Nr. 4-2011 - Welkom op de site van Kanovereniging de Peddelaars

Een nieuwe Kayak
In de vorige Peddelpraat is een foto van mij te zien in mijn nieuwe
kayak. Ik zal nu het verhaal vertellen hoe ik tot juist deze kajak
gekomen ben. Eind jaren negentig van de vorige eeuw was er een
teambuildings uitje van mijn toenmalige werkgever Sykes in
Amsterdam in het Larser Bos bij Lelystad. Onderdeel van de mogelijke
activiteiten was het varen met een kajak. Het waren oude wildwater
afvaartboten. Eenmaal in zo'n ding wist ik het zeker. Ik wil ook weer
een kajak. In mijn studententijd was ik een paar jaar lid geweest van
de studentenkanovereniging Levitas.
Een paar jaar en twee werkgevers later werd ik door een collega
gewezen op een artikel uit Seakayaker Magazine waar twee kayaks uit
Oostgroenland besproken werden, met tekeningen. Het was een artkel
van de Amerikaan Harvey Golden, die een dikke honderd kayaks in
musea in Europa, Amerika en Groenland opgemeten heeft en een
kleine dertig nabouwde. Kijk maar eens op het Internet, hij heeft een
uitgebreide site en er zijn leuke filmtjes op You Tube te vinden. Het
waren twee kayaks uit het Museon in DenHaag. Ze waren verzameld
door Dr. Nico Tinbergen, de Nobelprijswinnaar in de Biologie, die in
1932/33 in het tweede Arctische jaar een jaar lang naar de vogeltjes
gekeken heeft in Oostgroenland. Een ervan was speciaal gebouwd voor
Nico. Dat wekte mijn interesse, in mijn Levitastijd heb ik eens een
rondleiding gehad in het Rijksmuseum van Dr Gerti Nooter, die 35 jaar
na Nico Tinbergen in Oostgroenland geweest was. Dr Nooter vertelde
toen dat een westerling nooit in een echte Groenlandse kayak zou
kunnen varen. Maar deze was speciaal aangepast voor een westerling!
Harvey Golden prees de manier waarop het ontwerp aangepast was.
Intussen had ik bij de Slegte een populair verslag van Tinbergen over
zijn expeditie in Groenland gevonden. Eskimoland was de titel, uit
1934. Hij beschrijft hierin ook de bouw van zijn kayak. De zin dat de
boot wat te traag was daar heb ik over heen gelezen. Een uitgebreide
speurtocht in de bibliotheek van het Rijksmuseum voor Volkenkunde
leverde de kennis op van enkele details die niet duidelijk waren op de
tekeningen van Harvey Golden. Ik kon gaan bouwen!
Voor de huid had ik een mooie kwaliteit katoen gevonden, een soort
kaasdoek. Ik smeerde dat in met lijnolie en gewone buitenverf. Ik kon
varen! Erg ruim bleek de kajak niet te zijn, ik moest mijn kniebanden
oprekken om er in te kunnen. In het begin voer ik op de AA in de
AAlanden, later ook in de stadsgrachten. Bij het instappen is het nog
wel eens misgegaan, haalde ik een nat pak. Na twee seizoenen bleek
de huid verrot, maar wat erger was, een van de dekbalkwegers had
32
KANOWEETJES