KIC-IN Apotheose

KIC-in
Juni 2020, nummer 3

COLO
KIC-in, een uitgave van Studievereniging KIC
Colofon
Eindredactie Eva Kraaijeveld
Tekst Nanouk Boelens, Daan Heijnen,
Eva Kraaijeveld, Rosa van der Woude
Grafisch ontwerp Nanouk Boelens, Eva Kraaijeveld
Fotografie SV KIC, overige bronnen
Redactiecommissie
Voorzitter Eva Kraaijeveld
Vice-voorzitter Daan Heijnen
Vormgevers Nanouk Boelens, Eva Kraaijeveld
Schrijvers Daan Heijnen, Rosa van der Woude
Studievereniging KIC
Adres Zernikeplein 11, kamer D2.12, 9747 AS
Groningen
E-mail redactie@svkic.nl
Telefoon +31 50 595 25 65
O N
Copyright
Alle foto’s en teksten in dit magazine zijn met uiterste zorg en met toestemming
van alle betrokken partijen geplaatst, het getoonde materiaal mag niet zonder
toestemming voor andere doeleinden worden gebruikt en de getoonde content
is auteursrechtelijk beschermd.

kic'ers ONDER DE LOEP
7 Voorwoord
8 Even voorstellen
20 Fenomenale feitjes
58 Dankwoord
18 Ereleden van KIC
32 Miguel naar Rio deel III
42 Van rebelse puber naar eigen baas
50 KIC-koppel wordt getest
11 De conclusie
23 Afscheid nemen van ome Duo
28 Hoe overleef ik Adobe? Deel III
33 Hola señor: Tips voor het leren van een
nieuwe taal
10 Christian over ‘Apotheose’
14 De gedachtes achter wandelen
16 Leer verhalen vertellen met storytelling
26 Obstakels overwinnen
45 Hey Google! Vertel iets over jezelf

a closer look
fiNAL
APOTHEOSIS
ups and downs
VAN DOORENVESTE IN BEELD
24 Kennismaken met Kuneke
36 Zonder Marloes... geen Danny?!
12 De muzikale weg naar ESNS
30 Door de ogen van cameraman Robbert
Andringa
48 Ben Haverkort: directeur van rood-wit
54 Altijd op de hoogte met de werklustige
Willem
34 Toerist in eigen land
46 Rijmfestijn
52 Standaard excuses van een student
53 De grote bierquiz: Welk biertje ben jij?
17 Redactie’s Reten
22 Who let the dogs out?
38 KIC’ers over alles waar ze blij van worden
40 Redactie’s favorieten
44 Bakken met Daan
56 KIC’s grootste hersenkraker

6

Niets is leuker dan op de hoogte blijven van alle activiteiten, nieuwsberichten en gossip binnen en buiten
Studievereniging KIC. Als redactiecommissie zijn wij het hele jaar door bezig geweest met het publiceren van
reportages, kalenders en niet te vergeten, de drie magazines die dit jaar verschenen.
Samen met Nanouk Boelens, Daan Heijnen en Rosa van der Woude heb ik er dit jaar voor gezorgd dat je niets
hoefde te missen binnen Studievereniging KIC. Alle vier zijn wij dol op zowel schrijven als designen en werken
we graag in teamverband. Binnen de redactiecommissie profiteren we altijd van elkaars talenten en weten we
zo elke keer opnieuw, op een originele manier, een nieuwe uiting neer te zetten. Één ding is zeker, aan creativiteit
geen gebrek!
Maar genoeg over onszelf, voor je ligt alweer de laatste editie van KIC-in. Ondanks dat we bij het schrijven van
elk magazine streven naar het beste resultaat, lag het bij deze editie nog net iets anders. Met het afstrepen
van alle namen en onderwerpen op onze bucketlist, hopen we dat we dit laatste magazine met een échte knal
kunnen afsluiten. Voor jullie, maar ook voor onszelf. Opnieuw ging de redactie op pad, zowel online als offline
in ons eigen vertrouwde stadje. Tripjes naar alle hotspots in Groningen, alle seizoenen van Temptation Island
kijken om een heuse relatietest uit te kunnen voeren en de hoogtepunten van heel Groningen en omgeving
bij langs gaan om een lijst op te stellen van de leukste feitjes, maar bovenal, hard werken en leren van elkaar.
Het thema van dit magazine is: ‘Apotheose’. Apotheose staat voor schitterend slotstuk of grootse finale. Met
dit magazine hopen wij onze tijd als redactie van Studievereniging KIC schitterend af te sluiten en jullie verwachtingen
nog eenmaal te overtreffen. Afsluitingen en conclusies zijn ontzettend belangrijk. Het zegt niet
alleen veel over jou als persoon, het bepaalt ook hoe jij terugkijkt op de periode die je afsluit. Wat waren de
hoogte- en dieptepunten? Wat heeft deze periode tot een succes gemaakt? En hoe wil jij herinnerd worden?
Een apotheose ontstaat niet zomaar, soms werk je er jaren naar toe en andere keren komt het onverwachts.
Wat er ook gebeurd, vergeet nooit dat jij de regisseur bent van jouw apotheose. We hopen met dit magazine
vooral mee te geven dat je jouw eigen dromen achterna moet gaan en altijd moet strijden voor datgene wat jou
gelukkig maakt om op deze manier jouw eigen apotheose te creëren. Zoals in bijna elk interview terugkwam:
doe, probeer en geniet!
Het thema zal op een subtiele manier terugkomen in het magazine, het ene moment opvallender dan het andere
moment. Houdt dus tijdens het lezen altijd het thema in je gedachten.
Wij hebben met veel passie en doorzettingsvermogen aan dit magazine gewerkt en presenteren met trots voor
de laatste keer het resultaat. De derde editie bestaat uit alles wat nog op onze bucketlist stond: de gaafste
interviews, tips & tricks voor Adobe vanuit de redactie en andere instituut-gerelateerde onderwerpen, maar
ook off-topic rubrieken zoals een laatste editie van ‘Bakken met Daan’, context achter unieke onderwerpen en
onze eigen favorieten.
Als je na het lezen van dit magazine het gevoel hebt gekregen dat jij de content van de redactie het komende
jaar kan versterken, staat de optie altijd open om een mailtje te sturen naar redactie@svkic.nl. We zullen met
alle liefde jouw tips doorgeven aan onze opvolgers! Voor nu wens ik je veel leesplezier en hoop ik dat we jou
als individu een allerlaatste keer omver kunnen blazen met ons schitterende slotstuk.
Veel liefs,
Eva Kraaijeveld
Voorzitter redactiecommissie ‘19 - ’20
7

Even voorstellen
Redactiecommissie
8
Mijn naam is Eva en met mijn 20 jaar ben ik ook
wel de jongste van het stel. Desalniettemin ben ik
dit jaar de voorzitter van deze lieve groep mensen,
waar ik natuurlijk heel blij mee ben! Typerend
voor mij is mijn perfectionisme en onhandigheid,
wat natuurlijk ook bekend is bij mijn commissie.
Ik laat bijvoorbeeld mijn telefoon in de wc vallen
of ik kom te laat tijdens doordat ik vergeten ben
op ‘stop’ te drukken in de bus. Gelukkig zijn er ook
goede eigenschappen, zo geniet ik er ontzettend
van om mijn commissiegenoten te helpen en
werk ik graag hard om een mooi resultaat neer te
kunnen zetten. Waarschijnlijk heb je me nog nooit
twee keer in dezelfde kleren gezien, want ik heb
inmiddels kleren genoeg om een eigen winkel te
openen. Daarnaast heb ik een zwak voor kerstfilms
en staan ook labrador Noor en pony King
bovenaan mijn favorieten-lijstje. Als ik niet op
school of op mijn favoriete baantje in de horeca
te vinden ben, vind je me ergens in Hoogeveen,
Groningen of in mijn bed. Alhoewel ik niet weet of
je me hier kunt vinden, want op mijn bed liggen
meer kussens dan in de gemiddelde IKEA.
Ik ben Rosa, 22 jaar oud en net als deze andere
toppers lid van de redactiecommissie dit jaar. Ik
hou enorm van reizen en heb afgelopen jaar in
Boedapest en Brussel doorgebracht. Ondanks de
geweldige tijd daar miste ik KIC toch wel een bee
tje en daarom ben ik onwijs blij weer terug te zijn
bij dit gezellige zootje (on)geregeld! Inmiddels ben
ik officieel afgestudeerd van de studie International
Communication en zit mijn tijd bij KIC er op.
Toch betekent dat niet dat jullie mij niet meer in
de gangen van het CMI zullen zien lopen: komend
jaar ga ik namelijk aan de slag als communicatiemedewerkster
van ons geweldige instituut! Naast
dat ik me afgelopen tijd veel bezig heb gehouden
met deze onwijs leuke magazines vlieg ik ook regelmatig
het hele land door om mijn familie op
te zoeken want van origine ben ik een rasechte
Amsterdammer. Daarnaast ben ik een echt huisje-boompje-beestje
persoon en woon ik samen
met mijn vriend, hondje Bowie en onze twee ratjes
in de prachtige en altijd gezellige Indische buurt.
Wijnen ben ik ook niet vies van, en alleen daarom
al zit ik volledig op mijn plek in deze commissie!

Ik ben Daan Heijnen, 21 jaar en ik ben, zoals de
de Bever dat noemt in haar reclames, een echte
buitenmens. Bij belangrijke afspraken met de
commissie vind ik het heerlijk om een extra lange
route te fietsen, wandelen of skaten. Soms omdat
ik dat wil, soms omdat ik anders verplicht ben wijn
te drinken met de dames, en dus om moet fietsen
voor biertjes. Dit zorgt er soms mede voor dat ik
niet altijd precies op tijd ben. Door al deze omweggetjes
te nemen, pluk ik nu de vruchten. Verdwaald
ben ik nooit. Als bezorger én avonturier in
de stad weet ik altijd wel weer de weg naar huis te
vinden. Zelfs na een avond met de commissie en
een klein biertje op.
Mijn naam is Nanouk, 22 lentes jong en geboren
en getogen in het aardbevingsgebied (vet zielig).
Toen ik mijn diploma op zak had, ben ik gelijk naar
het prachtige Groningen gesprint om daar te wonen
en Communication & Multimedia Design te
studeren. Wanneer ik niet op het hockeyveld sta
of niet aan het wijnen ben met mijn Martien Meiland-vriendinnen,
kan je mij vinden achter mijn
kneuterige bureautje. Met een verwilderde knot
op mijn hoofd en een kilo chocopepernoten binnen
handbereik (mij wil je dan niet tegenkomen),
probeer ik hier nog steeds uit te vinden hoe Photoshop
werkt. Verder ben ik dagelijks bezig om
het record van “grootste roze (!!) kauwgombel” te
verbreken, ook wel topsport te noemen. Groetjes!
9

Theekransje
Christian
Koops
over ‘Apotheose’
Het was iets na tien uur ’s ochtends toen ik mijzelf deponeerde in de tuinstoel. Hij kraakte terwijl ik mij al
draaiend in een comfortabele positie werkte. Behendig trok ik het voetenbankje – al klemmend tussen mijn
voeten – dichterbij. Ik weet dat het makkelijker is om éérst het voetenbankje dichterbij te zetten voordat je in
de stoel gaat zitten. Deze manoeuvre is mij inmiddels onder de huid gekropen. Enfin. Ik zat.
Ik zette het internet op mijn telefoon aan en legde hem op het tafeltje naast mij. Met de zon op mijn gezicht
keek ik de tuin in. Naar de schittering van de zon in het water, de net uitgekomen bloemen in de tuin en de twee
merels die al dansend een toneelstuk opvoerden op het gazon. Ik haalde diep adem. Het was een goede keuze
geweest om mij een paar dagen terug te trekken naar mijn geboortegrond.
Mijn telefoon trilde toen ik het koffiekopje naar mijn mond bracht. Het was een appje van de redactie. Of ik wel
een column wilde schrijven voor het derde magazine. ‘Tuurlijk.’ – dacht ik terwijl ik verder las naar wat het thema
zou zijn. Apotheose. Mijn taalpuristenhart maakte een sprongetje. Een nieuw woord. En een gelegenheid
om de Van Dale hier weer eens uit de kast te trekken.
Mijn enthousiasme maakte iets ruimte voor onzekerheid toen ik de juiste pagina in het woordenboek had
gevonden. Apo · the · o · se (de; v; meervoud: apotheosen). Schitterend sluitstuk, grootse finale; = ontknoping.
Mijn bedenkelijke blik gleed van de bladzijde naar de blauwe lucht boven het huis. ‘Hm.’ – mompelde ik twijfelend.
Het zou lastig gaan worden.
Ik hees mij weer uit de tuinstoel om mijn laptop te pakken. Misschien dat ik het schrijven kon forceren door
naar een witte pagina van een Word-document te staren. Natuurlijk wist ik wel beter. Het is een methode die
ik keer op keer – onsuccesvol en stoïcijns volhardend – toe ben blijven passen wanneer ik weer een deadline
dreigde te missen voor mijn studie.
Uit de tuin kwam steeds meer gepiep en gefluit. Op het gras bij de vijver vlogen de twee merels af en aan. De
zon lichtte hun kenmerkende gele snavels en oogringen op. Mannetjes. Ik kreeg het idee dat dit geen vriendelijke
ontmoeting was tussen twee oude vrienden. Bovendien keken ze nogal dreigend.
‘Shit.’ – zei ik hardop nadat ik mijn benen net weer
op het voetenbankje had geslingerd en constateerde
dat mijn koffiekopje leeg was. Nog een keer heen
en weer. Mijn onrustige bewegingen in de tuin leken
de merels niet uit te maken. Het gefluit was overgegaan
in gekrijs. ‘Nee.’ – dacht ik definitief. Dit was
geen theekransje.
Toen ik – al piekerend over hoe ik nu moest beginnen
met schrijven – voor de laatste keer terugliep
naar mijn plekkie mengde zich een derde speler op
het toneel. Bruin van kleur, lichte borst. Een vrouwtje.
‘Aaahh...’ – zei ik plagend tegen de twee mannetjes.
‘Vandaar.’
10
Ik had Word net opgestart toen ik de drie merels in
een ultieme paringsstrijd wild fladderend op zag
stijgen. Het was een indrukwekkend schouwspel.
Voor eens en altijd zou bepaald worden wiens nakomelingen
op dit gras voor het eerst hun vleugels
uit zouden slaan. Het was een eindstrijd, een slotstuk.
Een grootse finale. Een... ‘Apotheose.’ - klonk
het zacht. Bingo.

representatief is voor alles wat je hebt gevonden.
Alleen die ‘ene’ bizarre opmerking benoemen terwijl
er ook negenennegentig ‘gewone’ opmerkingen
waren past daar dus niet bij. In het geval van
een onderzoeksrapport of scriptie kun je dit doen
per deelvraag. Heb je niet zo’n vaste structuur in
jouw geschreven stuk? Zorg er dan voor dat je per
onderwerp in ieder geval het belangrijkste punt
benoemd.
De conclusie. Van velen het favoriete stuk van
hun artikel, rapport of schrijfopdracht. Wanneer
je een conclusie kan gaan schrijven houdt dat
namelijk in dat je bijna klaar bent! Gauw nog
even die belangrijke puntjes samenvatten met
wat mooie opsommende woorden en gaan met
die banaan. Toch? Nee, helaas is dat niet alles.
Een goede conclusie schrijven is namelijk moeilijker
dan het lijkt! Waar je nog meer op moet
letten? We zetten het voor je op een rijtje.
1. Afhankelijk van het soort tekst dat je schrijft is
het van belang dat je aan het begin van je conclusie
benoemt waarop je antwoord hebt proberen
te geven in jouw geschreven stuk. Onderzoeksrapport?
Herhaal dan je onderzoeksvraag! Betoog?
Benoem dan nog eens welke standpunten
jij hebt vergeleken. Op die manier zorg je ervoor
dat je lezer zich er weer van bewust is wat het doel
was van jouw stuk, iets wat natuurlijk best makkelijk
te vergeten is bij een scriptie van honderdvijftig
pagina’s…
3. Nu is het tijd voor het ‘echte werk’, namelijk: de
officiële conclusie! Dat houdt in dat je je bevindingen
zo interpreteert zodat ze antwoord geven
op jouw onderzoeksvraag. Hier moet je natuurlijk
wel even over nadenken, dit is namelijk geen informatie
waar je tijdens je onderzoek direct naar
hebt kunnen kijken. Zorg er dus voor dat je laat
zien hoe jij tot de uiteindelijke conclusie bent gekomen,
een beetje uitleg is hierbij een must. In
bijvoorbeeld een opiniestuk heb je wellicht geen
harde, data-gerelateerde conclusie. In dit geval
kun je natuurlijk wel jouw standpunt herhalen en
duidelijk maken waarom jouw punt ertoe doet.
4. Ja hoor, daar is ‘ie! Je conclusie is af. Check nog
even dubbel of je laatste alinea wel écht samenvat
wat je hebt gevonden, dat is uiteindelijk waar het
allemaal om draait. Klaar is Kees!
Nu je weet hoe je jouw conclusie moet structureren
vraag je je misschien af waarom je daar zoveel
moeite voor moet doen. Daar is een simpel
antwoord op: net als dat de kaft van een boek bepaalt
of je begint met lezen, bepaalt de afloop of
je het ook zou aanbevelen aan anderen. In andere
woorden; een goede conclusie kan jouw cijfer een
behoorlijke boost geven. Succes!
2. Nadat je jouw onderwerp weer even naar boven
hebt gehaald is het tijd om verder te gaan met
de ‘kern’ van de conclusie. Namelijk: de daadwerkelijke
bevindingen! Benoem de meest belangrijke
bevindingen die jij hebt gedaan, of dit nu
statistieken zijn of bepaalde opmerkingen. Hierbij
moet je er natuurlijk wel voor zorgen dat het
11

