jg 24 jaarboek 4 - Reynaertgenootschap

~ 13 ~
Tiecelijn 24
analyse onderwierp. Dit manuscript werd naar alle waarschijnlijkheid omstreeks
1470 in Utrecht vervaardigd door een kopiist die Claes van Aken heette.
Hoewel de taal ervan Oost-Hollands is, kon Berteloot in een uitgebreide
analyse van eindrijmen aantonen dat we in Reynaerts historie met een Vlaamse
oertekst te maken hebben, die door afschrijven in het Noorden een proces van
transformatie heeft ondergaan. 6 Daardoor kwam er meteen een einde aan de
discussie of Reynaerts historie in Vlaanderen dan wel in Holland of Utrecht
was ontstaan.
Een jaar later verscheen Goossens’ laatste Reynaertboek. De gecastreerde
neus (1988) is een poging om door middel van een ontdekkingstocht door de
tekstgeschiedenis van de Reynaert de seksuele taboes te interpreteren die in de
bewerkingen van het verhaal zichtbaar worden. 7 Op die manier kon de Nederlandse
Reynaerttraditie in het bredere perspectief van de cultuur- en mentaliteitsgeschiedenis
worden geplaatst.
Rita Schlusemanns proefschrift Die hystorie van reynaert die vos und The
history of reynard the fox werd in 1991 gepubliceerd. Daarin onderzocht zij de
laatmiddeleeuwse Nederlandse en de daarop teruggaande Engelse prozabewerking
op hun zelfstandigheid en in hun bewerkingstechniek.
In hetzelfde jaar waren zowel Goossens als Berteloot betrokken bij de aankoop
van het Dyckse Reynaerthandschrift door de bibliotheek van de Westfälische
Wilhelms-Universität. Het handschrift is intussen helemaal gedigitaliseerd en
kan via de homepage van de ULB op het internet worden geraadpleegd. 8 De
permanente aandacht van de universiteit van Münster voor de Reynaertstof
resulteerde tevens in een sterke Reynaertbibliotheek met vele studies en tekstuitgaven
in het Institut für Niederländische Philologie, dat in het Haus der
Niederlande is ondergebracht.
Een ander Münsters wapenfeit heeft betrekking op de ontdekking van een
acrosticon in Reynaerts historie. In 1993 ontdekte Berteloot dat, als men de
laatste twee verzen buiten beschouwing laat, de beginletters van de laatste zeven
verzen van de tweede epiloog van Reynaerts historie (v. 7785-7791) het woord
DISMWDE vormen. 9 Sindsdien wordt er in het Reynaertonderzoek niet meer
aan getwijfeld dat dit woord hier als familienaam van het patriciërsgeslacht
Van Diksmuide uit de Zuid-Vlaamse stad Ieper is gebruikt. 10 Wel blijft de
vraag open of het acrosticon de schrijver dan wel de opdrachtgever voor het
verhaal aanduidt.
Op 25 en 26 september 2001 werd de raad van bestuur van het Intergemeentelijk
project Het land van Reynaert te Münster ontvangen, 11 en van 1 augustus