ministers,
waar ik een driedelig pak met een krijtstreepje
moest aantrekken. Ik ben onderweg op een parkeerplaats
in een bos gaan staan en heb mijn kleding
uitgetrokken, mezelf opgefrist, het pak aangedaan
en ging zo door naar de volgende opdracht.
Is er één bepaalde foto waar je een mooie herinnering
aan hebt, die met kop en schouders boven de
rest uitsteekt?
Nee, daarvoor zijn het er te veel geworden. Er zijn
veel bijzondere momentjes geweest, zoals lastige
onderwerpen als een groot familiedrama waarbij
mensen eigenlijk niet op de foto willen. Als je dan
een tijdje rustig met ze praat en ze dan toch denken
van “Oké, we doen het”, dan is zo'n foto op zich niet
bijzonder, maar de gebeurtenis en de aanloop er
naartoe wel. Soms zijn de onderwerpen niet heel
bijzonder, maar wanneer je een honderste seconde
eerder of later zou zijn geweest, had je het moment
niet gepakt. Ik heb bijvoorbeeld een foto die
gemaakt is bij de Afsluitdijk van een kitesurfer. Er
kwam enorm noodweer aan, maar het licht viel
precies op de kite.
Is die variatie iets wat je ook nog steeds naar het
vak toe trekt?
Ja, maar vooral het werken met mensen trekt me
aan. Natuurlijk gaat het heel vaak over het
fotograferen van producten, maar eigenlijk is alles
mensenwerk en dat contact met mensen is leuk.
Naar mijn mening is het daarom een belangrijke
eigenschap die je moet hebben als je freelance
fotograaf wilt worden; je moet zorgen dat je je goed
kunt inleven in andere mensen. Het is natuurlijk niet
zo dat je ergens binnenkomt en gelijk begint met
fotograferen, je gaat eerst het gesprek aan. Bij
sommige mensen kun je binnen één minuut een foto
maken. Ze zijn er klaar voor. Andere momenten moet
je eerst een half uur met iemand praten. Op den duur
kun je het in mensen hun ogen zien dat ze er klaar
voor zijn. Wanneer dat niet zo is, moet je af en toe
eerst een aantal opnames maken. Dan lach je er
samen om dat het helemaal niet goed gaat en dan
gaat het vervolgens vaak prima.
Als je nu terugkijkt op je carrière, wat is dan voor jou
de doorbraak geweest?
Het was niet echt een doorbraak, meer een “doorglijer”,
haha. Zo kun je het wel noemen denk ik, omdat
het heel geleidelijk ging. Dit was eind jaren negentig,
toen ik begon via dat magazine waar ik het over had.
Binnen tien jaar ben ik een hele groei doorgaan, tot
de bankencrisis in het jaar 2008 begon. Toen trapten
in uitgeversland alle adverteerders in één keer op de
rem en de hoeveelheid werk halveerde. Hier heb ik
aardig last van gehad. Het is een aantal jaar heel
slecht geweest en daarna is het langzaam gaan
groeien. Het type werk is ook wel veranderd, eerst
zat ik voornamelijk in de journalistiek. Nu ga ik
steeds meer de zakelijke kant op, daar is namelijk
nog wel budget voor goed beeld.
Wat is jouw nummer één tip voor studenten met de
ambitie om als freelance fotograaf aan de slag te
gaan?
Fotografie is een doe-vak. Ga dus vooral heel veel
fotograferen! Dat is het enige wat écht werkt. Je kunt
er heel veel over lezen, over bekijken en er ontelbaar
veel YouTube filmpjes over zien, maar ga het
gewoon doen. Pak die camera en ga de stad in! Dan
maak je automatisch contact met mensen. Dit zal je
heus niet altijd lukken, maar daar leer je van. Van je
fouten kun je leren. Dus, gewoon doen!
“Een doorbraak is
mogelijk, maar
het overkomt een
enkeling.”
31

fenomenale
feitjes
32

In 2019 bedroeg de totale Nederlandse studieschuld
van oude en huidige studenten 19,3 miljard
euro, 1,9 miljard meer dan het jaar ervoor.
11,5 procenten van de hbo’ers en wo’ers in
Nederland bestaat uit buitenlandse studenten.
In Groningen studeren 61.110
studenten, waarvan er 33.983 in
de stad Groningen wonen.
Gemiddeld vindt 85 procent van de afgestudeerde
Communicatie en CMD-studenten een baan.
Tot 2014 ging 23 procent van de hbo-studenten op
kamers. Na invoering van het leenstelsel in 2015 is
dit percentage flink gedaald naar 14 procent.
Het aantal zzp’ers in Nederland groeit explosief.
In 2019 startten er 168.000 zzp’ers,
15% meer ten opzichte van 2018.
Op dit moment studeert een
kwart van de Nederlandse studenten
in het buitenland.
Ongeveer een op de zes werknemers die ten minste twee jaar
bij hun werkgever werken, maken promotie. Jongeren tot 35,
hoogopgeleiden en mannen maken relatief vaak promotie.
33

De deur uit
Voor iedereen komt er een tijd om het ouderlijk huis te verlaten. De één
doet dit eerder dan de ander en je studiekeuze heeft hier invloed op. Het
kan voorkomen dat je op kamers gaat door je keuze om in een verre stad
te studeren. Dit kan spannend zijn, maar het opent ook veel deuren. We
gaan het hebben over dingen die je tegen gaat komen wanneer je op
jezelf gaat wonen als student.
Zoals gezegd gaat de één eerder uit huis dan
de ander, maar uiteindelijk lopen we allemaal
tegen hetzelfde aan. Dagelijkse klusjes zoals
de afwas, boodschappen, de was en eten
koken zijn nu je eigen verantwoordelijkheid.
Hoe ga je hiermee om? Dit kan natuurlijk lastig
zijn. Je bent op jezelf aangewezen en beslist
zelf hoe je dit aanpakt. Elke avond pizza
bestellen en uit de doos eten scheelt koken én
afwas. Maar is dit de manier hoe je je studententijd
door gaat komen? Een alternatief is om
klasgenoten uit te nodigen om samen te eten.
Samen koken is een stuk leuker dan in je uppie
en zo is de afwas ook nog eens sneller
gedaan. Dit scheelt veel werk en is op sociaal
vlak een stuk gezelliger dan elke avond in je
eentje op je kamer zitten.
Als je vaker samen gaat eten met vrienden is
het handig om een agenda bij te houden. Je
hebt vanzelfsprekend veel meer te doen dan
alleen avondeten. Tijdens de start van de
studie zal je snel doorkrijgen dat het leven als
student best druk is. Naast studeren en
huishoudelijke taken heb je waarschijnlijk ook
hobby’s waar je tijd voor moet vrijmaken
Daarom is het handig als je al je afspraken bij
kan houden in je agenda. Wanneer je dit doet,
kan je in één oogopslag zien waar je prioriteit
ligt. Zo weet je dat je woensdagavond dat
rapport moet afmaken, zodat je donderdagavond
naar de borrel van Studievereniging KIC
kan.
Veel studies in Groningen hebben studieverenigingen
waar jij je als student lid van kan
worden. Door je in te schrijven bij zo’n vereniging
kan je jouw studententijd ook een stuk
leuker maken. Veel studieverenigingen organiseren
van alles zoals borrels, buitenlandse
reizen, wintersport en meerdere sociale activiteiten.
Vaak zijn deze reizen een stuk goedkoper
dan wanneer jij zo’n tripje alleen maakt.
Zoals de naam al zegt heeft een studievereniging
haar focus liggen bij de studie. De studievereniging
houdt zich bezig met het
organiseren van lezingen, workshops, studiesessies,
bedrijfsbezoeken en meer.
Op kamers gaan kost dus veel energie.
Verhuizen, studeren, voor jezelf zorgen en ga
zo maar door. Maar, misschien heb je ooit wel
eens iemand uit je familie horen zeggen dat je
studententijd één van de mooiste tijden uit je
leven is. Je bent jong, dus geniet er ook van!
“Zo weet je dat je woensdagavond
dat rapport
moet afmaken, zodat je
donderdagavond naar de
borrel van Studievereniging
KIC kan.”
34