12
Als lid van KIC en inwoner van Groningen ben je ongetwijfeld
wel eens los gegaan op Eurosonic Noorderslag.
De redactie wilde graag meer weten over de
organisatie van dit jaarlijkse muziekfestijn. Daarom
gingen wij in gesprek met Amber Veenstra en Joey
Ruchtie. Amber is 25 jaar oud en na haar stage blijven
hangen als freelance marketeer bij dit jaarlijkse
Groningse muziekfestijn. Ook Joey werkt als ZZ-
P’er voor ESNS. Deze enthousiaste veertiger én oud
communicatiestudent is verantwoordelijk voor het
boeken van Nederlands talent voor Noorderslag en
heeft als taak om de duizenden inzendingen door te
spitten en te minimaliseren tot ‘het’ programma van
Noorderslag. Amber en Joey geven jullie graag een
kijkje in de keuken bij de organisatie van dit unieke
festival in het hoge Noorden én de apotheosen waar
zij mee te maken krijgen.
Voor we de diepte ingaan vragen we Amber of ze
zichzelf zou willen voorstellen. Zo vertelt dat ze
Communicatie heeft gestudeerd in Leeuwarden en
na haar afstudeerstage bij Eurosonic is gebleven.
Wat ze in haar vrije tijd graag doet? Ze houdt, natuurlijk,
van muziek, lekker koken en om leuke dingen
te doen met vrienden. Wanneer we haar vragen
hoe haar collega’s haar zouden omschrijven komt
er een lach tevoorschijn. “Ik ben een beetje de kritische
denk ik. Ik word niet zo snel enthousiast,
omdat ik altijd kijk wat er misschien anders moet
of kan. Daarnaast ben ik ook wel degene met de
gekke ideeën die achteraf toch niet zo geweldig
waren, haha. Tot slot ben ik ‘de Groninger’, ik ben
één van de weinige marketeers die in Groningen
woont!” Natuurlijk zijn we ook benieuwd welk moment
deze ‘Groninger’ als hoogtepunt ziet in de tijd
dat ze meeloopt bij ESNS. Op een antwoord hoefden
we niet lang te wachten: dat was toch écht de uitreiking
van de Popprijs aan Ronnie Flex. “Ah, dat is
toch een beetje mijn guilty pleasure!” Haar tweede
hoogtepunt is het moment waarop er iets mis ging
en het in no-time werd opgelost! Zo is het een keer
voorgekomen dat er op de dag van het festival fouten
ontdekt werden in de programmaboekjes. Dé
programmaboekjes, die overal verspreid waren. Er
zijn toen binnen twee uur nieuwe boekjes gemaakt,
gedrukt én verspreid door de hele stad. Best een
hoogtepuntje dus!
Naast het feit dat Amber druk is met de marketing
en communicatie rondom Eurosonic en Noorderslag,
zit deze twintiger nooit stil. Zo draagt ze
bij aan het talentenprogramma Hit The North (waar
onze mede-KIC’er Katja Poltavets twee jaar geleden
aan mee deed met haar band Katie Koss) én
doet ze de marketing voor de awardshow Popgala
Noord. Als echte studenten die het overzicht wel
eens kwijtraken, kunnen we aan Amber een voorbeeld
nemen. “EXCEL! Voor mij dé nummer één tool
om overzicht te houden.” Wat ook goed werkt voor
haar is om een old school A4’tje met to-do’s te maken.
Amber streeft naar succes: “Als mensen het er
een jaar later nog steeds over hebben en er een gevoel
aan over houden, is het geslaagd”. Of dat wel
haalbaar is verschilt per project, maar ESNS leeft altijd
in de stad. De grootste uitdaging ligt daarom in
het werven van nieuwe bezoekers en het aantrekken
van het jongere publiek zonder het oudere publiek
te verliezen.
Eurosonic staat erom bekend dat er artiesten, programmeurs
en talentscouts uit heel Europa komen.
Maar hoe wordt er eigenlijk bepaald wie er op het
festival mogen spelen? “Haha, daar kan de programmeur
meer over vertellen!” Amber heeft zelf
meerdere favorieten. Zo was Sigrid onwijs vet en
staat ook Mogli, die ze in de USVA heeft gezien,
hoog op het lijstje. Helaas heeft ze tijdens het festival
maar weinig tijd om zelf acts te bekijken en zit ze
voornamelijk te typen om alles bij te houden. Amber
hoopt in ieder geval nog veel te bereiken met ESNS.
Ze geeft aan dat het voor haar een echte leerschool
is doordat ze samen kan werken met mensen met
veel ervaring. Bij ESNS blijven wil ze zeker! Als ZZ-
P’er werkt ze ook aan andere projecten, maar ESNS
zal voor haar altijd de basis blijven.
Die programmeur die Amber net benoemde, daar
wilden we meer over weten! Joey was altijd al een
onwijze muziekliefhebber. ESNS en Lowlands waren
dé twee grote evenementen waar hij bij móest
zijn. In het vierde jaar van zijn studie heeft Joey
zijn afstudeerstage bij ESNS gedaan en is hij hierna
blijven hangen. Of hij altijd al aan de slag wilde
gaan als programmeur? “Ja, ik wist altijd al wat ik
wilde, namelijk het werk wat ik nu doe. Alleen was
daar geen opleiding voor! Die functies liggen helaas
niet voor het oprapen, dus je moet er inrollen. Zo is
dat bij mij ook gegaan. In die tijd, rond 2002-2003,
kwam de Nederlandse hiphop heel erg op. Met Ali B,
Yes-R, Brace, enzovoorts. De huidige programmeur
had daar toen maar weinig verstand van vond ik, dus
zei ik: “Laat mij dat maar doen”. Toen mocht ik dus
het programma gaan maken voor een podiumpje
achterin de zaal. Zo ben ik er eigenlijk ingerold”. Het
programma maken van een festival gaat niet zo-

maar. “We zijn nu in de fase beland waar artiesten
zich kunnen aanmelden voor de selectieprocedure.
Bij Noorderslag werken we op basis van aanmeldingen;
artiesten kunnen aangeven dat ze graag op
Noorderslag willen spelen om zichzelf te presenteren
aan de Nederlandse muziekindustrie. Die fase
loopt van 1 mei tot 1 september. Ik doe het alleen,
dus als de inschrijfperiode zo lang is kan ik het beter
bijhouden. Alles wat nu binnenkomt probeer ik gelijk
te beluisteren. De ervaring leert dat de meeste aanmeldingen
van artiesten op het allerlaatste moment
binnenkomen. Dat loopt door tot september en dan
heb ik meestal wel tot één oktober nodig om alles te
inventariseren. In diezelfde periode ga ik langs bij
alle platenmaatschappijen, boekers en managers
van de artiesten die ik op mijn longlist heb staan om
de prioriteiten van de maatschappijen en het verhaal
van de artiesten te achterhalen. Die lijst moet
steeds korter worden gemaakt. Halverwege oktober
pak ik een template erbij waarin duidelijk is weergegeven
hoe de tijdlijn van het festival eruit moet komen
te zien. Vervolgens ga ik kijken wie waar goed
bij past, hoe je een goede opbouw krijgt en hoe er
goede verhoudingen ontstaan”.
In het selectieproces laat hij zich niet leiden door
zijn eigen muzieksmaak: “Ik heb niet echt een persoonlijke
smaak. Toen ik begon wel, maar nu kijk ik
er echt met een technisch oog naar. Thuis luister
ik alleen oude muziek waar ik cd’s van kocht toen
ik veertien was. De waarde van muziek is dat het
veel identiteit geeft. Als jij heel veel hiphop luistert
en daar fan van bent, dan zegt dat iets over wie jij
bent. Als je jonger bent probeer je te ontdekken wie
je zelf bent en muziek kan daaraan bijdragen. Later
als je wat ouder bent dan doet dat niet zoveel meer.
Ik ben niet meer op zoek naar wie ik ben en ik heb de
muziek daarbij dus ook niet meer nodig”.
Joey zijn hoogtepunt in zijn tijd bij ESNS tot nu toe?
“Dat ik onderdeel ben geweest van een behoorlijke
groei van de Nederlandse popmuziek! Het is de afgelopen
jaren booming geworden. Als je nu de hitlijsten
bekijkt is de top 10 altijd van eigen bodem.
Van Kraantje Pappie tot Suzan & Freek en Bløf. Al
deze artiesten hebben zelfs buiten de landsgrenzen
succes. Zo hadden we drie jaar geleden een alternatieve
act op Noorderslag geboekt. Dat was Altin
Gün, een Amsterdamse band die psychedelische
jaren 70 turkse rock maakte. Zij zijn afgelopen jaar
geboekt voor Coachella; één van de grootste festivals
ter wereld. Dat is echt te gek! Het is voor mij
een hoogtepunt dat ik deze groei heb mogen meemaken”.
Een dieptepunt was de situatie met Boef in 2018.
“Op dat moment stond hij aan het begin van zijn
carrière. Op oudejaarsdag kreeg hij een een lift van
twee meisjes en heeft hij op zijn Instagram gezet
dat ‘deze kechs’ hem naar huis brachten. Hier is
toen een hele ‘kech-gate’ om ontstaan en het werd
ongelofelijk opgeblazen”. Iedereen had een mening
over zijn uitspraak en alle festivals hebben Boef
zijn optredens toen geannuleerd. Noorderslag heeft
toen besloten om het optreden te laten staan. “Er
zijn toen ook acties opgezet dat Noorderslag geboycot
zou moeten worden en mensen werden
opgeroepen hun kaarten te retourneren. Wij waren
het eerste optreden na het incident, nog maar twee
weken erna. Hij was iedere dag in het nieuws in de
aanloop naar het festival. We hebben hem geboekt
op inhoudelijke gronden; voor zijn muziek en niet
voor zijn levensvisie of uitspraken. Bepaalde groepen
hebben ons dat toen heel zwaar aangerekend.
Mensen dreigden om hem op de snelweg tegen te
houden; hij is onder politiebegeleiding naar ons toe
gekomen. Toen hij uiteindelijk zijn optreden begon
hing er een hele nare en gespannen sfeer. Boef pakte
gelijk zijn moment, bracht een statement en bood
zijn excuses aan. De spanning was al snel verdwenen;
alle ramptoeristen liepen weg omdat er niks te
behalen viel en de sfeer kwam al gauw weer terug.”
Hoe Joey zijn toekomst bij ESNS voor zich ziet?
“Ach ja, dat zijn van die filosofische vragen die je jezelf
wel eens stelt, zeker nu, door de coronatijd. We
waren de eerste die dichtgingen en de laatste die
weer open zullen gaan. We hebben besloten dat er
een fysiek evenement gaat plaatsvinden in januari,
maar kleinschaliger. De vraag is of veel van de festivals
die binnen onze doelgroep vallen nog zullen bestaan
straks. Dat is nog even zoeken allemaal. Gelukkig
heb ik Communicatie gestudeerd; het is zo’n
breed vak, dus ik kan er op terugvallen. Persoonlijk
ben ik altijd met muziek bezig geweest, dus ik zou
niet weten wat ik anders zou willen doen. Zo lang
ze me willen blijven hebben, blijf ik dit zeker doen!”
13

14
Als jonge en vitale studenten zijn wij gewend de
aangeraden 2,5 uur per week intensief te sporten.
Het lichaam heeft natuurlijk beweging nodig, maar
beweging is ook goed voor je mentale gesteldheid.
Mocht je na een lange dag werken even je benen
willen strekken of zoek je simpelweg een alternatief
voor de intensieve workouts, dan is wandelen voor
jou de ideale optie!
Iedereen kan zich wel bedenken dat wandelen nauwelijks
negatieve effecten kan hebben op je gezondheid,
je bent tenslotte in beweging. Het is alleen
niet algemeen bekend hoe gezond wandelen
daadwerkelijk is én hoe gezond het voor jou kan zijn
om eens wat vaker een blokje om te lopen. Peter
Hollander, hoogleraar bewegingswetenschappen
aan de Vrije Universiteit van Amsterdam, bekeek
wandelen vanuit een ander perspectief. Hollander
bekeek de nadelen die naar voren kwamen wanneer
er niet werd gewandeld. Zo benoemt hij dat ons lichaam
zich niet alleen aan activiteit aanpast, maar
ook aan inactiviteit. Bij inactiviteit zullen je botten,
spieren en kraakbeen langzaam achteruitgaan. Een
week achter de computer op kantoor kan dus al snel
effect hebben op je gezondheid. Dit kan je makkelijk
tegengaan door regelmatig een klein stukje te wandelen.
Je gebruikt dan je botten, spieren en kraakbeen
op relatief lage inspanning, maar genoeg om
onder andere je botten sterk te houden.
Wandelen heeft daarnaast nog meer voordelen. Je
hart, bloedvaten, bloeddruk, cholesterol en geheugen
hebben bijvoorbeeld al profijt van een half uurtje
wandelen per dag. Wandelen kan een erg groot
effect hebben op je manier van werken. Wanneer je
een aantal uren achter elkaar stil zit gaat de effectiviteit
van het werk dat je doet namelijk langzaam
achteruit. Ludwig van Beethoven was een bekende
musicus die dit in de smiezen bleek te hebben.
Beethoven liep dagelijks een blokje om, zodat hij
zijn gedachten kon verzetten.
de gedachtes achter
Wandelen
Het brein is in staat twee belangrijke dingen te
doen: het verwerken en opnemen van informatie én
het uitwerken van ideeën en verrichten van handelingen.
Deze twee dingen kan het brein echter niet
tegelijk en één van de twee kan het brein ook niet
te lang volhouden. Vanwege dit feit zal een student
bijvoorbeeld na een ochtend studeren zijn zinnen op
iets anders moeten zetten. Het brein heeft simpelweg
niet de kracht om continu informatie op te nemen
en te verwerken. Idem dito voor ideeën uitwerken
en handelingen verrichten; het brein heeft soms
even een pauze nodig. Het is dus slim om niet hard
te werken, maar slim te werken! Dit doe je door je
brein regelmatig te ontlasten van prikkels. Het ontlasten
van die prikkels doe je niet door eindeloos te
scrollen op Facebook of die nieuwe serie op Netflix
te bingewatchen. Uit onderzoek van de Universiteit
van Stanford is namelijk gebleken dat mensen die
wandelingen tussen het werk door maken, sneller
tot creatieve ingevingen komen. Daarnaast pakken
zij na de wandeling sneller het werk weer op in vergelijking
met iemand die de pauze op zijn reet heeft
doorgebracht. Neem dus vooral een voorbeeld aan
Beethoven!
Dat je na een wandeling sneller je werk weer oppakt
komt doordat jij je brein een werkplek en een plek
voor ontspanning geeft. Een voorbeeld hiervan is de
douche. De douche is een plek waar veel creatieve
ingevingen naar boven komen, of waar jij ineens
het perfecte argument vindt voor een discussie die
je eerder op de dag had. Deze ingevingen worden
soms tegengehouden doordat we te hard naar ze
op zoek zijn. Aan het eind van de dag, wanneer we
de zoektocht hebben opgegeven, krijgt ons brein de
kans zich te focussen op andere taken. Zo kan het
brein zich op de achtergrond bezighouden met de
problemen van eerder op de dag. Onder de douche
kan je dus zomaar een idee krijgen, terwijl je er helemaal
niet actief over aan het nadenken was.
Beethoven heeft met zijn dagelijkse wandelroutines
voorbeeld gegeven aan de grootheden van nu. Neem
Steve Jobs, medeoprichter van Apple. Jobs gebruikte
wandelen als creative thinking method. Auteur
Walter Isaacson van de biografie ‘Steve Jobs’ noemt
dat Jobs zelfs vergaderingen wandelend hield. Een
kleine wandeling kan dus al veel voordelen hebben.
Je gezondheid gaat er sterk op vooruit en je
brein kan efficiënter werken. Alles wat je nodig hebt
om hier profijt van te maken heb je al: twee benen.
Gebruik ze!

The best views
come after the
hardest climbs.
15

Storytelling: de meeste studenten van het instituut
voor Communicatie, Media & IT zijn er wel eens mee
in aanraking geweest. Misschien heb je er tijdens
een les, een project of op stage wel eens van gehoord.
Storytelling kan erg belangrijk zijn voor een
campagne, het is tenslotte belangrijk dat je interactie
zoekt met jouw doelgroep. Er zijn verschillende
vormen van storytelling om de gewenste interactie
te realiseren. Twee vormen hiervan zijn crossmedia
en transmedia.
Tijdens de dagelijkse colleges hebben velen van
ons geleerd dat het vertellen van een verhaal veel
kan betekenen op het gebied van marketing en entertainment.
Toch zal de meerderheid het verschil
tussen crossmedia en transmedia nog niet kunnen
benoemen.
Bij crossmedia wordt er geprobeerd waarde te creëren
door meerdere kanalen te combineren en elkaar
te laten versterken. Bijvoorbeeld bij het programma
The Voice of Holland; de kijkers thuis krijgen de mogelijkheid
om via een app te stemmen op zijn of haar
favoriete zanger(es). De combinatie van de app en
het televisieprogramma, betrekt de kijkers thuis bij
het programma en zorgt ervoor dat zij hier invloed
op kunnen uitoefenen. Een tip om een crossmediaal
verhaal te herkennen is om de kanalen los van elkaar
te bekijken. Wanneer de losse kanalen samen
geen kloppend verhaal vertellen, is er sprake van
crossmedia. Er wordt tenslotte gebruik gemaakt van
verschillende kanalen om het geheel te versterken.
Wanneer verschillende kanalen elk hun eigen verhaallijn
hebben die los van elkaar te volgen zijn
met een overkoepelende story, spreken we van
transmedia. Wanneer er gebruik wordt gemaakt van
een transmediaal verhaal kan er een enkel verhaal
of meerdere verhalen verteld worden. Dit wordt
gedaan door gebruik te maken van verschillende
platforms en formats met behulp van de huidige digitale
technologieën. Een voorbeeld hiervan is het
programma Feuten van BNN VARA uit 2010. Dit
programma volgt het fictieve verhaal van een groep
studenten die er alles aan doet om lid te worden van
een studentencorps.
Het verhaal begon als programma op de televisie.
Bij de komst van seizoen twee werd het fictieve
corps daadwerkelijk opgericht. Hierdoor werd de
serie enorm interactief; jij als gebruiker kon tenslotte
een kijkje nemen in het corps waar je iedere week
naar keek! Hierdoor ontstond een tweede kanaal
waar een ander deel van het programma verteld
werd; een Facebook-groep. In deze groep konden
toekomstige leden deelnemen aan de ontgroening
van het corps door opdrachten uit te voeren.
Met de komst van seizoen drie kwamen de makers
van de serie met een Feuten-app en een film, welke
opnieuw twee nieuwe kanalen vormden die naast
het overkoepelende verhaal los van elkaar stonden.
De film toonde een nieuw verhaal met dezelfde
karakters. In de app kon je bijvoorbeeld disputen
aanmaken, chatten en borrelen. Dit laatste kanaal
genereerde een totaalaantal van veertigduizend leden.
De focus van het programma lag op het uitdagen
van de kijkers. Dit deden de makers door op een
actieve wijze leden uit te nodigen voor bijvoorbeeld
borrels en bijeenkomsten. Zo konden kijkers daadwerkelijk
deelnemen aan activiteiten van het corps
waar de hoofdrolspelers uit de serie aanwezig zijn.
Kortom, bij het gebruik van cross- en transmedia is
er geen goed of fout. Beiden hebben namelijk een
totaal ander effect op de doelgroep. Om deze reden
draait het bij het toepassen van storytelling voornamelijk
om het doel wat je ermee wil bereiken. Hopelijk
bereik jij met deze hulp ook jouw doelen!
16

De redactie heeft niet stilgezeten het afgelopen jaar! Naast het schrijven van deze magazines, de reportages
én het maken van de KIC-kalenders hebben we ook veel andere leuke dingen kunnen doen
als commissie! Zowel fysiek als op afstand hebben wij ons weten te vermaken. Maar wat zijn nu eigenlijk
de leukste dingen die je samen kunt doen? Dat vonden ook wij een lastige vraag. Daarom
presenteren we jullie: Redactie’s Reten! Hoeveel reten iedere activiteit van ons kreeg? Dat lees je hier!
Alhoewel de kern van deze online activiteit, de
Netflix Party, natuurlijk heel leuk is, gaat het
helaas nog niet altijd even soepeltjes. Omdat
iedereen de film op pauze kan zetten en van
pauze af kan halen, is er nogal eens sprake van
chaos. Ook een dingetje: de chat. Die ging nog wel
eens los, vooral bij Eva was dit een terugkerend
probleem. Drie reten dus.
Het Concerthuis is een echte favoriet binnen de
redactie. Na het vergaderen toe aan alcohol?
Check! Je commissieleden inmaken met een bordspelletje
of tien? Check! Enige nadeel hier is dat
de barman nog wel ‘s de verkeerde gin inschenkt,
maarja, zolang er maar gin in zit kom je de avond
wel door. Vijf reten dus voor dit mega gezellige
tentje aan ‘t Poeleplein!
Vet leuk en heel lekker, alleen die geur van het
gourmetten die een week later nog in huis hangt
is een stukkie minder. Het voordeel van gourmetten
is natuurlijk dat die ene vegetariër of veganist
binnen het gezelschap óók zijn of haar eigen ding
kan doen. Het Sinterklaasspel? Toppertje! Stiekem
komt hierbij iedereen zijn fanatisme om de
hoek kijken en komt er een ware strijd opzetten
om die leuke koffiekopjes of roze wc borstel te bemachtigen.
Echte aanrader dus, vier reten in verband
met de gourmet geur. Wil je die geur in huis
voorkomen? Stel voor om het in plaats van bij jou
thuis, ergens anders te doen!
Me-ga leuk idee, maar helaas was de uitvoering
iets minder. Toen we ons als redactie op online
activiteiten stortte, werd een pubquiz al gauw gepland.
Helaas waren we niet de enigen en vloog
de livestream er bij vraag nummer vijftien uit.
Toen moesten we samen met de andere achttienhonderd
deelnemers weer opnieuw beginnen.
Ging best lekker, dachten we. In for a win, dachten
we. Niet dus. Twee reten voor de online pubquiz
van Heineken.
17

