Nr. 4-2011 - Welkom op de site van Kanovereniging de Peddelaars

CONTACTORGAAN VAN DE ZWOLSE KANOVERENIGING “DE PEDDELAARS”
Opgericht: 26 Nov. 1932
Nr. 4-2011

De Peddelaars
De Zwolse Kanovereniging "De Peddelaars" is 26 november 1932 opgericht.
Bij de vereniging staan kanoën, natuur en gezelligheid centraal. Dit vind je
terug in de activiteiten die georganiseerd worden door enthousiaste leden.
Gedurende de zomertijd wordt er op de dinsdagavonden om 19.00 uur gevaren
vanaf de kanoloods. Als afsluiting wordt er nog wat gedronken en nagepraat in
de loods. Deze avonden worden afgewisseld met lange avondtochten,
weekendtochten en andere evenementen. In de winter kan, bij voldoende
belangstelling, de kanovaardigheid op peil gebracht/gehouden worden bij de
zwembadinstructie en met het peddelen in de C10.
Het clubblad “Peddelnieuws” van "De Peddelaars" verschijnt vijf maal per jaar.
Het is een blad voor en door leden. Iedereen kan dus kopij inleveren!
De contributie en het liggeld van de kano’s vind je hieronder. Deze bedragen
zijn op jaarbasis en dienen in halfjaarlijkse termijnen te worden voldaan. Je
kunt het eerste termijn voor 1 december en het tweede termijn voor 1 juni
overmaken op het volgende nummer: ING (Postbank): 102.61.12.
Het opzeggen van een lidmaatschap dient voor dezelfde data schriftelijk bij de
secretaris te geschieden.
Contributie:
Seniorlid (incl. TKBN): € 50,- *
Samenwonende partner (TKBN 100% korting) € 29,-
Overige inwonende gezinsleden € 0,-
Sleutelgeld € 12,-
Ligplaats Kajak € 25,-
Ligplaats Canadees € 32,-
Donateur bijdrage (minimaal) € 15,-
Instructie (3 x instructie) € 15,-
Bootgebruik verenigingsavonden, 1 e jaar € 15,-
2 e jaar € 50,-
3 e jaar € 100,-
Boot, huur per dag Kajak € 5,-
Canadees € 7,50
* € 5,- korting bij automatische incasso
Het Peddelnieuws komt vijfmaal per jaar uit:
Sluitingsdatum Kopij Uitgavedatum
1 februari 1 maart
1 april ca 20 april
1 juni ca 20 juni
1 september ca 20 september
1 november ca 20 november

Paginaverwijzing
Redactioneeltje blz 3
Van het Bestuur blz 4
Van de Vaarcommmissie blz 6
Verslagen blz 10
Kanoweetjes blz 32
Peddelvaria blz 35
Foto bij de voorpagina:
Het Elfstedenbruggetje over de Oud Deel tussen Leeuwarden en
Dokkum, beplakt met tegeltjes, waarop foto's van elfstedenrijders.
Redactioneeltje
Om nou van een mooie kanozomer te spreken, nee ….. helaas. Het
voorjaar, ja maar dat is alweer zo lang geleden. De zompigheid druipt
uit enkele verslagen. Een lang en uitgebreid verslag in deze editie van
Marinus Palland die samen met Wim Jager een trektocht via Waal en
Linge maakte. In de digitale versie van Marinus heeft hij veel links
verwerkt naar foto's en kaarten in Google Maps. Alle onderstreepte
aanduidingen in het verslag zijn links. Leuk om op die manier een
verslag te verlevendigen. Als je na het lezen van het verslag de foto's
ook wilt zien dan is de digitale versie wel via de redactie te verkrijgen.
Even een mailtje! In Peddelnieuws 2 van dit jaar deed Wim Langevoort
een oproep hem foto's uit een recent of ver verleden te sturen. Foto's
van Peddelevenmenten waar Wim en/of de zijnen op staan. Er is nog
weinig gereageerd op zijn oproep, in dit Peddelnieuws een herhaling
van de oproep om dat nog even onder de aandacht te brengen.
Het actieve kanoseizoen loopt een beetje ten einde maar let op de
mededelingen van de toercommissie, er liggen nog een paar leuke
tochten in het verschiet en weet dat de laatste peddelavond een hoog
gezelligheidsgehalte kent. Peddelen en een hapje en een drankje toe,
dinsdag 27 september!
De volgende sluitingsdatum voor kopij is 1 november, direct na
de Ardennenvakantie. De redactie verwacht kopij. Een mooie kanorijke
nazomer gewenst.
De redactie.
VAN DE REDACTIE 3

Hollandse avond
4
Kano- en feestliefhebbers,
Na het actieve kanoseizoen volgt altijd een periode
van relatieve rust, soms nog een tochtje, maar de
dinsdagavonden bij de club zijn een half jaartje
voorbij. Natuurlijk willen we het contact houden
met elkaar, en als we dan niet kunnen varen, kunnen we nog altijd
gezellig eten met elkaar, ja toch?!
Daarom nodigen we jullie uit voor de
Gezellige avond
op
zaterdag12 november
in het Speeltuingebouwtje, Geraniumstraat Assendorp
(opgave uiterlijk zaterdag 5 november)
Voor degenen die dit nog niet eerder hebben meegemaakt (en dus
veel gemist hebben…) het programma:
19.00 uur zaal open, koffie/thee
19.30 uur aanvang eten
??.?? uur natafelen en opruimen
De kosten bedragen € 12,50 p.p. (drankjes voor rekening van de
vereniging) Zelf bord en bestek meenemen.
Het thema van dit jaar is "Hollandse Avond"
Dit zullen we terugzien in het menu en in
jullie kleding?!
Bijdragen in de vorm van een echte
klompendans of een Snip&Snap imitatie
worden zeer gewaardeerd!
Opgave via de mail, telefoon of tijdens
herfstvakantie bij
Arno Siemann of Annet van der Veen (adres zie achterin
Peddelnieuws)
VAN HET BESTUUR

Van het Bestuur
Bij het uitkomen van deze editie van het Peddelnieuws nadert het einde
van het clubseizoen. De laatste clubavond is op dinsdag 27 september
en na het korte varen – om 20.00 uur donkert het al – vindt er een
klein feestje plaats. Niet omdat we blij zijn dat het seizoen erop zit,
maar wel om op een gezellige wijze, zij het met een beetje weemoed,
afscheid te nemen van het actieve vaarseizoen.
Voor de VUT-ters en gepensioneerden en overige vrije leden: op de
woensdagochend wordt er, als het weer het toelaat, door een of
meerdere leden gevaren. Geïnteresseerd? Meld je bij Ernst via
ernstnoordhuis@gmail.com of 0570-521770.
In dit Peddelnieuws ook de aankondiging voor de gezellige (feest)avond
op zaterdag 12 november. Vergeet niet de Doedag op zaterdag
1 oktober. Toon dat je een verenigingslid bent door acte de presence te
geven! De vereniging heeft alleen bestaansrecht als er actieve leden
zijn.
Het bestuur
Ledenmutaties
Adreswijziging
Te Koop:
Groene zeekano Stip/Yaks, type: Eski
Houten peddel Kolber, type: Murg
Afdekzeil, spatzeil, zwemvest, neopreen pak, witte ww helm en
kanosteunen voor de auto.
Alles in goede staat.
Vraagprijs € 250,-
R. Langevoort
telf: 038-4656370/06-16888046
rlangevoort01.1@hotmail.com
VAN HET BESTUUR 5

Veluwerally (herhaling)
Een tocht die je gewoon MOET meemaken!! In de C10? Zie onderaan
Algemeen:
De VELUWE RALLY is een van de grootste kano-evenementen in
Nederland. De tocht wordt georganiseerd door Gewest Oost van de
NKB. Deze prestatietocht is bedoeld voor iedere ervaren kanovaarder.
De oudste deelnemer is inmiddels 80 jaar! Wanneer je jonger bent dan
14 kun je de tocht onder begeleiding van iemand van minimaal 18 jaar
varen.
De Veluwerally wordt elk jaar gehouden op de laatste zondag van
september. Dit jaar is dat op zondag 25 september 2011.
De tocht voert stroomafwaarts over de IJssel van Giesbeek naar
Zutphen (ca. 35 kilometer), Deventer (ca. 50 kilometer) of Kampen
(ca. 100 kilometer).
Ook dit jaar starten we weer vanaf het Meentse strand van het
recreatiegebied Rhederlaag. Je kunt vanaf vrijdagmiddag tot en met
zondagmorgen kamperen bij de startplaatsen aan het water, genieten
van het uitzicht op de Posbank, kletsen met de andere vaarders,
bekenden ontmoeten, zwemmen, enzonogvanalleswat.
ZATERDAGPROGRAMMA
Je kunt al vanaf vrijdagmiddag kamperen bij de startplaats.
VAARSCHEMA OP ZONDAG
Starttijden Rhederlaag
07.30 uur: 100 km-vaarders, naar Kampen
08.00 uur: 50 km-vaarders, naar Deventer
08.30 uur: 35 km-vaarders, naar Zutphen
09.00 uur: Sluiting van de start.
Sluitingstijden van de finishposten
13.00 uur: deadline voor 100 km vaarders in Deventer
16.00 uur: 35 km in Zutphen
17.00 uur: 50 km in Deventer
20.00 uur: 100 km in Kampen
Startkaarten kunnen worden opgehaald bij de startplaats tot het
tijdstip van de start.
6
VAN DE VAARCOMMISSIE