35

Hans Nijland: “Mijn
baan was schitterend.”
Hans Nijland is 59 jaar en woont samen met zijn lieve vrouw Marieke
en jongste dochter Daantje op een rustig plekje aan het Zuidlaardermeer.
Hans staat bekend om zijn enerverende carrière als algemeen
directeur bij FC Groningen. Echter heeft hij afgelopen jaar besloten
het stokje over te dragen. Het was tijd. Hans is de langszittende
directeur binnen het Nederlands betaald voetbal, met 23 jaar op de
teller. Hij is bij de club terecht gekomen als commercieel manager
maar werd al gauw gevraagd voor de functie van algemeen directeur. Wij
omschrijven Hans als een drukke, maar zeer geïnteresseerde en vlotte
man, die met zijn Groningse accent weet waar hij het over heeft. Voor deze
eerste editie van KIC-in mochten wij met hem in gesprek gaan, onder het
genot van een kopje thee aan het Zuidlaardermeer.
36
Hoe kijk je terug op je tijd als student?
Hans: “Jullie hebben nu al veel meer gestudeerd
dan dat ik heb gedaan. Ik heb de lagere school
gevolgd en vervolgens de mavo. Echter heb ik deze
niet glanzend afgerond en er vijf jaar over gedaan.
Ik was simpelweg geen echte student, ik had er
niets mee. Na mijn mavo diploma ben ik gaan
werken. Tegen die tijd moesten de oudsten in een
gezin in militaire dienst. Dit was toen ik zeventien
was. Gelukkig heb ik mijn diensttijd niet rondgesjouwd
met een geweer maar met een trompet. Ik
speelde trompet in een fanfareorkest en ik had het
geluk dat defensie muzikanten nodig had. ‘’Laten
ze die Hansie er ook maar bijpakken’’, dachten ze.
Dit was een fantastische tijd’’.
Hoe ben je in deze wereld terecht
gekomen?
Hans: “Ondanks dat ik geen opleiding had gedaan
beschikte ik over veel kennis van ondernemen. Ik
was negentien of twintig jaar toen ik uit dienst ging
en ik ben toen gaan werken bij de uitgever waar ik
voor mijn diensttijd ook werkte. Ik kreeg al snel het
idee dat wat daar gebeurde, beter kon. Om die
reden besloten een collega en tevens een vriend
van mij; Jelte, en ik een eigen uitgeverij op te
starten; Uitgeverij AD Rem. Zonder ondernemingsplan
zijn we gewoon het diepe in gedonderd en zo
is ons bedrijf gestart. Dit klassieke verhaal waarbij
wij ons bedrijf begonnen in een garage of zolderkamertje
bleek een groot succes. Binnen een paar
jaar waren we marktleider in heel Nederland. Dit
kwam omdat wij een gat in de markt ontdekten. We
zijn magazines gaan maken die gesponsord
werden door betaalde voetbalclubs uit heel Nederland,
waaronder uiteraard de club in Groningen. Dit
concept werd toen nog door niemand uitgevoerd,
wij waren de eerste. In vijf of zes jaar tijd hadden
wij bedrijven in de Benelux met ongeveer driehonderd
man in dienst. We hadden veel lef en zoiets
bouw je zelf op.Je gunt jezelf haast geen kop
koffie, zo veel heb je voor je bedrijf over. We maakten
magazines voor beurzen, de Koninklijke
Nederlandse Ondernemersbond en kranten. Jelte
en ik waren een heel goed duo; ik was meer de bad
guy, terwijl hij meer van de sympathieke en
zachtere hand was. Dat werkte goed en voelde
prima. Achteraf gezien zou ik niemand adviseren
om op deze manier een eigen bedrijf te starten. Het
is echt beter om veel voor te bereiden en een
ondernemingsplan te schrijven. Wij begonnen met
5000 gulden, omgerekend zo’n 2270 euro en
verkochten onze auto zodat we een pandje konden
huren. Gelukkig is het allemaal goed gekomen.
Inmiddels was ik 35 en dan dendert er wel eens
een trein voorbij en dan is het verstandig om af en
toe eens in die trein te springen. We besloten onze
aandelen te verkopen. Ik heb geen opleiding
gevolgd, maar door mezelf in het diepe te gooien
heb ik erg veel geleerd. Ondernemen leer je nooit,
dat heb je. Wel leerde ik hoe ik met mensen moet
omgaan, maar ook hoe dat met geld gaat. Je krijgt
ontzettend veel verantwoordelijkheden, het is niet
niks om 300 man aan te sturen. In de praktijk leer
je toch meer dan van de theorie op school. Nadat
we waren gestopt met Ad Rem, liep ik tegen de
muur omhoog omdat ik verder niets te doen had.
Met mijn kennis als ondernemer in de commerciële
wereld werd ik per toeval benaderd door FC
Groningen voor de functie van commercieel manager.
Ik heb dit vier maanden gedaan en ik heb me in
deze functie bezig gehouden met het verkopen van
stoelen, reclameborden, skyboxen en noem het
maar op. Toen werd ik op 14 september gevraagd
als algemeen directeur. Ik was de jongste
algemeen directeur in de eredivisie. Deze baan
was mijn droom: de FC is geweldig, ik ben een

Dit klinkt als jouw moment van doorbraak,
zie je dat zelf ook zo?
Hans: “Natuurlijk was dit een doorbraak. Dit was
mijn droombaan. Ik ben echt een voetbalman en
de FC is geweldig, mooier kan bijna niet. Ik vond
het erg interessant, juist omdat het voetbalwereldje
een totaal andere wereld is dan waar ik vandaan
kwam. Ik ben als directeur de hele wereld overgevlogen
om spelers te kopen zoals Suárez en Tadić.
Dit is een compleet leerproces. Toch kan ik aan
een grotere doorbraak denken, dit was toen we van
de gemeente toestemming gekregen om de
Euroborg te bouwen. Dit was een extreme
doorbraak. Vooral omdat dit een investering is van
veertig miljoen euro waar verschillende partijen bij
kwamen kijken. Er kwam voor deze investering
zoveel kennis samen, kennis op juridisch gebied,
financieel gebied en uiteraard ook op bouwkundig
gebied. Hier hadden we bij de FC jaren naartoe
gewerkt en het is een onderwerp wat voor veel
slapeloze nachten heeft gezorgd. Veel plannen die
werden afgeschoten of die moesten worden
veranderd. Blijven doorduwen tot het er komt is
echt ongekend. Maar dan ben je er nog niet eens,
dan moet het nog gebouwd worden. Je krijgt maar
één kans om het echt goed te doen”.
“Financieel ging het bij Ad Rem top,
maar FC Groningen kreeg geen cent
van de bank. Ik dacht dat ik dat wel
voor elkaar kreeg, maar ook ik werd
er bij de bank met een mitrailleur
uitgeschoten na een gesprek van drie
uur”.
Je hebt twee onderscheidingen gekregen
voor je tijd bij FC Groningen en je
was Groninger van het jaar, hoe voelde
dit voor jou?
Hans: “Daar ben ik heel bescheiden in toch Marieke?
Nee, dat is altijd erkenning natuurlijk. Dat voelt
geweldig en fantastisch, maar zoiets doe je nooit
alleen. Dit gebeurt met een team van mensen. Ik
ben alleen maar het boegbeeld. Ik heb hier
absoluut heel erg van genoten en ieder mens vindt
het mooi om een complimentje te krijgen. Ik heb
natuurlijk ook vaak genoeg de strontkar over me
heen gehad in de beginjaren. Ik werd neergezet als
een simpel advertentieverkopertje, wat ik lastig
vond toen ik nog zo jong was. Maar met de wind
van gister kun je vandaag niet meer zeilen”.
“
De gehoorzame echtgenoot
die ’s ochtends in
opdracht van zijn
vrouw netjes opzit
om zijn stekeltjeshaar
te laten
stileren met gel, is
ook de dominante
braniedirecteur
die even verderop
FC Groningen naar
zijn hand zette. - VI
”
37

