vonheim

Skulen på Vonheim
Tale ved friluftsmøtet
framfor den restaurerte skulebygninga
3. august 1969
Vonheim er ikkje den eldste norske folkehøgskulen, som vi veit; der
er endå meir ærverdige bygningar, som hyser minna om dei første freistnader,
Jamvel Vonheimsskulen sjølv byrja ikkje i dette huset. Og han
vart verande stutt, frå 1875 til 1896, vel tjuge år; det siste av denne
tida var dessutan lite meir enn ein seigsliten dødskamp.
Likevel er det rett at vi i dag vigslar nettopp denne bygnaden framfor
andre til minnehall for den norske folkehøgskulen. Frå denne salen
og denne talarstolen, frå Christopher Bruun og hans flokk av hjelparar,
kom den sterkaste og klåraste tilskuven, Det skulen hadde i seg, lyste
opp her med ei strålekraft som ingen kunneoversjå. Den breie rørsla
som makta trengja inn i vårt folkeliv og bli eit drag i vårt bilete som
nasjon, den hadde si rette byrjing her på Vonheim.
Det skulen ville, var å skapa heile menneske. Han
vende seg til ungdomar som ikkje enno hadde kome bort-i den godkjende
«dauinga» med sitt åndelege frankeringssystem; og han baud
dei inga hjelp til vidare kliving på status-stigen. Han vende seg til dei
med Sokrates' enkle spørsmål: Kven er du? Kven vil du vera? Kva gjer
du her på jorda?
Skolen trudde at dersom ein spurde slike spørsmål på rette måten, då
kunne den vanlege norske bondegjente og bondegut vekkjast til eit personleg
gjennombrot, til å bli - med Bruuns ord - «Menneske, fuldt harmonisk
Menneske». Skulen ville la den einskilde kjenna at hennar eller
hans vesle liv hadde noko på seg, - at dersom ein verkeleg ville, kunne
det livet fonnast til eir kunstverk, like edelt som dei store førebilete i
'ortida, men vendt til aktiv gjerning i notida, Denne «jordmor-teknikken»
til åndeleg forløysing var det høgskulen samla i uttrykket «det
levande ord». Med den meining ordet hadde, måtte det for slektene kring
1870 kjennast som nok o blendande nytt; og det har den same friske
menneskjelege sanning i dag.
Det var eit pedagogisk prinsipp. Som ein av Vonheimskarane sa til
meg på sine gamle dagar: inst inne er høgskulen ikkje noko anna enn ein
læremåte. Difor kunne han bruka alle tenkjelege emne, ikkje til lærdom,
men til vekkjing. Vonheims-elevane møtte religionen, ikkje som eit
puggestoff eller eit regelverk, ein løysingsbillett til den neste verda,
men som ei forpliktande maning til fullverdig liv i denne. Dei møtte
det nasjonale, ikkje som bombastisk skrøyt, men som ei påminning til
kvar einskild om å byggja på eigen grunn og vera seg sjølv. Dei møtte
historia, ikkje som leksesider i ei bok, men som eit personleg engasjerande
drama om det Bruun kalla «Menneskelivet i dets Glans og Vælde»,
Dei lærde nok å sjå tilbake, men berre så dei klårare skulle sjå fram.
Viktigast av alt var tonen som dette me~neskesynet skapte, og som
fylte sjølve livet ved skulen: det hjartelege og umistenksame, tvangfrie
og livsfremjande som ein god heim har. Det som kjem att gong på gong
i minna frå dei mange som har gått på Vonheim, er den opning av sinnet
som dei fekk oppleva på skulen, frambrotet av indre krefter. Dørene
i denne salen førde inn til ukjende heimar: den mektige fortidsverda,
2

