11.07.2020 Views

De Hardewiker Zomereditie

  • No tags were found...

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

DE

HARDEWIKER

Zomereditie


WAARDE LEDEN,

Het was ons een waar genoegen om dit jaar de Hardewiker voor u te maken.

Sommigen kunnen het pre-kronatijdperk niet meer voorstellen, wij kunnen

het pre-de Hardewikertijdperk niet meer voorstellen. We kunnen ons niet

meer indenken hoe toen oproepjes voor commissies werden gedaan, bokalen

werden uitgedeeld en memes werden gedeeld. Een broodnodig product dus,

de Hardewiker.

En waar alles in ons leven wegviel de afgelopen tijd, bleef de Hardewiker

overeind staan. Als rots in de branding is het ons middel om met de Vereniging

in contact te blijven en tevens in de realiteit te aarden. We zijn trots op de

leden die het blad gevormd hebben en nu we het daar toch over hebben: u

hebt de kans om de volgende de Hardewiker te maken! U hoeft niet eens

mee te doen aan een wedstrijd, u kunt gewoon een mailtje sturen naar uw

Internus. Weet dat de mogelijkheden van dit ledenblad eindeloos zijn en dat

de lucht het limiet is!

Zonder verder oponthoud, hier is de Hardewiker 3!

Veel leesplezier,

Leanne de Munnik & Anniek Ypenga

2.

4.

5.

6.

8.

10.

14.

20.

21.

22.

23.

29.

30.

34.

38.

40.

Voorwoord

Boodschap!

Een witte pagina

Prikbord

De Yucatàn

Ik. Ben. Trots.

Bokalen

De winnende koppelfoto

Poster

Wie ben jij in dit verhaal?

Interview met het c.f.t.-bestuur

Welk mondkapje past bij jou?

Met je beste beentje voor

Begrijpend lezen

Memes

Vakantie DIY

2

3

3



Boodschap!

Waarde leden,

Het begin van het einde is aangebroken.

De tijd lijkt ieder jaar weer voorbij te

vliegen en dat geldt ook zeker voor

dit jaar. Het is een jaar dat zeker de

boeken in gaat en waar we het nog

lang met elkaar over gaan hebben.

Voor het eerst in de geschiedenis ging

onze Vereniging op slot en zat iedereen

thuis. Wekenlang werd onze prachtige

Sociëteit niet meer bezocht door

leden, maar alleen door wat muizen.

4

Wat ik zelf in deze periode heb gemerkt

is dat ik veel waarde hecht aan de

constante factor die God in mijn leven

is. Ik vond het in het begin best wel

onwennig dat mijn avonden niet meer

gevuld waren, en dat ik opeens alleen

thuis zat. Het sociale contact waar ik

juist zo van geniet viel weg en ik moest

mezelf maar even zien te vermaken. In

deze tijd heb ik juist God opgezocht

wat me veel rust gaf. Hoe je leven ook

loopt, Hij is en blijft er altijd.

Waar eerst misschien het waardevolle

sociale contact af en toe als een

verplicht nummertje voelde, viel dat

weg en waren we opeens op onszelf

aangewezen. Misschien heb je toen je

thuis zat opeens door gehad wat voor

grote plek N.S.G. in je leven heeft.

Misschien was je wel niet gewend om

rust te hebben en even een avond niks

te doen. Door even stil te worden gezet,

beseffen we met elkaar hoe waardevol

onze Vereniging is. Nu we langzaam

weer aan het opstarten zijn, waarderen

we de Vereniging nog meer. Dit gevoel

moeten we blijven koesteren. Kijken

waar onze prioriteiten liggen, en God

daarbij op nummer 1 zetten.

Ik wens iedereen een hele fijne zomer

toe, geniet er lekker van!

Veel liefs,

Margriet

In het kader van creatieve

oplossingen: knip deze pagina uit en

plak hem voorin uw almanak.

5



PRIKBORD PRIKBORD

PRIKBORD PRIKBORD

PRIKBORD

Gezocht: vrouwelijke sjaars die

afgelopen KMT ’s nachts een

kopje thee heeft gedronken bij de

manustent.

Je bent naar de wc gegaan, liep terug

naar je tent en hebt onderweg een kopje

thee gedronken met wat mani. Een

kaasplankje en een peer sloeg je af.

We zouden graag willen weten wie

je bent. Als prijs mag je dan alsnog

samen met de mani genieten van

een kaasplankje tijdens een van de

voorbereidende avonden voor KMT.

Gezocht: KLV-leiders

Goede KLV-leiders zijn belangrijk!

Het liefst zien we van elk dispuut

een alumnus of alumna die zich via

KLV wil inzetten voor de kringen van

het dispuut.

Ken jij iemand, of jezelf, die wel KLVleider

zou willen worden volgend

jaar? – Meld je bij de staf!

Gezocht: de ware. Om in het weekend

koekjes en kaas mee te rapsen. Xoxo

Anoniempje

Gezocht: nieuwe

hoofdredacteur(en)

en RedacCie

Zie jij jezelf volgend jaar

artikelen schrijven en een paar

keer per jaar de Hardewiker

verzorgen?

Solliciteer dan nu via

nsgroningen.nl! Vragen? Mail

naar internus@nsgroningen.nl

Aangeboden: 17

commissies voor het jaar

2020-2021 die gevuld

moeten worden.

U kunt solliciteren via de site,

en vragen kunt u mailen naar

internus@nsgroningen.nl

RedacCie, bedankt voor

jullie inzet en ideeën

afgelopen jaar.

Sorry als we soms vergaten

om dingen in de abactismail

te zetten of op Instagram.

We zijn altijd te benaderen

als jullie in jullie carrière nog

een aanbevelingsbrief nodig

hebben.

Gr. de hoofdredacteuren

Nestorencoach

Heb jij genoten van je rol als

Nestor? Vond je het mooi om

daarin ondersteuning en

begeleiding te krijgen? Of

wilde je dit juist wel wat meer

ontvangen omdat alles heel

nieuw is?

Elk jaar zoeken we weer naar

nieuwe Nestorencoaches. Kom

en help de nestoren om hun

disputen te dienen in het leren

kennen en bekend maken van

Christus. - Meld je bij de staf!

