nasıl böyle varıp geldin hoşgeldin çıngı kaymış yalazlanmış gözlerin ...

nasıl böyle varıp geldin hoşgeldin
çıngı kaymış yalazlanmış gözlerin
sol yüzünde güneş südü sıcaklık
ellerinden öperim mustafa kemal
senin dalın yaprağın biz senin fidanların
biz bunları yapmadık
sen elbette bilirsin bilirsin mustafa kemal
elsiz ayaksız bir yeşil yılan
yaptıklarını yıkıyorlar mustafa kemal
hani bir vakitler kubilay'i kestiler
çün buyurdun kesenleri astılar
sen uyudun asılanlar dirildi
mustafa'm mustafa kemal'im
Sayın müdürlerim, öğretmen arkadaşlarım ve sevgili öğrenciler,
Bundan aylar önce yapılan bir toplantıda,10 Kasım Atatürk'ü Anma Töreninde konuşma
yapacak öğretmen olmayı kendim istemiştim; yani gönüllü olmuştum. Bir görev, bir yük
olmamalıydı bu konuşma benim için; aksine sizin şimdi oturduğunuz sıralarda otururken
tanımaya,anlamaya, sevmeye başladığım Atatürk'le, ilgili hislerimi, düşüncelerimi tüm
samimiyetimle sizlerle paylaşmak için sabırsızlanmalıydım.
Elbette içten olacaktı konuşmam, sıradan olmayacaktı peki ama tam da birçok polemiğe
yol açan, kimseyi mutlu etmek gibi bir amacı olmadan yola çıktığını iddia eden bir
belgeselin, ''Mustafa''nın vizyonda olduğu bugünlerde hangi açıdan, açılardan ele
almalıydım Atatürk'ü? Ben de dahil olmalı mıydım tartışmalara, yenilerini getirmeli miydim
okulun gündemine, bizim gündemimize? Kararım kesindi:Gönül Hoca'nın Mustafa
Kemal'inden yola çıkacaktım; o an aklıma okulumuzun çatı katındaki o zamanki havasız,
ışıksız video salonu geldi ve bugün kendi öğrencilerimle film izlediğim modern salonlarla
bir kıyaslama bile yapamayacağımı kendime hatırlatıp gülümseme ihtiyacı duydum. O
salonda bizi ''Kurtuluş''la, ''Cumhuriyet'' le tanıştırmıştı Gönül Hoca, ne kadar da iyi
yapmıştı! Teknoloji sayesinde, görsel malzemeler eşliğinde görebilmiştik, tanıyabilmiştik
Mustafa Kemal' i... Neler hedeflemişti, neler yapmıştı, ömrü neleri yapmaya yetmemişti;
bunları öğreniyor ve geleceğimizi belleklerimize kazınan bu görüntüler -aslında su
götürmez gerçekler de diyebiliriz-üzerine inşa ediyorduk.
Bugün size tarih dersi vermek gibi bir hedefim ;daha doğrusu bir iddiam yok. Zaten çok iyi
biliyorum ki bizim alıştığımız anlamda, bildiğimiz metotlarla yapılan tarih dersleri de yok
bugün. Sözel tarih var galiba, ''tarih yalnızca yazılı metinlerde var olamaz, ansiklopediler,
ders kitapları tarih biliminin sınırlarını belirlemeye yetmez'' diyen bir tarih anlayışı olsa
gerek bu. Peki ama ya gerçekler, Atatürk'le ya da bizden pek de farkı olmayan Mustafa'yla
ilgili gerçekler?
Merak etmek doğamızda var, herşeyi merak ediyoruz:varoluşla ilgili meraklar, dinlerle ilgili
meraklar ama en çok da birbirimizle ilgili meraklar bunlar. Düşündüğümüzün, aklımızın
çalıştığının, hiç durmadığının göstergesi olan meraklar bunlar. Ama hep özel hayatı merak
ediyoruz; kim kiminle beraber, kim evleniyor, kim boşanıyor, kimin çocuğu oldu, kimi kim
aldattı vs. Popüler kültürün yarattığı bu sorulara cevap almak için didinip duruyoruz ama
durmak, soluklanmak, dinlenmek nedir bilmiyoruz bu koşuda. Ne işimize yarar bu cevaplar
demiyoruz. Hayattaki amaçlarımızı belirlemeye çalışmanın giderek zorlaştığı; ayakta
kalmak için çabalayan insanoğlunun önüne, her gün, türlü engellerin çıkarıldığı bugünlerde

daha başka konulara, alanlara merak sarmalıyım dememiz gerekirken, neden bu soruların
cevaplarını aramak?
Her insan gibi Mustafa Kemal' in de zaafları, yalnızlıkları, hayal kırıklıkları olmuştur ama
onu ulusu için, hatta dünya barışı için yaptıklarıyla; ileri görüşlülüğüyle, askeri dehasıyla,
dilci, tarihçi, matematikçi kimlikleriyle; çok okuyan, çok yazan; bildiği yabancı dilleri o
dillerde mizah yapacak ve tartışmalara girecek kadar iyi bilen bir politikacı, öğretmen,
asker olarak tanıtmanın nesi yanlış ya da eksik?
Milyonların gönlünde haklı olarak taht kurmuş bir insanı evet evet sizin gibi, benim gibi bir
insanı anlatmak onun düşüncelerini kimseye zor kabul ettirmek gibi bir niyet taşımaz onu
derslerde anlatmak, filmlerde anlatmak ama illa ki içki içti, sevgilileri de vardı, yalnız bir
adamdı, diktatördü, din düşmanıydı demek de demokrat olmak demek değildir.
Sevgili öğrenciler, değerli meslektaşlarım ne kadar zaman geçerse geçsin, anlayışlar,
yöntemler değişirse değişsin; değişmeyecek, değişemeyecek değerleri vardır Türk
ulusunun. Öğrenmeye, araştırmaya evet; mesnetli eleştirilere evet; ama yargısız infaza,
özel hayata saldırıya hayır. Vakit, Mustafa'nın Latife'si, Fikriye'si; rakısı, peyniri, aşk
mektupları, dostluklarıyla vakit geçirme, oyalanma vakti değildir. Atatürk ilke ve
inkılaplarını 2008 Türkiyesi'nde uygulayabiliyor muyum, 85 yıl önce doğan ve hala genç
olan cumhuriyeti büyütebilmiş miyim? Yoksa 2 ileri 1 geri mi gitmişim bunca zaman?
Vakit, bunları masaya yatırma, bunları belgeselleştirme, gündem yaratma vaktidir.
Biz de önümüzdeki hafta hep birlikte meraklarımızı gidermeye gideceğiz; kimilerimiz mutlu
kimileriz mahzun ayrılacağız sinema salonundan; kimilerimizse biraz daha büyümeyi ve
anlamayı öğrenmeyi beklemeye karar vermiş olacak dönüş yolunda. Ama Gönül hocanın
yetiştirdiği ben ''Kurtuluş''u, ''Cumhuriyet''i iyi ki izlemişim ve anlamışım, teşekkürler hocam
diyerek gireceğim okulumun kapısından içeri.