ies "perdouro" - Xunta de Galicia

,.~>
Gastei pa'~e da forza que me quedaba arrepuxando
unha rocha, Cando conseguín_movela tirei .
un"berr9 dexúbilo epor fin, despois de cinco días,
saín aoexterior.
MARuxíA N.o'lO - A.C. OS MATOS
El contestoume que era do pobo, levoume
ata a casa de meus avós e foise sen dicir nada. Eu
aleqreimejrnolto d,e ver a meus avós é:,eles .de
verrné a nii'n. Tampouco'me.creron a historia.
Pero a miña historia non remata.aí. .Eu aíndatiña moitas prequntassen resposta,
Estaba nun lugar descoñecido, no medio dun
bosque xeado, Camiñei ata que se fixo de noite,
despois, durmíndebaixo dun piñeir()até~. qúeesperteico
ouveo dos lobos. .
'l' 'De súpeto diante de rT'lin "presentolJ'se"un
flOrne,'zoomorfo. Tina: ollos, tJoca,órellas, fuciño.e -
poutasde Iobo pero andaba erguido, coma os
homes.
Que arrepío!! Vaiamedo levei! Intentei fuxir
con todas as rniñas forzas, as poucas
que me.. quedabani8orrendo
, entre as árbores. El era 'veloz e
gañábame terreo paso a paso.
A solución que se me ocorreu
foi subir a unhasárbore onde
non me puidera alcanzar. Así o
fixen.
Estiven toda a noite en vela,
á mañá seguinte observei un cami-
.ño, polo cal máiatarde, seguin.
Este levoume á estrada xeral que
levaba á vila, Ali fixen autostop.
Un home novo parou e
subinme ao seu cocfie, conteille o
que me pasara. Dixo que sufría
alucinaciónspor pasar tantos días
sen comer. Tamén me comentou
que no centro de Mondoñedo
había uns carteis que anunciaban
a miña desaparición.
Eu, intrigado,pregunteille
onde estabamos e... Vaiasorpresal
Estabamos en Lourenzá.
Quedei abraiado e formuleille unha
segunda pregunta:
- Como sabes que hai eses
carteis en Mondoñedo?
Quen .seria o,!1ohleque vin no piñeiral ~ por;·qu·e
tería certó parecido ao que_ me levou no coche?,
Quen faría aquel túnel na profundidade do pozo e
con que fir:lalidade?"Porquemeus ayos taméntañrmaron
que eu tiña' alucinacións? Terían razón?,
Quen sería aman estrada que me empurrou e que
syría~,aquela sensa