Wat heb je het meest geleerd van je
tijd bij FC Groningen?
Hans: “Heel veel op financieel gebied, maar met
name mensenkennis: hoe ga je met anderen om?
Ik vind het belangrijk dat je op een goede manier
leiding geeft aan mensen. Deze mensen moeten
namelijk vertrouwen in jou hebben. Het slechtste
wat je kan overkomen als directeur is dat mensen
bang voor je zijn want zo voorkom je dat mensen
eerlijk tegen je blijven. Bij mij was de deur altijd
open, zelfs als je ruzie met je vrouw had kon je dit
kwijt. ‘’Ga een dagje met haar winkelen, dan gaan
we er morgen wel weer tegenaan.’’ zei ik dan. Ik
pas niet in iedere organisatie, maar wel in een
platte organisatie. Hiermee spreek ik over toegankelijkheid,
iedereen mag binnenkomen. Zo gedroeg
ik me ook naar mijn supporters toe; ik stond na
een wedstrijd altijd in het supporterscafé, juist bij
verlies. Ik hoef geen begrip, maar ik wil wel weten
wat er onder deze mensen speelt. Je moet
benaderbaar zijn. Dit kun je leren, maar hier moet
je wel voor openstaan. Ik vind deze manier van
werken prettig. Soms kom ik het supporterscafé
binnen en bestel ik honderd bier voor ze, waar ik
me goed bij voel. Je moet net zo makkelijk in de
omgang zijn met de Groningse burgemeester als
met de supporters, wat ik ook het mooie van mijn
baan vond. Het is ontzettend veelzijdig. Ik heb
trouwens een hekel aan lange zeikvergaderingen,
maar dat hoort erbij. Ik hou van doorpakken in
plaats van te veel geouwehoer. Ik vind het belangrijk
om ook te bedenken waar je niet goed in bent”.
Dit jaar heb je besloten om te stoppen
met je functie. Hoe is dit gegaan?
Hans: “Op 14 juni ben ik officieel gestopt. Voor die
tijd had ik eigenlijk geen moment rust, ik zei
weleens gekscherend dat mijn enige vrije dagen
Eerste en Tweede Kerstdag en Oud- en Nieuwjaarsdag
waren. We gingen maximaal een weekje
op vakantie en dan had je nog geen moment rust,
ik was constant aan de telefoon. Dit vreet ontzettend
veel energie. Ik vroeg me wel af hoe dat zou
gaan zonder de FC, maar dit gaat nu fantastisch en
is lekker op dit moment. Ik heb ook eindelijk met
Marieke een Pelgrimstocht kunnen maken in
Portugal van twee weken. Ondertussen heeft de
club mij wel gevraagd om, wat ik dapper vind,
adviseur te blijven. Ik heb natuurlijk heel veel
kennis opgedaan in de afgelopen jaren en dat is
onmogelijk om zo snel over te dragen aan de
nieuwe directeur. Ik blijf voor een jaar adviseur en
daarna is het waarschijnlijk afgelopen. De nieuwe
mannen doen het prima. Ik heb het druk met
golfen, zit met mijn dochter op pianoles en de rest
van de dag ben ik Marieke aan het vervelen. Ik
vermaak me geweldig, het is goed zo”.
Wij hebben begrepen dat je nog niet
helemaal afscheid hebt genomen van
de club. Klopt het dat je nu de leiding
hebt over de media-afdeling?
Hans: “Jullie zijn verrekte goed geïnformeerd. Ja
dit klopt, de mediatak viel eerst onder Rob Klaver.
Door zijn vertrek neem ik tijdelijk deze functie op
mij. Ik zeg tijdelijk, ik vind het fijn om nog een
beetje onderdeel te zijn van de club maar hier ben
ik niet veel mee bezig. Hooguit een paar uurtjes in
de week. Straks is het weer klaar en zo hoort het”.
Heb je al nagedacht over de
toekomst?
Hans: “Tuurlijk denk je erover na, ik ben 59 en nog
steeds jong vind ik. Ik voel me hartstikke fit, sport
vijf keer in de week, heb veel energie en veel in
mijn hoofd wat me leuk lijkt. Er zijn wel wat mogelijkheden
voorbij gekomen, maar nog niet iets wat
ik echt graag wil. Hier heb ik ook geen haast mee,
ik vind het heerlijk met mijn gezin. Als ik iets tegen
kom, dan is dat zo. Als er niets komt, dan is dat
ook maar zo. Ik geef nu af en toe een lezing, wat ik
erg leuk vindt. Zaterdag staat er weer één gepland,
dubbel betaald zoals Marieke dat grapt. Ik ben nog
steeds aandeelhouder van twee bedrijven. Het is
leuk om met iets anders bezig te zijn en zo je
netwerk te behouden. Ik kreeg veel energie van
mijn tijd bij de FC, maar nu zit ik lekker op de bank
met een wijntje naar een uitwedstrijd van Groningen
te kijken. Anders moest ik soms drie uur heen
en drie terug rijden voor een wedstrijd met de club.
Ik was er altijd bij, dat wordt ook verwacht van een
algemeen directeur.”
Is er iets wat je ons als studenten mee
zou willen geven?
Hans: “Ik ben misschien niet het beste voorbeeld
voor jullie. Jullie studeren natuurlijk en dat heb ik
niet gedaan. Maar als ik een levensles mag geven,
dan vind ik dit niet heel ingewikkeld. Als je echt iets
wilt, bijt je er aan vast, geloof hier 100% in en ga
ervoor. Dan gaat het je zeker weten lukken. Fouten
maken hoort er ook bij, daar leer je van. Dat is mij
ook overkomen, soms moet je vallen. Mijn eigen
levenles is dat ik een idee of een concept meteen
wil kunnen begrijpen, als ik het niet binnen twee
regels door heb vind ik het niet interessant. Blijf
jezelf en ga voor datgene wat je mooi vindt. Het is
namelijk verrekte handig dat je een groot gedeelte
van de week iets doet waar je plezier uithaalt. Ik
heb hier geluk mee gehad en ik heb veel mensen
de kans mogen geven om zich te ontwikkelen. Ik
vond mijn baan schitterend”.
Hans Nijland, 2 december 2019
38

Hoe word je de
nieuwe Carry Slee
We hebben er allemaal wel eens last van: de zogeheten writers
block. Urenlang naar een leeg bestandje staren, niet wetende
waar je moet beginnen. Of je nu een complete trilogie over de
evolutietheorie wilt gaan schrijven of slechts een last-minute
verslagje voor je studie, het kan soms knap lastig zijn om de
juiste woorden te vinden voor hetgeen dat je precies wilt
overbrengen. Een goede schrijver, wat is dat eigenlijk? En, als je
al denkt te weten wat dat precies is, hoe wordt je dat dan?
1
Wat je ook van plan bent om te schrijven, je moet ergens beginnen. En dat is soms best
een dingetje. Tikken de minuten voorbij en weet je écht niet waar je het moet zoeken?
Dan kan het helpen om je verhaal te plannen. Bedenk hoe lang het ongeveer moet
worden, wat je wilt vertellen en welke volgorde goed zou passen. Je kunt hierbij zelfs
bedenken hoeveel woorden je ongeveer nodig hebt per onderwerp. Hierdoor breek je
het verhaal op in kleinere stukjes en lijkt het gelijk een stúk haalbaarder voor jezelf! Dit
is natuurlijk niet de meest creatieve oplossing, maar voor dat stomme verslag maakt
dat natuurlijk niet zoveel uit.
2
3
precies
Houd je toch liever het creatieve deel van je brein actief? Dan is het plannen van je
verhaal misschien niet echt jouw ding. In dit geval kan het helpen om op een moment
van vastlopen te veranderen van omgeving. Probeer bijvoorbeeld eens dat nieuwe
cafeetje in de stad, laat het uitzicht vanuit het Forum je inspi-reren of verbouw je kamer
zodat je een nieuwe boost prikkels krijgt. Dit lijken misschien stomme suggesties, maar
rumour has it dat dit tijdschrift op minstens 25 locaties tot stand is gekomen ;).
Mochten bovenstaande tips nog steeds jouw writers block niet op kunnen lossen is het
misschien beter om je eerst even ergens anders op te richten. Verleg je focus en laat het
schrijven even volledig links liggen. Bak een taart met je oma, laat de hond van de
overbuurvrouw uit of kijk even een afleveringetje (of vijf) van je favo serie. Onbewust zul
je toch misschien wel dat ene geweldige idee ontwikkelen, waarvan je later niet meer
weet hoe je er ook alweer bij kwam.
“The first drat is just you telling
yourself the story.” - Terry Pratchert
39