den brokute verd der dei unge forstod at dei sjølve-levde, og det svimrande
universet som opna seg inni dei. Det er sagt i enkle ord av Andreas
Austlid: «Det var forunderleg kor denne skulen og dette samværet
gjorde oss frie og glade, og fekk ut det som budde i oss... Aldri hadde
vi drøymt um at det fanst eit slikt liv, so rikt, so fagert».
Det som gav grunntonen ~t alt - den alvorlege grunntonen - var
likevel det «levande ordet», slik det vart bore fram i denne salen, fr~
denne talarstolen. Og vil vi no i dag mana fram for v~rt indre auga
Vonheim og Vonheimskarane, er det vel helst der inne vi vil sj~ dei, i
dei store stundene, d~ alt klang i hop, og d~ det som dette huset var
reist for, fekk mæle i sterke og enkle ord. Vi vil hugsa Vonheims-mennene
i dei første, lykkelege ~ra, d~ dei sjølve var unge bak sine store
skjegg, d~ dei kjende seg borne på ei båre av alle gode krefter, d~ det
var stormgang i lufta og framtida syntest nær.
Aller mest vil eg gjerne sj~ for meg tilhøyrarane i slike stunder, -
alle dei uforma «morgonandlet», opne mot dette vedunderlege som vart
sagt, dobbelt vedunderleg for di det var sant. Då var det Vonheim
djupast svara til føremålet sitt, - når ei fiskarjente fr~ Finnøy eller ein
gardgut fr~ Lom ordlaust visste med seg sjølv at no vart noko annleis
inni han for alltid.
Det som mest trugar mennesket i den verd som lagar seg til, er isolasjon
- fr~ ei fortid som ikkje lenger er levande, frå ei notid som
stivnar i mekaniske livsmønster, og frå ein sjølv, i eit samfunn der
sjølve livsproblema held på å flatast bort i det masseproduserte
inkjevetta. Her har høgskulen noko å by som yi veit at menneske
treng, om dei skal vera menneske. Hans ideal for den heilvaksne
personlegdom; hans syn for vokstersamanhengen i individ og samfunn;
hans ønske om ~ n~ den einskilde med det som ho eller han treng;
hans tru på den vekkjande kontakt fri menneske til menneske,
og hans vilje til å bry ta det etablerte samfunnsmønster for at
slikt skal få livsrom, - alt dette må kjennast som eit evangelium
nettopp for vår tid.
Og ein del av desse unge søkjer no sjølve til høgskulen. Dei er ikkje
attergløymer. Dei kjem frå rekkjehus og blokkbygg snart like mykje
som fr~ gardar og fiskever. Det finst både miniskjørt og apostelhår
mellom dei, stundom kanskje eit skjegg og - det er no deira toppluve.
Dei tenkjer tankane og opplever kjenslene ~t ein ny generasjon, som
ofte synest ha lite saman med oss. Når dei endå kjem til høgskulen,
tar eg det som eit merke på at dei likevel finn noko der for seg, at det
«levande ord» også i var tids versjon ta:lar til dei med kjenneleg røyse,
Med slike tankar i hugen vigslar vi i dag det gamle og nye Vonheim.
På denne vår svivande klore, eit støvkorn i stjerneskreidene,
grimut av kvide og mørk av blod, der vi orkar å leva vårt menneskeliv
berre for di vi trur, og vil tru, at det har ei meining, - på vår
vesle flekk av denne vesle og endå så veldige jord opnar vi atter
dørene til Vonheim. Vi gjer det i trua p~ at namnet Vonheim ikkje
berre var eit namn, at dette gamle huset ikkje berre var ei tom puppe
som livet slengde ifr~ seg, men at det framleis, i sitt nye skap, skal
syna seg vera eit hylster kring noko som lever og veks, og skal berga
si grorkraft inn i framtida. Måtte det skje!
SIGMUND SKARD
Talen er sterkt ±orkorta; voner l1kevel at heilskapen
ikkJe har varte heilt borte Red(d).
3

Til deg som ynskjer å sjå Vonheim sommaren 1991 l
** Christopher Bruun sin xolkehøgskole xrA 1875. **
I Bommer er
xrå 7.
desse UTSTILLINGANE opne
juli ~il 10. augus~:~
* Lokal~ miljøvernarbeid i Gausdal.
* Planar xor U~marksmuseum.
* Regnskogane i verda.
* Kulturgjens~andar xrå Asia/Axrika/La~in-Amerika.
Inngangspengar kr. 10.- Kaxxe og vaxler kr. 20,-
Opnings~ider xor u~s~illingane: Torsdagar/xredagarl
laurdagar kl. 12 ~il 16 - og i samband med xylgjande
KVELDSARRANGEMENTER:
Sundao 7. juli kl. 1930: Opnino av u~stillingane.
Ljosbile~eserie vi Jon Syl~e: Miljøvernarbeid i Gausdal.
Sundag 14. juli kl. 1930: Lokalmiljøet.
Om livet i Gausdals-xjella ~ør og no. Kåseri og bilete.
Sundag 21. juli kl. 1930:· De~ olobale miljø.
Program om Regnskogane, vi Ingebrigt Bang.
Onsdao 24. juli kl. 1930: Mø~e mellom kul~urer.
Kul~urprogram om in~ernasjonale prosjekt iA~rika og Asia.
Onsdag 31. juli kl. 1930: Kuns~en bind saman.
Konser~.
Sundag 4. aug. kl. 1930: Sono, stev 00 orønne viser.
Visekveld vi Ragnhild Bjørge, Per Asmunds~ad, Gudmund
Waalen m.xl.
Ein vil 6g minne om:
* * *
Bjørnson-dagane 24. - 27. juni,
Folkemusikkdagar 28. - 30. juni,
Olsok~eiringa i 0s~re Gausdal kyrkje og pres~egard.
Tid og stad ~or desse ~ils~elningane i sommarbrosjyra
xrå Gausdal Reiselivslag, der Vonheims Venner er medlem.
* * *
Telexon til Vonheim i sommar: 062 29 508.
4