PRIKBORD PRIKBORD

6

PRIKBORD PRIKBORD PRIKBORD

7



Verdieping

8

De Yucatàn

Als ik naar beneden kijk, naar het pad

Door Peter Hansum

De Yucatàn is een rivier die door Zuid-Mexico stroomt, soms wat aan de

oppervlakte langs rijke, groene bossen maar vaak ook een stuk dieper onder

de grond. Op deze plekken is haar aanwezigheid nauwelijks merkbaar, je

ziet er geen bos maar vooral stof en woestijn. Deze dorre vlaktes kunnen

gigantisch uitgestrekt zijn. In vroegere tijden, vóór die van de vliegtuigjes

of four wheel drives, was het extreem gevaarlijk om deze vlaktes te

doorkruisen. Sterven van de dorst was een reëel risico. Slechts hier en

daar borrelt de Yucatàn even op en kan je je watervoorraden aanvullen,

al kan alleen een getraind oog kan de sporen van de ondergrondse rivier

herkennen: hier een daar een klein struikje, een losse cactus, een paar

boompjes. Als je dit groene spoor weet te herkennen en te volgen dan kom

je vanzelf wat oppervlaktewater tegen en kan je daar weer op krachten

komen.

Als ik naar beneden kijk, naar het pad

van mijn leven, de grond onder mijn

voeten, dan zie ik soms vooral stof en

zand. Als ik dan vooruitkijk dan zie ik

dat ook overal om me heen. Ik realiseer

me dan dat ik meestal eigenlijk maar

twee opties heb. Ik kan ontmoedigd

in het stof gaan zitten, opgeven en

langzaam al het leven uit me laten

wegsijpelen. Deze houding zie ik

soms in mezelf, dat zijn de momenten

waarop mijn schouders iets te veel

hangen en de levenslust in mijn ogen

ontbreekt. De tweede optie is dat ik

koppig en vastberaden op zoek kan

gaan naar het groene spoor, het spoor

van de hoop.

Wat ik mooi vind aan dit beeld van de

Yucatàn is dat het me iets leert over hoop.

Deze laatste maanden ben ik opnieuw aan

het leren wat dit woord voor mij betekent.

Ik wil geen clichés, niet de microwave

variant van goedkope, makkelijke hoop

die belooft dat alles wel goed komt. Want

soms komt alles niet goed en soms gaat

het alleen nog maar erger worden.

“De Yucatàn leert

me iets over hoop.”

Als ik eerlijk ben dan kan ik soms erg

worstelen met mijn eigen karakter. Ik vind

het gigantisch moeilijk om mijzelf genade

te geven. Als ik niet op let, dan kan ik

me alleen maar richten op de dorheid in

mijzelf, het stukje ‘nog niet’. Voortdurend

zie ik dan voor me wat voor soort man ik

zou kunnen zijn, zou moèten zijn. Vaak is

dat plaatje een pijnlijk contrast met waar

ik nu ben.

Wat ik dan kan doen is in het stof

neerzitten, depressief worden en mijzelf

verafschuwen. Of ik kan op zoek gaan

naar het groene spoor, naar het spoor

van hoop. Ik zoek naar de delen in

mijzelf waar ik van hou, ik dank God daar

(hardop) voor, ik volg die delen en hoop

dat ze me leiden naar een bron van water.

Dát is wat hoop voor mij betekent: het

is koppig vertrouwen dat onder het stof

en het zand nog ergens de Yucatàn

stroomt. Hoopvol leven is op zoek gaan

naar de struikjes om je heen, te midden

van alle dorheid. Het getrainde oog zal

ze weten te herkennen, hier en daar een

minuscuul plantje dat de aanwezigheid

van stromend water verraadt.

Hoop is weten dat als je het groene

spoor weet te vinden, je vroeg of laat

wel bij een waterpoel moet uitkomen.

Hoop mobiliseert me, stuwt me voort. Dit

betekent niet dat alles ineens beter gaat,

of dat het plotseling beter gaat worden,

maar wel dat ik in beweging kom. Het

helpt me om uit mijn bed te komen en

door te gaan met wandelen.

Het leven is gelaagd, er zijn de lagen

van stof en zand. Maar nergens is het zo

droog dat er niet toch wat stroomt, de

Yucatàn verraadt zich telkens weer.

Een goede vriend van mij zei eens: ‘De

ogen zijn de lamp van het lichaam. Als

het oog zuiver is en alleen op het goede

gericht, leeft uw hele lichaam in het licht’

(Matt 6:22). Elke dag sta je keer op keer

weer voor deze twee keuzes: zitten in het

zand, of zoeken naar de sporen van de

Yucatàn.

9 9



Ik. Ben. Trots.

interview met de meerjarenbeleidcommissie

Door Jenieke Blaakmeer

Op een zonnige donderdagochtend spreek ik af met Anne en Leander

in het Noorderplantsoen. Onder het genot van een bakje koffie komen de

gesprekken over N.S.G. al snel los. Anne en Leander houden zich beide bezig

met het meerjarenbeleid, samen met nog drie andere enthousiaste leden.

Het is de eerste keer dat de leden van N.S.G. zelf dit beleid schrijven.

1. Waarom heb je voor deze commissie gesolliciteerd?

Anne: “Ik ben dit jaar vierdejaars binnen N.S.G.. Ik was de mega enthousiaste

sjaars die alles mee wilde maken. Het enthousiasme is nooit weggegaan, wel merk

ik dat er veel is veranderd. Ik geniet ervan om mee te draaien in een vereniging en

ook dingen te beslissen. Voordat deze kans kwam heb ik veel onderling gepraat

over al het mooie van N.S.G., maar ik heb het nooit in het openbaar uitgesproken.

Deze commissie is de perfecte opening geweest om mijn ei kwijt te kunnen.

Leander: Ik geniet enorm van de kringen en triades die er binnen N.S.G. zijn.

Ik ben altijd veel bezig geweest met de geestelijke lijn in het dispuut en in de

vereniging. Ook was ik betrokken bij het mannenweekend. Tijdens een P&W ben

ik door Tiemen gevraagd of ik mee wilde helpen bij het meerjarenbeleid. Dat heb

ik niet afgeslagen.

2. Wat hebben leden praktisch aan een meerjarenbeleid?

Anne: Het begint bij input geven. Mensen hebben het veel onderling over N.S.G.,

en nu heb je de kans om dat te uiten. Ouderejaars hebben vaak een fantastische

tijd gehad hier, en dat gunnen ze ook de jongerejaars. Met een meerjarenbeleid

kan dat worden doorgegeven. Het aankomende bestuur en de staf gaan hun beleid

op ons beleid baseren. Het vormt dus heel erg hoe het jaar eruit gaat zien, en is

daarom belangrijk. Leden hebben soms niet door dat het niet even een documentje

is waar input voor nodig is. Het is een belangrijk iets waar veel van af hangt. Het is

cool als leden hun kans pakken om dingen aan te kaarten.

