Studiegroep 13 (geen belangengroep) - Binnenstad - Gemeente ...

Epiloog
Voor U ligt mijn eindverslag van de Workshops
Sluiskwartier waarin beknopt het verloop van de
discussies rond de diverse voorstellen, schetsen en
beelden die in de drie workshops aan bod kwamen,
samengevat worden.
Het zijn achtereenvolgens :
- De opzet van de ontwerpateliers met de gestelde
randvoorwaarden.
- De kennismaking waarin de participanten hun
intenties, engagement en/of belang in de ontwikkeling
aan de leiding verwoordden.
- Het verloop van de drie brede Ateliers.
Reeds bij aanvang op 16 mei bleek hoe divers de
participanten in de materie zaten en welk een cruciale
rol deze plek in de verdere ontwikkeling en toekomst
van de gehele binnenstad speelt. De beslissing of
en hoe het verkeer via de Wilhelminabrug nabij het
Boreel de binnenstad kan blijven binnenrijden speelt
tegelijk met het alom postgevatte idee dat de haven,
annex gracht, hier gereconstrueerd moet kunnen
worden. Praktische verkeersafwikkeling staat in de
discussie haaks op en in voortdurende concurrentie
met het verlangen om het openbare domein van
de binnenstad met aantrekkelijke en comfortabele
plekken uit te breiden.
In de diverse rondes bouwde Coenen geleidelijk de
voorwaarde voor een gemeenschappelijk (gesprek)
toonaard en eindbeeld op. Het algemeen gevoel
was zelfs zo dat men in de vakantieperiode er een
gezamenlijk produkt lag, ware het niet dat tijdens
die periode nog gewerkt moest worden naar de
haalbaarheid en de consensus bij de buurt met
verkeersafwikkeling en financiën.
In de consensus-epiloog bleek echter bij de buurt,
het vertrouwen in de beloofde verkeersafwikkeling
en in mindere mate het geloof in een groot gebouw
cq afbraak van erfgoed, terugkerende breekpunten.
Omdat het meerendeel van de overwegingen
zich toespitste op het weke vertrouwen in het
verkeersconclaaf werd op 6 december door de
verantwoordelijk wethouder de daarin genomen
standpunten nog eens als gemeentelijk beleid
tentoongespreid.
Om tot een idee voor het Sluiskwartier te komen is op
zich al moeilijk genoeg omdat alle randvoorwaarden
met betrekking tot de specificiteit van de plek
beantwoord moeten worden.
Om daarenboven nog door met de ‘smaken’ van de
aanzittenden gestuurd te worden wordt het een schier
onmogelijke opgave. Om die reden heeft Coenen
besloten naast de rangschikking van de participanten
in groepen, de puzzel eerst zelf op te lossen.
De oplossing moest immers altijd in elk geval aan de
zeven bekende randvoorwaarden beantwoorden:
1: Vastgoed
2: Gracht
3: Haven
4: Behoud erfgoed
5: Aanlanding van de brug conforom conclaaf
6: Geen verkeersoverlast voor de omwonenden
7: Vervangende en nieuwe parkeerplaatsen
Het was Coenens bedoeling (zijn beproefde methode)
door diverse ontwerpvarianten door te nemen en
een ieder daarbij te betrekken, te peilen óf en in
hoeverre de aanvankelijk door het projectburo
gestelde pausibele randvoorwaarden klakkeloos
door eenieder geaccepteerd zouden worden en of
daar enige differentiatie in te onderkennen zou
zijn. De achtereenvolgens door Coenen getoonde
conceptvarianten riepen inderdaad discussies op over
de criteria voor de plek.
De emoties laaien ook hoog op bij de vraag of en hoe
nieuw gebouwd danwel gesloopt moet/mag worden
en dat het silhouet van de IJssel in het geding kan
komen bij de nieuwe invulling van het Pothoofd. Om
goed te kunnen Wonen in de omringende buurten
Raambuurt en Bergkwartier of bij het bezoek aan de
binnenstad hier een parkeerplek te kunnen vinden
blijken niet minder grote vraagstukken.
De onderwerpen die de meeste discussie oproepen
zijn in volgorde van importantie:
- de verkeersintensiteit voor stad en buurt
- de mate van behoud van erfgoed
- de dichtheid en intensiteit van nieuwbouw
Het doortrekken van de gracht evenals het
reconstrueren van de oude haven en het autoluw
maken van de Welle zijn daarentegen geen
aanleidingen voor lang debat. Ofwel omdat eenieder
de schoonheid (authenticiteit) daarvan inziet, ofwel
omdat men stiekem denkt dat het er vanwege
geldproblemen nooit van zal komen. Transparantie
en hoogte/ breedte laat men bij de ontwerper.
Omgekeerd kan men constateren dat indien de
gemeenschappelijke delers niet aangeroerd worden er
nauwelijks debat is.
Zie hier het palet van van een half jaar denken en
werken aan het wel en wee van het Sluiskwartier
en.... de Binnenstad. Want wat hier over deze knoop
beslist wordt heeft onmiddellijk zijn effect op de
toekomst van Deventers binnenstad en als die in
geding komt blijken velen terecht hun staart te roeren
en zich oprecht te engageren.
Het Sluiskwartier blijkt een gordiaanse knoop die
snel, verstandig en beslist doorgehakt dient te worden
willen de voornemens zoals Fons Asselbergs en ik die
in het Ambitiedocument verwoordden ook gestand
gedaan worden.
Deventer is het waard.
Jo Coenen