Nr. 4-2011 - Welkom op de site van Kanovereniging de Peddelaars

Vooraf zou ik willen zeggen dat deze tocht alleen aan te raden is voor
ervaren kajakkers, die bereid zijn enig risico te nemen, en die niet te
lui zijn om een paar keer enkele honderden meters met een zwaar
beladen kano over te dragen door struiken, over prikkeldraad en een
hoge dijk. Hoewel wij er zelf geen hadden, is een kanokarretje aan te
bevelen.
Dag 1, zondag 31 juli 2011
Vooraf had ik op Street View een geschikt instapplekje gevonden bij
een gemaaltje iets ten westen van Gellicum, maar op de waterkaart
bleek een kanosteigertje te staan aan de Veerdam, enkele honderden
meters ten noorden van de brug, tegenover het dorpje Rhenoy. Vanaf
daar konden wij de eerste uren rustig stroomopwaarts voortpeddelen,
slechts gehinderd door wat korte golfjes van een enkel bootje, die over
de rand van de kano naar binnen kabbelden, althans bij mij, want Wim
had zijn spatzeil om.
Ten noordoosten van Geldermalsen namen wij bij een splitsing de
rechter (zuidelijke) tak, omdat wij de Linge wilden blijven volgen. Na
enkele honderden meters kwamen wij bij de eerste stuw, waar wij de
kano’s overdroegen van de ene kant naar de andere kant, om ze
vervolgens te water te laten op dezelfde plaats waar wij ze ook uit het
water gehaald hadden. Na op de kaart gekeken te hebben en
informatie te vragen bij enkele sportvissers, besloten wij namelijk dat
het via de linker (noordelijke) tak, de Korne, een stuk minder ver was
naar het ARK (Amsterdam Rijnkanaal) en dat er in tegenstelling tot (als
ik mij niet vergis) drie stuwen in de Linge, slechts één is in de Korne.
Hierna voeren wij langs het oude vestingstadje Buren, waar naar wij
dachten een voorouder van de welbekende W.A. van Buren vandaan
komt. Voor mensen die meer tijd hebben dan wij hadden en
geïnteresseerd zijn in dergelijke stadjes is dit wellicht een goede
gelegenheid om het eens te bezichtigen.
Nadat wij het stuwtje bij Buren redelijk vlot genomen hadden kwamen
wij een uurtje later aan bij de eerste ramp: Overdragen van Korne naar
ARK. Het uitstappen was redelijk eenvoudig, maar daarna kwam een
hindernisbaan van pakweg 100 tot 200 meter door struikgewas, over
prikkeldraad en een hoge dijk. Het te water laten werd gelukkig iets
vergemakkelijkt dankzij een betonnen constructie die waarschijnlijk
verband houdt met de waterdoorvoer van de Korne onder het ARK
door, want verder bestond de oever enkel uit een onregelmatige massa
van grote keien. Op het ARK was het op dat moment gelukkig heel
rustig, en gedurende de tocht van pakweg drie kilometer tot het punt
waar de Linge het ARK kruist hebben wij als ik het goed heb slechts
één schip gezien. Het overdragen naar de Linge was een stuk
VERSLAGEN 13