KOSTEN
Het inschrijfgeld bedraagt € 10,00 p.p. Leden van de NKB of TKBN
betalen € 8,00 p.p. Inschrijven via de vereniging geeft recht op 10%
korting. Inschrijvingen na 20 september (datum girobijschrijving)
kosten € 2,00 p.p. extra. Er vindt geen restitutie plaats indien het
evenement door overmacht wordt afgelast.
Meer informatie en opgave bij Klaas Loots; 038-4210329 of
bara43cl@kpnmail.nl
In de C10 de Veluwerally varen?
Tijdens de ALV van dit voorjaar opperde Marjan Brouwer het idee om
de C10 weer nieuw leven in te blazen, wat leidde tot het doel om
tijdens de Veluwe Rally de 50 km te gaan varen. Daartoe werd en
wordt er elke eerste dinsdag van de maand geoefend met een aantal
mensen. Wie gaan er nu mee met de Veluwerally in de C10? Dat kan
natuurlijk leiden tot discussie en dat willen we graag voorkomen.
Daarom stellen we voor dat Arno en Marjan, samen met de lijst van
deelnemers van de oefeningen èn de opgave lijst voor de Veluwerally
besluiten wie er in de C10 zullen plaats nemen. We hopen dat jullie
begrip hebben voor deze selectiemethode.
Met vriendelijke groet,
De vaarcommissie.
VAN DE VAARCOMMISSIE 7

Herfstvakantie (herhaling)
Wanneer 22-29 Oktober
Lokatie
Camping Chalet Weekend,
Route de la Lienne 16,
Stoumont Rahier
Tel: 00 32 (0)80 785950
Honden Toegestaan
Internet: www.campingchaletweekend.be
E-mail: campingchaletweekend@gmail.com
Opgeven voor voor 1 september, bij:
vaarcommissie@kvdepeddelaars.nl of via de lijst
in de loods
Contactpersoon Arno Siemann
LET OP
De datum is niet gelijk aan officiële herfstvakantie volgens onze
overheid, maar wel gelijk aan die van de scholen in Zwolle!!!
Traditiegetrouw brengen we de herfstvakantie door in … Belgie, ook dit
jaar weer bij Annemarie. Voor degenen die dit feest nog niet kennen;
er wordt (vrijwel) nooit wildwater gevaren, maar wat dacht je van
koffie drinken in de kring, wandelen in het bos, pilsje in de zon, wat wil
je nog meer? Zoals al jaren; zelf huisjes/caravans reserveren
(003280785950) en de kampeerders graag per mail of op de lijst in de
loods opgeven.
Herfsttocht Dinkel
Wanneer Zondag 2 oktober
Opgeven voor 19 september, per mail/lijst/telefoon
vaarcommissie@kvdepeddelaars.nl
of 0570-523937
Vertrek
8:30 uur vanaf de loods (kano's op het dak)
Contactpersoon Annet van der Veen
De Dinkel is een prachtige Overijsselse beek, die nog echt natuurlijk
slingert door het landschap. De beek stroomt behoorlijk en er wordt
veel gevraagd van je peddelkunst. In de literatuur wordt voor deze
beek een wildwaterboot of combikano aangeraden. Wij gaan hem
gewoon met onze toer(zee)kano’s en/of canadezen varen (moet te
doen zijn volgens het stukje in Kanotities) slingerend onder diverse
bruggen, overhangende bomen en takken door.
We varen vanaf de Zoekerbrug aan de Goormatenweg ten zuiden van
Losser tot de Kribbebrug bij café restaurant ’t Lutterzand aan de
8
VAN DE VAARCOMMISSIE

Lutterzandweg bij De Lutte. We brengen vooraf auto’s naar het
eindpunt. Halverwege is er ook een café.
De afstand van de tocht is ongeveer 17 kilometer en we hoeven bij
deze tocht niet over te dragen!!!!
Vanwege de vaarvergunning die hiervoor vereist is, is het van belang je
op tijd aan te melden. We vertrekken al om 8.30 uur omdat het bijna
1½ uur rijden is naar het beginpunt.
Intocht Sinterklaas
Wanneer Zaterdag 19 november
Opgeven voor 12 November via
vaarcommissie@kvdepeddelaars.nl, intekenlijst
in de loods of telefonisch (038-4546797)
Vertrek
10:30 bij de loods
Contactpersoon Steffen Elgersma
Bijzonderheden Geschatte aankomst bij loods tussen 13:00 en
13:30. Daarna is warme chocolademelk met
speculaas.
Let op: Kleed je warm aan en vergeet je zwemvest niet!
De intocht van sinterklaas begeleiden samen met de leden van de roeivereniging
is al een jarenlange traditie. Voor diegene die dit evenement
niet kent hier nog even een korte uitleg:
We starten bij de loods en gaan van daaruit naar de brug
Zuidbroeklaan/ Almelosekanaal. Hier wachten we Sinterklaas op
die aan boord van zijn schip gaat. Van daaruit varen we
langzaam met Sint en zijn gevolg mee tot aan de uitstapplaats
van Sinterklaas. Hierbij varen we langs een haag van kinderen en
volwassenen die dol enthousiast Sinterklaas verwelkomen. De
uitstapplaats van Sint en zijn gevolg is aan de Thorbeckegracht
(westzijde). We varen daarna in ons eigen tempo terug naar de
loods om daar nog even gezellig na te praten onder het genot
van warme chocolademelk met speculaas.
Vooral in verband met de benodigde hoeveelheid chocolademelk en
speculaas is opgave vooraf van belang.
Ook dit jaar is het de bedoeling dat de C10 mee gaat varen. Laat bij
opgave wel even weten dat je in de C 10 wilt meevaren. Vol = vol.
Vaar je met de C10 mee, zorg er dan voor dat je om 10.00 bij de Loods
bent om mee te kunnen helpen met het te water laten van de C10.
De Vaarcommissie
VAN DE VAARCOMMISSIE 9

Pinksterweekend Delft
Rond een uur of 2 vrijdags komen we als eersten aan op de camping
"Delftlanden". Het ligt in het natuurgebied tussen Delft en Rotterdam
en aan de Schie. Via het industrieterrein van Delft en over een smal
dijkje kom je bij de camping. In de loop van de middag arriveren er
meer van de niet zo'n grote groep Peddelaars. Maar de gezelligheid is
er niet minder om.'s Avonds gaan we uit eten in een restaurantje
verder op de dijk. Wij gaan met de auto mee en een aantal gaan te
voet.
Tijdens het eten gaat het regenen. Wij zijn op tijd terug en drinken een
glaasje wijn met nog aangekomen groepsleden. De wandelaars zijn een
flink stuk later terug.
De volgende dag staan we niet zo vroeg op. Met z'n vijven gaan we na
de koffie op de fiets naar Delft. Voor je er bent, fiets je 5 km langs de
Schie (een recht, breed, water met beroepsscheepsvaart). Maar dan
ben je ook gelijk in het centrum, waar een rommelmarkt is. Delft heeft
mooie grachtjes. Het lijkt op Amsterdam, maar dan kleinschaliger.
Na ongeveer 1 1/2 uur zijn we terug op de camping en begint het te
regenen. De kanotocht is na het eten. Als dan de bui voorbij is, maken
we een tochtje vanaf de camping door de sloten. Sommige plekken zijn
erg ondiep, het is hard werken om de schone natuur te bekijken. En
dan te bedenken dat de steden Rotterdam, Delft en den Haag achter je
achtertuin liggen. De rest van de middag is het droog gebleven. Het
thee/borreluurtje met aansluitend de barbecue konden we achter het
riet in de zon genieten. Rond 20 uur gevolgd door koffie/borreluur. Om
de sfeer te verhogen had iemand van de groep een blok hout (1/2 van
onderen en 1/2 van boven gespleten) met daarin een kaars: voor het
aansteken. Dit duurde te lang, dus kaars eruit en een aanmaakblokje
erin..........toen brandde het blok als een tierelier. We hebben er de
hele avond plezier van gehad (officieel mocht je geen open vuur
maken, vanwege het gras, maar met de nodige voorzorgsmaatregelen
ging het prima).
De 1e Pinksterdag maken we met ongeveer 10 personen een langere
vaartocht vanaf De Lier. Eerst met auto's er naar toe. Toen bleek er
een peddel te missen,dus een auto terug om deze op te halen. Wat
later op het water, konden we genieten van het kassenlandschap.
Soms lag de vaart zo hoog, dat je van de fietsers op het fietspad naast
de vaart, alleen de hoofden zag, om even later weer tegen een hoge
dijkkant aan te kijken (na Naaldwijk). We varen langs mooie huizen
met grote tuinen en langs grote bloemenloodsen en dito
vrachtwagendepots voor de bloemenexport. Met een onduidelijke kaart
is het soms gokken of je wel de goede vaart neemt. Zo kom je wel
10
VERSLAGEN

eens voor een verrassing. Een sloot, waar je over een verlaten nest
moet, loopt uiteindelijk dood. Terug: een andere proberen. Zo komen
we langs een oude kas, maar ook deze sloot is niet de juiste. We
moeten keren. De kajaks hebben er geen probleem mee, maar de 4pers.
canadees komt bij het omdraaien vast te zitten. Er wordt over en
weer gediscussieerd tot er een man, gewaarschuwd door het geblaf
van z'n lobbes van een hond, ons de reddende hand biedt. Hij duwt de
punt van de canadees iets naar beneden ....... en we kunnen keren.
Terug bij de uitwateringssluis proberen we een ander water. Dit brengt
ons wel naar De Lier, maar niet bij de auto's. Na een intensieve
berekening varen we tot een punt, zo dicht mogelijk tot de auto's. De
chauffeurs gaan er lopend naar toe (1/2km ). Achterblijvers maken de
kano's klaar voor vervoer. Na terugkomst is er geen tijd voor een
thee/borreluurtje. Er worden pannenkoeken gebakken. Het is 's avonds
een stuk kouder, dus vroeg op het nest.
2e Pinksterdag: Het is grijs en het regent geregeld. We maken ons
alvast klaar voor de terugreis. Na de koffiekring is er een tocht door de
grachten van Delft. Vlak voor Delft gaan we te water. Varen op de
Schie is niet boeiend. Het miezert nog, later is het droog. Het is mooi
om door de grachten te varen. We gaan onder gebogen bruggetjes
door, langs mooie oude panden. Sommige grachtjes kunnen afgesloten
VERSLAGEN 11

worden als het water erg hoog komt. Nu staat het soms tot aan de
straathoogte. Het water is helder en we varen langs diverse
watervogelnestjes, zelfs in een autoband aan de kant. Bij een
waterterrasje staat een reiger, het lijkt een beeld: komen we dichterbij,
dan doet hij een stapje terug.
Voor ons uit zwemmen vier zwanen, zij zijn verbaasd over de vreemde
vogels in hùn water. Gelukkig zijn ze niet kwaad. Wanneer we door een
breder water varen lijkt het net of
er een blik met plezierboten is opengetrokken. In een lange parade
passeren ze ons, waarschijnlijk is een sluis opengegaan. Bij terugkomst
bij de auto's miezert het weer. Terug op de camping zijn er al
Peddelaars vertrokken en na een poos gaan wij ook.
Trektocht Linge-Waal
Beste mede Peddelaars,
"Krieky”
hoewel ik moet toegeven dat ik het Peddelnieuws zelden of nooit lees,
heb ik toch de euvele moed om er een stukje voor te schrijven. Nadat
Wim Jager en ik vorig jaar een driedaagse trektocht per kajak gemaakt
hadden in de Biesbosch en op de Waal / Merwede, had Wim het idee
om dit jaar een rondje te varen de Linge op en de Waal weer af, en
kwam hij ook met het idee dat ik een verslag daarvan zou schrijven,
om jullie inzicht te geven in onze peddelactiviteiten.
Voor de mensen die de papieren versie van Peddelnieuws lezen, en die
geïnteresseerd zijn in details zoals de routes in Google Maps, (klik hier
om deze te zien) de satellietfoto’s en de foto’s van Google Street View,
zou ik willen aanraden om de online versie te lezen.
12
VERSLAGEN