Tom in Tsjernobyl
Van minor naar wereldervaring
Onder het genot van drie heerlijke tompoezen spreken wij op 19 december met de dan jarige
Tom Kellendonk. Tom is derdejaars student Communication & Multimedia Design aan de
Hanzehogeschool, houdt zich bezig met het voorzitterschap van de carrièrecommissie bij
KIC en is eigenaar van het bedrijf Mediavisuals. Op dit moment is Tom druk bezig met zijn
minor Medialism: samen met drie vrienden werkt hij aan een documentaire die zal gaan
over Tsjernobyl. Bijna vijfendertig jaar geleden vond hier een verschrikkelijk ongeluk plaats:
een reactor van de kerncentrale explodeerde midden in de nacht, waardoor er radioactieve
stoffen vrijkwamen. De kernramp van Tsjernobyl is natuurlijk een indrukwekkend onderwerp
en wij zijn daarom erg benieuwd naar het verhaal achter de documentaire.
40
Tom start zijn verhaal met een interessant lesje
geschiedenis: “Tsjernobyl, waar ligt dat nou eigenlijk?
In het noorden van Oekraïne en op ongeveer twee
uur afstand van Kiev ligt het stadje Pripjat en het
dorpje Tsjernobyl. Dan gaan we fast forward naar 26
april 1986: de dag van de explosie in reactor
nummer vier. Deze stond in de brand door een
vooral menselijke fout. Er werd van tevoren een test
gedaan over wat het vermogen van de kernreactor
was en wat er gebeurde als de stroom zou uitvallen.
Dit zou in de middag gedaan worden, maar is uiteindelijk
in de avond gebeurd. Dit resulteerde in een
vreselijke ramp”.
De eerste melding van het ongeluk werd niet gedaan
door de sovjetautoriteiten. Zweedse onderzoekers
ontdekten een hoge radioactiviteit in het land en ook
in Nederland werd een hoge radioactiviteit gemeten.
De Sovjet-Unie laat nog steeds niets van zich horen
en de buitenwereld heeft nog steeds niet door dat er
iets geks is gebeurd in Oekraïne. Drie dagen na de
ramp, eindelijk maar toch, kwam de Russische
staats-televisie naar buiten met een bericht over de
ramp en werden omwonenden geëvacueerd.
Tom: “Nu zijn we dertig jaar verder... Samen met
Mees, Sean en Denyon doe ik de minor Medialism,
waarin je gaat werken aan een short movie of
documentaire en je helemaal vrij bent om het thema
en je groep zelf te kiezen. Eigenlijk hebben we de
minor vooral als excuus gebruikt om naar Tsjernobyl
te gaan. Dit mag je best opschrijven hoor, haha. We
hebben een crowdfunding opgezet, een congres in
Rotterdam gefilmd, een promovideo voor de Hanze

gemaakt en noem het maar op om zo veel mogelijk
geld in te zamelen. Uiteindelijk zaten we in het
vliegtuig op Schiphol om naar Kiev te vliegen. Ik
koos voor safe naast Mees, maar Sean lag naast de
allerdikste Oekraïense man die je je maar kan voorstellen,
genaamd Borat, die bovenop hem in slaap
viel. Helaas voor hem, maar voor mij begon de reis in
ieder geval goed!”.
Aangekomen in Kiev: “Kiev is eigenlijk gewoon lelijk
en ziet eruit als een blokkendoos. Ze spreken daar
extreem slecht Engels, zelfs bij de Mc-
Donalds snapten ze ons niet. En er is daar trouwens
overal wodka, wodka, wodka en nog eens wodka
voor drie euro. Dat terzijde, over naar onze gids Alex.
Als eerst vroeg hij zich af wat we allemaal wilden
bezoeken. Na onze opsomming van wat we wilden
doen zei hij: “Let’s buy some bribe.” Daarna zei hij in
zijn allerbeste steenkolenengels: “There are two
rules in the zone, drugs and alcohol are not allowed.
Unfortunately, this bus is full of it””.
Buiten deze middelen was er uiteraard ook een
chauffeur aanwezig. Tom: “Hij reed ons de hele dag
rond, alsof we beroemd waren! Zo ook de eerste dag
in Pripjat, de grote stad die naast het dorpje Tsjernobyl
ligt. Dit moest een populaire stad worden en was
vrij modern: een zwembad, ziekenhuis en attractiepark
was al aanwezig en er woonden veel studenten
en gezinnen met jonge kinderen”.
Na de kernramp is er om de reactor een betonnen
omhulsel gezet, beton neemt namelijk geen radioactiviteit
op. Tom: “Sommige voorwerpen hebben dit
nog wel. Op sommige plekken mochten we zelfs
niets op de grond zetten, omdat dit te gevaarlijk was.
Mensen doen dit wel, maar dat is gewoon dom: je
speelt met heel je leven! Maar goed... De volgende
dag zijn we de bush bush in gegaan, dus veertig
kilometer rijden over landweggetjes in the middle of
nowhere. Om Pripjat heen zijn nog veertienhonderd
dorpjes ontruimd, waarvan we er toen een paar
hebben bezocht. Dan kom je bij een verlaten huis en
dan staat er nog een oude auto. Op deze plek
woonde een gehandicapte man, waarvan we zelfs
nog zijn kunstbeen in het huis hebben gevonden en
we vonden allerlei kaarten en foto’s. We zijn nu bezig
om deze zwartwit foto’s in te kleuren”.
Rondom de kerncentrale werken nog veel mensen:
“Er wordt een groot zonnepanelenpark gebouwd en
er is een Sovjet-kantine waar we konden eten.
Werken alleen maar oude vrouwtjes met koksmutsjes
op die mega chagrijnig waren en spaghetti met
kalkoen serveerden. Verder hebben we bij wat locals
gegeten, zo ook bij een stel die hun eigen wodka
stookt. De andere jongens lustten wel een lekker
shotje. De vrouw kwam niet aan met een shotglaasje,
maar met een heel glas vol. Vervolgens zei ze: “In
dit huis worden geen tranen gelaten,” waarmee ze
bedoelde dat er geen druppels meer in het glas
mochten zitten”.
Na dit spektakel kwam Tom een hond tegen,
Squaredog: “Er waren best wel wat honden in de
omgeving en volgens onze gids was dit een goed
teken. Hij zei namelijk: “Als er geen honden in de
buurt zijn, dan kunnen er wel eens wolven in de in de
buurt zijn, dan kunnen er wel eens wolven in de
buurt zijn.” Terugkomend op Squaredog, er ging dus
een meme over die hond rond. Die hond was zo
vierkant, dat men vond dat hij geen rond voedsel
mocht hebben, omdat anders zijn vierkante vorm
zou veranderen”.
Na drie dagen gereisd te hebben was het voor Tom
en zijn vrienden tijd om te gaan: “Iedereen had een
soort van USB-stick om zijn nek hangen die had
gemeten hoeveel dosis straling we hadden
opgelopen. Er was gelukkig niks aan de hand. We
mochten op bepaalde plekken niet eten en drinken
of iets aanraken en daar hebben we ons aan
gehouden, waardoor we gewoon clean waren”.
Inmiddels is het alweer bijna tijd voor de première
van de documentaire, 21 januari om precies te zijn.
Er wordt geprobeerd om gids Alex hiernaartoe te
halen, maar dat wordt nog even spannend. Of Tom
nog een keertje terug zou willen gaan naar Tsjernobyl:
“Ja zeker zou ik dat willen, maar dan in combinatie
met Studievereniging KIC. Er zijn namelijk
zoveel mensen vanuit de vereniging die het tof lijken
om daar heen te gaan en ik zou dat graag met ze
willen delen”. Door de minor Medialism te volgen
heeft Tom zijn kennis verbreed en tegelijkertijd
onvergetelijke ervaringen opgedaan. Denk goed na
over de keuze van je minor, want je kan er alles uit
halen wat erin zit!
“De minor was een excuus
om naar Tsjernobyl te gaan.”
41

