14.05.2013 Views

4 Storie taliane na ociada in drio

4 Storie taliane na ociada in drio

4 Storie taliane na ociada in drio

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

22<br />

8. EI SIQUERIS PAR STRADA<br />

A Protásio Alves, la pal 1915, ghe gera<br />

de star ela sola <strong>na</strong> do<strong>na</strong>, cognossesta<br />

come la no<strong>na</strong> G<strong>in</strong>oefa. Nantri tosatei poco<br />

o gnente save<strong>in</strong>o de la so vita. Sol se savea<br />

che la gera rivada del Itàlia <strong>in</strong>sieme i primi<br />

migranti e la parlea solche talian. Tuti, <strong>in</strong><br />

Protásio Alves, i savea che la gera <strong>na</strong> bo<strong>na</strong><br />

vecieta, rispetà da tuti par via de le so<br />

bone òpere de mama<strong>na</strong> e enfirmiera<br />

ndando de casa em casa, ndove i la<br />

ciamea. No se sa parché che no la se ga<br />

maridà, pal visto nò parché no la volesse,<br />

ma, sicuramente, parché no la gavarà<br />

catà un omo che la volesse. Fursi par via<br />

del so laoro come mama<strong>na</strong> e enfermiera,<br />

ndando de casa <strong>in</strong> casa sempre che i la<br />

ciamea, così la stea tanti giorni fora de<br />

casa.<br />

Ste robe ve le conto adesso, ma le go<br />

saveste dopo que mi, che gera u<strong>na</strong> toseta<br />

de pochi ani, adesso gh<strong>in</strong>ò 93, quel che mi<br />

vui co<strong>in</strong>tarve l’è que mi, me fradei e me<br />

cus<strong>in</strong>i, sete oto tosatei sbirbi come diaoleti,<br />

gavemo comb<strong>in</strong>à de darghe un spauron.<br />

Prima de contarve sto dispeto, par capir<br />

ben la stòria, bisog<strong>na</strong> che ve conte <strong>na</strong>ntro<br />

tocheto de la vita de la no<strong>na</strong> G<strong>in</strong>oefa.<br />

Quando a Protásio Alves, i ga fato el<br />

ospedal ghe ze vegnesto un dotore e u<strong>na</strong><br />

<strong>in</strong>fermiera studiada, lora la no<strong>na</strong> G<strong>in</strong>oefa<br />

no la podea pi far la mama<strong>na</strong> e la<br />

<strong>in</strong>fermiera. I la ga posentà. Ma ela no la<br />

savea star ferma, lora la ga cont<strong>in</strong>uà visitar<br />

i parenti e le fameie amighe, che le gera<br />

tante. Mag<strong>in</strong>àrsela, quante persone, romai<br />

maridae, fursi none, che le gera vegneste<br />

al mondo para le man de la no<strong>na</strong>, sensa<br />

smentergar-se de quele malade che la ga<br />

r<strong>in</strong>curà de le malatie.<br />

Ben, adesso ndemo al dispeto.<br />

Sempre che la no<strong>na</strong> G<strong>in</strong>oefa la ndea via<br />

par le strade, sia <strong>in</strong> te’l tempo che la fea la<br />

mama<strong>na</strong> e la <strong>in</strong>firmiera, sia quando la<br />

AS ORAÇÕES PELA ESTRADA<br />

A Protásio Alves, por 1915, residia<br />

soz<strong>in</strong>ha uma senhora, conhecida como vó<br />

G<strong>in</strong>oefa. Nós jovens pouco ou <strong>na</strong>da<br />

sabíamos de sua vida. Só se sabia que havia<br />

chegado da Itália junto com os primeiros<br />

imigrantes italianos e falava somente<br />

italiano. Todas as pessoas grandes da<br />

Protásio Alves sabiam que ela era uma boa<br />

velh<strong>in</strong>ha, respeitada por todos por suas boas<br />

obra de parteira e enfermeira <strong>in</strong>do de casa<br />

em casa, onde a chamavam. Não se sabe<br />

porque não se casou, pelo visto não<br />

porque não quisesse, mas certamente,<br />

porque não encontrou um homem que a<br />

quisesse. Talvez por causa de seu trabalho<br />

como parteira e enfermeira, <strong>in</strong>do de casa<br />

em casa sempre que era chamada, assim<br />

ficava vários dias fora de casa.<br />

Estas coisas vos conto agora, mas<br />

soube delas quando era uma meni<strong>na</strong> de<br />

poucos anos, agora tenho 93, aquilo que<br />

quero vos contar e que eu, meus irmãos e<br />

meus primos, sete ou oito men<strong>in</strong>os espertos<br />

como diab<strong>in</strong>hos, combi<strong>na</strong>mos de lhe dar<br />

um susto. Primeiro de vos contar este<br />

desaforo, para entender bem a estória,<br />

precisa que vos conte outro pedac<strong>in</strong>ho da<br />

vida da vó G<strong>in</strong>oefa.<br />

Quando <strong>na</strong> Protásio Alves, fizeram o<br />

hospital veio um doutor e uma enfermeira<br />

estudada, então a vó G<strong>in</strong>oefa não podia<br />

mais trabalhar de parteira e de enfermeira.<br />

A aposentaram. Mas ela não sabia ficar<br />

quieta, então cont<strong>in</strong>uou a visitar os parentes<br />

e as famílias dos amigos, que eram muitos.<br />

Imagi<strong>na</strong>rem-se quantas pessoas, já casadas,<br />

talvez avós, que vieram ao mundo pelas<br />

mãos da avó, sem esquecer-se daquelas<br />

doentes que ela curou de suas doenças.<br />

Bem agora vamos ao desaforo. Sempre<br />

que a vó G<strong>in</strong>oefa ia pelas estradas, seja no<br />

tempo em fazia partos e cuidava de<br />

enfermos, seja quando ia a passear para<br />

encontrar os parentes e os amigos, rezava

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!