18
Erelid van Studievereniging KIC word je niet zomaar.
Peter Engelage en Martin Terpstra mogen zich vandaag
de dag gelukkig prijzen met deze titel. Om erelid
te worden moet je jarenlang tijd én energie stoppen
in het verbeteren van de studievereniging. Hier
is bij Peter en Martin geen twijfel over mogelijk: de
twee hebben grenzen verlegd en met hun ideeën en
enthousiasme de vereniging naar een hoger niveau
getild. Beiden zijn minstens tien jaar actief geweest
voor de vereniging en niets hield hen tegen om van
KIC een groot succes te maken. Op een terras in de
Poelestraat namen zij ons vol passie mee terug in
de tijd, naar de zomer van 2006.
Ondanks dat de twee elkaar door en door kennen,
was het voor ons de eerste ontmoeting. Peter is
39 jaar oud en ontwijkt liever het feit dat hij inmiddels
bijna de veertig aantikt. Hij is eigenaar van een
sportmanagementbureau en richt zich voornamelijk
op de bemiddelingen tussen voetballers. Martin is
37 jaar oud, oorspronkelijk een echte Fries maar inmiddels
een Grunninger in hart en nieren. Door de
functie van manager bij Trainmore, dé sportschool
van Groningen, te vervullen, blijft deze fanatiekeling
zich voelen als een achtentwintigjarige. “Samen
hebben we een hele leuke tijd gehad bij KIC”, vult
Martin aan.
Het verhaal van Peter begint in de zomer van 2006.
Docent Bartho Smit kwam met het idee om iets extra’s
te organiseren voor de studenten van het SCMI.
Peter werd vervolgens benaderd door Bartho, Joost
Eskes en Anet de Greef - Doornbos, met de vraag
of hij ervoor open stond om dit op te pakken. De
voorkeur van de docenten ging uit naar een initiatief
welke aansloot bij het curriculum, maar echte eisen
waren er niet. Peter besloot de hele zomer aandacht
te besteden aan alle ideeën die er in zijn hoofd rond
dwarrelden. Na de zomervakantie startte hij met zijn
stage bij de Hanzehogeschool waar hij zou gaan
uitzoeken of het een haalbaar doel was om een
studievereniging op te zetten binnen het instituut.
Samen met medestudenten Ingmar van Ast en Jeska
Akkerman heeft hij uitgebreid onderzoek gedaan
én een plan van aanpak gemaakt voor het instituut.
“We zijn bij ontzettend veel studieverenigingen geweest
om een kijkje achter de schermen te nemen.
Dit betekende veel leren en uitzoeken, maar ook
het bijwonen van verschillende feestjes”. Met het
afronden van het onderzoek in februari 2007 is het
werkelijk opstarten van een studievereniging blijven
kriebelen. Samen hebben ze de knoop doorgehakt
en zijn de plannen voorgelegd aan het instituut. Ondanks
een aantal problemen binnen het instituut,
hebben dezelfde drie docenten ervoor gestreden
om de oprichting toch door te kunnen laten gaan.
Als dit doorzettingsvermogen er niet was geweest,
waren wij vandaag de dag geen lid geweest van de
redactiecommissie en hadden we zeker niet op een
terrasje in de Poelestraat gezeten met twee van KIC
haar belangrijkste leden.
De volgende stap in de oprichting van de vereniging
bestond uit het bedenken van een passende naam.
Vanuit de vier studierichtingen waar het instituut uit
bestond werd de naam Quadrivium bedacht: vier
wegen die samenkomen. Ondanks dat Peter zelf erg
tevreden was met deze naam, lieten zijn mede-oprichters
en de resultaten uit een enquête blijken dat
de meerderheid hier anders over dacht. Het ging
tenslotte om een studievereniging voor Communicatie
en niet om een concurrent van Vindicat. Toen
Quadrivium van tafel was kwam Joost Eskes met de
naam KICK. De reden hiervoor was dat de naam kort
en krachtig moest zijn. Om een lang verhaal kort te
maken zijn de oprichters toen tot de conclusie gekomen
dat KIC dé perfecte naam zou zijn voor de
vereniging. Ondanks dat de naam vast stond, moest
de betekenis nog worden gevonden. “Een lastige
kwestie: de naam moest tenslotte dezelfde betekenis
in beide talen hebben. We vonden toen het
woord Kien of Keen; wat goed en scherpzinnig betekent.
De C in KIC was zo gevonden: ‘Communicatie’
natuurlijk. Kien in Communicatie was geboren!
In februari 2007, inmiddels dertien en een half jaar
geleden, is alles notarieel vastgelegd. Martin wordt
pas onderdeel van het verhaal na het bijwonen van
de introductieweek in 2006. “De introductieweek
was ontzettend amateuristisch: we brachten een
dagje door in Harkstede en de rest van de week zaten
we op school”, aldus Martin. Hij is toen met twee
medestudenten, Madelin Hiddingh en Loes Bruin,
druk bezig gegaan met het opzetten van een nieuwe
introductieweek waarbij er ook overnachting én
een eindfeest plaats zou gaan vinden. Uiteindelijk is
dit hem gelukt en heeft hij de basis gelegd voor de
introductieweek zoals wij die vandaag de dag kennen.
Overigens wilde Martin in eerste instantie niet
dat de introductieweek vervolgens onder KIC zou
vallen. “Ik wilde dat gewoon niet weggeven, ik had
er zo hard voor gewerkt. Madelin en Loes hebben
mij over weten over te halen om het wel te doen en
dat is uiteindelijk de beste keuze ooit geweest!” Een

belangrijke reden om over de streep te gaan was
voor Martin het organiseren van de wintersport, iets
waar hij ontzettend naar uitkeek. Op verzoek van het
oprichtingsbestuur is het drietal omgedoopt tot het
állereerste bestuur van Studievereniging KIC. Vanaf
dat moment was ook Martin voor de volle honderd
procent onderdeel van de vereniging. In de beginperiode
van KIC was er nog niet veel animo om lid
te worden; het waren voornamelijk klasgenoten die
meegingen naar borrels in café de Doos en naar andere
activiteiten. Na afloop van het eerste half jaar
hebben ze toch een aantal leden weten te werven
waardoor Studievereniging KIC langzaam tot leven
kwam. “Docenten begonnen steeds vaker in te zien
dat dit een toevoeging was aan het instituut en motiveerden
ons om dit door te zetten”, vullen de twee
aan. In de tijd die volgde is de focus gelegd op de
ledenwerving en de uitbreiding van commissies.
“Ook kregen we een nieuw kantoor en konden we
eindelijk wat dingen afdwingen, zoals een computer
die niet uit het jaar nul kwam”. Daarnaast was de
vereniging druk op zoek naar geld. “We zijn in die
tijd langs ontzettend veel restaurants en kroegen
geweest. Niet dat we daar geld voor kregen, maar
wel veel gratis bier en eten. Later werden we benaderd
door serieuzere bedrijven, zoals Apple. Of
we even langs wilden komen op het hoofdkantoor,
want in ‘die communicatiestudenten’ zagen ze wel
iets. Uiteindelijk heeft de aquisitie ons dus niet alleen
gratis eten en drinken opgeleverd, maar ook het
eerste sponsorgeld”.
“Het vervult mij als oprichter
met trots.”
Naarmate de tijd verstreek zijn de twee steeds actiever
geworden binnen de vereniging. Op een bepaald
moment zaten ze beiden in de RvAT en hielden
ze zich ook nog steeds bezig met hun favoriete
commissies. De mannen zien KIC echt wel als hun
kindje, ook omdat ze vele jaren betrokken zijn geweest
bij de vereniging. “Na tien jaar zie je de groei
van een vereniging en wat het is geworden. Eigenlijk
is er in de basis niets veranderd: er is ooit een handboek
geschreven en die is in de loop der jaren gewoon
meegegaan”. Maar, op den duur was het voor
de heren tijd om hun kindje los te laten. “Wij hebben
zo ontzettend veel tijd in KIC gestoken. Op een gegeven
moment hadden de studenten niet meer door
dat we er nog bij hoorden”. Bovenal blijft de liefde
voor KIC altijd bestaan. “De tijd bij een vereniging
is onvergetelijk, mede omdat je echt een band opbouwt
met je commissie. Het heeft ons zoveel dingen
gebracht! Als je het over een apotheose hebt
dan is dit zeker noemenswaardig. Ik stuur momenteel
een erg leuk team van twintig enthousiaste collega’s
aan. Dit gaat onder andere zo goed doordat ik
dit in mijn tijd bij Studievereniging KIC heb geleerd’’,
aldus Martin. Ondanks dat de twee enthousiastelingen
op het moment niet meer actief zijn binnen de
vereniging, is ook de definitie van de studievereniging
wat hun betreft niet veranderd: “De gezelligste
studievereniging van Groningen en misschien wel
van Nederland”.
Nadat er vooral is gesproken over KIC door de tijd
heen is het tijd om wat aannames te ontkrachten!
Zoals iedereen wel weet is de huisstijl van KIC roze.
In de geliefde pubquizzen komt altijd naar voren dat
dit zo is, omdat roze de goedkoopste kleur was om
te drukken. Niets is minder waar! “Heel simpel, roze
was namelijk de kleur van het instituut. Het was dus
noodzaak om deze kleur over te nemen, omdat we
onszelf meer als een instituutsvereniging dan eenstudievereniging
zagen”. Destijds waren de heren
niet direct enthousiast, maar dat is nu wel veranderd.
“Het is toch juist vet? Het springt er echt uit!
Ook wel leuk om te vertellen is dat negentig procent
van het logo nog steeds overeenkomt met het eerste
logo”. Ook over het jaar van de oprichting zijn
er een aantal meningsverschillen ontstaan. Zo blijkt
het dat de vereniging pas is opgericht in februari
2007, in plaats van in februari 2006. Eigenlijk vieren
we het lustrum dus een jaartje te vroeg; maar goed,
voor KIC’ers komt een feestje als dit nooit op het
verkeerde moment. Wat betreft de toekomst, hebben
de heren een duidelijke visie: “We leven gewoon
in het moment en we zien wel wat er op ons pad
komt. Leuke dingen moeten gedaan worden, maar
dit kan alleen gerealiseerd worden als er geld wordt
verdiend”. Wij hopen in ieder geval dat bij we bij ieder
lustrum nog een glimp opvangen van deze mannen.
Met de energie van Martin en het enthousiasme
van Peter is dit iconische duo onmisbaar voor
de gezelligheid én de nostalgie. Als je het ons vraagt
kun je ze er áltijd bij hebben!
19

fenomenale
feitjes
20

21

22
Naast dat de focus van KIC-leden vooral ligt op het heerlijke studentenleven, gaat de liefde voor hun
huisdier nooit verloren. Vooral in deze tijd komt een maatje waar je op kan bouwen wel van pas. Van
nietszeggende guppies tot aan snelle ratjes of van de naaktkat van je oom tot aan de knuffels die elke avond
weer in je bed liggen te wachten. De redactie is het erover eens dat alle dieren er mogen zijn. Maar natuurlijk
hebben onze eigen KIC-huisdieren altijd een streepje voor!

Afscheid nemen
van ome Duo
Bij de ene student een zorg voor later, bij de ander een maandelijkse hartverzakking als je weer eens
op DUO inlogt. Studieschuld. Of je nu royaal iedere maand maximaal bijleent of alleen wanneer je het
écht nodig hebt: de meeste studenten hebben er wel één en zitten ermee in hun maag. Want hoe ga
je ooit die schuld aflossen zonder onder een brug te eindigen?
Ten eerste is het verstandig om zodra je een inkomen hebt, te beginnen met aflossen. Natuurlijk is het
verleidelijk om die aflosvrije jaartjes mee te nemen om van dat geld lekker op vakantie te gaan. Wanneer
je eenmaal gewend bent aan de hoeveelheid geld die je dan hebt, is het extra moeilijk om goed rond te
komen wanneer je wel móet beginnen met aflossen. Kijk voor jezelf wat er haalbaar is en los maandelijks
af: iedere euro is er één en uiteindelijk zal er één de laatste zijn! Op dit moment ben je misschien totaal
nog niet bezig met jouw studieschuld en de invloed die het later kan hebben, maar je future-self zal trots
op je zijn als jij al flink aan het aflossen bent geweest vóór je een hypotheek nodig hebt.
Om ervoor te zorgen dat je daadwerkelijk iedere maand aflost en het niet aan het toeval (of trek in sushi)
af laat hangen hoeveel je aflost, is het goed om de aflossing als vaste last te zien. Spreek met jezelf een
vast bedrag per maand af en stel een vaste betaling in zodat je in ieder geval íets aflost. Heb je een keer
extra ruimte? Maak dan gerust wat extra over. Klinkt niet amazing natuurlijk, maar ook die extraatjes zorgen
ervoor dat jij sneller van die ellendige schuld af bent.
Toch nog een duwtje in de rug nodig? Stel dan een jaardoel voor jouw aflossingsbedrag en beloon jezelf
wanneer je dit haalt! Ook hierbij is het natuurlijk belangrijk dat je kijkt naar wat haalbaar is. Als je nog thuis
woont en een baan hebt kun je zo duizend euro per maand aflossen. Wanneer je op jezelf woont is dat
natuurlijk een ander geval. Zorg dan dat je een realistisch doel voor ogen hebt en maak een planning om
hier naartoe te werken. Hiermee houd je jezelf gemotiveerd én krijg je wellicht zelfs plezier in het besparen
van kosten op andere vlakken!
Ook als je nog middenin het studentenleven staat en niet aan het aflossen toe
bent is het wel goed om jouw studieschuld met enige regelmaat in de
gaten te houden. Je kunt het bedrag dat je leent maandelijks
aanpassen, probeer dus vooral te kijken naar
wat je echt nodig hebt. Iedere euro die je nu
leent, moet je namelijk ook zelf weer
terugbetalen!
Hopelijk kun jij met deze tips
na het afstuderen gelijk beginnen
met aflossen én ben
je zo snel mogelijk van die
studieschuld af. Succes!
500
23

Sinds februari 2020 kent het Instituut voor Communicatie, Media & IT een nieuwe Dean: Kuneke
Schraagen. Kuneke zorgt ervoor dat alles binnen het instituut in goede banen wordt geleid. Zo houdt
Kuneke zich dagelijks bezig met overleggen, vergaderen, netwerken en meer. Door haar belangrijke
rol binnen de Hanzehogeschool zocht ook de redactie contact met haar. Graag stellen we jullie voor
aan deze spontane vrouw met een enorme verantwoordelijkheid binnen de Van DoorenVeste!
24
Kuneke is sinds ongeveer anderhalf jaar woonachtig
in Groningen en is sinds 1 mei 2018 werkzaam
aan de Hanzehogeschool. Ze is begonnen
als Dean van SABE, de Academie voor Architecture
& Built Environment, bestaande uit één bachelor-
en één masteropleiding. Toen Trijnie Faber,
voormalig Dean van het SCMI, aankondigde
te vertrekken, is Kuneke gevraagd om hier tijdelijk
waar te nemen. Tijdens die waarneming heeft ze
veel contact gehad met het College van Bestuur
over de gang van zaken binnen het instituut. Deze
situatie resulteerde uiteindelijk in een interne vacature
waar Kuneke vol enthousiasme op solliciteerde.
Het Instituut voor Communicatie, Media &
IT is één van de grootste instituten van de Hanzehogeschool
als het gaat om het aantal studenten,
werknemers, bachelors en masters. Een flinke
stap dus, in vergelijking met SABE.
De reden waarom Kuneke solliciteerde was vooral
de positieve sfeer die voelbaar is binnen het instituut.
Docenten en medewerkers zijn constant in
beweging en de meeste van hen staan ook open
voor verbetering en innovatie. Ondanks dat onze
nieuwe Dean met een master in Geschiedenis van
oorsprong een historicus is, kijkt ze graag met een
blik naar de toekomst.
Dit komt duidelijk terug in Kuneke haar carrière
tot dusver. Zo heeft ze een ontzettend lange lijst
aan taken en functies weten te vervullen. Kuneke
is na haar afstuderen aan de slag gegaan voor de
overheid. Hier is ze begonnen als adviseur, maar
groeide ze al snel door naar leidinggevende functies.
In die tijd vloog ze van hot naar her; haar
baan zorgde ervoor dat ze continu op en neer
reisde tussen Friesland, Groningen en Drenthe.
Voordat ze bij de Hanzehogeschool terechtkwam,
vervulde ze de functie van concernmanager Sociaal
Domein bij de Gemeente Emmen. Ook hier
had ze een belangrijke taak; Kuneke was binnen
de gemeente ambtelijk verantwoordelijk voor
de jeugdwet, maatschappelijke ondersteuning,
onderwijs, openbare orde, veiligheid en meer.
Kortom: een heel breed scala aan onderwerpen
om de dienstverlening naar de bewoners toe te
verbeteren.
Buiten ‘schooltijd’ is Kuneke ook druk. Ondanks
dat haar werk ontzettend veel tijd vergt houdt
dat haar niet tegen. Kuneke hecht veel waarde
aan haar sociale leven: ze heeft veel contact met
vrienden en vriendinnen, houdt ervan om op stap
te gaan, gaat graag uit eten en is dol op reizen.
Extreme activiteiten als parachutespringen, diepzeeduiken
en bungeejumpen staan niet op haar
bucketlist. De reden hiervoor is dat Kuneke te druk
is met haar nieuwe taken als Dean. Zo heeft ze
veel overleg met de opleidingsmanagers en de
vier lectoren van het instituut. Verder staat ze
nauw in contact met de Digital Society Hub, Hanze
University Foundation, IT-Academy en zet ze
zich in voor de verbinding met haar collega’s binnen
de Hanzehogeschool over de economische
en technologische aspecten van de opleidingen.
Kortom: Kuneke is verantwoordelijk voor de kwaliteit
van het onderwijs binnen het Instituut voor
Communicatie, Media & IT. Goede communicatie
is hierbij van essentieel belang! Echter is Kuneke
‘s nachts niet bereikbaar. Tegenwoordig is Kuneke
één van de weinigen die haar mobiel niet op haar
nachtkastje heeft liggen. Mocht je haar toch wakker
willen maken, dan zou het wel voor een leuke
activiteit met haar dochters moeten zijn.