Vooraf zou ik willen zeggen dat deze tocht alleen aan te raden is voor
ervaren kajakkers, die bereid zijn enig risico te nemen, en die niet te
lui zijn om een paar keer enkele honderden meters met een zwaar
beladen kano over te dragen door struiken, over prikkeldraad en een
hoge dijk. Hoewel wij er zelf geen hadden, is een kanokarretje aan te
bevelen.
Dag 1, zondag 31 juli 2011
Vooraf had ik op Street View een geschikt instapplekje gevonden bij
een gemaaltje iets ten westen van Gellicum, maar op de waterkaart
bleek een kanosteigertje te staan aan de Veerdam, enkele honderden
meters ten noorden van de brug, tegenover het dorpje Rhenoy. Vanaf
daar konden wij de eerste uren rustig stroomopwaarts voortpeddelen,
slechts gehinderd door wat korte golfjes van een enkel bootje, die over
de rand van de kano naar binnen kabbelden, althans bij mij, want Wim
had zijn spatzeil om.
Ten noordoosten van Geldermalsen namen wij bij een splitsing de
rechter (zuidelijke) tak, omdat wij de Linge wilden blijven volgen. Na
enkele honderden meters kwamen wij bij de eerste stuw, waar wij de
kano’s overdroegen van de ene kant naar de andere kant, om ze
vervolgens te water te laten op dezelfde plaats waar wij ze ook uit het
water gehaald hadden. Na op de kaart gekeken te hebben en
informatie te vragen bij enkele sportvissers, besloten wij namelijk dat
het via de linker (noordelijke) tak, de Korne, een stuk minder ver was
naar het ARK (Amsterdam Rijnkanaal) en dat er in tegenstelling tot (als
ik mij niet vergis) drie stuwen in de Linge, slechts één is in de Korne.
Hierna voeren wij langs het oude vestingstadje Buren, waar naar wij
dachten een voorouder van de welbekende W.A. van Buren vandaan
komt. Voor mensen die meer tijd hebben dan wij hadden en
geïnteresseerd zijn in dergelijke stadjes is dit wellicht een goede
gelegenheid om het eens te bezichtigen.
Nadat wij het stuwtje bij Buren redelijk vlot genomen hadden kwamen
wij een uurtje later aan bij de eerste ramp: Overdragen van Korne naar
ARK. Het uitstappen was redelijk eenvoudig, maar daarna kwam een
hindernisbaan van pakweg 100 tot 200 meter door struikgewas, over
prikkeldraad en een hoge dijk. Het te water laten werd gelukkig iets
vergemakkelijkt dankzij een betonnen constructie die waarschijnlijk
verband houdt met de waterdoorvoer van de Korne onder het ARK
door, want verder bestond de oever enkel uit een onregelmatige massa
van grote keien. Op het ARK was het op dat moment gelukkig heel
rustig, en gedurende de tocht van pakweg drie kilometer tot het punt
waar de Linge het ARK kruist hebben wij als ik het goed heb slechts
één schip gezien. Het overdragen naar de Linge was een stuk
VERSLAGEN 13

eenvoudiger dan de vorige overdraging; er waren voornamelijk
kleinere stenen bij de oever, geen struikgewas en prikkeldraad, de dijk
was minder hoog of minder steil, en het traject minder lang. Het
instappen aan de andere kant van het gemaal ging vrij gemakkelijk.
Volgens de informatie die Wim aan iemand in de buurt gevraagd had
bleek dat van alle campings die in die buurt of op de kaart stonden, of
in een campinggids, er geen één meer was, maar gelukkig was er een
eetgelegenheid bij de brug tussen Echteld en Lienden, waar wij konden
genieten van een portie shoarmavlees met patat. Enkele honderden
meters verderop sloegen wij onze tentjes op in een weilandje waar wat
schapen zich bevonden, en waar als enige geluiden te horen waren, de
auto’s op de A15, de treinen, aldus Wim, met vierkante wielen, op de
Betuwelijn, en de knal-apparaten die de vogels moeten verjagen van
de fruitboompjes.
Dag 2, maandag 1 augustus
In tegenstelling tot de vorige dag, waarop het weer behalve
opklaringen ‘s avonds, de hele dag nogal grijs was, was het deze dag
stralend mooi weer. Wij vervolgden onze tocht en zagen al gauw een
merkwaardig fenomeen van een spoorbrug/viaduct, die over een
andere spoorlijn heen ging. Ook de oude spoorbrug uit de tijd voor de
Betuwelijn was daar nog steeds. Niet lang daarna voeren wij onder A15
en Betuwelijn door, en bereikten het eerste overdraagpunt van die
dag: Het stuwtje bij Pottum. In Ochten dronken wij koffie en kochten
wij brood van de echte bakker, waarna wij verder gingen naar ons
volgende overdraagpunt: Het stuwtje bij Opheusden.
Hier zorgde een beetje water in Wim’s kano voor enige schrik, maar
gelukkig bleek dat dat binnengekomen was bij de bevestiging van het
touwtje aan de voorpunt, aangezien de kano een tijdje met die punt
onder water had gelegen.
Een eindje verderop genoten wij in een weiland van een pilsje en de
zon, en kwamen al gauw bij een volgende hindernis: Een zogenaamde
vuilstuw. Dit is een constructie bestaande uit stalen buizen van enkele
tientallen centimeters doorsnee die schuin over de gehele breedte van
de stroom ligt, met de bedoeling om vuil en andere rotzooi tegen te
houden. In sommige gevallen ligt zo’n vuilstuw slechts aan de
stroomaf-kant vast verankerd aan de kant, aangezien de andere kant
door de stroom wel tegen de wal gedrukt wordt, zodat het mogelijk is
deze met een peddel open te duwen, ofwel met de punt van de kano
open te “varen”, gesteld dat je stroomopwaarts vaart, maar in dit geval
was de vuilstuw aan weerskanten met een ketting verankerd, zodat
we, hoewel we niet daadwerkelijk aan land hoefden om over te dragen,
14
VERSLAGEN

toch moesten uitstappen op deze vuilstuw, en de kano’s er over te
moeten schuiven.
Ongeveer een kilometer verder kwamen we bij een stuw bij Hemmen,
bij het zijkanaaltje naar het gemaal "Mr. G.J.H. Kuijk" bij Randwijk, aan
de Rijn /Lek. Hier was het verval slechts 15 tot 20 cm, en de
bovenkant van de stuw was een stuk lager dan het “lage” water zo het
leek. Na een aantal malen een steeds iets snellere aanvaart te maken,
en me dan terug te laten zakken, om uit te testen of de bodem van de
kano de stuw zou raken, bleek dat we er overheen konden varen
zonder de stuw te raken. Alvast één overdraging minder! Achteraf
meen ik me te herinneren van de keer dat ik vrijwel de gehele Linge
bevaren heb in drie afzonderlijke dagtochten (zie de kaart) dat ik hier
ook overheen gevaren was. Ongeveer een halve kilometer voor de A50
bij een stuw waar we toch moesten overdragen namen we een
lunchpauze, waarna we vlak voor de A50 een vuilstuw tegenkwamen
die we een stukje open konden duwen, zodat we erlangs konden varen.
Ik weet dat het nu een beetje ééntonig begint te worden, want ten
noordwesten van Elst moesten we opnieuw overdragen bij een stuw,
maar die ééntonigheid was over zodra we de A325 bereikten. Van mijn
eerdere tocht over de Linge herinnerde ik mij dat daar iets bijzonders
aan de hand was, maar behalve dat aan de linkerkant zowaar een
kanosteiger was, wist ik het niet precies meer. Op de kaart stond: “180
meter overdragen” maar de praktijk bleek anders te zijn. Tussen de
parallelweg en de snelweg was een gedeelte van het doorgaande water
zichtbaar, maar omgeven door muren die ongeveer anderhalf tot twee
meter boven het water uitsteken, dus vrijwel onmogelijk een zwaar
beladen kano te water te laten en in te stappen. Overdragen via het
viaduct over de snelweg, schat ik op om en nabij een halve kilometer,
of meer dan een uur voor twee beladen kano’s. Zoals enigszins te zien
is op Street View, was de afstand tussen de stuw en de rand van de
brug van de parallelweg ongeveer twee meter, dus het alternatief was
om de kano te water te laten in die kleine ruimte, en in te stappen met
de punt van de kano bovenop de stuw. Achteraf herinner ik mij dat ik
dat tijdens de eerdere tocht ook zo gedaan had, maar aangezien ik
toen een dagtocht maakte was de kano vrijwel leeg. Hier staat
tegenover dat wij nu met twee man waren, en bovendien stak een
vriendelijke toeschouwer ons een helpende hand toe. Omdat deze
manier van te water laten en instappen uiteraard niet geheel zonder
risico is, besloten wij dit risico te halveren, door slechts mij deze
manoeuvre te laten uitvoeren, omdat ik dat al eens eerder gedaan had.
Wim liep over het viaduct naar de andere kant, terwijl ik zijn kano op
sleeptouw nam. Even voorbij de snelweg was opnieuw een vuilstuw,
die ik gelukkig open kon varen, en daarna konden wij samen de tocht
VERSLAGEN 15