Anne, Anniek, Leander, Laura en Amé tijdens een online vergadering

3. Met welke dingen rondom N.S.G. zijn jullie nu al bezig?

Leander: We hebben onze hoop gefocust op de inputavonden, want het beleid

is uiteindelijk van de vereniging. We zijn nu bezig om te bedenken hoe we deze

avonden op de beste manier bij de leden brengen. Daar zijn nog best veel

mogelijkheden voor.

Anne: Ja klopt, wij schrijven het wel, maar het is de vereniging die uiteindelijk het

beleid maakt. Het is best bijzonder dat dit binnen een vereniging kan, al heb ik niet

het idee dat alle leden doorhebben hoeveel invloed ze uit kunnen oefenen. Op dit

moment maken we puur gebruik van de tijd, het uiteindelijke beleid zal volgend

jaar ergens verschijnen, want we willen een goed stuk neerzetten.

10

11



4. Wat is jullie visie rondom N.S.G. voor de aankomende jaren?

Leander: dat we echt trots mogen zijn dat we een christelijke studentenvereniging

zijn, en dat we hiervoor uit durven te komen. Dat zag je bijvoorbeeld bij het

stadsdiner vorig jaar, dat was zo tof!

“Trots als christen,

Anne: Ja klopt. Het motto uitdragen is het allerbelangrijkst. Trots zijn is heel

belangrijk, want anders ga je je ook niet inzetten. We moeten de positieve spiraal

weer naar boven halen, dat is ook belangrijk voor de sjaars.

Trots als student,

5. Wat zijn de speerpunten van jullie meerjarenbeleid?

Anne: We hebben drie verschillende punten die we willen verwerken in het

meerjarenbeleid: trots als christen, trots als student en trots als vereniging.

Trots als vereniging.”

6. Hoe ga je concreet te werk met zo’n redelijk abstract doel?

Anne: Er zitten twee types mensen in de commissie, abstract en concreet. Het

werkt heel erg goed samen. Het beleid is wel gemaakt op de input die we krijgen,

dus het is niet bedoeld om concreet te zeggen als commissie wat het bestuur

moet doen.

7. Wat is het meest frustrerende van deze commissie?

Leander: De niet-fysieke input avonden. Daar hadden we heel erg naar uitgekeken.

Het is wel lastig, want er zit wel een introtijd aan te komen en daar wil je eigenlijk

ook een beleid voor maken. Dat wordt nu een stuk moeilijker.

Anne: Mensen hebben verschillende meningen. Je hebt een debat nodig om tot

één punt te komen, dat kan je niet krijgen als het online is.

8. Wat zijn dingen waar je op dit moment tegenaan loopt?

Anne: Corona natuurlijk. Vergaderingen online voeren is stukken moeilijker dan

fysiek vergaderen.

Leander: Dit is dus ook de reden dat we het presenteren van het meerjarenbeleid

zo ver naar achter hebben geschoven.

9. Wanneer kunnen we het meerjarenbeleid verwachten?

Leander: We hebben nog geen deadline vastgesteld.

Anne: We willen een goed stuk en niet iets dat afgeraffeld is. Het is in ieder geval

volgend jaar af, en hopelijk in de eerste helft.

12

13



Hooggeëerde lezer,

Het behoeft geen toelichting dat dit verenigingsjaar voor velen niet helemaal is

wat ze zich erbij voorgesteld hadden. Je zou maar een familiedag georganiseerd

hebben en dat er dan opeens nog maar honderd mensen mogen komen. En dan

opeens nul. Je zou maar een dispuutsvakantie geboekt hebben en dat je je geld

niet terugkrijgt. Je zou maar een bestuursjaar doen en het halve jaar thuis moeten

zitten.

Echter voor niemand is dit leed zo groot als voor ons. Ons zou namelijk een eer ten

deel vallen waar alleen de echt groten voor in aanmerking komen. Een voorrecht,

zoet als de nectar van de goden, ons nu door de neus geboord. U denkt dat u het

zwaar hebt? Dan hebt u ons nog niet gezien.

Wij-zijn-er-ook-nog-Bokaal

Laten we meteen de koe bij de horens vatten: Wat stel je

als lid eigenlijk voor als je niet bij een genootschap zit? Zo’n

prestigieus mannengenootschap als Liberaal bijvoorbeeld.

Of voor zij die geen Y-chromosoom hebben dat andere

genootschap, dat eeh…. Ja toe hoe heet dat nou? Nouja, de

Wij-zijn-er-ook-nog-Bokaal gaat naar Phyona.

Het-is-ons-wel-gelukt-Bokaal

Zo zie je maar dat wanneer je hard en lang genoeg blijft roepen

dat je iets voorstelt, dat je dan op een gegeven moment ook

echt iets gaat voorstellen. De Het-is-ons-wel-gelukt-Bokaal

gaat daarom naar de leden van ClubArne.

Echter, bij wijze van hoge uitzondering en op herhaaldelijk verzoek hebben wij tijd

voor u vrijgemaakt om een vermakelijk stukje te schrijven dat een lichtpuntje kan

zijn in dit verder zo teleurstellende jaar. Wij zijn Adfinitate Fortestosteron, en wij

zijn dit jaar uw galapraesides. Normaal gesproken zouden wij u misschien het een

en ander uitleggen over etiquette en kledingvoorschriften, terwijl uw bord gevuld

is met gerookte zalm en fazantenborst (of u het volgeladen hebt met halfgaar

vlees van het lopend buffet) maar maakt u zich geen zorgen, u kunt voor het lezen

van dit stukje gewoon in uw gore joggingbroek op de bank blijven zitten met uw

hand in een zak chips. Wel willen we van deze gelegenheid gebruik maken om,

zoals ieder jaar, enkele bokalen en onderscheidingen uit te reiken. Reken vooral

niet op nuance, en bij klachten verwijzen we u graag door naar de abactis, die is

verantwoordelijk voor dit blad.

Discipelen-die-geen-discipelen-maken

Als Navigators weten we dat groei iets is dat over jaren heen

gaat. Daarbij moet je niet alleen kijken naar jezelf, maar ook

investeren in komende generaties. En dat kan best lastig zijn,

zélfs als je een probleem al drie jaar geleden aan zag komen.

De Bokaal voor Discipelen-die-geen-discipelen-maken gaat

daarom naar Frank en Erwin.

