TAB: ANO SANTO, CONTADOR A CEROmáis, como ter un disco recente ou unhadeterminada promoción.Como vedes o estado da escena galega nosúltimos tempos?Agora hai unha cantidade de gruposcomo non houbo nunca, e de todos os estilos.Cando empezamos, non había casenada que me gustase. Agora podo dicir así,sen pensar, media ducia de grupos novos,“NINGUNHA CANCIÓN DE ‘AÑOSANTO’ SE PODE TOMAR COMOEXEMPLO DE SON PARA O CONXUN-TO. HAI QUE ESCOITALO ENTEIRO,DE GOLPE, ESTÁ PENSADO ASÍ”“DESPOIS DO VERÁN, CANDO EN-TRARON ÓSCAR E RAFA, RECUPE-RAMOS AS GANAS, PUXÉMONOSAO TEMA E NUNS CANTOS MESESDE ENSAIOS, DISCO LISTO!”Quixemos facer algo que se saíse unpouco do típico blog de promoción. Saíude forma bastante espontánea, e colaboranel xente próxima ao grupo. En breve abriremosoutro paralelo para tratar exclusivamentetemas do disco e poder facer do quexa existe algo aínda máis libre, que teña relaciónco grupo, pero que este non sexa oeixe central da páxina. Temos moitas ideas,pero ao final sempre nos falta tempo!Estivestes hai uns meses tocando en México.Como foi a cousa?Pois moi ben. Mesmo diría que resultouincrible! Non pensabamos que fósemostan coñecidos alí cando baixamos do avión.Ademais o público mexicano vive moito osconcertos, se lles gustas demóstrancho, ese non tamén. Temos pensado volver conovo disco.Contan os grupos que este verán vai serduro porque hai menos festivais, menoscartos e, polo tanto, menos actuacións.Que tal o vedes vós? Nótase a crise neseaspecto?Desde hai un par de anos xa se vén notando,paréceme a min. Máis que no público,creo que se cortou bastante a billaá hora de dar axudas a moitos festivaisreducidos en pobos e cidades pequenas.Moitos dependían dun apoio dos concellosque agora non atopan. Non sei se a nósnos toca, creo que hai cousas que afectancomo por exemplo Franc3s, TelephoneRouges, Anenome, SrasrSra, Carrero Bianco,Diadermin, CudeVaso... Pero hai moitosmáis, e hai cinco anos había contestarque non me gustaba case ningún.Que credes que falta, que cambiariades?Falta apoio dos concellos para que assalas de concertos teñan a vida un poucomáis fácil. Fales con quen fales, todo omundo conta que os concellos sempreestán facendo presión con normativas eameazas de peche. Por un lado, demonizano botellón, ou como queiran chamaloagora, pero por outro pechan todas as alternativas.Por exemplo, que en Compostelanon haxa unha sala de pequeno aforocon bo son, que programe regularmentegrupos tanto de aquí como de fóra, candoé a cidade con maior poboación moza,paréceme incrible. Así é imposible que axente se habitúe a ir a concertos, que é oque realmente fai falla para que haxa unhaescena en condicións. Outra cousa, aínda“SUPOÑO QUE O HUMOR NEGRODAS LETRAS É COUSA DA RÍA. AXENTE DAS RÍAS BAIXAS SOMOSMOI ASÍ, NON?”que isto xa é imposible, é o do horario dospartidos de fútbol. É algo co que non sepode competir de ningún xeito. O partidode liga dos sábados en prime time fai máisdano que calquera outra cousa. Hai anosretransmitíanos ás oito e media da tarde,e era bo para todo o mundo, menos para atelevisión que emite o partido. Agora, coneste horario, so é bo para a televisión. Nonson anti fútbol, nin nada parecido, perocreo que hai formas de que convivan todotipo de cousas sen que se pisen.18 ao vivo música www.musicaovivo.info
TESOUROS SOTERRADOSLINK WRAYLive in ‘85 (Big Beat – Ace, 1985)Por Martín Esturao, guitarrista e cantante de Dr. GringoXa van case cinco anos da morte en Copenhagendo guitarrista ao que se considerainventor do power chord da guitarraeléctrica moderna. Podería nestas liñasredactar unha lista interminable de temas,bandas e anécdotas relacionadas con LinkWray que de seu xa constituirían un boartigo, pero o que quero é falar dun discoen concreto, o Live in ’85, que teño entreos meus favoritos e que penso que retratarealmente a este mestre.Hai máis de dous decenios estaba eu nacasa dun amigo en Vigo, de resaca, ou acabadosde chegar de marcha pola mañá, ouxa non me acordo de que. El meteu unhacinta no aparato VHS e saíu na pantalla orocker máis salvaxe que eu vira na miñavida. Non era un deses guapiños de caraimberbe ou esqueléticos que se levabandaquela, era un tipo duro, cunhas gafasdoutra época, coa súa cazadora de coiro e,sobre todo, cun son e unha actitude que tedeixaban sen fala. Eu coñecía a Link Wraycomo guitarrista; sabía dos temas que ofixeran famoso, das gravacións antigas,pero nunca tivera oportunidade de velo tocare cantar. Os artigos de prensa que lerasempre trataban do mesmo Link Wray, oinnovador e creador de himnos que todostemos na cabeza (‘Rumble’, ‘Raw-Hide’,‘Jack the Ripper’, etcétera), e da súa graninfluencia para todo tipo de guitarristasposteriores.Eu quedo co Link deste 12 polgadas,cantante e guitarrista, todo nun. Anos despoissouben que lle faltaba un pulmón, eque o médico lle recomendara non cantar.Menos mal que non lle fixo caso! A min influíronmeoutros guitarristas e outros cantantes,pero no momento en que escoiteia Link Wray co seu trío neste directo tivenclaro o que quería ser de maior.Foto: JaniteMartín Esturao é guitarrista e cantante de Dr. Gringo,un grupo compostelán que reproduce o rock americanodos dourados anos 50.www.musicaovivo.infoao vivo música 19