231101 - Editie Oost-Brabant Nr 9

geltent, het beste bewijs dat ze een
monument is in Hoeleden. De Lustige
Schutters was een schutterscafé,
maar ook een duivenlokaal. De duiven
die ‘al gevallen waren’, werden er
gekorfd. Dat wil zeggen dat de controleur
er de tijdsregistratie deed van
de gevallen duiven met behulp van
zijn ‘constateur’, een soort toestel dat
daarvoor werd gebruikt. Zo wist men
welke duif de beste reistijd had en wie
de prijsduif bezat. Maar dit café was
ook een vergaderlokaal voor coureurs
en voor de plaatselijke afdeling
van de S.P.A. en andere clubs. In feite
ontving ze doorheen de jaren telkens
de clubs van andere dorpskroegen die
systematisch dichtgingen, want die
verenigingen moesten op zoek gaan
naar een nieuwe stek of vergaderplek.
De lange zaal van de boogschutters
is er vandaag nog steeds. Maar ook
hun trofeeën, of tenminste toch van
diegenen die ze daar achterlieten. De
diepte van de boogschietzaal is 25
meter, zegt ze. “Voordien schoot men
nog in openlucht, ook horizontaal, en
niet naar een staande wip. Meer bepaald
naar een strooien schietstand
op poten. Later schoot men pijl en
boog op kartonnen verwisselbare
kaarten in deze tunnel.” Boogschieten
was een sport die in het Hageland veel
beoefend werd. Fernanda vervolgt: “Er
waren zelfs verdienstelijke vrouwelijke
boogschutters bij die grote prijzen
wonnen. Hier kwamen zowel mannen
als vrouwen. Voor de sport maar ook
voor een koffie. Ze kwamen zelfs van
Tienen. In de jaren tachtig werd de
sportactiviteit wel stopgezet.”
Originele cafétoog
Ook de originele cafétoog staat er
nog, maar die bevindt zich nu in een
soort van tweede leefruimte. Het
werd een stille getuige van ‘vroeger’.
Alsof de tijd ineens werd bevroren.
“De laatste tijd gingen mijn klanten al
rond 21 uur naar huis, uit respect voor
mij, tenzij er nog een vergadering
plaatsvond. Ik deed pas open om 16
uur, maar wel elke dag van de week.”
Als het kermis was op Den Dries, dan
werd bij Fernanda altijd een openluchtmis
gedaan. En de fanfare kwam
er spelen. Die kermis op halfoogst
(15 augustus) bestaat nog steeds en
duurt, met de opbouw en afbraak
erbij, nog altijd twee weken. Ze trekt
waanzinnig veel volk, vooral boeren,
die ook van ver komen. Er wordt dan
altijd een spiegeltent geplaatst en
er vindt een tractorshow met grote
nieuwe (vaak reusachtige) en oude
tractoren plaats. Plus de notoire lange
rondrit met luid toeterende tractoren
doorheen de streek.
We vroegen haar naar leuke anekdotes.
Fernanda denkt even na en zegt:
“Er waren er heel veel, want er gebeurde
hier altijd iets. Maar ze houdt er niet
van hierover uit de biecht te klappen.
We vermoeden dat ze niemand of
geen enkele familie wil kwetsen. En
of het moeilijk was om dronken mensen
naar huis te sturen, zo wilden we
nog weten. “Ik had daar geen enkele
moeite mee. Als ik hen vroeg om te
vertrekken, dan deden ze dat heel gedwee.
Ik had brave klanten.” Fernanda
werd in Hoeleden gaandeweg een
begrip. Zij hield de bewoners van dit
gehucht samen. En niet met trompetgeschal
of als luide leider. Meer als
een stille en waakzame moeder voor
allen, want ze bood hen een pint, een
koffie, een gezellige plek en vast ook
nog wel een luisterend oor aan. Zij
was immers altijd thuis en haar café
was elke dag open.
Tekst en foto’s: Anne Somers
Fernanda Pijpops (90) was 69 jaar cafébazin in Hoeleden
33