Druk, druk, druk, maar Kuneke vindt het heerlijk.
Ze haalt haar energie uit het organiseren van
goed onderwijs voor studenten. Ondanks dat de
studenten volgens Kuneke niet altijd het gevoel
hebben dat ze als Dean echt haar handen uit
haar mouwen steekt voor ons als studenten, is
niets minder waar. Kuneke streeft dagelijks naar
verbetering van het onderwijs. Ze is erg trots op
het team dat ze achter zich heeft staan en krijgt
veel motivatie van de docenten en de studenten
van het SCMI. Toen we Kuneke hier specifiek naar
vroegen, noemde ze direct de overgang van het
fysiek lesgeven naar het online lesgeven. Ze is
trots op wat haar team in korte tijd heeft neergezet
en was blij verrast door de manier waarop de
studenten reageerden.
Op de vraag of Kuneke nog grote veranderingen
voor de toekomst in petto heeft, volgde al gauw
een helder antwoord. Het instituut vindt ze al fantastisch;
voorgangster Trijnie Faber heeft een sterk
instituut opgezet, welke Kuneke zo goed mogelijk
wil voortzetten. Zo start in september de nieuwe
masteropleiding Digitale Technologie. Daarnaast
heeft het instituut net toestemming gekregen om
volgend studiejaar een nieuwe bacheloropleiding
te starten. Tot slot hoopt Kuneke in de toekomst
nog meer interessante en multidisciplinaire projecten
op te starten voor de studenten, want die
staan voor Kuneke altijd op nummer één.
Ondanks dat Kuneke nog maar net als Dean is
aangesteld, stellen wij haar de vraag wat ze binnen
haar functie hoopt te bereiken. Daarop antwoordt
ze direct dat ze het belangrijk vindt om de
studenttevredenheid binnen het instituut te laten
groeien. De jaarlijkse Nationale Studenten Enquête
(NSE) speelt hierbij een grote rol; zo kun je
namelijk als instituut inzicht krijgen in hoe de tevredenheid
van studenten kan worden verbeterd.
In het kort; Dean van ons instituut word je niet zomaar!
De Hanzehogeschool is een ontzettend grote
organisatie met zo’n drieduizend werknemers,
daar moet je wel in kunnen opereren. Kuneke is
altijd aan het kijken hoe zij haar steentje kan bijdragen
aan de ontwikkeling van het instituut, haar
team en haar collega’s. Wij hebben na dit interview
zeker vertrouwen in Kuneke en wensen haar
veel succes als onze nieuwe Dean van het Instituut
voor Communicatie, Media & IT!
“Ik leg graag de focus op het
bijdragen aan de ontwikkeling
van het instituut, mijn team,
mijn collega’s en natuurlijk
de studenten!”
25

O bstakels
verwinnen
Een grafisch eindontwerp ziet er vaak flawless uit.
Maar voordat alle puntjes op de ‘i’ zijn gezet, is het
logisch dat designers onderweg soms wat problemen
tegenkomen. We vroegen Arnoud Evenhuis,
eigenaar en creative director van designbureau
Buenaparte in Groningen, naar de obstakels die hij
tegenkomt tijdens het creatieve proces.
Zes jaar geleden sprong Arnoud in het diepe en begon
hij als freelancer onder de naam Buenaparte:
een naam die is afgeleid van grootheid Napoleon
Bonaparte. Arnoud kon zich wel vinden in deze
man: zijn plan was om net als Napoleon de wereld
te veroveren. Buenaparte is inmiddels uitgegroeid
tot een driekoppig team met naast Arnoud een projectmanager
en een grafisch ontwerper. Het bureau
werkt nauw samen met vaste partners als het gaat
om fotografie, film, animatie, tekst en webdesign.
Buenaparte houdt zich voornamelijk bezig met het
creëren van identiteiten en campagnes en zorgt
ervoor dat strategie, concept en design op één lijn
zitten.
Een grafisch eindproduct staat er natuurlijk niet zomaar
en het creatieve proces hiervan kan volgens
Arnoud verschillende obstakels met zich meebrengen.
De creative director vindt de energie en de samenwerking
met de klant heel belangrijk, maar het
komt ook voor dat er geen klik is. Dan is het heel
lastig om een goed product te creëren. Hetgeen wat
Buenaparte creëert is altijd iets persoonlijks. Wanneer
er geen connectie is, kan een eindproduct niet
op de gewenste manier worden waargemaakt. In dit
geval is het de beste oplossing om dit tijdig aan te
geven. Wanneer dit niet werkt, kun je in het ergste
geval de stekker eruit trekken voordat alle energie
is weggevloeid.
leggen om creatiever te worden. Een deadline voor
jezelf stellen kan ook handig zijn om op de juiste
weg te blijven. Wanneer Arnoud er écht niet zelf uitkomt,
heeft hij altijd nog zijn team. Samenwerking is
volgens hem belangrijk, omdat er zo nieuwe inzichten,
oplossingen en invalshoeken ontstaan om toch
tot het gewenste resultaat te komen.
Daarnaast moet er voor het ontwikkelen van een
product natuurlijk budget vrijkomen en dat is volgens
Arnoud een vervelend obstakel. Met een groter
budget ben je vrijer in de ontwikkeling van het
eindproduct. Met dit obstakel moet creatief worden
omgegaan, maar volgens Arnoud kan een kleiner
budget ook omgezet worden in iets positiefs. Het
is volgens hem daarom juist een goed moment om
slimme oplossingen te verzinnen.
Als het gaat over obstakels overwinnen, is Arnoud
er onder andere trots op dat het bureau afscheid
heeft durven nemen van een enorm grote opdrachtgever.
De samenwerking begon te wringen en projecten
voor deze opdrachtgever slurpten energie.
Ondanks het financiële risico heeft Buenaparte zich
losgemaakt van de opdrachtgever. Volgens Arnoud
is dit een dappere beslissing die nu heel erg goed
voelt. Tegelijkertijd voelt dit ook als een overwonnen
obstakel waar ze best een beetje trots op mogen
zijn: Buenaparte zou Buenaparte niet zijn als er
niks wordt overwonnen. Nu ze zich niet meer bezig
hoeven te houden met die grote opdrachtgever, kunnen
ze weer voluit creatief bezig zijn en zich focussen
op interessante projecten voor in de toekomst.
Want creativiteit is juist waar ze zo goed in zijn!
26
Op sommige momenten kan het volgens Arnoud
een tijd duren voordat alle puzzelstukjes op hun
plek vallen. Het is volgens hem soms een hele worsteling
om alle onderdelen van het creatieve proces
op één lijn te krijgen. Tijdens het ontwikkelen van
een concept kan het lastig zijn om beeld en tekst
continu op elkaar aan te laten sluiten. Daarnaast
moet dit ook nog eens goed passen en opvallen bij
de vooraf afgestemde doelgroep. Volgens Arnoud is
het belangrijk om soms het werk juist even weg te

27

Deel III
Hoe overleef
ik Adobe?
InDesign: Zonder InDesign zou er geen KIC-in op je deurmat liggen! Na het vorm-
geven van drie
magazines hebben wij, Eva en Nanouk, de kneepjes van het vak inmiddels onder de knie. Echter waren wij zonder
onderstaande tips niet ver gekomen. Dit is tenslotte waardoor wij InDesign overleven. Ondanks dat wij inmiddels
erg blij zijn dat InDesign bestaat, kunnen al die verschillende functies soms best wel verwarrend zijn. Wat is een
stramien? Wat moet ik met alineastijlen? En hoe weet ik of de marges kloppen? Lees, leer en pas toe: deze handige
tips voor beginnende InDesign-gebruikers om een nette en prachtige lay-out toe te passen!
28
1
Tip
HOW TO
1: Werken met marges en kolommen is een must
De eerste tip! Het werken met marges en kolommen in het InDesign bestand is zeker een
must. Met deze handigheid kun je de grootte van jouw ontwerpen aanpassen. Door gebruik te
maken van marges en kolommen, kun je zelf de layout van de pagina ontwerpen. Wanneer je
net als de redactiecommissie werkt in een groot bestand, is het handig om de ontwerpen allemaal
binnen een bepaalde marge te houden. Op deze manier houd je structuur in je bestand
en dat is natuurlijk wat we willen!
Om dit toe te passen klik je in de menubalk op ‘Layout’ en vervolgens op ‘Marges en kolommen’.
Er komt een tabblad in beeld waar je, vanzelfsprekend, de marges en kolommen kan aanpassen.
Wanneer je dit wil aanpassen, komen er lijnen in je InDesign bestand tevoorschijn. Binnen deze
lijnen kun je dan jouw ontwerp maken of de tekst schrijven. Daarnaast kun je gebruik maken van
kolommen, wat ook op het tabblad kan worden aangegeven. Door gebruik te maken van marges
en kolommen, komen er lijnen in het bestand naar voren waardoor alles netjes op zijn plaats
blijft. Zo kleur je dus niet buiten de lijntjes!

Tip 2: Alineastijlen mogen niet ontbreken
Het gebruiken van alineastijlen kan zeker niet als tip ontbreken. Begrijpelijk als je hier nog
nooit van hebt gehoord: het schijnt dat veel InDesign-gebruikers geen gebruik maken van dit
hulpmiddel. Een korte uitleg: alineastijlen bezitten als het ware kenmerken voor het opmaken
van tekens en alinea’s. Wanneer je, net als de vormgevers van de redactiecommissie, bezig
bent in een document van zestig pagina’s is het super handig om te werken met alineastijlen.
In zo’n document is het namelijk belangrijk dat alle alinea’s hetzelfde lettertype, tekstgrootte
en tekstkleur bevatten. Door gebruik te maken van alineastijlen kun je met één druk op de
knop alle teksten of alinea’s dezelfde opmaak geven.
2
HOW TO
Klik in de menubalk op ‘Tekst’ en daarna op ‘Alineastijlen’. Er komt een tabblad in beeld waarin
je een mapje kan aanmaken door erop te klikken. Geef de map een naam en klik, terwijl je in de
map zit, op het plusje. Er wordt nu een submapje aangemaakt. Wanneer je hier dubbel op klikt,
verschijnt er een nieuw tabblad in beeld. Hier kun je aangeven hoe jij wil dat jouw alineastijl eruit
komt te zien, dus: welk lettertype, tekstgrootte, tekstkleur en ga zo maar door. Ben je erover uit?
Sla de alineastijl dan op! Wanneer je op een willekeurige alinea klikt, kun je met één klik op de
knop via het tabblad ‘Alineastijlen’ aangeven welke stijl de alinea krijgt en voilà!
3
Tip 3: Stramienen, by far het meeste interessante hulpmiddel
Tot slot, stramienen. Dit is by far het meest interessante hulpmiddel waar InDesign over beschikt.
Door gebruik te maken van stramienen kun je op verschillende pagina’s gemakkelijk
en snel hetzelfde template gebruiken. Zo kost het veel minder tijd om opnieuw hetzelfde design
te realiseren. Je kunt stramienen in InDesign vergelijken met de templates voor Instagram-stories.
Door van te voren meerdere stramienen aan te maken, kan je tijdens het werken
aan jouw verslag of magazine direct van start!
HOW TO
Om een stramien aan te maken ga je naar de menubalk aan de rechterkant van het beeldscherm.
In dit menu klik je op ‘Pagina’s’. Helemaal bovenaan vind je een ruimte waar jouw stramienen
staan. Je begint een nieuw document altijd met het stramien [Geen] en het A-Stramien. Als je
met je muis dubbelklikt op bijvoorbeeld het A-Stramien kom je in het stramien terecht waar je
deze kan aanpassen. Alles wat je hierin zet wordt vervolgens toegepast op alle pagina’s waar
je dit stramien toepast. Natuurlijk kan het gebeuren dat er verschillende stramienen nodig zijn.
Door met je rechtermuisknop in het vak stramienen te klikken verschijnt de optie ‘Nieuw stramien’.
In het tabblad dat in het beeld naar voren komt kun je vervolgens de instellingen bewerken.
Wanneer je op ‘OK’ klikt is het stramien klaar voor gebruik en kun je ook dit stramien gaan
bewerken. Tot slot: hoe voeg je een stramien toe aan een pagina? Dat is gelukkig heel simpel!
Stel dat je het A-Stramien wilt toepassen op pagina 3 van je bestand, dan sleep je het A-Stramien
met je linkermuis naar de desbetreffende pagina. Wanneer je hem loslaat, is het stramien
toegepast! Vergeet niet dat je te allen tijde je stramienen kunt aanpassen, maar dat hetgeen je
aanpast ook op alle pagina’s met dit stramien wordt toegepast. Handig, maar gevaarlijk!
Kortom, InDesign vergt wat handigheid maar met de juiste tips kom je een heel eind. Als echte dummies
(vooral Eva) begonnen we begin dit jaar met magazines maken in Illustrator. Op dit moment kunnen we gelukkig
voor de volle honderd procent toegeven dat InDesign een veel beter idee is voor het maken van grotere
bestanden zoals dit magazine. Ga er dus even goed voor zitten, gebruik onze tips, kijk een aantal tutorials en
voor je het weet ziet je verslag er een stuk beter uit!
Succes en veel liefs van jullie favoriete editors xoxo
29

door de ogen van cameraman
Robbert Andringa
30
Binnen onze studievereniging is er veel interesse
in foto- en videografie. Robbert Andringa is
29 jaar en naast afgestudeerd cameraman ook
oud-student van de voormalige opleiding Communicatiesystemen,
tegenwoordig Communication
& Multimedia Design. Robbert vond de
combinatie van beide studies zo leuk dat hij na
zijn afstuderen is begonnen als zzp’er. Als cameraman
reist Robbert nu door het hele land
om te filmen voor opdrachtgevers als NOS en
RTL. Als je het ons vraagt een super toffe baan!
Onder het genot van een frisje bij de Groningse
hotspot Werkman, sprak de redactie met deze
alleskunner.
Als kind droom je vaak over jouw ideale baan.
Sommigen handelen om deze droom te behalen,
anderen zien later in het leven toch een alternatieve
carrière voor zich. Robbert is onderdeel van
de eerste groep. Toen hij twaalf jaar oud was had
hij ontzettend veel interesse in televisie en vooral
in hoé televisieprogramma’s als het journaal,
shows en series werden gemaakt. Daarbij vond
hij het natuurlijk een tof idee om met zo’n grote
camera op je schouders rond te lopen. Na het behalen
van zijn middelbareschooldiploma was het
voor zijn familie en vrienden geen verrassing dat
Robbert koos voor de opleiding tot cameraman in
Drachten. Dit was een opleiding die indirect vanuit
Hilversum is opgezet: “Bedrijven en programmamakers
gebruikten deze opleiding om nieuwe
cameramensen vanuit het Noorden te werven”.
De opleiding in Drachten was in eerste instantie
iets wat hij echt wilde. Toch was er bij Robbert nog
geen sprake van voldoende uitdaging: “Ik kwam
erachter dat cameraman zijn wel echt mijn ding is.
Aan de ene kant heel tof, maar ik miste het werken
met mijn hoofd nog een beetje”. Dit heeft ervoor
gezorgd dat Robbert na het afronden van de
studie tot cameraman terecht kwam op de Hanzehogeschool.
Na vier actieve jaren binnen de opleiding,
inclusief een jaar als penningmeester bij
Studievereniging KIC, is Robbert direct als zzp’er
aan de slag gegaan.
Met het versturen van de eerste brieven vloog de
angst hem tegemoet. Wanneer je net bent afgestudeerd,
ben je nog wel echt een ‘broekie’. Dan
liggen de opdrachten nog niet voor het oprapen.
“Belangrijk is dat je gewoon bezig gaat”, vertelt
Robbert. “Ik ben ook gewoon begonnen door veel
rond te bellen en te mailen op zoek naar mijn eerste
klanten, om zo mijn portfolio aan te vullen”.
Dit heeft gewerkt; via een groot Gronings bedrijf
kreeg hij al gauw klanten aangeboden. Met RTV
Drenthe en Podium.tv op zak begon het balletje
te rollen: “Zo kom je andere opdrachtgevers tegen
die weten wie jij bent en wat je kan. Op die manier
word je benaderd voor nieuwe klussen”.
Robbert begrijpt het wel wanneer zzp’ers twijfelen
of ze een parttime baan naast het werk nemen,
ook Robbert heeft hier over nagedacht. Die parttime
baan is er toch nooit gekomen: “Ik ben achteraf
blij dat ik daar niet voor heb gekozen. Als je
met twee dingen tegelijk bezig bent, kun je voor
geen van beiden voor de volle 100% gaan”.
Op dit moment spreekt Robbert van meerdere
successen. Zo zijn veel van zijn klanten grote namen,
denk aan NOS, het jeugdjournaal, RTL en
Viceland. Voor VICE zou Robbert naar verschillende
landen reizen om hier opnames voor een programma
te maken. Dit laat wel zien wat de mogelijkheden
als cameraman zijn. Robbert werkt
gemiddeld twee dagen in de week voor NOS en
RTL: “Ik krijg vaak de vraag of ik beschikbaar ben
voor een aantal specifieke dagen. Wanneer ik akkoord
heb gegeven, zorg ik dat ik vanaf negen uur
beschikbaar en bereikbaar ben om te horen wat
het plan is voor die dag”.

Dankzij zijn brede scala aan klanten maakt Robbert
veel verschillende dingen mee. De ene dag
filmt hij de finale van Eurosonic Noorderslag in
Groningen, terwijl hij diezelfde week opnames
maakt van een treinongeluk. “Één van de lastige
dingen van mijn werk is dat ik soms tragische gebeurtenissen
moet vastleggen. Zo moest ik een
aantal jaar geleden een treinongeluk in Harlingen
filmen. Het voelt heel dubbel om hier opnames
van te maken, omdat er een paar uur geleden
mensen op die plek waren overleden. Dit is ontzettend
lastig, maar in de afgelopen jaren heb ik
wel geleerd hoe ik hiermee om moet gaan”, vertelt
Robbert.
Zzp’ers doen alles zelf, dat is tenslotte waar de
afkorting voor staat. Dan kan het niet anders dat
je soms een foutje maakt. We vroegen naar een
punt in Robbert zijn carrière waarop het niet zo
goed ging. Een absolute blunder vond plaats tijdens
een live-uitzending met een verslaggever op
locatie: “Ik was toen nog niet heel lang in dienst bij
NOS en had de zender, die mijn beeld doorstuurt
naar de regie, verkeerd ingesteld. Hierdoor ontstond
er een vertraging van tien seconden. Deze
vertraging zorgde ervoor dat de live-uitzending
helemaal mis ging. De studio kon geen normaal
gesprek voeren met de verslaggever die bij mij
was”, vertelt Robbert. “Dit is mij zeker bijgebleven,
voornamelijk door het telefoontje van de hoofdredacteur
van NOS, die ik na de uitzending had
ontvangen. Die maakte mij wel even duidelijk dat
dit niet nog een keer ging gebeuren”.
Gelukkig kan Robbert over meer hoogtepunten
dan dieptepunten in zijn carrière spreken. Één
van deze hoogtepunten waren de opnames van
Maarten van der Weijden, de man die de Elfstedentocht
door Friesland al zwemmend heeft gedaan.
Robbert heeft urenlang in een bootje achter
Maarten gevaren. “Ik was toen aan het filmen dat
hij aan het zwemmen was voor het goede doel. Je
zag ontzettend veel mensen langs het water staan
om hem aan te moedigen. Dat vond ik zeker een
leuke opdracht!”.
Na het gesprek zijn wij aardig onder de indruk
van Robbert. Hij heeft van zijn passie zijn werk
weten te maken en is nu een succesvol cameraman
geworden. Toch ziet hij zichzelf niet voor de
rest van zijn leven rondlopen als cameraman. In
de toekomst hoopt hij meer met zijn kennis van
communicatie te kunnen doen. Het zou volgens
hem zomaar kunnen dat hij over een jaar of vijf
binnen een mediabedrijf werkt. Zelf hoopt hij dat
dit een plek is waar hij zijn kennis van communicatie
kan combineren met zijn ervaring als cameraman.
Voor nu is Robbert nog hartstikke tevreden
als zzp’er. Hij geeft aan beginnende ondernemers
nog graag het volgende mee: “Als je iets voor jezelf
wil beginnen, onthoudt dan dat dit niet komt
aanwaaien. Je moet echt honderdvijftig procent
van je energie besteden aan je startup. Als je iets
niet weet, zoek dit dan op en wees niet bang om
vragen te stellen. Dat is niet iets om je voor te
schamen, daarmee toon je juist ballen”.
“Dat is niet
iets om je voor
te schamen,
daarmee toon je
juist ballen.”
31

Miguel naar
Olá pessoal! Ik ben Miguel Peijnenburg, derdejaars communicatiestudent
en van januari tot maart studeerde ik
in Rio de Janeiro, in Brazilië, tot ik halsoverkop naar huis
moest. In deze column schrijf ik over de ervaringen die ik
daar heb beleefd.
32
Ik schreef mijn vorige column op maandag 2 maart, wat
inmiddels voelt als een eeuwigheid geleden. Carnaval
was net afgelopen, het echte universiteitsleven was die
dag weer begonnen en het coronavirus was nog een vervan-mijn-bed-show.
Natuurlijk was het wel iets dat je op
het nieuws zag, maar ik maakte me er totaal nog geen
zorgen over. Achttien dagen later zat ik in het vliegtuig
terug naar huis.
Vaak moet ik mezelf dwingen om te stoppen met peinzen over de ongelooflijk kleine kans dat er een wereldwijde
pandemie uitbreekt uitgerekend in het halfjaar dat ik in het buitenland studeer. Het is niet eerlijk, natuurlijk
niet, maar gelukkig kon ik nog terug naar een land dat wel voorbereid is op een situatie zoals deze. Heel veel
mensen die ik in Rio ben tegengekomen, zijn volledig afhankelijk van de dui-zen-den toeristen en carioca’s
(inwoners van Rio de Janeiro). Zij kunnen niet anders dan hun strandtentje sluiten of hun winkeltje voor onbepaalde
tijd dicht laten, want die stroom met toeristen zal voor lange tijd stil komen te liggen en de carioca’s
blijven voorlopig binnen. Volgens de president van het land, Jaïr Bolsonaro, is COVID-19 maar een griepje en
kan het normale leven gewoon doorgaan. Gelukkig hebben de carioca’s wél meer hersencellen dan een gemiddelde
baksteen en komen ze voorlopig hun flat niet uit. Behalve ‘s avonds rond acht uur, wanneer ze massaal
hun potten en pannen pakken en vanuit hun raam keihard tegen elkaar aan slaan als protest tegen Bolsonaro.
De eerste keer dat ik dit hoorde was vlak nadat ik het vliegticket terug naar huis had geboekt, het voelde toen
als een mooi afscheidscadeau.
Het was één van de moeilijkste beslissingen die ik ooit heb moeten maken om naar huis te gaan, omdat ik
door niemand gedwongen werd om te vertrekken. Het is mijn eigen keuze geweest om te gaan, maar als ik nu
terugkijk heb ik het enige juiste gedaan. Een stad als Rio de Janeiro is een paradijs voor een virus. Het is een
gigantische stad waar iedereen dicht op elkaar woont en het dagelijkse leven zich op straat afspeelt. Wanneer
je iemand ontmoet, geef je geen hand, maar twee zoenen of een omhelzing. Er wordt overal gedanst, gesport
en gegeten, dicht op elkaar en met vele aanrakingen over en weer. Het is de manier waarop Brazilianen met
elkaar leven, wat het voor hen nog veel moeilijker maakt om zich aan te passen aan ‘het nieuwe normaal’. Een
anderhalve meter maatschappij is daar totaal niet voor te stellen.
Ondanks dat ik alweer twee maanden terug ben in Nederland en zelfs een nieuw huis heb gevonden in Groningen
met mede-KIC’er Olaf Haazer, denk ik nog elke dag meerdere malen terug aan de tijd die ik heb beleefd
in Rio de Janeiro. Ik was even bang dat ik alleen zou terugdenken aan
de laatste week, waar we elke avond een afscheidsfeestje gaven voor
iemand die de volgende ochtend naar huis zou vliegen. Goddank denk
ik nooit meer terug aan die laatste week, maar wel aan de acht weken
ervoor die ik heb mogen beleven in a Cidade Maravilhosa (de prachtige
stad). Het was een onvergetelijke tijd, met vele middagen op het strand,
avonden in restaurants en nachten in de club. Ik heb de mooie en zeker
ook de lelijke kanten van de stad mogen zien en vrienden gemaakt die
ik gelukkig nu nog elke dag spreek. De hele periode in Rio was voor mij
één groot hoogtepunt. Als ik echter één hoogtepunt moet noemen, kies
ik voor het carnavalsfeest; wat een belachelijk groot feest was dat. Ook
waren de uitzichten op de heuvels in de stad waanzinnig mooi!
Het zal door dit alles helaas nog wel een tijdje gaan duren voordat we
weer normaal kunnen gaan reizen, maar als die dag aanbreekt zal ik zo
snel mogelijk weer in het vliegtuig naar Rio zitten om wat verloren tijd in
te halen. Hou nog even vol lieve KIC’ers en ik zie jullie heel snel. Tchau,
tchau!

