MagazinePGED

Het
Pleistocene
Park
18
Wat ook meespeelt is de locatie.
Anders dan in Nederland is de
hoeveelheid water in de lucht in
Siberië en de Arctische Oceaan
een stuk lager dan hier. Waterdamp
absorbeert veel van dezelfde
golflengtes als methaan en is
over het algemeen veelvuldiger
aanwezig. Alleen omdat er in de
poolgebieden minder water in
de lucht is, versterkt dit ook het
effect van de methaan.
Naast klimaatverandering is
er vrees voor nog een andere
stille killer, verborgen in de ijzige
grond. Deze bevroren grond
heeft de mogelijkheid bacteriën
en virussen tot duizenden jaren
op te slaan. Zo was er in 2016
een uitbraak van Anthrax. Dit is
een ziekte die in 1941 voor veel
slachtoffers zorgde. De ziekte
werd veroorzaakt door bacteriën
die meer dan een halve
eeuw onder de grond overleefden.
Wetenschappers hebben
ook sporen gevonden van de
Spaanse griep, en er zijn sterke
aanwijzingen dat ook de pest en
pokken ergens ingevroren wachten.
De grootste zorg is echter
dat er ziektes in het ijs liggen die
de mens nog niet eerder tegen is
gekomen, en daardoor catastrofaal
kunnen zijn voor de wereldbevolking.
Is alles dan verloren?
Gelukkig niet. Anders dan CO2
en N2O blijft methaan gemiddeld
slechts rond de twintig jaar
in de atmosfeer. Dit betekent dat
elke maatregel om klimaatverandering
te remmen of terug te
draaien een zeer versterkt effect
heeft op de concentratie methaan
in de atmosfeer.
“Er zijn sterke
aanwijzingen
dat ook de
pest en pokken
ergens
ingevroren
wachten.
“
In Siberië zit men niet stil. Wetenschappers
zijn druk bezig het
ontdooien van de permafrost te
remmen. Twee Russische wetenschappers
zijn met een wel heel
bijzonder project bezig. Sergey
en Nikita Zimov beheren een natuurpark
waar ze de dooi van de
permafrost bestrijden door grote
grazers in het gebied te herintroduceren.
Onder andere yaks,
koeien, elanden en ossen. Op
deze dieren zijn in de loop van de
afgelopen duizenden jaren door
de mens zo veel gejaagd, dat ze
er nu niet meer voorkomen. Door
deze dieren in het gebied uit te
zetten willen de wetenschappers
twee dingen bereiken.
Ten eerste verdrijven de grazers
langzaam het bos. Dit zorgt voor
meer open vlaktes, wat goed is
om opwarming tegen te gaan.
Deze toendravlaktes houden
minder warmte vast, voornamelijk
omdat ze lichter van kleur
zijn. Dit zorgt ervoor dat er minder
inkomend zonlicht wordt geabsorbeerd.
De grond blijft dus
kouder en bevriest makkelijker.
Ten tweede stampen de grote
grazers de grond fijn. Dit zorgt
ervoor dat het ijs in de grond ook
dichter op elkaar wordt gedrukt.
IJs dat dicht op elkaar gedrukt zit
smelt minder makkelijk vanwege
hetzelfde principe als waardoor
de sneeuwpop het langer
volhoudt dan de losse sneeuw op
de stoep. ~Pleistocene Park. (z.d.)
Animal people.Inc zocht Nikita
op voor een interview:
19