CİNSİ T - Süleyman Demirel Üniversitesi

Ekim vd. (2000), Türkiye Bitkileri Kırmızı Kitabı (Eğrelti ve Tohumlu Bitkiler)’ında
Türkiye sınırları içinde yer alan eğrelti ve tohumlu bitkilerin endemik olan ve
olmayan, özellikle de tehlike altında olan türlerin listesini açıklamışlardır.
Huber-Morath (1967), Türkiye Florasının (2.cilt) Caryophyllaceae familyasının ve
sahip olduğu cinslerin taksonomik bilgileri ve teşhis anahtarlarına yer vermiştir.
Kılıç vd. (2008), G. graminifolia Bark.’ nın çöven olarak kullanılmak amacıyla Van,
Başkale çevresinden söküldüğünü ilk defa bu çalışma ile tespit etmişlerdir. Ayrıca
eserde ‘çöven kökü’nün tıbbi ve ekonomik önemi ile ilgili bilgiler de verilmiştir.
Korkmaz (2007) yüksek lisans tez çalışmasında Gypsophila L. cinsinin Türkiye
revizyonuna hazırlık amacıyla tek yıllık taksonlarının biyosistematik özelliklerinin
ortaya konulması hedeflenmiş; bu amaçla sistematik, morfolojik, fenolojik ve habitat
özelliklerini belirlemiştir.
Lawrence (1951), eserinde iletim demetli bitkilerin taksonomileri ile ilgili bilgilere
yer vermiştir
Mouterde ve Premier (1966), eserlerinde Suriye florasının Caryophyllaceae
familyasının ve sahip olduğu cinslerin taksonomik bilgileri ve teşhis anahtarlarını
açıklamışlardır.
Özçelik vd.(1992), yaptıkları yayınla Türkiye’de varlığı şüpheli olan Ankyropetalum
cinsinin varlığını kesinleştirmiş, Türk herbaryumlarına ilgili cinse ait ilk örnek
girmiş, bitkinin ticari önemi, yerel adları ve kullanılış amaçları belirtilerek
morfolojik, anatomik ve ekolojik özellikleri belirtilerek Gypsophila cinsinden ayırt
etmenin güçlüğünü vurgulamışlardır.
Özgökçe (1995), G. bitlisensis ve G. elegans türlerinin morfolojik ve ekolojik
özelliklerini incelemiş ve aralarındaki farkları belirlemiştir.
4