Ome Duo is
je beste vriend
Tijd is geld, maar hoeveel geld heb je eigenlijk
nodig voor de leukste tijd van je leven? Als we
het Nibud mogen geloven heeft de gemiddelde
uitwonende student €1082 aan kosten per
maand. Hier hebben ze echter het collegegeld
nog niet bij opgeteld, wat nog eens €172 per
maand toevoegt aan dit potje. Een flink
bedrag dus, die de gemiddelde student helaas
niet verdient met een bijbaantje in de horeca.
Tijd dus om je aan je goede voornemens te
gaan houden en serieus te gaan sparen. Want
tja, hoe zorg je er voor dat je geld over hebt op
het einde van de maand, in plaats van andersom?
First of all: Ome Duo is je beste vriend. Een lening
afsluiten geldt inderdaad niet als sparen, maar dit
familiare steuntje in de rug is voor veel studenten een
ware must om de maand door te komen. Toch liever
geen gigantische studieschuld? Dan is besparen het
magische woord! Volgens het Nibud zijn we, naast de
huur, het meeste geld kwijt aan boodschappen; maar
liefst €181 per maand. Ook de categorie 'ontspanning,
uitgaan en sport' eist zijn budget op: €146 van
ons magere studentenbudget wordt hier aan uitgegeven.
Deze categorieën zijn dan ook dé plek waar we op
kunnen besparen. 181 euro aan boodschappen is
inderdaad niet heel ruim, maar, zeg nou zelf, als de
Appie dichterbij is dan de Lidl is de keuze vaak al
gemaakt, toch? Wat mij persoonlijk erg veel geld
scheelt is dat ik mijn boodschappen probeer te doen
als ik onderweg ben naar huis, in plaats van eerst
door naar huis te gaan en dan pas boodschappen te
doen. Vaak kom je onderweg langs andere supermarkten
dan die het dichtst bij je huis en hierdoor is
de kans groter dat je bijvoorbeeld een Lidl tegenkomt.
Geen Lidl op de route? Richt je dan op de huismerken
van jouw favo supermarkt; dit scheelt je aardig wat
geld en hierdoor kun je tóch weer wat geld bijleggen
in het potje voor die wereldreis.
Honderdzesenveertig euro aan 'ontspanning, uitgaan
en sport' is wellicht minder makkelijk in te dammen
voor de levensgenietende-FOMO-student. Toch zijn
er een aantal simpele oplossingen om overal bij
aanwezig te kunnen zijn en tóch op de centen te
letten. Kom je precies twintig euro per maand te kort?
Dan is het wellicht toch tijd om dat Basic-Fit abonnement
op te zeggen en je bezig te gaan houden met
een sport waar je weinig voor nodig hebt. Hardlopen
bijvoorbeeld! Goed voor de portemonnee én je dagelijkse
dosis vitamine D. Daarnaast kun je natuurlijk
voorstellen om in plaats van uit eten te gaan, thuis te
koken met de groep. Een simpele pasta kun je al
maken vanaf €2 per persoon, hier zal jij dus niet
alleen blij mee zijn maar de rest van de groep ook!
Last but not least: heb je al die impulsieve aankopen
écht nodig? We weten allemaal hoe verleidelijk
het is om na een rondje door de Flying Tiger toch dat
leuke hebbedingetje mee te nemen, maar al die kleine
beetjes bij elkaar zorgen toch voor een flink gat in je
budget. Denk de volgende keer twee keer na voor je
dat schattige theekopje of die basketbal-hoed
meeneemt en je bankrekening zal je dankbaar zijn.
€
42

500
500
500
500
43

Graduating
met Wouter en Boyen
Afstuderen, hoe gaat dat nu precies in werking? Dat vroegen wij ons ook af. Om dit voorgoed
duidelijk te krijgen waren wij aanwezig bij een gesprek tussen Wouter Straver, afgestudeerd
voormalig CMD-student en Boyen de Leeuw, huidig CMD-student die op het punt staat om af te
studeren. Nu zal je denken, wie is die derde persoon rechtsonderin? Dit is Jordy. Jordy de Koning is
ook een afgestudeerd CMD-student maar was tijdens zijn afstudeerperiode meer bezig met bier
drinken dan met afstuderen.
Boyen: Hoe heb jij je afstudeeropdracht
gevonden?
Wouter: Ik werkte al bij een bedrijf en daar
vroegen ze aan mij of ik nog een
afstudeeropdracht zocht. Samen zijn we toen
gaan kijken naar een opdracht die binnen de
studie paste maar waar het bedrijf ook voordeel
van had. We kwamen toen uit op een interactief
prototype waarin augmented reality een grote
rol speelt.
Boyen: Voor mij was het heel onduidelijk wat
afstuderen inhoudt en dit is mij eigenlijk ook
nooit goed uitgelegd. Zo wist ik bijvoorbeeld niet
dat je tijdens het afstuderen opnieuw binnen
een bedrijf terecht komt. Hoe zit dit in elkaar?
Wouter: De eerste fase is heel vaag, je moet
veel onderzoek doen maar je snapt niet welk
doel hierachter zit . Ik heb mijn onderzoek later
deels opnieuw geschreven. Ik raad je aan om
sowieso te beginnen met voldoende onderzoek
zodat je de ontwerpvoorwaarden van je
prototype vast kan stellen. Hierbij kan je nog
niet de puntjes op de i zetten omdat je er
waarschijnlijk nog op terug wil vallen en
gedeeltes aan wil passen. Daarnaast heb ik
ervaren dat je direct feedback moet vragen
wanneer je een deel van je scriptie hebt
afgerond zodat je weet of je op het goede spoor
zit.
Boyen: Waar moet je echt opletten bij het
schrijven van je scriptie?
Wouter: Begin op tijd, vraag zoals al eerder
genoemd vaak feedback en houd je vast aan
het beoordelingsformulier. Je kan een hele
goede scriptie schrijven, maar als je iets vergeet
wat wel op het beoordelingsformulier staat dan
heb je alsnog een onvoldoende. Dit is
belangrijker dan dat er een specifiek gedeelte
heel goed is uitgewerkt. Je hebt ongeveer iedere
week of om de week contact met je begeleider.
Maak vooral gebruik van deze contactmomenten.
Daarnaast is het belangrijk dat je
scriptie er netjes en professioneel uit ziet. Dit
betekent teksten netjes uitgelijnd en alles
geordend. De eerste impressie is namelijk erg
belangrijk.
Boyen: Stel mijn prototype is af en ik heb een
kritische reflectie geschreven, wat volgt er dan?
Wouter: Eerst zal je scriptie worden
beoordeeld, wanneer je hierop een voldoende
hebt gehaald wordt er een moment ingepland
voor je verdediging. Een verdediging houdt in
dat je achter de informatie in je scriptie staat en
bepaalde elementen kan toelichten waardoor
je kennis over het onderwerp verder wordt
geanalyseerd.
44
Boyen: Wat gebeurd er nadat je afgestudeerd bent?
Wouter: Ik kreeg direct een baan aangeboden bij het bedrijf New Nexus, waar ik ook mijn
afstudeeronderzoek deed. Als ik dit niet aangeboden had gekregen zou ik echt op zoek moeten gaan.
Mijn tip is dan om te proberen niet te veel bloot geven van jezelf bij de plek waar je wil solliciteren. Ga
langs voor een kennismakingsgesprek zodat je kan laten zien wat je in huis hebt. Naar mijn idee geeft
dit meer resultaat dan het simpelweg sturen van je CV en een motivatiebrief.

