[t]Huis 04_2022_Zwolle
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Het <strong>Huis</strong> hield ons op de been. We waren er dicht bij Senna kerstcadeautjes. Dat was fantastisch, zeker ook voor Sem.<br />
én Sem. In het Ronald McDonald <strong>Huis</strong> hervonden we ons Zelf zouden we er niets aan hebben gedaan. Ons hoofd stond<br />
ritme. We konden een wasje doen, snel een maaltijd bereiden. er niet naar. Maar dankzij het <strong>Huis</strong> was het voor Sem niet<br />
Sem was er kind aan huis: hij<br />
hielp de vrijwilligers en maakte<br />
zijn huiswerk op het kantoor van<br />
de manager. En als Senna sliep,<br />
konden wij even weg van de IC.<br />
Even weg van alle toeters en<br />
bellen.”<br />
Kerstsfeer<br />
‘Sem straalde tijdens het<br />
kerstontbijt in het <strong>Huis</strong>,<br />
hij was gek op de<br />
versiering overal ’<br />
alleen een periode van<br />
ziekte en zorgen, maar ook<br />
van samen zijn. Hij straalde<br />
tijdens het kerstontbijt en<br />
was gek op de versiering<br />
overal. Het haalde zijn hoofd<br />
even weg van de zorgen om<br />
Senna. Het <strong>Huis</strong> gaf ons<br />
verlichting.”<br />
Vijf weken lang ligt Senna op de IC. Sabina: “Door onze zorgen<br />
stonden we niet eens stil bij de decemberfeestdagen. Stabiel houden<br />
Gelukkig zorgde het <strong>Huis</strong> heel attent voor schoencadeautjes Langzaam knapt Senna op. “Net voor de feestdagen mocht<br />
rondom Sinterklaas, voor Senna en Sem. Dat was zó fijn. Want ze van de IC af. Dat was het mooiste kerstcadeau. We<br />
de zorgen voor Senna bleven, dag en nacht. Soms krabbelde namen heerlijke kersthapjes uit het <strong>Huis</strong> mee naar haar<br />
ze op, maar daarna ging ze weer zo hard onderuit dat het leek ziekenhuisbed, en genoten samen van ons kerstdiner.<br />
alsof we afscheid moesten nemen. Het was zo heftig. Senna’s Nu bekijken we per dag hoe het gaat. We volgen Senna’s<br />
dagelijkse verzorging in het ziekenhuis kon ik niet meer ritme, ze laat zich door niets weerhouden. Zo wilde ze leren<br />
opbrengen. ‘Ik wil alleen maar moeder zijn’, zei ik tegen de fietsen en dan denken wij: maar je zuurstof dan, en je sonde?<br />
verpleging. ‘Ik wil kusjes en knuffels geven, geen medicijnen.’” ‘Doe die zuurstof maar in mijn rugzak, mama. En papa rent<br />
mee om me stabiel te houden.’ We weten niet waar het<br />
“Met kerst werden we allemaal in het <strong>Huis</strong> de kerstsfeer in naartoe gaat. Maar samen komen we er wel.”<br />
getrokken”, zegt Simon. “Kerstversieringen, prachtige bomen,<br />
Tekst: Marica Crombach, foto’s: Hadewych Veys, privébeeld<br />
12 [t]<strong>Huis</strong>