hola señor
Tips voor het leren van een nieuwe taal
Heb jij tijd over en ben je op zoek naar een
nuttige invulling van die uurtjes? Maak je dan
vast klaar voor je volgende vakantie door je
talenkennis naar een hoger niveau te brengen!
Een woordje Frans, Spaans, Italiaans of
Duits kan nooit kwaad en kan je soms uit behoorlijk
onhandige situaties helpen. Benut
deze tijd daarom optimaal en leer een nieuwe
taal. Wij hebben de leukste manieren om een
nieuwe taal te leren voor je op een rijtje gezet.
1. Net als ome Duo kent ook bijna iedereen het
vrolijke groene vogeltje van Duolingo wel. Met
deze app leer je spelenderwijs een taal via verschillende
spelletjes én kun je deelnemen in verschillende
leagues waardoor je extra gemotiveerd
bent om weer even te oefenen. Je begint natuurlijk
makkelijk, maar door de levels heen wordt het
steeds íetsje moeilijker. Het zal je verbazen hoe
snel jij een nieuwe taal leert! In Duolingo kun je
kiezen uit meer dan dertig talen, welke je allemaal
gratis kunt leren.
2. Heb je het al druk genoeg in het dagelijks leven
maar wil je toch graag een nieuwe taal leren? Dan
is een podcast ideaal! Tijdens het stofzuigen, een
rondje door het park lopen of terwijl je aan het
luieren bent op de bank kun je makkelijk een podcast
luisteren en je taalskills upscalen. Voor een
woordje Spaans kun je terecht bij de podcast ‘Notes
in Spanish’, voor Italiaans ‘Learn Italian in your
car’ en voor je Franse skills ben je bij ‘Coffee break
French’ op het juiste adres. Al deze podcasts zijn
gratis te vinden op Spotify, ideaal dus!
3. Wil je er echt volledig voor gaan? Dan kun je
voor een paar euro een heuse taalcursus aanschaffen
via bijvoorbeeld SocialDeal of Vakantie-
Veilingen! Er zijn veel cursussen te vinden op deze
sites en op die manier kun je al voor een eurootje
of vier een officiële cursus kopen. Winnen!
We hopen natuurlijk dat jij gauw
je nieuwe talenkennis kan
toepassen en dat we gauw weer
met zijn allen kunnen flaneren op
de Spaanse, Franse, Portugese,
Griekse en Italiaanse stranden.
Fijne zomer!
33

34

Zin om toerist in eigen land te spelen? Voor een
onvergetelijke trip hoef je niet veel kilometers
te reizen. In Nederland zijn er namelijk genoeg
plekken die de moeite waard zijn voor een uitje,
dagje of weekendje weg!
Ben je eraan toe om de drukke stad heel eventjes
te ontvluchten? Dan is het een goed idee om
naar Vierhouten in Gelderland af te reizen! In dit
kleine dorpje staat midden in het bos een zogeheten
Treehouse Studio. Wanneer je op het terras
zit van dit prachtige huis, kan het zomaar zo zijn
dat je wilde zwijnen en herten voorbij ziet komen.
Hoewel het al heerlijk is om te genieten van dit
prachtige stekje, de natuur eromheen en het veld
waar je op uitkijkt, kun je in Vierhouten ook wandelen
en fietsen bij ’t Loo aan het Veluwemeer.
Toch iets belangrijks nodig? Het dorpje Vierhouten
heeft alle voorzieningen die je nodig hebt!
Meer een strand- dan een bosmens? Dan is Bloemendaal
aan Zee, ook wel het Nederlandse Ibiza
genoemd, misschien iets voor jou! In Bloemendaal
aan Zee ontkom je niet aan alle hippe strandpaviljoens.
Pak een terrasje mee en doe gelijk
inspiratie op voor je eigen interieur: de strandpaviljoens
zijn namelijk op en top in stijl. Het komt
vaak voor dat verschillende paviljoens met elkaar
samenwerken om één groot en geweldig strandfeest
te organiseren. Naast feesten en cocktails
drinken op het terras, heeft Bloemendaal aan Zee
een heerlijk strand en zijn er genoeg duinhuisjes
aanwezig waar je je even terug kan trekken om tot
rust te komen!
Wil je toch liever ‘gewoon’ een dagje stad? Kies
dan absoluut voor Haarlem! Hoewel Haarlem een
stad is, is het niet zo gigantisch als Amsterdam en
is het dus prima te overzien. Begin je dagje Haarlem
gerust met het rondstruinen door alle knusse
straatjes en wijkjes. Als je toch aan het wandelen
bent, neem dan even een kijkje in één van de 21
eeuwenoude openbare hofjes die Haarlem bezit.
Tijd om een hapje te eten? Op iedere hoek is wel
een gezellig lunchtentje te vinden, waar je ook
nog eens verrassend lekker kan eten. Met een
volle maag is het tijd om te gaan shoppen, want
zeg nou zelf, wie houdt daar nou niet van? Het leuke
aan winkelen in Haarlem is dat deze stad veel
boetiekjes heeft. Je gaat dus gegarandeerd met
een uniek item naar huis!
Voor een tripje in eigen land hoef je niet per se
de trein of de auto te pakken. Stap gewoon eens
op je Swapfiets of huur een mountainbike en kijk
wat de provincie Groningen te bieden heeft! Bewonder
en fotografeer bijvoorbeeld de hangende
keukens boven de grachtjes in Appingedam, picknick
midden in de natuurgebieden ‘t Roegwold of
Duurswold of zeg de zeehondjes aan de kust van
Termunterzijl gedag. Nu je toch in de buurt bent,
is het verstandig om restaurant De Basiliek te bezoeken.
In deze prachtige gerenoveerde kerk kun
je kwalitatief goed lunchen en dineren. Inmiddels
toe aan iets anders? Pak tijdens Pinksteren een
avondje feesten mee in de buitenlucht van Delfzijl.
Dit bijzonder plaatsje ontpopt zich één keer
per jaar tot het gezelligste dorpje van Nederland!
35

Zonder Marloes... geen Danny?!
In gesprek met Tools docenten Marloes en Danny
36
Zonder Minnie geen Micky, zonder Luigi geen Mario,
en zonder Marloes… geen Danny?! Iedereen binnen
het instituut kent ze wel: Marloes Borgijink en
Danny Bolhuis. Ook elkaar kennen ze goed. Naast
collega’s zijn Marloes en Danny namelijk ook al jarenlang
goed bevriend. Hoe goed? Wij vroegen ze
naar hun hoogte- en dieptepunten én die van elkaar.
Wij: Hoi! Wij kennen jullie natuurlijk al, maar zouden
jullie jezelf nog even kunnen voorstellen voor degenen
die jullie niet kennen?
Marloes: Tuurlijk! Begin jij maar, Danny.
Danny: Ik ben dus Danny, nu vier schooljaren actief
bij de Hanzehogeschool. Studenten zijn op de één
of andere manier altijd benieuwd naar mijn leeftijd
en zijn vervolgens heel verbaasd als ik zeg dat ik
vijfendertig ben. Daarom zeg ik altijd dat ik vijfentwintig
ben, dan kijkt niemand er gek van op. Voor
ik bij de Hanzehogeschool aan de slag ging was ik
werkzaam bij OOG TV. Hier werk ik op dit moment
nog steeds mee aan de radioprogramma’s.
Marloes: Ik ben Marloes, zesentwintig jaar en ik heb
Danny leren kennen toen ik stage liep bij OOG TV,
toen was ik een jaar of zeventien. Sindsdien zijn we
vrienden; al zo’n acht jaar dus. Op een gegeven moment
heb ik Danny aangeschreven bij de Hanzehogeschool.
Hij is zó slecht in zichzelf verkopen, dat
Dick (Visser), mij na Danny zijn sollicitatie nog een
keer heeft gevraagd of ik zeker wist of hij wel goed
was, haha. Uiteindelijk is het helemaal goed gekomen
gelukkig! Daarnaast heb ik ook nog een klein
bedrijfje voor het maken van video’s.
“Qua karakter zijn we
eigenlijk het uiterste van elkaar.”
Wij: Kunnen jullie misschien iets meer vertellen over
jullie eerste indruk van elkaar als collega’s, bij OOG
TV en bij de Hanzehogeschool?
Marloes: Haha, Danny vond me mega afstandelijk
in het begin.
Danny: Ja, iemand zei dat er een leuke nieuwe stagiaire
was, dus ik was wel benieuwd. Maar het contact
leggen ging echt moeizaam in het begin. Op een
gegeven moment hadden we samen een opdracht
bij de USVA en hielden we op de terugweg in de auto
een Carpool Karaoke. Daarna hebben we in de zomer
samen gewerkt aan het WK journaal; toen zijn we
pas echt close geworden!
Marloes: Haha ja, inderdaad! Het voelde gelijk goed
toen we collega’s werden. Met sommige vrienden
wil ik écht niet samenwerken, maar wij denken bijna
overal hetzelfde over en zijn het negentig procent
van de tijd met elkaar eens. De andere tien procent
van de tijd wordt één van ons bijna agressief, maar
dan is het ook gauw weer klaar. Qua karakter zijn we
eigenlijk het uiterste van elkaar. Danny is een allemansvriend
en ik niet, dus het is best bijzonder dat
die samenwerking goed gaat!
Danny: Ja, inderdaad. Het enige nadeel van samenwerken
is dat echte vrienden-dingen zoals naar de
bios gaan soms vergeten worden.
Wij: Volgens mij kennen jullie elkaar aardig goed!
Tijd om dat te testen: Danny, wat denk je dat tot nu
toe het hoogtepunt is geweest in de carrière van
Marloes?
Danny: Nou, ik denk dat dit voor ons beiden sowieso
het krijgen van een vast contract is geweest! Na alle
moeite die we hebben gestopt in het maken van het
hele Tools programma was dat wel echt een bevestiging
voor ons als docenten.
Marloes: Ja, inderdaad! Tijdens mijn eerste jaar als
docent had ik net een jaar mijn diploma, ik was nog
maar 21 jaar oud. Ik heb me echt ontwikkeld als docent
en hard gewerkt voor dat vaste contract. We
hebben alles op eigen initiatief gedaan, met Dick op
de achtergrond als coach.
Wij: Marloes, wat denk je dat Danny zijn hoogtepunt
is geweest?
Marloes: Danny is heel erg veranderd, in de goede
zin! Hij was heel zenuwachtig en is nu veel zelfverzekerder
en hij is héééél perfectionistisch. Het laatste
jaar kan ie ‘t iets meer loslaten. Ik denk omdat
we een goede basis hebben neergezet!
Wij: Naast hoogtepunten zijn er natuurlijk ook dieptepunten.
Marloes, wat denk je dat Danny zijn dieptepunt
is geweest?
Marloes: Hahaha, hij is begonnen met zijn dieptepunt
denk ik: zijn sollicitatie! Zoals ik al zei kan hij
zichzelf écht niet verkopen. Een ander dieptepunt
was dat we op de Energy Academy een cursus gaven
over hoe je infographics moet maken. Álles ging
mis daar. We stonden bij het verkeerde gebouw, de
cursus was in het Engels, de leerlingen bleken Nederlands
te zijn en niemand had zijn laptop mee...
Niet zo’n succes dus.
Wij: En Danny, wat is Marloes haar dieptepunt?
Danny: Marloes kan wel eens boos worden op collega’s,
haha. Tijdens het maken van de tutorials krij-

gen we wel eens ruzie. Ik kan er namelijk écht niet
tegen als ik niet uit mijn woorden kom. Dit is namelijk
extra werk tijdens het editten. Dan krijgen we
weer ruzie om wie er moet editten, hahaha. Nadat ik
het dan twee dagen laat bezinken heb ik er gelukkig
wel weer zin in.
Wij: Wat vinden jullie het leukste aan jullie vak?
Danny: Ja, toch echt met studenten werken!
Marloes: Ja, inderdaad!
Danny: Het is cliché, maar wel echt waar. De interactie,
lol maken tijdens de lessen, de goede sfeer
en leuke dynamiek die je opbouwt. Je kunt dan ook
meer maken naar elkaar toe. Wat ik wel ongemakkelijk
vind is wanneer mensen me met ‘u’ blijven
aanspreken, of studenten die heel formeel zijn in
hun mailtjes maar zich dan in de les heel asociaal
gedragen en totaal niet meedoen. Ik vind het namelijk
veel belangrijker dat iemand actief meedoet en
leuk is in de omgang dan dat iemand me aanspreekt
met ‘u’!
Marloes: Inderdaad. Je krijgt ook wel weinig feedback,
terwijl ik het juist heel erg waardeer als mensen
aangeven dat het hen vooruit helpt, of dat ze
bijvoorbeeld extra hulp willen. Wat ook heel leuk is,
is dat we veel vakantie hebben, haha.
Wij: Wat is voor jullie het grootste nadeel van het
docentschap?
Beiden: Werk en privé gescheiden houden!
Danny: Soms blijft het werken maar doorgaan. Ook
in de weekenden en vakanties beantwoorden we
mails en appjes, zijn we aan het nakijken en aan
het voorbereiden. Werk eindigt eigenlijk als de les
begint.
Marloes: We zijn gewoon heel dedicated, daarom is
het soms lastig om die grens aan te geven.
Wij: Naast het voor de klas staan zitten jullie niet
stil en zijn jullie vaak bezig met de Tools for Dummies-filmpjes.
Wat hebben jullie hierbij meegemaakt?
Danny: Het krijgen van de slappe lach is toch wel
het grootste probleem volgens mij haha. We zijn
ook begonnen met het filmen in de fotostudio. Toen
moesten we met behulp van de helpdesk proberen
het decor bij elkaar te zien krijgen. In één van die
filmpjes hadden we een opblaasbare palmboom
achter ons staan die lek was. Dat ding is dus héél
langzaam leeg gelopen tijdens de opnames.
Marloes: Als we niet uit onze woorden komen kunnen
we daar ook echt ruzie om krijgen. Eigenlijk is
dat best grappig, maar op dat moment niet. We gaan
wel altijd door tot we alles hebben. In die gevallen is
het een kwestie van een sigaretje roken, een rondje
om het bureau lopen en een lach faken tot we alles
op camera hebben!
Wij: Zijn er bepaalde dingen die jullie in je persoonlijke
of professionele leven nog hopen te bereiken?
Beiden: Lastige vraag!
Danny: Ik vaar eigenlijk altijd met de stroom mee en
doe wat ik op dat moment leuk vind, wat op mijn pad
komt. Zo ben ik zowel bij OOG TV als bij de Hanzehogeschool
terechtgekomen. Dus ik heb niet echt
een groot doel wat ik wil behalen. Ohja, het master
papiertje is er wel één!
Marloes: Ja, dat master papiertje wil ik inderdaad
ook nog halen! Officieel heb je namelijk wel een
master nodig om ‘echt docent’ te zijn, nu zijn wij eigenlijk
nog ‘instructeur praktijkonderwijs’. Het lijkt
me ook erg leuk om iets van mezelf te hebben, iets
waarvan je echt kunt zeggen “Ja, dit is van mij”.
Wij: Tenslotte vragen we ons natuurlijk af of jullie
nog tips hebben voor ons: de student.
Danny: Niet teveel nadenken over de toekomst, doe
gewoon de dingen die je leuk vindt en zeg “Ja”. Sta
open voor kansen en wees niet bang dat je te weinig
kennis hebt; het echte leren begint pas na het afstuderen.
Ga bijvoorbeeld lekker naar het buitenland
als je daarover nadenkt en stap uit je comfortzone!
Marloes: Ook al zijn dingen eng, doe het alsnog gewoon.
Het geeft niet als je op je bek gaat, het komt
wel goed. Als het niet gaat zoals het gaat, gaat het
maar zoals het gaat!
37

38
KIC’ers en niet-KIC’ers over alles
waar ze blij van worden!

Een biertje in de zon - Anja Jager
39

Van illustraties tot films en teksten; inspiratie hiervoor komt niet zomaar uit de lucht vallen. Daarom
hebben we allemaal wel eens een bron van inspiratie nodig. Ben je benieuwd waar de redactie haar
inspiratie vandaan haalt? Speciaal voor jullie hebben we onze favorieten Instagram-accounts op een
rijtje gezet! Van fotografie-accounts tot ware tekentalenten en van tips voor het schrijven van je eigen
scenario tot het op papier zetten van jouw hersenspinsels. Alles komt voorbij!
De Nederlandse Stijn Dijkstra is een ware kunstenaar
met Photoshop en Lightroom. Deze fotograaf
reist heel de wereld rond voor het vetste
beeldmateriaal en maakt hier enorm gave edits
van. Zijn Instagram-account is dan ook één en al
genieten. Fijn voor ons: hij laat regelmatig zien
hoe hij zijn foto’s edit door dit te delen in zijn Instagram-stories
en highlights.
Rogier Roeters is het account dat je moet volgen
voor je dagelijkse dosis illustraties. Met droge humor
en een fijne dosis eerlijkheid geeft Rogier een
kijkje in zijn leven en wat er gaande is in de wereld.
Gewapend met een hakerig handschrift en
kleurrijke viltstiften tekent en schrijft hij er op los.
Ook al lijken zijn gedichtjes serieus, ze eindigen
vrijwel altijd in een grap. Van meme-trends tot gescheld
op papier: je vindt het op het account van
Rogier.
Wil jij meer weten over hoe films gemaakt worden
en hoe jij jouw eigen scenario’s kan schrijven?
Dan ben je bij het Instagram account van Willem
Bosch aan het goede adres! Deze Nederlandse
scenarioschrijver en regisseur schreef mee aan
afleveringen van Penoza en Feuten en droeg zijn
steentje bij aan verschillende Nederlandstalige
films. Extra leuk: jij kunt zelf leren hoe je je eigen
scenario moet schrijven via zijn tiendelige IGTV
cursus! Gratis en voor niets, maar bovenal waardevol.
Zeker even bekijken dus!
Zijn leuke gedichtjes en catchy teksten helemaal
jouw ding en heb je stiekeme ambities om ooit de
wereld kennis te laten maken met jouw hersenspinsels
op papier? Dan is Lars van der Werf jouw
nieuwe favoriete Instagrammer! Met inmiddels al
vier dichtboekjes op de teller en een schijnbaar
oneindige put van inspiratie deelt Lars gedichten
en rijmpjes over gebeurtenissen in zijn leven.
Gauw even checken dus!
40