Was-ik-nou-maar-frietcie-gebleven

Bokalen

Maar Navigeren kan ook op een andere manier best lastig

zijn. Want hoe weet je welke afslagen je moet nemen in het

leven? En vooral: hoe weet je wannéér je ze moet nemen?

In sommige gevallen moet je het onderste uit de kan halen,

maar stoppen op je hoogtepunt is veel vaker de beste optie.

De Was-ik-nou-maar-frietcie-gebleven-Bokaal gaat naar

Willem van de Wetering.

14 15



De Ninevé-Bokaal

Nouja, hij heeft zich in ieder geval niet met al te lastige

verenigingszaken bezig hoeven houden. Want in een grote

vereniging als N.S.G. moeten soms moeilijke beslissingen

gemaakt worden, en dat is lang niet altijd voor iedereen leuk.

Gelukkig is de mantel der liefde bij N.S.G. zo groot dat je er

een circustent van zou kunnen bouwen. De Ninevé-Bokaal

gaat daarom dit jaar naar de stuurgroep.

De Turkse-Tortelduiven-Trofee

Gelukkig is er een nieuw bestuur. Nieuwe rondes, nieuwe

kansen. En kansen, die moet je grijpen. Immers: vestjeslikken

dat is een vak, maar je moet vooral ook weten op welk

moment je moet toeslaan. Soms zelfs al voordat iemand

goed en wel is ingeslagen. Else Jongman krijgt van ons de

Turkse-Tortelduiven-Trofee.

De Obelix-Bokaal

Als nieuw bestuurder is het altijd goed om bewust te raken

van je drankgebruik. In enkele gevallen doen ze dat omdat

de Heere dat leuk vindt. In andere gevallen is het meer ter

bescherming van zichzelf, bijvoorbeeld omdat ze als kind al

in de ketel zijn gevallen. De Obelix-Bokaal gaat naar Rudie

Stuursma.

William-van-de-Vuurst-Bokaal

En nu we toch bezig zijn, laten we het ook nog even over

de quaestor hebben. Want geld moet rollen. Soms naar hele

verfrissende hoeken, zodat je opvolger er nog maanden mee

bezig is om het terug te vinden. Gelukkig heb je als quaestor

in dat soort gevallen altijd nog je financiële achtergrond waar

je op terug kan vallen. Het spreekt daarom voor zich dat de

William-van-de-Vuurst-bokaal naar Jesse Smits gaat.

De Black-lives-matter-Bokaal

Dan nu even iets tussendoor van meer serieuze aard. Want

als galapraeses is het belangrijk om ook maatschappelijk

betrokken te blijven. Ook wij hebben ons verveeld tijdens

corona en hebben gezocht naar een uitlaatklep. Maar om nou

in ons rokkostuum op de grote markt te gaan zitten vonden

we wat veel gevraagd. Wij dragen liever op onze eigen manier

bij. De Black-lives-matter-Bokaal gaat daarom naar Gratje.

De Nu-is-het-traditie-Bokaal

Soms gaan dingen gewoon fout, ook al heb je zo je best

gedaan. Daar kun je niks aan doen. Soms gaan dingen twee

keer achter elkaar mis. Kan gebeuren? Hoe dan ook, de Nuis-het-traditie-Bokaal

gaat naar de almanakcommissie.

16 16 17 17



Na-vijf-keer-wordt-het-pas-écht-leuk-Bokaal

En ja hoor! Het heeft even geduurd, maar na het laatste

songfestival is het hem dan eindelijk gelukt. De Na-vijf-keerwordt-het-pas-écht-leuk-Bokaal

gaat naar DeJan.

Ik-heb-toen-maar-bij-R!sk-gesolliciteerd

Ach, meedoen is belangrijker dan winnen. Bij N.S.G. staat

participatie immers hoog in het vaandel. Lekker bijdragen

en je inzetten voor de vereniging. Doe bijvoorbeeld eens een

bestuursfunctie. Iedereen is welkom. Mits je je door het profiel

heen weet te bluffen natuurlijk, daar moet je dan wel net even

een vlotte babbel voor paraat hebben. Hoe dan ook, de Ikheb-toen-maar-bij-R!sk-gesolliciteerd-Bokaal

gaat naar Gjalt

Folkertsma.

Nu-al-meer-gedaan-dan-mijn-voorganger

Als zelfs dat niet lukt kun je natuurlijk ook altijd nog in de

Soccie. Zelfs als je niet van plan bent om dan ook echt wat bij

te dragen mag je er bij. Het is namelijk niet alsof de kandidaten

voor het oprapen liggen. Wel waarderen wij als galapraesides

het erg als je dan zorgt dat je opvolger een beetje capabel is.

De Nu-al-meer-gedaan-dan-mijn-voorganger-Bokaal gaat

naar Leander Drost

De Voor-het-eerst-sinds-onze-oprichtinggeen-bonje-met-de-soccie-Bokaal

De Born-to-be-abactis-Bokaal

Maar laten we niet alleen negatief spreken over corona. Het

kan ook voor hele goede dingen zorgen. Kent u bijvoorbeeld

dat klassieke abactisprobleem, dat je jaarplanning te vol zit?

Corona weet daar wel raad mee. De Born-to-be-abactis-

Bokaal gaat daarom naar het Covid-19 virus.

Bokaal-voor-de-commissie-die-dit-jaareen-project-serieus-lekker-opgepakt-heeft

Is het ook leuk als er één serieuze bokaal tussen zit, voor

iemand die echt zijn best heeft gedaan? Nee.

Edit: jawel, dat is wel leuk. De Bokaal-voor-de-commissiedie-dit-jaar-een-project-serieus-lekker-opgepakt-heeft

gaat daarom naar de RedacCie (red.).

En daarmee is de prijzenpot leeg. Wilt u volgend jaar ook een bokaal

in de wacht slepen? Doe eens iets spraakmakends! Maar val ons

er verder niet meer mee lastig. Wij hebben al genoeg gedaan in ons

lidmaatschap.

Wij zien u graag op een minder door corona gereguleerd moment in

fysieke vorm terug, onder het genot van door u betaald speciaalbier.

Over de Soccie gesproken, sommige disputen blijken er

enorm van te profiteren dat we sinds corona niet meer op

de sociëteit terecht kunnen. De Voor-het-eerst-sinds-onzeoprichting-geen-bonje-met-de-soccie-Bokaal

gaat naar

BRUUT.

Met achtende groet,

Grotje Bouwlamp, TIETJÈÈÈ

& Arrrnmageddon

18 19 19



De winnende

koppelfoto

Op Facebook deden wij de oproep om uw koppelfoto’s van het N.S.G.-

gala 2020 naar ons op te sturen, de leukste foto zou een plekje krijgen

in de volgende De Hardewiker.