per kano hervatten.
Voor de afwisseling was een eindje verderop, bij een industrieterrein in
de buurt van Bemmel, een bevaarbare stuw met een verval van
pakweg 10 tot 15 cm, en als ik het goed heb ook een bevaarbare
vuilstuw waarvan ik echter de locatie niet weer kan vinden op Google
Maps. Bij een volgende stuw, met enkel een fietspad ernaast maar
geen wegen, hebben we die nacht gekampeerd. Aangezien we dit keer
geen eetgelegenheid tegengekomen waren, bakte Wim pannenkoeken.
Om geen enkel misverstand te laten bestaan over Wim’s koekenbakkerskunsten
wil ik voor de volledigheid vermelden dat ik alle
pannenkoeken die ik gegeten heb, met veel smaak heb gegeten, en dat
dat de meesten waren. Die nacht waren er geen geluiden te horen van
auto’s; wel van een knal-apparaat en de Betuwelijn, zij het in mindere
mate dan de vorige nacht.
Dag 3, dinsdag 2 augustus.
Deze dag was het eveneens stralend mooi weer. Na een stukje gevaren
te hebben kwamen we bij de laatste stuw waar aan de stroomaf-kant
een kanosteigertje was, maar waar het aan de andere kant moeilijk
instappen was vanwege een combinatie van een steile kant, en veel
brandnetels, wat op Street View slecht te zien is vanwege het
jaargetijde waarin de foto’s gemaakt zijn. Daarom droegen wij Wim’s
kano naar het instapplekje, en mijn kano direct na de stuw, waarna
Wim mijn kano op sleeptouw nam naar het instapplekje. Even verderop
dronken wij koffie op het terras van kasteel Doornenburg, waarna ons
nog de laatste maar tevens zwaarste overdraging te wachten stond:
Vanaf de Linge naar het Pannerdens Kanaal. Aangezien er hekken om
de Linge stonden, was de enige uitweg via de tuin bij het huis ernaast.
Gelukkig mochten wij met onze kano’s daar langs. Aan de andere kant
was in het inwateringskanaaltje een constructie, wat ons voor de keuze
stelde om of, behalve over de hoge steile dijk klauteren met de zware
kano’s ook nog een eind te lopen, met bovendien een moeilijke
instapplaats met grote keien, of nog veel verder sjouwen, maar geen
geklauter en bovendien een gemakkelijke instapplaats, bij de helling
van het pontje. Wij kozen voor het laatste. Het pontje is een
zogenaamde gierpont die in principe zonder schroef door de stroming
van de rivier van de éne oever naar de andere gedreven kan worden,
hoewel bij deze pont wel gebruik gemaakt wordt van een, door een
motor aangedreven schroef.
Op het Pannerdens kanaal kozen wij het eerste lege strandje, waar ik
het zweet van de overdraging afspoelde. Even later voeren wij om de
punt van de splitsing met de Waal stroomafwaarts, waar zich
avontuurlijke golven bevonden, van (aldus Wim) twee meter hoog.
Ondanks het feit dat ik geen rolmaat bij me had om deze bewering te
16
VERSLAGEN

controleren kan ik alvast wel vermelden dat deze plaats niet echt
geschikt is voor een beginnende kanovaarder. Verderop op een
strandje ontmoeten wij twee andere kanovaarders, onder wie de
ontwerper van de Noctiluca, oftewel de Sea Nick die ik van Arno
gekocht heb, en met wie wij een tijdje gepraat hebben.
Tegen het eind van de middag legden wij aan bij een camping bij het
plaatsje Oosterhout, iets voorbij Nijmegen. Wat op de satellietfoto te
zien is, maar wij op dat moment ons niet van bewust waren, is dat een
groot gedeelte van deze camping, waaronder de plaats waar wij onze
tenten hadden staan ook wel eens onder water staat. Met fietsen, die
wij voor een zacht prijsje op de camping konden huren, reden wij naar
“ Mona’s eet en drink festijn” waar wij genoten van spareribs of
varkenshaas, als ook whiskey on the rocks, maar zonder toetje.
Deze nacht geen geluiden van Betuwelijn of knal-apparaten; wel het
rustgevende geluid van de zware diesels en golfslag van de schepen.
Dag 4, woensdag 3 augustus.
Het weer was minder dan de voorgaande dagen, dus minder strand en
meer varen. Opnieuw deden wij boodschappen in het plaatsje Ochten
dat zowel vanaf de Linge als de Waal goed te voet bereikbaar is.
Verder varend begon het zachtjes te regenen wat voor wat afkoeling
zorgde. In Tiel, waar wij in een snackbar een halve haan met patat
naar binnen werkten was het weer droog, maar kregen wij van
verschillende mensen te horen dat er noodweer op komst was. Daarom
VERSLAGEN 17

esloten wij niet verder te varen naar Herwijnen, zoals wij eerst van
plan waren, maar zetten onze tentjes op vlakbij het plaatsje Opijnen.
Hier was een situatie dat achter het dijkje van waar de kribben in de
rivier staken er ook water was wat aan weerszijden in open verbinding
met de Waal staat, aan de stroomop-kant slechts bereikbaar per kano,
onder een laag bruggetje door, waar wij kampeerden. Voor de
zekerheid had ik een afdekzeil gekocht, zoals dat veel op de bouw
gebruikt wordt. Dit bevestigden wij aan één zijde met haringen in de
grond, en aan de twee hoekpunten van de andere zijde met touwen
aan een boom. De twee helften van mijn deelbare reservepeddel schuin
eronder om de achterkant wat hoger te maken als ook de zijkanten
schuin omlaag te laten vallen, zodat wij onder een afdakje konden
zitten tijdens de donderbui. Gelukkig hebben we dat echter niet echt
nodig gehad want het enige wat er kwam was een uurtje lichte
motregen.
Later die avond klaarde de lucht op en gingen wij met onze
comfortabele klapstoeltjes en een zak wijn naar het strandje. Deze
vierde en laatste nacht, was betreft geluid tevens de rustigste; het
geluid van de scheepvaart werd gedempt door het dijkje.
Dag 5, donderdag 4 augustus.
Donderdag begon met donders mooi blotekontenweer. Daarom zagen
wij af van de optie om met pijn en moeite het rondje compleet te
maken via Gorinchem en Leerdam, maar in plaats daarvan gingen wij
over op plan B, namelijk varend van strandje naar strandje. (Gelukkig
hadden wij de vorige dag bier ingeslagen) We begonnen de tocht via
het water door het idyllische landschap achter het dijkje, wat één of
twee kilometer evenwijdig loopt aan de Waal, waarna we een strandje
opzochten.
We gingen naar Bommel om de brug te zien. De nieuwe brug wel te
verstaan, oftewel de Martinus Nijhoff brug. Van de oude brug, die in
Nijhoff’s tijd nieuw was, was enkel nog de middelste pijler te zien,
hoewel op de satellietfoto die brug nog wel te zien is. Op een terrasje
namen we koffie en een tosti.
Iets voorbij Zaltbommel vonden we een watergang die evenals op de
plek waar we gekampeerd hadden een stukje evenwijdig loopt aan de
Waal en aan weerszijden daarmee in verbinding staat. Voor de
afwisseling voeren we daar door, waarna we opnieuw bij een strandje
aanlegden. Omdat de lucht toch iets begon te betrekken besloten we
het laatste stukje te varen naar Herwijnen, wat volgens het plan het
eindpunt van de kanotocht was. Wim wist dat daar een camping is
18
VERSLAGEN

waar je met de auto vlak bij het water kan komen. De campingbaas gaf
toestemming om onze kano’s daar neer te leggen om ze een poosje
later met de auto op te komen halen. Ook vertelde hij dat het de vorige
dag steeds mooi weer was geweest, maar later herinnerde hij zich
gehoord te hebben dat in Arnhem wel alles blank had gestaan.
Vanaf de camping naar de plaats waar mijn auto stond was ongeveer
10 km, dus iets meer dan anderhalf uur lopen. Het weer was drukkend
en het begon zachtjes te regenen wat voor wat afkoeling zorgde.
Tijdens deze wandeling zag Wim een merkwaardig fenomeen. Een rij
van wel meer dan 10 bomen die langs een sloot langs de dijk hadden
gestaan, was kennelijk in zijn geheel in één keer omgewaaid over de
dijk, en hadden wellicht nog enigszins het huis geraakt wat aan de
andere kant van de dijk stond, want in de boompjes voor dat huis
waren beschadigingen te zien. Inmiddels waren de toppen er uit
gezaagd zodat de weg over de dijk weer vrij was.
Pakweg een halve kilometer voordat we bij de auto waren heb ik mijn
paraplu maar in gebruik genomen, zodat ik die gelukkig niet voor niets
had meegenomen. Tijdens de rit terug naar Herwijnen dronken we een
blikje Sinas dat we gratis bij de halve haan hadden gekregen, en wat
we eigenlijk tijdens een rustpauze van de wandeling hadden willen
nemen, maar gezien de regen was daar niet van gekomen. In de regen
pakten we onze kano’s uit en laadden ze op de auto, wat later wat
irritatie gaf wegens zand tussen de ruitenwissers. Bij een Afhaalchinees
aten we nog een bord nasi of bami, en daarna reden we terug naar
Hasselt, terwijl we er over eens waren dat het een geslaagde tocht
was.
Zomerkamp 2011 TKBN
Marinus Palland
Ernst! Heb je dit gebouw ook op je fotoblad staan? Opnieuw bekijk ik
de serie foto's van gebouwen, gevels, wapenschilden en teksten en
antwoord ontkennend. Het is zoeken, links en rechts, voor en achter,
om de locatie van de onderwerpen op de foto's, en daarmede de
volgorde tijdens de route, vast te stellen. Henny meent zojuist een
wapenschild te hebben gezien en we peddelen een eind terug, weer
door een lange pijp onder de straat door, en ja, verscholen in een nauw
steegje, op de zijkant van een grachtenpand, treffen we het beeld van
de foto, dat alleen te zien is als we vooruit varend achterom kijken.
Maar we hebben reeds geconstateerd dat we deze gracht alsnog in de
omgekeerde richting zullen gaan varen en besluiten deze foto in de
VERSLAGEN 19