- -~ - - --- :----
VONHEIM-
SEMINARET 1991
VONHEIMS VENNER
i samarbeid med
- -~ -- ~-
------ - ....•........••. ~ ~ •.... ---
STAD:
TID:
skipar til Vonheim-seminaret
* Ringebu Folkehøgskule,
* Grundtvigselskapet, og
* Norsk Folkehøgskolelag.
VONHEIM i Follebu.
8.-10. august 1991.
Kirsti Aasen,
PROGRAMNEMND:
Grundtvigselskapet,
Harald Midtsund, Ringebu Folkehøgskule,
Olav Akerlie,
Norsk Folkehøgsk~lelag.
LOKALNEMND:
Nanna Dons Finsrud, Tormod Stauri.
SEMINARADRESSE:
Ringebu Folkeh.skule, 2630 RINGEBU (062 80155).
SEMINARLEIARAR:
Harald Midtsund / Olav Akerlie.
PÅMELDING INNAN 1. JULI 1991.
Nærare opplysningar vert sendt etter påmelding.
5

PROGRAM FOR
v O N HEI M - SEM I N ARE T
TEMA: "A
1300
1330
1430
1600
1645
1800
1930
0800
0900
0930
1115
1200
1330
1530
1700
1715
1900
2000
0800
0900
0930
1115
1200
1400
1991.
SPE GLE S I SAM TID".
Torsdag 8. august.
Innkvartering pA Kornhaug.
Varmrett.
PA Vonheim:
Ole Jensen: 'Mellom hApløshet og håp'.
Kaffe~
Samtale.
Kveldsmat.
Grundtvig-program i Follebu kirke.
Domorganist Arne Rodvelt Olsen,
Einar Winther, Ottar RønnAbakk og
Lundar Motettkor.
Kaffe i Kyrk1estova etter programmet.
Fredag 9. august.
Frokost. Kornhaug.
PA Vonheim:
Ord for dagen, vI Kirsti Aasen.
Ole Jensen: 'Kristendom og naturforstAelse
'.
Kaffe pA Bjørkne.
Samtale.
Middag pA Vonheim.
Arild Mikkelsen: 'Myter som tidsspegel'.
Kaffe.
Samtale.
Kveldsmat.
'Poesi og viser'. Open kveld mlOve Røsbak
og fleire.
Laurdag 10. august.
Frokost. Kornhaug.
PA Vonheim:
Ord for dagen, vI Christian Thodberg.
Sissel Lange - Nielsen: 'Historien som
tidsspegel' •
Kaffe.
Panel; avsluttende samtale.
Middag.
* * *
6

V I D A R E P R O G R A M L A U R D A G:
1500 A R S M 0 T E i Vonheims Venner.
1500 Besøk på AULESTAD Karoline og
Bjørnstjerne Bjørnsons heim;
(for dei som ikkje er på årsmøtet).
1900 KULTURKVELD i Austre Gausdal Prestegard.
"Folkehøgskole over grensene. "
Christian Thodberg fortel om Det internasjonale
Grundtvigsenteret i Arhus.
Mykje kulturelt program og - rjomegraut
VONHEIM-STEMNA 1991 SUNDAG 11. AUGUST
opnar med messe i F O L L EBU kyrkje kl. 11.
Preike vI sokneprest i Kampen kyrkjelyd i Oslo,
Kirsti Aasen (som 6g leiar Grundtvigselskapet).
Det vert ein enkel middag i Follebu Kyrkjestove
etter messa. OBS: Førehandstinging l
================================================
Kl. 14.00: STE M N E P A V O N HEI M.
Som vanleg vert det eit fyldig kulturprogram,
med song og leikarring.
Per Asmundstad fortel om diktarar som er fødde i
Gudbrandsdalen; m.a. Tor Jonsson, Olav Aukrust,
Tore 0rjasæter, Hans A~nrud; men kjem 6g inn på
Bjørnson og Ibsen.
Servering. Inngang kr. 30.-.
================================================
OBS:
Det er tematisk samanhang mellom dei ulike tilskipingane.
Ein vil difor oppmode seminardeltakarar
om å vere med på kulturkvelden og stemna
(,samla pakke').
7

