Xanela 21.pmd - Anuario Brigantino - betanzos

Os vellos e esperimentados mariñeiros anuncian,
enton, que a mareira, a fera e traidora
tempestade, estaba acadando as suas forzas
xigantescas. A mala nova corre pol-a confiada vila,
e na ribeira son varadas as pequenas embarcaciós
que estaban mais á man. As xentes devotas, as
mulleres sobre todo, van â capela do milagreiro
San Roque a lle dirixir pregos e á lle ofrecer
novenas para que amainen as furias do mar, salvando
a vila dos perigros d´outrora, en que algunhas
casas, acaron do areal, foran derrubadas.
Pero... a mareira sigue o seu camiño, bruante,
implacabre, erguendo as outas ardentías n-un
estrondo enxordecedor. Semella que a fin da ridente
vila era certa.
As augas baten e bruan na ribeira. Ao
tornaren levan consigo grandes masas d´area,
traendo despois, en novas acometidas, o lavado e
branco xabre dos fondos da ría.
As xentes, arripiadas por aquel balbordo,
siguen rezando na capela, agardando a proteición
do ceo.
A mareira foise esmorecendo, esvaíndose; mail-a
sua labor foi de rexeneración hixiénica, pois deixou
aquel proveitoso campo de traballo, que á todos
interesaba, limpo e disposto para seguiren nel as
tarefas comunás da vila.
Os mesmos elementos desatados da
natureza, co´as suas inconscencias salvaxes, son
escola onde o home pode adeprender o camiño do
seu melloramento e redención.
ILUSTRACIÓN DE FERNANDO CORTÉS PARA O LIBRO CONTOS
DE ASIEUMEDRE, QUE REPRESENTA A LUGRÍS FALANDO CUN
PAISANO
HOMENAXE EN SADA A LUGRÍS O DÍA 13 DE XUÑO DE 1930. PRESIDEN O BANQUETE UNHA FILLA DE LUGRÍS,
A SÚA DONA PURIFICACIÓN GONZÁLEZ, MANUEL LUGRÍS E O ALCALDE DE SADA ÁNXEL LÓPEZ VIDAL.
A Xanela 21 Primavera 2006