volgorde van de terugweg op te nemen. En als de vraag bij een foto
niet direct beantwoord kan worden gaan Arie en Bas beurtelings aan
wal en met de hulp van vriendelijke Leeuwarders komen we tot de
oplossing. Clementiene is de secretaresse van ons groepje. Een
tegeltableau op het karakteristieke pand van de Centrale Apotheek
stelt een mythologische figuur voor en de vragenstellers willen o.a.
weten wie dat is. Met de kajak lig ik langs een steigertje met een
metalen rooster. Hier kan ik uitstappen zonder bang te zijn dat ons
hondje Noeska, die op het achterdek zit, mij achterna zal lopen – zij
houdt niet van roosters – , en verdwaasd blijft zij achter. In de
apotheek staat een lange rij wachtenden voor de balie en als ik uitleg
waarvoor ik kom krijg ik voorrang. De apothekersassistente
overhandigt mij een foldertje waarin de gevraagde informatie staat.
We zijn bezig met een dagvullende puzzeltocht door het centrum van
Leeuwarden georganiseerd door Theo, die we als een veldheer vele
malen langs zien varen om de verrichtingen van zijn 'troepen' gade te
slaan, en André die met Sylvia op diverse plekken op de oever en op
bruggen opduikt en met de camera in de aanslag de gebeurtenissen
vastlegt voor het nageslacht.
Het naambord van “De goede Verwachting” kunnen we niet vinden,
hoewel Arie vooraf heeft gemeld dat hij weet waar dat schip ligt. Ook
een tweede ronde langs de schepen levert niets op. Naderhand blijkt
dat de boot weggevaren is.
Sinds vrijdag staan we op de camping Hiddema State in Hempens,
Leeuwarden. Vooraf ontvingen we informatie dat de aankomstdag
zaterdag is maar voor de vroege vogels de camping op vrijdag vanaf 2
uur open staat. Als wij, Rika en ik, op vrijdag om 3 uur arriveren zijn
we eerder één van de laatsten dan één van de eersten. Dat duidt op
een groot enthousiasme voor het zomerkamp van de TKBN. Het is voor
ons de eerste keer dat we deelnemen en kennen slechts een paar
mensen. De overige deelnemers zijn bijna allen oude bekenden van
elkaar maar door de hartelijke ontvangst voelen we ons al vrij snel
thuis.
Het veldje is wat krap en enkele tenten en een paar caravans moeten,
helaas, op andere veldjes worden geplaatst.
Het aanvankelijk mooie weer gaat 's avonds over in een druilerige
regen en ook de volgende dag is het buiig. De verwachtingen voor de
zondag, die inderdaad uitkomen, zijn nog slechter en er wordt, tijdens
de opening van het kamp door André, besloten de openingstocht te
verschuiven naar de maandag. Het veldje wordt zompig en wie geen
laarzen of klompen aan heeft komt niet zonder natte voeten aan bij het
toiletgebouwtje. Oscar moet zijn tentje verplaatsen naar een drogere
20
VERSLAGEN

plek. De grond in de voortent van Jolien en Arend verandert in een
modderbad en met behulp van vlondertjes kunnen ze nog enigszins
droog hun caravan verlaten.
Op de maandagochtend vertrekken een vijftal deelnemers naar de
Prinsentuin voor de start van de Elfstedentocht, om aan het eind van
de week terug te keren voor het resterende deel van het TKBN
zomerkamp. De gezamenlijke openingstocht voert ons, achterblijvers,
via de Nauwe Greuns en de Tijnje naar het centrum van Leeuwarden
en na een klein stukje van de Singel varen we de Potmarge in naar de
“Eatcorner” met dezelfde naam. Op het menu staat koffie met de
Jouster pof, een erg groot uitgevallen krentenbol met een vulling van
roomboter, basterdsuiker en kaneel, bijna een complete maaltijd. De
Potmarge komt uit op de Tijnje en zo varen we terug naar de camping.
Een eerste mooie kennismaking met de Leeuwarder waterwereld.
Rika heeft dit jaar nog nauwelijks gevaren en daarom varen we in onze
tweepersoons kajak. Ze voelt zich na deze eerste tocht zo goed dat we
besluiten de volgende dag de lange tocht mee te varen. Dit blijkt een
tocht met hindernissen te zijn: driemaal overdragen, ploeteren door de
krabbescheer in de Wirdumervaart en je voorttrekken en duwen door
het riet dat de doorgang over grote lengte verspert in de laatste sloot.
Onderweg, op de pauzeplek in Wirdum komt Jan Kroft met een
verrassing: hij deelt bekertjes uit, opent een fles Beerenburg en
schenkt een ieder wat in. Dan verklaart hij de reden hiervan: op deze
VERSLAGEN 21

tocht heeft hij al na 2 km de 50.000 km, afgelegd in de kano, voltooid.
Nauwgezet heeft hij alle tochten in een klein boekje genoteerd en her
en der stempels van brugwachters, sluismeester, restaurantjes, enz.
verzameld. Hier moet dus op gedronken worden en dat is aan
kanovaarders wel besteed!
's Avonds trakteert Jan Kroft nogmaals, nu met appelgebak, voor het
gehele kamp. Inmiddels is zijn boot versierd en Jan wordt op een oude,
versierde, melkkar gezet en rondgereden.
De woensdag staat als rustdag op het programma en Arie oppert het
idee om met z'n allen naar Harlingen te gaan en vanaf daar op het Wad
een boottochtje langs rustende zeehonden maken. Met een grote groep
schepen we ons onder stralend weer in op de Regina Andrea en tijdens
de twee uur durende tocht genieten we van al het moois dat de
Waddenzee biedt: hoge luchten, vergezichten, zeilboten, kleurige
vissersschepen, de veerponten die met grote snelheid langs varen, en
natuurlijk de zeehonden, rustend op de zandplaat (Het Lange Zand)
tegenover het eiland Griend. Ons schip kan er vrij dichtbij komen
zonder de dieren te verstoren.
's Avonds blijkt dat Rika een opgezette hand heeft, die zo pijnlijk is dat
we naar de spoedeisende hulp van het MCL, ca 4 km vanaf de camping,
gaan. Ze krijgt hiervoor antibiotica en mocht de pijn niet binnen twee
dagen verminderen dan moeten we onmiddellijk terugkomen. De
volgende dag is de puzzeltocht die hiervoor beschreven is. Rika kan
vanwege haar pijnlijke hand niet mee en de nacht erop neemt de pijn
22
VERSLAGEN

nog verder toe en de zwelling wordt groter, zodat we 's ochtends
opnieuw naar de spoedeisende hulp gaan, waar na bloedonderzoek
Rika meteen wordt opgenomen en 's avonds geopereerd. Het
zomerkamp loopt voor ons anders dan gedacht. Noeska wordt nog
dezelfde avond door Arno opgehaald, waardoor ik wat vrijer ben in
mijn doen en laten.
Zaterdag is wisseldag en zijn er geen tochten gepland. Henny en ik
gaan de lange tocht van vrijdag varen, richting Dokkum over de Lang
Deel en de Oud Deel tot het Miedemerdiep. Maar voor we het diep
invaren moeten we een paar honderd meter rechtdoor tot de betonnen
brug, waar in eerst instantie niets bijzonders aan te zien is. Pas als we
dichtbij zijn komt een glinstering vanaf de zijkanten en opeens
herkennen we blauwe tegeltjes met foto's. De noordelijke zijde van de
brug is helemaal volgeplakt met dit soort tegeltjes en een kunstenaar
heeft uit de vele blauwschakeringen van de foto's silhouetten van
schaatsenrijders gevormd, een knappe prestatie! Het ziet er ook
puntgaaf uit.
Over de Dokkumer Ee komen we Leeuwarden binnen en varen nog een
rondje over de Singel, langs de Prinsentuin. De Elfstedentocht is dan al
gearriveerd en we worden aangeschoten door andere kajakkers: “Zijn
we nu pas binnen? Misschien is er nog wat te eten en heel misschien
kunnen we nog een stempel halen”. Dat is voor ons niet nodig. De
terugweg gaat via de Potmarge en vlak na de ingang zit daar een
visser die we deze week al een paar maal gezien hebben op dezelfde
plek. Hij herkent ons ook en roept: “U had daar toch een hondje op het
achterdek?”
Op de camping heeft de wisseling plaatsgevonden, er staan meer
mensen op de verspreide veldjes en het is daardoor lastiger om alle
deelnemers te leren kennen. De volgende ochtend vindt een herhaling
van de tocht van maandag plaats. Na het ziekenhuisbezoek vaar ik in
tegengestelde richting en bijna gelijktijdig kom ik met de groep bij de
“Eatcorner” aan. Het weer is wat beter geworden en 's avonds kan
eindelijk het kampvuur aan.
De lange tocht op maandag gaat via de grote, maar op dat moment
zeer rustige en goed bevaarbare, kanalen naar de Alde Feanen, waar
we toestemming krijgen om te pauzeren bij een groepsaccomodatie
aan de Langesleat. Over de mooie Saiter Petten en de Holstmar varen
we vervolgens naar de Mearnewei, daarbij het Margrietkanaal schuin
overstekend en gaan naar Wergea, waar we, pauzerend, de
deelnemers van de korte tocht aan zien komen.
Het is vandaar een kort stukje naar de camping.
VERSLAGEN 23