STEMNETALAREN .••••• -------------------
Om Per Åsmundstad saksar vi frå ,Gudbransdølen' frå
laurdag 27. oktober 1990:
"Han vil snakke lite om seg sjølv, kulturberaren i
Ringebu. Nyttar alle små høve til å bringe samtalen
inn på andre spor, strake vegen til kulturpersonar
som han sjølv Bet høgt: Tor Jonsson, Sivle, Vinje,
Olav Aukrust, Anders Hovden. Boblar over med kloke
sitat og muntre historier.
Eg er ikkje kreativ. Det eg har, har eg frå
andre. Mi oppgåve er å bringe vidare det verdifulle
som eg slumpar borti, fabulerer han.
Kultur er hjertebarnet for årets kulturprisvinnar i
Ringebu. Per Åsmundstad er nærmast multikulturell og
har ein finger med i det meste som skjer på den
fronten i heimkommunen og langt utanfor Ringebus
grenser. Han er halvekte grundtvigianar med meir
varme for norskdom enn kristendom. Så er han også
fødd inn i folkehøgskolerørsla og fekk Ibsens Brann
som eventyr på sengekanten lenge før han sjølv kunne
stave seg gjennom kunstskatt ane.
Det er under høg himmel han trivst best, han Per.
Traust som norsk grunnfjell står han fast på sitt og
let politiske og nadre motstandarar tordne til lita
nytte. Som tordenskralla og regn-elingane rensar
lufta og vaskar fjellet, retter Åsmundstad ryggen
rakare, blikket friare og held på sitt. Når han veit
han har rett."
Christian Thodberg har vært med på en rekke
Grunåtvig-kurs i Norge og er kjent av mange.
r år blir han deltaker på Vonheimseminaret,
er satt opp med "Ord for dagen" og skal
dessuten medvirke på kulturkvelden i Prestegarden.
Her følger noen personlige data om
Christian Thodberg:
Professor i praktisk teologi ved Arhus
Universitet. Har doktorgraden på et emne
innenfor bysantinsk kirkemusikk. - Grundtvigforsker.
Har utgitt en rekke bøker, bl.a. Grundtvigs
prekener i mange bind.
Var i mange år formann for Grundtvigselskapet
i Danmark. F.t. rormann i Dansk
Kirkesang - og et kreativt medlem aven lang
rekke komiteer og utvalg.
Han er "Kongelig Konfessionarius", dvs. prest
for den danske dronning.
8

