Verborgen kracht_def2

Melissa: Fotografie als ontsnappingsroute
Fotografie is een belangrijke
hobby voor Melissa (26). “Zo leg
ik mooie momenten en herinneringen
vast. Het helpt me om
terug te bladeren en te zien hoeveel
leuks en moois er eigenlijk
is in mijn leven. Want gelukkig is
dat er weer. Op school had ik het
lastig, toen ik ging werken viel ik
uit. Ik bleek autisme te hebben en
ook mijn gezondheid liet te wensen
over. Therapie en de juiste
begeleiding zorgden ervoor dat
ik nu beter weet wat ik wil. En ik
heb geaccepteerd wat ik kan en
niet kan. Ik woon nu op mezelf
en mijn vrijwilligerswerk verandert
binnenkort in een betaalde
baan. Daar ben ik trots op.”
“Dieren zijn alles in mijn leven. Bij mijn hond
kan ik alles kwijt. Toen ik na een hobbelige
weg de havo afrondde, koos ik dan ook voor
de opleiding Dier en Management. Deze
doorliep ik fluitend. Maar eenmaal aan het
werk, ging het mis. Ik werkte veel te veel,
bewaakte mijn grenzen niet goed. Ik voelde
me steeds beroerder. Toen ik flauwviel op mijn
werk was dat een keerpunt. Ik ging met mezelf
aan de slag. Jaren geleden al kreeg ik de
diagnose autisme, maar daar had ik eigenlijk
nooit wat mee gedaan. Dat moest veranderen.
En daarnaast liep ik ook te tobben met
mijn gezondheid. Depressief werd ik ervan.”
Belastbaarheid opbouwen
“Omdat ik niet kon werken kwam ik bij Werk-
Bedrijf terecht. Samen hebben we vooral
gekeken naar wat ik wil en kan. Ik startte met
dagbesteding bij een zorgboerderij en volgde
intussen verschillende therapieën. De dagbesteding
hielp om mijn belastbaarheid op te
bouwen en meer inzicht in mezelf te krijgen.
Intussen bleef fotografie voor mij dé manier
om even te ontsnappen uit mijn hoofd. Lekker
de natuur in, of foto’s maken van dieren. Ieder
mooi moment probeer ik vast te leggen.”
In balans blijven
“Nog steeds heb ik moeite met prikkelverwerking.
Daardoor ben ik sneller vermoeid. Dat is
op zich niet zo erg, maar vermoeidheid vergroot
de kans dat mijn depressie terugkomt. Het
verergert bovendien mijn gezondheidsklachten.
Balans houden is dus belangrijk. Ik woon nu op
mezelf in een project met andere jongeren. We
zeggen daar: “Je woont op jezelf, maar bent niet
alleen.” Die sociale contacten vind ik nu fijn.”
Ik ben wie ik ben
“Ik vind het belangrijk om aan het werk te
gaan. Financieel natuurlijk, maar ook om een
zinvolle dagbesteding te hebben en sociale
contacten op te doen. Daar haal ik voldoening
uit. Ik kan geen volle werkweek werken.
Dat voelde eerst als falen, omdat ik niet kon
voldoen aan de standaard. Maar inmiddels
heb ik het geaccepteerd. Het is wie ik ben.
Binnenkort verandert mijn vrijwilligerswerk als
gastvrouw in een betaalde baan. Daar ben ik
superblij mee. En in mijn vrije tijd ga ik weer
lekker de natuur in om foto’s te maken.”
- 13 -