De winnaar van de koppelfoto wedstrijd is... Daniëlle Van den Dorpel!

Gefeliciteerd! Je hebt een borrelpakket voor twee gewonnen t.w.v. €15!

Dus nodig je date maar vast uit voor een gezellige avond speciaalbiertjes

drinken ;)

20

21



Column

Wie ben jij in dit verhaal?

Ik zat naar Op1 te kijken en opeens

was ik terug in de kerk van mijn

jeugd. Te gast bij Op1 was Nourdin

El Ouali, voorman van de politieke

partij NIDA in Rotterdam.

“Wie ben jij in dit verhaal?” vroeg

hij aan de aanwezigen in de studio,

verwijzend naar de moord op de

zwarte Amerikaan George Floyd.

“Iedereen in Nederland is iemand in

dit filmpje! Ben jij de agent die zijn

knie op een burger legt, zodat die

het leven laat? Ben jij George Floyd,

die het leven laat met het systeem

op z’n nek? Ben jij de omstander die

kijkt en niks zegt?”

Als ik tussen die drie moet kiezen,

ben ik een omstander. Want ik ben

geen agent en ik ben niet zwart of

gearresteerd. Ik vermoed dat ik

als omstander aanvankelijk niets

zou doen, en ervan uit zou gaan

dat het doorgaans terecht is als

iemand wordt aangehouden. Maar

als ik door zou hebben dat de

man ademnood kreeg en de agent

gewoon doorging met z’n nekklem,

hoop ik dat ik – samen met andere

omstanders – erheen was gelopen

en de agent ervan had overtuigd dat

hij moest stoppen. En als dat niet

hielp, hoop ik dat de anderen en ik

Floyd van de agent hadden kunnen

bevrijden. Ik weet niet of El Ouali

dit bedoelde. Ik sluit niet uit dat hij

vindt dat ik me er te gemakkelijk

Door Helmich Post

van afmaak als ik op deze manier

reageer.

Als gezegd: ik waande me weer

even in de kerk van mijn jeugd. Daar

werd weleens een donderpreek

gehouden. Een preek waarin de

zondige staat van de mens werd

benadrukt, waarin werd gezegd

dat weinig in mij geneigd is tot het

goede en veel tot het kwaad. Vaak

herkende ik me niet in die preken.

Natuurlijk, er is van alles wat niet

deugt aan mij, maar zo erg was het

nou ook weer niet.

Toch is in die tijd in mij de overtuiging

gegroeid dat er ergens een zondige

kern in mij huist: het kwaad, dat is

niet alleen buiten, maar ook in mij.

De kunst is je daardoor niet te laten

verlammen, maar ertegen te strijden.

Zou het met racisme niet ongeveer

net zo zijn? Natuurlijk, aan keiharde

discriminatie van mensen van kleur

doen u en ik vermoedelijk niet. Maar

pas op voor die kern in ons die alles

wat anders is dan wijzelf zomaar

anders wil behandelen.

Interview met:

Door Myron Pruim

22

23



1. Hé C.F.T.’ers, hoe gaat het met jullie?

Rudie:

Rixt:

Jenieke:

Laura:

Coen:

Ik moet tot en met de KEI-week stage lopen. Je kunt zelf wel invullen

hoe het met me gaat.

Niets te klagen! Hélemaal leuk steeds dat bonden met c.f.t.. Totaal niet

ongemakkelijk ook, echt fijn!

Zelf liep ik een tikkeltje te cool te doen omdat ik dacht dat ik zomervakantie

had. Nu heb ik toch een herkansing binnengesleept. #sadlaif

Wat leuk dat je het vraagt! Nog eventjes knallen voor die laatste

studiepunten en intussen elkaar en alle momenten samen

becommentariëren via memes, dus dat lijkt me een prima score.

Gaat heerlijk! Wel een beetje druk natuurlijk, alle overdrachtsmomenten

en tentamens in een paar weken proppen is wel een aardige opgave.

Jenieke:

Ik ben Sjen, JJ, of zoals de rest van het

bestuur me kent: Sha’ Ni’ Qualiaqui’

Gua’ Niquia. Je kan me terugvinden

in de mensacommissies AangeBrand en

VlAmstel. Mijn hoogtepunt is toch wel dat ik

in de familiedagcommissie zat dit jaar, die

twee dagen van tevoren werd afgelast door

corona.

Laura:

Mijn naam is Laura, ik ben een hele lieve meid

(ik dacht: ik maak ‘m zelf wel even). Verder ben

ik derdejaars bij dispuut Cupido en bijna klaar

met mijn bachelor English Language and

Culture. Moet ik nu ook allemaal commissiehoogtepunten

gaan opnoemen? Jullie hebben

me vast wel zien shinen tijdens de presentatie

van de Almanak dit jaar. Of wacht…

Jesse:

Gaat top! Nog even de studie afronden en daarna lekker genieten

van een heerlijke vakantie. Kunnen we ons mooi voorbereiden op een

prachtig jaar.

2. Voor de leden die jullie nog niet kennen (schande), kunnen

jullie je even voorstellen?

Rudie:

Als je het lustrum een beetje hebt meegemaakt,

moet je me zeker wel kennen. Hecht ik dan

ook wel veel waarde aan. Tevens Pino der

Procantoriaat. Samengevat: dat iets te dikke,

maar aardige ventje van LeV die zichzelf iets te

serieus neemt.

Uw c.f.t.

Rixt: Ik ben die onbekende c.f.t.-er die alleen maar

mensachef is geweest afgelopen jaar. Zo’n schande

is het dus niet als mensen mij niet kennen.

24

Coen:

Ik ben Coen, 20 jaar oud en 3e jaars bij Syrah

en bij mijn studie Economics & Business

Economics (die ik dus hoop af te ronden met de

komende tentamens). Ik kom oorspronkelijk

uit de hoofdstad en heb nu Amersfoort als mijn

thuisthuis. Ik ben een fanatiekeling in bijna alles,

maar vind vooral een potje beerpong wel echt

het mooiste spel wat er is.

Jesse:

Als je het lustrum een beetje hebt

meegemaakt, moet je me zeker wel kennen.

Hecht ik dan ook wel veel waarde aan. Verder

hoop ik dat ik steeds minder bekend sta als

broertje van... Ik ben 22 jaar oud en mijn studie

wordt door mijn vrienden niet echt serieus

genomen. Op mijn leren jas ben ik uiteraard

erg trots, aan mijn sixpack moet ik nog even

werken. Maar ik heb gehoord dat je in een

bestuursjaar erg gezond leeft.

