Xanela 21.pmd - Anuario Brigantino - betanzos

A LUZ RACHA as fiestras,
esta casa xa non é escura,
se chove que chova,
teño a alma dura.
O derradeiro día de verán
sempre ven fresco
e as noites de luar
sempre fica alguén esperto.
As rúas son pequenas
e estreitas,
os labirintos, místicos
os martes, de feira.
As virtudes non existen
algúns días do ano,
os venres son sagrados,
os teus beizos salgados.
Non sei se saberei vivirte
como te mereces,
amasar o pan
e multiplicar os peixes.
E ti mirando, agardando,
e eu querendo,
e ti falando,
e a voz dos devanceiros pregando...
Porque é Terra e é miña,
medrou neboenta,
resistiu a Atila,
ás veces fai de nai,
ás veces fai de filla...
Gabriela Rodríguez
Ilustración: LUIS OTERO
A LUZ ERA argumento
na furna cega dos días,
parecera sacrilexio o brillo
A Xanela 5 Primavera 2006
do vidro,
irradiando recantos imprevistos
neste mausoleo.
Houbo aínda quen quixo gobernala
en cántaros,
bebela e iluminar corpos de néboa.
Un dos nosos recolleu destellos
para encher de lucecús o camiño patrio.
Fernando Díaz-Castroverde