Nº 29, 2009 - Unións Agrarias

DESENVOLVEMENTO RURAL
No rural, os mesmos servizos
públicos que nos contornos urbanos
Co inicio de cada curso académico repítese unha mesma
noticia: o peche de escolas rurais por falta de nenos. En
Galicia este ano, a Consellería de Educación clausurou 23
pequenas escolas rurais. Isto alimenta un círculo vicioso: non
hai xente no rural por falta de servizos, e como non hai xente,
péchanse os servizos. A maiores, co gallo da crise, as distintas
administracións, invocando principios de austeridade,
teñen a escusa perfecta para seguir pechando cada vez máis
centros, alegando falta de rendibilidade económica e social.
Desde o sindicato Unións Agrarias vense de reclamar ao
Executivo autonómico unha maior atención educativa co
ámbito rural galego. Tras cualificar de despropósito o feito
de que reagrupen unidades en centros rurais, reducindo o
número de profesorado nos mesmos e baixando ao mesmo
tempo a calidade da educación que perciben os alumnos
no rural, instouse á Xunta que cese nesta intención, xa que
o rural sempre sae prexudicado con este tipo de medidas.
Ademais, lamenta profundamente que o actual Goberno
galego non aposte firmemente pola educación pública, o
que reverte directamente neste ámbito, xa que a maioría dos
centros emprazados alí son públicos.
Así, desde Unións Agrarias pídese que se teñan en conta
as necesidades das familias rurais e que non se reduzan
servizos esenciais para as mesmas como son transporte e
comedores escolares. Ademais, atendendo á igualdade de
oportunidades, esíxelle á Xunta que non afonde nas diferenzas
entre a educación urbana e a rural, convertendo a estes
cidadáns en cidadáns de segunda categoría, e que garante a
mesma calidade nos dous contornos.
O despoboamento que está a sufrir o rural galego non é pro -
pio desta Comunidade senón que acontece noutras Auto no -
mías e incluso noutros países; se ben a solución que se lle
14
A Terra
dá é distinta. Nalgúns países europeos a Administración está
a desenvolver políticas proactivas en defensa do contorno
rural conseguindo incrementar o número de alumnos nos
centros rurais.
O planteamento aproveita a existencia de escolas rurais
para desconxestionar centros escolares nas cabeceiras de
comarcas e mesmo nas cidades. En vez de desprazar os
rapaces do rural 20 km ata o colexio da vila, son rapaces das
vilas os que se desprazan 20 km ata a escola rural, facilitándolles
o transporte escolar. A cambio, estes alumnos reciben
unha formación privilexiada, xa que pasan de aulas saturadas
con 25 alumnos por profesor, a aulas cunha media de 5
ou 6 alumnos, o que mellora a calidade da escolarización e
permite manter a escola aberta para evitar o abandono da
poboación rural, cos problemas que iso induce para a axeitada
xestión territorial e do medio ambiente.
Hai outra vantaxe engadida: estas escolas non dependen
unicamente do presuposto de Educación, xa que se poden
beneficiar dos fondos europeos de desenvolvemento rural.
Non se pode esquecer que un dos principios básicos da UE é
a cohesión económica e social a través do desenvolvemento
rural. Polo tanto os presupostos de Educación son reforzados
con fondos europeos. As posibilidades que tería Galicia –
onde se atopan a metade dos núcleos rurais de toda España-
para reforzar o financiamento do seu sistema educativo no
rural, saltan a vista.
A crise debe de ser unha oportunidade de buscar novas fórmulas
que nos permitan seguir apostando por acadar un
rural viable, e non a escusa para deixar que esmoreza por
falta de apoio, alegando falta de rendibilidade económica, ou
sospeitosos principios de austeridade que non se ven aplicados
noutros campos e sectores.