25



3. Hoe zorgen jullie dat jullie toch kunnen bonden in deze tijd?

Jesse:

Hier wil ik nog geen uitspraak over doen.

Jenieke:

Bonden gaat helemaal super. Was vooral genieten toen we gingen

barbecueën bij de Hoornseplas en in het donker alle rotzooi die we

hadden gemaakt op moesten ruimen. 30 Seconds is ook heel leuk.

Daar maak je Ruud en Smitsie heel erg blij mee.

Rudie:

Let’s get this party started:

Laura:

Coen heeft dus een prachtig schema opgesteld, zodat je steeds met

verschillende trio’s kan afspreken. Het idee is top, totdat je in één hele

specifieke samenstelling vast komt te zitten...

Coen:

We begonnen wel met Zoomen, maar dat is zó april 2020, dus nu chillen

we braaf op 1,5 meter afstand.

4. Wie is de absolute memeking of -queen van jullie bestuur?

Rudie:

Rixt:

Jenieke:

Ik kies dan toch wel voor mezelf.

Mej. Polman

Hier houd ik me buiten

Laura:

5. Missen jullie de borrels?

Rudie:

De rest:

Nee, ik hou niet zo van bier en praten met mensen. Dingen op de sociëteit

zijn sowieso niet echt mijn ding.

Absoluut!

6. Hebben jullie zin in het aankomende jaar?

Rixt, Laura & Coen:

Jaaa

Rudie:

Nee.

Jenieke:

Ik heb er vooral zin in dat Rudie er geen zin in heeft, dan zien we hem

veel knakken. Dat zijn toch wel de genietmomentjes.

Coen:

Laura

26

27



Jesse:

Zeker zin in het bestuursjaar! Nog iets minder zin in het vergaderen

met Rudie. Moet dat nu al anderhalf jaar en is erg vermoeiend…

Quiz

Welk mondkapje past bij jou?

Door Lydia Sieben

7. Wat is jullie doel met betrekking tot de bestuurskilo’s?

Rudie:

Rixt:

Jenieke:

Laura:

Coen:

Jesse:

Ik zou het bijzonder knap vinden als ik nog zwaarder word dan ik nu ben.

Maar is natuurlijk ook wel een mooie uitdaging.

Hopen dat het er niet meer worden dan de corona-kilo’s.

Rixt heeft altijd brie-cravings. Ik vind brie echt vies.

Er zit vast een tactische reden achter het feit dat we nu al een maatpak

moeten fixen.

Ik heb eigenlijk nog geen doelstelling, maar ben wel echt een mager

kippetje. Kan dus vast wel wat bij.

Ik zou het prachtig vinden om de 100 kilo aan te tikken. Weet alleen wel

dat mijn maag vaak anders denkt over veel eten dan ik. Ga mijn best

doen!

8. Hebben jullie nog iets leuks te vertellen aan de lezers van

de Hardewiker?

Laura:

Wist u dat dit interview eerst niet doorgestuurd kon worden, omdat

Rudie per se nog een meme wilde maken? En dit alleen maar om te

voorkomen dat hij anders de slag om de titel “memeking- of queen” zou

verliezen!

28

29



Interview

Met je beste

beentje voor

Door Joëlle Hekman

Het verenigingsleven ligt nu al een paar maanden stil. Geen borrels, geen

feestjes, geen P&W’s, geen gala’s… en ook geen sportdagen. Dit jaar konden

we ons helaas niet uitsloven voor een mooie prijs. Vooral jammer voor de

sjaars, want die hebben natuurlijk geen flauw idee hoe zo’n sportdag er nou

eigenlijk aan toegaat. Wat komt er allemaal kijken bij zo’n evenement? En

wat vinden de disputen er zelf van dat hun sportdag niet door kan gaan? De

RedacCie was benieuwd en ging bij hen langs om het te vragen.

Vier vragen aan Cor-Niels Ruizendaal over het

Aurifer beachvolleybaltoernooi

de grachten hoeven niet meer naar

Vinkie te fietsen voor kring, anderen

hoeven niet meer vanuit Vinkie naar

het centrum te fietsen om te kijken

hoe het met de gordel-Auriferianen

gaat...

Maar we zoeken de sportiviteit op in

de kleine dingen: de trappen die je

allemaal naar beneden moet lopen

om je 5e pakketje van de week aan

te nemen van een bezorger, overal

heen lopen omdat je fiets al de gehele

coronatijd kapot is, lopen omdat de

ketting van je Tomos er al een week af

ligt, samen met een dispuutsgenoot

tennissen omdat dat lit is, naar de Lidl

lopen om daar 60 halve liter blikken te

halen omdat het lekker weer is buiten.

Ondanks alle ‘sport-vervangers’ komt

menig Auriferiaan aan in deze tijd,

daarom nogmaals: ‘Wij komen zoveel

harder, grootser, dikker en leiper

terug.’

Tot snel!

Wat komt er allemaal kijken

bij het organiseren?

Het regelen van een locatie waar een

enorme hoeveelheid zand op de grond

ligt, en waar men volleybalvelden

op heeft gemaakt. Binn’npret is hier

enorm geschikt voor. Dus eigenlijk

hoeven wij alleen een belletje te

plegen met Binn’npret voor een

datum waarna disputen zich bij ons

kunnen opgeven om vervolgens een

mooi toernooitje te bouwen!

Hoe was het om de sportdag

af te moeten zeggen?

Verscheidene Auriferianen hebben

een week lang wakker gelegen

omdat ze geen zandresten in hun

bed hadden liggen na 2 april. Dit jaar

moeten wij ons verlies nemen, maar

wij weten dat we volgend jaar zo veel

harder, grootser, dikker en leiper terug

gaan komen. Dus stay alsjeblieft

connected.

In welk jaar was de

sportdag het grootste succes?

2019, zonder twijfel. Dit was het

eerste ABT met een viparrangement,

een leuke bijkomstigheid voor het

verrijken van de sfeer.

Hoe blijven jullie een beetje

sportief deze dagen?

Ja pfoi, wat een vraag. ABT gaat niet

meer door, de mensen van binnen

Vier vragen aan Dorien Huizinga over de

C*A*S*A*-triathlon

Wat komt er allemaal kijken

bij het organiseren?

