Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
22<br />
8. EI SIQUERIS PAR STRADA<br />
A Protásio Alves, la pal 1915, ghe gera<br />
de star ela sola <strong>na</strong> do<strong>na</strong>, cognossesta<br />
come la no<strong>na</strong> G<strong>in</strong>oefa. Nantri tosatei poco<br />
o gnente save<strong>in</strong>o de la so vita. Sol se savea<br />
che la gera rivada del Itàlia <strong>in</strong>sieme i primi<br />
migranti e la parlea solche talian. Tuti, <strong>in</strong><br />
Protásio Alves, i savea che la gera <strong>na</strong> bo<strong>na</strong><br />
vecieta, rispetà da tuti par via de le so<br />
bone òpere de mama<strong>na</strong> e enfirmiera<br />
ndando de casa em casa, ndove i la<br />
ciamea. No se sa parché che no la se ga<br />
maridà, pal visto nò parché no la volesse,<br />
ma, sicuramente, parché no la gavarà<br />
catà un omo che la volesse. Fursi par via<br />
del so laoro come mama<strong>na</strong> e enfermiera,<br />
ndando de casa <strong>in</strong> casa sempre che i la<br />
ciamea, così la stea tanti giorni fora de<br />
casa.<br />
Ste robe ve le conto adesso, ma le go<br />
saveste dopo que mi, che gera u<strong>na</strong> toseta<br />
de pochi ani, adesso gh<strong>in</strong>ò 93, quel che mi<br />
vui co<strong>in</strong>tarve l’è que mi, me fradei e me<br />
cus<strong>in</strong>i, sete oto tosatei sbirbi come diaoleti,<br />
gavemo comb<strong>in</strong>à de darghe un spauron.<br />
Prima de contarve sto dispeto, par capir<br />
ben la stòria, bisog<strong>na</strong> che ve conte <strong>na</strong>ntro<br />
tocheto de la vita de la no<strong>na</strong> G<strong>in</strong>oefa.<br />
Quando a Protásio Alves, i ga fato el<br />
ospedal ghe ze vegnesto un dotore e u<strong>na</strong><br />
<strong>in</strong>fermiera studiada, lora la no<strong>na</strong> G<strong>in</strong>oefa<br />
no la podea pi far la mama<strong>na</strong> e la<br />
<strong>in</strong>fermiera. I la ga posentà. Ma ela no la<br />
savea star ferma, lora la ga cont<strong>in</strong>uà visitar<br />
i parenti e le fameie amighe, che le gera<br />
tante. Mag<strong>in</strong>àrsela, quante persone, romai<br />
maridae, fursi none, che le gera vegneste<br />
al mondo para le man de la no<strong>na</strong>, sensa<br />
smentergar-se de quele malade che la ga<br />
r<strong>in</strong>curà de le malatie.<br />
Ben, adesso ndemo al dispeto.<br />
Sempre che la no<strong>na</strong> G<strong>in</strong>oefa la ndea via<br />
par le strade, sia <strong>in</strong> te’l tempo che la fea la<br />
mama<strong>na</strong> e la <strong>in</strong>firmiera, sia quando la<br />
AS ORAÇÕES PELA ESTRADA<br />
A Protásio Alves, por 1915, residia<br />
soz<strong>in</strong>ha uma senhora, conhecida como vó<br />
G<strong>in</strong>oefa. Nós jovens pouco ou <strong>na</strong>da<br />
sabíamos de sua vida. Só se sabia que havia<br />
chegado da Itália junto com os primeiros<br />
imigrantes italianos e falava somente<br />
italiano. Todas as pessoas grandes da<br />
Protásio Alves sabiam que ela era uma boa<br />
velh<strong>in</strong>ha, respeitada por todos por suas boas<br />
obra de parteira e enfermeira <strong>in</strong>do de casa<br />
em casa, onde a chamavam. Não se sabe<br />
porque não se casou, pelo visto não<br />
porque não quisesse, mas certamente,<br />
porque não encontrou um homem que a<br />
quisesse. Talvez por causa de seu trabalho<br />
como parteira e enfermeira, <strong>in</strong>do de casa<br />
em casa sempre que era chamada, assim<br />
ficava vários dias fora de casa.<br />
Estas coisas vos conto agora, mas<br />
soube delas quando era uma meni<strong>na</strong> de<br />
poucos anos, agora tenho 93, aquilo que<br />
quero vos contar e que eu, meus irmãos e<br />
meus primos, sete ou oito men<strong>in</strong>os espertos<br />
como diab<strong>in</strong>hos, combi<strong>na</strong>mos de lhe dar<br />
um susto. Primeiro de vos contar este<br />
desaforo, para entender bem a estória,<br />
precisa que vos conte outro pedac<strong>in</strong>ho da<br />
vida da vó G<strong>in</strong>oefa.<br />
Quando <strong>na</strong> Protásio Alves, fizeram o<br />
hospital veio um doutor e uma enfermeira<br />
estudada, então a vó G<strong>in</strong>oefa não podia<br />
mais trabalhar de parteira e de enfermeira.<br />
A aposentaram. Mas ela não sabia ficar<br />
quieta, então cont<strong>in</strong>uou a visitar os parentes<br />
e as famílias dos amigos, que eram muitos.<br />
Imagi<strong>na</strong>rem-se quantas pessoas, já casadas,<br />
talvez avós, que vieram ao mundo pelas<br />
mãos da avó, sem esquecer-se daquelas<br />
doentes que ela curou de suas doenças.<br />
Bem agora vamos ao desaforo. Sempre<br />
que a vó G<strong>in</strong>oefa ia pelas estradas, seja no<br />
tempo em fazia partos e cuidava de<br />
enfermos, seja quando ia a passear para<br />
encontrar os parentes e os amigos, rezava