Boyen: Hoe kijk jij terug op je afstudeertijd? Wat
had je achteraf beter kunnen doen?
Wouter: De meeste dingen die ik beter had
kunnen doen heb ik uiteindelijk alsnog
veranderd. Ik begon met onderzoek over wat
augmented reality en educatie inhoudt, wat
eigenlijk te globaal was. Ik wist toen nog niet
precies wat ik moest onderzoeken dus ben ik
alles in die richting gaan uitzoeken. Later in het
proces werden mijn vragen veel specifieker en
hierdoor ook nuttig voor het prototype. Op een
geven moment had ik haast te veel
onderzoeksresultaten. Hier kom je eigenlijk pas
later in het proces achter en dit kun je eigenlijk
niet voorkomen. Als ik nu terug kijk, had ik meer
feedback moeten vragen zodat ik eerder wist
waar ik aan toe was. Dit is echt een belangrijk
aspect van het afstuderen.
Boyen: Doe jij nu nog iets met de
onderzoeksresultaten van je scriptie? Of met het
prototype wat je hebt gemaakt?
Wouter: Leuk dat je dat vraagt! Het prototype
gaan we waarschijnlijk rond februari binnen
New Nexus ontwikkelen. Ik had meer een proof
of concept gemaakt en hieruit bleek dat
kinderen mijn idee heel leuk vonden. New
Nexus werd hier enthousiast van en voor mij
was dit erg leuk en leerzaam tegelijk. Het
prototype moet nu alleen nog uitgevoerd
worden. Misschien pak ik tegen die tijd wel even
mijn scriptie erbij om te kijken hoe ik het
prototype precies in mijn hoofd had.
Wouter: Heb je zin om af te studeren? En vind je
het spannend?
Boyen: Ik heb heel veel zin om af te studeren. Ik
merk dat ik graag in de praktijk wil werken en
hier mag ik nu ook een half jaar full time mee
bezig zijn.
Wouter: De motivatie is inderdaad heel
belangrijk!
Boyen: Mijn stage in het derde jaar heb ik als
heel leuk ervaren en nu ga ik verder met het
werkveld bij hetzelfde bedrijf. Na drie jaar kan ik
gaan toepassen wat ik in de afgelopen jaren
allemaal heb geleerd. Echter, vind ik het wel
lastig dat de afstudeerprocedure vanuit school
af en toe nog steeds onduidelijk is.
Wouter: Een laatste tip is om vorige scripties
ook te bekijken. Op deze manier krijg je een idee
hoe je je scriptie het beste kan aanpakken en
welke bronnen je het beste kunt gebruiken. Hier
ga je echt veel profijt van hebben met je eigen
scriptie.
Boyen: Bedankt Wouter! Ik heb er zin in en en in
juni hoop ik in het Martiniplaza te staan met een
goed cijfer voor mijn scriptie.
Wouter: Succes Boyen! Je weet me te vinden als
je hulp nodig hebt.
45

“
Olaf Haazer is 24 jaar oud en Communication
and Multimedia Design
student aan de Hanzehogeschool.
Olaf is al een aantal jaar actief binnen
Studievereniging KIC en heeft het
eerste half jaar van dit semester zijn
knusse studio in Groningen ingeruild
voor Parijs waar hij de minor
Programmeren C bij Epitech volgt.
Dit studiejaar ben ik aan een nieuw avontuur
begonnen. Na anderhalf jaar in Groningen te
hebben gewoond was ik toe aan een nieuwe
uitdaging. Ik kom nu al drie zomers op rij met
veel plezier in Parijs en wou meemaken hoe het
is om daar te wonen. We kregen de keuze uit
verschillende minoren in het buitenland en mijn
oog viel direct op programmeren C bij Epitech. Ik
schreef mij in en werd tot mijn genoegen aangenomen.
Eind september pakte ik de Thalys en vertrok ik
naar mijn Airbnb in Villejuif, een voorstad van
Parijs. In oktober kon ik namelijk pas intrekken
in mijn definitieve studio in Arcueil. De eerste
dag van de opleiding maakte ik kennis met mijn
klasgenoten. Drie Chinezen, vier Zuid-Koreanen
en één Taiwanees. Stuk voor stuk leuke mensen,
maar ik zou ook graag een aantal Fransen leren
kennen. Er werd ons verteld dat wij gedurende
de komende weken veel gezamenlijke lessen
zouden hebben met de Franse studenten.
Echter, bleek dit niet het geval te zijn. Spijtig,
maar gelukkig kon ik goed overweg met mijn
Aziatische medestudenten.
If you are lucky enough to have lived in
Paris as a young man, then wherever
you go for the rest of your life it stays
with you, for Paris is a moveable
feast. - Ernest Hemingway
”
De eerste maand stond bekend als Bootcamp C.
Dat betekende 12 urige werkdagen, 7 dagen in
de week. Dat was een ware hel. Ook was het
voornamelijk zelfstudie. Hier heb ik op de Hanze
wel ervaring mee opgedaan, maar dit was toch
even andere koek.
Olaf in
We kregen aan het begin van de dag een aantal
instructievideo's te zien en daar moesten we het
mee doen. Begeleiding was er wel, maar ze mochten
je laptop niet aanraken. Het was de bedoeling dat je
zoveel mogelijk op je eigen houtje deed.
De leercurve was zeer stijl en ik kon niet altijd even
makkelijk meekomen. Dit werkte zeer demotiverend.
Echter, na veel vallen en opstaan is het mij gelukt om
mijn punten te halen. Veel van mijn klasgenoten
gooiden voortijdig de handdoek in de ring en vertrokken
weer naar hun land van oorsprong, of maakten
een rondreis door Europa.
Gelukkig bestond deze periode niet alleen uit school.
Parijs is een prachtige stad. Gedurende mijn tijd hier
heb ik genoten van de geweldige architectuur, de
kunst, de wijn, het eten, het uitgaansleven en nieuwe
vriendschappen. Ik ben naar verschillende voetbalwedstrijden
van wereldniveau geweest en ik heb
door schitterende paleizen en tuinen gewandeld.
Maar, wat mij het meest bij zal blijven zijn de
avonden die ik heb meegemaakt in de studio van
mijn plan-cul met uitzicht op de glinsterende
Eiffeltoren. Wat wil een man nog meer?
46

De introductiecommissie aan het woord:
Lijkt het jou leuk om de introductieweek nog eens te beleven? Dat kan! Als buddy begeleid
je gedurende de hele week een klas tijdens hun introductieweek. Aankomend jaar
voor het eerst op een nieuwe locatie. Aan het einde van de week is er zoals altijd het
eindfeest waar jij ook van harte welkom bent samen met je klas.
Je begeleidt een klas met z’n tweeën, in het aanmeldformulier kun je aangeven met wie
je een klas wil begeleiden. Je kunt je natuurlijk ook alleen aanmelden, dan zoeken wij
er voor jou iemand bij. De introductieweek vindt plaats van 31 augustus tot en met 4
september.
Mocht je nog vragen hebben kun je altijd mailen naar introductie@svkic.nl.
47

stom,
stommer,
stomst!
KIC’ers en niet-KIC’ers over
alles wat ze stom vinden.
48

Dierenmishandeling - Sarah Pelupessy
Als niemand reageert op mijn vraag
in de groepsapp - Marjolein Roerig
Lijn 15 - Sander Weijer
Natte patatten op
de zwembadvloer - Iris Brand
Wanneer je de knapste man op aarde
tegenkomt, maar hem daarna nooit
meer zal zien - Hendriëtte Marinus
Klanten die bij de kassa zeggen dat
ze alleen geld sparen - Kelly van Goor
Mensen die andere mensen
niet laten uitpraten
- Tom Kellendonk
Docenten die niet weten hoe
een digibord werkt - Daniëlle de Boer
Als mijn huisgenoten het toilet
niet doorspoelen - Olaf Oost
Dat mensen denken dat ik Chinees ben,
terwijl ik Indisch bloed heb - Max Simons
49

Homofobie in de sportwereld:
de hypocrisie van Nederland
Ik ben opgegroeid in een land
waar homofobie als belachelijk
wordt beschouwd en waar 's
werelds grootste Pride ieder jaar
weer een feest is in het hele land.
Ik knipper dan ook niet twee keer
wanneer ik twee mannen of
vrouwen zie zoenen of hand in
hand zie lopen. Gedurende mijn
tijd in Hongarije werd ik me echter
bewust van de blikken die
mensen geven als ze een koppel
van hetzelfde geslacht zien en de
walgelijke opmerkingen die
sommigen durven te maken,
zowel on- als offline. In Noord-
West Europa en voornamelijk in
Nederland zijn we allemaal ongelooflijk
trots op hoe ‘open-minded’,
‘accepterend’ en ‘zorgzaam’
we zijn voor liefde in alle vormen.
Maar zijn we dat echt? In dit
tijdperk van vrijheid van
meningsuiting lijkt het mensen
weinig te kunnen schelen hoe ze
anderen kunnen kwetsen met hun
mening, vooral als het gaat om
seksuele oriëntatie. Niet alleen
kinderen op school, maar misschien
zelfs nog meer zijn
topsporters het doelwit van
beledigende berichten, bedreigingen
of zelfs publieke pesterijen.
Naar mijn mening is het tijd
dat de Nederlandse bevolking
eerlijk blijft naar zichzelf. Want,
geef toe, is het niet erg hypocriet
dat we 'het meest accepterende
land ter wereld' zijn, terwijl we in
het openbaar een discussie
beginnen wanneer een sportman
of vrouw naar voren komt vanwege
hun voorkeuren van hetzelfde
geslacht?
50