Vooraf wordt als eerste de wielerbaan

bij Corpus den Hoorn gereserveerd,

dat moet ver van tevoren. Daarna

volgt het promoten bij de Vereen. Op

de dag zelf maakt de Commissie er

een feestje van om de gehele route

te voorzien van pijlen met stoepkrijt

en mag de “pannenkoek van de

Commissie” het eendenschijt van de

vlonder bij de vijver wegscheppen.

Dit is een weinig geliefde klus zoals

jullie al wel raden, vandaar dat de

plaatselijke jeu de boulesvereniging

erg blij met je is op dat moment en er

een drankje wordt aangeboden in het

clubhuis!

Hoe was het om de sportdag

af te moeten zeggen?

Ontzettend balen natuurlijk! We zien

er elk jaar naar uit om een avond

30

31



Vier vragen aan Rachel Knol over het

Syrah voetbaltoernooi

vol fanatisme te organiseren en de

deelnemers zichzelf in het zweet te

zien werken. We genieten van de

opblaasboten die te water worden

gelaten wanneer een dispuut geen

zin heeft om te zwemmen, van het

wijzen in de goede richting wanneer

iemand zich van tevoren niet goed

heeft ingelezen en blijkbaar blind

is voor de pijlen op de grond,

van de fietskettingen die van de

fietsen afvliegen, het gejuich van

dispuutsgenoten wanneer iemand

van hen op kop loopt, de stress bij

leden van C*A*S*A wanneer er tijden

bijgehouden moeten worden en de

grote euforie wanneer de beste moge

winnen!

In welk jaar was de

sportdag het grootste succes?

Hoe blijven jullie een beetje

sportief deze dagen?

Als sportiefste a.k.a. fanatiekste

dispuut van de Vereen zitten wij

natuurlijk nooit stil als het om sporten

gaat! Creativiteit staat tijdens deze

coronacrisis bovenaan en zorgt dan

ook voor een mooie invulling van

sportiviteit. Zo worden er racefietsen

aangeschaft, is men niet te benauwd

een duik te nemen in de Hoornseplas,

kan er gevoetbald worden op afstand,

vinden er heuze hardlooprondes

plaats en gaat er zelfs een kano te

water! Kortom C*A*S*A vermaakt

zich uiterst best in deze tijden.

Wat komt er allemaal kijken

bij het organiseren?

Vooraf zijn we druk bezig met het

reserveren van de voetbalvelden,

het verzamelen van de benodigde

materialen, het promoten van het

toernooi, het regelen van de inschrijvingen

en het maken van een wedstrijdschema.

Op de dag van de sportdag

zelf zetten we de velden klaar, hangen

we wedstrijdschema’s op, noteren we

welke teams aanwezig zijn, houden

we de scores bij en zorgen we dat

alles volgens het schema verloopt.

In welk jaar was de

sportdag het grootste succes?

Misschien niet het grootste succes,

maar vorig jaar was wel een bijzonder.

Het was een week met heerlijk zomers

weer, maar de avond van het toernooi

was er een enorme onweersbui en

storm voorspeld. We twijfelden om

het toernooi te cancelen. We besloten

om het tóch door te laten gaan.

Uiteindelijk hebben we gelukkig lekker

in het zonnetje gevoetbald. Precies

toen iedereen in de kantine een biertje

stond te drinken, barstte het noodweer

los. Perfect getimed dus!

Elk jaar is een groot succes! Té cliché

natuurlijk, maar wel waar! Je merkt op

zulke sportevenementen dat je samen

een fantastische Vereen vormt, en

dat ieder lid hart heeft voor zijn/haar

eigen dispuut.

Hoe was het om de sportdag

af te moeten zeggen?

Heel jammer!! We vinden het

superleuk om het toernooi te mogen

organiseren, lekker te voetballen en

achteraf een klein feestje te vieren.

Hopelijk dus volgend jaar beter!

Hoe blijven jullie een beetje

sportief deze dagen?

Onze SportCie blijft een beetje fit

door hard te lopen, thuis te fitnessen,

tennissen, fietsen, af en toe naar de

ACLO (sinds het weer mag) en uiteraard

door met vrienden te voetballen.

32

33



Verdieping

BEGRIJPEND

LEZEN

Waarde leden,

Misschien herkent u dit, misschien ook niet. Daar komt u achter wanneer

u verder leest. Vroeger was het beter, of in ieder geval eenvoudiger om op

dagelijkse basis met God bezig te zijn. Vaak had je ook geen keus en was

het vaste prik. Voor de maaltijd bidden, na het eten een bijbelvers lezen om

vervolgens af te sluiten met gebed. Bijtijds werd er een kleine discussie

gevoerd over de gelezen Bijbeltekst. Zo ging het er bij ons thuis in ieder geval

aan toe. Twee keer op de zondag naar de kerk en elke dag een aantal vaste

momenten waarin wij samen tot God kwamen. Vaak dacht je er niet eens

meer bij na en was het dus een vaste invulling van de dag geworden.

Deze vroegere vastigheden zijn

nu vaak absent. Bij mij ook. Wij

moeten het zelf gaan doen, en dat

is niet altijd even eenvoudig. De wil

om God op dagelijkse basis in ons

leven te betrekken is aanwezig, de

aanpak is onderhevig aan overvolle

doch flexibele agenda’s, lange

studeersessies en weinig tijd.

Waarschijnlijk hebt u van uw mede

N.S.G.’ers al veel tips mogen

ontvangen over verscheidene

manieren om God meer te

betrekken in uw dagelijks leven.

Zet vaker een worshiplijst aan, of

zet je vaker in voor je medemens,

Door Erik Ophoff

iets kleins is al genoeg. Ga terug

naar de vaste bidmomenten, in

de ochtend, tijdens eetmomenten

of juist vlak voor het slapen gaan.

Hetzelfde geldt voor het lezen uit de

Bijbel. Kies een moment wat voor

jou werkt en lees. Over dat laatste

wil ik het met u hebben. Wat doet u

eigenlijk als u Bijbel leest? U leest,

maar analyseert u ook wat u hebt

gelezen?

Begrijpend lezen, we hebben het

allemaal gehad op de basisschool.

Maar hebt u ooit nagedacht over de

manier waarop u de Bijbel leest?

Met een aantal mannen

van het dispuut zijn wij in één jaar

de hele Bijbel aan het lezen, elke

dag een aantal hoofdstukken uit

verschillende Bijbelboeken. Ik kan

het u alleen maar aanbevelen.

