dossier_minimal

Matriarcado.
O canto como berro.
Zoelas.
Música tradicional fusionada con outros estilos.
Un dicire propio, que agroma do canto do País para pendurarse en
arranxos que miran con outros e cos mesmos ollos.
Todo está por escribir nun lenzo que sabe a monte, a Terra. Unha terra
que ferve e que, máis tarde que cedo, botará por fora.

A muller e o rural galego. A convivencia xorda de dous
mundos condenados a habitar no esquecemento.
Cando buscas na rede imaxes da “muller galega no
rural”, axiña asoman estampas de fazulas enxugadas,
de cabelos silenciados por panos escuros e de apeiros
de traballo que moi axiña se poñen a labrar.
Nós, que coñecemos o rural dende dentro e non a
través da rede, sentimos orgullo desas mulleres que
labraron (e aínda labran) os regos dun mundo cheo de
contradicións. Mais tamén pensamos que esta imaxe
non ten un nivel moi fidedigno de representatividade.
No rural hai ruído, xuventude, rabia. No rural as
mulleres somos emprendedoras, innovadoras, creativas
e soñadoras. Berramos nos silencios cómodos.
Escribimos letras para esquecer ordes. Facemos
música antes de ter instrumentos. No rural as mulleres
estamos vivas. Cos cabelos revoltos. Co carro diante
dos bois.
Todo isto con Juisconsin soando de fondo.
Nesta estampa nace Zoelas.
Sempre no intento de mergullarse nun rural vivo.
De non esquecer de onde vimos.
De amarralo sen fraquear.
De conservar pero no cambio, non na permanencia.
De sentirnos vivas e non esmorecidas.

https://www.facebook.com/grupozoelas/
htpps://zoelas.bandcamp.com/
https://youtu.be/Y7cwfCkkCUo
Teléfono: 655 345 111
Mail: grupozoelas@gmail.com