Voor de dinsdag staat een tocht door de Alde Feanen op het
programma, maar omdat die dag daar een wedstrijd van het
skûtsjesilen aan de gang is en daardoor parkeerproblemen te
verwachten zijn wordt, op advies van Adriaan voor de lange tocht
uitgeweken naar een rondje Akkrum-Grouw. Arie wil, na afloop van de
mooie en zonnige tocht een terrasje pikkend, in z'n biertje happen en
ziet niet dat een ander wezen hetzelfde plan heeft. De wespensteek
verandert het aangezicht van Arie voor een aantal dagen.
De Vroege Vogeltocht is, op verzoek van alle deelnemers verschoven
van de donderdag naar de als rustdag geplande woensdag en de
nachttocht op de dinsdagavond komt te vervallen.
Vijf uur 's ochtends zijn alle deelnemers op het water, het is dan
schemerig, en vertrekken we achter een racende Theo aan naar de Nije
Wielen. De overschuivende bewolking verhindert een mooie
zonsopkomst, zo nu en dan kleurt de hemel een beetje in het
ochtendrood. Op de terugweg verklaart Theo de rustdag voor geopend
en de daad bij het woord voegend is z'n tempo nu zo laag dat het te
moeilijk wordt in groepsverband te blijven varen. Terug op de camping
bakken Jan, May en Theo voor alle vroege vogels spek met eieren voor
het ontbijt.
Samen met Lucas ga ik die dag de route van de puzzeltocht nog eens
varen. Gezeten op de houten blokken nabij de Waag aan de
Nieuwestad, waar ook een uitstappunt is, bekijken we al etend de
gezellige drukte van het winkelende publiek, waaronder we ook diverse
TKBN-ers herkennen.
Op Donderdagochtend kan ik Rika uit het ziekenhuis ophalen. 's
Middags vaar ik in m'n eentje de route van de lange tocht naar de Alde
Feanen, maar dan in tegengestelde richting, gok ik. Mijn gok is
verkeerd, ik kom geen TKBN-ers tegen, ik vaar door naar Eernewoude
en gezeten op een terras kijk ik een tijdje naar de drukte van,
hoofdzakelijk, motorbootjes op het water. Er is redelijk wat wind en
terugvarend zie ik dat op de meertjes en bredere vaarten druk wordt
gezeild. Een 'parlevinker' vaart langs met ijs en paling, zijn komst
aankondigend met een ouderwetse bel. Zodra ik de Alde Feanen
verlaat is het meteen rustig op het water en vlak na de groep kom ik
terug op de camping.
De volgende dag rijden de tochtdeelnemers eerst naar Eernewoude om
daar een route door de mooie Alde Feanen te gaan varen. Zelf ga ik
met Rika een bezoekje brengen aan het centrum van Leeuwarden, ze
heeft te weinig beleefd van het kampgebeuren. Een gezamenlijke
pannenkoekenmaaltijd in de schuur van boer Pieter besluit het kamp,
waarna Bas namens de alle deelnemers het woord voert en de
24
VERSLAGEN

organisatie in de cadeaus zet.
Door het gebeuren met Rika heb ik tijdens het zomerkamp door het
medeleven en de belangstelling een familie-gevoel ervaren. Dank aan
de organisatie, en in het bijzonder André, die op een ontspannen wijze
en met z'n relativerende houding voor het soepele verloop van het
kamp zorgde. Ook dank aan de vaarleiders Theo, Edwin en Arjan.
Kunnen we ons al vast aanmelden voor volgend jaar?
Ernst Noordhuis
VERSLAGEN 25

Rondje Zwartsluis-Blokzijl
36,2 Kilometer zei Ton na afloop van een rondje De Wieden buitenom.
Op het terras van De Waterlelie meldde hij al dat onze gemiddelde
vaarsnelheid tot dan 6,7 km bedroeg en dat zal de laatste 5 Km niet
hoger zijn geworden. De zegeningen van het GPS.
Zaterdag 13 augustus. Hoogtij vakantie in onze regio. Als we om 09.30
uur de Beulaker opvaren is deze uitgestorven. Het zal wel aan het
tijdstip liggen. Prachtig kanoweer: weinig wind, geen zon en een
temperatuur van een graad of 17. De Kleine Beulaker, de Vaartsloot,
de Walengracht, hé…..er staan 3 wielrijders bij het pontje van Jonen,
leven in de brouwerij. Het Giethoornse meer, het Noorderdiep,
warempel een motorbootje.
Pas bij de sluis in Blokzijl is er wat activiteit. Een volle bak. We kletsen
met jachtopvarenden en hebben volop aandacht van het terras aan de
sluis. De eerste 9 Km zitten er op, tied veur ’n pafke. Geen rokers dus
genieten we van onze meegenomen koffie, broodjes en soep. We, dat
zijn: Ton uit Hardenberg, Martin uit Amsterdam, Ernst uit Wijhe en Bert
uit Zwolle. Ik bevind mij in gezelschap van lange-afstandsvaarders. Na
onze vroege lunch en wat vruchteloos gehengel naar de gezonken
beker van Martins thermosfles varen we de haven uit, nagezwaaid door
het vrouwtje van Blokzijl, een glimmend gepoetste bronzen schone
nabij de hoogwaterdeuren van de Blokzijlse havenkom. Afgezien van
de passage van een klein konvooi motorjachten was het stil op het
Vollenhover- en Kadoelermeer. Waar lag dat toch aan? Was men
26
VERSLAGEN

uitgekeken op het regenachtige weer van de laatste weken en
uitgeweken naar zonniger oorden? Wij konden er weinig aan
veranderen, vier peddelaars zetten ook weinig zoden aan de NOpolderdijk.
Rond de klok van 13.00 bereikten we de volgende
stopplaats bij de Kadoelerbrug, daar waar het Zwartemeer begint. Ton,
onze metgezel uit Hardenberg, vertelt gepassioneerd over zijn vele
ervaringen met zeevaren, reddingen, zwembadtrainingen en dan te
bedenken dat hij op 64 jarige leeftijd pas echt begonnen is met
kanovaren. Een nijver baasje, ook via internet te volgen op
www.watertononline.nl. Over het Zwartemeer, langs het vogeleiland
naar het Zwartewater. Ook hier maar een enkel bootje, zelfs ter hoogte
van Genemuiden geen plagende Genemuider jeugd in racende
speedbootjes en dus was de eerstvolgende hindernis de sluis naar de
Arembergergracht.
27 Km meldde Ton en daar Zwartsluis karig is met uitstapplaatsen nog
even door naar De Waterlelie in Belt-Schutsloot, de vertrouwde
stopplaats voor peddelaars. Ook de laatste oversteek over de Belter-
en Beulakerwijde gaf geen verandering in het beeld dat ons al de hele
dag begeleidde: opvallend stil, zeg maar gerust: uitgestorven.
Ongeveer 17.00 uur waren wij weer daar waar we gestart waren, bij
het bezoekerscentrum van Natuurmonumenten bij Sint Jansklooster.
Het was een mooie tocht!
Bert Klerk.
VERSLAGEN 27

Sault Brenaz
Afgelopen zomervakantie waren wij met ons gezin (Arno, Annet, Ties
en Marije) anderhalve week op vakantie in Sault Brenaz. Voor veel
kanovaarders, die ook wildwater varen, is Sault Brenaz een begrip.
Juist omdat het er zo leuk is, ook als je geen wildwater vaart, zal ik in
dit stukje uitleggen wat er te doen en te zien is. Wie weet word je zo
enthousiast dat je er op een volgende vakantie een aantal dagen wilt
doorbrengen.
Sault Brenaz is een plaatsje aan de Rhône in Frankrijk ter hoogte van
Lyon. Het ligt grof gezegd tussen Lyon, Bourg en Bresse en Chambery
vlakbij de N75. Op de camping “Isle de la Serre” (geopend van april tot
november) ligt een wildwaterbaan, die loopt vanaf een kanaal naar de
Rhône. Je kunt vanaf je kampeerplaats uitkijken over de baan (zie
foto). Het gebied rondom de wildwaterbaan lijkt net een park, leuk om
rond te lopen en om te kijken wat er allemaal in het water
ronddobbert.
Op de baan wordt het meest aan hydrospeed gedaan. Je gaat dan met
een soort drijver in je handen en flippers aan je voeten door de
wildwaterbaan Het lijkt het gemakkelijkst, maar er gaan genoeg
(onervaren) mensen om. Marije heeft dit twee dagen gedaan, zie foto.
Naast hydrospeed wordt er veel gekanoëd en geraft, waar wij ons dan
ook mee bezig gehouden hebben. Toen wij er waren was er ook een
trainingskamp van de “top” van Engeland. Erg leuk is het om de
28
VERSLAGEN

trainingen te zien waarbij jonge kinderen ogenschijnlijk gemakkelijk in
slalomkano’s allerlei oefeningen doen.
In juli worden er allerlei Franse kinderkampen gehouden op de
camping. Dan is het erg vol en het sanitair is dan niet altijd schoon. Wij
waren er in augustus, er zijn dan geen kinderkampen en is het schoon
en een oase van rust!
Wij bespreken de camping nooit, er is altijd wel een plaatsje, dit jaar
was er keuze genoeg en…..het was er zomer!!! Gelukkig kun je aan het
eind van de wildwaterbaan in de Rhône zwemmen (is daar haast geen
stroming) zodat je niet oververhit raakt. Waterschoentjes zijn wel aan
te raden i.v.m. de stenen die daar liggen.
Voor de kinderen: er is een hele leuke speeltuin midden op het terrein
en ’s avonds, als de pompen van de wildwaterbaan uit gaan, gaat de
waterstand flink omlaag en kun je proberen een visje te vangen. Een
veilige zwemplek voor kinderen is in een plaatsje verderop “Serrières
de Briord” bij “Le Point Vert”, een strand aan de Rhône.
Hopelijk heb je zo een goed beeld van onze leuke vakantieplek, die we
eens in de zoveel jaar aandoen. Oh ja, er zijn tegenwoordig ook
tent(huisjes)en te huur op de camping. Zie www.espaceeauvive.fr
Annet van der Veen
VERSLAGEN 29