Onlangs las ik een artikel over voormalig doelman
Mitchell Janssen. Hij moest zijn carrière beëindigen
omdat hij zich niet veilig voelde in de voetbalkantine.
Niet omdat zijn teamgenoten agressief waren,
maar omdat hij niet werd geaccepteerd als homo
zijnde. Het artikel was gedeeld op Facebook en de
reacties voor dit specifieke bericht waren verdeeld
in twee kampen. Terwijl veel mensen hun sympathie
voor Janssen deelden, was een reactie uit het
andere 'kamp' letterlijk "Homo zijn, oké. Maar het
promoten? Belachelijk!". Deze reactie is geen
uitzondering. Veel sporters met een seksuele
geaardheid, die niet voldoet aan de ouderwetse
normen, ervaren on- en offline pesten en soms zelfs
fysiek geweld, zelfs in Nederland. In een interview
met de Nederlandse publieke omroep RTL vertelt
Janssen over de Engelse voetballer Justin Fashanu.
Fashanu kwam uit de kast in 1990 en Janssen keek
sindsdien naar hem op. Helaas had zijn coming-out
geen positief effect op Fashanu en stopte hij met
voetballen in 1994. Uiteindelijk leidde zijn
coming-out tot Fashanu's zelfmoord vanwege de
beschuldiging van het verkrachten van een minderjarige
jongen. In een brief verklaarde Fashanu dat
de seks niet onwillig was, maar dat hij had gevreesd
voor een oneerlijk proces en daarom koos voor zijn
eigen dood.
Fashanu en Janssen zijn slechts twee voorbeelden
van een probleem dat misschien groter is dan ooit.
De Nederlandse cultuur moedigt mensen aan open
te zijn over hun seksualiteit, waardoor atleten nu
meer dan ooit persoonlijke informatie durven te
delen. In dit tijdperk waarin vrijheid van meningsuiting
nog nooit zo letterlijk is gebruikt, lijken mensen
het gevoel te hebben dat ze al hun gedachten,
meningen en nare opmerkingen met deze atleten te
kunnen delen. Of het nu gaat om het persoonlijke of
professionele leven van een atleet, mensen lijken
het punt niet te zien waarop ze te ver gaan. Een
voorbeeld van deze homohaat-omgeving is het
Nederlandse tv-programma Voetbal Inside. Vaste
tafelgast René van der Gijp staat bekend om zijn
harde, soms seksistische of rascistische opmerkingen
en kreeg tóch een nieuw contract aangeboden
voor de komende 10 jaar. Terwijl de mannen van
Voetbal Inside in april 2017 nog hand in hand
stonden voor een actie tegen homo-geweld, bleef
Van der Gijp uiterst ongepaste opmerkingen met
betrekking tot seksuele geaardheid geven. Onlangs
besloot de Belgische journalist Bo van Spilbeeck
het leven voort te zetten als vrouw. In de specifieke
uitzending van die vrijdag trok René Van der Gijp
een jurk aan en verkondigde grappend aan de
andere tafelheren om hem vanaf dat moment
Renate te noemen. Heineken en Gillette, twee
sponsors van het programma, distantieerden zich
van zijn uitspraken en sponsoren Voetbal Inside
sinds deze uitzending niet meer. Als ik naar dit
specifieke geval kijk, denk ik niet dat wij, Nederlanders,
zo trots kunnen zijn op onze houding tegenover
de LGBTQ-gemeenschap. Als we echt zo fel zijn in
onze acceptatie, waarom heeft Van der Gijp dan nog
steeds zijn baan? En waarom moest Janssen zijn
carrière volledig beëindigen? Alleen vanwege de
nutteloze en hatelijke meningen die mensen denken
te moeten delen?
Gelukkig zijn er ook positieve voorbeelden. Een
Nederlandse voetballer van club RKDFC had een
zeer positieve ervaring toen hij uitkwam over zijn
relatie met een andere man ten opzichte van zijn
teamgenoten, die hem applaudisseerden aan het
einde van zijn coming-out verhaal. Een ander
voorbeeld is Thomas Hitzlsperger, een voormalige
speler van Aston Villa, West Ham en Everton, die uit
de kast kwam nadat hij was gestopt met voetbal. In
het interview met de Duitse krant Die Zeit zei hij dat
hij bang was om naar buiten te komen terwijl hij nog
speelde, omdat de voetbalwereld zo'n
‘macho-wereld’ is en dat er geen ruimte was voor
dergelijke onderwerpen in de kleedkamer. Zodra hij
uit de kast kwam verschenen er veel artikelen over
zijn seksualiteit, hoe hij bijna trouwde met een
vrouw trouwde en vele andere beledigende
uitspraken. Hoewel Hitzlsperger uiteindelijk de
moed vond om over zijn seksualiteit naar buiten te
komen, zegt het al genoeg dat hij het niet deed
terwijl hij nog actief aan het spelen was. Dit maakt
nogmaals duidelijk dat deze 'oh zo acceptabele'
generatie niet is wat het lijkt. Alle topsporters, en
voetballers in het bijzonder, worden onderworpen
aan een intense achtbaan van meningen van onbelangrijke
mensen, of ze het nu leuk vinden of niet.
Al met al kan worden gezegd dat Nederland lang
niet zo acceptabel is als wij beweren te zijn. Bovendien
zijn we misschien nog wel minder accepterend
dan de meeste andere landen in Europa. En alhoewel
ik nooit een voorstander van Trump zou zijn
gebruik ik deze ene keer zijn woorden: "It's fake.
Fake news". De openheid en acceptatie van de
Nederlandse cultuur tegenover homoseksualiteit?
It's fake. En het is tijd om dat te veranderen.
Rosa van der Woude, 30 december
51

van
K
IC
naar
EI
In gesprek met
Geja van der Wal &
Wieger Zijlstra
KIC is een vereniging met een hechte groep van
ruim vijftig enthousiaste actieve leden, met een
ledenaantal van ongeveer zevenhonderd. De
KEI-week is andere koek: deze week telt namelijk
ruim vijfduizend deelnemers. Deze fantastische
week wordt georganiseerd door een bestuur van
zeven studenten, waarvan twee studenten bij
Studievereniging KIC vandaan komen. Geja van der
Wal en Wieger Zijlstra hebben ervoor gekozen om
KIC op een lager pitje te zetten en vol voor het
Dagelijkse Bestuur van Stichting KEI te gaan,
waarmee ze de grootste introductieweek van
Europa organiseren. De redactie sprak deze twee
toppers in een knus Gronings koffietentje om het te
hebben over het KEI-bestuur, hun tijd bij KIC en
natuurlijk hun studententijd.
Een studievereniging kan je studententijd zeker
upgraden. Studiegerelateerd haal je er natuurlijk
voordeel uit, maar vooral op sociaal gebied. Niet
gek dat Geja na de introductieweek stond te
popelen om zich in te schrijven bij Studievereniging
KIC. Wieger kon helaas niet mee naar de
introductieweek, maar werd later toch lid: hij werd
overgehaald door een aantal vrienden.
Beiden zijn actief geweest binnen de vereniging,
maar Geja steekt hierin toch met kop en schouders
boven Wieger uit. Zij is lid geweest van de sociale
activiteitencommissie en de almanakcommissie
en daarnaast heeft ze vorig jaar samen met drie
andere leden de redactiecommissie opgezet.
Wieger heeft al een aantal kilometers naar het
buitenland gemaakt met KIC en heeft de eerste
liftwedstrijd georganiseerd, wat nu vaste prik is
geworden.
Via de huidige voorzitter van KIC, Bastian Cuperus,
hoorde Wieger vorig jaar dat het KEI-bestuur op
zoek was naar een vormgever: de uitgerekende
kans om zijn horizon te verbreden en iets te doen
wat echt bij hem past. Na een jaar zijn vormgeving
skills uitgeoefend te hebben, besloot hij de sprong
te wagen en solliciteerde hij voor het Dagelijks
Bestuur van Stichting KEI. Sindsdien draagt Wieger
de titel Directeur Werving en Promotie en houdt hij
zich onder andere bezig met het coördineren van
de grafische vormgeving, beheert hij de social
media kanalen en is hij verantwoordelijk voor het
inschrijfsysteem van KEI en de KEI-leider training.
52