41

42
Het zou niet gek zijn als je de naam Nefkon al wel
eens in de wandelgangen voorbij hebt horen komen.
Dit full-service internetbureau, welke zich
verdiept in het helpen van klanten met software
development, is ondertussen 12548 regels code,
942 koppen koffie, 23 tevreden klanten en meer dan
26 projecten verder. Laat het nou net zo zijn dat de
vijfentwintigjarige Jordy de Koning, het allervrolijkste
lid van KIC, dit bedrijf op zijn naam heeft staan!
Hoewel Nefkon door buitenstaanders gezien kan
worden als een relatief klein internetbureau, vertelt
Jordy graag vol passie over zijn kindje.
Voordat al die regels code uit de mouw werden geschud,
heeft Jordy eerst veel moeten leren. Als kind
had hij eigenlijk niet voor ogen dat hij later zou gaan
werken met lastige codes en programmeertalen.
Zijn interesse lag, zoals bij de meeste jongetjes op
die leeftijd, meer bij voetbal. Een professionele speler
worden was niet per se zijn ambitie, maar gezellig
een balletje trappen trok hem wel aan. Astronaut
worden én een heuse reis naar de maan maken waren
wel dingen waar hij als klein jochie van droomde,
maar daar kunnen we Jordy nu niet echt meer
warm voor maken.
Toen het op de middelbare school over was met
de pret, werd het toch echt tijd om een volwassen
keuze te maken. Jordy begon daarom aan de opleiding
mbo-ICT aan het Alfa-college in Hoogeveen.
Toen hij zijn mbo-papiertje op zak had, was Jordy
klaar voor de volgende stap. Met volle moed begon
hij aan zijn hbo-carrière met de bachelor hbo-ICT,
destijds nog Technische Informatica, aan de Hanzehogeschool
in Groningen. Na een jaartje was
het alweer einde verhaal: “Ik had gewoon nog een
mbo-instelling. Ik kwam thuis, ging op de bank hangen
en leerde ook niet voor de tentamens. Tja, dan
red je het gewoon niet. Ik was niks gewend!”. Toch
heeft Jordy het hbonog een kans gegeven. In 2015
startte hij met de opleiding Communication & Multimedia
Design, aan de Hanzehogeschool Groningen.
Op het hbo werd de basis gelegd voor een nieuwe
passie: websites bouwen.
Op het moment van het interview is het ongeveer vijf
jaar geleden dat Jordy zijn tanden zette in deze opleiding
en vorige zomer mocht er gevierd worden dat
hij zijn papiertje op zak had! Echter is dat diploma er
natuurlijk niet zomaar gekomen, in vijf studiejaren
is er veel gebeurd. Tijdens het eerste jaar van zijn
hbo-carrière ontmoette Jordy medestudent Roald
Nefs. Hij bleek net zo geïnteresseerd te zijn in het
bouwen van websites als Jordy. Toen ze de handen
ineen hadden geslagen om verschillende websites
te ontwerpen, ontdekten ze dat ze nog een andere
passie deelden. Niet geheel onverwachts bestond
dit uit het drinken van een aantal, of soms iets meer
dan een aantal, biertjes. Vandaag de dag zegt Jordy
dat met het eerste biertje de oprichting van Nefkon
ontstond: “We dronken regelmatig samen een biertje
en bouwden ondertussen aan nieuwe websites”.
Het bouwen van websites is iets wat ze in het begin
van hun studietijd al goed onder de knie hadden,
maar begon eigenlijk met een enorme blunder. Zo
dacht Jordy dat het een leuk idee was om zijn auto
te verloten, wat niet helemaal vlekkeloos verliep.
Tijdens het interview hebben we samen erg hard
om dit enerverende verhaal gelachen, maar voor nu
houden we het erop dat fouten gemaakt worden en
dat we Jordy op dit moment als een erg rechtvaardige
jongen en websitebouwer kennen.
In december 2014 trokken Jordy en Roald samen
de stoute schoenen aan en werd hun eerste bedrijfje,
genaamd Nefkon, geboren. Jordy zijn moeder
speelde een rolletje bij het binnenhalen van de
eerste klant, gewoon door de ouderwetse methode
van mond-tot-mond reclame toe te passen in
haar netwerk. Tijdens hun grootse en meeslepende
studententijd hebben ze ondertussen een goed
aantal klanten binnen weten te halen én is Nefkon
aantoonbaar gegroeid. Dit veranderde toen het voor
de mannen tijd was om het werkveld te verkennen
door middel van hun stages. “De klanten die we
toen hebben binnengehaald, zijn gebleven, maar we
hebben ons in die tijd niet gefocust op het zoeken
naar nieuwe klanten. We deden gewoonweg niets
meer aan promotie en waren alleen maar via onze
website te vinden”.
Na de stageperiode was het tijd voor de afsluitende
fase: afstuderen! In opdracht van GS Metaal is
Jordy gaan werken aan zijn scriptie. In zijn vrije tijd
had hij een bijbaan bij New Nexus: op dit moment
de nieuwe partner van Studievereniging KIC. New
Nexus bleek onder de indruk van zijn scriptie en
kennis, want zijn bijbaantje werd een fulltime jaarcontract
en inmiddels heeft hij een vast contract
in ontvangst mogen nemen. “Wat ik mooi vind aan
New Nexus is de grote klanten die het bedrijf trekt

met uitdagende opdrachten. Ik leer hier ontzettend
veel, maar de combinatie met Nefkon is soms best
pittig. Nadat ik thuis kom van een dag op kantoor bij
New Nexus, is het vaak het geval dat ik alsnog bezig
moet met Nefkon”. Toch vindt Jordy het dubbel
en dwars waard: “Bij Nefkon kom ik in contact met
klanten op een persoonlijke manier, dat vind ik fantastisch.
Echter is New Nexus ook een geweldige
werkplek en heb ik een passie voor wat ik doe. Misschien
heel cliché, maar werk voelt voor mij niet als
werk en die vele werkuren maak ik met veel plezier!”
Nefkon bestaat nu ongeveer zes jaar en als ondernemer
heeft Jordy al veel ervaring opgedaan die
veel beginnende ondernemers nog niet in hun zak
kunnen steken. Op de vraag of hij een hoogtepunt
uit zijn carrière kan benoemen, heeft Jordy al twee
voorbeelden klaarliggen: “Het eerste hoogtepunt
was mijn allereerste grote maatwerk opdracht, een
opdracht voor twee jongens uit mijn geboorteplaats
Hoogeveen”. Nefkon kreeg de vraag om een website
te ontwikkelen waar gebruikers een visum voor
Amerika konden aanvragen. Erg lastig, omdat er
meerdere technieken bij aan te pas moesten komen
die Nefkon nog niet eerder had toegepast. Alsnog
was dit volgens Jordy één van zijn tofste opdrachten.
“Het andere hoogtepunt was een opdracht van
een bedrijf die in de gastechniek zit. Ik snap dat dit
in eerste instantie misschien doodsaai klinkt, maar
dit bedrijf werkte samen met ongelooflijk grote partners.
Wanneer zo’n bedrijf dan jouw eigen kleine bedrijfje
benaderd, voel je je toch wel gewaardeerd!”
“Over vijf jaar heb ik
natuurlijk mijn eigen Porsche
en sta ik in de Quote 500!”
Naast deze hoogtepunten heeft Jordy ook te maken
gehad met tegenslagen. Zo vertelt hij dat er
verschillende projecten in de soep zijn gelopen
doordat opdrachtgevers bepaalde verwachtingen
hadden die Nekon niet kon waarmaken. De opdrachtgever
kan zomaar de stekker eruit trekken,
maar volgens Jordy moet je hier niet al te veel mee
zitten: “Op een gegeven moment moet je gewoon
weer door, bezig gaan met iets nieuws en daar frisse
energie in steken”. Zoals Jordy dat zelf mooi
verwoordt: “Zo’n tegenslag laat wel weer zien dat
niet alles aan komt waaien”. Wat ook zomaar voor
kan komen zijn interacties met lastige klanten. Het
raarste dat Jordy tijdens zijn werk heeft meegemaakt
was een mevrouw die letterlijk in de wolken
was met haar grootste passie: mindfullness. “Toen
zij de deur open deed had ik direct door dat dit gesprek
geen klein half uurtje zou duren. Ze was nogal
zweverig en je kon aan alles merken dat ze absoluut
geen haast had”. Zelf staat Jordy behoorlijk nuchter
in het leven en hij vond het bij deze mevrouw dan
ook lastig om het gesprek op gang te houden. Toch
wist Jordy hier een weg in te vinden: “Het blijft toch
een klant en ik vind het eigenlijk wel leuk om de uitdaging
aan te gaan en met verschillende mensen in
contact te komen! Uiteindelijk heb ik daar trouwens
2,5 uur gezeten voor een ‘kort’ introductiegesprek”.
Jordy heeft zijn hele carrière nog voor zich. Wanneer
hij het wat minder druk krijgt bij New Nexus wil
hij meer tijd en energie investeren in Nefkon. New
Nexus waardeert Jordy zijn passie voor Nefkon en
staat hier daarom ook volledig achter. Sterker nog:
New Nexus heeft Nefkon zelfs al een aantal kleine
opdrachten gegeven. In de toekomst zou Jordy wel
zijn eigen kantoorruimte willen hebben, want net
zoals bij New Nexus is het gewoon fijner om buitenshuis
te werken. “Als ik die stap heb genomen,
moet ik wellicht gaan kijken wat ik uit kan besteden.
De volgende stap zou dan zijn om werknemers aan
te nemen. Over vijf jaar heb ik dan natuurlijk mijn
eigen Porsche en sta ik in de Quote 500!”
Tot slot is de redactie erg benieuwd naar de reden
waarom Nefkon is opgericht en de eventuele tips die
Jordy heeft voor ondernemers zoals hij. Als Jordy
terugdenkt aan de reden waarom hij is begonnen
met zijn eigen bedrijf, is dat omdat hij werkervaring
wilde opdoen. “Tijdens de studie kan je ontzettend
veel ervaring opdoen door gewoon zelf bezig te
gaan. Ook Nefkon is begonnen door maar wat te
ondernemen. Je loopt in het begin tegen van alles
aan waar je geen kennis van hebt, maar door dit op
te pakken leer je echt ontzettend veel!” Jordy raadt
mensen die twijfelen over de oprichting van een eigen
bedrijf aan om gewoon te starten: “Het maakt
niet uit met wat, maar pak het gewoon op. Doe iets
waar je passie voor hebt en waar je je goed bij voelt.
Je weet pas of het iets voor je is als je het hebt geprobeerd!”
43

Voor de laatste editie van Bakken met Daan pakken we flink uit. We hebben al mogen proeven van een
roze cake met frambozen en een ijstaart met sinaasappellikeur, maar vandaag bakken we een feestelijke
tompouce taart! Voor dit recept is het belangrijk dat je over genoeg kommen beschikt. Het recept
bestaat namelijk uit drie delen die los van elkaar worden klaargemaakt, kommetjes zijn dus een must!
- 250ml slagroom - 175gr fijne suiker - 5 eieren
- 165gr bloem - 4 velletjes bladerdeeg - 150gr boter
- 10gr maïzena - Kleurstof naar keuze - 250ml melk
- Veel poedersuiker - 1 theelepel bakpoeder - Snufje zout
- 8gr vanillesuiker - 250ml mascarpone
1. We beginnen met het voorverwarmen van de oven op 160 °C. Zet een pannetje met 250ml melk op
het vuur en breng deze aan de kook. Vervolgens haal je de pan van het vuur en laat je de melk even
afkoelen. Meng 2 eierdooiers met 50gr suiker en 8gr vanillesuiker in een kom. Zeef 25gr bloem door dit
eiergoedje en giet hier de afgekoelde melk al roerend doorheen. Belangrijk is dat de melk goed is afgekoeld.
Als de melk nog te heet is tijdens het mengen, zal je namelijk roerei krijgen. Ook lekker, maar dat
maken we vandaag niet! De zelfgemaakte banketbakkersroom is nu nog wat te dun om over een taart
te gieten. Giet het gemaakte mengsel in de pan en zet deze terug op het vuur, blijf roeren! De room zal
langzaam wat dikker worden. Wanneer de room ongeveer de dikte heeft van vla, kan je de pan van het
vuur halen. Giet de room terug in de kom, dek dit af met folie en zet het in de koelkast!
2. Tijd voor de cakebodem! Meng 140gr bloem, 10gr maïzena, een snufje zout en een theelepel bakpoeder
in een kom. In een andere kom mixen we de boter samen met de rest van de suiker, de overige drie
eieren (zonder schaal) en het bloemmengsel. Het gemaakte beslag giet je in een ingevette cakevorm en
bak je 35 minuten op 160 °C. Laat daarna de cake even flink chillen, zodat deze voldoende is afgekoeld.
3. Dit recept is zó uitgebreid, dat we zelfs twee keer de oven moeten voorverwarmen. Ditmaal voor de
bovenkant van onze tompouce taart! Leg al de plakjes bladerdeeg op een vel bakpapier en plak ze aan
elkaar in een vierkant. Snijd hier nu een cirkel uit die iets kleiner is dan de cake. Deze cirkel snijd je in
hetzelfde aantal punten dat je een pizza zou snijden: vier, zes of acht. Dit verschilt per persoon, want
de één heeft natuurlijk een grotere mond dan de ander. Dek het bladerdeeg af met een ovenschotel,
ovenbestendig bord of iets anders wat de oven overleeft. Zolang dit object er maar voor zorgt dat het
bladerdeeg niet gaat rijzen. Bak het bladerdeeg 20 minuten in de oven en laat deze na afloop ook even
flink chillen.
4. Nu alle losse stappen zijn afgerond kunnen we de taart gaan bouwen! Begin met het uitsmeren
van de banketbakkersroom over de cake. Zet de room eventueel nog even terug in de koelkast als je
deze toch te dun vind. Verdeel de slagroom bovenop de banketbakkersroom. Mocht je dit fancy willen
doen, dan kan je een spuitzak gebruiken. In dit geval verspreid je de toefjes in een patroontje over de
banketbakkersroom. Leg daarna de punten bladerdeeg bovenop de slagroom en verdeel de resterende
slagroom over de bovenkant van je eigen tompouce taart.
5. He-le-maal klaar! Tijd om even uit te rusten met een stukje taart. Geniet ervan! Mocht je nog niet genoeg
hebben van het bakken, dan zou je de taart nog kunnen garneren. Gooi er bijvoorbeeld wat sprinkels
overheen of steek er wat vlaggetjes in. Omdat dit de laatste ‘Bakken met Daan’ is garneer ik mijn
tompouce taart met een aantal sterretjes-fonteinen. Precies zoals een restaurant het dessert hier op je
verjaardag ook van zou voorzien. We moeten tenslotte dit schitterende slotstuk toch een beetje vieren!
44

Ik ga even op visite bij opa en oma. We praten een
poosje over koetjes en kalfjes tot we op een discussie
stuiten. Na een derde kop koffie en wat koekjes
besluiten we om de discussie toch maar op te lossen.
We gaan op zoek naar het antwoord op onze
vragen. Mijn opa wil opstaan om naar de boekenkast
te lopen, maar ik was hem voor met de woorden:
“Hey Google”.
Tegenwoordig hebben alle mensen een smartphone
en de meeste hebben zelfs een Intelligent Virtual
Assistant (IVA) of Intelligent Personal Assistant
(IPA). Een IVA is een technologie gebaseerd op Artificial
Intelligence. Simpel gezegd gebruikt de software
een microfoon om input te krijgen door middel
van spraak, zoals jij je toetsenbord op je laptop
gebruikt om te typen. Vervolgens verwerkt de software
deze spraakopdracht, voert de opdracht uit en
geeft feedback aan de gebruiker via een speaker.
Anno 2020 is het bijna normaal wanneer jij je telefoon
vraagt om je moeder te bellen door middel van
spraak. Iets waar het technologiebedrijf IBM in 1960
alleen maar van kon dromen. Zij maakten één van
de eerste rekenmachines die je op spraak kon aansturen.
Het apparaat herkende tot zestien woorden
en daarbovenop de getallen nul tot negen. Het apparaat
zette de gesproken worden om in elektrische
pulsen. Deze werden door een speciaal circuit in het
apparaat geschoten die onderscheid kon maken in
de verschillende pulsen. Hierdoor kon het woord ‘x’
aan de elektrische puls ‘y’ worden gekoppeld.
Deze spraakherkenning was de voorloper van wat
wij vandaag kennen als Google Assistant, Siri of
Alexa. Door de investeringen van grote techbedrijven
als Google, Apple en Amazon neemt het aantal
gebruikers enorm toe. Aan het eind van 2018 waren
er zo’n 2,5 miljard IVA’s in gebruik en dit aantal
zal alleen maar stijgen. Volgens cijfers van Statista
zal het aantal gebruikers in 2023 zelfs zijn gegroeid
tot 8 miljard; zoveel mensen leven er niet eens op
aarde. Deze groei in gebruikers zou betekenen dat
er in 2023 evenveel IVA’s in gebruik zijn als mensen
die op dat moment op de aarde rondlopen. De
techgiganten die deze IVA’s aanbieden zullen dus
een enorme groei in gebruikers gaan zien. Maar is
de technologie omtrent Intelligent Virtual Assisants
wel zo ver?
De meeste IVA’s worden zoals eerdergenoemd geactiveerd
door spraak. Dat betekent dat een mi-
crofoon continu moet luisteren of de IVA wordt
geactiveerd. Neem Google Assistant als voorbeeld.
Om deze te activeren zeg je: “Hey Google”.
Vanaf dat moment zal Google Assistant zich activeren
en het geluid opnemen. Woorden die lijken
op “Hey Google” kunnen echter ook Google
Assistant activeren. Als dit onbewust gebeurt kan
deze ‘per ongeluk’ privé gesprekken opnemen. Senior
Security Consultant Fabian Bräulein zei het
volgende hierover: “It was always clear that those
voice assistants have privacy implications—with
Google and Amazon receiving your speech, and this
possibly being triggered on accident sometimes.”
Een aardige inbreuk op je privacy dus. Tenminste,
als het klopt dat bedrijven jouw persoonlijke gesprekken
gewoon kunnen meeluisteren. Google zou
hier een oplossing voor hebben gevonden. Mocht
het voorkomen dat je per ongeluk Google Assistant
activeert, dan krijg je de mogelijkheid om het laatste
wat verstuurd is naar Google te verwijderen. Hiervoor
moet je de woorden “Hey Google, dat was niet
voor jou bedoeld,” uitspreken. Het Duitse bedrijf SR-
Labs heeft zich nog verder in de veiligheid van IVA’s
verdiept. Zij ontwikkelde acht apps voor Amazon
Alexa en Google Home. De apps kwamen gemakkelijk
door de veiligheidstest van de techgiganten,
wat zou betekenen dat de apps veilig waren om te
gebruiken.Wat Amazon en Google niet wisten is dat
deze apps, vermomd als horoscoop en getal generator,
door een hack stiekem meeluisterden met de
gesprekken van gebruikers. “We now show that, not
only the manufacturers, but... also hackers can abuse
those voice assistants to intrude on someone’s privacy,”
aldus Bräulein.
Je zou je op dit moment kunnen afvragen of een
Intelligent Virtual Assistant de moeite waard is. Zoals
je leest heeft de assistent in onze broekzak of
woonkamer zeker zijn voordelen, maar brengt deze
ook duidelijk nadelen met zich mee. Ik raad je aan
zelf even onderzoek te doen, voordat jij je Google
Home, Amazon Alexa of Apple Homepod in huis
haalt. Hopelijk doe je iets met dit advies, want de
kans bestaat dat er stiekem iemand meeluistert
wanneer jij en je partner liggen te vozen op de bank.
45