Zeeweekend – 2011 – Callantsoog
Dit jaar het laatste weekend van augustus en dat past nog net in mijn
planning voor de vakantie. Callantsoog wordt dit jaar de afsluiting. En
als je dan in een heet Frankrijk je vakantie hebt doorgebracht en je
berichten uit Nederland krijgt dat het weerbeeld niet al te best is vraag
je je af hoe het op De Nollen zal zijn. Bij de receptie meldt men al dat
we niet op het
gereserveerde terreintje
staan in verband met
gesteldheid van het terrein.
Maar het ons aangeboden
terrein is op enkele plassen
na droog. Alie hoort tot haar
schrik dat we het zesde stel
van De Peddelaars zijn en zij
had gehoopt dat gezien het
tijdstip, zo rond half vier, ze
wel bij de eersten zou zijn.
En dan begint het weekend
met een plekje zoeken voor
de caravan en het begroeten
van de al aanwezige
Peddelaars. En wat
belangrijk is, het is droog.
Dat blijft het tot de volgende
dag na de koffie en de
boterhammetjes, die nog
heerlijk in het zonnetje
kunnen worden genuttigd.
Daarna, als we naar het
strand gaan, trek de blauwe
lucht langzaam dicht en eenmaal op het strand wordt het steeds
donkerder en steekt er ook een redelijk sterke wind op. Willem(van
Annelies) die zijn zeedoop, en wat we later hoorden, zelfs zijn
waterdoop in een éénpersoons zou krijgen moest door wind en even
later regen wachten op beter weer, morgen was er weer een
mogelijkheid. Zelf zocht ik met net aangekomen bezoekende familie
door de regen het droge strandpaviljoen op, weldra gevolgd door de
familie Langevoort. Het verblijf daar heeft bijna twee uur geduurd en
ondertussen maar een pannenkoek genuttigd. Er was weinig animo
meer om op het strand te blijven en iedereen keerde terug naar de
camping. Daar gingen we over tot het opstoken van de vuren voor de
traditionele barbecue. Dat werd door de niet al te grote groep, zo’n
30
VERSLAGEN

dikke twintig aanwezigen, een knusse kring en een gezellige bezigheid.
Na koffie en afwas werd er tot de duisternis al was ingevallen nog
heftig doorgepraat, maar zo tegen tien uur dwong de koude ook tot het
afbreken van de laatste gesprekken, die door gasten van Tatjana in het
Engels gevoerd werden. Zondagmorgen zo tegen een uur of negen
begon de zon de duistere wolken te verdrijven en heerlijk in het
zonnetje dronken we weer samen onze koffie en daarna allemaal op
naar het strand. Het bleef koud maar de zon geeft toch een warm
gevoel. Alle meegebrachte boten kwamen op het water en Willem,
onder coaching van Arno, in de boot en Wim, als ridder te voet,
slaagde er in om geen extra nat pak op te lopen. En dus slaagde zijn
eerst vaarpoging met glans en Annelies beloofde hem om zijn
overbelaste armspieren ‘s avonds eens een lekkere massagebeurt te
geven. Uiteindelijk dwong een regenbui ons ook nu weer om het strand
te verlaten. Na nog een heerlijk patatje op het dorpsplein besloot het
verblijf in Callantsoog en er restte nog het opruimen en afbreken op de
camping en de terugreis naar Zwolle. Onze vakantie kreeg zo een
waardig besluit en ik bedank alle aanwezige Peddelaars voor het super
gezellige zeeweekend..
Klaas Loots
VERSLAGEN 31

Een nieuwe Kayak
In de vorige Peddelpraat is een foto van mij te zien in mijn nieuwe
kayak. Ik zal nu het verhaal vertellen hoe ik tot juist deze kajak
gekomen ben. Eind jaren negentig van de vorige eeuw was er een
teambuildings uitje van mijn toenmalige werkgever Sykes in
Amsterdam in het Larser Bos bij Lelystad. Onderdeel van de mogelijke
activiteiten was het varen met een kajak. Het waren oude wildwater
afvaartboten. Eenmaal in zo'n ding wist ik het zeker. Ik wil ook weer
een kajak. In mijn studententijd was ik een paar jaar lid geweest van
de studentenkanovereniging Levitas.
Een paar jaar en twee werkgevers later werd ik door een collega
gewezen op een artikel uit Seakayaker Magazine waar twee kayaks uit
Oostgroenland besproken werden, met tekeningen. Het was een artkel
van de Amerikaan Harvey Golden, die een dikke honderd kayaks in
musea in Europa, Amerika en Groenland opgemeten heeft en een
kleine dertig nabouwde. Kijk maar eens op het Internet, hij heeft een
uitgebreide site en er zijn leuke filmtjes op You Tube te vinden. Het
waren twee kayaks uit het Museon in DenHaag. Ze waren verzameld
door Dr. Nico Tinbergen, de Nobelprijswinnaar in de Biologie, die in
1932/33 in het tweede Arctische jaar een jaar lang naar de vogeltjes
gekeken heeft in Oostgroenland. Een ervan was speciaal gebouwd voor
Nico. Dat wekte mijn interesse, in mijn Levitastijd heb ik eens een
rondleiding gehad in het Rijksmuseum van Dr Gerti Nooter, die 35 jaar
na Nico Tinbergen in Oostgroenland geweest was. Dr Nooter vertelde
toen dat een westerling nooit in een echte Groenlandse kayak zou
kunnen varen. Maar deze was speciaal aangepast voor een westerling!
Harvey Golden prees de manier waarop het ontwerp aangepast was.
Intussen had ik bij de Slegte een populair verslag van Tinbergen over
zijn expeditie in Groenland gevonden. Eskimoland was de titel, uit
1934. Hij beschrijft hierin ook de bouw van zijn kayak. De zin dat de
boot wat te traag was daar heb ik over heen gelezen. Een uitgebreide
speurtocht in de bibliotheek van het Rijksmuseum voor Volkenkunde
leverde de kennis op van enkele details die niet duidelijk waren op de
tekeningen van Harvey Golden. Ik kon gaan bouwen!
Voor de huid had ik een mooie kwaliteit katoen gevonden, een soort
kaasdoek. Ik smeerde dat in met lijnolie en gewone buitenverf. Ik kon
varen! Erg ruim bleek de kajak niet te zijn, ik moest mijn kniebanden
oprekken om er in te kunnen. In het begin voer ik op de AA in de
AAlanden, later ook in de stadsgrachten. Bij het instappen is het nog
wel eens misgegaan, haalde ik een nat pak. Na twee seizoenen bleek
de huid verrot, maar wat erger was, een van de dekbalkwegers had
32
KANOWEETJES

een rotte plek direct achter de kuip. Ik heb er toen een nieuw stukje
ingelijmd. Helemaal goed is dat niet gegaan, de kajak is toen zo scheef
als een banaan geworden. Intussen had ik The Aleutian Kayak van
Wolfgang Brinck gelezen. Deze wist te vertellen dat het niet erg was als
een kayak niet symmetrisch was als je de kielbalk er maar recht onder
monteerde. Ik heb er ook nooit last van gehad, ondanks de scheve
schaats ging ik gewoon rechtuit. Ik wist toen wel dat er een tweede
kayak moest komen om altijd te kunnen varen, de huid van katoen
heeft nu eenmaal een beperkte levensduur. Vorig jaar heb ik voor het
eerst meegedaan aan de bloesemtocht en het heen en weerommetje
naar Hasselt. Wat ik vermoedde tijdens de bloesemtocht, namelijk dat
mijn kajak, ondanks zijn totale lengte, langzamer was dan de andere
kajaks werd bevestigd tijdens het heen en weerommetje. Bij het
herlezen van het stukje van Tinbergen las ik dat de boot wel wat
langzamer uitviel dan de andere kajaks, dat ik daar geen aandacht aan
besteed had...
Een nieuwe kajak dus.
Zij moest sneller zijn dan mijn oude, en er moest iets meer ruimte
onder het voordek zijn voor voeten en benen. Nu zijn er minsten twee
manieren om aan een ontwerp voor huid op een houtenframe kajak te
komen. Een, je kunt uitgaan van je eigen lichaamsmaten en dan via
een aantal metingen komen tot een kayak die als een maatpak past.
Dit heeft als nadeel dat je je dan beperkt tot een type Groenlandse
kayak, er zijn er wel twaalf of dertien! Inmiddels had ik het boek
Kayaks of Greenland van Harvey Golden met wel 103 tekeningen. En
dan kun je een model uitzoeken van een originele Inuit kayak, en
dan ,kijken of je een model kunt vinden dat aan je eisen voldoet en
bruikbaar wordt met minimale aanpassingen. Ik had besprekingen
gelezen van de Anas Acuta, een fijne boot, maar wat langzamer. Dit is
het type waarvoor er een systeem van lichaamsmaten bestaat. Een
bespreking van de black pearl ben ik het blaadje van Arend Bloem
tegengekomen. Ook weer dat zinnetje van iets langzamer... Dit is een
iets aangepaste Oostgroenlander. Ik zocht dus een boot met een
grotere effectieve waterlijnlengte. Uit een boek van Nick Shade The
Strip-Build Seakayak heb ik begrepen dat een holle waterlijn in voor-
en achterschip de effectieve waterlijn verkort. Daarom is mijn kayak
dus wat langzamer...
Een tijd van bladeren door allerlei boeken was aangebroken. Op de
vereniging heb ik al eens bewonderend gekeken naar de groenlander.
Ik heb tekeningen van een stuk of wat van dit type. Ik besloot voor de
langste (en dus smalste) te gaan. Deze boot, een model uit een
museum in Schotland museumnummer E102, is 44 centimeter breed.
KANOWEETJES 33

Ik heb twee plankjes gepakt en die naast mijn heupen gehouden en de
afstand opgemeten. Ik pas er tussen. Harvey Golden, die er ook een
nagebouwd heeft is er erg lovend over. Uit de tekening bleek er wat
meer ruimte voor benen en voeten te zijn. Toen ik ook nog ergens las
dat de Groenlander een snelle boot was heb ik de keuze gemaakt. Deze
zou het worden. Inmiddels had ik zekerheid gekregen over een nieuw
appartement in de Doas. In de herfst van vorig jaar zou ik erin kunnen,
maar ik kon nog niets doen. In de tuin van mijn oude flat ben ik
begonnen met de bouw van de nieuwe boot. Daarover de volgende
keer meer.
34
Henk ten Hoeve
KANOWEETJES

