Smash 2 - Noliko Maaseik

door het IJzeren Gordijn, waarin
toenmalige clubsecretaris Charel
Fraeys ons feliciteerde met
het behaalde resultaat”, zo mijmert
hij terug.
Zijn topjaar was 1986, onder
trainer Jos Klaps, toen hij als
kapitein van de ploeg de Beker
van België in ontvangst mocht
nemen. Meteen werd ook het
eerste Europees ticket binnengehaald:
het volgende seizoen
volgde de heroïsche verplaatsing
naar Leipzig in het toenmalige
Oost-Duitsland. Vital Heynen
mocht toen mee als tweede
spelverdeler. Het was de periode
van de tot in de vroege ochtend
durende “nawedstrijden” in
clubcafé “De Majestic” van vader
Bèr Vanminsel, waar spelers,
bestuur en fans elkaar troffen.
Alles was kleinschaliger maar
zeer gemoedelijk en er werd
vaak flink gediscussieerd met trainers en bestuur. De noodzakelijke
professionalisering van de club, die werd ingezet onder
trainer Marc Spaenjers maakte dat spelers een profstatuut
verkregen en ook verplicht werden om tijdens de dag te trainen:
“Ik werkte toen al en deze combinatie was niet meer
mogelijk voor mij. Ik heb dan nog 2 jaar bij VCA gespeeld, de
satellietclub van NOLIKO Maaseik. We hadden toen een goede
“Ik speelde tot mijn 50ste
als recreant en beachvolleybal.”
combinatie van ervaren
rotten en jonge spelers
die aldus de klappen
van de zweep leerden.
Prompt werden we bij-
na kampioen in de 2de Nationale-reeks. Tenslotte speelde ik
tot mijn 50ste als recreant en beachvolleybal.”
Pionier-Beachvolleybalspeler
Zijn kinderen Raf en Bob kregen de volleymicrobe mee in hun
genen. Bob haakte inmiddels af uit het competitievolleybal,
maar tref je af en toe nog op een beachterrein. Raf maakt furore
in ons Jong-NOLIKO. Wim vond zijn passie in de Beachvolleybalclub,
waar hij 15 jaar geleden mee aan de wieg stond.
Inmiddels kon hij meewerken aan de realisatie van een mooie
accommodatie nabij het Jeugdcentrum ‘Fuego’. De club boogt
op een frisse jeugdwerking met spelers uit de NOLIKO-vijver.
René Corstjens was hier in de beginfase een drijvende kracht:
“Wij noemen hem niet voor niets onze zandkoning!”. Momenteel
wordt het werk verdeeld in het dynamisch bestuur rond
o.m. Jan Martens, Ernesto Russo en Kurt Soons.
Afrondend over het fenomeen Volleybal vindt hij het nodig
om de kwaliteiten van deze sport nog eens in de verf te
zetten:“Naast de lichamelijke ontwikkeling zijn vooral de
mentale kracht en sterkte, én de drive om als team resultaat
neer te zetten, de pluspunten van deze sport. Voor de latere,
professionele loopbaan zijn dit kenmerken die zeer gewaardeerd
worden!”
Hoe zou het zijn met ... | 41
Van industrieel ontwerper tot
product designer
De passie voor volleybal klinkt
niet minder als het gaat om hun
ontwerpstudio, die Wim samen
met zijn vrouw Rita gaandeweg
hebben uitgebouwd en waar zij
samen met zoon Bob en
schoondochter Marjan een
hecht team vormen. De interesse
werd hem bijgebracht
door zijn vader Mathieu, die als
aannemer enkel maar tevreden
was als er een goed “product”
werd afgeleverd. De beoordeling
“goed” en “niet goed” komt
meermaals terug in zijn betoog,
maar het feit dat hij enkel maar
tevreden is met een “goed”
eindresultaat, is volgens hem
de belangrijkste reden van het
succes van Studio Segers. Gaandeweg
wordt duidelijk wat voor
hem de definitie voor “goed” is,
nl. de optimale combinatie van
functionaliteit, materiaalgebruik, esthetiek en vormgeving.
De inspiratie hiervoor doet hij op via internationale tijdschriften,
beurzen, contacten, …, maar ook door er dag en nacht
mee bezig te zijn en ieder moment aandacht te hebben voor
natuurlijke vormen en functies en dagdagelijkse gebruiksvoorwerpen.
Het tot stand komen van een nieuw product
licht hij toe aan de hand van zijn laatste ontwerp van een radiator
voor Vasco uit Dilsen-Stokkem, waarvoor hij recent genomineerd
is voor het ‘Henri Vandevelde-label’ en het ‘OVAM
Ecodesign Award PRO’: brainstorms, overleg met ingenieurs
en gebruikers, vertrekkende van de functionaliteit, maar continu
bijschaven op basis van technische eisen, ecologische
voetafdruk, warmterendement en functionele accessoires leiden
tot een innovatief eindproduct: “Op deze wijze zijn we
niet bezig met ‘vorm geven’, maar met ‘vorm nemen’: we vertrekken
van de functionaliteit van een product en proberen
dit door vormgeving tot een praktisch gebruiksvoorwerp te
maken.”
Deze ontmoeting van de twee generaties vormen een krachtige
symbiose van ervaring en jong creatief talent. Studio
Segers staat voor een no-nonsense aanpak waar economie en
ecologie elkaar versterken: zitmeubelen (o.m. Tribù, Indera),
radiatoren (Vasco), lichtarmaturen en zelfs “weg-van-het-traditionele”
lijkkisten zijn aan hun ideeën ontsproten.
“Onze dames van Studio Segers leggen zich vooral toe op grafisch
ontwerp en hebben eveneens een eigen identiteit ontwikkeld.
Menig concept is aan hun brein ontsproten, niet in