te eindigen met een inside joke. Dan wordt het echt
persoonlijk en wordt het gedicht minder zwaar”.
Nadat de persoonlijke informatie binnen is, begint
Marije met het maken van een woordweb met verschillende
aanknopingspunten. Daar probeert ze zo
specifiek mogelijk in te zijn: “Als een klant aangeeft
dat ‘de liefde van zijn leven’ de kern van het gedicht
moet zijn, vind ik dat eigenlijk te algemeen. Dan kan
ik geen verbanden vinden en dus geen diepere betekenis
geven aan het gedicht”. Op zo’n moment probeert
Marije er samen met de klant achter te komen
wat hun relatie dan zo speciaal maakt.
De vierentwintigjarige en net afgestudeerde Marije
Burger is naast haar baan als content marketeer
druk in de weer met haar eigen bedrijfje genaamd
Rijmfestijn. Marije schrijft vanuit Rijmfestijn unieke
gedichtjes die ze graag met haar trouwe 1250 volgers
op Instagram deelt. Op haar mooie webshop
verkoopt ze haar gedichten in de vorm van kaartjes.
Alsof dat nog niet genoeg is, schrijft Marije naast
deze gedichten ook persoonlijke gedichten op
maat. Genoeg redenen om Marije het hemd van het
lijf te vragen!
Voor het ontstaan van Rijmfestijn gaan we terug
naar 2018. Marije schreef al langer gedichten en
bundelde deze samen in twee boekjes. Deze gaf ze
aan haar vriendin Anouk en de bedoeling was dat
alleen zij het mocht lezen. Dat ging de andere kant
op toen de moeder van Anouk de boekjes ontdekte
en helemaal onder de indruk was. Op dat moment
kreeg Marije genoeg zelfvertrouwen om een Instagram
account aan te maken en Rijmfestijn was geboren.
Met schrijven was Marije altijd al bezig: “Ik
denk dat dit komt doordat ik zelf geen prater ben.
Als ik ruzie had met een vriendinnetje of ‘per ongeluk’
Habbo Credits had gekocht met de huistelefoon,
zei ik sorry door het in een briefje te schrijven”. Na
een jaar Rijmfestijn, de nodige hashtags en een grote
stijging in het aantal volgers, besloot Marije haar
webshop te beginnen. Door middel van bepaalde
zoektermen probeert Marije met haar webshop zo
hoog mogelijk in de Google zoekresultaten te komen
en dat lukt al aardig goed: “Ik rank nu bovenaan
met de zoekterm ‘gedicht op maat’, maar ik probeer
ook op de eerste pagina te komen met andere
zoekwoorden. Mensen zoeken bijvoorbeeld meer op
‘persoonlijk gedicht laten maken’.”
Als Marije uiteindelijk de juiste verbanden heeft gevonden,
begint ze ‘gewoon’ met schrijven in haar
notitieboekje. Dat schrijven bestaat voornamelijk
uit veel krassen en pagina’s vol kliederen en kan
soms wel vier dagen duren, maar: “Soms ben ik ook
in een paar uurtjes klaar hoor!” Marije zegt het geluk
te hebben dat zinnen vanzelf in haar opkomen.
Vaak lopen ze ook nog eens goed zodat ze zinnen
om kan vormen en uiteindelijk het juiste rijmwoord
kan gebruiken. Het eind van het gedicht is bijna altijd
als eerst af: “Daar zit de boodschap of het grapje
in verstopt. Verder schrijf ik alvast wat losse stukjes
van het gedicht: op het laatst komt pas naar voren
wat de volgorde precies wordt”. Als iemand Marije
vraagt om een gedicht te schrijven, schrijft ze dat
echt vanuit de gedachte dat het een persoonlijk
cadeau is: ze ziet een gedicht niet per se als een
kunstwerk of promotiemiddel voor haarzelf. Het
doel van een gedicht is dan ook dat mensen het gevoel
krijgen dat het speciaal voor hen is geschreven:
“Ik wil dat het gedicht iets losmaakt bij een persoon,
al is dat een lach- of huilbui. Gelukkig ontstaat dat
gevoel vaak door mijn gedichten; ik denk dat dat
46
Een gedicht staat er natuurlijk niet in drie tellen, daar
zit een heel proces achter. Wanneer iemand op zoek
is naar een gedicht op maat, vraagt Marije eerst
voor welke gelegenheid het gedicht is: “Ik vind het
belangrijk om erachter te komen welke toon het gedicht
moet hebben. Zelf vind ik het namelijk leuk om

komt omdat ik me, al van jongs af aan, goed kan
verplaatsen in een ander”. Een leuk voorbeeld hiervan
is, is dat de zevenjarige Marije per se geld wilde
geven aan Sinterklaas, omdat ze het zielig vond dat
hij alle cadeautjes zelf moest betalen.
Marije haalt haar inspiratie uit verschillende dingen.
Voorbeelden hiervan zijn haar relatie, gebeurtenissen
in haar leven of haar eigen gedachten. Volgens
haarzelf staat ze constant ‘aan’: “Mijn broer zong
laatst bijvoorbeeld ‘It’s lonely at the top.’ Dan schrijf
ik dat meteen in mijn notities op mijn telefoon en
ontstaat er vanzelf een kort versje. Ik overdrijf niet
als ik zeg dat ik ongeveer tweehonderd van dit soort
notities heb”. Ook leest ze veel andere gedichtjes op
Instagram en Pinterest waar ze inspiratie vandaan
haalt, waarom het soms voelt alsof ze een stuk tekst
heeft gejat: “Ik wil natuurlijk geen Rumag 2.0 worden,
haha!” Maar, Marije is ervan overtuigt dat de
gedichtjes van Rijmfestijn vooral ontstaan uit haar
eigen hersenspinsels. Ze steekt er alle tijd in die een
gedicht nodig heeft en soms is dat volgens haar eigenlijk
te veel voor de prijs die ze vraagt.
Hoewel Marije al goed op weg is met Rijmfestijn, wil
ze er uiteindelijk een écht bedrijf van maken. Marije
is van plan zich in te schrijven bij de Kamer van
Koophandel en daarbij staan ook een duidelijke visie
en een bedrijfsplan tussen haar toekomstplannen.
Zo zou ze het gaaf vinden als haar kaarten met
gedichtjes in de winkels komen te liggen, maar dat
vindt ze nog spannend. Marije geeft aan dat ze wel
duizenden ideeën in haar hoofd heeft zwerven: “Ik
zou het allerliefst een bundel of boek uitbrengen, dat
wil ik al vanaf groep vijf! Wat me ook leuk lijkt, is om
live korte versjes op maat te schrijven, op bruiloften
bijvoorbeeld. Dit gaat allemaal nog wel even duren,
maar stil zit ik in ieder geval niet!” In september
start Marije met de master Schrijven en Vertalen,
waar ze hopelijk nog meer kan leren op het gebied
van schrijven, zodat Rijmfestijn nog meer stapjes in
de goede richting kan zetten!
Ben je benieuwd naar de gedichtjes die Marije schrijft?
Check dan haar Instagram @rijmfestijn of neem een
kijkje op www.rijmfestijn.nl!
Als ik per ongeluk Habbo
Credits had gekocht met
de huistelefoon, zei ik
sorry door het in een
briefje te schrijven.
47

48
Ben Haverkort
directeur van rood-wit
Het was een zonnige dinsdagmiddag toen we een
afspraak hadden met Ben Haverkort. Deze joviale
en enthousiaste vijftiger is commercieel directeur
van wat volgens hem de mooiste voetbalclub van
Nederland is: FC Emmen. In een positie als deze zijn
er ongetwijfeld diepe dalen en fantastische hoogtepunten.
De redactie vroeg hem naar zijn verhaal én
hoe hij de toekomst voor zich ziet.
Ben is 58 jaar en commercieel directeur van FC
Emmen. Vroeger wilde Ben schilder worden en hier
heeft hij een opleiding voor gedaan in Amsterdam.
Van die ambitie is tegenwoordig niets meer terug te
zien: na een carrière als professioneel voetballer bij
Ajax, Telstar, Cambuur en FC Emmen is hij scheidsrechter
betaald voetbal geworden. Na meerdere internationale
successen is hij bij de commercie van
FC Groningen beland. Na zes jaar lang actief te zijn
geweest in Groningen, woont en werkt Ben inmiddels
al jaren in een dorpje vlakbij Emmen. Hier is hij
in het seizoen van 2017/2018 onderdeel geworden
van een tweemans directie waar hij als algemeen
directeur opereerde. Sinds 1 maart 2020 is Ben
commercieel directeur van FC Emmen. Ben voelt
zich in de directie van deze Drentse club als een ‘vis
in ‘t water’.
“Als je van voetbal houdt, is het
geweldig.”
Ben kwam naar Emmen met een doel: “Ten eerste
leek het me wel een keer leuk om directeurtje te
spelen, haha. Daarnaast had ik ook wel de insteek
dat áls ik dit ging doen, dat ik dan wel wilde promoveren
met de club”. Dit gebeurde al in het eerste jaar
met Ben in de directie. Nu, zo’n twee jaar later, kijkt
hij trots terug op wat hij met de club heeft weten te
bereiken: “Het is een wereld van verschil tussen de
Eerste divisie en de Eredivisie. De Eredivisie is echt
een Walhalla, in alles. We begonnen met drieduizend
enthousiastelingen in het stadion. Nu zijn dat er
maarliefst 8301. Het is altijd uitverkocht; onze hele
wereld is gewoon veranderd sinds we in de Eredivisie
spelen”. Eind juni werkt Ben precies drie jaar bij
FC Emmen en hij heeft het hier enorm naar zijn zin:
“Als je van voetbal houdt, is het geweldig”. Met een
managementteam van vier personen runnen ze de
hele Eredivisie-club in het Drentse Emmen. Inclusief
stagiaires komt de club op een omvang van 14
mensen. Om het even te vergelijken met FC Groningen:
Hier werken maar liefst 91 mensen op kantoor!
FC Emmen is een kleine, persoonlijke club en wil je
ook deze ervaring geven als je er werkzaam bent. De
spelers en de trainer lopen door dezelfde gangen als
waar de stagiaires rondlopen.
Het absolute hoogtepunt was voor Ben uiteraard
de promotie van de Eerste divisie naar de Eredivisie
met zijn club. “Het was de uitwedstrijd tegen Sparta.
Het uitvak zat stampvol: heel Drenthe was uitgelopen,
echt ongekend. Eerst stonden we met 1-0
achter, maar ineens kwam daar de 1-1, 1-2 en de
1-3. Mensen op de tribune begonnen ons te feliciteren
en toen kwam het moment dat iedereen zich
realiseerde dat we zouden gaan promoveren. Ja..
on-wer-ke-lijk. Voor de spelers, voor de supporters,
voor Wim Beekman (voormalig algemeen directeur),
voor Ronald Lubbers (onze voorzitter). Iedereen zat
met tranen in hun ogen. Dat was echt geweldig”.
Toen moest de terugweg naar Emmen nog komen:
“Ik reed met iemand mee en ik denk dat ik wel driehonderd
appjes heb gekregen onderweg, echt bizar.
Bij Hoogeveen stonden de supporters bovenop de
bruggen en langs de wegen. Mensen gingen er serieus
voor aan de weg staan! Echt fantastisch. Toen
we Emmen zelf binnenkwamen verwachtten we zo’n
drie- à vierduizend mensen op het Raadhuisplein.
Het waren er ze-ven-tien-duizend, allemaal op datzelfde
plein. Daarna kwamen we het podium op.
Dat zie je normaal gesproken altijd bij andere clubs,
maar nooit bij FC Emmen. Nu stond ik ineens zelf
op dat podium. Dit was echt fantastisch, het heeft
alle verwachtingen overtroffen. Niet alleen de onze,
maar ook die van Emmen zelf. Het voetbalfanatisme
is toen echt opgeborreld in Emmen en het borrelt
nog steeds”.
“Daarentegen is het ab-so-lu-te dieptepunt het
coronavirus. Zeven maart hebben we nog met 3-0
gewonnen, dat was weer een volksfeestje. De week
daarop moesten we naar PSV uit; de brandhaard
van corona. Die wedstrijd ging dus niet door. Toen
kwam het besef dat er wel wat meer aan de hand
was. Stadion op slot, plannen maken, maar je weet
bij God niet waarvoor. De onzekerheid en de snelheid
waarin de situatie zich ontwikkelde overviel
ons enorm. Dinsdag of woensdag werd de wedstrijd
tegen PSV eruit gehaald. Die woensdag volgden alle

wedstrijden in heel Brabant. Ik dacht echt dat het
misschien een week zou duren, maarja… Een weekje
zou niet eens erg zijn, heb je bij wijze van spreken
ook eens een weekend vrij. Het is een dieptepunt
en een levensles in één, waar we nu met zijn allen
middenin zitten”. Toch maakt Ben zich ondanks dit
dieptepunt weinig zorgen over de toekomst van de
club. “Wij komen er honderd procent bovenop, omdat
wij in deze twee jaar zoveel goodwill hebben gekweekt
bij onze fans. Iedereen verlangt weer naar
dat feestje, iedereen hunkert daar naar en mist het.
Als het straks weer open gaat is het een groot feest.
Daarbij hebben we weer een jaar Eredivisie, het derde
jaar op rij. Dat is gewoon top!”.
Wat hij zou willen doen als hij niet in deze wereld actief
zou zijn? “Ik heb mijn eerste contract in 1980 bij
Ajax getekend. Nu is het 2020, zo’n veertig jaar later,
en zit ik nog steeds onafgebroken in de voetballerij.
Dat zal de laatste jaren ook nog wel zo blijven! Dit is
een leven dat bij je moet passen; het is een verslaving.
We werken zeven dagen in de week. Normaal
gesproken is vrijdagmiddag om vijf uur de week
voorbij, maar dan moet bij ons het echte werk nog
komen. Zaterdagochtend ga je nog even bij de training
kijken, ‘s middags bij de jeugd. ‘s Zondags volgt
de wedstrijd en voor je het weet is het alweer maandagochtend”.
Nu zul je je misschien afvragen hoe
Ben in Emmen terecht is gekomen. Dit verhaal begon
al in 1989, toen Ben van Leeuwarden naar Emmen
verhuisde. Zijn eerste indruk van de Emmenaren
was zeer positief: “De mensen zijn enorm aardig,
ik ging met ruzie bij Cambuur weg en deze rustige,
aardige en lieve mensen omarmden me direct. Het is
een kleine en vriendelijke club, dus ik voelde me direct
thuis. Ik kan me inmiddels niet meer voorstellen
om nog naar een andere club te vertrekken! Tenzij dit
een club in Italië is, ben ik niet meer weg te slaan uit
Emmen”. Vrije tijd heeft Ben niet vaak, maar je kunt
hem altijd wakker maken voor een verrassingsreis
naar Italië! Het liefst aan de bloemenrivièra in kleine
bergdorpjes waar écht geen Nederlanders komen.
Aan het Gardameer zul je Ben dus niet gauw vinden.
Een andere club besturen interesseert Ben niet zo
erg. Hij zit wel goed op zijn plek in Drenthe! Wel
benoemde hij dat rood-wit niet alleen voor Emmen
staat, maar dat ook Ajax over deze kleuren beschikt.
Ben is van oorsprong een Amsterdammer en daarom
heeft de club een speciaal plekje in zijn hart.
Dit betekent echter niet dat hij in dubio is tijdens
de wedstrijd Emmen-Ajax; zijn hart gaat dan honderd
procent uit naar Emmen. Zijn Amsterdamse
vrienden hoeven dan ook niet naast hem te komen
zitten in het stadion. Uiteraard kun je niet ontkennen
dat sommige clubs een stuk groter zijn en echt
concurreren voor de titel. Dit zijn echter wel clubs
die jaren verder zijn in de ontwikkeling. “Ik vind het
prachtig om beetje bij beetje dit hele proces mee te
maken bij FC Emmen. Als we winnen ben ik zo blij
als een kind. Het is zo ónwijs mooi!” Als Ben een
dagje mocht ruilen van beroep, lijkt kelner zijn hem
geweldig: “Waarschijnlijk romantiseer ik het enorm,
maar het lijkt me gewoon heel erg leuk om een dagje
bier te tappen en mensen een leuke tijd te bezorgen.
Iedereen is vrolijk, anders ga je niet op een terrasje
zitten. Ja, dat zou ik echt wel willen!”
Toch houdt Ben het er voor nu op dat hij enorm blij
is met zijn functie in de directie van FC Emmen:
“Mijn doel is om de club een mooie tijd te brengen.
We zijn nu bezig met een nieuw stadion en het regelen
van deze overgang is natuurlijk een uitdaging. Ik
ben blij dat ik dit proces mag meemaken om samen
te streven naar verbetering”. Ook op persoonlijk
gebied heeft de Amsterdammer nog veel in petto:
“Allereerst wil ik natuurlijk graag gezond blijven. Het
klinkt misschien als een cliché, maar het is wel zo. Ik
ben niet de juiste persoon om zomaar thuis te gaan
zitten. Stiekem droom ik al jaren van een verhuizing
naar Italië. Een klein huisje kopen, het strand harken
voor lokale bewoners, rondrijden op mijn scootertje
en overal een kopje koffie ontvangen van de
eigenaar. Het lijkt me heerlijk! Het enige nadeel is
natuurlijk dat je dan je kinderen en kleinkinderen
gaat missen, dus misschien is het meer een droom
dan een echt plan. Ik sluit het in ieder geval niet uit!”
Wanneer Ben zijn tijd bij FC Emmen afsluit zou hij
herinnerd willen worden als degene die wat hij ook
deed, het wel goed deed. Voetballen was niet zijn
sterkste punt, maar hij was wel altijd vrolijk, open
en bereikbaar voor iedereen. Natuurlijk vroegen we
Ben ook naar zijn ideale apotheose, hier gaf hij direct
een duidelijk antwoord op: “Wanneer ik in het
laatste jaar voor mijn pensioen binnen de directie
van FC Emmen kampioen wordt met de club, in het
nieuwe stadion. Het gaat gewoon gebeuren!”
49

KIC-koppel wordt getest
Bastian & Jessy
Bas en Jessy: het iconische stel van KIC, zo kunnen
we ze vandaag de dag wel noemen. Officieel hebben
de twee elkaar ontmoet tijdens de derde borrel
van het collegejaar ‘17-’18. Voor de borrel genaamd
‘Suit Up’ waren de twee zeer goed gekleed,
waardoor het eerste oogcontact snel werd gelegd.
De volgende borrel was Bas aan het fotograferen
en bood SACO-lid Jessy hem een shotje aan. Zo
romantisch klinkt dit allemaal nog niet, maar momenteel
verliezen ze elkaar niet meer uit het oog.
Met de fantastische pick-up line: “Jij bent best wel
lang, is je vriend eigenlijk net zo lang?” startte de
eerste officiële conversatie, met een referentie naar
Jessy’s voormalige vriend, voor het hostel in Boedapest
tijdens de buitenlandse reis. Gelukkig heeft
het stel vandaag de dag meer uit te wisselen! Onder
het genot van een glaasje Crystal Clear verzorgde
de redactie hen van een heuse relatietest inclusief
‘het schoenenspel’. We verklappen jullie alvast dat
we dit stel moeiteloos naar Temptation Island kunnen
sturen...
De relatie van Bas en Jessy is niet zomaar begonnen.
Zo kwam ondanks de goede klik het initiatief
van beiden pas later op gang en duurde het een
hele poos voordat de twee echt steady waren. Toch
is er over spijt niets te horen. Naast dat ze bijna
elke dag samen doorbrengen, halen ze vaak samen
een koffietje of smoothie in de stad en wandelen
ze een blokje om. Want verliefd op Groningen, dat
zijn ze allebei. Ook samen slapen staat bovenaan
de lijst met favoriete bezigheden, maar dan wel
lepeltje-lepeltje. Iedere relatie kent natuurlijk hoogte-
en dieptepunten. Zo vroegen wij ons af wat die
van Bas en Jessy zijn. Het ultieme hoogtepunt in hun
relatie is de liftreis naar Gent. Gewonnen hebben ze
niet, maar het was wel het eerste moment waarop
ze getest werden op het vertrouwen in elkaar. Vorm
je echt een team? Vertrouw je elkaar voor de volle
honderd procent? Ook vult Jessy al gauw aan dat
de vakantie naar Kreta zeker tot hun hoogtepunten
behoort. Een paradijsje, om het zo maar te zeggen.
De eerste keer langer weg met z’n tweeën, zonder
binnen een paar uurtjes terug te zijn. Spannend,
maar zeker geslaagd! Wat betreft de dieptepunten
zijn dit ruzies in het algemeen. Natuurlijk hebben ze
het dan niet over een simpele discussie, maar als
één van de twee boos naar huis gaat of op de bank
slaapt is het wel serieus. Om dit te voorkomen staat
communiceren voorop, maar kan ook een knuffel
om het goed te maken echt niet ontbreken. Dit helpt
volgens de twee om bovenop een dieptepunt te komen.
Als je het Bas en Jessy vraagt ben je pas echt
een sterk koppel wanneer eerlijkheid voorop staat, je
op elkaar kan inspelen en je elkaar zo goed mogelijk
probeert te begrijpen. Natuurlijk kan je mening over
bepaalde onderwerpen verschillen, maar de kunst is
om elkaar ook op dit soort momenten te begrijpen.
Bij Bas en Jessy kunnen we deze checklist wel aftekenen.
Er is een balans tussen overeenkomsten en
tegenpolen en daarnaast is creativiteit onmisbaar
voor beiden. Een leuk stel? Wij vinden van wel! Of
ze onze relatietest hebben overleefd? Dat lees je zo
in de eerste aflevering van ‘Redactie’s Temptation’.
Waarom denk je dat Bas/Jessy op jou is gevallen?
Bas: Ik denk door m’n ogen... Ik heb puppyogen
en Jessy houdt van puppy’s.
Jessy: Omdat ik lang ben, Bas liep het kantoor
binnen en vond mij een mooie meid.
Wat is Bas/Jessy’s lievelingseten?
Bas: Pasta pesto met kip, Jessy is dus gewoon
een makkelijke eter.
Jessy: Oerhollands, lekker AVG! ‘tatta eten’
maar sushi is z’n lievelingseten als hij
zijn loon heeft.
Waar is Bas/Jessy echt bang voor?
Bas: Tickets voor Awakenings mislopen,
motvlinders.
Jessy: Hij is bang om mensen kwijt te raken,
bijvoorbeeld als ik ziek zou worden.
Als Bas/Jessy een superkracht mocht uitkiezen
voor een dag, wat zou hij/zij dan kiezen?
Bas: Frozone uit The Incredibles; water
bevriezen en surfen op ijs.
Jessy: Bas zou wel Spiderman willen worden;
een beetje rondslingeren op gebouwen
of Pokémons vangen in real life.
Als Bas/Jessy een levenslange voorraad zou mogen
hebben van iets, wat zou hij/zij dan kiezen?
Bas: Hondjes; maar vooral PUPPY’s.
Jessy: SD-kaartjes.
Wat is Bas/Jessy zijn/haar allergrootste droom?
Bas: Gewoon een seizoen lang surfen en
hier beter in worden.
Jessy: Een bekende grafische designer worden
en een ‘Lambo’ kopen.
50

