2020 gedichten voor site+juryrapport+correctie

38
VIER MEI
Een schaduw valt over het landschap
als op vier mei in de avond
de klok acht keer slaat.
Mensen zijn in gedachten,
wachtend op wat er komen gaat,
als gemeenschap samengekomen 1 ,
om te herdenken
wat een leed, lang geleden
mensen toen is aangedaan.
Kan het niet steeds
hier en nu
en elk moment
opnieuw ontstaan,
als de mens niet heeft begrepen
wat de basis is van zijn bestaan?
“Oh, Bron van Licht”,
in mijzelf geroepen,
in nood vragend naar haar bestaan,
toen er geen Licht meer was,
slechts duister
een niet verder kunnen gaan.
Ieder mens is blijven twijfelen
of het geluk dat op hem wacht
in zichzelf wel ligt besloten
ook in de diepste, donkerste nacht.
Juist dan kan in een flits
een straal worden herkend,
van Licht, van Liefde
voor ieder mens bestemd.
Herkennend ieders eigen aandeel,
wat is daarvan mijn eigen draad?
Een draad die ik kan volgen,
om te zien
wat ik zelf kan doen misschien
om het leed te doen keren,
misverstand om van te leren,
mijn kracht durven gebruiken.
Hadewych Remkes Werner
1
Nu, 4 mei 2020, in verband met het Corona virus: Als gemeenschap in gedachten samengekomen