Programa de man do concerto - Auditorio de Galicia

Un dos cantos de Ossian que elixiu o mozo para recitar é
o triste reproche dunha árbore á Primavera, cuxo alento
o espertou do sono invernal cando se achaba próxima a
súa morte: “Por que me espertaches, hálito da
primavera?. Acaríñasme e dis que traes contigo a celeste
rosada, pero pronto mirrarei porque moi pronto virá a
tempestade”. O poema provoca unha intensa emoción
nos dous mozos porque intúen que hai un paralelismo
entre o texto e o infausto futuro do propio Werther.
Sobre estes versos, Massenet compuxo unha das páxinas
máis belas e conmovedoras de toda a súa produción.
A paixón xuvenil
Romeo e Xulieta: Ah! lève toi, soleil, (1867),
Charles Gounod
Charles Gounod tivo escasa fortuna en canto ao
recoñecemento da posteridade. É verdade que a súa
ópera Fausto proporcionoulle unha celebridade
indiscutíbel no mundo enteiro, e, en menor medida,
Romeo e Xulieta. Pero a calidade das súas composicións
relixiosas e a súa influencia sobre a música francesa
posterior (Fauré considerábase en débeda con el)
merecerían que o músico tivese un maior aprecio.
Tampouco tiveron sorte as súas restantes obras para a
escena. Con todo, a inspiración de Romeo e Xulieta
logrou que esta se manteña viva no repertorio. Non é
estraño; o propio Gounod confesou: “Escribín esta ópera
con amor”.
Romeo e Xulieta contén unha aria de gran beleza, a que
canta o protagonista na soada escena do balcón. O
namorado, nunha especie de serenata, compara a saída
do sol coa da moza á xanela: “Ah, érguete, sol! Fai que
palidezan as estrelas que brillan sen veos no azul
firmamento. Levántate, aparece!” Gounod quixo que o
papel de Romeo o desempeñase un tenor lírico capaz de
expresar a ardente paixón amorosa, propia da
mocidade, e tamén o dramatismo de certas situacións,
como o final da obra. O gran tenor español, Alfredo
Kraus, foi un dos seus máis afortunados intérpretes.
A celebración do himeneo
Romeo e Xulieta: Ballet (1867), Charles Gounod
No acto IV de Romeo e Xulieta congréganse os
convidados para a voda da moza co conde Paris, voda
que xa non é posíbel porque ela contraeu previamente
7