Wie klaagt
er meer?
B J
Wie zou
er eerder
verdwaald
raken?
B J
J
B
Wie heeft
de broek
aan in de
relatie?
“Oude-mannen-snurk”
wie snurkt
er meer?
B J
J
wie heeft er
het meest
een octendhumeur?B
Wie is er
eigenwijzer?
J
B
Wie is er
grappiger?
J
B
B
wie biedt
ALS eerste
excuses
aan na een
ruzie?
J
wie zingt er
het beste
onder de
douche?
J
B
Nu ze de relatietest van de redactie hebben overleefd is er tijd en ruimte om na te denken over een gemeenschappelijk
doel. Jessy roept meteen dat het haar heel leuk lijkt om samen een creatief bedrijfje te beginnen.
Bas denkt meer in de trant van huisje-boompje-beestje en roept direct dat samenwonen en het aanschaffen
van een hond bovenaan het lijstje staan. Samen komen ze tot de conclusie dat ze de komende jaren veel willen
gaan reizen naar mooie gebieden; zou Temptation Island de volgende bestemming zijn?
51

Uitstelgedrag. We hebben er allemaal wel eens
last van, de één in mindere mate dan de ander.
Ook binnen de redactiecommissie valt een gezonde
dosis uitstelgedrag te vinden, het zal jullie
dan hoogstwaarschijnlijk ook weinig verbazen
dat dit artikeltje op de dag van de deadline
geschreven is. Maar waarom stellen we eigenlijk
zoveel dingen uit? We hebben de meest voorkomende
studenten excuses voor jullie op een
rijtje gezet.
1. Het is mooi weer: je hebt nog even de tijd en het
is ein-de-lijk lekker weer. Werken aan je opdrachten?
Nee joh, jij gaat lekker werken aan je tan! Die
opdracht kan wel wachten tot het weer druilerig
en bewolkt is. Of ligt dan de volgende afleiding
alweer klaar, in de vorm van binge-worthy series
op Netflix..?
“Je bent moe, want je hebt al een
introductie geschreven.”
2. De deadline is niet binnen vierentwintig uur:
zonder de druk van een deadline die nu wel héél
dichtbij komt, komt er niet veel terecht van jouw
goedbedoelde plannen om dit keer écht op tijd
bezig te gaan. Het ging zelfs even door je gedachten
om de boel een dag vóór de deadline al in te
leveren. Maar nee hoor: de dag voor de deadline
ben jij amper begonnen met de inleiding. Toch
maar even strijden dus!
3. Je bent moe, want je hebt al een introductie
geschreven. ‘Een goed begin is het halve werk’,
zou dat de reden zijn dat we zo éllenlang bezig
zijn met de inleiding? Het heeft je in ieder geval
dusdanig veel energie gekost dat het er niet in zit
om vandaag nog verder te gaan met de rest van
je verslag. Dan maar een filmpje kijken om bij te
komen van je drukke dag!
4. Tsja, helaas is ons studieprogramma zo ingedeeld
dat wanneer er één deadline is, er meerdere
volgen. Omdat dit niet het enige is wat je hebt uitgesteld
en omdat er in de komende vierentwintig
uur wel een andere deadline plaatsvindt, gaat die
even voor. Wanneer je je realiseert dat na de ene
deadline de ander gelijk volgt, is het feest natuurlijk
compleet. Dat wordt flink wat koffie inslaan…
Zo zijn er nog honderdduizenden andere excuses
die ertoe leiden dat het gros van de studenten
een ‘master in uitstelgedrag’ zou moeten krijgen.
Maar ja, dat zou wel betekenen dat je er íets voor
zou moeten doen. Dat ‘iets’? Daar beginnen we
wel een andere keer aan…
52

Jij bent een goedkoop Klok
biertje. Je drinkt niet met
mate en pakt sneller een
biertje dan wat fris. Doordat
je wordt gebrouwen op het
oude recept van Grolsch voel
jij je toch een beetje speciaal.
Jij bent een Bavaria biertje,
gemaakt voor de student. Als
je niet in de kroeg besteld
wordt, dan word je wel aan
huis bezorgd door de
bierkoerier. In de studentensteden
ben jij erg gewild.
The Famous One, je bent een
Heineken pilsner. Het bier dat
de hele wereld over gaat, je
straalt in de zon op het terras
en zelfs mensen die geen
bier drinken maken voor jou
een uitzondering.
Als Jupiler pilsje kom jij vast
niet uit het hoge Noorden. Je
verrast menig mens door het
hogere alcoholpercentage
wat met de felle zonnestralen
nog wel eens snel naar je
hoofd kan stijgen.
53

het heel lastig gehad en op deze manier kunnen we
toch ons steentje bijdragen”.
54
De meeste Groningers zullen zijn naam wel eens in
de wandelgangen hebben gehoord: Willem Groeneveld.
Gaat er geen belletje rinkelen? Als echte Groningse
student komt het platform Sikkom je vast en
zeker bekend voor. Zoals op het platform zelf wordt
omschreven is Sikkom dé plek voor Groningse jongeren
wat betreft nieuws, opinie, columns, zin en
onzin. Laat Willem nou net oprichter van dit grootse
Groningse platform zijn! Op dinsdag 2 juni besloot
de redactie zich te verdiepen in de hoogte- en dieptepunten
van Sikkom en vroegen wij de 38-jarige
Willem het hemd van het lijf.
Willem is natuurlijk hoofdredacteur van Sikkom,
maar zijn leven vóór Sikkom zag er heel anders uit.
Deze rebelse scholier heeft namelijk op vier middelbare
scholen gezeten: “Ik werd overal geschorst,
ik was gewoon onhandelbaar”. Toen hij toch zijn
mavodiploma wist te bemachtigen, ging hij aan
het werk. Ondertussen werd Willem verliefd op een
Amsterdamse, die toch net iets anders in het leven
stond dan Willem: “Ze werd op dat moment opgeleid
tot hoofdofficier van justitie en ik was een beetje aan
het blowen en feesten. Daar was zijn vriendin het
niet zo mee eens. Ze liet me beseffen dat ik meer uit
m’n leven kon halen”. Dit heeft ervoor gezorgd dat
Willem begon aan de studie Journalistiek in Zwolle
en vanuit daar is hij terechtgekomen bij NDC mediagroep
in Groningen: “Bij NDC heb ik een gameplatform
weten op te zetten en werd ik verantwoordelijk
voor een jongerenplatform. Toen is het balletje gaan
rollen en uiteindelijk is Sikkom ontstaan”.
Wanneer we vragen of er een bepaald hoogtepunt
naar voren is gekomen gedurende Willem zijn tijd
bij Sikkom, geeft hij aan dat er geen specifiek hoogtepunt
is. “Maar, met onze verhalen hebben we de
huursector binnen Groningen in beweging weten te
krijgen. Zelfs de Tweede Kamer reageerde hierop”.
Dankzij Sikkom weet men namelijk dat er problemen
zijn: “Met Sikkom kunnen we dingen waarmaken
en veranderen voor de mens, dat vind ik uiteindelijk
het mooiste. Als wij over een nieuw winkeltje
in de binnenstad schrijven, is het de volgende dag
een hit”. Heel recent is er een artikel over het nieuwe
Terrassen Festival in Groningen geschreven, welke
binnen een uur tweeduizend reacties kreeg: “Mooi
dat dit deels door ons komt. De ondernemer heeft
Willem heeft in zijn tijd bij Sikkom eigenlijk geen
moment gehad dat hij even niet meer wist hoe hij
verder moest: “Onze naam is inmiddels wel opgebouwd,
dat is het probleem niet. Het moeilijke aan
journalistiek is dat er soms gewoon geen nieuws
is. Wanneer je voor de zesde keer schrijft over een
inzamelingsactie van de geitenboerderij is het namelijk
ook wel mooi geweest”. Het belangrijkste aan
het platform vindt Willem dat er goed nieuws naar
buiten wordt gebracht, anders nemen mensen volgens
hem al snel de meningen over van een Trump
of een Baudet. “De Brexit campagne heeft bijvoorbeeld
gewonnen met één grote leugen, dus we zijn
ons ervan bewust dat nepnieuws heel erg gevaarlijk
kan zijn”, vult Willem aan. De hoofdredacteur laat
graag zijn mening horen en wil ook wel eens een
discussie voeren als mensen niet serieus kunnen
zijn, maar dit wordt niet altijd voor lief genomen:
“Er is altijd een kleine groep mensen die de massa
vertegenwoordigd, terwijl hun argumenten soms
nergens op slaan. Dan vind ik dat het onze taak is
om hier tegenin te gaan met sterke argumenten en
feiten”. Willem zegt dat Sikkom wat dat betreft een
vrije rol hierin heeft en dat men hun tone of voice ook
wel gewend is: “Daarom zijn we juist zo succesvol!”
“Met Sikkom kunnen we dingen waarmaken
en veranderen voor de mens,
dat vind ik uiteindelijk het mooiste.”
Een gebeurtenis waar Willem stiekem op wacht om
over te schrijven? Dat heeft hij niet per se en dat
verschilt eigenlijk per moment: “Ik wil graag onderzoek
doen en ergens over schrijven als ik denk dat
het onderwerp het waard is om te worden gedeeld”.
Op dit moment heeft de hoofdredacteur de volle focus
op een verhaal over een grote verhuurder: “Da’s
pas echt een grote boef!” Willem haalt er energie uit
om in zoiets zijn tanden te zetten en er een mooi
verhaal uit te halen: “Maar iets moois voor Sikkom
kan iets naars voor iemand anders zijn. Een verhaal
heeft altijd twee kanten”. Hij leeft wat betreft zijn
werk voornamelijk met de dag, omdat elke dag anders
kan zijn: “Met mijn werk kan ik in verschillende
keukens kijken en zomaar stuiten op een geweldig
of verschrikkelijk verhaal: verhalen die gewoon naar
buiten moeten worden gebracht”.
Er komen bij Sikkom zoveel verhalen voorbij, dat
Willem soms wel eens vergeet waarover hij heeft
geschreven. Toch is er een specifiek verhaal dat
hem is bijgebleven: “Een tijd geleden liep er vaak
een verwarde, oude vrouw in mijn straat. Ze belde

bij mij aan en wist zeker dat haar ouders daar al vijf
jaar woonden. Ze was natuurlijk hartstikke dement
en ik heb toen maar de politie gebeld”. Willem had
het gevoel dat hij deze schrijnende gebeurtenis met
betrekking tot dementie aan het licht moest brengen
en heeft dit verhaal gedeeld op Sikkom. “Het
lukt me best wel goed om zulke verhalen niet mee
naar huis te nemen. Het kruipt eigenlijk nooit onder
mijn huid”. Dit is wel eens anders geweest, vooral op
het moment dat hij een andere baan had: “Op zondag
kon ik gewoon niet slapen, omdat ik echt geen
zin had om te werken. Nu heb ik altijd zin om te werken
en ben ik er ook niet bang voor dat dit negatieve
gevoel terugkomt. Het gaat namelijk gewoon heel
erg goed met Sikkom”.
Dat Sikkom heel hard gaat blijkt uit het magazine
van Sikkom welke vorig jaar voor het eerst is gedrukt.
Voor Willem is dat een grote mijlpaal: “Vanaf
het begin werk ik hier al naartoe. Ik geloof in papier;
een magazine is tastbaar. Je voelt dat je een echt
product voor je hebt”. Zo’n moment van groei is volgens
Willem toch wel heel erg fijn, omdat er meer
mogelijkheden zijn: “Heel simpel, maar we moeten
ook gewoon geld verdienen en op online gebied is
het moeilijker om nieuws om te zetten in geld”. In
de toekomst wil Willem met Sikkom zijn zinnen zetten
op meer samenwerkingen en advertenties, maar
ook op toffe gadgets: “Het is leuk om te zoeken naar
iets nieuws, Sikkom wil natuurlijk gewoon blijven
bestaan!”
Een vraag die we natuurlijk moeten stellen aan de
hoofdredacteur van het Groningse Sikkom, is wat
hij zo mooi vindt aan Groningen: “Nou, mijn vriendin
wordt wel eens moe van Groningen en eigenlijk ook
van mij. Ik vergelijk het namelijk altijd met andere
steden. De sluitingstijden zijn hier heerlijk, ik vind
de Groningse geschiedenis interessant, de mentaliteit
is mooi, de mensen zijn nuchter en fijn...” Zo kan
Willem nog wel een tijdje doorgaan: “Het mooie aan
Groningen is dat de stad altijd een dikke middelvinger
heeft gehad richting de machthebbers”. Hij
denkt dat dit misschien komt omdat we ‘ver’ van de
Randstad afliggen en daarom moeilijker te regeren
zijn: “Groningen is erg op zichzelf gericht en dopt
zijn eigen boontjes. Dat is toch prachtig?”
Op de vraag wanneer Willem het platform als volledig
geslaagd zou zien, grapt hij: “Een interview met
jullie natuurlijk!” Maar zonder gekheid: “Ik word binnenkort
39 en de doelgroep van Sikkom is vrij jong.
Ik wil niet zo’n oude taart zijn die schrijft voor een
jongerenplatform, want dat klopt niet”. Zijn ambitie
is om genoeg geld te verdienen zodat hij uiteindelijk
iets anders kan doen waar hij genoeg passie voor
heeft: “Ik ben op den duur wel klaar met het schrijven
van dezelfde soort verhalen. Als je mij vijftien
jaar geleden had gevraagd waar ik nu zou staan,
had ik niet gedacht dat ik hoofdredacteur van Sikkom
zou zijn”. De onderzoeksjournalistiek lijkt hem
overigens wel wat, zodat hij bizarre maar juist ook
bizar goede verhalen kan delen. Een vrije rol hebben
is dan wel een must, bij Sikkom bevalt die rol hem
namelijk erg goed. “Misschien sta ik volgend jaar
ook wel achter een barretje in Zuid-Amerika, dat kan
ook. Dan schrijf ik daarover, dat schrijven zit altijd in
mijn hart. Vanavond in ieder geval eerst maar weer
een stukje voor Sikkom!”
Om het interview af te sluiten vroegen we aan Willem
hoe hij dacht over de protesten, die op de avond
van het interview, in Groningen zouden plaatsvinden.
Willem vond het maar een lastige kwestie: “Aan
de ene kant, demonstreren is ons grootste goed en
persoonlijk vind ik de reden waarom ze protesteren
ook ongelofelijk belangrijk. Ook in Nederland is er
nog veel sprake van racisme. We komen niet verder
als maatschappij als we dat niet oplossen. Aan de
andere kant, hekel ik ook in een dubbel moraal. Iedereen
mag demonstreren, maar je moet je wel aan
de regels houden. Met voldoende afstand vind ik
het geen probleem, maar anders kan je het ook niet
maken tegenover festivalorganisaties en de horeca
bijvoorbeeld. Ik denk dat het bewaren van deze afstand,
door het grote animo wat ervoor is, niet gaat
lukken, waardoor je Amsterdamse taferelen krijgt.
Dus ik vind het heel lastig en ik ben er eigenlijk nog
over aan het nadenken wat ik ervan vind”. ‘s Avonds
lazen wij op Sikkom dat Willem terugkwam op zijn
bedenkingen. Hij was dik te spreken over de demonstraties
in Stad en sloot de inleiding af met de volgende
zin: “Maar nu, dik een uur na de demo tegen
racisme in Groningen, is alles anders. Potdomme,
wat hou ik van deze stad en Stadjers”.
55

10 B
V
K
A
A
1
10
10 10
56

14
De redactie bedankt
het veertiende bestuur
57

dankwoord
DesignER Nanouk Boelens Writer Daan Heijnen DesigNER Eva Kraaijeveld WriteR Rosa van der Woude
Lieve lezers,
Met gepaste trots wil ik graag nog een laatste woord achterlaten in de laatste editie van KIC-in van dit
jaar. Nanouk Boelens, Daan Heijnen, Rosa van der Woude en ik hebben opnieuw ontzettend hard gewerkt
om deze editie te kunnen lanceren. Ondanks dat alle externe factoren nog steeds hun tol eisten, was het
voor ons alle vier al gauw duidelijk dat het laatste magazine echt met een knal moest worden afgesloten.
Door goed samen te werken, onwijs druk te zijn met het geven van feedback op elkaar en onze grenzen
te verleggen hebben we met deze derde en laatste editie een magazine neergezet waar we begin dit jaar
alleen maar van konden dromen.
Ik wil dit laatste woord graag invullen om namens de redactiecommissie de mensen te bedanken die
vol passie en inzet hebben meegewerkt aan dit magazine: het veertiende bestuur der Studievereniging
KIC, Robbert Andringa, Danny Bolhuis, Marloes Borgijink, Marije Burger, Bastian Cuperus, Peter Engelaar,
Arnoud Evenhuis, Willem Groeneveld, Ben Haverkort, Jordy de Koning, Christian Koops, Miguel Peijnenburg,
Joey Ruchtie, Kuneke Schraagen, Martin Terpstra, Amber Veenstra en Jessy Wever.
De grootste dank gaat echter uit naar mijn commissieleden, drie ontzettend mooie mensen waar ik ongelofelijk
trots op ben:
Nanouk, mijn absolute steun en toeverlaat wat het designen betreft. Zo dankbaar voor alle dagen, weken
en maanden dat we samen met veel doorzettingsvermogen aan het design hebben gewerkt. Ze is een
waar talent, ontzettend creatief en af en toe veel te lief!
Daan, mijn enige mannelijke commissielid die we allemaal zo ontzettend waarderen. Met zijn humor weet
hij iedereen te betoveren. Onmisbaar voor de gezelligheid, zorgt altijd voor de juiste sfeer en uitermate
behulpzaam.
Rosa, mijn grootste talent op het gebied van taal! Altijd vrolijk en gezellig, maar vooral ontzettend lief. Met
haar nuchtere, spontane en open kijk op elk gebied, weten we voor elk probleem een oplossing te verzinnen.
Dankbaar voor al jouw inzet en wijsheden!
Namens deze fantastische groep mensen wil ik jullie ontzettend bedanken dat jullie de tijd hebben genomen
om de derde editie van KIC-in te lezen. We hopen aan jullie verwachtingen te hebben voldaan met
wat ons betreft, het meest schitterende slotstuk wat we ooit hebben neergezet. Wij staan voor de volle
honderd procent achter dit magazine, we hopen dat je genoten hebt. Tot gauw!
Veel liefs,
58
Eva Kraaijeveld
Voorzitter redactiecommissie ’19 - ‘20