j.
\
Ole Jensen, midt i 50-åra, er utdanna teolog
frå Århus Universitet. l ei årrekke var han
knytt til dette universitetet som forskar og
lærar. l 1975 vart han utnemnd til professor
i dogmatikk ved København Universitet.
Etter nokre år som professor gjekk Ole Jensen
over i presteteneste. Deretter gjekk turen
~il folkehøgskolen. Dei siste åra har Ole
Jensen vore forstander ved Grundtvigs
HØjskole.
- Du bytte ut universitetskatetret med
preikestolen og i neste omgang preikestolen
med talarstolen. Er ikkje dette ei fallande
linje i karrieren, Ole Jensen?
- Eg ser det ikkje slik. Eg er oppvaksen i
ein grundtvigsk heim. For ein dansk teolog
med grundtvigsk bakgrunn er folke leg opplysningsarbeid
eit natur leg alternativ til
prestegjerningen. Rollene er ulike. Men i
begge tilfelle er det tale om - ja, vi kan
godt kalle det vekking elle~ bevisstgjering.
Teologar er skolerte til å reise grunnleggande
spørsmål i den allmenne kultur- og
samfunnsdebatten. Spørsmål som gjeld vårt
felles liv, framtida vår og kloten vår.
- Du er spesielt opptatt av forholdet mellom
religion og Økologi.
- Ja, då eg var ved universitetet, arbeidde
eg spesielt med dette temaet. Resultatet er
m.a. nedfelt i doktoravhandlinga mi
"l vægstens vold" -som forresten utløyste
ein brei are debatt i Danmark enn vanleg er
med teologiske avhandlingar ..Temaet kjendest
aktuelt for mange.
- Du er medlem av Det etiske
på etikk og naturforståing~
råd som ekspert
- Ja, medlem - men ikkje ekspert. Tanken er
at vi som medlemmer skal representere van leg
folks syn - men pa ein kvalifisert og
reflektert måte, naturlegvis.
I det norske etiske rådet er medlemmene
ekspertar som kjem med briljante fråsegner.
Her er det truleg Grundtvig til skildnad.
Det etlske råd i Danmark skal gripe dei ma~ge
store spørsmål som ikkje minst den medisinske
forskinga reiser i samband med ny teknologi,
og gjennom det stimulere den offentlege
debatten.
- Du har gitt foredraga dine på Vonheimseminaret
overskrifta "Mellom håblØshed og håb".
Kva legg du i det?
- Eg meiner temaet seier noko om vår livssituasjon.
Og eg finn temaet aktualisert
gjennom dei to kjende tjekkiske forfattarane
Milan Kundera og Vaelav Havel.
Kundera avslører det postmodernistiske
mennesket som er utan faste haldepunkt og
derfor opportunistisk og i grunnen djupt
pessimistisk. Havel på si side held fast ved
at livet har meining - men berre på det
vilkåret at mennesket held fast på sanninga'
som absolutt. Derved opnar han opp for det
metafysiske i vårt tilvære. Eg syns dei to
forfattarane reiser viktige spørsmål. Og eg
vil gjerne vere med i ei samtale om desse
spørsmåla, sluttar Ole Jensen.
9

Arild Mjkkelsen er 43 år og oppvaksen i Oslu.
Han er utdanna lektor med norsk hovudfag.
Arild Mikkelsen har vore lærar og rektor i
folkehØgskolen. F.t. er han leiar i Norsk
Folkehøgskolelag og i Folkehøgskolerådet.
Arild Mikkelsen er kjend for sitt sterke
engasjement i folkehøgskoleideane.
- Men folkehØgskole for ein ung akademi kar
med bakgrunn i industrimiljØ i Oslo - var det
så opplagt? - I grunnen ikkje. I mitt heimemiljØ var det
ikkje noko som peika mot folkehØgskolen.
Absolutt ikkje. Det var først gjennom eit
sterkt politisk engasjement i studietida - og
personar eg møtte - eg vart merksam på
folkehØgskolen som ei radikal folkeleg
rørsle. Etter kvart vart eg overtydd: til
folkehØgskolen skal eg!
- Ei radikal folkeleg rørsle, seier du. Kva
er grunnen til at arbeidarrørsla og folkehØgskolen
ikkJe r1ktig nar funne kvarandre?
- Det har eg tenkt mykje på, men har ikkje
noko godt svar. Kanskje arbeidarrørsla var
for materialistisk, for lite opptatt av
åndverdiane og det nasjonale - slik folkehØgskolefolk
såg det. Og kanskje folkehøgskolen
var for mykje ei bygderørsle når alt kom til
alt.
- vi skriv 1991 og har bak oss eit tiår så
heilt annleis enn dei radikale.70-åra. Ser du
teikn på nyorientering i 90-åra?
- For mange 40-åringar var 1980-åra ein
formidabel nedtur. Jappetida var hard å kome
igjennom. Mange av oss er nok på gli bort frå
den einsidige fokusering på mennesket som
samfunnsvesen og er på veg mot - eller på
søkjing etter eit menneskesyn som også gir
rom for det gåtefulle i livet og det religiøse.
Grundtvig talar om mennesket som eit "guddom-
eleg eksperiment."
- Og så er du mytolog·
- Kva er ein myte i
- Samtale om kva?
Men for all del - eg vil ikkje kle på meg ein
grundtvigsk frakk. Eg reserverer meg mot å
gjere grundtvigianismen til ideologi - eller
noko dogmatisk. Men det grundtvigske universet
er utruleg spennande og romsleg.
- A ja - men ikkje på annan måte enn at eg
fortel myter både i undervisninga og elles
når hØvet byd seg. Det likar eg. Og folk er
sveltefora på forteljing, på det levande
ordet. Også i folkehøgskolen!
grunnen?
- Ja, historiegranskinga kan seie noko om
det. Men det er ikkje interessant i vår
samanheng. Ein myte er eit sinnbilde, som
syner ei sanning - nei, la meg heller seie
det slik: å fortelje ein myte er å skape eit
åndeleg ro~, for ein likeverdig og fri samtale
mellom menneske som elles kan vere nokså
ulike.
- Du inviterer meg til å vere høgtidleg - det
vil eg helst ikkje vere. Men det er klart at
mytane har viktige poeng når det gjeld å
drøfte livssyn og moral.
10