Jeu de boules
Mijn buurman is overleden, twee jaar geleden overigens al. Tja, die
dingen gebeuren nu eenmaal. In een behuizing waarin ik verkeer komt
dat alleen wat frequenter voor. Tot z'n nalatenschap behoorde ook een
setje stalen "jeu de boule ballen". Aangezien ik als boodschappenjongen
voor z'n weduwe optreed lagen die opeens als tegenprestatie bij
mij op de deurmat. En daarmee moet je dan wat gaan doen. Je kunt
wel een tijdje veinzen dat je daar druk mee bezig bent, maar dat komt
nu eenmaal altijd uit. Ongelukkigerwijs valt de clubavond van de
vereniging samen met die van de peddelaars. En dan sta je in
tweestrijd. Of koffiedrinken bij jullie, of wat lichaamsbeweging nemen
bij de boulers. Uit m'n afwezigheid bij jullie blijkt dat ik voor de boulers
heb gekozen, voorlopig.
Nu iets over het spel zelf.
De banen van de club liggen in Stadshagen. Het ledental van de
vereniging is bescheiden. De leeftijden lopen daarbij uiteen van
middelbaar tot gevorderd. Een setje ballen bestaat uit drie stuks. Er
zijn setjes van verschillende gewichtsklassen. De regels van het spel
zijn eenvoudig, maar de uitvoering daarvan vereist, evenals bij de
kanoërs, vaardigheid.
Je speelt met één tegen één, twee tegen twee, of maximaal drie tegen
drie. In dat laatste geval wordt er met twee in plaats van drie ballen
per persoon gespeeld. Maximaal liggen er dus twaalf ballen in het veld.
Elk setje ballen heeft z'n eigen merktekens. Men begint met het
trekken van een cirkel. Van daaruit wordt de "but"(buut), een klein
gekleurd houten balletje, het veld in geworpen, dat minimaal op zes en
maximaal op tien meter van de cirkel verwijderd moet liggen.
Dan probeert ieder op z'n beurt vanuit de cirkel z'n ballen zo dicht
mogelijk bij de "but" te werpen. De kunst is daarbij de ballen van de
tegenpartij weg te schieten of op z'n minst te verhinderen, zodat die
van jezelf en van je partner(s) gunstiger komen te liggen. Zijn alle
ballen geworpen dan wordt met een meetlint gemeten van welke partij
de ballen het dichtst bij de "but" liggen.
Daarbij kunnen al dan niet verhitte discussies ontstaan, want aan de
dichtst bij de "but" liggende ballen wordt één punt toegekend. Per
partij kunnen dat zo meerdere punten zijn. De partij die het eerst
dertien punten heeft behaald heeft de wedstrijd gewonnen.
Dit zijn zo in grote lijnen de regels.
De meeste verenigingen zijn aangesloten bij "De Nederlandse jeu de
boules bond".
Erg opwindend lijkt dit niet allemaal, maar toch kunnen de emoties
daarbij afhankelijk van de aard van de deelnemers oplopen.
Klaas Jalving
PEDDELVARIA
35

Correspondentie over het Wasknijperspel
Hallo Arno,
Eens was ik lid van “De Peddelaars”.
Als ik dan foto’s zie krijg, ik zo weer zin om meer te gaan varen. In
verenigingsverband doe je dat toch meer dan als particulier.
Mieny en ik zijn net terug van een vakantie in Mecklenburg-
Vorpommeren in Noord-Duitsland. Ik heb daar lekker kunnen varen.
Maar nu mijn probleem …..
We hebben bij de Peddelaars dacht ik ooit een spel gedaan, HET
WASKNIJPERSPEL zal ik het maar noemen.
Het ging ongeveer zo: Er waren wasknijpers verstopt langs de
waterkant, en die moest je opzoeken, er was ook iets met kleuren en
getallen en aantal punten verzamelen. Nou ja je ziet wel ik ben het
goede spoor bijster. Ik wil dat spel gaan doen op een familiereünie,
maar dan moet het wel goed lopen natuurlijk.
Kun jij mij helpen aan de spelregels?
Bij voorbaat dank,
Fokko Offringa
Westerbork
Toen Fokko Offringa (bekend bij de oudere leden) gegevens zocht over
een wasknijperspel (wat we ooit op 2e Paasdag deden in de Zwolse
stadsgrachten) en via de site bij mij terecht kwam, vroeg ik hem of hij
'zijn frustratie' nog had. Na wat verwarring -hij dacht dat ik in zijn
privé-leven geïnteresseerd was (..) maakte ik hem duidelijk dat ik me
herinnerde dat zijn kano zo heette..
Arno Siemann
Hallo Arno,
Ik heb die groene kano nog steeds, hij zat altijd als gegoten, de Brewie
toerist. Het was toen mode om je kano een naam te geven, vandaar
"Mijn frustratie". De kuip werd te klein om makkelijk in en uit te
stappen. Je kunt ook zeggen ik werd te oud en te stram, maar dat wil
je niet zo maar toegeven.
Hoe kwam ik aan een andere kano?
Wij kampeerden in 2007 in Malente aan de Schwerin in Mecklenburg-
Vorpommeren, Noord Duitsland. We hadden fietsen en mijn groene
kano mee. Als Mieny dan wat ging lezen of tekenen, ging ik even
36 PEDDELVARIA

kanovaren. Soms gingen we samen fietsen.
In 2008 gingen we weer naar dezelfde camping, weer met fietsen maar
zonder kano. We zouden méér gaan fietsen. Ik werd gaandeweg de
vakantie chagrijniger omdat je wel op een kanocamping staat, maar
zonder eigen boot, dat is de kat op het spek binden. Ik ging naar een
kanoverhuurder in de buurt maar die had alleen maar Canadezen, alle
kajaks waren weg. Wat gepraat over een boot met een iets grotere
kuip .... hij had er toevallig net een ingeruild. Die mocht ik wel
proberen. Die boot heb ik gekocht (kaal, zonder peddel en spatzeil). Ik
heb de hele week kunnen varen met een van hem geleende peddel en
zwemvest. De verkoper sprak bij de overdracht de woorden: "Du hast
kein Kano gekauft, du hast ein Lettmann".
Dit is de Lettmann maxi met een kuip waar je zo in kunt springen. Met
een roer, lekker relaxed varen dus. Zeilen met de paraplu gaat ook
heel lekker.
Groeten Fokko
PS
Als je een verhaaltje moet hebben voor het Peddelnieuws mag je dit
wel gebruiken Wat ik ook doe is zonnepaneel-varen met de canadees.
(zonnepaneel + accu + elektromotor). Maar dat is bijna vloeken in de
kerk van kanovaarders natuurlijk.
Hallo Fokko,
Wat ik me van het wasknijperspel nog herinner:
• Er waren –zeg- 8 wasknijpers her en der verstopt, en er waren
dan 8 verschillende kleuren papier.
• Elke knijper bevatte dan 8 stukjes papier, ca 5 * 10 cm2, met
op elk papiertje een nummer, van 1 t/m 8.
• Iedereen moest dan de cijfers 1 t/m 8 verzamelen in
verschillende kleuren. (dus niet meer dan 8 deelnemers, anders
lukt het nooit.)
• Spelregel; niet meer dan 1 stukje papier meenemen!
• Terugvaren en nummer wisselen mag wel.
Succes,
Hartelijke groet,
Arno
PEDDELVARIA
37

Wie heeft er nog foto’s?
In het vorige Peddelnieuws heeft onderstaand stukje al gestaan. Daar
zijn twee reacties op gekomen. We hebben al oude foto’s en dia’s
gekregen. Erg leuk!
In augustus wil ik graag beginnen met het maken van het fotoboek,
zodat het voor de herfstvakantie klaar is. Ik hoop dus op nog meer
reacties, zodat het een mooie verzameling wordt. Dus kijk nog even bij
jezelf in de fotomappen. Ook als foto’s in een album geplakt zijn, zijn
die van harte welkom. Ik maak er dan een foto van, zodat ze niet uit
het fotoboek hoeven.
Van de afgelopen 30 jaar dat wij met
de vereniging op herfstvakantie gaan,
wil ik graag een fotoboek maken.
Binnen de vereniging zijn vast nog
leuke foto’s van de beginperiode.
Algemene foto’s, groepsfoto’s, foto’s
van ons gezin/individuele gezinsleden.
Ook oude foto’s van andere
gelegenheden waar iemand uit onze
familie op staat zijn natuurlijk van
harte welkom.
Wie kan mij aan materiaal helpen om
het fotoboek mee samen te stellen?
De foto’s kunnen worden gemaild, via
een cd’tje worden aangeleverd, maar
ook in een enveloppe zodat ik ze in
kan scannen (waarna ze uiteraard
weer netjes retour gaan).
Op dinsdagavond ben ik meestal wel
op de vereniging.
Ditzelfde wil ik ook doen van 30 jaar zee- en
brandingvaren. Dus ook foto’s hiervan zijn van
harte welkom. Wanneer een en ander klaar is, zal
ik het op dvd zetten. Belangstellenden kunnen
hier een kopie van krijgen of er kunnen, na
inzage, meerdere boeken tegelijk worden besteld
(dit tegen kostprijs).
Wim Langevoort
Salviaweg 2
8042 CM Zwolle
38 PEDDELVARIA

BESTUUR

Activiteitenkalender 2011 (resterend)
Datum Activiteit
Za, 13 augustus Ronde Zwartsluis – Blokzijl (35 km)
27–28 augustus Zeeweekend (+ dagotcht langs de kust?)
10-11 september Afsluitend Weekend Bolsward
Zo, 25 september Veluwerally
Di, 27 september Laatste clubavond
Za, 1 oktober Doedag
Zo, 2 oktober Herfsttocht, Dinkel
22-29 oktober
Za, 12 november Gezellige Avond
Za, 19 november Sinterklaas inhalen
Herfstvakantie Ardennen – Annemarie – België;
let op: afwijkend van de landelijke indeling!
Zo, 11 december Oliebollentocht – Linde
Voor detailinformatie van komende tochten: zie elders in dit Peddelnieuws of de
komende uitgaven. Zie ook: www.kvdepeddelaars.nl
Opgave via:
• De lijst in de kanoloods, òf
• vaarcommissie@kvdepeddelaars.nl,
òf
• telefonisch bij het aangegeven toercommissielid:
• (zie voor de telefoonnummers de binnenzijde van deze pagina)