Ook Geja heeft de eer gekregen om te shinen
met een titel. Na sollicitaties voor het bestuur
van Studievereniging KIC, is ze uiteindelijk
toch voor het KEI-bestuur gegaan. ‘’Dit had
zo moeten zijn.’’ vertelt ze ons. Ze is volledig
op haar plek in het Dagelijks Bestuur van KEI.
Als secretaris van het KEI-bestuur houdt Geja
zich bezig met alle sollicitaties van elk
crewlid die je je maar kan bedenken en is ze
contactpersoon tussen deze crews, de
eventmanagers en het bestuur. Vanuit KIC is
één takenpakket deels hetzelfde gebleven.
Geja heeft als oud-lid van de
redactiecommissie meerdere magazines
gedesigned, bij KEI verzorgt ze nu alle content
van de magazines en houdt ze toezicht op het
design wat de grafisch vormgever maakt.
Verder is ze druk bezig met het maken van de
draaiboeken en de enquêtes.
Elke dag komen de twee om negen uur op
kantoor om gezamenlijk met het bestuur te
ontbijten. Geen dag is hetzelfde. Beiden zijn
ze trots dat ze deze twee verschillende
functies mogen invullen.
Ze ontmoeten veel nieuwe mensen en zien
hoe het in de praktijk in werking gaat. Samen
werken ze aan een week waar zo’n vijfduizend
nieuwe studenten op af komen. De
allergrootste introductieweek van Europa, dat
legt soms wel wat druk op de ketel: voor bijna
elke minuut van deze week moet wat worden
bedacht. Niet voor niets dat deze functie heel
goed op je CV staat.
Op de vraag wat het hoogtepunt van de
KEI-week zal zijn geven Geja en Wieger
beiden hetzelfde antwoord: “Wanneer we als
bestuur op de Grote Markt op het podium
zullen staan, dat is iets waar we echt naartoe
werken en wanneer we écht resultaat zien.”
Benieuwd naar meer verhalen van deze twee
toppers? Of interesse in een functie tijdens de
KEI-week? Onder het genot van hutspot met
rookworst, Geja’s favoriete maaltijd, kan zij je
alles vertellen over de KEI-week. Om Wieger
te spreken moet je iets beter je best doen, hij
verwacht een heerlijk bord nasi als maaltijd.
53

De essentie
van jouw eigen
online portfolio
Het instituut van Communicatie, Media & IT hamert er maar op door, houdt een portfolio
bij en zorg voor een goed CV! Misschien heb je er al wel eens over nagedacht om dit
samen te voegen en hier een website voor te maken. Zo’n personal website is bijvoorbeeld
een manier om jezelf te onderscheiden van andere sollicitanten. Je onderscheidt
je niet alleen, het laat ook zien dat je serieus bent over het solliciteren en het vinden van
een baan.
Personal websites worden gebruikt om je
kennis en ervaring weer te geven op een
interactieve en visueel aantrekkelijke manier.
Als designer kan je je creativiteit laten zien
door je eigen unieke ontwerp te gebruiken.
Als developer kan je je kennis in praktijk
brengen en op technische wijze laten zien
wat jij in huis hebt. De volledige website is
een representatie van wie jij bent als persoon
en als professional. Belangrijk is dus om
goed je tijd te nemen en na te denken over de
content waarmee je je website gaat vullen.
Dit hoeft natuurlijk niet altijd extreem veel te
zijn. Ook kan je door een strak ontwerp en
weinig tekst veel zeggen.
Een personal website zal een betere indruk
achterlaten dan een CV. Bij een sollicitatie
zal de werkgever vaak Google gebruiken. Dit
betekent dat wanneer je een website hebt zij
toevallig op je website kunnen belanden, wat
voor een goede indruk zal zorgen. Je zal door
de website ook boven de concurrentie
eindigen door relevante en up-to-date
opdrachten en projecten in je portfolio te
plaatsen. Op een sollicitatie praten over
projecten die je hebt gedaan is één, deze
kunnen laten zien via je eigen ontwikkelde
website zal toch net iets meer indruk maken
op je toekomstige werkgever.
Toch kan het lastig zijn om een website te
ontwikkelen. Functies en variabelen uitwerken
in code is niet voor ons allemaal weggelegd.
Echter is er ook voor de minder
technische personen een manier. Met behulp
van content managementsystemen zoals
Wordpress en Joomla is het ook voor jou
gemakkelijk een personal website op te
zetten. Belangrijk hierbij is wel dat je er voor
moet zorgen dat het niet gaat lijken op een
standaard template, maar creëer je eigen,
persoonlijke website.
Ben je nu van plan je eigen website te
ontwikkelen? We helpen jou graag op weg!
“Een personal website is een manier om jezelf te
onderscheiden van andere sollicitanten.”
54

Joshua McCartney
Mocht je nou echt willen shinen in vergelijking
met je concurrentie, dan zal je echt
even goed moeten gaan zitten voor je
website. Een voorbeeld van een top notch
personal website is die van Joshua Mc-
Cartney. De website heeft een aantrekkelijke
uitstraling met veel kleur die je bij blijft.
Ook de manier waarop hij zijn werk weergeeft
nodigt je uit om door te klikken en
ook de rest te blijven bekijken.
https://www.joshuamccartney.com
Pascal van Gemert
Pascal van Gemert laat via zijn uitgebreide
one pager zijn werk zien op een professionele
manier. Binnen één oogopslag kun
je zien wie hij is, wat zijn competenties zijn,
wat zijn werkervaring is en waar hij aan
heeft gewerkt qua design. Op een makkelijke
manier kun je een prachtige website
maken, zodat jij je onderscheidt van de
rest.
http://www.pascalvangemert.nl
55

Zet je schrap voor
deze hersenkrakers!
INGANG
Laat je niet gek maken en vind de uitgang!
56
UITGANG

De woorden zitten horizontaal en verticaal in de puzzel verstopt. Zoek ze op en streep ze af!
biertjes brouwerij CMD
doorbreken groningen
hanzehogeschool kic
kater redactie student
studievereniging wijnen
57

Da
nkwoord
Lieve lezers,
Met gepaste trots wil ik graag nog een laatste woord achterlaten in deze
eerste editie van KIC-in. Nanouk Boelens, Marieke Dinklo, Daan Heijnen,
Rosa van der Woude en ik hebben hard gewerkt om deze eerste editie te
kunnen lanceren en nu kunnen we deze eindelijk tonen.
Ik wil dit laatste woord graag invullen om namens de redactiecommissie de
mensen te bedanken die vol passie en inzet hebben meegewerkt aan dit
magazine: het veertiende bestuur der Studievereniging KIC, Christian
Koops, Miguel Peijnenburg, Guus van der Meer, Rosan van der Schoot, Hans
Nijland, Anne van der Woude, Robert Blok, Tom Kellendonk, Boyen de
Leeuw, Wouter Straver, Olaf Haazer, Wieger Zijlstra en Geja van der Wal.
De grootste dank gaat echter uit naar mijn commissieleden, waar ik zo
ontzettend trots op ben:
Nanouk, mijn steun en toeverlaat wat het designen betreft. Dankbaar voor
alle dagen dat we samen met bloed, zweet en tranen aan het designen
hebben gewerkt. Ontzettend creatief en af en toe veel te lief!
Marieke, de persoon die altijd zorgt voor een wijntje tijdens de vergaderingen.
Dankzij jou eindigen de vergaderingen vaak in een feestje. Je bent
ontzettend sociaal en altijd aanwezig, bedankt voor jouw creativiteit en
inbreng!
Daan, mijn enige mannelijke commissielid die we allemaal zo ontzettend
waarderen. Met zijn humor weet hij iedereen te betoveren. Onmisbaar voor
de gezelligheid en uitermate behulpzaam.
Rosa, degene die me heeft verbaasd met haar Nederlandse taal. Altijd
vrolijk, gezellig en een ontzettend lieve meid met een nuchtere kijk op elk
gebied. Dankbaar voor al jouw wijsheden!
Namens deze fantastische groep mensen wil ik jullie ontzettend bedanken
dat jullie de tijd hebben genomen om dit magazine te lezen.
We beloven jullie in de volgende editie zeker niet teleur te stellen! We zijn al
druk aan het brainstormen en er liggen ontzettend leuke plannen voor de
tweede editie van KIC-in. Hopelijk tot dan!
Liefs, Eva
Voorzitter redactiecommissie ’19 - ‘20
58