Het eerste wat mij opviel is dat

ik eigenlijk helemaal geen goed

beeld had van de inhoud van alle

Bijbelboeken. Met gemak kan ik de

Bijbelboeken in de juiste volgorde

opdreunen, maar als iemand mij zou

benaderen over het schrift, weet ik

dan ook waar een tekst staat om

mijn verhaal te ondersteunen? Nee,

niet altijd. En weet ik ook wat veel

teksten betekenen? Nee, niet altijd.

Wat doet u eigenlijk als u een tekst

tegenkomt waarvan de betekenis

u onbekend is? Leest u door om

vervolgens de dag af te kunnen

strepen op het leesplan, bent u

tevreden dat u überhaupt al gelezen

heeft, of gaat u actief op onderzoek

uit?

Persoonlijk ben ik in begin van

het leesplan vaak een tekst

tegengekomen waarvan de

betekenis mij ontging, of waarbij ik

niet zeker wist of de tekst letterlijk

of figuurlijk geïnterpreteerd moest

worden. Vaak liet ik het voor wat

het was. Verder met studeren,

afspreken met vrienden. Een hapje

en een drankje later was mijn vraag

over deze tekst weggezakt.

Een gemiste kans. Een gemiste

kans om Gods woord beter te leren

kennen, om God beter te begrijpen.

Een gemiste kans om kennis te

vergaren om die vervolgens weer te

kunnen delen met anderen.

Mijn houding in het lezen van de

Bijbel is veranderd toen ik met

het leesplan in Romeinen bezig

was. Romeinen, een hoofdstuk

dat gaat over de genade van God

en de bemoediging om geloof te

hebben. Want voor God is degene

die gelooft rechtvaardig, ook al is

hij of zij dat niet uit zichzelf. Het

boek is een prachtige brief aan de

gemeente Rome. Echter niet altijd

even eenvoudig om te begrijpen.

En dat komt sterk naar voren in

Romeinen 9: vers 11 t/m 16. Daar

staat namelijk het volgende:

“Toen zij in verwachting was van een

tweeling, 12 zei God tegen haar:

‘De oudste zal de dienaar van de

jongste zijn.’ Daarmee bedoelde Hij

de twee volken die uit deze jongens

zouden voortkomen. 13 Want er

staat in de Boeken dat God gezegd

heeft: ‘Jakob heb Ik liefgehad, maar

Esau heb Ik gehaat.’ Voor God

stond dat al vast, hoewel zij nog niet

eens geboren waren en geen goed

of kwaad hadden gedaan. Daardoor

is duidelijk dat God nooit iemand

uitkiest op grond van diens daden,

34

35



maar omdat Hij hem roept. 14 Is

God dan onrechtvaardig? Geen

sprake van! 15 Denk maar eens aan

wat Hij tegen Mozes zei: ‘Ik ben

genadig voor wie Ik genadig wil zijn

en Ik ontferm Mij over wie Ik Mij wil

ontfermen.’ 16 Het hangt er dus niet

van af of u graag wilt of erg uw best

doet. Nee, het hangt af van God, die

het goede met ons voorheeft.”

Toen ik dit las, vond ik het

zo in contrast staan met de

bemoedigende boodschap van

Paulus. Eerst een hart onder de

riem steken voor de Joden en niet-

Joden in de gemeente Rome, en

dan een haast absurd stuk over

het feit dat je eigen toedoen geen

verschil zal maken, dat vanaf de

eerste levensdag de loop al bepaald

is. Deze tekst liet mij echter niet los

en ik moest antwoord hebben. Om

een antwoord te krijgen ben ik eerst

op het internet wezen zoeken, toen

ik daar geen concreet antwoord

kon vinden heb ik een predikant

benaderd en hem gevraagd wat de

tekst precies inhoudt. Ik begreep dit

niet, want mijn vermoeden verbond

deze tekst met de uitverkiezing.

Echter heb ik mij vergist en heb ik een

duidelijke uitleg mogen ontvangen

die naar mijn idee een helder beeld

geeft van Paulus zijn boodschap.

Dit heeft mij ook de drive gegeven

om vaker begrijpend te lezen, om

op onderzoek uit te gaan als ik een

Bijbeltekst tegenkom die ik moeilijk

kan rijmen met mijn beeld van

Christus en zijn genade. Persoonlijk

benader ik liever mensen die

theologie hebben gestudeerd, maar

een gesprek met mede N.S.G.’ers

kan ook waardevol blijken.

Ik hoop dat ik u middels deze

column heb weten uit te dagen

om te reflecteren op de manier

waarop u de Bijbel leest. Leest u

passief of tracht u begrijpend te

lezen? Misschien bent u nu ook

benieuwd naar de betekenis van

de tekst in Romeinen 9. Daarom

daag ik u uit om op onderzoek uit

te gaan. Om uw kennis te vergroten

en een antwoord te vinden. Ik ben

benieuwd naar uw bevindingen!

Wat doet u

eigenlijk als

u een tekst

tegenkomt

waarvan de

betekenis u

onbekend is?

36

37



MEMESMEMESMEMESMEMESMEMES

MEMESMEMESMEMES

MEMESMEMESMEMES

MEMESMEMESMEMESMEMESMEMES

38 39



Vakantie DIY

Door José Kramer

Fijne vakantie!

Met deze DIY hoef je op vakantie geen moeite meer te doen om het

zwembad uit te gaan om een lekker koel drankje in handen te hebben.

Nodig:

• Zwembadnoodle

• Touw

• Plastic bak

• IJsklontjes

• Drankjes naar keuze

Mede mogelijk

gemaakt door:

40

Stap 1:

Knip of snijd de noodle in 4 stukken. De stukken moeten even lang zijn als

de zijdes van de bak. Rijg vervolgens het touw door de noodle en knoop

het vast onder de rand van de bak. Wanneer je geen touw hebt kun je ook

een kant open knippen en de noodle om de rand klemmen.

Stap 2:

De bak kan nu als het goed is drijven. Dan is het tijd om de bak te vullen

met de ijsklontjes en de drankjes. Je drijvende koeler is klaar!

De RedacCIe:

Anniek Ypenga

Erik Ophoff

Helmich Post

Jenieke Blaakmeer

Joëlle Hekman

José Kramer

Leanne de Munnik

Myron Pruim

Thomas de Hek

En:

Margriet Groen

Peter Hansum

De Meerjarenbeleidcommissie

Adfinitate Fortestosteron

C.f.t. bestuur Wassink

Danielle van den Dorpel

Lydia Sieben

Cor-Niels Ruizendaal

Dorien Huizinga

Rachel Knol

Annemarie Schutte

Etty Veenhuizen

41



Zomereditie 2020

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!