[
Som presentasjon av Sissel Lange-Nielsen tillater vi
oss A klippe ~ra et intervju som A~tenposten hadde
med henne da hun ~ylte 60 Ar i januar i Ar:
"Som ung drømte hun om ~ilm. En mulighet i Norge.
I stedet ble det teaterskole ved Trøndelag Teater og
gi~termAl i Oslo. Sitt widescreen ~ant hun bøyd over
papiret: - A skrive er som A lage sine egne ~ilmer,
være regissør, ~otogra~ og spille alle scenene selv.
I bokens verden kan du gjøre spennende opptak og
utkjempe de mest imponerende slagscener, sier hun.
Hun beskriver sine tidligere bøker som 'sunket i
havet' og er mest engasjert i det hun skriver nA.
Enda noen mAneder skal hun tilbringe sine skrivemorgner
i selskap med Margot, Katarina av Medicis
datter. Det tredje bind i hennes syklus om Medicislekten
i renessansens Italia skal være klart til
høsten. Den ~ørste, 'Våren' (1985), handlet om
Loren20 av Medici, sA kom 'Laokoon' (1987) om Giulio
av Medici, og nå altså Margot.
I åtte av sine romaner.har hun hentet emner ~ra
Europas historie. Hun begynte i det 1. Arhundre,
deretter ~ulgte to romaner om Romerrikets ~all og
Karl den store. Hennes største arbeide er trilogien
om katarenes historie ~ra 1100-tallet og ~rem til
deres undergang 100 år senere.
Jeg har en intellektuell trang til å ~inne ut hva
som skjedde i europeisk kristen tid. Som forfatter
bruker ieg historien til å speile min samtid. Jeg
vandrer gjennom historien som kvinne. Intuisjon er
utgangspunkt ~or min virksomhet. En tid opplevde jeg
at det intellektuelle sto i veien for intuisjonen,
for den egentlige kjerne. Meditasjon var en god
hjelp. Jeg begynte som ung i en periode da livet var
vanskelig. NA er det blitt del av mitt liv, og jeg
finner konsentrasjonsevne, arbeidsglede og godt
humør gjennom meditasjon. 60 år av mitt liver
passert, og jeg har forandret mitt verdensbilde
fullstendig. Jeg føler meg sterkere og friere idag.
Kanskje er jeg også et muntrere menneske. Latter
er vel en guddommelig egenskap l
Selv savner hun den gode fortelleren i litteraturen.
Det hadde vært vidunderlig om vi igjen anerkjente
fortelleren som den gode forfatter. Jeg har
arbeidet på tvers av moteretningen sA lenge. Og det
er både slitsomt og vanskelig. Jeg er av det slaget
som alltid oppsøker de upopulære standpunkter og er
like ulykkelig hver gang. Så skjønt det mA være å
gli inn i den lykkelige strømmen av troende og
overbeviste enige l"
11

Merk årsmøtet i Vonheims Venner laurdag 10.aug.
kl. 15.00. Det er høve til å melde seg inn og
vere med, dersom du ikkje på førehand er medlem.
Tidlegare medlemmer, livsvarige medlemmer og
representantar for medlemsskolane er sjølvsagde
deltakarar. Vonheims Venner har store planar for
framtida; det er difor sers viktig at så mange
som mogeleg møter på årsmøtet l
Kursavgift 150. -
Seminaret, full pensjon••••••.••••••••..•. 600.-
Utan overnatting •.••.••..••••••.•..•••.••. 250.-
Kulturkvelden 10.8........................ 60.-
Stemna 11.8 30.-"""~
Overnatt. til 11.8 m/frukost og middag.•.•250.-
Samla ' pakke' 950. -
Klipp ut og send slippen nedanfor innan l. juli til Ringebu
Folkehøgskole. 2630 RINGEBU.
.••..-_.._-------------- KLIPP HER
NAMN: -----------------------------------------------------
ADRESSE: -----------------------------------------------------
Melder meg/oss på til fylgjande